8.6"° Jaargang.
Zaterdag 8 November 1913
m. 14371 -
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
De'zo courant verschijnt dage 1 ijk s, mot uitzondering van Zon- en Feestdagen^
Prijs per kwartaal: Voor Sehioda m en Vlaardingen fl. 1.25, franco
per post ft. 1.65.
Prijs per weck: Voor Schiedam en Vlaardingen '10 cent£
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
'Advertenliën voor het eerstvolgend nummer moeten dos middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Ilavon No. 141 (hoek Korte Ilaveu).
Prijs der Advertgntiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Adverteatiën hij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van .40 cents per advertentie, bij yooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Men kan een zeer geloerd professor we
zen en toch don juisten kijk missen op de
praotijk dos werkotijken levens. Dat is aan
prof. Kluyver bewaarheid, die gerekend had
,op een 25.000 rentetrekkers votgens art. 369
dor Invaliditeitswet, en die thans moet
vernemen, dat er reeds 100.000 aanvragen
voor do Ouderdomsrente zijn ingekomen,
en dat hot getal van hen, aan wie ze
zal worden toegekend, niet ver beneden
de 80.000 zal blijven.
Men zou zoo zeggen: IIoo kan een zoo
geleerd man zich zoo vergissen, en het
antwoord is eenvoudig; de hoogleciaar
heeft als grondslag voor zijne raming ge
nomen het getal arbeiders, dat de la'ilste
beroepstelling aangeeft, maar hij heeft er
niet aan gedacht, dat ook duizenden van
hen, die bji die telling geen arbeiderj'
meer waren, toch aanspraak hebben op
do Eeestgavc-Talma, omdat zo in de laat
ste 10 jaar het vereiscLle aantal weken
in loondienst hebben gearbeid. Of dit nu
erg is, of heel org, of niet erg, zullen wij
maar niet beoordeelen.
Iloe dit alles zij, dc fout is gemaakt en
reeds in 1914 zal in plaats van de ge
raamde 2V> milüocn, 7 a 8 milliocn noo-
dig zijn. En daar er dientengevolge ook
over do maand December 19L3 heel wat
meer tonnen gouds noodig zijn dan men
oorspronkelijk had gedacht, was Minister
Treub voor de noodzakelijkheid komen te
staan om extra-geld voor de uitvoering van
art. 309 aan te vragen. En het is over die
aanvrage, dat de Tweede Kamer Dinsdag
1.1. heel wat woorden heeft vuilgemaakt.
Het spreekt van zelf, dat do houding, die
de diverse Kamerleden over doze suppte-
toire aanvrage aannamen, geheel werd be-
heerscht door hun kijk op de Staalspen-
sionneoring.
Hierbij dient in de eerste plaats niejt
vergeten te worden, dat art. 309 van dc In
validiteitswet, dat uitkeering geeft aan 70-
jarigen, die nimmer een cent premie hebben
betaald, den principieelen tegenstanders van
Staatspensionneering een doom in het oog
is. Het essentieele verschil toch lusschen
Sfaalspensionncering en verplichte verze-
kering is dit, dat do eerste gratis geeft
aan de ouden van dagen, die zulks noo
dig hebben, en dat bij de laatste geen
cent uitkeering mag worden genoten, waar
voor geen premie is betaald. Als dan ook
de Rechterzijde hare stom eenparig aan dit
artikel heeft gegeven, kan men gerusLelijk
zoggen, da,t dit uit politieke overwegingen
is geweest; en hoeverre haar de politieke
kansberekening heeft gevoerd, heeft de over
name door de Regeering van het amende
ment-'Duys laten zien. Dat was ook al een
offer met een bloedend harte gebracht aan
de duizenden van Rechts, die voorstanders
zijn van Staatspensionneering.
Men kan zich dus nu opperbest begrij
pen, hoe do principieele tegenstanders van
de Staatspensionneering te moede zijn, nu
er 80.000 in plaats van 25.000 rentetrok-
kenden zullen zijn, en vooral, nu zelfs
de overname van het amend omen t-jD.uys
het kabinet-fHeemskerk niet heelt kunnen
redden.
