66"* Jaargang.
Zaterdag 5 April 1913
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Déze courant verschijnt Ragelijka, tuet uitzondering van Bon- en Feeatdagoa;
Prijs per kwartaal: Koor Schiedam'eo Klaarflingen fl. L2Ö, franco
per' post CL 1.65.
Prija per week: .Voor So hie dam en Vlaardicgen 1.0 oeat.
Afzonderlijke nummers 8 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen, i
Advertentiön voor hot eerstvolgend nummer njoètea, das middags róér esn
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
i Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs 'der AG ver tentiën: Kan >1"6 regels Ï1Ö.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 cent per regel Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
AdvartontiSn bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In 'de nummers 'die Dinsdag-, (Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 oentg per advertentie; bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Als men vaar iemand kan zeggen, dat
inood leert bidden, idan is het wet van den
heer 'Lalma. llij is er met zijn halsstar
righeid bij de Bakkerswet zóó tegen opge-
loopen, dat hij zich blijkbaar het parool
heeft gegeven, om' zoo iets nooit weer te
beleven, dat liij' met Van. Sptoyk zegt: dan
liever de lucht in.
Vandaar dat kort vóór de openbare be-
liandeling er eenige cardinale wijzigingen
in het ontwcrp-Ziekleverzekering zijn ge
bracht, wel gescliikt om hom, die zich de
vroegere uitspraken van den Minister her
innert een gat in do lucht te doen slaan
En van die wijzigingen zijn deze twee de
voornaamste, dat thans aan de particu
liere kassen die Vrijheid van beweging wegrit
gegeven, waarop ze recht hebben en die
onmisbaar is voor haar goede werking, en
ten tweede, dat de kleine ongevallen, die
in het vervolg door de Ziekteverzekering
enj wet langer door de Ongevallenverzeke
ring zouden worden betaald, wederom
naar hun oorspronkelijk kaptoor zijn te
ruggebracht.
Waarom die wijzigingen zoo ingrijpend
zijp, en van dezen Minister een complete
volte-face, dient hier even in herinnering
gebracht.
Oorspronkelijk Wilde de heer Talma ab
soluut niet van toelating van particuliere
kassen voor de Ziekteverzekering weten,
zooals Irij nu eenmaal een broertje dood
heeft aaïr, alles wat het aanzijn dankt aan
het particulier initiatief. En dat, zooals
het ons Wil voorkomen, 'niet omdat hij hei
geen. \dt de maatschappij zelve is opgeko
men per se een kwaad hart toedraagt,
maar omdat hij met zijn heivorming liefst
zou beginnen op een onbeschreven blad
papier, om alles van boven af in elkaar
te zetten, zooals hij dat zich in zijn stu
deerkamer als liet ideaal heeft voorgesteld.
Iets dat zeker van veel Welmeenendhoid
en menschenliefde getuigt, maar al heel wei
nig van practisclien zin. Rn aangezien
juist op het gebied vara de Ziekteverzor
ging en de Ziekteverzekering in ons land
door het particulier initiatief heel veel be
langrijks is tot stand gebracht, werd het
den' Minister hij de vraagpunten ovqi- de
Ziekteverzekering, die tegelijk als algemoene
beschouwingen 'daarover dienden, duidelijk,
dat men zelfs van bevriende zijde niet van
plan' was op dezen weg met hem mee to
gaan'. Dr. De Visser liet namens zijn par,tij
zeer duidelijk blijken, dat het wetsontwerp
voor hem en zijn vrienden onaannemelijk
zou worden, als lielbleefwait'tinzijn ooi-
spronkelijken vorm Was, n.l. het doodvon
nis over alle particuliere ziekenfoudsejn.
Do heer Talma beeft toen begrepen, dat'
hij wat water in zijn wijn moest doen
maar het was een 'heel klein beetje water
hij had toen' nog niet uit de verwerping
der Bakkerswet leering getrokken al
moet men, met hot oog op de wijze, waar
op hij zich vroeger had uitgelaten over
de onmogelijkheid van de toelating
tier particuliere kassen, misschien, eerder
zeggen, dat het veel water was.
