66'* Jaargang.
Zaterdag 12 Juli 1913,
No. 14270
Derde Blad
Sport en vaderlandsliefde.
DE JACHTACTE.
Dezé courant verschijnt a g'e 1 ij k' s,- jmet uitzondering van. Zon- en Feesfdagëttj
Prijs per kWartaalj Koor Schiedam en Klaar gingen fl. 1.25^ franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Koor Schiedam'en Klaardingen 10 gent, j
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.- i j i
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten 'des middags vóór een
uu! aim het Bureau b'ezorgd zijn.
i 1 Bnrean: Lange Haven No, 141 (lioeK Korte Haven)'.
Prijs der AdvertentiönJ Kan 16 regels f10.92; iedere hegel rtt'oer
15 osnts. Reclames 30. cent per Eogel Groote letters naai; Se plaats dio kij
innemeiii j 1 U,
Advertentiën hij abonnement op voor'deelige voorwaarden,- Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau to bekomen*
In; de nummers Üi© Dinsdag-,- Donderdag- ,en Zaterdagavond
.verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen, tot den prijs
van j4Q cents per advertentie] hg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen,-
Intercommunale Telefoon No. 103.
Kan de tegenwoordige sportboweging in
Nederland leiden tol vermeerdering van
werkdadigo vaderlandsliefde
Ziedaar oen interessante vraag, die zeker
niet met een paar woorden te beantwoor
den is. Zij is interessant omdat e enerzijds
de sportboweging in Nederland weikelijk
zeer groote afmetingen aanneemt en hel
jonge geslacht in hoogc mate bezighoudt.
Anderzijds is vermeerdering van vaderlands
liefde, van practische, werkdadigo vader
landsliefde, iets wat wij zoo bitter noodig
hebben. Of eigenlijk is het niet zoozeer
vermeerdering van. die liefde, welke wij
noodig hebben; als wel betere bewustwor
ding van do beteekenis van bet vaderland
en van de noodzakelijkheid om die liefde
door daden te uiten.
Gelijk overal in de oude wereld is in
ons land in den laatston tijd oen her
leving van het nationaliteitsgevoel op 1c
meiken, die voor ons op een bizonder geluk
kig moment Verschijnt, omdat zij tegelijk
komt met een toeneming Van de nationale
kracht, do nationale lieteekenis.
Het vage internationalisme en kosmopo
litismo van een vroeger tijdvak is geluk
kig verdwenen. Men is weer heler gaan
liegrjjpen, welk een geweldigen invloed af
stamming, omgeving, taal, zötlen e!n ge
woonten enz. op het individu hebben, men
heelt ingezien, dal men een internationale
gemeenschap niet kan hereiken door de
nationaliteiten te negeeren door in..plaats
van nationaliteit een vaag kosmopolitisme
te stellen, doch door uit die nationali
teiten als eenheid een nieuwe gemeenschap
op te bonwen
Stond vroeger dus hel internationalisme
tegenover liet nationalisme, thans kan men
zicli liet eerste niet meer denkon zonder hel
laatste.
Deze algoroeenc waarheid is voor Neder
land in hoL bijzonder vatt belang, omdal dc
internationale neigingen ten onzent wel
licht scherper op den voorgrond treden dan
elders. Aren dient zich dus vooral hier
wel zeer duidelijk rckenscliap te geven, van
deze waarheid, gelijk men omgokeeul
niet al te veel voor de handhaving van de
nationaliteit van het internationalisme moei
vernachten, In den laatston lijd hoort men
ten onzent meer en meer do redeneering,
dal het Haagsche Vredespaleis meer voor
de handhaving van onze zelfstandigheid
waard is dan vele soldaten of vele forten,
Iets waars is in dezen gedachtengang zeker
Doch men hoede zich voor overdrijving.
Primo lijkt liet ons lang niet zeker, dat
de internationale „heiligheid" van Den Hang
geëerbiedigd zal worden als groote belangen
yan groote naties tegen elkaar hotsen. En
secundo is oen gaan hangen aan do schoilo
banden van den vredesengel wij vragen
verschooning voor ons stout beeld niet
bepaald een bizonder krachtige uiting van
n a ti on ali teitsge voel
Intusschon voor ons Ixrioog komt het
er slechts op aan, dat een gezond internatio
nalisme krachtig gehandhaafde nationalitei
ten vooropstelt, dat dus ook diegenen, die
met ons ten slotte den „vrede-door-recliE'
wenschen, voor krachtige handhaving van
onze nationaliteit moeten opkomen.
