""all¥el"si7'^'
"Voor dames.
I U<>!
Gemengd Nieuws.
V'y - I*
lioomt, dio in samenwerking mot hot
spoörwegbostuur en ^oor eon centrale com-
missie zorgt, dat nar. de maatregelen voor
do veiligheid, van het verkeer zoo good
mogelijk do hand wordt t gehouden en dal
zoovool mogelijk idles gedaan wordt om
tüo veiligheid to vergrooteilf lien landt
dezo organisatio tactvol doorgezet, men
heeit waarborgen gegeven, dat het per
soneel in dio commissies absobi.it. \rii
was om zijn mooning to zeggen en zoo
hoeft men oen krachtige ulgemeono opi
nio geschapen en et® controle van allen
over allen voor allen in het leven geroe
pen, dio het eerste jaar, mulat deze orga
nisatie was ingevoerd, de allerbeste resul
laten heeft gehad. Hot on geval len-eijfcr liep
dadelijk 20 ii 30 pCt. terug, alléén dooi
dat men het hescf had gewekt, dat men
door samenwerking en allcnfio, gegrond
vest op het eigen belang, nog belangrijke
verbeteringen kon bereiken.
Zou liet. ook' voor andere spoorwegbe-
sluren overweging verdienen om op deze
eenvoudige en sympathieke wijze inniger
samenwerking met het personeel to zoo-
'ken?
STANDVASTIGHEID.
Weinige weken voor den beslissenden
slag hij Mamuret, welke de aim de Pcr-
'zischo grens wonende Koerden op den
8sten Augustus 1837 weer aan dó Turken
onderwierp, werd een der voornaamste
Koerdenaanvoerders gevangen in de leger
plaats van den opperbevelhebber van het
Turksche leger, Ilaiiz Pascha, gebracht. De
opperbevelhebber en de kadi van liet legei
wendden al htm overredingskracht aan, om
van de gevangenen berichten omtrent de
Koerden le ontvangen, maar tevergeefs.
Toen zwoer ïïnfiz Pascha op den Koran,
dat hij den Koerden-hoof.hnan tot overslo
van een zijner regimenten zou benoemen,
«als hij hem mededeelingen wilde doen ovct
de plannen en het aantal der Koerden.
1 „U vei girt u. Pascha," antwoordde du
gevangen Koorde, jjilx u in mij een verra
der iioopt to vinden. Nadat ik aanvoerder
der Kooiden geweest ben, zal ik nooit
aanvoerder der vijanden van mijn stam
worden. En als ik a.au do spits van een
uwer regimenten zou staan, dan zou ik
mijn wapens legen u koeren, want een ver
rader ben ik niet. God heeft, mij in uw
handen gegeven, doc met mij, wat u vilt."
Daar Ifafiz Pascha. geen kans zag den
gevangene op deze wijze aan het spreken
te krijgen, gaf hij hem nu aan de martelarij
prijs. Hij liet den Koerdenhoofdman vijf
honderd stokslagen op de voetzolen geven.
Terwijl de gevangene de stagen ontving,
vroeg hij om een ischibolk (soort van si
gaar). Toen men hem deze bracht, hief hij
kalm bet hoofd op, steunde dit op de
rechterhand en begon te rooken, alsof bij
geheel gevoelloos was voor de pijn.
De ontzetten le marteling werd den, vol
genden dag herhaald. Op den derden dag
werd dc- onomkoopbare Koerde ontkleed
en in een groot vat inet kokend water ge
stopt. Men hield niet op hem dezelfde vra
gen voor te leggen, maar er kwam geen
woord over zijn lippen.
„.Tc antwoordt niet?" vroeg Ilaiiz Pa
scha. „Hoor je ine niet?"
De Koerde hief het hoofd op, wierp een
blik van den griminigrteu haat op zijn
vijand on antwoordde„Allah zij dank,
dat mijn noren niet gevloten zijn, maar
mijn tong is siom!"
„Welke afschuwelijke muitelingen kun
nen we nu nog uitdenken-," vioeg de kadi
verbitterd aan den opperbevelhebber, „op
dat wij dezen man lot spreken brengen
dat Samditv.ie Manie gauw achteran zou
gaan als-ie jonk bleef.
