66* Jaargang
Zaterdag 26 Juli 1913
$0 1482
Tweede Blad
KINDEREN,
mv
3
O
B
11'
h I
li
Voor d© armen.
s j
'*4t-
|II'
Ik I
y
rI
lit
p
38" l
II
m
i Déze courant v-rachgnt SUgotyks* mot uitzondering van Zoa* enEeesféEageftj 1
Prijst per kwartaali Koor Schiedam en Xlaardingen fl E25* franca 1
ger post fL 1.65.
Prp per weeki Koor Schiedam en Klaardïngen lö cent, 1
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
Advertemtiëa voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
ttur aan het Bureau' bezorgd zijn.-
1 BureauLange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
1 Eriji Ï«E ÏSTSïleSlï^nl Kan 1—6 regels flö.92| iedere regel mee¥
i I IB öBnte. Keckuncê 3Q cent per regel Grooto letters naar de plaats die zij
CL iönemeni
Advert on. ti6n J>jj abonnement op. voordeeligo voorwaarden. Tarieven
hiervan, zijn gratis aan het Bureau to bekomen,-
Iü de nummers die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen* worden zoogenaamde kleine advertentiön opgenomen tot den prjj-3
van AQ cents per advertentie! bjj vooruitbetaling aan hot Bureau to voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
STADSNIEUWS.
41
Yi
■h
11
ïf if
M ii
ite, f
1
ll'lj
SCHIEEAMSCHE COURANT
Do gemeentebesturen zijn thans druk
bezig mot liet nemen van maatregelen tot
xutvoeiSg van de nieuwe Armenwet, die
in de laatste Kamerzitting tot stand kwam.
Tal van gemeentelijke verordeningen op
liet Burgerlijk Armbestuur moeten nu ge
wijzigd of aangevuld worden.
En dat is niet gemakkelijk,
Eensdeels ligt dan aan de wet zolf.
Immers, zij stelt als regel, dat do par
ticuliere en do kerkelijke armenzorg voorop
dienen te gaan, zoodat de burgerlijke over
heid eerst to hulp geroepen wordt, als de
beide ander» machten de particuliere
on de kerkelijke, niet toereikend zijn,
Be hulp dor burgerlijke gemeente heeft dus
een aanvullend karakter.
1 Do wet bedoelt echter niet alleen, dat
voorzien wordt in den nood der armen,
neen, zij gaat verder. Volgens art. 29 hoeft
do armenzorg nog een ander, Wij mogen
wel zeggen: een verhevener doel. Dit is:
de armen op te heffen nit do inzinking
en ze, als 't mogelijk is, terug te brengen
tot hun vroegere positie.
Het spreekt wel van zlf, dat deze beide
wetsbepalingen aanleiding zullen geven tol
vele en velerlei moeilijkheden.
Dat bij de armenzorg de eerste plaats
wordt gegund aan particuliere en kerke
lijke ii< hamen, moet in beginsel toegejuicht
worden. Do armenzorg toch is hot werk
van barmhartigheid en liefde, en dwaas
en misdadig zou hijbandelen, die deze beidj
weldoende -engelen in de vervulling1 hunner
(aak wilde belemmeren.
Maar menige koik beschikt slechts
over zeer beperkte middelen, die, vooral
in buitengewone omstandigheden, lang niet
altijd toereikend zijn om de kerkelijke armen
to onderhouden, zelfs jtl beperkt tie keik
zich tot haar lidmaten. En hoe moet het
dan wel gaan met de armen, die wel tot de
kerk belmoren, maar met wettig zijn aange
sloten?
Daar komt bij, dat, om welke redenen
(ban ook, het \oor den buitenstaander moei
lijk valt, de kerkelijke armenzorg behoorlijk
te controleeren. En geheel onmogelijk is
het, een afdoend antwoord te krijgen op de
vraag, of de kerkelijke lichamen soms niet
tot een krachtiger en meer afdoende zoig
in staat zijn.
Vergeten mag inen ook niet, dat liet
aantal stijgt van hen, die alle velband
door J. EIGENHUIS.
Marie Jansen stapte als een vorstin uit
het rijtuig do vestiaire van do zaal bin
nen, den Dierentuin in. Zo voelde zich,
tusschen papa on mama in, als een vol
wassen meisje, nu ze gekapt was mot op
gestoken haar. Hè, zalig, zoo'n hal... en alle
dansen „had" ze.
