I ;i
tj
4;|
66"* jaargang.
Zaterdag 2 Augustus 1913.
No. 14288
Derde Blad.
De strenge school.
Het zijden onderrokje.
Vernieling van de hei.
R 'I
SRs
f' i
r -
[y\
il iï
"SN?
J
7Z?
V
o 5
SCHIEDAMSCHE COURANT
f t
Dezo courant verschijnt dag el ijks,- met uitzondering van Zon- on Feestdagen
Prijs por kwartaalKoor Schiedam enKlaardingen f 1. 1,25: franco
per post fL 1.65.
Prijs per week: Koor Schiedam en VJaardingen 10 cent, i
Afzonderlijke nnmïnors 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn,
Bureau: Lango Haven No. 141 (hook Korto Haven).
Prijs 'dor Advertentiën! Kan 1'6 rogels fl0.92; iedere regel öltoet
15 cents. Reclames 3Q cent per regel .Grooto letters naar de pjaats file zij
innemen^
Advertentiën bij abonnement op voor'deelige voorwaarden, tarieven'
hiervan zijn gratis aan het Bureau te b'ekomexi:
Iti do nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van '40 cents per advertentiej bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen,-
Intercommunale Telefoon No. 103.
De gemeenlcraad van Amsterdam heef'
de vorige week besloten, in het centrum
der stad een zoogenaamde strenge schooi
te stichten. Het besluit is genomen met
bijna algcmeene stemmen, een bewijs,
dat de Hand van de noodzakelijkheid eenei
zoodanige inrichting overtuigd is.
Noodzakelijk: waarvoor?
Nomen est omen: ook hier is de
naam een voorteeken.
Daar zijn in Amsterdam. 't klinkt hee-
lemaal niet ongelooflijk, daar zijn in
Amsterdam... kmtige kinderen, gelijk ct
ook ongetwijfeld lastige volwassenen en vol
wassen lastigen zullen zijn.
Over het aantal dier lastige kinderen
zijn de geleerden liet niet recht eens. Een
commissie sciiat liet aantal op ruim' 1 pro
cent der schoolgaande kinderende hoof
den van scholen komen slechts tol oen
kwait-procent, dat is 1 op de 400.
Met lastige kinderen, dal merkt do
lezer nu, worden dus bedoeld de boos
doeners hoven de' G pi 7 jaren, en uit
gesloten zijn de neuriënde wiegelingen en
de toer- en sportlievende wagenaarl jesmet
de beide laatste species bemoeit de ste
delijke regeering zich voorloopig niet, al zal
stellig meer dan oen der vroede vaderen
met oen diepen vaderzucht erkennen, dat
het hijzonder „dankbare" groepen zijn.
Lastige schoolkinderen dus.
Ze zijn, volgens de toelichting van B.
en W„ „met de gewone tuchtmiddelen niet
te regeeren". Op de gewone lagere school
zijn ze een voortdurende plaag voor 'de
onderwijzers en meteen een 'bederf voor
de andere leerlingen, tenvijl ze bovendien
van het onderwijs zelf niet het minste pro
fijt trekken.
Daarom krijgen ze nu een eigen school,
's Morgens om C uur opent die school
reeds haar deuren en eerst te 6 of f7
uur in den avond neemt de straat de kleine
Lastposten weer van de school over.
Vermoedelijk zal de school uit 3 klas
sen, dik van 10 leerlingen, bestaan,
zoodat voorloopig gerekend wordt op een
schoolbevolking van 80 leerlingen.
Behalve in de gewone vakken zal er
ook onderwijs gegeven worden in handen
arbeid en wellicht zullen de leerlingen
ook bezig gehouden worden met oenig tuin
werk.
De straffen
Ja, op een strenge school moeten dt
straffen noodwendig een ander karakter
hebben d.an op de gewone Lagere school
ook de straffen moeten streng zijn. Liclia
melijke straffen zullen door de stedelijke
overheid niet verboden worden; zei niet
mr. De Vries, de Wethouder van 'Onder
wijs, dat hij veel verwachtte van „een
frisch pak voor de broek"?