Blaar Sarrelowie schudtl stillekes T
hoofd, 'n beetje zat ivas-ic al, dat voelde-
li-ic goed, maar 'I was nog te vioeg en daar
om won-Ie 't wegeteii: van de kiekens
nam-ie omtrent 'u heele vogel en de siani
viel van den Kind van z'n bord op tafel.
Waar ie 't vin. afuhcpte met z'n hiuulen en
z'n lepel.
Miume aehtiraii gaal dit nooit nie. maai
nog 'n keer Houwen, nog veel minder.
Blaar Elodie miek ba gek.
Oeje o, je dan' kwam wcr: in ||b veile
zag hij haar oogen al blieken naar hem
toe.
'Hij wilde vluchten, schoof z'n stoel ach
terulf, ineens bang voor de aanbaligheiil
van die rooic vrouw,
„Ha, Earrelewio, kunl-de mm al niei
meer?" riep -fvo.
,,'t Is voor da-niet!" krijsehle Elodie mei
schitleroogen. ,,llij B besehaonul Kom
'n keer hier, mieiieii oiiri."
Toen barstte 'n daverend liehgehuil los.
Elodie had haar armen om den weduw
naar geslagen e.n kuste hem vlak uit op z'n
gezicht.
Sarrelowie, die Op was geslaan, zakte
weer neer op z'n .-looi, weerde af, hall
lachend, half angstig.
„Elodie, hij lust ze niet geef ze mij
initarl" schreeuwde Jvo.
Maar Elodie u.is wijzer, kneep 'leu
scluudderen weduwr,mn eens gevoelig in
z'n hals, schudde hem door mekaar, trok
hein aan z'n neus en <>1 hoop op vt goeie
resultaat tem al die aanhaliglicden ging
ze met 'n verhit gezield lenig naar d'r keu
ken.
Karreb wio was T er slil van geworden,
keek sufferig niet kleine oogjes rond en
propte de peleeijV» nvef twee tegelijk in
Hij <lezo woorden verscheen er op liet
gelaat van den gefolterde een uitdrukking
van verheven trots, terwijl hij uil riep:,,Geen
marteling kan voor mij vreesclijk'er zijn,
dan een verrader van mijn stam lo .wor
den!"-
Toon evenwol trok do Koerdeuhoofdnum
het hoold onder water en stikte.
EEN EDELE KUS.
In liet salon van den voor ongeveer
vijftig jaar zeer beroemden arts, dokte r
Diumnif, le Darijs, was een voornaam ge
zelschap bijeen, onder wie ook de Rus-d-
sisclie vorst L. met zijn dochter Doris.
Daar verscheen een boer, een zwakke grijs-
aaul niet sneeuwwit baar, en vroeg den
jukter een geneesmiddel vooi zijn zieke
Vrouw. Keu jolige, voorname Fransehnum
maalde zirti over den mule, die slerld.-
door de onoplettendheid van bel porsofjfel
liet ,-aiou binnen had kunnen komen, vtoo-
lijk, en hij zei: „Ik wed om twaalf Louis
d'Or, dat geen der hier aanwezige dames
den oude een kus wil geven."
Dadelijk legde de mooie doi bier van den
llussibchen voisl twaalf Louis d'Or op een
boni, liep naar den oude toe en zei:
„Sta mij toe, oude vader, dat ik n vul-
gens gebruik van mijn vaderland Ivcgroet!"
Na deze woorden omhelsde zij den grijs
aard en kuste hem.
Diep beschaamd legde de Erunschman
nu ook twaalf Louis d'Or op hel. hord, en
onder den bijval van alle aanwezigen gaf
het jonge meisje den veibansden en lot
tranen geroerden grijsaard de vicr-eii-twin
tig Louis d'Ors, mot do woorden„Rus-
si-chc meisjes houden het voor haar plicht
den ouderdom le oeren."
.MEVROUW N's. MEDEDINGER.