Terwijl zo haar mantel afgaf, zag ze
„hoeren"1 tersluiks en vlug dansschoentjes
aantrekken, dio zo in een pakje hij zich
hadden. Zo moest en om lachen, zoo grap
pig, dat hoele regiment schoenen tegen den
muur. Ze gluurdo eens rond... Maar geen
een keiulo zo... Zeker allemaal jongens van
een andere 'dansles.
1 Maar nauwelijks was ze in do zaal,
of zo vergat al haar grooto meisjes,waar
digheid, wierp als verwend kim haar fi
chu aan papa toe cn stevende op do dan
sers af, die druk-gonzend rondwandelden.
Zo had hem al in hot oog en blij huppe
lend kwamen zo naar elkaar toe, zij en,
Frits Lagan, een opgeschoten jongen van
zeventien mot öc-n zacht, onschuldig ge
zicht.
Vader en moeder hadden een tafeltje
uitgezocht, dicht bij do afgezette dan#
ruimte.
.- 'te jo zo nog?'1 vroeg moedor.
„Ja, daar aan die zij van do zaal,
achter dat klikkertje in bet rose.,.. Kijk,
daar, tegenover dien rooien jongen..."
1 nu had moedor zo ook in het oog.
En onder die kindereu en aankomende
jongelui zocht zo telkens weer dat slanko
kind in hot lichtblauw1,,, Wat was ze ui
met do kerk' hebben verbroken. Zij in de
eerste plaats zijn dus aangewezn op de
hulp van particulieren. Doch dc particu
liere hulp is nog minder le controleeren
dan dc kerkelijke, immers, zij werkt vaak
ongezien en iu stilte: de linkerhand weet
niet, wat de rechter doet. 1
Het ligt dus voor de hand, dat cr voor ihet
Btuu'gerlijk Armbestuur een gtuol aibeids-
velcl open blijft.
En do bearbeiding van dat veld kost
grooto sommen. j
Volgens het jaarverslag werd in 1911 in
ons land een som van ruim 10 millioen
gulden aan het armwezen besteed. Dit is
op zichzelf nog geen seinikbarende som:
Der hoofd komt het neer op oen jaarlijkse!)
hedrag van ongeveer f 1.70.
Maar
Neem nu eens de grooto steden.
Amsterdam besteedde in datzelfde jaar een
som van ruim 2i/2 millioen alleen voor
de armenzorg, Groningen ruim een kwart
millioen en de vijf grooto steden Am
sterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht en
Groningen samen mint 5 millioen, dat is -
ongeveer do helft van allo uilgaven, die
het land aan de armenzorg besteedde.
Die reusachtige sommen stemmen tot na
denken.
Allereerst komt de vraag'op do lippen:
Is men bij do armenverzorging misschien te
mild en deelt men uit met te kwis
tige hand
Hot antwoord zal niet licht beveiligend
zijn. Van weelde is zeer zeker geen sprake.
Veeleer bestaat or kans, dat in den komen-
"den tijd zal aangedrongen worden op hoo-
ger uitgaven, op krachtiger steun aan de
maatschappelijk niisdeeklcn, zoodat aan in
krimping niet to denken valt. Ja, als een
niikl gebruik gemaakt wordt van het boven
genoemde art. 29, en dus gestreefd wordt
naar opheffing, naar rcclasseermg der ver
armden, dan staat het te voorzien, dat
de uitgaven voor de armenverzorging aan
merkelijk zullen stijgen. En natuurlijk leg
gen de grooto gemeenten daarbij weer liet
loodje. 1
Het is ons doel niet in dit korte opstel
te wijzen op de middelen, die kunnen
strekken om dc kwade gevolgen te voor
komen. Onbeantwoord b lijve dus de vraag,
of de groote steden den voortdarenden,
trek, die beur zielental zoo sterk vermeer
dert, niet een weinig kunnen stuiten. Maar
dat aan de grooto steden, die zoodanig
in de knel geraken, meerdere ruimto moet
gegeven worden op het gebied der belas
tingen, dat meenen wij in 't voorbijgaan toch
even to moeten zeggn.
oen volwassen meisje... En wat mooi...