En aan die krachtige handhaving van
onze nationaliteit ontbreek! nog heel veel.
Te vele half-bcschanfden schamen zich
nog min of meer voor hun vaderlandsliefde
en meenen, dat de liefde voor het vaderland
uit den tijd is. Te'velen maken kreupele-
vergelijkingen tusschen het buitenland en
ons land, omdat zij dat buitenland óf niet
öf slechts heel weinig en dan door liet
roze glas van een vncanlieslemming he
keken hebben.
Ma,ar ook, hij vol on van lion, die verder
on'wikkeld zijn en een beier besef liebb'en
van de beteekenis van het vaderland, is
van daden, waaruit die vaderlandsliefde
zou blijken, weinig sprake.
Zeker, wij gelooven, dat het krachtige
volk, dat ten slotte het Nederlnndsche volk
is, heel diep in zijn hart wel degelijk liefde
voor het vaderland heeft en dat bij ge
weldige gebeurtenissen ook wel vian die
liefde zou blijken.
Doch een dergelijke al te latente vader
landsliefde is haast meer een gevaar dan
een goede zaak'. Immers waar het op hancl-
haring van do nationaliteit aankomt, moot
z'ij Veelal leiden lot heflige uitbarstingen,
lot spontane daden, die komen wanneer het
te laat is. Want handhaving van de, natio
naliteit stelt voo -n een steeds waakzame,
steeds dienende liefde voor het land, die
ons in slaat stelt voorbereidselen te troffen,
opdat men in do ure des gcVaars gereed zij
en niet op uitbarstingen behoeft te vachten',
die gewoonlijk Lot katastrofes leiden.
Op dit punt is Zwitserland het solutie-
rende voorbeeld. Bereiken wij ooit een.
•groote toenadering lussdien de bevolking
der kleino naties, dan zal daarvan pon
der eerste gelukkige gevolgen, kunnen zijn,
dat wij hij de Zwitsers ter sc.holc gaan
om o. a to loeren; wa1( die altijd dienende,
altijd waakzame liefde voor hel vaderland
hij een klein volk vermag.
Daar houdt men het do-el sieods in liet
oog, daar is rnon steeds doende om llo
nationale verdediging in elk opzicht zoo
goed mogelijk te maken. En als men
gelijk wel eens beweerd wordt zegt,
dat de groote beteekenis van de schiet
sport daarginds do verklaring is van de
zen ijver, dan moet daartegenover weer
gesteld worden, dat de belangstelling voor
de maatregelen tol handhaving van do
nationale zelfstandigheid zioli ginds vol
strekt niet bepaalt tot hot schieten. Inte
gendeel Op velerlei gebied is het Zwit-
„Waaide meneer Riole, wilt u zoo go-ed
zjjn aah den heer prefect een verzoek le
richten, waarin om dc verlenging van mijn
jachtponnissie wordt gevraagd? Binnen
oenige dagen loopt zij at en ikj ho natuui
lijk geen zin mij, om dit bagatelletje, onaan
genaamheden op den hals te halen, filet
zou extra pijnlijk zijn, nu ik hier bij kennis
sen ben cji te meer, als men minislei
geweest is, en afgevaardigde is," voegde
m'eneor Tatou-Lambert- er aan toe.
Van. tijd tot lijd droeg meneer Tatou-
Lambert zijn secretaris, Georges de Riolc,
een ondergeschikt werkje op om den .af
stand lussehfcin den jongen man en 'zich
zelf te handhaven.
Sedert veertien dagein' waren zij te zamen
op liet kasteel van detn' groot-indu dried
Tliorel gelogeerd. .Weldra hadden zij ont
dekt, dat zij mededingers Waren naar jde
hand van do eenigo dochter van den in
dustrieel. i j
„Zeker," dacht meneer Tatou-Lambert bij
zichzelve, „die Georges hier heeft beslist,
goeie troeven in zijn hand: een erfenis
in' i vooruitzicht, een groote dosis eer
zucht, groote kansen voor de as. verkie
zingen. i. enfin: een toekomst.
