Zaterdag 22 November i S
g@,M iaargan
14383
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
r<;
OpenTbarc Yerhuring
ÜCHIEDIMSCHE COURM
jrt
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- m Feestdagen,
pSs Tr kwartaal; voor Bchieda m en Ylaardingon fl. 1.25, franco
P01 p°fsfLper week: jV.oor Schiedam en VJaardingen "10 cent,
Afzonderlijke nummers 2 cent.
i Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertcnliën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uut aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 14) (hoek Korte
Haven).
Prijs der Advertgntiën- Yan 1-6 regels O. Ö.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel.. Groote letters naar do plaats die fcg
innemenderenti0n bij abonnement op voordeelige voorwaarden.. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- cn Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prij.->
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen,
Intercommunale Telefoon No. 103.
i^:aairag8£grog«3geMaai«rB3nwa
van
BOUWLAND,
der Gemeente Schiedam.
van Rehie-
Burgemeeslor en "Wethouder
zhn van voornemen op Woensdag 3 De
cember 1913, des morgens 10 uur, m lm.
gebouw Musis Sacrum" aan do Lange
Haven, te Schiedam, in. het openbaar- voor
5 jaren te verhuren:
drie en twintig pcrceelen Bouwland in
of nabij bet Storrebosch, te zamen ruim
23 H.A.,
on
zes perceelen Bouwland in de Keilen,
te zamen groot ruim 5 H.A.
De huurvoorwaarden en do Ijjst der te
verhuren perceelen is verkrijgbaar ter De-
meento-Secretarie, Afd. A,, en bij den aan
vang der verhuring, in hel gebouw „Musis
Sacrum".
Schiedam, den 21slen November ItJld.
Buraemeester en Wethouders voornoemd,
Al. L. HONNERLAGE GRETE.
De Secretaris,
V. SICKENGA.
non-enkel woord, het als een voorrecht
beschouwende, dat bet eeuwfeest van Ne
derland's onafhankelijkheid onder zoo gun
stige omstandigheden kon worden gevierd,
en met dankbaarheid erkennende, dat onder
do zegenrijke regeering van vier Oranjesm-
slcn ons vaderland "iet alteen in macht,
aanzien en welvaart, maar ook in inner
lijke kracht is vooruitgegaan. De Kamer
betuigde haar sympathie met deze woor
den floor bravogeroep en de llegecnng sloot
zich, hij monde van den heer l'loyle, hij
het gesprokene aan, en voegde daaraan
den wensch toe, dat men in tien venölge
steeds zal kunnen getuigen van de een
dracht van het land, die de beste waarborg
is voor 's Lands welvaart. Hij herinnerde
daarbij aan do woorden van den Psalmist;
ron op een middel, om dezen, over hel al- werd? We dachten aan den groeten De-1
jniblikeinen, aan het hiosthenes, die, voor bij den bijnaam pan
1 t 1 1 1 .«..r.hAiirlLnul Vfkl* Wl I» 1*1
gemeen zeer jongen
„Ai
Van
zie, hoe goed, hoe lieflijk is t, dat
zonen
'I zelfde huis eendrachtig samen
wonen."