De heer De Savornin Lobman had dan
ouk a,l dadelijk gevonden op wieu h'ij zijn
begrijpedijken spijt zou afwrijven en in zijn
blad „De Nederlander" heette het al dade
lijk, dat de tegenvaller de schuld was
van de te groote toegeeflijkheid van den
hoofdambtenaar aan de Rijksverzekerings
bank, die toevallig tevens sociaal-demo
craat is, in casu, den heer Lindner*
1lWe kunnen niet zpggen, dat cle afgevaar
digde voor Goes 'daarvan veel pleizier heeft
beleefd. In een 'interview met. do „Tele
graaf" heeft de 'Minister reeds aan de
wereld doen weten, 'dat genoemde heer
Lindner niet anders gedaan heeft dan zijn
plicht. Maar Z.Ex. heeft meer gedaan, en hij
heeft er in de Kamer nog eens goed hot
licht op laten 'vallen, dat do togen,vallei'
zeer nauw verband 'houdt met hetgeen de
heer Tal ma deed. Door overname van hot
amendemont-Duys heeft die 'Minister art.
369 losgemaakt van do invoering van den
verzekeringsplicht; on do 'rem, die cr van
zelf in lag, dat do categorieën van perso
nen, die men, wanneer zij 70 'jaren wa
len, om niet 'een uitkeering zon geven,
wanneer zij jonger 'waren, zouden vallen in
den verzekeringsplicht en 'verplicht zou
den zijn premie te bobden, is dien ton ge,
volge door da wet zelf weggenomen. Dc- Mi
nister wees cr zoo terecht op, dat nici,
mand zal ontkennen, dat, wanneer de uit
keering niet geschiedde 'om niet, maar ver
bonden was aan 'een verplichte premiebe
taling voor do 'jongere menschon, gedurende
langen tijd, tor wijl de uitkeering eorst veel
later zou komen, 'liet aantal personen, dio
(Jan verzekeringsplichtig zouden zijn ge
weest, indien die 'plicht vroeger was in
getreden, waarschijnlijk niet Veel meer dan
de helft zou wezen van wat het op het
oogenblik is.
Maar er is 'nog moer. fn zijn vurig ver
langen om den kiezers goed in fe prenten
hoe spoedig de gratis-u itkeoring den 70-
jarigen ten deel zon vallen, werd e >n,
haast gemaakt, dio goede behandeling van
de zaak zeker niet ten goede komt, m a.w.
er zal menigeen door de mazen heen gaan,
die eigenlijk geen recht heeft op de uit
keering, en wij, besliste voorstanders van
Staatspensionneering nis wij zijn, vinden
dat nu heelemaal 'niet erg, als het pen
armen, ouden stakker geldt, maar cr zul
len duizenden zijn die liet wél krijgen,
en het absoluut 'niet noodig hebben, waar
door het te 'schrijnender misstand wordt
dat andere duizenden, 'dio het zoo opper
best zouden kunnen gebruiken, er koud
van zullen blijven, 'omda,t ze nimmer in
loondienst waren.
Honderdduizend aanvragen 1 Een kind
kan begrijpen, dal 'men daarbij dikwijls er
maar een slag naar zal moeten slaan.
Minister Treub drukte zich al, zeer voor
zichtig uit, toen hij aan de Kamer meden
deelde, dat die fatale termijn van 9 De
cember in de eerste plaats hooft gemaakt,
dat de voorbereiding met meer spoed moest
geschieden dan bij Zoo gewichtig onder
werp gewcnscht is; 'toen hij er op wees,
dat die honderdduizend tianvragen niet be
hoorlijk konden worden onderzocht, cn dat
-Minister Tjrima, door f2 te geven voor
den aanbrenger van iedere aanvrage, die
door de Bijksverzckcringsbank als gegrond
zou worden erkend, den tussohenperooon
een prikkel" heoft gegeven om van alles
en nog wat te pro beer on. om iemand tot
rentetrekker te proinoveeren.