Als we er nu nog bijvoegen, dat herplaat
sing op de gewone school zal volgen, zoo
dra de Lastige patiënten gewisse teekenen
van beterschap vertoonen, dan hebben'wij
Neger Slim liep te dwalen, in diep na
denken verzonken, tusschen do glinsteren
de, zilverwitte katoenstruiken. Neger Slim
was verliefd. Het luieren in de waniu
zonnestralen voldeed hem niet meer; de
zoete meloenen, welke hij zoo graag at.
smaakten hem heelemaal niet en het kip
pon-stelen op do farms in hef nabijge
legen Pnmpkinsville bezorgde hem ook al
niet meer het rechte genoegen. Den boe
len namiddag slenterde Sliin om de drie
en-zestig negerhutten rond, waar Georgia-
town uit bestond, zooals een kat om den
schotel warme brij brand raait. Tegen den
avond had Slim eindelijk den moed go-
vonden om niet vastberaden stappen den
heuvel op te gafan, waarop gelegen lag
de hut van meneer den burgemeester Benny.
Op bescheiden afstand van de oude ka
potte omheining bleef hij staan en legde
zijn handen aan den mond, bij wijze van
trompet, opdat zijn stom goed klinken zou.
„Melusina Maryanno Benny... o, oh...
Mclu-si-nal"-
Do monsterlijke, gele waakhond, die aan
do omheining vastgebonden was, blafte gru
welijk en worgde zich bijna aan don ket
ting, in het verlangen om Slim naar de
boenen te vliegen. Lady Maud, het brave
in beknopten vorm alles weergegeven, wat
er over deze zaak in den Amsterdamse-hen
Baad verhandeld werd.
Is deze Amsterdamsche stichting do eer
ste van een gansche reeks?
Het schijnt inderdaad zoo.
Wij zijn reefis jaien bezig met de scho
len en het onderwijs zelf zooveel mogelijk
te splitsen. Wij hebben afzonderlijke scho
len voor de verschillende godsdienstige rich
tingen. Er zijn scholen voor doofstommen
en blinden, voor idioten en zwakzinnigen.
Wij hebben standenscholen, sehipporsklas
sen en jioklerecholen. Thans oen strenge
school voor de bandeloozen, en straks
wellicht een, waar louter zoete kindertjes
gaan: brave Uendrikken en Ilendrikjes, met
bloed van 36 graden.
Doch scherts tor zijde; er zijn op
de school, op do scholen, lastige kinderen.
Lastig in alle mogelijke schakeeringenvan
het tijdelijk verzet tot de openlijke rebellie.
Booze zieltjes, waatin een gistingsproces
plaats heeft, soms met kalm verloop, maar
veel vaker met hevige ontploffingen, die
bandon en duigen doen breken. Kwelgees
ten, die bij voorkeur de school als ope
ratieterrein kiezen shiikharige aardman
netjes, die voortdurend allen nuttigen ar
beid ongedaan maken; ongevleugelde
harpijen, die alles bezoedelen, wal ze aan
raken.
Die schildering is naluurlijk wat over
dreven. Maar als men in den tegemvoor-
digen tijd wat wil, moet men wel een wei
nig overdrijvenzonder scherpe kleuren en
tinten komt men er niet.
En er zijn lastige, zeer lastige school
jongens, dal staat vast. En waarschijn
lijk doen wij er goed aan, ze van de ge
wone school te verwijderen en hun een
eigen tehuis tc verschaffen. Want zij wer
ken storend en belemmerend. Ifot onder
wijs lijdt er onder, als het telkens en tel
kens weer moet worden afgebroken, omdal
een kwaadwillige de orde verstoort. En
nu er reeds zooveel en vaak niet zon
der grond geklaagd wordt over oe re
sultaten van het onderwijs, nu is het drin
gend noodzakelijk, alles van de school te
weren, wat het nog lang niet volmaakte
onderwijs nög minder maakt.
Sticht dus voor de „lastige" kinderen
gerust een „strenge" school, maar
Maar doe dit niet, dan na rijp beraad
en ernstige overweging.
De plaatsing toch op de strenge school
is voor het kind een straf. Een straf, die
louterend moet werken, zeker; dat is
immers het doel van elke straf? Maar dat
doel ligt boven 'skinds bevatting: voor
hem is de straf niets «anders dan een sliaf,
een kwelling, een bitterheid, een stagboom
voor zijn streven. Hoogst zelden ziet bij
do rechtvaardigheid der straf in: in
negen van de tien gevallen is hij de ver
ongelijkte, de beloedigde onschuld. Later,
ja, later komt bij tot inzicht; dan valt
er met hem te redeneerendoch nu nog
niet: nu is hij nog kind'en is li ij gezind
als een kind.