tige
een
Do'rede van don heer Ankermnn, die de
vorige week niet ten einde was gebracht,
werd Maandag 1.1. onder absolute afwe
zigheid van belangstelling voortgezet, en
deze spreker uit Dadingen, in de Kamer
en daarbuiten bekend om zijn groote vrij
moedigheid, dacht er niet aan den voor
zitter eenig excuus te maken over zijn
gedragingen op den voorafgaanden Vrijdag,
toen hij zijn rede aanving; waar toch zekei
alle reden voor was. Ilij vroeg toen om
kwart voor vieren zijn rede te mogen at
breken, op grond, dat hij een zeer gewich-
conferentie luid. meer also!" ei' voot
Kamerlid, die zicli in de discussie
mengt, ooit gewichtiger bijeenkomst zon
kunnen wezen clan de Kamerzitting zelve;
en toon de Voorzitter hem natuurlijk zijn
verzoek weigerde, diende hij oen motie in,
of juister gezegd, trachtte hij een motie
in te dienen om het debat te verdagen
Deze zeer „ongewone" wijze van doen ver
vulde den lieer Van Nispen, oud-voorzitter
van do Tweede Kameii blijkbaar mot groo
ten schrik, en men kon uit do verte wn,li-
nemen hoe hij met een kalmeerend woord
den spoedig warmloopenden heer Ankerman
op het goede pad terug trachtte te brengen,
en die ging clan ook mot zijn rede vooil,
toen de Voorzitter verklaard had, dat elf-
motie niet door. genoegzaam loden werd
ondersteund het moeten er minstons n
om in discussie te kunnen komen
Maar hij deed zulks niet, zonder don pre
sident de grofheid toe te voegen, dat dozc
zicli niet de moeite had gegeven om te
vragen of de motie ondersteund werd. Loen
het Meek, dal dit onjuist wal werd geen
woord van verontschuldiging vernomen
maar een andere vlieger opgelaten, die edi
tor evenzeer schoot ging, en wel deze,
dat de Voorzitter hem niet genoeg bescherm
de tegen interrupties. Do heer Goeman
Borgesius merkte toen zeer ter snede en
onder luid gelach op, dat hij dit zeer gaarne
wilde doen, maar dat hij, toen hij bij de
eerste interruptie, die plaats vond, verzot lil
den sprokef~ïueL te inlcrrumpeeren, de
heer Ankerman gezegd had De hoeren kun
non gerust interrumpeeren. tiet maakt mij
niets uit, en ik heli allen lijd om ze te
beantwoorden. Tableau. Onze spörtlieyeiule
jeugd zou spreken van een reuzenfiguur
Om kwart vóór rijven, terwijl sinds lang
niemand meer luisterde, kroeg de heer An
kerman verlof zijn rede den Maandag (Jaar
op voort te zetten, en zoo kwam liet. d-d
Kamerleden cn pers en stonogiuphen en
Korl-Vcrslag-mannen op don flag, dal heel
Den Uaag tien eigenlijken datum van onzt
herkregen onafhankelijkheid herdacht, waai
op onze Koningin de nieuwe vaandels aan
do verschillende regimenten uitreikte, waai
op alle scholen cn alle Departementen ui-
cantie hadden, om zoo te zeggen, in straf
zititng bijeen was; en dal alles, omdat zo
afhankelijk was van den heer Ankerman.
De Yoorzitter herdacht dien datum met
Een woord, zeker op zijn pas in een tijd,
dat een op den spits gedreven separitisme
sommige Nederlanders zoover gebracht
heelt, dat ze niet eens geiten meer kunnen
fokken of lu:t moet onder reloofsgcnootcn
zijn. Laten wij, om niet onbillijk Ie worden,
<-r dadelijk hij vermelden, dat ook bladen
van de Rechterzijde op liet verkeerde van
dergelijke excessen hebben gewezen.
De sociaal-democraten waren, hcTzi.j, dat
ze vooraf gewaarschuwd waren of dat eigen
fijne neus heil het dreigend gevaar had
doen ruiken hij deze sympathiebetuigingen
voor onze herkregen onafhankelijkheid, af
wezig, op den heer Spiekman dan na, die
er zeker argeloos was ingevlogen.
"Wij voor ons hopen niet, dat de sociaal
democraten vooraf gewaarschuwd zijn, want
daarin zou de officioele erkenning liggen,
dat aan een bepaalde groep in ons Parle
ment de herdenking van het herkrijgen van
onze onafhankelijkheid onaangenaam moet
wezen; en zou daarenboven toegegeven wor
den, flat het standpunt, dat de S.Ü.A.P.,
tegenover manifestaties van de Kamer van
dezen cl dei gelijken aard inneemt, houd
baar zou wezen, terwijl hel absoluut on
houdbaar is; tenminste, voor een partij,
die parlementair wil wezen; en we race-
hen, dat in dit opzicht de S.D.A.P. ern
slig baar houding zal hebben te herzien,
begrijpende dat wat een parlement doet, is
wat.'de meerderheid des Parlcments doet,
en niet wat het individualistisch gevoelen
is van elk lid afzonderlijk.
Als b.v. de Kamerleden van de S. D. A. P.
niet komen bij de opening van de Staten
Generaal, is dat, naar wij uil vertrouwbare
bron vernemen, omdat zij niet geacht wil
len worden in te stemmen met do kreet
van „Leve de Koningin", waarmede de
vorstin hij haar scheiden uit de zaal uiige
lelde wordt gedaan. Eilieve,_ zouden wc
willen vragen, is er iemand in den lande
die zou meenen, dat zij er weMnec in
stemmen? Als iedere partij in Nederland
zich op dat standpunt plaatste, zou aan geen
enkele" overheidspersoon den hem verseind
tligrien eerbied kunnen worden gebracht
want clan zou dit alleen geschieden door
hen, die tol dezelfde partij belmoren als
deze mannen van het gezag, en de oven
gen zouden er niet ïïij tegenwoordig kun
nen wezen, omdat ze daardoor geacht, zou
den worden nis individu te erkennen, dat
dc kleur van die overheid naar hun zin
I was.