En' deze minister, die gaarne voor iedere
concessie, die politieke dwang hom op
legt, een andere reden aanvoert dan tk- vier
kelijke, vermaakte de hamer niet Weinig
met de verklaring, dat hij van Lloyd George
geleerd had deze Engclsclie minister
is apdere juist de man, van wien de Keer
Talma niets moet hebben dat men
de particuliere kassen wel kan toelaten,
mits men' maar streng vasthield aan een
heid van premie voor openbare en par
ticuliere kassen. En hiervan uitgaande, wer
den onder zekere voorwaarden de parti
culiere kassen, tot de Ziekteverzekering toe
gelaten, die deze geheel aan de Raden Van
Arbeid overleverden, om in het vervolg,»
zooals do afgevaardigde voor Brielie het
uitdrukte, een, leven to leiden met een kogel
aan het been.
En de christel ijk-historischen begrepen
toén, dat z'e met een kluitje in hot riet
waren gestuurd. Vandaar toen de poging
van den heer Lobman, om door zijn dub
bel dozijn amendementen op de Ziektewet
de heek Radenwei overbodig te maken,
en .feitelijk voort te bouwen op hetgeen
het particulier initiatief in deze reeds lot
stand had gebracht. Edoch, do heer Lob
man, die in do coalitte, die reeds zooveel
bedierf, niet meer is de Lohman van vroe
ger, gaf op het beslissend oogenblik zijn
amendementen prijs, die toen door den
heer Roodliu ijzen werden overgenomen, al
bereikten zij hun doel niet om de behan
deling van de Radcmvet tegen te houden.
Dr. Nolens, do voorzitter van de Commis
sie van Voorbereiding van Talma's sociale
ontwerpen, vond het wel de moeite waard
do behandeling van de Raden wet te schor
sen toen deze amendementen op naam van
don hoer Lohman stonden, maar niet meer
toen ze dien kregen van eon lid van de
oppositie, en iemand die niet in de poli
tiek geverseerd is, zal in deze historie
allicht aanleiding vinden om er over na
te denken, of de coalitie en onpaitijdig
heid twee begrippen zijn, die elkaar dekken.
Nu de Radcmvet was aangenomen en de
amendementen-Lobman, thans amondemen-
ten-Roodhuijzen, niet de minste kans had
den, moesten de christelijk-historischen en
anderen ter Rechterzijde zich tevredenstel
len met de schijnvertooning, die toelating
van de particuliere kassen heette, en men
was reed-, benieuwd, hoe dit af zou loo-
pen, toen de .Minister plotseling geheel over
stag ging, en die eenheid van premie, de
zaak die heette dat ze de mogelijk
heid voor de particuliere kas
sen opende, eenvoudig over boord wierp,
en den particulieren kassen bij het hef
fen van de premie vrij tiet. Waardoor deze
feitelijk in heel wat gunstgier conditie ko
men dan de openbare kassen, die acut een
bepaalde premie zijn gebonden, die nu niet
als de particuliere kassen, rekenende met
allo omstandigheden, de premie kunnen ver
lagen; die- geen enkelen verzekerde kun
nen weigeren, tenzij het levensgedrag over
alles en nog wat heen is.
Het ontwerp, dat dus eerst het particu
lier initiatief wilde dooddrukken, verheft
het ten slotte ten troon.
Niet minder groot ia de verwijdering van
de kleino ongevallen uit de Ziekteverzeke
ring. Jarenlang is door do anti-revolu
tionaire partij in het algemeen en door
den heer Talma in het bijzonder, betoogd,
dat onze Ongevallenwet daarom niet ge
heel in orde is, omdat daaraan geen Ziek
teverzekering is voorafgegaan. Waarvan het
gevolg is geweest, dat onze Ongevallen
verzekering, die natuurlijk bc-docld was om
de financieele gevolgen van groote on
gelukken, van verminking en dood, Weg
tü nemen, tevens ia geworden de verze
kering tegen de kleine ongelukjes, di
schrammen en builen en zeere vingers. En
dat is niet gering, want die kleine ongeval
len bedragen 90 percent van het geheel.
Vandaar de groote omslag bij de Ongeval
lenverzekering, en we zullen niet ontken
nen, dat do overbrenging naar de Ziekte
verzekering van die kleine ongevallen uit
nemend werk zou Wezen, mits men niet
in verkregen rechten treedt, zooals de Mi
nister oorspronkelijk deed, toen hij tegelijk
met do overbrenging van de kleino onge
vallen naar zijne Ziekteverzekering dcuit-
keering van 70 percent, die de Ongevallen
verzekering voorschrijft, terugbracht tot 50
percent. Enfin, dat is nu weer veranderd.
