Pensioenaanspraken.
Overspannen '?ationa!isme
iWirj vragen alweer:"Waarom"dan al dien
omslag? En is liet wol goed, dadelijk aan
„verontwaardigde voorbijgangers" lmn zin
te geven? Hier komt toch zoo vaak voor,
dat juist zij het eerst aanstoot nomen, dié
zelf niet rein. denken, ca wij kunnen 'hier
De Genes tot nazeggen:
Gij, die in alle dingen
j Slechts zonde ziet en schuld,
Van l&elijko gedachten
Is vast uw ziel vervuld.
En wo denken in dit verband aan Na
poleon I, die mot een dame in het Louvre
wandelde in. 'de zaal van de afgietsels der
klassieke hooiden, en die op de opmerking
van deze, dat al die beelden zoo onwel-
voegelrjk naakt waren, zeer ter snede ant
woordde: „Er is hier maar één ding, dat
©nwelvocgeiijk is, en, dat is uw opmer
king, mevrouw."
m ii j i
Hen versta ons wel, wij hebben met ge
noegen vernomen, dat de groote dingen,
die dc wet beoogt, ook worden bereikt,
dat men de souteneurs, die pest der maat
schappij en de bedrijvers van bet crimen
nefadum met minderjarigen behoorlijk bij
de kladden kan krijgen, maar wij blijven
toch bevreesd voor dien dienaar der politic,
die „zijn ijver" wil toonen, en die daarom
des te gevaarlijker is omdat hem in den
regel de ontwikkeling ontbreekt om té on
derscheiden tusschen een kunstvoorwerp en
r«denpnkk»hnde uitstallingen. En daarom
hadden wij liever gezien, dat de Minister
in plaats van met hand en tand iedere
opmerking, ieder voorbeeld, dat er minder
tactvol opgetreden wordt in deze, te be
strijden, do verzekering had gegoven, dat
al te veel ijver in deze door hem ten streng
ste veroordeeld wordt, het eenige afdoende
middel, om de te heet gebakerde 'n rem
aan te leggen.
Men moet toch niet vergelen, dat het
hier om een ernstige zaak gaat, n.l. do
rust, de vrijheid en ook de welvaart dor
neringdoenden. De Wagoninsche winkelier
moge niet vervolgd, zijn collega in Alk
maar ten slotte vrijgesproken zijn, wie zal
zeggen hoeveel nadeel zij hebben geleden
door de opspraak, waarin bun zaak is ge
bracht
jjtj 1 1"
Maal" do Minister, die reeds in do Memo
rie van Antwoord zijn belagers de volle
laag had gegeven, had zich gereed gemaakt
bij het mondelinge debat nog eens fel af te
vuren; edoch, de belagers waren niet ver
schenen, zeker wel met omdat de Memorie
van Antwoord hen van hun ongelijk had
overtuigd, maar omdat die tal van avond-
zittingen ook de ijverigste Kamerleden zoo
afjakkeren, dat zij er wei eens het zwijgen
toe doen. Wat den Minister niet weerhield
een ontzettende strafpredicatie te houden,
tegen hen, die de Zedelijkheids wet ten in
kwaden naam dorsten te brengen, en waarbij
de L. U. alweder moest hooren, dat zij
Imoi verkeerd had gedaan daaraan haar
stem te onthouden.
Hel was een conigszins dwaas schouw
spel den Minister nrnt ontzettende stemver
heffing zoo te zien fulmineeren. omdat men
thans zweeg; en zijn stem drong blijkbaar
tot ver in bet, gebouw door, zooals bleek
uit hot verschrikt binnenloopcn van eenige
leden, die dachten, dat er „wat te doen
was."
in den namiddag vari Vrijdag eter 29sien
is de Kamer weer compleet geworden door
do belediging van bet nieuwe lid voor
Ommen, mr. Bichon van fjsselmonde, een
deftig heer, die naar onze schatting niet
ver van de zestig zal zijn.
Do anti-revolutionairen en Katholieken na
men niet de minste notitie van hem; do
Christelijk-Historischen wel, en we zagen
hem een oogenblik inet den heer do Sa-
vornin Lohman in druk gesprek. De libera
len bewaarden behoedzaam den politieken
afstand.