Met dergelijke prinzipienreilerci .komt men
niet ver, maar loopt men soms teel ijle te
gen do lamp.
verstand te brengen, dot lum standpunt
onhoudbaar was. Lu iiij vond hel spoedig.
Aan tafel toch zalen mede aan vertegen
woordigers van den Belgischen Bond, die
hetzelfde beoogde als de Nederlandschc
Bond, waarvan wij den naam nog altijd
niet genoemd hebbf'i en ook niet noemen
zullen. En toen dronk onze slimmerd op de
gezondheid van den Koning van België,
teen Leopold If. Deze toa.sl werd door de
toch altijd geestdriftige Belgen, altijd zoo
gevoelig voor iedere beleefdheid, hun land
aangedaan, gedronken met „effusion", zoo-
als "de Fransehen flat uitdrukken, en nu
'dorsten onze starre republikeinen niet ach
terblijven, maar re/en al- één man op.
out eerbied te Liciuren aan den Belgischen
monarch. Na afloop van het diner vroeg
onze leukerd aan deze „principiëeie" man
nen, boe ze dachten over iemand, die wei
gerde een glas te ledigen' op zijn eigen
jonge Koningin, maar niet -op een vreemden
ouden vorst, en het zal wel geen vermel-
diiw behoeven, dal deze vraag slechts lie
den vader der welsprekendheid verwierf,
met nog veel groutcr spraak- en voordracht-
gebreken te kampen had dan Hilversum'»
afgevaardigde, cn die deze door onveimoei
de volharding ten slotte alle te hoven kwam,
En dit iu een tijd, dal er. and-r- dan
I tegenwoordig, geen spraakleeran-n te riu-
den waren! En het zou jammer zijn, al-
de heer Rutgers, die, al moge tiet hem
nog aan politieke ervaring ontbreken, zel.ei
het' knapste lid is dat de anti rovoiutiommire
Kamevelub Op dit oogenblik telt. „een Ka-
merüd niet een toekomst", zooals men dit
pleegt uit te drukken, niet alles deed om
do 'euvelen der natuur zooveel mogelijk
beperking op te leggen.
Dat ondervond eens zekere Bond in Ne
derland, dien wij nu maar niet nader zullen
aanduiden. Die -Bond had jaarvergadering,
gevolgd door een gemeenschappelijk diner,
en de officieele autoriteiten op het gebied,
waarop den Bond zich bewoog, waren zoo
wel op de jaarvergadering als aan den
t'eesl.diseh genoodigd.
Een van deze vroeg aan tafel het. woord
en bracht een toast ui! op 11. M. de Konin
gin, die toen juist enkele maanden geleden
de regeering tuut aanvaard. Vele leden van
den Bond deden dezen heildronk met warm
te. bescheid, maar niet weinigen -- deze
Bond had vele sociaaklcmorratischc, d. z
dus vcpublikeinsche letten bleven zitten
alsof ze dc vogeltjes hadden hooren zingen,
en schoten evenzeer tekort in eerbied voor
hot lloofd van den Staat als in hoffelijkheid
voor den gast, die het woord voerde.
Maar onze spreker was een man van
veel ervaring cn allerminst van gisteren, en
leutert)heirt, maar geen antwoord uitlokte.
Maar in dergelijke positie komt men, als
men geen rekening houdt met dc v ei Lelijk
heid. maar plaats neemt op den rossinant
der principes, waarop Don Quicholle zich
alleen thuis kan gevoelen.
Dat alles Overdachten wij, terwijl de lieer
Ankernmu in hopolouzc eentonigheid voort
ging met te demonstroeren, dat ei in ln
diö vnn opgedrongen kerstening geen sprake
is geweest. Hij lokte nog even den heer
Roodhuyzeu uit zijn tent, die van de ge
legenheid gebruik maakte om den Chinees
Khonw, door hem in 1908, zonals dejieor
Ankennan herinneide, „smeerpoets ge
noemd, volkomen te rehabilitcercn.