„lagen luuud is goud waard". Onder
lief mompelen van deze woniden erloonde
zich op het gelaal Valt den heer Roorge
X. een vioolijke glan-. Zijn dagtaak was
nfgeloopeii en zijn vrouw en kindje wachtten
hem boven vóór hel wnstg. De trap opklim
mend. lcusle hij, hoven gekomen, de moe
der en het kind, nog eens cn nog eens. Een
oogeubhk later weid zijn lichl hari zwaar.
Zijn vrouw scheen niet te best gestemd
ie zijn.
.AVaL scheelt ei aan. lieve?" yipeg hij
uiendelijk.
„Er is uielri," iiertiam meviouw N. snik
kend.
Haar loon van spieken deed heil het
ergste vermoeden.
„Ta, er is wel iels," hield hij vol, „maar
ik hen mo van geen kwaad bewust."
„Zoo zijn mannen altijd. Zn hebben nooit
aan iets schuld. Wij zijn natuurlijk altijd
te beri-pod I" riep mevrouw N. uil, in
tranen uitbarstend.
„Blaar zeg mij dan in 's hemelsnaam
wat ik gedaan heb."
„Je jo kuste liet kind veer-veertien-
maal."
„Nu, wat zou dat? "Waarom zou i| het
kind niet veertien- of veeitienhondeid maal
kussen?"
„Blaar jn kuste mij maar dei-derlieiiimtal.
Ik wou, dat ik dood was."
„Dood was! Lieve, kom, kom I"
SJa, je kush' mij maar dertienmaal."
„Is dal werkelijk zoo?"
„Ja."
„Het was Inch titel mijn plan onder
scheid l>' maken, en ik gelord ook niet,
dat. ik het deed."
„Dat deed je wel! Sjitd- hef kind ei is,
geef je uiels tueei om mij. -Ie lumdl. iiel
meest van het kind. en ik kom in de tweede
plaats. O. uas ik ntnar.dood!"
„Daar heb ik nood aan gedoeld: ou bo
vendien, noemde ik den Meute iilcf al lijd Let
z'u mond.
Telken- riepen ze nog wat tegen hem ever
Elodiie, wat 'm aldoor beschaamd miek,
maar Fons hield 'm in de goeie stemming,
zorgde dat-ie te drinken had, betoogde zelf
wat zattflE dat-ie ze allemaal maar moest
laten klossen, wii-jc doen wilt, til doe-je,
en wa-jo laten will, dit. laat-je maar
ajje wilt zumine es prate zonder al die
Ilauwe kul, want je kan mijn g< lome, Elo
die is 'n meul, die net voor 'u ouwe jonk
heid as gij part, en nun nie oor 't een
el' 't ander, maar op de spamDank
Tr>en In gon bi) weer over T spaarbank
boekje, maar meleeii zag-ie dal Eairelewie
m slaap was gevallen met 'n half afge
beten peteetje Ui z'n opril mond.
Ineens ging builen de irom.
Autreji'riepen ze.
Fon,s selmddc Saindewie wakker.
Even later begon 'I trekken uc-r vin
slammeuee naar slammeme.
'1 Wa- at donkei geworden
v<)Oia;m en opzij liepen nu jongens mei
fakkels die zwnriroelemte gele vlamnun
-clmten, die alle seliaduweu deden dansen
I" dat flakkerende licht joelde halve
-iadje nu time.
De Vrije blazers zagen meesl zoo rood
als pioiiien: 'n enkele wa,- ook wider ge
worden, bleekgeel eigenlijk met zwade
kringen onder de starende oogen.
Do eereleden uirmden geen vaste rijen
meer: er waren er uitgevallen en die nog
volgden liepen mem met vioemd dw aleude
blikken on '11 flauwe glimlach onder hun
-cheef gezakte. hoeden of pellen uil.
Tweo liejien or gearmd, hieven telkens
achter, haalden dan weer op met jn slrub
kol ig sukkeldrafje.
Er was ook iels onvasts gtekotm-n in
het rylhmo der muziek'.
liefde, wat ik op aardo had, uitgezonderd
zijn goed moedertje?"
