66~ Jaargang.
Zaterdag 6 December 1913.
Ha. 14395
Wi?/
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
TWEE WEEÜWTJES.
Deze courant verschijnt rd a g e 1 ij k s,- met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwartaals Root Schiedam en Xlaardingen fl. 1.25, franco
per post fl. 1-65.
Prijs per week: Koor Schiedam en V.laar'dingen 10 cent,-
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uu: aan het Bureau bezorgd zijn.
i i Burean: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prjjs der Adverteniiënl Kan 16 regels f10.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën Bij aEonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers 'die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie; bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Bij de Algemeene Beschouwingen over
de Slaatsbegrooting beet de heer Lobman
de spits af, iets wat hem zeker toekomt,
gegeven zijn jaren en do plaats, die hij in
do Tweede K,amor bekleedt. En wie gedach
tig was aan den feilen toon, die ,,S)e Ne
derlander", het orgaan van den leider der
Christelijk-,Historische Kamerfractie placht
aan te slaan, zoodra er maar sprake was
van don uitslag der verkiezingen, had allicht
verwacht, dat ook' thans volle fiolen van
toorn over de hoofden van clo overwin
naars van Juni 1.1. zouden zijn uitgestort.
Maar, gelukkig het viel mee, al moesten
dan voornamelijk zij, die van lïuis uit tot
Üe Rechterzijde hooren, en die in den
jafgeloopcn zomer Links hebben gestemd
een veer laten. „Elk Kabinet, zoo bootte bet,
„maakt fouten, elk Kabinet geeft aanlei
ding tot teleurstellingen; betweters en-
teleurgestelden voorzoover zij niet zeer be
ginselvast zijn, meenen dat ministersver
wisseling hen vanzelf zal brengen in het
politieke paradijs." 1
Deze stekeligheid mag gediend hebben
om 's Ileeren Lohnran's overkropt gemoed
lucht te geven; zo is voor ons het bewijs,
dat hij or nog altijd niet aan toe gekomen
is, om zichzelf de vraag te stollen: Roe
kan liet toch komen, dat Heemskerk, in
1908 zoo goed door allo partijen ontvan
gen, on in 1909 door de stembus zoo krach
tig gemaakt als nooit een minister in Ne
derland ten deel wel, in 1913 de meerder
heid der Nederlandsche natie lagen zich
Zag? en toch' zou alleen het antwoord
daarop den heer Lohman den juisten kijk
kunnen geven op en de objectieve beoor-
'deeling van hetgeen er in Juni 1.1. ge
beurd is.
Het is wel Keel aardig het te hoop loo-
pen der vrijzinnigen tegen het Minislorie-
jHeemskerk daaraan toe te schrijven, dat
zij uit het beginsel der revolutie leven,
welk beginsel niet bestaanbaar is met den
Christelijker! godsdienst, waartegen zij nu
jarenlang stillen oorlog voeren; hel is niet
kwaad gevonden, dat de vrijzinnigen daar
om hun deric,alen tegenstanders do confcs-
sioneele school niet gunnen, al is die stel
ling dan ook onhoudbaar; en als do spicRer
thans de Concentratie niet meer voor „brul-
Kikvorsch", maar voor „Kameleon" uit
maakt op grond, dat ze, althans 'de L. U.
en de Y. vroeger voor verplichte verze
kering zijnde, thans vo-or dfe Staatspension-
neering in het vuur ging, dan komt bij toch
eigenlijk niet dingen aan van lager niveau
plan waarop men wcnschen zou dal deze
staatsman zich' plaatste. Want hel is
niet juist, dat dc liberale beginselen, die van
Rlousseau zijn, zooals de spreker liet liet
voorkomen. Rousseau was de man van de
f-ormule, de allen zaligmakende formule,
die het geneesmiddel was, of heette te zijn
voor alle maatschappelijke kwalen, en de
liberalen hebben die fo-rmule niet;
integendeel, zij zijn zóó overtuigd, dat hun
streven naar dc vrijheid op elk gebied in
veranderde tijdsomstandigheden veranderde
toepassing van. hun beginselen noodig maak-
te,"dat reeds daarom voor "hen een for
mule voor alle tijden" een onding is.