Last not least komt daar nog bij, dat
in de handleiding, 'die de Minister dezen,
..tusschcnpqrsonen" gegeven heeft, uitdruk
kelijk is verklaard, dat de arbeid niet in
vasten loondienst behoeft to zijn ver
richt, en dat 'de soort van den te verricht
ten arbeid van geen belang is voor den ver
zekeringsplicht. Verzekeringsplichtig zou
mitsdien geweest zijn zoowol degene, dio
als kantoorbediende werkzaam wal, als hij,
die arbeid verrichtte als timmerman, fa
brieksarbeider, dienstbode, huisvrouw,
werkvrouw, enz., en dan behoefde hij nog
niet eens gedurende 156 weken iedcren,
werkdag tegen loon le hebben gewerkt;
Let is zelfs voldoende ais liij in die weken
156 Zondagen als kellner dienst heeft ge
daan of één dag in de week in een winkel
schrijfwerk heeft verricht! i
llet is ten fraai stuk werk, dat de heer
Taltna ons heeft tgeleverd 1 De eenigo
Iroost, maar oen zeer groote, is, dat daar
door do Staatspensionneering zóó onvermij
delijk is geworden, dat wc niet to boud
spreken, als ave zeggen, dat ook Minister
'halma ze zou hebben moeten geven ais
hij aangebleven was. De lieer Patijn, lind
volkomen gelijk, toen hij zet: Wij kunnen
over do slechte werking van artikel 369
nu niet hard treuren. Ronduit gezegd, hoe
irrationeeler da,t artikel werkt, hoe onbil
lijker, hoe dwazer, en hoe meer gold hel
kost, hoe liever het ons is. Want des b
sterker wordt de aandrang om dit aitikel te
vervangen door een moer rationeele re
geling, een regeling in den geest van
het ameiidcmcnt-BorgesiusDruckcr-Ty
dpinïtn, of tuut andere woorden, door de
Ouderdomsrente, die ip do Troonrede is
toegezegd.
Zoo is het; de Rechterzijde ondervindt
tbans hoe dwaas ze deed, toep ze uit
politieke overwegingen onverzoenlijk tegen
stander werd van de, Staalspensiounoenng,
practische oplossing van liet Oudeivloms-
vraagstuk en geredde volkswensch tege
lijk. en al heeft in buitengewone hoffelijk
heid Minister Treub don „geachten ambts
voorganger" zoovee! mogelijk gespaard,dit
beeft hij toch niet onder zich gehouden
did, indien men criliek wilde oefenen, het
onjuist gezien was van „De Nederlan
der" dit te doen op een ambtenaar, maar
dat die critTck dan bad moeten gegeven wor
tien op de wij'zo, waarop Minister -Talma
voorschreef, dut art. 369 moest worden
ui'gevoerd.
De heer De Savornin Lobman zag blijk
baar de onwederlcgbare juistheid van dit
gezegde in, en kwam-niet in de discussie;
deze veteraan kent liet parlement te lang
om zich moedwillig op glad ijs le wagen:
dat laat hij voor jongeren over. En zoo
waar, óón van hen vloog er in, de altijd
strijdbare Mr. Rutgers, die echter bij deze
gelegenheid overtuigend blijk heeft gegeven
dut de A. R. Kamercluh goed hoeft ge
zien, toen ze hem sommige binden had
den hem reeds als zoodanig gedoodverfd
niet tot voorzitter en woordvoerder koos.
Zelden zagen wij toch zoo'n totaal gemis
aan beleid.
Wij spreken er nu piel over, dat -zijn
verdediging van don „tegenvaller" al bit
ter weinig om het lijf had, en dat die
goedgepraat werd met het betoog, dat
art. 369 maar een overgangsmaatregel was,
want het bleek, dal het den afgevaardigde
voor Hilversum niet te doen was om de
zaak waarom het op dal oogenblik ging,
maar wel om nu reeds met Minister Treub
aan den slag te gaan over diens tegen
woordige plannen en diens vioeguie uitin
gen; en zoo wilde hij nu al weten of
Z. E. kon vei zekeren, dat, voor het geval
de plannen der Regeering tot wijziging
van de Invaliditeitswet niet tut uitvoering
komen, de invoering van de invaliditcits-
vei zekering toch mogelijk zal zijn zonder
ongelegenheden.
O, dat ongeduld 1
De Minister veiklaarde zeer terecht, dat
hij thans op die vraag niet inging. Terecht
zeggen wij, omdat in bet Voorloopig Ver
slag op Hoofdstuk I, waarin het algemeen
Regeeeringsbeleid wordt besproken, een
ruime plaats is ingeruimd aan de plannen
van den Minister van Landbouw, Handel
en Nijverheid ert zijn bekeering tot de
Staatspcnsioneering. Daarop moet deRe-
gcering nog schriftelijk antwoorden; dan
zal er behoorlijke grondslag zijn voor uit
gebreide discussies op dit punt, en dan
kan do heer Rutgers, als hij wil, om het
maar eens populair uil. te drukken, de
lappen er af laten vliegen. Alles komt
op tijd voor hem, die de kunst van «ach
ten verslaat, zegt het Fran.sche spreek
woord. Maar die kunst verstaat de jonge
heer Rutgers niet, en hij vroeg ten derde
male het woord.