In den laatsten tijd begint hier en daar
meer en meer te blijken van den wenscb
om de verhouding van ambtenaar tot staat
(gemeente) op een nieuwe, wijze te rege
len, Kon men enkele jaren geladen nog
met schik zeggen, dat die verhouding ver
betering bekoelde, tegenwoordig kan mon
zich op uitlating van allerlei leiders uil allo
politieke kampen beroepen tot staving van
deze meening.
Geen wonder nu in de laatste jaren
het corps ambtenaren op zoo opmerkelij
ke wijze toeneemt, ligt de vrees voor de
hand, dat deze ambtenaren een polit'aken
invloed zullen krijgen, dien zij in de
eerste plaats ten eigen bate zullen
willen aanwenden, dat b\j luw, om
in de taal van een clcr sociaal-democrati
sche leiders te spreken, het vak-egoïsine de
overhand zal krijgen over hun gevoel van
hot algemeen belang (over de klasse-so-
lidariteit, heette het in het door ons be
doelde artikel).
Over bet geheel is dat nu nog niet of
althans nog niet in erge mate het geval
Doch de kans is niet gering, dat wij bij
do toenemende uitbreiding van het aantal
ambtenaren voor een invloed van het vak
egoïsme van deze ambtenaren zullen komen
te staan, die tegenover den invloed van de
niet-ambtenaren te sterk zal zijn.
Vandaar, dat m,- u nu reeds op dit ge
vaar van verscheidt., kanten de aandacht
vestigt en op middelen zint, die dezen in
vloed binnen do perken zullen kunnen hou
den, zonder dat daarbij ook een normaal
en wettig aandeel van den ambtenaar in
het slaats- (cn gemeente-) bestuur te loot-
gaat. Men weel, dat men oldeis hier nog
al eens drastische middelen heeft toege
past, die voorloopig niet zeer aanbevelens
waard toeschijnen. Zoo zijn er Staten, waar
bijv. militairen geen stemrecht, hebben. En
er zijn ook in den laatsten tijd in [Neder
land .stemmen opgegaan allerminst uit
den conservatieven hoek. om den ge-
meentebeambten, wier aantal met bet oog
op de zich steeds uitbreidende gemeenle-
bemoeiïngen wel bet sterkst groeit en die
in grootere gemeenten een siiel stijgenden
invloed hebben, bet stemrecht voor den
gemeenteraad ,o ontnemen. Wij zouden ons
voorloopig niet gaarne voor zulke krasse
maatregelen verklaren. Doch men kan aan
den anderen kant niet ontkennen, dat de
toeneming van het „vak-eso'isnie" cn de
pogingen otn via het stembiljet invloed uit
lo oefenen ter bevrediging van dit vak-
egoïsme, vrij ernstige verschijnselen zijn,
welke redenen tot. bezorgdheid kunnen op
leveren.
Een ander middel om in dezen toestand
verbetering te brengen zoekt men in de
wijziging van de verhouding tusschen den
gemeenschap-werkgever en den ambtenaar-
werknemer. Maakt men den overgang van
bet ambtenarendom tot bet particuliere le
ven en andersom gemakkelijker, dan zoo
meent men zal er niet do groote af
scheiding fe«u,'",en wd h-nivmi par'Hi
lieren komen, die nu aan her ontstaan is.
En wat is het voornaamste middel om dien
overgang te verkleinen?
Daarop is het antwoord: „Geef den amb
tenaren onmiddellijk recht op hun pen
sioen, m. a. w. verander hun ponsioens-
nnnspmken tegenover den Staat werkgever
in pensioensaanspraken tegenover een dér-
de, die voor elk werkjaar onmiddellijk tocht
geeft op zooveel pensioen op zoodanigen
leeftijd.
Anderen zijn radicaler. Dezen willen het
pensioen afschaffen cn de contante waar-
do daarvan den ambtenaar ieder jaar in
den vorm van verhöoging van salaris ge
ven.
Doch zeer terecht wordt legen deze me
thode als bezwaar aangevoerd, dat trien
dan bij de kleinere beambten niet zeker
is, dat zij het aldus meer verkregen geld
inderdaad zullen bewaren voor hun ouden
dag. Do kans zou dan groot zijn, dat zij
bet geld kregen en toch naderhand behoef
tig waren. En daarom wil men het pen
sioen wel geven, doch in een vorm, die
nensioengever en pensioen-aannemer niet
zou nauw aan elkaar bindt, als llfans het
geval is.