Even onjuist is die „stillen oorlog tegen
den godsdienst", en te minder kwarri die
hier te pas, waar zij, die bij de laatste
verkiezingen den doorslag gaven ten be
hoeve van do Linkerzijde, waren de a c h-
t er ban en de bijloop er s van de
(1 hris t elijk-Ilis tor is ch e n, die in
zake godsdienst geheel met de Christo-
Hjk-Ilistouschen meegaan, maar hunne poli
tieke leiding .afwezen, nu het bleek, dat
de hoer De Savornin Lobman zich geheel
gesteld had onder dc opperheerschappij van
Dr. Kuyper. En dal gemier vergeef ons
het woord, lezer, maar hot is juist het I
woord dat hier gebruikt tnoet worden
over dat „om politieke redenon overgaan
van de vrijzinnigen tot de Staatspensionnee-
ring" is reeds te dikwijls weerlegd, dan dat
con man als Lohman daaraan mee zou
mogen doen; waarom stelt hij zich in zulke
zaken op óéne lijn met den heer Duymaci
van twist, die deze oude litanie nog eens
met welbehagen ppdiende? En (dit, terwijl de
zaak toch zoo eenvoudig is. Mr. De Mees
ter heeft er ten overvloede nog op gewezen
toen het Lloyd George gelukt is in
Engeland dc Slaatspensionneering tot stand
te brengen, zijn ook hier te lande de man
nen van de verplichte verzekering bij dui
zenden tegelijk aanhangers geworden van
wat ze, vóór de wet van den Engelschen
minister, onbereikbaar hadden gewaand; en
dat is zoo logisch en natuurlijk, dat men
daarover geen woord vuil behoeft te maken.
En de hoer De Meester mocht terecht vra
gen, of de heer De Savornin Lohman, die
onder Talma's bewind op heel wat onver
klaarbaarder wijze van tegenstander voor
stander der staafspensionnecring was ge
worden, nu wel de aangewezen man was
om den vrijzinnigen hunne bekeering voor
de voeten te werpen.
Maar de heer Lohman stelt zich de vraag
niet: Waarom heeft Heemskerk, de jolige,
de sympathieke, de ook door de tegen
partij zoo goed ontvangene, ten slotte alle
gunst verbeurd? Of als bij zich die vraag
stelt, dan doe! hij zulks in stilte, en dan
kan het antwoord niet anders zijn dan
dit: Daaraan heb ik. De Savornin Lohman,
zeil' de grootste schuld. Hel Nederlandsche
oik Rich had in 1905 zicli zoo duidelijk
uitgesproken, dat het niet in Kuyperiaan-
se hen geest wilde worden geregeerd, en
ook de hoeren Heemskerk en De Savornin
Lohman hadden de stom, die zich toen
liet hooren, niet misverstaan allerminst. Zij
waren het dan ook, die in 1907, toen <le
Kabinetscrisis, ontstaan door de verwer
ping van de Oorlog«bcgrooting-Van Rappard
het ministerie-De Meester tol heengaan
Iwong, er voor zorgde, dat Dr. Kuyper
buiten hel bewind bleef. En de leider der
aiiluevolutionnaire partij mocht ach en wee
roepen over het „in onvoorzichtigheid ge
boren Kabinet", en over hot „echte wa
genschot", dat nu niet naar buiten werd
Het heele stadje was het er roerend
lover eens, dat de redacteur der „Morgen-
post" blijken gaf van melancholie, van ge
druktheid; sommige minder vriendelijk-ge-
stemdo geesten gaven nog andere uitdruk
kingen over hem ton beste; zij tikten, knip
oogend, met hun vangors tegen hun voor
hoofd, als zij' over hem spraken, doch dat
waren dan ook de minder vriendelijke
De dameswereld was nog nooit tevoren
zoo verrukt van hem geweest als 'juist
nu. Hij Held er tegenwoordig een verrukke
lijke voorliefde op' na om „onder de streep"
genotvolle verhaaltjes over ongelukkige lief
des op te disschen, waarvan de inhoud
niet met droge oogen te lezen was. Ook
gedichten gaf hijAlleen om de titels
nam men al een abonnement op, dc „Mor-
genpost".