Maar.... die verplaatsing van die kleine,
ongevallen naar de Ziekteverzekering was!
daarom tal van leden van do Kamer niet'
naar den zin, omdat daarin het doodvonnis'
lag van de Land- en Tuinbouwoniderlinge,
dio haar taak daardoor tot zoo'n uiterst
minimum zou zien terugbrengen, dat zo
alio raison d'etre zou verliezen. En waar,
er nu ook aan dc Rechterzijde veel men-'
schen zitten, die terecht heel veel op heb
ben met de schoone uiting van het par
ticulier initiatief, die Land- en. Tuinbouw-
Onderlingc heet, de heer Wijekorslooth 'de
Weerdesteyn in de eerste plaats', is er op
dc Minister natuurlijk pressie geoefend om
dezo te laten bestaan. En de Minister,
die uit po'itieke overwegingen zooveel heeft
laten vallen van die Ziekteverzekering, de
onmisbare basis van e'.ke sociale verzeke
ring, heeft ook dit toegegeven.
Er is over deze volte-faco van den Mi
nister nog at het een en ander gezegd.
De heer Roodhuijzen, die de amendemen
ten-Lobman, zijn adoptief kinderen introk,
niet alleen op grond, dat nu de Iladenwot
was aangenomen, het niet moer aanging
aan de Radon van Arbeid do hoofdtaak
waarvoor zo in het loven zijn geroepen nog
af to nomen, maar ook om do tegemoet-
k'omendo houding van den hoor Talma te
genover het particulier initiatief, voegde
'daaraaft met fijne ironie toe, dat hij den
Minister een warm woord van hulde moest
brengen voor zijn zelfoverwinning om de
premie-eenheid prijs te geven. De premie-
oenheid was een geniale vondst en
voegde de afgevaardigde voor Brielie er
doodleuk bij: het is een heel stuk werk
om zulk een kostelijk iets overboord te
werpen.
Anders sprak de heer Tyklcnian. Erkennen
de, dat de door den Minister aangebrach
te wijzigingen hem niet onaangenaam wa
len vroeg hij toch waartoe de behande
ling in de Commissie van Vooibereiding
dient, waaraan nog wel twee jaar geleden
een uitvoerig debat over de vraagpunten
was yoomJgegaan, wanneer de Minister
op het allerlaatste oogenblik wijzigingen
aanbrengt op punten, waai over lang is
gedebatteerd en waarover men toch van
den aanvang af bij den Minister oen vast-
staande opinie mocht verwachten. Mis
schien voegde de afgevaardigde vonr Tiel
er sarcrahtiscli bij, kunnen wij ei nu nog
op rekenen, dat de geneeskundige hulp nog
by wijziging in do wet wordt gebracht.
En zoo besloot bij niet minder ondeugend,
hij' bracht buide aan die leden van de
Rechterzijde, die den Minister zoo ver ge
kregen hadden, overtuigd als hij was, dat
liet niel door invloed van Links was, dat
de heer Talma zoo oveistag was gegaan.
"Wijdere meende hij, dat door de nieuwe
besnoeiingen, die de Minister m de taak
van de Raden van Arbeid jebracht had,
dc Verzekeringsraden gansch en al over
bodig waren geworden, en gaf hij in, over
weging die dure paawljes van f 32.000 per
stuk niet aan te schaffen.
Uit een heel ander vaatje tapte de ge
weldige heer Duys. De wijzigingen, waar
om de heer Tydeman juichte, we reien door
den afgevaardigde uit Zaandam ten zeer
ste betreurd, Talma had er zijn Ziekte
verzekering mee vermoord, en geheel ge-
ferd aan de reactie. De Raden van Ar
beid, toch al verzwakt in de mogelijkheid
om sociaal werk te verrichten, waren nu
\olgens den heer Duys een tuberculeus
lichaam geworden, een ziek buisdiertje met
een gebroken poot, zoo.nls dr. Kuyper het
noemde, en up dat zieke huisdieitje, waar
aan inmiddels alle vier de poolen zijn
gebroken, gaat men nu dit heele instituut
van do Vei zekeringsraden zetten. Maar, zoo
ging de spreker voort, wij voeren hier
farces, kluchten op, waar een stukje mu
ziek, entrëe'ts, enz., bij behooren. Eerst
hadden we de verheerlijking van de wet
door de Patrimonium-ïn;uinen en door dr.