Wij willen ons in deze interessante en
zeer actueele, maar buitengewoon moeilij
ke kwestie niet partij stollen en bepalen
er ons dus toe de verschillende meerlin
gen tegenover elkaar te stellen.
Ten' einde dit goed te doen, behooren
wij er ook nog den nadruk op te leggen,
dat in een land al« Pruisen, waar de amb
tenaren nog heel wat talrijker en mach-
liget zijn dan Ion onzent, metaren regeling
■th de Jtier vermelde zeker dooi velen geen
genoegen zou worden genomen. Daar gaat
men veelal bij de beschouwing van wat hot
pensioen inoel zijn nog, veel verder. Laatste
lijk is daar een beweging ontslaan oin ver-
hooging van pensioen, die krachtig weer
klank vindt in de volksvertegenwoordiging.
Die beweging wil, dat zij, die vóór 1 April
1.908 gepensionneerd zijn, nu 'een verhoo
ging van pensioen zullen krijgen, omdat
het pensioen voor de tegenwoordige tijds
omstandigheden niet meer voldoende is. En
zij eischen die verhooging op grond van de
verplichting van den Staat om de oud-amb
tenaren voldoende en volgens hun stand te
onderhouden.
Wat zij trouwens in Pruisen eischen, is
e'ders in Beieren, Saksen, Baden, Saksen-
Meiningen al toegestaan: een percentsge
wijze verhooging vau hun pensioen.
Inderdaad gaat deze opvatting wel lijn
recht in tegen de nieuwere, die wil, da! de
Staat behoorlijk betaalt, èn in contanten èn
ip direct vereffend recht op pensioen, doch
die overigens geen anderen band tusschen
Staat en beambte wenscbt, dan er in den
regel tusschen werkgever en werknemer be
staat.
Over het nut van Chauvinisten, al-Uuil-
sclters, Jingoes cn dergelljken schrijft een
bekend lid van liet Pruisische Huis van
Afgevaardigden.
Hel lijkt voor den Hollander zonderling,
dat deze overdrijvers nuttig zouden zijn.
Wij zijn als kleine natie veel te objectiet,
dan dat wij ons kunnen denken, dat de
mensehen., die overspannen-nationalistisch
optreden, meerekenen. Dal zijn voor ons
de lui, die door grootstaalsche eigenwaan
bevangen zijn, pathologische gevallen,
waarvan wij haast kunnen aantoonen, wal
hun schort. Niet waar hel ligt zoo voor
de hand, dat menschcn, die geen andere
taal kennen, clan hun taal, geen andere
zeden, dan hun zeden, die alleen hun lite
ratuur lezen, hun kunst bewonderen, in
tiun couranten en hun tijdschriften kijken,
dat zulke nienschen een overmatig gewicht
gaan hechten aan die taal, aan dat land,
die do hunne zijn. Zij weten vaag, dat er
nog andere landen, nog andere talon bui
ten de hunne zijn. Doch die wetenschap is
zóó vaag, dat zij feitelijk alleen belangstel
ling hebben voor hun omgeving en den
ondergang dor wereld zouden verwachten
als lmn rnilmu anders werd.
Voor den Engelschen Jingo is -de niet-,
Engelse liman óf een Amerikaan óf ,cen
soort aapmonsch, gelijk zijn illustraties
hem loeren kennen, ongewassclien, slecht
gekleed, zwaar verdrukt, dom, onpractiseh,
onkundig enz. Er zijn uitzonderingen, op
muzikaal gebied b.v. of op schildorsgebicd.
Doelt de regel is deze.
En de Prnusehe Chauvinist riudl Frank
rijk het middelpunt van "do wereld, doch
meer naar liet Oosten wonen de barbaren,
mensehen, wie bet niet om recht, maar
om macht te doen is", ruwe klanten zonder
snmak en zonder genialiteit, die hoogstens
nuttig kunnen zijn, als zij Fransche uit
vindingen wat uitwerken en wat systema-
üseeren.