Maar toch nog zoo'n echt kinderlijk ge
zichtje... Wat een schik hebben ze.,.. Zou
die Frits Lagan nu niet groeten? Nee,,
zoowaar. Hij durft niet op- of omkijken.
Wacht, even wuiven. Ah, Marie wuift te
rug... Ze zegt zeker,, waar baar ondeis
zitten. Kijk zoo'n jochie verlegen buigen...
Och, wal een kinderen, nog...
O, 'mijnheer Knep[>el, do dansleeraar,
houdt een toespraak! Nou, knap, die ex
wat van verstaat... De muziek valt in en
tie paren schuifelen voort.
En tusschen al dio kleurige toiletjes
ziet moe-der niets, dat haalt bij Marie. v
Een aardig paar! Wat zonen z'n ouers
wezen? Hij ging op het gymnasium... Vijfde
klas... Nou, dat va-s flink.... Zeker dokter
of advocaat worden.
En de moeder zag de dwarrelende kleu
renmengeling.... maar alleen bestond daarin
haar Matie en de jonge gymnasiast.... Niets
van liet spannetje ontging haar. Zijn ver-
eorende blikken en gelukkigen glimlach,
haar blije gezichtje.
t Was of zo zelf in dio warreling
van wiegelende danspaartjas was. Marie's
opgewondenheid voelde zo mee... ze doru-
lechle weer haar eigen c-erste bal-zalig
beden...
Daar was Marie al terug naar haar ta
feltje, parmantig wuivend met haar waaier.
Goddelijke dans streks. Ja, ze „had" hem
weer met Lagan... En Nellie had geen
dans, Willy maar drie... Maar zij h.ul
alles... Dio Lagan danste zalig. Jammer,
dat ze niet alles met hem mocht be
spreken. Waarom vond ma dat nou niet
goed.
En ongedurig staple ze al op, vóór
haar cavalier haar kwam afhalen, bang te
laat te komen.
„Ze nemen liet zoo nauw niet," lachte
vader. „Kijk, zc loopt hem to zoeken.
O, daar hebben zo elkaar! Gezellig, nog
Bij de regeling van de armenzorg komt
ook liet toezicht ter spreke.
Toezicht moet cr zijn; toezicht op de
armen en toezicht vooral op hen, die tol
armoede dreigen to vervallen.
Dat toezicht is een teere, een zeer kiesche
zaak. liet ovreischt mannen vol gevoel,
maar ook met inzicht. Dit laatste zal vooral
noixlig zijn, waar het geldt ooikoiniug
van armoede, of wel de opheffing van
financieel gezonkenen.
Moot nu dat toezicht worden overge
laten aan de vrijwillige armenbezoeken s, of
moet het worden opgedragen aan ambte
naren i
Er is veel lo zeggen voor het eerste. Wie
zich uit vrijen wil tot zoo iets leent, wordt
gedreven door een hoog gevoel van barm
hartigheid on liefde en plicht. En dezulken
zijn voor deze zaak de aangewezen per
sonen. Edoch, niet ieder, hoe geschikt ove
rigens, heeft den uoodigen tijd om zich
aan de schoone taak te wijden. En dan
er liggen zooveel doornen op den weg;
cr is zooveel miskenning en zooveel erg-
denkondheid en laster!
Wij zullen het dus in de meeste ge
vallen wel niet zonder vaste, bezoldigde
ambtenaren kunnen stellen. En omdal aan
dezen hooge eischen moeten en mogen ge
steld worden, worden de uitgaven nood
zakelijkerwijs al weer hooger,
ïloogo eischen, zeiden we.
Het is toch niet uitsluitend de taak van
den ambtenaar, even naar den toestand
der armen te infonnemui om daarna, ver
slag uit te brengen aan het boven hem
gestelde Armbestuur, Hij moet meer doen.
Hij moet do armoede niet slechts zien,
hij moet zc peilen. Hij moet doordringen
tot do diepte, tot de verborgen oorzaak.
Hij moet de gave bezitten, om liet vertrou
wen 1e winnen: tie arme moei voor hem
het hart uitstorten; dan alleen is do
ambtenaar in slaat, zijn meerderen den weg
en de middelen to noemen, dio leiden!
kunnen tot opheffing van do aan. de ge
meenschap toevertrouwde armen.
Of de vrouw daarvoor niet iu dc eerste
plaats geschikt is?