Maar wat is dat nóg? Do toekomst be
hoort elk, maar niet iedereen heeft leen
.Ygrleden, zooals hij zich, dal. wc-npcht, En
sersclie leger goed. En' zijn er onderdoo
ien, waar men achterstand vreest ge
lijk thans b.v. op bet gebied van de mili
taire luchtvaart fluks slaat dan Jijet
geheele Zwitsersolie volk gereed om door
particuliere inschrijvingen, het legerbestuur
in staat te stellen om ook op dit gebied
te zorgen, dat men zoo goed mogelijk voor
bereid is wanneer het eens tot eon con
flict mocht komen.
Dat is de vaderlandsliefde, waaraan men
iets heeft, die macht geoft, die een volk
in staat stelt zichzelf te zijn en zichzelf
te blijven, zónder dat men een oVerdre]-
ven militarisme in het gevlei komt, dip
aan het buitenland .eerbied en ontzag in
boezemt, gelijk nog koitelings gebleken Is.
Welnu zal do buitengewone ontwikke
ling van dc sport in Nederland aan. pns
volk wellicht iels van, die Zwilserschcj
kracht kunnen geven?,
In hel bovbnslaaiide hebben wij dc vraag
gesteld, of wij van de sportbeoefening iets
van werkdadigo vaderlandsliefde te wach
ten hebben en hebben wij uitvoerig be
toogd, dat ons volk nog lo kort schiet in
zuiK-o dienende, werkende, sleeds zorgende
liefde, gelijk zij b.v. in Zwitserland go
vonden wordt.
Er is dus een tekort. Kan de sport dal
helpen aanvullen?
Nu la ton, Wij daarbij evenzeer de schiet
sport enz., als direct gezond makende
kracht van do sport in hot algemeen buiten
beschouwing. En evenzeer do giooto ver
dienste van de sport, dat zij ons waarlijk
niet ten onrechte al lont maakt op de waar
heid, dat een mcnsch, wil hij wat pres
toeren, in de eerste plaats te zorgen heeft
voor een gezond lichaam.
Kan er een meer onmiddellijk welkende
opvoedende kracht van do sport in de aan
geduide richting uitgaan?
Wij gelooven van wel en hebben daarbij
hel Avcdsl rijd wezen op liet oog.
Voor de vele sleehle kanton van die
weostvijdwezen zijn wij alleiminsi blind.
Het bevorder! dc luxe, vooral bij jongere
menscïicn, liet leidt tot opwinding en trekt
de aandacht A-aak van ernstiger dingen af,
het ontaardt licht in kansspel en is vaak
niet bevorderlijk aan eon harmonische ont-
Awkkeling A-an den mensh.
Doch hel, heeft toch ook voordeden. ,En
als een A-an de A-oomaomslo daarvan zouden
avij Avilien stellen, dat het in veel gevallen
een gevoel van solidariteit kweekt, lot ge
meenschappelijke inspanning prikkelt ter be
reiking A-an een ideëel doei ca bestrijdt die
eigenschap, die eigenaardigheid, Avclke de
Nederlander bovenal heeft le best Ijden en
lbo av ij slechts met allerlei al 'e krach
tige Avooivlon kunnen aanduiden den ,Tau
Saliegcesl, do pielhiUighoid, dr lamlendig
heid bovenal. Hol zijn geen fraaie salon-
Avoordon. Maar des te duidelijker quale
ticeerea zij, Aval wellicht de grootste fout
hij, Tatou-Lambert, bezat oen schitterend
A'erleden: hij Avas zeven maanden lang mi
nister vajn, Landbouw geweest, hij1 Avas al
gemeen hekend om zijn redenaarstalent, hij
zat een mooi, geestig gezicht, Avaarvan do
m'enschch, op straat zeiden: „dien man wil
ik kennen 1"
Madeleine Thorol AVas twintig jaar, altijd
A-roolijk, met alljjd een vricn.delijk.ori lach
op haar gozichlje, men kon onmogelijk
raden, aan wicn van hen zij de voorkeur
gaf. Zij scheen haar gunsten tusschen de
mededingers eerlijk te willen verdeden.
Wie zou do sohoone veroveren?
Hoe zou dit stralend schepseltje het le
ven van den ouder wordenden celibatair
kunnen verjongen! Ifoe zou hij haar
bloeiende jeugd Aveten hoog to houclon, hoe
zou hij haar begrijpen!
En Avat och vreugde om na jnspannen-
den aibeid haar helder lachen' op te van
gen, zooals het nu naar hoven door do
vensters heendrong, van het tennisveld be
neden.