Bridie's afgevaardigde wee» er op. dat
dit een volkomen onjuiste voorstelling van
zaken was. Dat deze uitdrukking niet den
persoon van den hoor Khouw had gegol
den, die hem totaal onbekend was. maar
een zeer ongelukkige uitdrukking in de Me
morie van Toelichting Lol rechtvaardiging
van zijn naturalisatie, waartegen vanuit de
Kamer bezwaren waren ingebracht. Een
uitdmkkng, zóó ongelukkiig, dat het toenma
tige lid voor Amsterdam IX., Mr. an De
venter, het woont vroeg om den ongunsti
gen indruk, floor dm uitdrukking gewekt,
weg te nemen. De heer Roodluiyzen wees
et- op, na den heer Ankerman een kleinen
piek te hebber, gegeven over liet wroeten
in cm zaak, die afge- laan kan hceten, omdat
hij, sprek'-r. deze uitdrukking lmd. terugge
nomen, dat hij dankbaar was recht te kun
nen doen aan den heer Khouw. van wien Ilij
uit vertrouwbare bron wi>l, 'lat tiet een
hoogstaand man was; dat hij daarom het
woord terugnam op dezelfde plaats waar
liij het had geuit, en eindigde met een
ondeugend liet hoe 1 old eed ontsiert den man
niet. dat nogal emnge vroolijkhoid verwekte.
Wat natuurlijk was, waar de Kamer zich
zoo verveelde; als wij in tiet overzicht van
de „Nieuwe Itotterdamsche Courant' ie
zen, "dat dit. op zichzelf onbeduidend inter
mezzo, zooats iedereen zal toegeven, het
eenige onderhoudende was, dal op dien
Maandagmiddag voorviel, dan kan men zich
een juiste voorstelling maken, in wal grijze
stemming de Kamer op- dien datum in
's Lands vergaderzaal verkeerde.
Nóch de heer Gerhard, nóch do beer
Rutgers*, die na hom bet woord voerden,
vermochten daarin verandering ie brengen
De eerste hield zijn maidenspeech, en tot
iedere verbazing las deze geroutineerde
spreker in de volksvergadering deze van
het. papier af, waardoor opnieuw werd be
waarheid, dat de Kameratmosfeer iets be
nauwends heeft voor iedcren spreker, zelfs
den stoutmoedigste. Deze onderwijsman had
het over de groote tekortkomingen van de
opeenvolgende regeeringen in zake ons
volksonderwijs in lndiö. De lieer Rutgers
daarentegen bewoog zich midden in de po
litiek, en zou ons alweer bewijzen, dat
er van opgedrongen kerstening in Indie geen
sprake is geweesthij kon echter zicli met
beroemen op voel aandacht, en dat ligt hem
niet daaraan, dal wal hij zegt. niet de
moeite waard is loen we zijn rede in
de Handelingen nalazen, moesten we erken-
nou, dat het een knap pleidooi was van
een scherpzinnig advocaat maar do gave
des woorels is' hem absoluut onthouden.
Met zijn hoog lenorino-gehiid stoot hij do
woorden er ujitf alsof hij een pistool j.ifsclüet,
cm flit 'maakt het luisteren op den duur
eenvoudig ondoenlijk.
De rij der sprekers werd gesloten door tien
beer de S&vornin Lobman, dien iedereen
eerder of niet meer had verwacht, en die
het ook nog noodig vond de vraag ontken
nend te beantwoorden of onder liet \orig
Kabinet kerstening was opgedrongen aan
de tnlandscbebevolking, dat volgens hem
do vrijzinnigen wel hadden beweerd, maar
niet bewezen. Hij bracht daarbij niets
nieuws lo berde, en degenen die verwacht
hadden, 'dal de rede van den afgevaardigde
voor Goes denzelfden geest zou ademen,
als zijn fulministe artikel in „De Neder
lander" over het Koloniaal bedrog
der Vrijzinnige Concentratie zullen teleur
gesteld geweest zijn; blijkbaar zul de ern
stige wil voor om zoo gematigd mogelijk
to pijn. Even werd er uit eten band gespron
gen, toen bij den heer Bos, van wien hij
hel blijkbaar bijzonder teleurstellend vond,
dat. ook deze bel precies eens was met de
hoeren ,van Deventer, Fock en Tydoman in
zake de opgedrongen kerstening, .„een ge
degenereerden zo-on van i horbor-ke noem-
de," maar dat was al. En tol onze verba
zing kregen we te boeren, dat de Rechter
zijde wensclit, dat geheel .fava wordt ge-
ehrLslianisocrd, maar dal ze als gouverne
ment daar neutraal tegenover staat Een
standpunt, dat wij des te minder begrijpen,
omdat, de heer de Snvornin Lobman in
dal verband den lekst aanhaalde: „Indien
zij u niet zullen ontvangen, noch uw woord
hooren, uitgaande uit dat buis of uit die
stad, schudt dan bet stof van uwh roe
ten." Wij zouden vragen of wie zoo voor tie
zaak staat wel als Christelijk belijder hel
recht heeft neutraal tegenover de Christians
scering te staan, aangezien er toch ook
geschreven slaat: „Gij zult Godc meer ge
hoorzamen dan de menschen". In dit op
zicht dunkt ons dan ook het standpunt,
van Dr. Scheurer met zijn beroep op liet
woord„Predikt het evangelie aan alle crea
turen!" heel wat logischer en consequenter.