„Dat was vroeger zoo, maar nu is hot.
anders."
„Onzin. Vergeleken bij juu, is liet kind
niols voor mij."
„Zeg nu geen onwaarheden, George."
„Dat doe ik niet, 't is een feit, dat ik
niet zoo heel veel om liet kind geef," hield
mijuliLM'V N. vol.
„Wat, geef je niet om liet kind?"
„Niet zoo heel veel, liet houdt mij
's nachts wakker mot zijn geschreeuw."-
Hier kon hij niet verder, door oen jam
merklacht, die van zijn vroinvs lippen
kwam.
„boe heb ik het nu?" vroeg hij.
,BkeI% onna lumlijk. wezen Niet te hou
den van dat lieve, aardige, engelachtige
kind!" riep zij, de kamer uitloopend,
Een oogenhlik dond hij haar verbaasd
aan le kijken en hij rlachl,,'t Zou mij Ver
wondden als Salomo met al zijn wijsheid
en al zijn vrouwen er ooit in geslaagd is
de mouwelijke natuur le doorgronden."
DOOR JAPAXSCHE DOGEN.
Om ons liet verschil te doen kennen
van leekeningen van Westersche en Oos-
lereche artisteu, doet. de lieer Lofcadio
Hear», een welbekend reiziger, ons hetver-
haal hoe hij aan Japansche kinderen Euro-
peescho teekeningen liet zien, en hoe hun
oordeel er over was.
Hot eerst legde hij aan een jongen van
9 jaar e enige tijdschriften voor, en nadat
hij oen paar bladen had omgeslagen, vroeg
de kleine Japannor:
„"Waarom teekcuen vreemde schilders
toch zulke afschuwelijke dingen'?
„Welke afschuwelijke dingen?" vroeg
mijnheer ïïearn.
„Deze," sprak hij, met zijn vtngeis wij
zende nj> een groep kiezers hij de stembus.
„Blaar dat L- niei afschuwelijk. Dat vin
den wij heel mooie loekeningen."
„Blaar daude gezichten! In werkelijkheid
kunnen er Inch zulke gezichten niet be
slaan," iep het kind uil.
„Wij vinden dal gewone gezichten. At-
schuwelijke dingen teekenen wij nmar zel
den."
Vervolgen.- liet de heer Hearu aan een
meisje van elf jaar jdaatjes zien, beroem
de Europeesclie schoonheden vooi stellend.
„Zij zien er niet slecht uit," was haar
antwoord. „Maar zij lijkou veel op mannen,
en haar oogen zijn zoo groot! Haar mon
den zijn wel mooi."
Toen liet hij haar een paar schetsen
naar hét leven zien, waarbij zij uitriep:
„Is het heusch waar, c!at er in Werkelijkheid
zulke menschen bestaan? Het lijken wel dui
vel-. Als ik ze zag, zou ik zeker van
schrik sterven. Noen, ik vind dat boek niet
mooi 1"
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Canada is opvallend arm aan zangvo
gels. Do re.geering heeft na besloten een
scheepslading van deze vogels, zooals leeu
weriken, sijsjes, meezeil, enz., in te voe
ren.
L)o nooidelijksLe Had der aarde is Long-
year-City, op Spitsbergen, in de nabijheid
der mijnen van de Amerikann«eho mijn
lum" maatschappij aan de Admribaat. Hier
liggen tevens de Noordelijkste mijnen der
aarclo,
Vingerafdrukken als identiteitsbewijs zijn
geen uitvinding van de moderne criminolo
gen. Reeds sinds onheuglijke tijden bewaren
de Siatneesche pnndjesbazen de vingeraf
drukken der lieleeners als legitimatiebewijs.
ivLwwigaaBMtawiBi i m ■■wia»«iw|gp»g
De pistons waren lieescli geworden, scho
len soms ineens uit met valsche schel
heid, do klarinetten kwaakten niet grieze
lige snerping en zoo bij vlagen hoorde
jo eigenlijk niks1 als de grosse caisse en
do loeiende bombardon vim Fons, tot zc
'n oogenhlik later weer drie maten ge
lijk waren,
Sarrelowie met de grosse caisse liep
niet vast meer, met een hand liong ie
aan 't. buis van Fons en met de andere
trok ie aan do jas van Peet, Zoo la
veerden ie nitk% maar z'n slingeringen,
waren vaak zoo groot dat Jvo achter 'm
d'r naast sloeg of tegen 't hout en eens
gaf ie zelfs '11 eerelid 'n opstopper tegen
z'n buik.