De Voorzitter vees er toen op, dat hot
toch niet aanging over een onderwerp,
waarover in de Afdeelingen geen woord
was gezegd, driemaal het woord to voe
ren, vooral als men daarbij dan uitvoerig
dc vraag behandelt, in hoeverre de Minis
ter nog hecht aan vroegere redevoeringen,
en dat te meer. waar cr èn bij de Alge-
mcene Beschouwingen over de Staatsbc-
grooting èn bij het Hoofdstuk Landbouw,
Handel en Nijverheid te over gelegenheid
«■as om zoo uitvoerig mogelijk op deze
zaak terug te komen, en hij verklaarde
dut hij den heer Rutgers slechts dan nog
het woord zou geven als de Kamer daar
toe haai toestemming gaf.
Men kon zien, dal (le Kamer het appre
cieerde, dat de Voorzitter met vaste hand
den teugel hield, maar een stemming werd
haar bespaard, doordat llilversum's afge
vaardigde beloofde nog slechts een paar
minuten te zullen gebruiken. En hij deed
zulks op een wijze, die hem al bitter
weinig succes verschafte, en hel gillend-
hooge geluid, waarmee hij den Minister
„afstrafte", maakte een onweerstaanbaar
komisch effect.
Hij, Mi'. Rutgers, wist zeer goed, dat
men den Minister niet dwingen kon tot
antwoorden; dat kan men alleen met een
interpellatie. Maar, wanneer <le Minister
zich op dat Bindpunt zou willen stellen,
zou hij, Mr. Rutgers, hem ernstig willen
vragen daarmee niet voort te gaan.
En als de Minister niet geneigd was om
ie antwoorden op wat bij, Mr. Rutgers,
beliefde te vragen, dan pleitte dit niet
voor het vertrouwen van den Minister in
d" sterkte van zijn politieke positie, noch
tooi' de zuiverheid van zijn staatsrechter
lijke consciëntie.
De heer Treub keek even medelijdend
naar den afgevaardigde voor Hilversum,
/ooals een groote bnll-dog het kleine kef
fertje, dat hem aanblaft, pleegt aan te zien,
maar verwaardigde hom niet meer met
ook maar één enkel woord. En de heer
Rutgers zocht, hevig gesticulcerd, troost
in de armen van de roomsch-katliolieke
bondgenooten, die hom wellicht herinnerd
hebben aan de groote waarheid, dat een
goed krijgsman zijn kruit niet vóór den
tijd verschiet.
De zitting was begonnen met een voor
stel van den heer De Savornin Lobman
om het ondenvijs-oiitwerp, 1 Regeling van
hel Voorbereidend llooger Onderwijs, II
Wijziging en aanvulling van de llooger
Om! -nvijswet, 111 Regeling van hel Mid
delbaar Onderwijs, IV Wijziging en aan
vulling van do wet tot regeling van hel
Lager Onderwijs, een wetsontwerp, waar-
om hef bekende Rapport van do Ineen
scliakelingsconmiissio de bouwstoffen heeft
geleverd, van de agenda af te voeren van
liet a [dealingsonderzoek, alsmede om het
zelfde (e doen mei het ontwerp Wijziging
van do Woningwet. Hel voorstel werd ver
dedigd met de zeer juiste opmerking, dat
vele leden in dozen drukken tijd geen tijd
gehad hebben hot onderwijs-ontsverp te be-
studeeren, allerminst de nieuwe leden, voor
wie dank zij de Ilollandsche zuinig
heid geen exemplaren van liet Ineen-
schakelingsrappoit meer u-ikrijgbaai zijn;
de beer Do Savornin Lobman achtte zelfs
voor zoo'n gewichtig ontwerp een Com
missie van Voorbereiding onontbeerlijk, al
zou hij er dan ook niet het voorstel toe
doenen wat de wijziging Woningwet be
trof, die is van zóó ingrijpenden aard, dat
men die ook a tête reposée zal moeten
kunnen bestudeeren.