Dat moet ons lot nadenken stemmen en
tot voorzichtigheid leiden. Niet, dat we
ons geheel van straffen mogen onthouden
verre van daar. Maar wel in dezen
zin, dat we niet straffen dan na rijp be
raad, en dat de straf in overeenstem
ming zij niet nllenen met den aard van
-moeder-zwijn, dat met zeventien lieve kleine
kindertjes het parterre van het Imrgemcos-
torlijke huis bewoonde, knorde afkeurend
over do rustverstoring cn boven, op de
eerste verdieping, bromde oen diepe bas
stem.
„Oh, Melu-sinnklaagde Slim vol lief
depijn.
Door een der gebroken ruiten slak
burgemeester Benny f Abraham Lincoln Ben
ny Esquire) zijn zwarten kop; aan den
anderen kant verscheen (je dikke Manny,
naast haar Melusina Maryanno,
„Mista Slim," riep do burgemeester, „ga
toch weg, zwarte neger, ruk uit!"
„Maar, mlsta Benny....':
„Mijn lekkere zeven kippetjes kan ik zelf
best oppeuzelen. Ha direct weg, kippen-
steler, looiijkc zwartkop, gauw, anders
schiet ik." En meneer de burgemeester
slak dreigend den loop van oen oud ge
weer door een gat van het onderste raam.
Slim heesch wanhopig met beide vuis
ten zijn broek in do hoogte, die, ondanks
den gordel, telkens naar beneden zakte
en riep, teleurgesteld:
„Ik wil heelemaal geen kippen; - ik
wil alleen MelusinaI':
Daai'op barstte mevrouw de burgemees
teres in een dreunend gelach uit.
„Tloeh, hoehl Melusina wil hij hebben;
mijn lieve Melusina wil hij!"-
„Farmer Genkins wil mij een doller per
dag laten verdienen, als ik zijn katoen-
velden zuiver," riep Slim in groolo harls-
beklemming naar boven. „Melusina zal het
't vergrijp, maar ook met den aard, de
persoonlijkheid van 't kind. Een afkeurend
hoofdschudden is voor den eenen leerling
een even zware straf, als een lichamelijke
kastijding er een voor den anderen is.
Wij straffen onze kinderen in den regel
te spoedig en te zwaar. In 't eerste
geval plaatsen wij ons zelf voor cei. spoe
dige herhaling, en in 't tweede zijn
we onrechtvaardig jegens ons kind. "Want
het kind beeft eergevoel. En wie dit kwetst,
wie meedoogenloos de glimmende vlaswiek
uitdooft, die maakt zich schuldig aan
een vrees el ijk vergrijp en hij zondigt
zwaar.
Doch om op de strenge school 'terug
te komen; waaruit vloeit de lastigheid en
onhandelbaarheid van sommige leerlingen
voort
Ieder denkt hierbij gewis in de eerste
plaats aan het huisgezin. En zeer zeker
laat daar de opvoeding zeer veel te wen-
schen over. Eensdeels is er onwil, ander
deels onmacht.
Maar ook de schoolmannen zelf gaan in
itezen niet vrij uit. Onze onderwijzers zijn
zeer zeker knap genoegopleiding en exa
men waarborgen een voldoende mate van
theoretische konnis. Maar wat haat kennis
zonder practische bekwaamheid zonder
tart? Deze koslolijke gaven zijn meer waard
dan een groote dosis kennis.
Dit laatste blijkt niet alleen bij hel eigen
lijke onderwijzen, hel meededen van ken
nis, maar ook en vooral bij het opvoedend
gedeelte: de vonning van 'I gemoed en
de leiding van den wil. Waar de oone
leidsman onophoudelijk berispt en pruttelt
en.., straft, gaat de andere stil en kalm
zijns weegs en wordt de orde geen oogon
blik verstoord, Is hot riiet een hekend feit,
diit leerlingen bij den overgang van do
oone klasse in do andoic soms ook geheel
andere menschjes wenden?
Vergoten wij ookvooral niet, dat het
laslig-zijn van vele leerlingen in nauw ver
hand staat met dc gohecle inrichting van
de school.
Ons schoolonderwijs is klassikaal. Dat
heeft zijn voouleelen, zeker. Maar ook zijn
nadoelen. Het klassikaal onderwijs richt zich
naar de ïnlddelmatigondo zwakkeren
.blijven achter en vervelen zich, do
allervlugste!) zijn vóór de anderen gereed
en - vervelen zich ook. En verveling
leidt tot allerhande kwaad.