Buiten zijn werk om vond men hem
niet minder interessant. Hij' hield van een
zame avondwandelingen bij' maneschijn en
zijn huisjuffrouw had, onder strengste ge
heimhouding, aan enkele dames verteld,
dat „meneer" niet veel m'oer at dan een
kanarievogeltje. En dat „zij" Elsa heette,
want zij had dien inaam in randschrift
•op een velletje papier wel twintig maal
(ontdekt,
Met entroering en met schuchtere nieuws-
jgkarigheid keken nu vele 'jonge en ook
gekoerd; men stoorde zich daaraan niet, en
Heemskerk begon met te verklaren, dat hij
zou regeeren volgens de beginselen „leven
de in de Recbteizijde", daarmee uitdrukke
lijk te kennen willen gevende, dat liet woord
„Christelijke" beginselen daarom niet door
hom werd gebruikt, omdat hij niet den in-
diuk wilde geven, dat hij die voor de
Rechterzijde opeischte, om dc Linkerzijde
het feit te betwisten, dat ook hij haar
velen troscli waren uit die beginselen te
leven.
En dat alles had ten gevolge, dat Heems
kerk ook door den politiekon tegenstander
goed ontvangen werd. We herinneren ons
een spotprent uit dien tijd, waarop de ex-
premier voorgesteld wordt hand in hand
niet. Drucker en Roodhuizen, en waarop
Borgesius spijtig tot Tvdeman zegt: Nu
ionpen ze van ons weg naar hem. Maar
-- Dr. Kuyper lag op de loer; en toon)
'kregen wij dien nevigen strijd lusschen
„Nederlander" en „Standaard", waarbij hot
blad van den. Her De Savornin Lohman
de hand steeds beschermend over hot mi
nisterie bleef uitstrekken, en dat met te
grooter toewijding, naarmate het blad van
Dr. Kuyper eiken dag feller en bitterder
in den aanval werd. Maar die strijd
liep af, zooals elke strijd tusgchen Lob
man on Kuypw ploegt al te Ioopen, de-
laatste won den «lag over de heele lijn,
on reeds in het najaar van 1908 was de
overgave van het kabinet-Heemskerk en
zijn beschermheer Lobman aan den mach
tigen leider dor anti-revolutionaire partij
zóó volkomen, dal deze, na tal van Kamer
zetels te hebben geweigerd, de candidatuur
in Ommen aanvaardde, met dc bijvoeging,
dat hij' dit daarom deed, omdat hij thans
den heer Heemskerk als minister met alle
kracht steunen kon. En daar was reden
voor; de Memorie van Antwoord op Hoofd
stuk I was z'oo geheel in Kuyperiaanschen
geest geschreven, dat spotvogels haar door
Dr. Kuvper gedicteerd noemden.
En zoo scheen het, dat Dr. Kuyp-er's
weder in hand nemen van het bewind
slechts een qunestic van tijd zou zijn; lo
gisch was bof nu geworden, dat de man
van de politieke anti-these achter do mi-
nisterstafel plaats zou nemen ais 1909 een
meerderheid bracht, en in anti-revolutio
naire kringen werd het ook aldus verstaan.
Toen Inch bij do limvdcinmingon van 1909
du kolossale meerderheid van 00 tegen 40
door .de Rechterzijde verkregen werd, ju
belde „De Suchtsche Courant", loen liet
orgaan van den beer Dc Waal Malefijt: Nu
Maat niets moer den terugkeer van Dr.
Kuyper achter de min is torst afel in den
weg. Maar tegelijkertijd publiceerde Mr. P.
Tidoman do bekende correspondentie Lch-
man-WeMmeijcr, en de dec-oraUozaak redde
het ministerie, naar het scheen voorgoed,
want niemand kon vermoeden, of lieeft
vermoed, dat hiermee do politieke loopbaan
van Dr. Kuyper niet gesloten zou worden.
oudere jonge-meisjos, wier hart niet door
andore gedachten, in beslag werd genomen,
naar meneer Herman Schwab, als hij haar
melancholiek en vaag voorbijging. En do
-onbekende Elsa werd met eenparigheid een
mispunt genoemd, een harteloos wezen, dat
ongevoelig bleek voör de wcnschen van
dozen aardigen, hubschen man.
Zijn vrienden waren over zijn verandering
niet zoo goed te spreken. Zij1 ergerden zich,
dat hij hun kegelclub in den steek liet, en
nog andere gezellige bijeenkomsten. Doch
wat er precies met Herman gebeurd was,
bleef hun con raadsel. Herman, was ge-
slot-onNiemand ried de juiste oorzaak}
Hij was verliefd
Niet voor den eersten keer, beware 1 Her
man Schwab was dichterlijk aangelegd, an
zijn vrije uren flanste hij nu en dan 'wol
eens wat poöomen aan elkaar cn dichters
hebben, zooals bekend is, lichtontvlambare
harten: ook tor wille van zijn beroep' kon
hij toch niet steeds Jiefdeszangen aan één
en hetzelfde ideaal opdragen!