Kuyper; toen kregen we hot vraagpunten
debat, waarbij dc Minister al op den loop
ging, en de man, die, toen den vrijzinnigen
hun sloopingswerk verweet (hiermee is
Minister Talma bedoeld) solliciteert nu naar
een haantje als opperman hij dat albraak
karweitje. Do Minister is op1 den loop ge
gaan voor de dokters, hij' voldoet niet al
leen aan hun wen se hen, maar gaat tnog
heel wat verder. De heer Loef! c.. s. had
den bezwaren tegen de bevoegdheid van
de Raden van Arbeid, de Minister neemt
hun zelfs die af, om preiniön en uitkeerin-
gen vast te stollen, terwijl hij toch zelf
de grondwettigheid van die bevoegdheden
heeft verdedigd. Welke waarde is, zoo
vroeg de afgevaardigde voor Zaandam zeer
ter snede, er op' die manier te hechten1
aan do verklaring van den Minister, 'dat
het een of ander onmogelijk is, waar het
zoo spoedig daarna juist andersom, bleek
dan hij betoogde?
En dit alles werd niet maar zoo in de
lucht gezegd, maar met aanhaling van do
bewijsplaatsen, waaruit zonneklaar block,
dat alles wat hij' vroeger had aanbeden,
door hem was verbrand, en de executie
was niet inalseli, zooals bleek mt het ge
laat van den heer Talma, dat voortdurend
rooder werd. Z.Ex. bad nu ruimschoots
gelegenheid om na lo denken over het, ver
gankelijke dezer wereld; nog weinige weken
geleden bracht de heer Days hem hulde
voor zijn, verdediging vari de Invaliditeits
wel, en Hums! Sic transit gloria mimdi.
Heel aardig was liet van den lieer Duys
gevonden, dat niemand minder goed te
spreken moest wezen over de veranderde
houding van den Minister dan de heer
Nolens, Gij hebt, zoo riep hij hem toe, als
voorzitter van dc Commissie van Voor
bereiding, alle amendementen van Links,
die precies hetzelfde beoogden als de wij
zigingen, thans door den Minister aange
bracht, bestreden; gij hebt u nogal een,s
met „temperament" uitgelaten over die
amendementen van Linksj stort thans eens
do fiolen van. uw toorn, uit over den Mi
nister. En hij eindigde met een krachtig
protest tegen de „schandelijke" houding van
den Minister, die de Nofa van Wijziging zóó
laat in,zond, dat hij den sociaal-democra-
tischen arbeiders de gelegenheid onthield
er tegen te slrjjden en den Patrimomu.ni-
mannon er tegen te keffen. Op liet laatste
oogenblik heeft de Minister een heel nieuw
ontwerp jan Ziekteverzekering ingediend,
dat niet in de afdeelingen, noch in de
Commissie van Voorbereiding is onder
zocht en geheel iets anders is dan val
de Minister oorspronkelijk had vooige-tehl.
De heer Schaper vond het noodig Lier
nog .een woord bij te voegen: Hij verweet
den, Minister, dat hjj tegemoet gekomen was
aan de „conservatieve juristen" van de
overzijde, liij had zijn wetsontwerp tot Lel
laatst toe moeten verdedigen, en co ut als
hij vooi de keus kwam: verwerp! ig var
het wetsontwerp of toegeven, den ioestand
overwegen. Hij vroeg mei den heer Tyde
man wat dit nu voor een maner van
handelen was. Men heeft een Commissie
van Voorbereiding gehad, en men meende
nu in het ontwerp iets vastslaands te heli-
ben, maar de Minister baalt een streep
door de rekening en gaat veel verder dan
de voorstellers van, de indertijd doorhem
bestreden amendementen. Hij noemde dit
een manier van wetgeving, waarbij men
niet moet klagen over de Kamer, waneer
het niet vlot gaat. Hij hoopte, dat de Mi
nister hij 'wijze van boete, welwillend zou
zijn tegenover de amendementen, die be
oogden het wetsontwerp in zijn oorspron-
spronkelijkcn vorm te herstellen.