Een ander groot nadeel van het klassi-
caal onderwijs is wel dit, dat hel niet ge
nneg rekening kan houden met den aard,
den aanleg, hel wezen van ieder kind op
zich zelf; de ik-jes vei <1 wijn en in de mas
sa. En dat dit schadelijk is voor de verstan
delijke vorming eu verderfelijk voor een
goede tucht, heiioelt geen nader betoog.
Nu is het waar, dat veel van het kwaad
voorkomen kan worden door de klassen
kleiner te maken. Maai daarmee ré de kwaal
niet genezen.
liet is hier do jdnuls niet. daarovoi ver
der uit t«- weiden.
Wij spraken over do strenge school -
en wij hopen, dat de proof, die men er
in de hoofdstad mee nemen wil, in alle
opzichten slagen zal. ook wat het hoven-
genoemde „frisschc pak" hctieft.
Maar nog meer hopen wij, dat, los van
den eigenlijken schoolstrijd, nu eindelijk
eens krachtig de haml geslagen zal wor
wat goed hebbenEen heden zilveren dol
lar per dag; missis Benny."-
„lloeiil" zei Melusina's mama. „"Weet u
misschien eigenlijk wel wat een gekleurde
gentleman een dame schuldig is, hè, mista
Slim? Drie zwijnen bezat Benny, toen ik
hem trouwde, en vier hennen, cn op mijn
huwelijksdag heeft hij mij een zijden on
derrok geschonken, mista Slim! Wat con
mooie dat wasVan groene zij, mista
Slim! Heelemaal van dikke, zware zijde!"
„Dat komt later!" gilde de huwelijks-
eandidant, „zoo gauw mogelijk. Nu eerst
eiken dag een mooien, ronden, zilveren
dollar
„Neen! Molusientje moet het goed heb
ben, ovenals Jiaar moesje het gehad heeft,"
besliste mevrouw-Benny vastbesloten.
„Van zijde jvns die rok. Ik heb haar
ex lm uit Savannah laten komen; e-en dol
lar 00 cculs lioh ik allen voor de vracht
moeten betalen, hoor je dal, kale, zwarte
neger!" riep meneer de burgemeester spot
tend naar beneden
Melusina Mary,arme frok een mondje en
zei lief:
„Goeden avond, lieve mista. Slim,".
Sliui's treurig gemoed werd week, doch
hij hervatte zich eri hij overlegde huive
rig J>ij zichzelf, hoe lang men wel had te
werken (Ie Werken!) om drie zwijntjes en
vier hebben en en dat zijdon ding
hij elkaar te krijgen. Dat was gewoon niet
Ie berekenen. Opeens school Slim een her
innering door zijn hoofd, een vage herinne
ring. Hij dacht langen lijd na. Oh hij was
den aan de inwendige verbetering van ons
onderwijs.
Over de wensrhelijkheid daarvan zijn
gelukkig! alle partijen het eens.
Hoelang zal lic-t nog duren 'tol ons va
derland geheel „bezet" is, totdat overal
in nette rijen aardappelen, boontjes, boom
pjes, uien, bessen.-ittuiken enz. enz., zullen
staan behalve clan op enkele rechtlijnige
wegen, op enkele rechtlijnige kanalen en
gekanaliseerde rivieren en in Me steenwoes
tijnen, die wij kortweg steden plegen te
noemen?
Wij hebben geenerlei statistiek tot onze
beschikking, maar dat weten wij wel, dat
onze kinderen hei en woes ten grond alleen
nog uiL de aardrijkskunde-bookjes zullen
kennen, tenzij zij verre reizen zullen kun
nen doen naar een of ander extra-afgelegen
plekje, waar, zorgvuldig afgeheind, nog een
stukje woeste grond aan den vei baasden
vreemdeling zal worden getoond indien
de overheid niet onmiddellijk ingrijpt.
