'li-
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Treingesprek, (met
fi
I
t
1
e
5
V
I!
I
II
H
i
4»
<01
r;
II
K
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prigs per kwartaali Koor Schieda m en Klaardingen fl. 1,25, franco
per post fi-i 1-65,
Prigs per week: Koor Schiedam en Klaardingen '10 cent,
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,
Advartentiön voor hef eerstvolgend nummer moeten dea middags vóór een
cur aan het Bureau bozorgd zijn,
Bureau: Lango Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Ptrigs der 'A d v e r t B n t i nl Kan 16 regels £L Ö.92> iedere regel meer
15 cents, Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op voordoelige voorwaarden, Taxieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,; worden Zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van "40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen,
Intercommunale Telefoon No, 103.
Als er één man is, die hij sommige
leden van de Rechterzijde, en waarbij de
anti-revolutionnairen natuurlijk vooraan, in
een slecht blaadje slaat, dan is het zeker
Minister Treub, die de schermende band
zal slaan aan Talma's sociale verzekeringen,
een werk, 'door vleiende vrienden een
grootsch werk genoemd, maar dat lederen
dag meer in al zijn naaktheid komt. te
staan «als voorbeeld hoe men do wetten
niet moet maken.
Wij zeggen met nadruk, dat Minister bij
sommige leden van do Rechterzijde de
aangevochten man is. Want onze indruk is,
dat de groote meerderheid van Rechts blij
is, dat een man van zoo groote en onmis
kenbare bekwaamheid als de heer' Treub,
bereid werd gevonden Talma's Anginsstol
letje te redderen, en dat te eerder, waar
ze indertijd de Ziektewet en de Invalidi
teitswet niet heeft aanvaard con am ore,
maar uit politieke overwegingen.
Maar tot die meerderheid belmoren na-
tuurljjk niet de anti-revolutionnairen, die
in bet groote fiasco van Talma terecht
een slag zien voor eigen partij, en ook
niet mannen als .Mr. AaJbersc, die werke
lijk gaarne de Invaliditeitswet willen hebben,
omdat ze absoluut afkeerig zijn van de
Staatspensionneering. Heeft nieL zeer on
langs Mr, Jan van Best, één van Aallmrse's
jongere volgelingen, Talma in het openbaar
gehuldigd, iets wat, na het bekend worden
van alle ongerechtigheden bij de uitvoering
van art. 369, zeker meer van durf dan van
juist inzicht getuigt? Dat de 12 wordt
onthouden aan tal van anne 70-jarige stak
kers en gegeven wordt aan duizenden, die
zich uitstekend zelf kunnen redden, daar
van heeft Mr. Jan van Best geen woord
gerept.
De aanval op Minister Treub was na
tuurlijk -deze, dat hij ter wille van een
ministereportefeuille van tegenstander van
Staatspensionneering voorstander daarvan
zou zijn geworden, aldus zijn beginselen
voor liet eerearnbt prijsgevende. Dat was
de kant, die het pit moest, en men zal
zich herinneren hoe de heer Rutgers zóó
van verlangen brandde om dezen slag aan
te gaan, dat hij reeds bij gelegenheid, dat
Minister Treub de gelden aanvroeg om den
financieelen tegenvaller van de uitvoering
van art. 369 te dekken, zijn geweer af
vuurde, echter zonder den minister uit zijn
tent te lokken, die doodleuk en zeer te
recht antwoordde, dat hij het politiek debat
over zijn optreden als minister zou voeren
als zijn begrooting aan de orde kwam.
Wat ten gevolge had, dat de heer Rutgors
dat onderwerp nu bij de bogrooting moest
laten nisten, om te verwijzen naar zijn
rede, twee maanden te vroeg gehouden,
en waarop hij, zooals hij met oen sneer aan
merkte, thans eenig antwoord hoopte te
krijgen.
Zoo was nu dezen keer de aanval over-
door
FRANS CÖENRN.