En' de Minister? Met het rerwiji, daf de
wijzigingen te Laat waren ingediend, had
hij gemakkelijk speL Dat kwam omdat hij
niel wist, absoluut niet wist, dat de Ziekte
wet pu zou ■worden behandeld. Hier werd
dus een tipje opgelicht van den sluier,
dio ook volgens Dr. Kuyper nog altijd ligt
over het feit, dat zonder een woord daar
over nul te maken, de Tariefwei in do
doos is gedaan; het blijkt, dus nu, dat men
oorspronkelijk wc-1 degelijk het plan gehad
heeft om met de behandeling van do Ta
riefwei te beginnen, maar dat men te elf
der ure daarvan heeft afgezien.
En verder, ja, de lieer Talma was eigen
lijk zoo openhartig mogelijk. In den aan
vang leek iiet wel, of er overeenstemming
was tusschen den Minister en do meerder
heid van 'do Commissie van Voorbereiding,
meer bepaaldelijk wat betref) de positie
der bijzondere kassen en de ontlasting van
do Ongevallenwet, maar later bleek dit
niet zoo 'ie wezen. En wat de grondwettig
heid van We bevoegdheid der Raden van
Arbeid aangaat, 'daarover werden bij de
behandeling der Radenwef algemecne be
schouwingen gehouden, hlsof ei beelemaal
geen Commissie Van Voorbereiding aan het
werk geweest kvas.
En nu teoeht de Minister niet overtuigd
zijn, dat tld tegen deze drie zaken aan
gevoelde bezwaren gegrond zijn, dit wist liij
wel, dat nis hij eigen standpunt handhaaft,
het wetsontwerp Val stranden, en daarom
geeft hij maar liever toe. Zooals men ziet,
opportunistische politiek van bedenkelijk al
looi; van Öcn stocren Talma, die dc lijnen
van het gelteelo verzekeringsgebouw eens
traceerde, met een: Wee hem, dio zo aan
raakt i, is beelemaal niets overgebleven.
En do sociaal-democratische vrienden,
diö den Minister aanboden langs den weg
van amendement hef wetsontwerp in zijn
ouden vorm te her-lellen, kregen den schrei
ten troost, dat liij zeer nauwkeurig zou
toezien, dat er geen wijzigingen werden
aangebracht, die het wetsontwerp in ge
vaar zouden brengen.
Waar zoo de zaak stond, is het na-
tumlijk niet te verwonderen, dat de aar
digheid er nf was, en de. verschillende
amendementen op hef wetsontwerp weiden
verdedigd vnur een zeer leege Kamer, die
slechts vol werd, als er stemming was;
dan kwam de. Rechterzijde, ctie zich van
de liecle Siscussie zoo goed als niets aan
trekt, overal vandaan sneller om, zonder
de discussie gehoord te hebben, bet amen
dement even af te stemmen. Laten wij vol
ledigheidshalve vermelden, da' tie enkele
amendementen, die van Rechts kwamen,
ook met groote meerderheid women ncei-
gestenul. Het parool was blijkbaar gege
ven om do wet er onveranderd zoo spoedig
mogelijk door te liclpen,
Wo gaan vele van dio amendementen
pnet stilzwijgen voorbij, om even stil lc
slaan bij dat van den heer Patijn, dak
ook door den heer Treub was ingediend,
om de emieekkumhge behandeling weer in
de wel iij) ie nemen. Een buitenstaander
zou zon zeugen Er was immers jeeds
hij de vraagpunten beslist, dat zulks niet
hef geval zon wezen. Zeker dat is liet,
maar dat neemt niet wee, dat de Kamer,
nu, tve-e jaar na dato, dcz.e zaak niet
met stilzwijgen kan voorbijgaan, al was
liet alleen maar, om duidelijk te maken,-
dat de voorstanden» van opneming van de
geneeskundige behandeling in het wetsont
werp zich niet hebben neergelegd hij do
\megere hedissing.