Maar ditmaal had hij hel ernstig to pak
ken, heel ernstig. Ook al omdat zijn. wcn
schen en verwachtingen hopeloos Waren.
Even hopeloos als romantisch.
Op zekeren morgen had hij een brief
van zijn tante ontvangen, waarbij ingesloten
Was een zeer omvangrijk schrijven, oen ma
nuscript, dat hij bedenkelijk en wantrou
wend opnam, (redacteurs bekijken derge
lijke schrifturen altijd op die wijze I).
Zijn pijnlijk voorgevoel had hem niet be
drogen. Het waren gedichtenover de der-
Edoch, men rekende huiten de zeld
zame geestkracht van den buitengewoner,
man, die ook daarom altijd een wonder
geweest is van geestkracht, omdat het ge
loof in zichzelven hem .nimmer in den
steek Met. De invloed werd geheel her
wonnen, en wat daarvoor binnenskamers
is geschied, is ons, als niet toegelaten in
de coalitiekeuken, natuurlijk totaal onbe
kend, maar naar buiten bleek daarvan op
den dag van het afschuwelijk misverstand,
die De 'Waal Malefijt en Heemskerk beiden
op de knieën bracht.
En de heer Jmhman mocht nu laatst bij
do algemeene beschouwingen over dc
koloniale begrooting mededeelen, dal de
„schrobbeering", zooals hij de afstraffing
aan den heer De Maal Malefijt toegediend,
noemde, hem niet naar den zin was; dat
was niet genoeg. Op dien dag begingen
Heemskerk en Lohman de grootst mogelijk
denkbare politieke fout; de eerste door met
het heele kabinet het hoofd voor dr.
Kuyper te buigen, de laatste door daartegen
niet op te komen. "Want op dien dag werden
beiden ontrouw' aan de belofte, bij hot op
treden van heL kabinet gedaan, om in ge
matigden zin te willen regeeren, een belofte^
die aan hot ministerie de groote meerder
heid in 1909 had verschaft. En van toen af
is het hard gegaan in alle opzichten; met de
ppgedrongen kerstening in Hidië, met de
partijdige benoemingen, met Talma's wet
geving, waarbij de groote en rechtmatige
bezwaren van de oppositie eenvoudig wer
den genegeerd, en last not least met eon
verkiczingsppngraiu, waarop als een eigen
positieve leus stond: Dood aan de openbare
school 1 Want dat werd met de,leuze: ver
andering van art. 192, bedoeld volgens den
meest omvraakbaren getuige, die men in
deze kan oproepen, te weten dr. Kuyper, die
-in „Do Standaard" van 29 April' 1,1. juichte
over minister Heemskerk, die 't zeggen
doted: De openbare school ino-et
verdwijnen en de vrije school re-
gei i n h e e 1. 't 1 a n d w o r d -e n. v
Is het wonder, de de kleurlooze midden
stof beangst werd, cn dat velen spijt kregen
over den door hen verleenden steun in 1909.
De heer van "Wijnbergen, die o veerga-
looze vrijmoedigheid lessen wilde uit
delen over de wijze, waarop de veikiezings-
slrijd behoort te worden gestieden, en
wien na zijne beruchte uiting, „dat alle
canaille Links stemt," over dit onderwerp
een deemoedig zwijgen past, als hij zich dan
niet kan opwerken tot de hoogte, die doet
grijp-en naar hot boetekleed, besprak ook den
verkiezingsstrijd. Maar als deze afgevaar
digde zich daarbij beklaagt over hel anti
papisme, dat men hij deze verkiezingen heeft
zien opleven, dan steunen wij die klacht^
maar vragen Levens aan Rem en aan den,
heer De Savornin Lohman, die dezelfde
klacht heeft geuit: 'Aan wien de schuld?