(Nadruk Verboden.)
gelaten aan Air. Aalbersc, die, over heel
wat meer parlementaire ervaring beschik
kende dan zijn collega uit Hilversum, zich
wachtte voor alle-grofheid en telheid waar
mede deze tegen den Minister was te keer
gegaan. Maar al werd de pil verguld,
al werd er hoog opgegeven van de waardec-
ring voor den persoon van den Minister en
de grootste lof gebracht nan diens bekwaam
heid en werkkracht, de rede van tien heer
Aalbersc had precies hetzelfde doel als die
van don heer Rutgers, in zooverre or be
toogd werd, dat treub achter do groene
tafel heel anders denkt fnor hol vraagstuk
van Ouderdoms- en Invaliditeitsverzekering
dan Treub, bet Kamerlid, toon do wetten
Talma werden behandeld. Natuurlijk wacht
te de spreker zich wel ook n* ar eemge
toespeling te maken op jacht naar een mi-
nistersportefeuille als ictlen voui de veian-
dering in houding, die, zooais hij beweerde,
bij den heer Tienb hart plaats gehad.
Men was ook van Links blijkbaar zeer
belangstellend naar heigeen de nieuwopge-
treden Minister- van Landbouw zeggen zou.
Natuurlijk niet omdat men ook maar in
de vei.de verte vond, dal de lieer 'Aalbersc
Of, nog erger de heer Rutgers gelijk had;
een beschuldiging tegen Treub, dut hij zijn
beginselen zou verzaken om een ministers-
porlefeuiüe, is eenvoudig belachelijk in He
oogen van ieder, die de eer heeft hem te
kennen, maar dat neemt toch niet weg, dat
er iets humoristisch ligt in het spel des
lots, dat juist de krachtigste bestrijder van
de Staatspensionecring ten onzent, deze aan
Nederland moet geven. Zoo schreven wij
vroeger reeds, innnx zoo zullen wij niet
meer schrijven, want nu wij den Minister
gehoord hebben weten wij dat dit niet
juist is, Treub geeft de Staatspensioneering
niet aan ons volk, die is reeds gegeven,
en wel door Minister Talma, toen hij door
overname van het amendement-Duys art.
369 van de Invaliditeitswet losmaakte, om
daarvan feitelijk een afzonderlijk wetsont
werp fo maken. Treub was en i.s en blijft
een tegenstander van de Staatspensionee
ring, maar nu die eenmaal gegeven is,
komt hij, om die van lwre nu reeds ge
bleken groote gebreken te zuiveren, zoonis
zijn hoofdtaak in hel algemeen zal wezen
van het lorrig frakje van Talma's sociale
verzekering een degelijk passend kleed te
maken.
En dat dit geen argument is, uilgevon
den pour le besoir do la cause; dat Talma
feitelijk de Staatspensioneering heeft inge
voerd, kon de Minister gelukkig zonneklaar
bewijzen uit zijn rede, op 4 Maart 1.1. in
de Tweede Kamer gehouden, cl. w. z. op
een oogenblik, dat niemand er aan dacht,
de heer Treub zelf zeker in de laatste plaats,
dat hij Talma als Minister zou opvolgen.
Aanleiding tot de rede van den heer Treub
wa^toen de uiting van Minister Heemskerk,
dat do overname van het amendement Dnys
enkel een middel was geweest om de in
Het was in een derde klas Ieder reist
tegenwoordig immers derde klas De da
me, zoo tegen den middelbaren leeftijd,
zag er zeer well to do en niet ona.nnlig
Uit: een glunder gezicht met donkere oogen
en voode wangen boven een donkerbrui
nen, uiterst degelijken mantel. Een glim
mend gehandschoend handpropje hield pai-
mantig recht een correct opgerold [mrap!ui
tje, dat plaats gevonden had tussehen twee
verlakte schoenpunten, zedig en nuftig naast
elkaar.