En het moet dunkt ons een vreemden in
druk maken op1 dc Huizende belijders in
Nederland, dat dc mannen van Rechts thans
alle moeite doen om dc mcening ingang te
doen vinden, dat er onder de vorige regee
ring niet van Gouvevnomentswege, pogingen
zijn gedaan ter Christianis-eering, terwijl die
belijders het van dc daken hebben ge
schreeuwd, dat ze daarom zoo verheugd
waren over een Christelijk Kabinet en een
Christelijk. Gouverneur-Generaal, omdat
daardoor de kansen op C hristianiscering
van Java zoo belangrijk werden verhoogd.
Enfin, in raadselen wandelt een monsch
nu eenmaal op aard.
Waarlijk, men kan tóch eigenlijk geen
Alinister van Koloniën zijn, zonder on-»
schoono h) sul inde uil eigen aanschouwing
te kennen, en'we merken nu eerst hoeveel
Minister de Waal Malefijt zulks tegen bad,
daar gelaten dan dal zijn wijze van spre
ken van een saaiheid was, die maar at te
vaak den grens van de geooiloofdheid over
schreed. Hij bracht het loeit nooit verder
dan de tolk te wezen van de hem ver-drekte,
ambtelijke rapporten, terwijl de heer Pleyte
de man is die zelf heeft gezien, zelf on
derzocht, en die slechts te putten heeft
uit eigen bijzonder rijke ervaring'.
I)e Minister is en dat is zijn groote
verdienste er in geslaagd en fiat
is een groote weldaad voor onze kolo
niën hei koloniaal beleid weer te bren
gen buiten do politieke antithese, waarin
tie dag van liet „afschuwelijk misverstand
ze bad geluncht, en waarin ze |umui >r
had moeten komen. En dit heelt hij in t
gedaan door dc Rechterzijde in het g'vb'f
te komen, die er geen oogenblik aan be
koelde ie twijfelen, dat het thans uit
zal zijn met de opgedrongen kerstening,
waartoe zijn voorganger zich te kwader
ure flour LU. Kuyper liet verlokken. Maar
1 (iit heeft hij veikregeil dom- wat onnuo-
thg prikkelen kou te vermijden: de mi-h;
toestand is, om zoo te zeggen. IrerstdJ,
en lmt gif, dal op 9 December 1911 dem
ur. Kuyper aan onze koloniale politiek
was toegediend, is op 21 Dec. 1913 v,ter
onschadelijk gemaakt. ,Lte zending -zal gp-
s'ouiul blijven (als middel tot cultuur, mant'
baar scholen zulten niet meer de wyi
bij den inlander verwekken, dat ze zipi in-
stiumeiiten in de banden der regmnng.
om tram het geloof zijner raderen te oitl-
iukken. Eu het oplichten van de gouwr-
nemen'sscholen, waartoe de Kamer ems»
haai ®at gaf. maar waarmede de beet De
Waal Malefijt we gelooven gaauie. dat
dit tegen zijn wil vva», en dat vines voor
den machtigen leider hem op dit voikei i te
pad dreef zoo heelenmnl geen ba i»t.