En dau is het antwoordAan het ministerie
Heemskerk, dat bij de interpellatie over
do Borromaëus-Encycliek zich ve"schooT|
achter de armhartige uitvlucht, dat zq van
Let stuk niet op officicele wijze kennre bad
gekregen, en dat uit angst voor Jeu Roonv
schen bondgenoot geen woord van afkeuring
dorst doen hooren over den schandelijken,
hoon, onzen Oranjevorsten in die encycliek
aangedaan „Een vrijzinnige regceriug zal
niet kunnen verhinderen, dat er meei zulke
encyclieken komen," z-eide de heer Lob
man. Zeker, dat is waar, maar een vrijzin
nige regeenng zou die niet zonder een
woerd van protest hebben laten voorbijgaan,
eu hoe treurig laf du houding van Let
kahiuet-lleeinskeik in deze geweest is, mag
vel blijken uil het feit,.dat dc katho
lieke koning van Saksen wél tegen de
IJonouiacu- Encycliek heeft geprotesteerd
omdat hij zijn talrijke protestantschc onder-
daiu n niet zonder protest wilde zien ge
hoond.
Js het wonder, dat liet Protestantschq
Nederland opgeschrikt werd, en onrustig
bleef?
tig stuks;, z'ij zeiden niets bijzonders, liet
was het gewone poeëlische gemurmureer
over veld, bosch en weide, over harten
en smarten, over mond en zomersfond',
verlangen en zangen. De dichteres scheen;
de droevigste ervaringen te hebben opge
daan in liaart liefde-ondervindingen, want
al de gedichten waren in mineur.
Schwab was woedend; razend gewoon;
hij bromde allerlei lieftallige vcrvvenschin-
goii voor zich heen.
Den brief van zijn tante wensclile hij eerst
na het middagmaal te lez'en om zicli niet
door nieuwe ergernis zijn trok te laten he
nomen.
Zijn voorzorgsmaatregel bleek heel ver
standig. Tante Louise, of z'ooals zij in
haar loffelijke hoedanigheid van vette erf
tante oolc wel teederlijk „tante Imosje" werd
genoemd tante Loesje verzocht opt de
haar ctigen gedecideerde manier, die geen
weigering duldde cn waaronder haar man
zaliger had gezucht, dat de ingesloten ge
dichten mochten worden geplaatst, dat aan
da maakster ervan eenige exemplaren dei?
courant mochten worden toegezonden nu
tevens een aardige Brief ter aanmoediging.
De dichteres was een zeer bekoorlijke, jonge
vriendin van haar, weduwe, en heette Elsa
Frommajm.
Horman Schwab was eerst van plan om
met een sarcastische pen dc gedichten terug
te 'zenden. Maar na cenig nadenken deed hij
dat niet. Tante Loesje kon eens ernstig
gekrenkt erdoor worden en hom diit later
inpeperen
En dan, hij kon 'de gedichtjes wel een
bootje bijkverken, dan waren ze zóó slecht
niet
De eerste veilde hij bij, liet ze afdrukken
en zond ze op aan de weduwe Elsa From-
mann.
'Onverwachts cn ongcwonschl kwam er
antwoord op terug. Maar m de aardige,
vlette manier van schrijven lag een bij
zondere bekoring. Schwab' genoot van den
luimoristiscben toon in den brief en las met
inwendig gegrinnik en algeheele aandacht
tot het einde door.
Daarop ontstond een briefwisseling, die
spoedig daarna ten gevolge had, dat liet
heele stadje- opmerkzaam werd op den ver
anderden gemoedstoestand van don redac
teur dor „Morgenpost".
Herman Schwab was eenvoudig gezegd
smoor-verheid geworden op de hem per
soonlijk onbekende weduwe Fronunann. Hij
erkende, dat hij nog nimmer dergelijke
warmbloedige, geestige, opwekkende vrtnn
wonbricven gelezen had. En ook had hij
nog geen dame ooit ontmoet, die zoozeer
op <z'ijn ideeën en gevoelens inging als deze
onbekende. Hij was buitendien, houder
eenige aarzeling, overtuigd, dal Elza's
„uiterlijk" gelijk zou zijn aan haar mooie
ziel, dat zij stellig oen buitengewoon mooie
vrouw moest zijn.