Zoo zat daar, onmiskenbaar, de a m e
De Heer. tegenover, was het zeker veel
minder opzettelijk. En daardoor voel meer
vanzelf.
Lang en tenger, met een fijnen kop. hel
Week-rose, verzorgd gezicht van een hoer
op-leeftijd, door een witharigen knevel iel-
wat vermannelijkt, maakte deze op hel pijn
hjke-af verzorgde en gekleede hooreutiguur
haast een aristocratischen indruk vis-a-vis
bet, trots .alles, nogal plompe en burgerlijke
vrouwtje.
Zij hadden elkaar gegroet, loon zij de
coupe inklomvan haax kant een hoofd-
nik, waarvan de voorkomende pn onvoor
waardelijke vriendelijkheid, plotseling scheen
o stollen oip hernomen te worden in een
esct van eigon burgerlijke waardigheid,
hiwj i z61,cn Gen C0UP de chnpeau zoo
mdseh als d» beperkte ruimte .toeliet,
een mooie stad.
minder... maai
in Venetië ge
een saluut toch niet zoiuler bewustheid
als man-van-de-wereld.
Vervolgens hadden zij een tijdlang zwij
gend langs elkaar heen en naar builen
gekeken, zoodat ik verder niet op hen lette
En zij schenen al cenigen lijd in gesptek,
ik herinnerde mij de stemmen te hebben
gehoord eer het onderwerp van hun
samenspraak ineens mijn volle aandacht
vastgreep, met een vage verbazing.
Zij hadden het over reizen. De dame-
die er uitzag om in den zomer een degelijk
reisje te doen naar den Rijn of over Parijs
en met Paschen een paar dagen in thus
sel door te brengen, de dame Sprak ovei
Italië en bleek in Rome gelogeerd le heb
ben f
Zij. Genua da's ook
flij. JaGenua ken ik
Venetiëis u ook
woest
Zij. Jewelmaar. als ik hel nou zeggen
zal, daar vind ik nou niks an Venetië.
Hij. Hè, wal zegt ui Venetië... 1
Zij. Nou ja, ik weet wel maar zoo'n
doos met al die zwarte gondels, nol dood
kisten Ik had ine vroeger altijd verbeeld,
dal die gondels allemaal diferente kleuren
hadden... on dan nl die kanalen e.n die
paleizen, dat viel ook zoo erg tegen
Je hoort, er niks en je ziel er niks, T ziet
er allemaal zoo uil, zoo verwaarloosd, de
vellen hangen d'r bij. Up dat plein van...
boe heet dat ook weer?
Hij. San Marco bedoelt u?
Zij. JuistSan Marcoop dal plein
is dan nog wat drukte is 't nog 's aar
dig om te zilten voor die cafe's met die
duiven zc waven zoo mak, dat ze op
onze tafeltjes kwamen zitten me man
set: hult se nou stil gaan... Maar anders:
een djig of drie hn'k schoon
voering van de wet te bespoedigen. JIct
toenmalige Kamerlid voor Assen zeide toen
woordelijk hot volgende:
1
t
„De Minister heeft hel zoo voorgesteld,
alsof door do overneming van het amen
dement-Duys als hei ware niets anders was
gebeurd, dan de spoedige invoering van üc
Invaliditeitsverzekering te waarborgen. Wel
nu, mijnheer do Voorzitter, daar lijkt het
nu heelemaal niets op. Door de overneming
van het amendomonl-Uuy.s is gebeurd wat
door de motie-Troelstra was bedoeld. Dit
schijnt nogal tegenspraak bij de hoeren
van Rechts uit Ie lokken. Mijnheer de Voor
zitter, toen wij met de détails van de vet
bezig waren, waren de heereii van de rech
terzijde nu niet zoo precies op do boogie
en ik ken de wel vrij goed. Bij de motie-
Troelstra werd bedoeld om onafhankelijk
van de invoering van de invaliditeitsver-
zekering vast aan de 70-jarigen een pen
sioen te geven, aan dezelfde 70jarigen,
die in art, 357 zijn genoemd. En wat heeft
de Regeei'iug nu gedaan? Zij heeft dooi
de overneming van hef aniendcmcnt-Duys
doorgeknipt het verhand tus=chen de invoe
ring van de invaliditeitsverzekering en liet
toekennen van hel beperkt staatspensioen.