maak'e, zal krachtig ter hand vonten g »-
j nomen. Dat in verband daarmede vo >r
goed geschoold personeel zat ge/.otgd *u-
den, spreekt vanzelt. En aan don anderen
kant is de Minister de man. die /.uk
als hei" kan, bij bet eenmaal bKuteuo
uoderlegt, zoodat aan de bestaand' sub-
sithe-regeling niet zal getornd weiden. alleen
de regeling van hel onderwijs op hoembn
en Floras zal nader punt van overleg uit
maken tusschcu hem en den gouverneur-
generaat, wiens aanblijven de llivh'erzijdu
eigenlijk' tot de grootste vreugde moe-t
stemmen, omdat daaruit blijkt, dat dezo
Minister, en dus ook bet kabinet wanna
iiij zitting heeft, prijs stel! op 'te samen
werking met de mannen van Rechts, waar-
Zou het niet mogelijk zijn dat dit muleis
Eindelijk, eindelijk dan na 6 dagen waeh-
tens kwam de Minister van. Koloniën aan
het woord, en op hem was in de volle
zin dos voords bet Lekende ('aesariaansclie
gezegde toepasselijkHij kwam, hij zag en
'hij overwon. Dc groote zelfbewuste kracht
die van den Minister uitging, omdat Hij
voelde veel goeds voor lndiö tol stand te
kunnen brengen, deed aangenaam aan, en
dal to meer waar ze gepaard ging met vee!
bescheidenheid en aan cle -welsprekend'
rede, die, zij het dan ook met een pauze,
ö'/s uur duurde, dc gemoedelijke noot niel
ontbrak. Als er iets aan te merken rich
dan was liet misschien dit, dal Z. E. at
te uitvoerig was hier en daar, maar dan
staat daar tegenover, dat dit voortkwam
uit hot verlangen zijn rnecningon zooveel
mogelijk met bewijsstukken te verdedigen
en to staven» En het luisteren viel zoo ge
makkelijk, waar bier zoo dikwijls Mstand
punt, dal ingenomen werd uit eigen erva
ring, kon worden verdedigd; de 16 jaren,die
do "heer Hcyle in lndiö doorbracht, zijn
blijkbaar voor hom geweest, jaren van ern
stige studie, en hij heeft in dien tijd zijnen
oogon behoorlijk den kost gegeven,
flat maar ocnigszins mogelijk is.
Spraken wij verleden week dty veronder
stelling nil. dat de Minister in zijn bekende
gewraakte verkiezingsrede, met zijn „he/om
in den mast" en zijn „Liever Turkse lt dan
piapsCh" uit politieke onbedrevenheid wat
te ver was gegaan, wij moeten thans de/e
woorden geheet terugnemen, en wij zónden,
ze zeker'niet hebben noergeselm ven, als
wij loen reeds hadden geweten, over welke
gave en gewildheid des woord,s deze spre
ker beschikt. Bet bleek toch. dat deze
Woorden in bet verband, waarin ze wat en
geuit, volkomen onschuldig waren, dat ze
niet alleen in geen enkel opzicht IK kwe
ken van godsdiensthaat hadden beoogd, eit
wjit alles zegt, niet waren toegepast op
ons koloniaal beleid. De heer au Veen,
die van deze woorden den Minister dan
ook hijzonder grief luid gemaakt, kreeg in
deze in elk opzicht de kous op den kop.
Muur, do minister had met Dokkum's
afgevaardigde nog een ander appeltje te
schillen. In het Voorloopig Verslag was
do vtuug gesteld <d de Minister hu ^11^
treden alle bandon, die hem aan Indische
ondernemingen verbonden, verbroken lmd,
011 daarop had dc Minister geantwoord,
dal bij dnordrongen was van do volstrekte
noodzakelijkheid alle banden los je maken,
die hein aan Indische ondernemingen ver
bonden". En nietlegenst.uinilo dit antwoord,
kon Mr. Vim Wen "goedvinden den MurKer
verantwoordelijk te stellen voor een ruling
„l)o Locomotief", waarvan hij, voor hij
als Minister van Koloniën optrad, commis
saris was. We spreken er nu niel van, dal
tiet ietwat onnoozel is mn een commissnns
uu> een blad verantwoordelijk te stellen
voor den inhoud daarvan, maar het getal
op zichzelf kon niel door tien heugel, en-
bet maakte dan ook grooten indruk, toen
do Alinister van Koloniën don overtreder
aldus onderhanden nam:
„Gij, Air. 11. van Veen, zijt een vu* bonus
et acquus, juris dicendi peril,us. .('.^W0
woorden boteckcncn: een goed en bilüj.c
man en ervaren in het rechtspreken, en
zijn de Latijnsche omschrijving voor bel.
ambt des rechters, dal Dokkuiu's afgevaar-
itif'dü, zij het dan ook slechts als plaats-
vervfuiger, bekleedt.) „Ik mag, neon ik moet