Do al-Duilscher is weer wal anders. Hij
ontkent beslist niet, dat er andere men
sehen zijn dim Duitsehcrs cn beschouwt
zeer zeker riet de andere naties als een
beter soort menschapen, gelijk do Jingo
doet. Doch trouw en eerlijkheid en muziek
en geleerdheid en industrie en militaire
bekwaamheid en organisatie, talent enz.
enz., vindt men alleen in „Duitschland,
En bovendien: do 'D ui Leber wordt gehaat,
is ma.cJiLig, dus maar expansie en er op
slaan, in elk geval do baas spelen, waar
van men in den korten tijcl van zijn be
staan nog lang niet genoeg heeft gehad.
Ging bet naar den wenscb van al deze
hoeren, dan bad Engeland, (Frankrijk),
(ÜuiLchland) er al honderd maal opgesla
gen. Doch de ïegeering is lauw, verraadt
het land, bouwt niet genoeg oorlogssche
pen, beeft niet genoeg soldaten enz. enz.
Over bet geheel werken dus deze hoeren
militarisme, flat niefc van Ge beste sooit
is, in do hand.
En toch zouden zij eonig nut doen.
Het is voor ons, voel objectiever ziende
en ons veel hooger gevoelende Nederlan
ders, haast niet te gclooven. En tóch is
er wel iets van waar.
Van louter nationaliteitsgevoel zijn zulke
mensehen dol. Maar als zoodanig houden
zij dan tocli de mensehen zonder natio
naliteitsgevoel in evenwicht. Terwijl ten
onzent tegen deze geen tegenvFicht is.
En dat is wel jammer, omdat het in
ternalionalisme der groote menigte ten
slotte feitelijk een domheid is, een ver
laten standpunt uit een tijd, dien wij al
lang achter ons hebben.
Zoodra de mensch zoowat tot oordeel
des onderscheids is gekomen, moet het
hem natuurlijk tocschijjnen, dat opheffing
der nationaliteiten een verbazend eenvou
dig middel is om aan alle kwesties in deze
richting een eind te maken. Men heft de
legers op, at bet geld voor militaire doel
einden wordt besteed voor produc
tieve zaken, al de tijd besleed aan het
aanleeren van militaire bekwaamheden,
wint menen klaar is Kees.
Ontwikkelt bet individu zich nu verder,
dan begint hij eerst te begrijpen, dat deze
theorie inderdaad theorie is, dat zij in dc
praktijk niet opgaat, omdat bet zoo moei
lijk is .riten tegelijk hun nationale» huid
te doen afstioopen, omdat de kans zoo
groot is. dat een paar niet meedoen, en
dan tenslotte over de anderen den baas
spelen
Nadat men dit geleerd heeft, komt men
vervolgens tol 'het besef van de belueke-
nis van de nationale idee. Langzamerhand
gaat men begrijpen, dat hel nationale ge
voel niet een kinderpiaatje is, maar ce,n
van de machtigste factoren voor de ont
wikkeling, hetwelk men in het belang van
do mcnschheid zou moeten uitvinden, als
het er niet was.
Natuurlijk moet men niet ovcrdrijVen,
natuurlijk moet men nu wanschcn, dat op
de basis van een gezond nationaal be
wustzijn de internationale idee moet wor
den opgebouwd, dio zoodoende over vele
en vele jaren wellicht werkelijkheid zal
kunnen worden. Doch ten slotte kan men
zonder nationaal gevoel niets beginnen.
Edoch, in kleine landen als Nederland is
er to weinig dat dit nationale bewustzijn
opwekt. En al zijn ook hier de beschaafden
natuurlijk de d'-agers van djt gevoel, ou
der dc halfbeschaafder» zjjn er te veel.
die over het infernalionalisme maar raak
idealiseeren cn die er dan een kwajongens
genoege-n in vinden om de eigen nationali
teit, ten koste van andere zwart te maken.
Hier komen dc mensehen, die wel eens een
week aan den Bijn of in Thiiringon zijn
geweest en niet ophouden over de vele
voortreffelijkheden welke in Duilschland
wél, hier niet te vinden zijn. Besef dat
zoo'n vacanlicueuzeiij iu het btiitenfaild
niet de gegevens geelt voor een eerlijke
on objectieve vergelijking 'hebben zij niet.
„Zoo iols mals, achterlijks, slecht kan je
alleen in Nederland vinden", ligt in bun
mond bestorven.