Wie de ontwikkeling der heistreken in
de laatste 15 jaar aandachtig heefl gadege
slagen zal in dal woord „onmiddellijk" geen
overdrijving vinden. Want hij weet, dat
do „vernieling van de hei" met reusach
tige snelheid gaat. Kon men voor 15 jaar
in de nabijheid eener gegeven stad nog
verscheiden plekjes noemen, waar men bin
nen twee uur gaans mooie heitjes had met
prachtige uitzichten, thans zijn de erica's-,
overal op den terugtocht. Met de vernie
lende kracht van de wreed-moordende vintn
met de srherpe ijzers der stoomploegen,
met de geheimzinnige hetoovoring van de
kunslmest valt men aan op den tegen
stander. En overal moet hij wijken voor
het "moordende en brandende leger uit. de
steden. En overal waar deze stedelijke
brandscluiUcrs geweest zijn, is wal vrij was
en romantisch en kleurrijk en vol varia
tie platgetreden tot de moest a'.ledaagsche
nuchterheid van aardappelvelden en rechte
voren en glad grasland en mooi geharkte
boschaanplanl.
De beschaving is in opmarsch, heet het
dan. En er zijn enthousiasten, die deze
daden der „beschaving" met geestdriftige
woorden bezingen en die daarin hel begin
en hot einde van alle wijsheid zien.
Nu geven wij natuurlijk gaarne toe, dat
men niet den woesten grond woest kan
laten ton pleiziere van enkele natuur-enthou-
siasten, gelijk wij toegeven, dat er nog
groote vlakten zijn, die ten bate van het
algemeen ontgind moeten worden. Doch
wat wij betoogen willen is, 'dat nu de
ovoiheid, die heboiuvingsplanuen voor ste
den voorschrijft, zich ook een bebouwings
plan voor het land moet gaan denken.
En evenals de overheid hij de steden plaat
sen aan de steenwoestenij onttrekt om daar
althans oen weinigje groen en bloemen
in parken, plantsoenen en pleinen aan te
brengen, evenzoo behoort de overheid het
recht te hebben om op de groote kaart
van het land, zoo dicht mogelijk' nog bij de
sleden, ruime plekken aan te wijzen waar
niet mag worden ontgind, plekken (lus,
die zullen dienen voor schoonheidsbevredi
ging van den burger, gereserveerde lerrei-
er! En met geweldige passen liep Slim
drie mijlen ver naar Pnmpkinsville en bleef
den lalven nach1 lang op do loer liggen,
totdat alles rustig cn stil was geworden....
Het was een andere Slim, die den Vol
genden morgen naar hot luiis van burge
meester Benny heenmide. Het was nu
een zelfbewuste, trolseho, van do overwin
ning zekere Slim, die den blaffen den. hond
een (tuchtigen schop gaf en allo trappen
tegelijk opvloog, zonder lang te vragen
of hij wolkom was, ja oC neon.
Melusina lachte 'stilletjes, hall in zorg,
half in hope.
Vader Benny zette zijn armen in de zij
en ademde diep op.
Slim trad hij do houten tafel midden iu
do kamer, zonder een woord te zeggen.
Uit een zijner reuzenzakken haaide 11ij
een pak le voorschijn, iets, dat behoed
zaam in een oud nummer van het Savnn
nah-adverlentiehlad gewikkeld was gewor
den. Uit de andere zak trok hij een enor-
meti haan naar boven; uit een der broek
zakken tooverde hij een handvol zilverblin
kende dollars en liet do munten voor don
neus van vader Benny rammelen. I)e
oogon van dezen traden bijkans uit do
kassen, 1 1 1 1 1 i
„Melusina Maryanno, mijn suikerde prei",
riep Slim jubelend uit, of zou hij hebben
kunnen uitroepen, zoo hij do bruiloft van
Kloris cn Roosje gekend had, „van, zijde
heelemaal van zij-del"
Hij scheurde het papier van hel pakket at
tien (gelijk zij elders hceten) waar althans
een beetje romantiek tot psychisch heil
van "tiet menschdom zal kunnen worden
bewaard.
Het spreekt van zelf, dat men zulke
terreinen niet te klein moet nemen en
niet te ver van de centra. Men moet er
geen heiparken van maken. Het moet hei
blijven, woeste grond, opdat onze kindskin
deren althans iner en daar een plekje zul
len vinden om te ontvlieden aan de ob
sessie van de rechte (beschavings) lijn en
van het „bezet-zijn" van ons vaderland.
Wat parken zijn voor de steden, belmo
ren deze gereserveerde terreinen te üljn
voor het gohecle land.
Zij moeten vrijheidsgevoel, breedheid, ro
mantiek geven aan de onder de beseha-
vingsnuchterhcid gebukt gaande zielen on
zer nakomelingen. Zij moeten hen in staat
stellen andere te wandelen dan langs rechte
straten en mooi afgesneden voetpaadjes van
nette tuinen. Zij moeten hen ïeeren, hoe
de wereld er vroeger uitzag en hoeveel
moois er is in het onverwachte, niet-getem-
de, niet-beknelde, niet-gladgeschorene.