In 't lest begon de boel Ie verloopen
'I ging regenen en de fakkels rookten meer
dan dat ze brandden.
Rij de allerlaatste staimnenee zou de
ieerdag eindigen.
Dringend kwamen zé d'r in, vulden in
ecu.- liet kleine gelaglokaal. dan-bm hos
send cn joelend rond. dat de inslrmnen
(en ("gen mekaar deuken sloegen.
Fons, hield Suirelowie overeind, bezield
mei hel vasle plan hem le koppelen aan
Elodie, liet Rem cognac drinken, om be
ier bij z'n positieven te komen, nmar Sar
lelewic's positieven waren niei meer nor-
ma» Ie. krijgen; hij dronk met flauwe
waterige oogjes, morste de helft over "z'n
osl
Fons trok hein in 'n hoek, sloeg hem
op z'u schouder.
„Savrelewio, gemot ironw'en met Elo
die, alln, zulle, gaat nog 'n keer mee....
seffens, zo is nog niot to bedde....', go
mot nie beschaamd zijn, nondeju.'l En
bij sloeg met de vuist op tafel.
'HamTowio, blikt© oenigo malon mot sla
perig gezjebi. nam do sigaar, die Fons hem
Het grootst© tapijt ter wereld Werd kort
geleden aan een kerk in Triest gelovenl.
Het is G2 M. la.ng en '10 M. breed,
üo donder is waarneembaar op afstand
van hoogstens 25 kilometer. Kanongebulder
daarentegen kan men op 500 kilometer af
stand hooren.
Do Denen zijn do grootste brood-eiers
ter wereldzij eten gemiddeld 287 kilo
per jaar en per inwoner.
la Italië zijn alle huwelijksbuieaux door
don staat gcmonopolisceid.
WENKEN.
Elastieken overschoenen krijgen weer ver
nieuwd glanzend uitzicht op de volgende
wijze: Jlet vuil wordt door een zaelden
borstel of natte spons verwijderd. Dan
wrijft men de schoenen droog met een, vol
len doek en bevochtigt ze met een in petro
leum gedoopt lapje. Nadat de petroleum
erin is getrokken, worden zij nog eens met
een zuchten doek blank gewreven. Op deze
wijze behandeld, behouden de schoenen
jarenlang lum glans, zonder dat men* ze
met lak behoeft te bestrijken, heigeen het
elastiek bros maakt. Zeer raadzaam is het
op de plaats, waar de hiel der laars komt.
een stukjo leer of guttapherclia te plakken,
daar juist de overschoenen op deze plaat
sen het eerste afslijten on dan moeilijk to
repitrocren zijn.
Amerikaan-die manier om vloerkleeden le
reinigen.
Dit is een zeer doelmatige manier om
tapijten, gordijnen, loopers, enz. schoon ij-
maken.. Bleu -toft ze goed uit, veegt ci\
bundelt ze en wrijft ze met een ze-emhujreri
lap mei loog; hierna worden zij afgewa-
ïwheit met. een groote spons en schoon
water en nagewreven met een drogen doek.
Om de loog samen te stellen, snijdt men
een half pond Veneüaansdie zeep in zeei
kleine stukken en doet zc met een half pond
so la en een half pond borax in een pot
met G8 liter water en laat ze op het
vuur oplossen en een kwartier koken. Dan
neemt men hel van het vuur en mengt hel
met d-—5 liter water, en als het koud is
geworden, doet men er nog 2;3 eetlepels
good van salmiak hij.