„.Mijnheer de Voorzitter! Daar is niets
aan te veranderen, al zeggen de hoeren
ook, dat het anders is. Volgens liet amen
dement Days zal op een gegeven oogenblik,
zes maanden na de afkondiging van de
wet, worden ingevoerd de bepaling, dat
dogenen, die dan 70 jaar zijn en oieri-
gens voldoen aan de voorwaarden van art.
357, een pensioen krijgen, terwijl dit niets
te maken heeft met don termijn, waarop
do Invaliditcit-wet zal worden ingevoerd.
Mijnheer de Voorzitter, er wordt gezegd,
dit zal dan binnen drie jaar gebeuren. Wal
blijkt daaruit? Dat gedurende ten hoogste
drie jaar lang, indien een degelijke tenniju
in een wet wat betcekenl en ik geloof, dat
de minister-president mij zal toegeven, dat
een dergelijke bepaling al zoovele malen
is overschreden, dat men er niet veel
waarde aan kan heelden, maar ik wil
aannemen, dat binnen drie jaar de Invalidi
teitswet zal worden ingevoerd ten ge
volge van de overneming van liet amende-
ment-Duys, er zullen zijn menscben, die
hebben een pensioen op hun 70ste jaar,
waarvoor zij niets betaald hebben en dat
hun gegeven is onafhankelijk van de invali
diteitsverzekering. Vandaar, dat ik van hot
begin ai' en dal evenals de rechter
zijde, want ik had er geen politieke bij
bedoelingen bij heb gestaan op het
standpunt dat de Regeering innam. Op
het alloil,mistf oogenblik is echter dat goe
de standpunt iu de houding van rechts
met het oog op de verkiezingen prijsgegeven.
Dai is gebeurd terwijl men met was voor
stander van staatspensionneering maar die
hoctl bestreden evenals ik. Op het aller-
Ilij Hoe is 'I, mogelijk. Ik zou d'r wel een
maand lang willen zijn ik ben d'r eens
veertien dagen gebleven en ik bad nog
niet genoeg. Die musea.
Zij. Ja ik zal niet zeggen as je
daar nou misschien een si n ri ie van
maakt... maar die museums, dat verveelt
ook gauw... Wc hebben in Rome tl'rival
gezien
Hjj. Re.nl u niel in Florence geweesl
Zij. Iu Florence nee nee meneer
we zijn dalijk doorgegaan, geloof ik.maar
Hume, dal is je wat, daar zie je wat!...
Dal Faltihaan, en (luiriuiaat, de Sint Pie-
lef'
Hij
F- ij
ra bel
god
alleman
Ia, ja, daar is
Maar 'I eten is
allemaal met
Ik al er maar
nee na et-u
gonog van Venetië
en dal
veel le genieten,
d'r slecht, niisc-
olie, geloof ik...
niet... ik kon 't
niet door mijn keel krijgen. Me man zei:
inetwh, mot je nou heelemaal niks eleti1
Maar ik zei: la mijn maar «uilen eu geef
iniijn maar brood eu koffie... daar kan
ik 't wel op uithollen zoolang... En dan
sjouwden we maar die stad door; na al die
kerken... wat een pracht is daar, meneer!
daar kennen zo hier in Holland zich geen
idee van maken En dan dat Faltikium
dan neggen die katholieke nog, de paus
slaapt, op slrooiMaar je mol 's sien
die tuinen en die plaatsenMet iwee
auloniobïeletl gaat-ie uit rijen.