Tegenover 'deze oppervlakkige» is nu in
ons land niet liet. tegenwicht, welke dc
Duitsche afgevaardigde waardeert in zijn
al-Duitschcrs. En daiirnm schijnt het ons
zoo noodig, dat 'do Nederlanders, 'die oen
hoogcren trap van ontwikkeling bereikt
hebben dan de hierboven door ons ge
noemden, zich aaneensluiten om bet na
tionaal besef levendig to houden. Het Al
gemeen Nedcrlandsch Yu'bond, dat niet
overdrijft als dergelijke ven omgingen wel
eens in het buitenland, is daarvoor zeker
do aangewezen vereeniging.
BINNENLAND.
Corps tHplomatiqne.
De Itoemeensche gezant bjj ons bof, de
heer Mitilineu, is gislèven 'naar Parijs ver
trokken.
Bijzondere missie.
Aan baron Van PaltandtNeerijnen, ver
tegenwoordiger van H. At. de Koningin bij
de begrafenis van de 'gravin (van Vlaandoren,
is gedurende zijn verblijf te Brussel van
wege den Koning der 'Belgen toegevoegd de
kolonel der artillerie Frans.
Rechterlijke macht.
Bij Kon. besluit van 28 dezer is aan
mr'. L. II. D. de Vos tot Nedeiwcen-C'appcl
op zijn verzoek, met ingang van 1 Januari,
eervol ontslag verleend uit zijn betrekking
van griffier bij hot kantongerecht, te Arn
hem.
Ridderorde.
Bij Kon. besluit van 27 dezer is benoemd
lot ridder in de orde van Oranje-Nassau,
J. Th. E. Camnccl, hoofdcommies bij hel
Bureau voor den industrieeion eigendom,
aan wien eervol ontslag is verleend.
Inspectie Volksgezondheid Z.-Hollnud.
Bij Kon. beslui! van 29 dezer is:
lo. met ingang van 1 Januari, benoemd
lot hoofdinspecteur van bet Staatstoezicht
op de Volksgezondheid, flr. Tb. G. den
Hauler, inspecteur van bet Slaalsloezieh!
op de Volksgezondheid voor Zuid-Holland
en Zeeland, met toekenning van eervol nul-
slag uit la a Is I genoemde betrekking:
2o. als ambtsgebied van den benoemde
aangewezen de provinciën Zuid-Holland.
Nuord-Holland,, Zeeland en Utrecld.
Kamerverkiezingen in 1913.
De „Fakkel" deelt mee, dat jln\ mr. A. L'.
v. Karnebeek van geen enkele zijde
in 1913 een candidatuur voor de Tweede
Kamer zal aanvaarden.
Het nieuwe «.orlogBdepartemont.
Naar „de. Fakkel" verneemt, zou de heci
Tydcman, viec-admiraal en directeur-com
mandant van dc Marine Ie Amsterdam be
stemd zijn om op te treden als directeur-
generaal van Marinê aan het Departement
van Landsverdediging, wanneer dit uit dc
Departementen van Oorlog cn Marine zat
worden gecreëerd. Als opvolger van den
lieer Tydcman werd haar uit goede bron
do beer NV. Naudin ten Gate genoemd, thans
Sehoul-bij-Nacht te Amsterdam.
Het Ncderl, Rooile Krats on de Balkaii-oorlog.
Aan het slation AVeesperpoort te Am
sterdam heorschle gisternamiddag tegen don
vertrektijd van den Duilschcn trein, te 4
uur 55 min., een buitengewone drukte. Een
groote bagagewagen, geheel gevuld met ver
bandmiddelen, heelkundige instrume' ju
en andere ambulance-benoodigdhedeu, en
voorzien van biljetten, waarop iu rnone
letleis gedrukt stond: „Choix Rouge ncerlnn-
daise, Montenegro", was iu den trein ge
koppeld. Het was de Ttoode Fruis-zending.
welke staat onder leiding van den consul-
generaal van Perziö, den heer Nord Thom
son; deze woidt door zijn pleegdochter vei-
gezeld. De reis woidt ook meegemaakt door
dr. II. Koppenschaar, die zal onderzoe
ken, of het uitzenden van een nog meer
volledige ambulance naar Montenegro ge-
wcnsehl is, en voor een gedeelte door eeni
ge familieleden van den heer Nord Thom
son, den heer II. Mcrules da Costa. consul-
generaal, den heer J. Römer, vice consul,
van Montenegro, cn den heer P. W. Sluyter-
man van der Loo, vice-consul van Servië.