Wie gemeend mocht hebben, dat daar
mede de oppositie bedoeld was, beeft zich
schromelijk vergist. Het voorstel in zake
de onderwijswet bleek reeds binnenskamers
te zijn bekokstoofdde heer De Meester
kwam toch namens de Centrale Sectie ver
klaren, dat zij geen bezwaar daartegen had,
cn zonder hoofdelijke stemming werd het
aangenomen, zoodat weldra een Com
missie van Voorbereiding door den Voor
zitter zal moeten worden benoemd; het
zal er eene zijn zonder bijzitters. Maar
aan de Woningwet hield de Centrale Sectie
vast, al kreeg de heer 'Lohinan dan ook
een bondgenoot, 'die anders heel zelden
aan zijn zijde staat, te weten den hoer
Schaper, die met het oog daarop, dat er
een nota van wijziging was ingekomen, die
zeer belangrijk was, cn waarover het. goed
zou zijn als ook dc publieke opinie en de
deskundigen zich konden uilspreken, zich
bij het voorstel aansloot.
2oo kwam er een stemming, waarbij do
heer de Savornin Lohman liet met 42 stem
men tegen 25 van de Centrale. Sectie won.
Links was daarbij geheel onpartijdig; niet
minder dan 19 van Links, waaronder zelfs
een paar sociaal-democraten, gingen met
den heer Lohman mee; hoe het nu in eens
kan komen, dat bij zoo neutraal voorstel
do gunschc Rechterzijde, op den heer Koo
ien dan na, het met den leider der Chris
tolijk-llisloriscbcn eens was, is moeilijk te
doorgronden, tenzij men elkaar daar het
«'oord gegeven heeft van zooveel moge
lijk samengaan. Verheffend was het schouw
spel zeker niet.
Het wetsontwerp tot vereenïging van de
geineenten 'Stad-Almelo en Ambl-Almelo liep
vlug van stapel. Zelfs dc heer Hugenholtz,
die een amendement had ingediend, dat de
strekking had om to zorgen dat de amb
tenaren van beide gemeenten niet bet min
ste financieele nadeel van do samensmel
ting zouden lijden, trok dit in, nadat de
Minister had uiteengezet hoe men van plan
was met de betrokken personen te hande
len, en was geheel bevredigd; iets wat de
sociaal-democratische fractie in het alge
meen, en dc heer HugenlreiHz in het bijzon
der, nu niet zoo heel gauw gebeurt.
Maar van meer belang was de discussie
over de verceniging van Hoek van 'Hól-
huid en Rotterdam. Men zou zoo gezegd
bobben, dat niemand daartegen kon zijn;
dat het even logisch als consequent is, dat
een stad met een wereldhandel als Rnlter-
dam heefl, niet gescheiden mag zijn van
den toegang tot zijn haven, en dat het
voor die haven zelf van het groolste he
Jang is, dat het van den bloei van zoo
groote stad profiteert. Eu hoe zou het oogen
blik daarvoor gunstiger kunnen wezen dan
thans, nu dc gemeente 's Gravcnzandc.
waarvan dc Hoek een deel uitmaakt, fi
aandeel niet bij machte is daar een toe
stand te scheppen zooals het behoort, en
de Hoek als zelfstandige gemeente, daartoe
nog minder in staat is?
De hoeren dc Savornin Lohman cn van
Bylaudt dachten er anders over; het ging
niet aan om Hoek van Holland, op ver-
scheidon uren afslands van Rotterdam ge
logen, eenvoudig als zelfstandige .gemeente
Ic vernietigen en dat enkel om oen li a n-
d e 1 «belang. We zouden willen vragen of
dit zelfs voor conservatieven niet eente
eng standpunt is, of de Idoei van Rot
terdam cn hot vervallen van dc onmisbare
voorwaarden daarvoor niet is een Nedor-
landsch belang, dal wel een afwijking van
don gewonen weg rechtvaardigt.
De aanvallen van deze heide Chris telijk-
Historischc veteranen brachten heel Rotter
dam in het geweer, wat de zaak weer
con kleur gaf, die zo niet bad moeten
hebben. De hoeren 'Spiekman, van Vollen
hoven cn "Lasonder, die zich alle drie in
hun maiden speech als vlotte sprekers deden
Kennen, toonden aan hoeveel Roek van Hol
land bij de verceniging zou winnen, cn de
heer van der Molen, wethouder van Rot
terdam kwam zijn gemeente even te hulp
door de verklaring te geven, dat Xnorlands
eerste koopstad bij de onderhandcünaen Lin
nenskamers gevoerd, zich zeer royaal heelt
betoond en zich geplaatst heeft op het
breede standpunt van het algemeen belang.
De moeite, die de Voorzitter zich gaf
om het ontwerp nog ten einde te bn-mjeu
was vergeefsch; daarvoor komt de Kuni-r
dan ook Maandag a.s. om half.twee bij
een.