Wij vragen slechts.
Uit den Gemeenteraad.
IV.
W i n k e 1 s 1 u i ting.
Behandeling van bet adres van het Dag-
lijksch Bestuur van den Ned. 11. K. Hond
van Handels- Kantoor- en Winkelbedicn-
zoo'n kind te wezen. Al zoo groot lijken
ze el 't-zijn net echte kinderen!1!'...
Moedor,-, lachte ook om de vormelijke
revcrencetjots en dan ineens plechtig ge
armd loopeu...
En zoo zaten do ouders den hooien
avond tot half twaalf, zonder liet moedo
te worden uit do verte, mee te genieten
met de triomfen van lmn dochtertje en met
haar kinderlijke opgewondenheid.
„Verrukkelijk, zoo'n bal," zuchtte Al ar ie
in liet rijtuig. „Jammer, dal ik niet mocht
blijven sou poeren."
„Verbcekl-jo," lachte vader, ,wie praat
er niet um soupecreu!"
„Ja, hij had er voor gespaard..."1
„Wie is die hij?"
„Nou, Frits... Lagan natuurlijk," kleur
de ze. „Elke week krijgt hij wel een gul
den zakgeld.., En dat had hij nu gespaard
voor het souper.... Maar nu blijft hij zelf
ook niet..."1
Vader en moeder verkneukelden zis
,,'n Malle jongen," lachte vader guitig.
„'I. Souper zou 'm, toch' even lekker smaken
al was jij er niet bij ,."i
„Je soupeert toch niet om lekker to
eten," protesteert. Marie. „Ik zou 't zalig
vinden, dol, als ik had mogen meedoen...
Maar niet om 't eigenlijke soupeetreu..."
„Niet, wel zoo. En waarom dan wel?..."
plaagt vader,
Mnrio kraait Jmt uit van lachen, wuift
heftig met haar waaier: „Och, omdat'tzoo
leuk is, laat thuis te komen. En zoo ge
wichtig met een heer to soupcere.n. En
aan tafel moet bet zoo dolgezellig we
zen..," 1
Den volgenden dag liep Marie uil de
II. B. S. niet Nel Srhrouder en Ans l'asina.
„Langzaam loopeu," giebelde Nel, en ze
wees mei een hoofdknik naar het Plein,
waar op eiken hook van do str.ud een,
jongen hij zijn fiets stond te wachten,
En de ondeugendo nesten blo.veti voor
don te Amsterdam, betreffende do Zondag-
winkelsluiting, mot advies van Burgemees
ter en Welhoudeis;
en het voorstel van hot raadslid, den
heer P. do Bruin, om daaromtrent do mee-
fling van do winkeliers te vragen.
De Voorzitter meent, dat nu de dis
cussie, die in do vorige vergadering, naar hij
gelezen heeft, ia gehouden, thans daarover
zeer weinig zal gesproken worden, llij wil
echter nog even mededoelon, dat hij be
zoek heeft gehad van het Bestuur der
„Hanze", Zij hadden vroeger verzuimd hij
hem to komen en kwamen hem 'nu het resul-
lat der vergadering meedoelen.
'Het bestuur heeft, zoo werd in do vorige
vergadering gezogd, zijn plicht verzuimd,
door aan con ontvangen opdracht geen uit
voering te geven. Het bestuur is echter op
het stadhuis geweest, doch spr. kon hot toen
niet ontvangen.
Het bestuur deelde aan spr. nu mede,
dat mot 19 tegen 7 stemmen was besloten
om bet Gemeentebestuur te Vennen, te geven,
dat do vergadering geen enquête wonscht.
Bij de leden staat vast dat do winkeliers
om verschillende redenen tegou dei 9-uur-
winkelsluiting zijn, in hoofdzaak omdat,
zoolang Rotterdam daarin niet. is voor
gegaan, een dergelijke bepaling noodlottig
zou zijn voor de winkeliers hier ter stede.
B, en W. blijven dan ook bij hun advies.
Den heer Houtman is het raadselach
tig, dat B. en W. tegen een dergelijke
regeling zijn, omdat do „Hanze"-leden er
tegen zijn.
De Voorzitter: Dat heb ik niot ge
zegd. Het bestuur is vóór de vorige verga
dering ten stadhuize geweest, maar toen
konden do hoeren niet ontvangen worden.