Indien meerdere hulp in Montenegro
noodig blijkt, «zal deze onmiddellijk op te
legrafische aanvrage van den heer Nord
Thomson gezonden worden. Deze brengl
tevens een som golds voor dc verpleging
van zieken en gewonden namens het Rooik
Kruis naar Cettinjc over.
Bij bet vertrek was een groote menigte
belangstellenden aanwezig, o. a. de vice
pres'dent van bet Roodo Kruis, generaal
de Waal, de voorzitter der Amsterdam-
sche afdceling, kolonel van der Moor, chef
van het militair hospitaal te Amsteulam
en een aantal consulaire ambtenaren.
(„N- R- CV)
De Nederl, ambulance voor Bnlgmlje.
Reuter seint aan de biadmi dd. gisteren
uit Solia:
De ambulance van het Nederlandsche
Roode Kruis is hier aangekomen. De am
bulance heeft drie wagons materieel bij
zich; ook serum tegen dc' cholera. Deze
Roode-Kruis-afdeeling, die uit 20 personen
bestaat, is door de Koningin van Bulgarije
in audiëntie ontvangen, Morgen zal de am
bulance doorgaan naar Tsjalaldzja.
Schutloraer.
Naar hel „Ilbld." verneemt, heeft Z. K. H.
Prins Hendrik liet beschermheerschap aan
vaard van dc schippersvcrccniging Sehutte-
vaer.
Op 17 Januari a.s., den dag waarop te
Zwolle hel vijftigjarige, bestaan, van dever-
eeniging plechtig zal worden herdacht,
hoopt Z. K. II. de vergadering te Zwolle
bij to wonen.
Dien dag zal te Zwolle een krans ge
hecht worden aan het. graf van Sehutte-
vaer, den stichter der vereeniging. Op het
zelfde uur zal te Boisward een dergelijke
huldiging plaats heb ien bij het graf van
den tweeden voorzitter, dien de vereeni
ging gehad heeft, wijlen den heer \y,
de Jong.
Muntstuk,
Ouzo Munt is niet gelukkig, zij lijkt h0i
nooit meer te kunnen zijn. Nu is or weder
iets nieuws gokonien, goudstukjes, welke
f 5 waard zijn, stukjes als de 10-francs*
stukjes van België en Fraiikrijk en
ook dit muntstuk mist.... alle waarde; i»J
als gangbaar ruilmiddel, natuurlijk, maar
wel als proeve van Nederlandsche kunst-
vaardigheid.
Dir. bol., Invoorr en Ace.
Bij den dienst der dir. bel., invoorr. enz
zijn verplaatst: ingang 2 December R.p.
Oosterbuis, koms. verif, Zevenaar (tijjj
naar Torneuzen; ingang 1G December do
koms. 2e k). AV. H. Botterweg, van Go-
r ine hem naar Amsterdam; J. OosUmlmis
van Loencn naar Amsterdamli. AVestslratê
van Ter Neuzen naar Botterdam.
Ingang 1 Januari 1913: van AVolte-
ren, rijkskl. 1ste kl., van kr, Gouda naar
's-Gravenliago, 3de kr. D.-'B.; de rijkskl.
3de kl. D, J. de Jong, van kr. Groesbeek
naar Rotterdam kr. I. en 'A.J. llilbratids
van kr. Utrecht D. 'R. naar kr. Rotterdam'
t. en A.; L. J. J. Lange, van dir. Maas
tricht naar kr. AVijk '(si.) 1 en A,do
lijksklerken 1ste kl. van Harlingen naar
Leeuwarden; P. C. van den Bos, van Zio-
rikzee naar Utrecht; de rijksklerken 2do
kl. W. Eiinga, van AGaardingen naar Laren
'N.-1L); II. Kroondijk, van 'Almelo naar
Hilversum; de. konunies 3tfe kl. G. van Eg.
mond, van AVeeidingermmkc naar Sas van
Gent.