„Alen moet aan het verzoek een signa
lement toevoegen," bracht de R,iole, ge
zeten voor de schrijftafel, bescheiden in
liet midden. „Zal ik het signalement van
de oude akte copieercn?"
„Ja.dat wil zeggen!.maar, drom
mels, Avaar heb ik het ding?" z'ei Tatou-
Lambert, terwijl hij zijn zakken, nazocht,
eh haastig in, zijn portefeuille kook. „Het
is zeker in eon van. mijn jaohlcostuums
blijven zitten.Jk zal liet papier even
halen.i. j."'
„Dat is niet «nodig,onderbrak hem
de Rjolo. Hier is mijn bewijs, Waarop de
van het Noderlandsche volk' in zijn slappe
periodo is. 1 1
Nu erkennen Avij levendig, dat het idcëele
doel, hierboven bedoeld, in den regel zeer
holrckkcüjke AA-aarde heeft. Of „Crescendo"
dan wel „Handen Omhoog" in een cricket-
Avedstrijd wint is voor den loop der bescha-
A-ingsgeschiedcns vain weinig belang. Ten
slotte kan men hel met den Perzischen
heerscher volmaakt eens zijn, die, toen men
hem een harddraverij deed bijwonen, A-er-
A-eeld Aveer AA-cgging mot de mededecling:
„Ik Aveel Avel, dal het eono paard harder
loopt dan hot andere."
En toch heeft dc bedoelde match op
voedende AA'aarde. Want in de eerslo plaats
geeft zij gelegenheid tot ontwikkeling A-an
de sol •- 'teit en tol goed georganiseerde in-
sp,anm.-a. Die Vajn „Crescendo" loeren, dal zij
„lijmden Omhoog" niet kunnen overwinnen,
indien zij niet flink oefenen en zich zelf al
lerlei dwjang opleggen. Zij leereu bovendien
gevoelen voor hun club', hun A-aandel, hun
idcëele gemeenschap. Misschien komt „Cies-
conao" uit Abuizen en „II. 0." uit Uschoten.
Dan gevoelen zij zich kampioenen voor Alio
plaatsen, Alan is de eer A-an hun geboorte
plaats mot A-Ie zaak' gemoeid.
Terwijl Avij dit schrijven zien wij uil de
courant hoe het gelaat van den lezer oen
spottonden trek om den mond krijgt.
En tóch houden wij vol. En tóch durven
wij beweren, dat -er niets oneervols is aan
dien svonseh, dat cle plaatsgenoolen, do
gewestgenooten hel Avinnen. Zeker, tegen
over de liefde voor hot vaderland is deze
liefAle klein, ouderwelsch, minder gemoti
veerd. Zij alleen maakt hol bovenbedoelde
„iacëelo doel" niet gewichlig. Maar toch
zij bestaat en zoolang mcnschon mensehen
zijn zal zij blijven en zal zij eoh belangrijke
factor zijn, Avaar het erop aan komt, zich
om niet stoffelijke voordeden in te spannen.
Intusschon als mcnschon loeren, dat
het dc moeite Avaavd is zich langen lijd
in to spannen, te oefenen en dwang op to
loggen, opdat die van Abuizen het in hel
cricketspel AA-inncn A-au die van Uschoten,
dan zullen zij vanzelf gaan heg rij ji en, hoe
zeer het dan de moeite Avaard is hun uiter
ste best te doen, AA-anncer het niet gaat
om een erickelmatch, maar om Irel behoud
Aam de zelfstandigheid, de onafhankelijkheid,
do Laai, de gewoonten, de vrijheden
kortom om het geheel v,aft die zedelijke
goederen, die men van de voorvaderen ge
kregen hoeft en onaangetast aan de nakome
lingschap avil overgeven. Bij hot vadciland
gaat het niet om een of ander dorp of stad,
maar om het geheele land met zijn groote
geschiedenis, zijn hooge en ruime bescha
ving, zijn groote vrijheid en volkskracht.
Waarlijk de overgang is enorm en
roch is iliij logisch. Want ook hier gekit hel
den Avedslrijd der naties en ook hier moet,
Avie zich niet inspant, wio niet zijn uiterste
best doet om zoo goed mogelijk Aveerbaar
te zijn, ten slotte hol onderspit delven.