Dit is wat hij heeft meegedeeld, waarbij
hij heeft gevoegd dc modedoeling uit do ver
gadering van de „Hanze".
Do lieer Houtman: Wat is dan het oor
deel van 13. en W, over oen enquête?
Do Voorzitter: De leden van tod
College waren daarover niet eenstemmig.
De heer dc Bruin is hot te doen om
de Kaak1 zolf. Hij heeft de enquête alleen
daarom gevraagd cn hij meent dal
niet door allen begrepen word! de mee
ning die hij er van heeft.
Het doet spr. ploizier dat enkele winke
liers hun mooning hebben doen hooien.
Spr. is niet zoo overtuigd dal Roller-
dam zoo'n overwegend bezwaar tegen de
regeling zal zijn, en hij gelooft ook niet
dat hier een nlgcnimieri regel voor alle
branches mogelijk zal zijn. De inzender
in de „Schiedaiuscho Courant" heeft zelf
branches genoemd, dio wol 's ochtends kon
den sluiten.
eiken winkel staan kijken, ingehouden scha
terend en op zij uitglurend naar do gedul
dige cavaliers, dio haar eiken middag trouw
kwamen afhalen.
Marie zag tegen Nel en Ans op, die zoo
vlak hij school zich door 'n jongen
„dmslen" te laten afhalen. En zoo zon
der eenigo agitatie. Verbeeld je, dat Frils
Lagan daar ook eens stond. Zo kreeg van
die gedachte alleen al hartklopping en
Nel en Ans stonden daar to giebelen en
pret te maken over hun trouwe ridders,
dio als goetdigo lobbesen hij hun fiets
den uitgang der straat bewaakten. Van
alles verzonnen zo, om hun geduld op
do proef lo stellen.
„Nou, ik slap op hoor," riep Marie, op
haar fiots wippend, vorlegen tussclion do
groetende heertjes doorrijdend, maar ze
voelde, dal zo vuurrood1 word, toon plotse
ling Frits aan haar zijde \Vas, zonder dat
zc wisl, vanwaar hij kwapn.
Nol en Ans schoten haar ineens voorbij
en knikten uitdagend, terwijl Frits verte
gen zijn pet afnam.
„Hoe durf je,'1 zei Marie. „Nou welen
ze 't allemaal op school. En verheeld
je, dat do „dirk'1 ons zag of oen tvan
de leeraren,...'1
Frils lachte kordaat en verleide, t ,d
hij al eon half uur heen on weer gore
den had, want dat zo eerder vrij liuridtn
gekregen, omdat do wiskundeleeraar ziek
was. En al heel gauw roden zo als echte
schoolkameraads naast elkaar, druk ovei
do lotharen en over hun klassen, zonder
te zien, ivio hou passeerden. En z.o re
peteerden do zaligheden van het hal en hij
verleide haar, Hat zo hot mooiste meisje
was, dien avond, on' dat z.o nu haast oven
mooi was, als zo zoo vrooi ijk tegen hem
lachte. Dat kwam cr hoelemaal niet Iiof-
makcrig uit, maar even eenvoiidig-oprerhf,
als toon hij dadelyk daarop haar attent
maakte op do mooio bloemperken van hol
Do inzenders maken odder de fout dat,
zij de regeling voorstellen als een dwang.
Dat is niet de bedoeling. Spr. heeft alleen
liet i[iarticulier initiatief willen nleunen. Als
in een branche, waarin b.y. 30 winkeliers
er f29 bereid zijn om 9 uur le sluiten
er 1 weigert, dan komt er niets lan, In
zoo'n geval is een algcmeonc regeling uoci-
dig om to voorkomen dal één persoon te
gou houdt wat 29 wallen.
Spr. heeft daarom gezegd, luien wij de
winkeliers vragen naar hun meening. Wat
spr. in de vorige zitting over hef bo-duif,
der Hanze heeft gezegd, blijkt wel jure! te
zijn geweest. Spr. kent haar nutiuii lyic w<d
liet recht toe om zich uil te spreken, maar
dio uitspraak is slechts van een kleine
groep der winkeliers. En waar nu is mede
gedeeld dat er slechts 2d winktdiem z.icli
op die vergadering hebben uibieqmdvcn,
daar blijkt toch voldoende dat men slechts
do meening hooft gehooid van een zoor
kleine minderheid tier winkeliers.