Maar hot verdrietelijke van deze geschie
denis was, dat het aardige vrouwtje zijn
min of moer duidelijke toespelingen op zijn
harts-toestand en de oorzaak ervan niet
scheen to begrijpen. Zij gleed er onberoerd
En als de heeien Lohman. van der Yooii
van Zijp en Duymaor van Twiri zich hu-
klaagden over het feit, dat het wet en wee
der Nederlandsche Hervormde Kerk at mette
uizet van den strijd werd, dan bel renten
wij'dit af writer mei hen, maar dan vra
gen wij andermaal: Aan wien de schuld
Deelt Dr. Kuyper die Kerk niet met Inheien
spot „He oude matrone" gedooptEn i«
under zijn invloed de theologische hu ulteit
te Utrecht, die tot nog toe Hoor een zeker
gewoonterecht de leerschool bij uitnemend
heid was voor de orthodoxe predikanten
\an de Nederiandsch Hervormde Kerk, mei
zoo goed als geheel om gezet in een Ge
reformeerde faculteit, iets waaiover zelfs
l)r. dc Yisser, toch zeker een der te-clit-
ste steunpilaren van "de Coalilu- zich in
de Kamer bitter lieklaagd heeft Y En'als iu
het algemeen de predikanten van fhnV, >-
fijlï-llislorisclie richting, die tof nog tee
he-iliuuwd uorden als de eerst aangewezen
hese li ei mors van de Nederland-clie Her
vormde Kerk, 'gewillig achter Dt. Kuyper
aanloopen, is het dan wonder, dat vele
anderen, die op behoud van dit instituut al™
nationale Kerk voor duizenden in den lande
prijs stellen, beangst wenden, en hunne
-dein weigeren aan een Coalitie, die deze
kerk niet gunstig aanziet? En dan is liet
vel gemakkelijk voor den heer Lohman
«in ie deereteeren, dat dc vrijzinnigen niet
in de Nederlandsch Hervormde Kerk tluire
hooren, maar dat wordt nog geen waar
heid omdat hij het zegt. En dit alles is dooi
de lieercn de Meester en Tydeman in dén
hreede aangetoond. Summa, somma rum,
ware het ministerie-Heemskerk niet ontrouw
geworden aan hot oorspronkelijke voorne
men om in gematigden en verzoenenden
zin te regeeren, het zat naar onze over
tuiging nog; maar het ging lijnrecht tegen
don volksgeest in, sinds den dag, dat „Mijn
heer zelf weer mende", zoonis één vim de
bladen hel geestig noemde, toen de leiding
weer bij Dr. Kuyper kwam, Het Neder
landsche volk is nu eenmaal een gematigd
volle, en van de Kuypcrianiiscilio kracht-
politiek niet gediend.
Mr. Troelstra heeft een uitvoerige, rede
gehouden om tweeërlei te betoogon: lo dat
de oplossing die de crisis had gekregen door
over hoon en liet zelfs doorschemeren, dat
zij aan haar weduvenslaat gehecht was
en er niet lichtzinnig van afstand zou doen.
En loen SchWab duidelijker werd cn hum
onverholen vroeg, haar (e mogon loeren
kennen, sloeg zij onomwonden dit voois
al en dreigde liem Zelfs, dat, mocht lij
haar, ondanks die weigering, tóch opzoek n,
lmn correspondentie voor goed zou zijn af
gebroken
Het vrouwtje wist, dat dit een vrce-eb,1;
dreigement 'belcckendc. Had hij haar niet
oven dwepend als lichtzinnig verra ten, dal
haar brieven hom waren geworden n <1,-.
gelijlesell brood, dat hij niet ontte-re i k m
Zoo (iets te bekennen is altijd om om zit i tig;
rouwen maken er hij voor haar guns.igu
gelegenheden gebruik van'
Zuchtend, zicli opetend" van ver'riet, al
iiaanlat zijn gemoedsstemming va rtukte
Schivah zich daarom in zijn hard o is» I -
hopende, haar hart tot ander-" ge lacht'u
te brengen.
Op Zekeren dag werd hij ui o it wren
dering in de stad, waar lllsa vont- oj
geroepen. Zoodra hij -tijd von L ren hij
naar zijn tante Loesje, in d hó <p tiaar
als bemiddelaarster te winnen ia zijn luute-
anngclegenhoid.
Tol zijn vreugde beloofd zj hem hij
te staan, geroerd als vu do-u- zijn
eerlijke, hartstochtelijke Ire -i.l
Zij zon na over een mree'Rk p'uit om
n.l. een onverwacht samen ruften van ham
neef met zijn nangebe lem> te Lev, eikotei-
iigen. Tot haar vroeg,le kou zij hem oorstul-
SCHIEDAMSCHE COURAHT
i i
i 1
w'uwitü.iiiiiipii