Hij. Ja, de paus heeft 't nog zoo slechl
niel.
Zij. O zool... die zalen met al die hoe
ken. ik weet niet hoeveel duizenden en
zooveel beelden en schilderijen En dan
al die ouwe soldaten Niel oud, iiriar
in .stikko ouwerwetsche kleeding...
Hij. O. ja... de Zwitsorsehe Garde.
Zij. 'Ja,., dat staal toch zou prach
tig... wel vreemd op 'teerste gezicht...
So net as in de komedie O weel u?
laatst, toen hel bleek*, dal oen politieke
winsl was te behalen, heeft men bij het
scheiden van de markt de beperkte staats
pensionneering gegeven, afgezien van do
invaliditeitsverzekering."
Het citaat was wat lang, maar wij moes
ten het wel in zijn geheel geien, om te
doen zien, hoe de Minister hel volste rei ld
had om te beweren, dat hij rimt van lom-
ding is veranderd, en dat hij kon z 'ggen
lk was en ik hen gebleven tegcu-1 ander
van slantsponsionneciing. En als men dan
in hel oog houdt dal de lieer Ttcub altijd
een voorstander is geweesl van uitbreiding
van uil, 309 tot do niet-aibeideis. en dat
hij dan ook aan liet desbetreffend amen-
cremcnt-norgesms-Drucker-Tydeman zijn
slem niet heeft onthouden, dan is het zoo
genaamd raadsel van zijn aanvaarden van
de portefeuille van Landbouw, Handel en
Nijverheid volmaakt opgelost.
Maar, zal allicht iemand zeggen, ware het
dan toch niet heter geweest, dat een Tal
rna iemand was opgevolgd, die niel zoozeer
gekant was tegen Staatspensionneering?
Ook op deze vraag is de Minister hel ant
woord niet schuldig gebleven. Zeker, dal
had ook hij beter geacht, maar zoo'n man
was er nu eenmaal niel Ie vinden, Om
Talma's werk ic verbeteren, en vooral om
dat niel bekwamen spoed te doen. moet
men de invaliditeitswet door en door ken
nen, en door den loop der politieke ge
beurtenissen zijn alle do Kamerleden die
van de wet een bijzondere studie hebben
gemaakt, buiten het bereik van hel minis-
torsambt gesteld. De leden van Rechts door
dat zij in de minderheid kwamen, de Con
centratie en de sociaal-democraten door bun
weigering om de regeering le aanvaaiden.
En nu kan men van Rechts zeggenNV ij
lusten u niet als minister, daartoe heelt
men liet volste reohl. en dan moet men maar
met oen motie komen. „Zeer juist", infer
ruinpeerde hier de heer Roodhmjzeu, „geen
praatjes, maar kond er onder uit!" maai
men heeft niel het recht te zeggen, dat
ik van meening ben veraiideid. En het heele
betoog was zoo schlagend, dat "de hoer De
Snvormu Lolunan kwam veridaren, dat naai
zijn meening de Minister wel geslaagd u.-re
in zijn betoog, dal hij zijn vroeger ingeno
men standpunt niel had gewijzigd. Dil was
al een heel leeiijke streep door de rekening
van do hoeren Aalbersc en Rutgers, Eu de
laatste kivam vooral van bijzonder koude
kermis thuis.
In den loop der debat ten wils toch ge
bleken, dat do beer Aalber.se geen kennis
had aan de rede, door den Minister op 1
Maart 11. als Kamerlid gehouden. Dal nam
de Minister hem niet kwalijk, wan!, zooais
hij lei echt zeide, wie mijn houding tegen
over de sociale verzekering wil nagaan,
leesl, uit den aard der zaak, na, wat ik
bij de dcslielreffende wetten heb gezegd,
en denkt er allicht niet «aan, dat ik mij
ook bij andere gelegenheden over de zaak
lean hebben uitgelaten.