Inderdaad men kan de opvoedende
kracht en het heerlijke genot van dergelijke
gereserveerde terreinen voor onze naneven
niet onderschatten.
Doch juist daaiom belmoren onze re
geerders dan ook iu te grijpc Eigenlijk
zijn zij al te laat, hebben zij onvoldoende
vooruitgezien en zijn zij dus onvolmaakte
regectders gebleken. De prijzen van zulko
woeste gronden zijn al geweldig omhoog
gegaan en zij liegen ai baast te v°r van
de steden af. Elk uitstel maakt de zaak
moeilijker, j
Wij hopen clan ook, dat de overheid i
en wel speciaal de provinciale of Lmdsover-
beid hier zeer spoedig tot hel bewust-
zijn van haar tekortkoming zal komen eiï
zeer spoedig de hand aan flen ploeg zal
slaan omal te veel ploeg-m in de aarden
van ons vaderland op afdoende wijze tq
vooikomen en, voordat het te laat i3, ten,'
bate van het algemeen, op den daarvoor
geschikten grond een verbod van bcbou-
wing te leggen. j
""Nu zal men zeggen; maar er wordt zoo
veel hei in bosch veranderd, voldoet dat
clan niet in de behoefte aan romantiek?,
Zeer zeker niet zouden wij willen ante
woorden. Primo heeft dc hei een eigen
mooiheid, vrijheid, romantiek, die het.bosch
niet heeft. En secundo er zijn zeker ro
mantische bosschen. Doch zullen die groeien
op de hoi, die men om economische rede
nen tot bo-wh maakt en waar het boself
volgens moderne regels gecultiveerd woidt»
niet als het heerlijke, verrassende, vrije
bosch, dat hier en daar nog van vroeger
hekoud is, maar als lange rijen in het
gelid slaande houloplovcrende, door bosch-
wachters gedrilde hooinrecruten, die er
staan voor de nuttigheid en voor niets
andets? Neen dezo houtfabrieken zijn
niet in staat aan dj? psyche van hel volk
te geven, wat de heerlijke, vrije, stille,,
onopzettelijke hei geeft en wat meer geap
precieerd zal worden naarmate men hef
minder zal kunnen genieten.
En daarom mogen de „consuls waken",
dat door algeheele heivernieling hitmen hot
bereik der stadsbewoners liet genieenebest
niet schade lijdt.
en een ding van roodo zij1 Werd zichtbaar,;
Het was een prachtstuk, dat door Melu
sina in haar stoutste droomen niet ge
droomd was. Kakelroodo zij prachtig'!
„Wa waar vandaan??- stamelde de
burgemeester.
Slim slak do zwarte fikken bezwerend
do lucht in en fluisterde:
„R ss scht!"- t
„Rs scht..." antwoordde burgemees
ter Benny begrijpend, -
In precies drie en een halve minuut
was de zwarte haan geplukt, in de yol-
gemlo Iwintig minuien was hij gfobradem
en vijf minuten daarna had do burgemees
tersfamilie eri de nieuw o schoonzoon, van,
het ondier niets over gelaten dan oen hoopje
beenderen. Mama Rcimy likte zich do vin
gers af ei ze id o bewonderend
„Mista Slim, u is werkelijk' oen echtoj
zwarte gentleman,?- t i -
Vader Benny knikte: 1 1
„Nu, Slim, mijn dochter...,?-
Plotseling luisterden allen tegelijk' op,-
„Ahériep iemand. „Halo, 'Abraham,-
liohé, nliél". iii
Ben owl wit muildier strompelde dep
weekeu P'og naar boven, met nuxato oen;
kar trekkend, waarin een dikkd neger cn
een nog veel dikkorp negerin gezeten wa
ren.
„Broeder Joe", zei Verblufl do burge
meester, 1 i 1 1
„Schoonzuster Ejisa?"- verwonderde zich'
Mammy. 1 f i 1
„O, broeder Ab'rpjnpn"- r~ zei do dikkp
l i
-n
U 1 f
ii i
f
i c
i 5
4 i
i
5
A "4
'1
s!
iT rt. -
-tv
r
U< i*
ft
4' r*
•- 'M
u
H
i i
■'i
-Hi