Deze vloeistof blijtt tot den volgenden
dag slaan en wordt dan in een steenen of
aaulen }>ot loegebonden bewaard. Als men
ze gebruiken wil, roeit men 5 eetlepels
ervan in een emmer water. De sloften wor
den weer mooi en zeer schoon, krijgen hun
frissche kleuren terug en zien er als nieuw
uit.
i Dehaugsels.
kan ni'-n zon inrichten, dat zij met water
en zeep kunnen worden afgevasselien, zon
der dat de kleur er ouder lijdt. Daarvoor
maakt men een oplossing van 2 deelen
borax en 2 deelen zegellak, schellak of
ander lak, en 21 deelen warm water.
BJen giet de oplossing door een fijnen
doek, bestrijkt daarmede meennab'n de
behangsels, en maakt ze na het drogen mei
ecu lachten borstel glan/end. Bleu kan bel
doen als het papier reeds op den muur is
ut nog in lollen ligt.
Tranende cn brandende oogen
duiden zwakte van de ooge.n aan, en m
zulke gevallen is venkelspiiitns zeer laad-
zaam. Blcn neemt daarvan een koffielepel
vol op een wijnglas water en met dil
mengsel worden do oogen lederen morgen
na het verlaten van het heil bestreken,
gaf, beet er 'n stuk af om "t op tc prui
men.
Dan mompelde liij:
„Neëe....'. neëe... ik zij bange veur
d'r..,.w'\ 1 1' 1 I
„AlIa handel.,., botst. Fons verachtelijk
l
as gij.
wavuor buut do
van
acb-
rut.
,,'n Kerel
bange?"
En vlak met z'n gezicht, bij dat
Fons, fluisterde hij hem wat toe; dan
ten zo allebei. Fons bestelde nog twee cog-
nakkies, maat toen Sarrelowie dat op liad,
keek-ie nog angstiger dan eerst.
De andere vrije blazers waren al weg
en de stammeneehoudcr joeg'h de laatste
tweo nu ook^op' met 'n hartig grapje „Alla
jongens Fons, Sarrelna bed
Ze gingen gewillig, nadat Fons idles be
taald had.
Builen was 't zwart, van donkerte en
de vegen woei als 'n nat .slidfsel tegen hun
gezichten. In 't kanaal klotste '1 water te
gen den kunt.
De buitenlucht beving beide, maakte hen
duizelig.
Fons kreeg 't ineens nog '1 eigsle le
pakkenmet de groole bombardon in z'n
arm zwaaide hij legen 'n boom, bleef
daar even staan, wat vernuft dom' den slag,
maar dan riep-ie den ander.
„ïNirrolewie... kom 'n kenr liier... alla,
ga me© naar Elodie... laai mij nou
ngir.,.,,"
Maar Saru-Ievill in ongowi-se gang. had
zich al wat uil de voeten gemaakt, in
stage angst voor rooie Elodie: voorover
met de grosse caisse nog altijd op z'n
rug laveenle-n-ie langs den waterkant,
zwaaide over dd brug, kwam aan de over
zij, voelde, zictv daar ineens veilig, uit 't
bereik van FonS, die hcni mee wou troo-
uon,
waarna rnon ze eon uur lang niot mag in
spannen. Nog boter is hot half vonkel, half
rosmarijnspirilus to nomen.
Bliddel tegen kiespijn.
Ook de hevigste kiespijn verdwijnt by
hel aanwenden van liet volgende middel.
Bleu giel wat ruin in do platte hand, na
dat men er eerst wat gestampt krijt in beeft
gedaan. Van deze oplossing snuift men zoo
veel mogelijk op. Is de neus gevuld, dan
houdt men hem een kwart of een halve
minuut dicht, opdat bet opgesiiovene niet
dadelijk weer weg kan vloeien. Bijna op
het oogen blik, dat men de vloeistof opsnuift,
verdwijnt dc kiespijn. Het verivydert
natuurlijk de pijn niet voorgoed, maar het
heeft het voordeel goedkoop l© zijn on
zeker te helpen.
Bij aanvallen van onmacht
wrijft men liet voorhoofd en de slapen in
met azijn-elher en geeft hoogstens 3 a 4
druppels in.