Van inspahning op do match alléén is
ook hier niets te A-onvanhten. Ook hier
moet men een zorgvuldig gekozen elftal
hebljcn, dat geregeld, ernstig, met lust tot
opoffering en met inspanning yan alle
krachten* oefent, om op den match' zoo,
goed mogelijk A-oor den dag te komen.
Eu dat ook hier niet por se alle kansen!
zijn aan de rijkste clubs met de meeste
lenen, hl ijkt Avel uit het voorbeeld der Zwit
sers, die, nocAA-el ze een kleine, arme club'
zijn, toch in do eerste klasse meedoen en
door alle clubs als gevaarlijke tegenstanders
gevreesd worden.
Zoo schijnt ons dus het AvëdstrijdWezen
in dit reiha.nd aa-c1 zéér heslist zijn goede
zijde te hebben en kan het ohgetAvijfeld
meewerken om de jongelieden toleeren yooxt
een hoog ideëel doel met inspanning van;
allo krachten le oefenen ear te strijd enk
Moeten wij nu, hier nog aan toevoegen^
dat eenzijdigheid en overdrijVing in deze
richting ook volgons onze mcening sterk
afkeuring verdienen, dat het verder voor
heel veel individuen niet goed is daaraan;
le veel tijd en inspanning lo geven en dat'
ontaarding in kansspol moot Avorden tegen
gegaan? 1 1'
ALLERLEI.
formulienen aajhgeger-en slaan. U behoeft
mij slechts do antAvoordcn op cle gestelde
vragen te dictceïcn,-"
„Maar kunt u dat misschien alleen niet
klaar ispolcn,?"
„Ik weet niet, of het uw goedkeurinlg
Aveg zou dragen," antwoordde do Rjolo on
derdanig.
Hij reikte dear minislei' het papier over,
die met cle lorgnot op den, neus, de vra
gen doorlas.
Ouderdom? Meneer Tatou-Lambert dacht
haastig na: binnen acht dagon zou hij
vijftig zijn.! En op lint bcAA-ijs van Riolo
stond: dertig jaar. Ellendig! „49 jaarl"
dicteerde de minister zijn secretaris.
„Eén meter vijf-ch-zcvênligJ H.emw,
hoe huig avas dat al geleden, dal hij zijn
juiste maat vernam op dor dag van het
militair onderzoek,
Haar? Meneer Tatou-Lambert voelde ra
zende spijt dat hij 't invullen aan zijn se
cretaris had overgelaten. Roe zou hij Uo
schajus teïuggekamdo haren omschrijven,
die mol moeite zijn kaalheid omkiansten?
Op Georges do Bi oio's hoAvijs stond:
Zavart haar. Een zAVare bos haar hing
krullend over zijn! A-oorhoofd, Manr kont'
het signalement verlangde toch niet het
aantal haren; alleen maar do kleur. Rn
onzeker .'Antwoordde hij: „'/wart!"
Voorhoofd? Een mooi, geen, laag voor
hoofd, een inlollegenl voorhoofd.
Op George's papier stopd: A-oorhoofd ge-
Woon'.
„iroog A-oorhoofd 1" dicloerde meneer Ta,-
tou-Lajnbort.
Oügeh? Het is (.och biet noodig. daf m.eh
do rimpels in de ooghoeken, tie diepe
plooi onder de oogon, opgeeft. Alleen jde
kleur van, do iris is voldoende. Bic Avas
piet veranderd, en Tafou-Lambort anlwoprd
do„donker H
Neus? Mond? Het signalemenl Avordt
minder moeilijk. De minister kan daarin
Uog niict zijn secretaris concurrecronneus
geAvoon. Mond: middelgrootte.
Baard? Nu geen valsclie coquetted© moor.
Hij is grijs, edit grijs.
Meneer Tatou-Lambert is gedwoaigon zich
zelf dit te bekennen na een jvvanhopigen
blik in dejn! spiegel geworpen la bobben
Hoe is liet todh mogelijk? Eerst rijn
-er maar lAvintig, dan' vijftig, allengs hon
derd grijze draden'. Maar men' slaat oj- gecji
acht op. En opeens zijn zij in de meoi--
derheid on zij bestemmen, do kleur van
den haard.
Do minister behoeft eï «jet meer over
in het onzekere to zijn.