Rij ontstentenis van den beer Treub, die
in liet buitenland vertoeft, kweet do heer
Limburg zich van de taak, om aan lc
looncn, waai om een Ziekteverzekering zon
der geneeskundige behandeling eigenlijk een
ïazepeper zonder harre i-, en hij deed dit op
keurige wijze, 'tls dan ook tionwens'n uni
cum in dit onziclit, die Ziekteverzekering
van don lieei Talma; nergens bestaat een
Ziekteverzekering zonder een uitkeeiingen
vergoeding van geneeskundige hulp. die dan
ook én in liet onfwerp-Kuyper èn in het
ontwerp-Veegens was opgenomen. Door het
gemis daarvan in dd ontwerp, zal de uit
keering, die de zieke arbeider krijgt, hoofd
zakelijk aan den doktor besteed moeten
wolden.
En wal hoeft de Minister indertijd de
afgevaardigde uit Sehoteijand bracht liet
nog eens in herinnering aangevoerd lei-
verdediging van zijn standpunt? Dit, dat
opname van de geneeskundige behande
ling strijd zou brengen tusschen de doc
toren en do ziekenfondsen, en dat op- het
platteland de zaak onuitvoerbaar zou we
zen hij gebrek aau geneesheeren. De heer
Limburg wees er op, hoe de strijd toch
was ontbrand, dien de Minister wilde ont
wijken; de Maatschappij van Geneeskunst
besliste reeds in Juni 1911, dat de medici
geen zickenhriefjes moesten afgeven. En op
10 Juni 1912 nam zij met algemeene stem
men het zoogenaamd bindend besluit aan,
om na 1 September 1912 niet deel te ne
men aan de niemve ziekenfondsen, tenzij in
de statuten aan verschillende voorwaarden,
met name genoemd, werd voldaan. Voor
waarden, waarvan de voornaamste zijn,
dat ieder zieke arbeider volstreut vrij zal
zijn in de keuze van zijn arts, wat de Mi
nister in zijn ontwerp de uitkeering ge
schiedt niet, als men zich niet onder dok
tersbehandeling stelt tol twee genees
heeren en twee apothekers bejvrkf, en dan,
dat dc artsen in de besturen der iondseu,
minstens evenveel te zeggen zullen heb
ben als de audei.e bestunrMccten tezamen.
Zoodat go, aldus de heer Limburg, het con-
ilict, dal. ge vieesdel, niel hebt verme
den door uitschakeling van de geneeskun
dige behandeling, o minister! En denzelf
den last krijgt du Minister bij hel zieken
geld. Iloe zal die Drentsclie aijbeider op
de licide aanloonen, dat hij geen genees
kundige liulp heeft kunnen krijgen. Tot
wolken doktor in don omtrek moot hij zich
wenden? De een zal alleen willen komen
als hem zijn kosten van overkomst, foch
zeker billijke oisch, vergoed worden; een
ander zal vergeten te antwoorden, en als
er geen medicus is, wie zal er dan be
palen of er ziekte is? En heel erg re,
dat de Minister voor den strijd tusschen
ziekenfondsen en doctoren op den Joop
gaat, waar Duitsohlaud ons leert, hoe fel
dio bij een Ziekteverzekering onllihm It,
roden te meer om alles behoorlijk te u
gelen. Gemis aan geneeskundige hulp uil
in dit geval zeggen, dat de Ziektewet v o. !l
een soort van Wcrkloozenverzekm nu en
ten tweede een moeilijker maken vrau' den
arbeider om geneeskundige hulp t" kregen,
dio zijn premie al voor het ziekengeld
Lolaalt. en dc premie voor genccshumli»o
hulp niet kan missen. PiactiscJi wordt het
een vermindering van ziekengeld, daar do
arbeider bel loon voor zijn dokter vaak
zal moeten afnemen van zijn uitkeering.
Wat is, zoo eindigde spreker, deze wet dus
nutters dan een halve maatregel van lie-:
drool tl weinig sociale beteekenre? t
Was do rede ran. dezen begaafden spre
ker, die zich, jammer- genoeg, maar zelden
in de Kamer laat boomt, voor velen een
lust der ooreu, niet al zoo voor den heeï.
Duys. Deze vond de hoolo rede van den
afgevaardigdo voor Schotcrland een spre
ken „voor do tribune" dat doet Zaan-
tiant's .afgevaardigde nooit want het punt
in kwestie was nu eenmaal beslist, en
daarenboven kwam do rede van don lieer
Limburg twee jaar to laat, Waarop' 'de grof-
I t