Benoemd: ingang 1 Januari 1913: AI.de
Hoos tot rijkskl. 3e kl. ter insp. I), B,
Amsteulam, 8e afd., thans particulier klerk
aldaar. G. II. van de Kamp,, tot rijkskl'.
3e kl., ten kant. Rotterdam t en A., thans
particulier klerk ter kant. 'Botterdam. U,
3. Oudeboon lot rijkskl. '3e kl., ter kant.
Ulroeht D. B. (tijd.) thans 'particulier klerk
ten kant. Appingedam.
Bevorderd: Ingang i Januari 1013; AV,
P. Tuinstra van rijkskl. 3e kl. ten kant.
Wijek (si.) (1. cn A.). tot rijkskl. 2c kl, ten
kantore Rotterdam en A.).
Met ingang van 1 Januari 1913 is aan
de koms. Ie kl. B. J. Wesseliulrtte Leeu
warden, eervol ontslag verleend.
Met ingang van 9 December zal den su-
numerair J. B. de Jongh uit de directie
Amsteulam. de ^tijdelijke waarneming wor
den opgedragen der inspectie Enschedé,
zulks met intrekking van zijn dotachecring
ter inspectie Arnhem.
De surnumerair A. C. Oiter uit de direc
tie te Amsterdam is aangewezen voor dc
tijdelijke waarneming van het kantoor der
invoeirechlcn te St. Picler. t
STADSNIEUWS.
In de Godsdienbloe(euing der afd. Schie
dam van den Nedcil. Protestantenbond zal
morgen als sprekei optreden de heer J.
L. La Gto, Remonstrant predikant fo Zwam-
uicrdam.
Korkconeert.
Mej. Feltzer, die reeds vele malen voor
het goede doel„het Orgelfonds", haar
krachten en bemoeiingen ten beste heeft
gegeven, is ook nu daarin weder geslaagd,
door voor de uitvoering gisteravond dc
medewerking te veikrijgen der dames 11.
J., van Rotterdam, zang, en N. M. Middel
beek, van Den Haag, viool, en de koorver-
oeniging van den Protestantenbond al
hier.
De welwillende medewerking van de zan
geres zal wel gewaardeerd zijn. liet iet
wat sombere altgeluid is zeker nog niet
tot volle ontwikkeling gekomen; wel zui
ver en beschaafd mag deze zang ge
noemd worden, tlocli hij zou meer indruk
maken, wanneer die reeds gepaard kon zijn
met gevoelswarmte en nuance in toon.Van
bof. vijftal liederen (van Schubert, 3h»
delssohn, Beethoven, llildag), slaagde M
laatste „Nu zyt wellekom" het best; lucr
in kwamen gewenschle eigenschappen to
recht,
Do violist, die zich in stukken van Bacli,
Tartini, Massenet en Handel deed hopror
lomulo hiermede haar klassieken sm
natuurlijk zeer prijzenswaardig, maar vuj
vree zen, da! het „Adagio", uit Bach s con
cert, voor oningewijde» niet makkelijk '11
gang gevonden zal bobben; daaronbovc
veieischen Tartini. Handel zoowel alsBacn
een forscliore Jneede streek. DM nc<®
niet weg, dat zeker met groote alfl,rcC'i
tie van hel overigens zeer verdienste'J
vioolspel zal genoten zjjn.
De heer G. van Rijn, die do leiding vai
liet zangkoor op zich genomen heeft,
over deze eerste uitvoering tevrecteil lf>
want, in aanmerking genomen de be
kei ijk korten lijd. waarin zich dit
octent, zijn do result alen niet gering,
de eischen, ten opzichte van ryllmius^
verheid en nuance, wordt goede z°'ë
steed; en in alles blijkt, degelijke voor
'TÏÏoic lictoren Yiteiito W-'»
zeer goed en bij de vrouwenkooi jes
Berghout en Crevecoeur, trokkeni hel i
frisscbe stemmen de aandacht. Het
Vera nu", van Mozart werd zeer mo
gehoore gebracht; de vriendelijke
van Van IJperen en Berghout klonken fn
en in vereischte voordracht. raJ„.
De eoncertgeefstcr opende hei
ma met een goed klinkend Prelum
Hcsse, en gaf nog cm melodieus
gretto", van Tours ten beste. Int
i