Baaid: grijs 1 Wat A-oor een idee beeft
hij toch gehad om zijn secretaris dit werk
too lo vertrouwen 1
„Baard; zWari" boot het op hel bewijs,
dal in zijn handen trilt, En die jonge man
daar beseft niets vain zijn geluk. Hij zit
oplettend en' mechanisch op te schrijven,
Aval hem gedicteerd wordt, met gedachten
elders, misschien avcI bij het Vroolijk tcn-
nisparlijljo onder het venster. Hoeveel een
voudiger zon het zjjn' gewcesL zijn; om hot
oude bewijs even' over to schrijven zonder
overpcinringen, zonder raadplegen A-an don
spiegel cK Z'ojndor.j. oen getuige.
„Baard: grijb"-
Uit^na! zit, dg gleek. Hij beneornl den
AARDBEIEN.
Wie eet niet gaarne aardbeien en A-er-,
gast er zich aan gedurende den korten tijd,
dal zij o-ze tafels versieren? Men eet zo
gewoonlijk ïamv en met suiker bestrooid.
Ze in te maken Avarc barbaarschheid
tenminste Avat de geurige hoschaardheicn
betreft. Voor geleien en confituren leent
zicli heter dc gewone tuinaardb'ei.
Hel denkbeeld de boschaardbei in een
tuinvrucht te veranderen, is afkomstig uit
de 10e eeiiAA'. Er zijn talioozo soorten van
aardbeien, De bekendste is: Ilclvótia Tcu-
tonia, maar de boste zijnDl*. Liebig, baron
graaf Mollire, W.onderfull, Rothschild, Com-:
to de Paris, enz. j
De gewone aardbei groeit in heel Euros
pa, Amerika en Azië; haar aristocratische
zuster Avordt vooral in Frankrijk, DuiIsch
ium!, Nederland en Amerika A-orbouAvd. In
NeAv-Yoik Avortlcn in het smzoen dagelijks
een milliocn liters verkocht. In Zuid-Cah-.
fornié groeien zij in zulke massa's, dat
zij reeds tegen Kerstmis voor een kAvartjo
per pond worden verkocht; in Mei en Juni
voor de helft. t
In vroegeren lijd wondde men do A-melis
ten in do geneeskunde aan tegen jiclit ejjj
tering. Als huismiddel gebruikt men z'o
lieden nog veel. Aardbeien op sla-olie gezet
zijn een uitstekend middel tegen Avinterhan-:
don, maar dan moet men in don zomer
reeds beginnen do bandon er geregeld mee
in to Avrijven, Bloedarmoedcn en bleeks
zuchtigon moeten zij goede diensten bewgs
zen. In overdaad genoten, veroorzaken jsij
minister clko RuKo oA-er eoiiigcj gelijkheid
met Georges eh! hcnritelf. t
Schrijf, geluksvogel, 1 Gezicht: pjWy'h
kin: rOpld. it,1!
Meneer Tatou-Lambert woot Wel, dat de
afgeamakte Woorden! zjjn, gezicht geen
fiisdlüi-cid vaii jeugd kuin]ncn horgeven.
Tot Zoolang had mojaeor Tatou-Lamheit
het niet beseft. Ilij haji vergoelijkende haas
tige blikken in| den spiegel geworpen, j Iij
had zichzelf zoo jong gezien,1 ais ojs zijn
li'liotogralieëU inj do Avuricclramen, als op
do afbeeldirigdn' in do couranten. Maar
nu, recht tegenoA-er zijn mededinger, ,aan
Avion hjj zijn! antAV,bonl luid moest geven,
doorleefde hij1 hmdA maar leerrijke niinu-
tcjn'- I Mlii'1
[Wgt een dwaash'edd oin' den jongen
tman zyn liefdo Voor het jongo moinjq
afhandig tri Avillcai! makon'l
En met oein borusting, die rlidit nabij
kwam ana ecnl opoffering van zich' izelf,
klopte meneer Tatou-Lambert zgjn] seörota-
ris op den schouder on| gaf h'eiin1 Vrjj'-af, pp;
vaderlijke Avijze: i i
„Ga maar, jotojgb vriend,- ga naar ho-
jfedon, na,ar do jongo Meisjes' op het ten
nisveld. Win] de partij, ik' ben tej oud om
ar nret jou om te vochten,"
En het papier op, de tafel neersmijtend,
dacht hiji aan' do ironie, waarvan het gan-
sdho loven) doorlrokhc-iu is, aan "de 'jaclit-
ptarraissio, die hom! Zoo klant; en; helder zei
„jagieji' verhode^jl's -
SCHIEDAMSCHE COURANT
»r"§
t j 1