Spr. appreciiierl het iu die winkelieis,
dat zij zich hebben uitgesproken, maar him
aantal was te klein om invloed te kmmen
hebben op de beslissing van den Raad.
Spr. eiken!, 'dat or aan een enquête be
zwaren zijn verbonden als men mei zoo'n
enquête bedoel! zijn meening door ie dnj-
ven, maar hij ontkent dat dit zijn bedoe
ling is.
De Voorzitter heeft liet lerlonpdim-
vergadering gegeven, zooals hem dil is mee
gedeeld, maar vóór die vergadering was
ejr een enquête gehouden Dij HO winke
liers. Daaibij was gebleken dat er een
kleine meerderheid Sv.is vóór de .sluiting.
Daarna is do vermelde verg.uleimg gehou
den, waarop 20 leden aanwezig wateu dl
die hebben met 19 tegen 7 stemmen do
denkbeelden der 9 mir-slmUng envoi pen.
Het is toch van belang dat hel gedeelte
dier meiisclien, die eerst vóór de shilling
waren, door redeneering met collega's lot
een andere meening zijn gekomen.
De hoer Wilfkampt zou wei jinjs
stellen om een scherpere omlijning dn som-
slel hm.
Het adres vraagl Zondagsl uiting
en ook de heer de Drum schijnt de mee
ning te willen hooien over die Zondag-
sluilmg, want hij schrijft m zijn voorstel
dal het gesvenselit is „de meening der win
keliers daarointp'nl te innemen.
All dus de Zondagsliiilmg voorgaat,, is
liet spr, wol, wan! terecht is gezegd: do
winkeliers zijn over de shilling zelf ver-
dn-ld.
Indien do 9 uur sluiting beduidde voor
de bedienden een diensttijd binnen zekeiu
poiken 1e houden, zou s[ir. er in mede
kumimi gaan, maar men wil sluiting van
de winkels; dus ook den pahonus wordt
de vrijheid ontnomen na dat uur te wer
ken.
Spr. zou het voor zich buitengewoon
hatelijk vinden als hem belut werd iu zijn
Vredespaleis
Zo had nog nooit den Scheveningsclieu
Weg zoo heerlijk gevonden t n do vogels
er zoo uilgelaten hooien zingen. En loen
ze thuis kwam, zei Gnet, do moid: „Wel
Marie, wat ecu lekker kleurtje heb je. En
wat schitteren jo pogen."
Ze jubelde het luidruchtig uil, leivvijl
ze opgewonden do tiap opsloot naar baar
kamer om hut haar wat op te maken voor
den eten:
„Sme, I'vo got rings mi my fingers,
bolls on my toes,
Elephanls lo ride upon, my ldtie Iii-di
Ilose*
So come io your nabob, and next l'a-
Uick's Day
Re Mistress Nunbo Jumbo Jyjiboo J."
Moeder kwam haar in do gang tegen
en lachend ombelsdo Mario haar, hot jo
lige liedje looi.schal ei end, dat mama ijlings
wegliep, do handelt op do ooroti.
„liet hal heeft or geen kwaad ge
daan," spotte vader.
'l Waren vemikkelijko dagen. En zoo
gewichtig op school, dat allo meisjes wis
ten van tien gymnasiast, dio haar altijd
kwam afhalen. Frils en zij werden hou
langer hoo bndaler on hij bracht haar
soms tol huis Ine. llaar Inoer Jnu was
ook ai in -hot geheim en dio plaagde Frits
i-ii stompte hom in liet voor hij rijd mi in
tb' ribben,
Maar eens was liet erger. Toen kwam
vader haar achterop rijden.
„Allemachtig," school Frits oneerbiedig
uil en Raast was hij to beduusd om lo
gioolrn en met eon stil knipoogje te-geu
Mario maakte bij rei hteoinkeert als oen
afgeranseld hondje.
„Is zus daarom zoo uitgelaten als z.o
uil school thuiskomt?"» nam vader haar
v4 1 I
i
iMi
l
-f
i? i c
S»s
f i I
JKj
A -
i i
1 t
*fi
<"r
|V1
tf-3-
ij
m r,
a
J r,
j
fel
VH, I:
Si