Maarde heer Rutgers stond er go-
heel anders voor, die kende de redo.don
den Minister op 4 Ala art 11. gehouden, wél,
want hij heeft er bij do Algemeen'- Be
schouwingen uit geciteerd, en. zooaL de
Minister het schamper uitdrukte, met
dichterlijke vrijheid geciteeid En daarom,
il was de Mini-ster den heer Aa'botse niet
giam, de heer Rutgers kreeg de volgende
pil to slikken: „Nu lu-eft iedereen lu-tmoc-sl
volkomen reclil, hot niet niet iui[ lire iu
zijn. Maar zooeven h«b ik gezegd, du' de
geachte afgevaardigd! uit Hilve, urn /ach
bij liet weergeven urn mijn mooning re-u
dichterlijke vrijheid had veroorloofd Waar
hij later betoogt, dat ik tu.-sdien de be
handeling van de invaliditeitsveizokormg
en hel oogenblik, dat my oou minisWs-
zetel was aangeboden, op dil puilt Min opi
nie beu veranderd, en dan met zegt, v, at
in de geciteerde rede staal, uaaruit h -l
tegendeel vierkant blijkt, dan qualificuer
ik een deiaelijke wij/.o van debat tenen
liever niet."
En wat deed toen de afgevaardigd" voor
llilveisum'? Maakte hij riddoilijh zijn
excuus, bedenkende, dal het boetekleed
noch dej§ man, noch don jongeling ontsiert
de lieer Ruigere is m.uu e\ entjes 20
jaar jongei als de Minister? Helaas, hij
vermocht zich met tot die hoogte op te
werken, maar vroeg het woord voor een
peisoonlyk feit, dal dan literin zou
bestaan, dat de Minister to kennen luid
gegeven, da' bij m stiyd met ciy eUc-lum
i an de goede trouw mor de ei «indeling
van de gedragslijn van den Minretei iu
zake aii, 369 van do invaliditeitswet hul
gesproken.
De voorzitter mocht don eilm'uen heer
Rutgeis er op wij/en, dat de Mmislei le t
woord „goede freuw" zeLLs niet had ge
noemd, want dat hij m het tegenin ei gestel
de geval liem tot do oide zou hebben
moeten roepen; maar deze liet zitb meti
raden, en wenschte er tegen pn-b-Meeren,
dat «Ie Minister goedvond, op een oogen
blik, dat hij weet, dat er «oen gelegt nlieal
is om behontlijk le an'.woojden, op een
doigeli|ke wijze Ie dobntieerrn, wam hij hij
iint 1 niilijk op do claque kon jokem n. Fit
diz.e kialste woorden loert men den Loer
Ruigere geheel als debater kennen; iuj mist
alle ZülJbelieeiselling. Onder hooiigelai h ver
hel hij d'-u kathedei, eti de Mini Mor gunde
brui Ier-echt geen wofiul moer.
Wij zouden vmischeii, dal een goed
vriend van den heer Rutgeis dezen wus
aan hel verstand bradil, dal hij zijn hou
ding luLml zal hebben Ie wijzigen, wil hij
zijn positie in de Tweede Kamer nir-t ge
heel verspelen, wat jammer /ou zijn voor
ecu man van zijn erkende, bekwaamheden,
die nog een heele toekomst vom zich kan
hebben. Hij schijnt maar mof in le z.ic-n,
dal, al hebben najumlijk alle leden van
onze Milksverleuonwouiilignig gelijke ruide
len, do Kamer dan Lik li mei wil, dat oen
van haar jongste leden zoo Imogen toon.
vueil, en dan nog wei tegen een minis-
Wt> zijn ook hij de paus ontvangen.
Hij. Zoo waarlijk?!