Dinsdagmorgen zal dan een aanvang ge
maakt worden met de Indische begtoofing;
dan zal do eerste ontmoeting plaats heb
ben tusschen do oppositie en bef nieuw
opgetreden Kabinet, en er zullen groote
boomen opgezet «-orden over de vraag, i>[
do Gouverneur-Generaal Idenburg onder bet
vorig Kabinet inderdaad zoo zwak ophad
tegen overdreven Ker.-teniiigsijvor, dal hij
daardoor bezorgdheid wekte. Das Spiel der
Spicle fungi an.
üttfNËNLA m
Een merkwaardige oiitslagznak.
Jle Loden der Tweede Kamer hebben ont
vangen een uitvoerig verzoekschrift van. den
heer I'. M. J. van Boxmeer, ex-inspecteur
van politie tc Arnhem, dat gesteund wendt
door zijn broeder, den beer L. W. A. \un
Boxmeer, lc luitenant hij liet Se infanfene-
regiment te Arnhem. Een nauwkeurige le
zing van dit geschrift heeft ons de over
tuiging geschonken, dat wij bier inderdaad
met een merkwaardige ontslagzaak le ma
ken hebben.
De geschiedenis zit aldus, sduijfl de
„Tel.'"
De heer F. M. J. van Boxmeer werd op
1 Mei 1907 benoemd tot inspected! van
politie te Arnhem, na eerst als zoodanig
te Bergen-op-Xoom werkzaam te zijn ge
woed. Adressanl beweert, dal de Xiuhcm-
sclie commissaris na -eenigo jaren zeer t-'g.-n
hem Werd ingenomen en legen derden zei:
,,Ik zal hem (adressan!) er «el uil trappend"
Dit geschiedde dan ook. Op 18 Juni lull
«■as adressant, die lo.-n gem dienst ba I, als
particulier te Nijmegen en werd duor een
aantal straatjongens aangevallen. AdiOs-mf.
verdedigde zich, maar weid door een mis
verstand door politic-agenten naar 't bureau
gebracht, waar weldra de vergissing bleek.
Eenigo dagen later echter verweten zijn
chefs te Arnhem hem, dat hij, adiessanl, h-
Nijmegen, zich aan onbehoorlijk geding op
straat zou hebben schuldig gemankt, terwijl
hij bovendien onder den invloed van diauk
zou'hebben verkeerd. De burgemeester van
Arnhem liet. adressant bij zich komen en
stelde hem voor de keuze binnen 3b' uur
eervol ontslag aan te vragen of on-eervoi te
jworelen ontslagen. Adressant deed in z'n
verslagenheid en angst liet eeiste. Doch
hij liflf liet cr niet bij. Zijn broeder, luitenant
an Boxmeer, vatte bovendien de zaak op,
ging een onderzoek instellen in Nijmegen,
kwam tul de overtuiging, dat zijn broeder
volstrekt niet onder den invloed van diank
had vei koerd, vat velen onder collo willen
verklaren, requesteerde aan den minister
van Jusütio en van Koloniën. Op zeker
oogenblik scheen hel, dat adressant een be
trekking zou krijgen als commissaris van po
litic in Nederlandsch-Indië, maar ook daar-
viln kwam niets, op grond „van informa
ties, die alsnog waren ingekomen". Luite
nant Van Boxmeer stelde alles in 't werk,
urn recht voor z'n bloeder te eikrijgen.
Alles te vergeefs. Het requesl aan do
Koningin, 14 Februari verzonden, werd
eerst 10 September, na een tweedo requesl,,
beantwoord.
Maar niets hielp.
Steeds stuitten adressant, en zijn brooder
oji een weigering. Op 20 September zei mi
nister Orl, tegen luitenant Vail Boxmeer,
dat diens broeder misschien een rijksbe
trekking zou kunnen krijgen, maar de mi
nister kon niets beloven.
Adressant, dio een blanco-strafregister
had, beweert, dat hem ook •jgjliritnliea
naar burgerlijke betrekkingen, den pas door
den burgemeester vim Arnhem is afgesne
den. 1 1 1 I 1
Nu alle verzoeken om rehabilitatie Vruch
teloos zijn gebleven, heeft adressant zich
tot do Tweede Kamer gewend met verzoek
om steun „ter verkrijging van een gepaste
betrekking bij do Rijkspolitie."-
Het uitvoerig verzoekschrift gaat verge
zeld van idle requesten, door luitenant Van.
Boxmeer in deze zaak VQrz.omlon, cn van
J? I hlMSCHE COURANT