Witte vlekken op gepolitoerde meubels,
ontstaan door warme voorwerpen of heet
water, verwijdert men. het zekerst© door
ze een poosje te bedekken met natgemaakte
sigarenasch, en deze naarmate de vlek
ouder of nieuwer is, iets langer of korter
er op le laten liggen. Wrijft men nu met
het vlakke gedeelte van een kurk, dio men
eerst in de vlam een weinig hoeft doen
aanbranden, flink over do met sigarenasch
bedekte voorwerpen, dan zullen de vlekken
-poedig spoorloos verdwijnen. Nu wordt
bijv. hot tafelblad schoongewasschen, met
een 'zeemlederen lap drooggewreven en
eindelijk met een in petroleum gedooplen
zacliten wollen lap glanzend afgewireven.
Glossnijden.
Niei zelden komt het voor, dal men glas
in een rechle, mooie lijn moet snijden, bet
zij dat men wijnflessrhen in vazen ofsier-
gla-zen wil veranderen, of dat groote stuk
ken van een gebroken vensterglas in aller
lei a-inlige dingen, als porlrellijstjes, gla
zen- of flaconbakjes, moeten veranderd wor-
len. Om dit te kunnen doen, neemt men
dik bindtouw en Jegt dit in petroleum,
spiritus of terpenlijn-oiie. Deze draad wordt
dan vast om die plek van liet glas bevestigd,
dj© men wil afsnijden. Aten steekt den
draad buur en draait, terwijl liet brandt,
het af te snijden stuk glas om, giet er
koud water overheen en het glas is op
de verlangde plaats in rechte lijn, zonder-
dat de rand splinters en scheuren heeft ge
kregen, doorgesneden.
Poincarcs dubbelganger.
Bijna alle presidenlen der F ransel® Re
publiek hebben hun dubbelganger gehad,
hetgeen meermalen tot humoristische ver
gissingen aanleiding gaf. Ook Poincaré
staal hierin nied. achter bij zijn voorgangers.
Te Parijs woont een heer, die evenmin' vnu
den nieuwen president te onderscheiden i-,
éls tune druppels water van elkaar. Blaar
Pninruré heeft niet te vrcczeu, dal hij met
een oiiwiiaiJige verwisseld zal worden: zijn
dubbelganger, de heer BI. Bastion Tm-
page is een aichitect van naam, en broed -r
van d'® beroemden, schilder Baslien Lep'uge
Zoo hebben meer dan eens de wachten ge
salueerd voor Bastion Lepage, en lieten
trouwe republikeinen hem den voorrang.
Maar Poiiicaié's dubbelganger is van deze
eeibcwijzen niet gediend en denk! er liat.t
over, Parijs te verlaten en zich in do pro
vincie te vestigen.
En in den stillen nacht hoorde hij Fons
stem aan den' anderen Kant, die hem vloe
kend zocht, telkens' struikelde en riep.
Dat miek hem aan 't. lachen.... ant 't
lachen, zoo hard, die-ie voorover s-tumpto
en liggen bleef, aldoor met de leutige
vastheid dat-io nou niet gong..,.'.... niet gong
naar Elodie.
Toen ineens kwam van den overkant
een lang gelooi aanlronunen. 't Was Fons
die op z'n bombardon blies.
En oven later kwam een vreemde roffe
ling met bekkenslag als .antwoord terug.
,,Ha die Sarrelowie 1'-'
„Ha die Fons!"
Ifim lachen daverde les over T water.
Nog eens loeide de bombardon, nog eens
rommelde de grosse caisse.
Dan kwam er een vreemde donkere
stilte. i j
's Morgens heel vroeg vond de sjam-
petter do laatste Vrijo Dlazere en bracht
ze thuis.
Een paar ooiden uit hel bovenstaande
moeien wellicht veiklaard worden:
Savrelevie -- Ctuules Louis,
teerdag - poivet leren,
grosse caisse - gtuftfb Irom.
lunst - lenvijl.
slammeuee herberg,
weove weduwnaar,
potatte friet gebakken aardappels,
petertjes -=- taartjes,
toog toonbank'.