Zij. Ja 'f was ons toegezegd Maal
'I gebeurde maar niel, Itè, en ik zei al:
la-we maar weg gaan, d'r komt toch lriks
van,,. Maar me man seinee ik wil
blijven, ik wil eer.sl sekerlient hebben. En
loe ineens op een whend, toen krege we
bericht. Mc man had er niks voor gedaan
Dal voui niet - we waren enkell gerecom
mandeerd
Op dit puitl van hel gesprek, snorde on
verwacht een trein voorbij eu kieeg 'de
dame oen stofje in hol oog, dat momentaan
verdere conversatie belette,,..
De dame had veel hinder van hol slofje,
de heer was meelijdend en behulpzaam
en mijn godacldcn dwaalden van liet twee-
lal weg, guiar binnen getrokken door iets
als ontrtiste verwondering en onvree om
hetgeen ik gehoord had.
Hel was eigenlijk dwaas, maar 'I was
zoo. Ik wisl, dat wij in een defmocratischen
tijd leven, (Irimociatisch naar den gees!
vooral, maar hel is iels anders zich dit
te zoggen, iets andere als hol in een levend
voorbeeld onmiskenbaar gevoelen en als
le beleven. Waarom zou dit menscli me!
haar man niet naar Italië reizen ett al
die plaatsen bezoeken, dio heilig zijn in
de beschavingsgeschiedenis der meirech
beid? Iedereen, die zich oen spoorkaartje
koop en kan, kan Italië bezoeken en jaar
lij'Ls trekken daar duizenden, verenkeld of
in Cook's troepen, door, die werkelijk niet
minder onbenullig zijn dan deze vrouw.
Maar weer i.s liet iets anders dil enkel
te weten of te hooren en als 't ware hij
to wonen, hoe de ontmoeting uitvalt van
hol heilige land Italië en de geest van
zulk een vulgaire burgerjuffrouw. Dat leek
oerel wel mal, maar 't maakte toch zwaars
moedig len slotte, Omdat... ja, omdat het
zno pijnlijk klaar dcinonstn-eide, dat
niets absoluut vaststaat, -- dal niets op
zirii zelf iels is in deze weield, maar
alhre luuter van ons bei inden aüuuigl Hoe
\nl klanken ons die namen Venelie met
Bail Marco, Florence, Rome en bel Va-
licaan, hpe ernstig van eeuwenoudu be-
leokenis. Grootheid, pruelii, tragiek, alles
ligt in lnm uaamklaiiken, bevat, «vertogen
mei den weemoed van nnheiroopolijk ver
leden, en wio (lambeen ter bedevaart gaat,
moge lo moede zijn als een peinzer bij
de graven van betreurd'- dooden, zoo eer
biedig, zoo stil, gansc-h vervuld van het
gevoel der myMcrieuso voTgonfcclijklieiil.
Maar naluuiiijk zijn Venetië, Florence cn
11 om ut ook moderne steden, mot stations^
hotels en eafé's en met kinema's en tramsp
en daarheen gaan eigenlijk do vrouwen als
deze: van dit nieuw en hedendnngseho we
len eu genieten zij, terwijl het andere hun
niets re dan een vage aangeleerd beid, waar
zo niet in voelen eg die hun ook niet sche
len kan. En nu is hol liezwanr, dal hel
vulgaire hedetulnngscho dier plaatsen zo»
pn-sitiei en klaar! dij kei ijk, en do twijfelach
tige onverschilligheid vn,n zulke bezoekers
zno natuurlijk en gcrechtvanuligd schijnt,;
dal', aanvankelijk teuininsle, alle fijne drocc
me lij er door verjaagd cn elke bepeinzbigj
van In-I verleden tol lage aanstellerij wordt;
Hel is de overmacht ran hel zotfo pldlis-
terdom op hel broze en vluchtige, dat van
den geest is eu zich schuw Seruglrekf. voor
dal weifeluoze, stellige verzekering van hot
Nn cu hof Hier als hef ocnig mogelijk*^
;n
c
"5 s
48
4 a
Mi
j
R'j
iJ jg
M 3
li
3
R
