BlNXMLAm
l>cn e.lit daaraan tegoumet te tkmneii
dote liij aanvragen eon gren» voor de »'ij-
ging I an (lien v.tjttei te stellen te'. 20 of
25 pet
Men /let, dul «ok in Rotterdam en ol
der» <!e ho/waren gevoeld worde». Ken
soe.-dem hjd-.< hrift in Dint-ichluiid heeft
din. f<i>k mui tie partijgenoote» den mad
ge-O'Voti met .isle» gelijk U- b«h.indole» ttntn
ven en dezelfde {aimiV, >n jinnd tek-
lui.n lieid Zijtt,
Spi. Aapt nil van de jcwratio till VI
jurli! in .le liiiinnistml ,i". Hij vil ilen
Ihmi.'II -JitTi Uli len heei t! /ee.
«lie /mil hoeft iloen kennen n!» iemand
die .le in t >1111 I'll mil wcR.UUt III (Ir «eliu-ente
nil i ei meerdelen. h-*e gevaarlijk liet s- inn
tvn lielennneiinn tip den «lend ie jt-tmeu.
omdat men daardoor de uvgndntden .ir-
M'htikt.
in Rutteuiam »,ian dt* zaken precies ivu-
dera!» <1 heer 1 >e Bj-nin e a. jiu willen me'
do Alaa-anuidi'ii. Maar wk daar he-'aa!
ite n be»iml iLit den Raad bind I
Re .heel lie Briiiii: Dam J» mi de
«muilen nan d<> .Maim uitgifte in huur en
eifjvtrh! «'gel.
Do Jieei. Goslinga: Rotterdam bee'l
editor daar ook verkocht en dat bow ij-d,
tlat Itet m>d mxxlig i».
Een si ent: Rij uitzondering wordt dunt
verkocht.
De heer Goslinga .Mam did i» lied
vat anders dan een be-htif, dat au een pu
blieke vergadering gemotiveerd en geno
men is.
Nog mei iaug geleden is biet iemand
gekomen om grond te koo pen, en in dcu
loop der onderhandelingen bvb ben wij hem
kd eifjudtt gebracht. Het blijkt daaruit,
dal 1>. en W. in die richting wet ken.
Ik' hec-ivn t,m linksch zijn zou atkeerig
van dogma'» en todi houden ze zei' zoo
krampachtig vast, aan liet dogma der er!
pacht en tia.ii voor i-, spr. nu juist zoo bang
Spr. kan vel de verzekering geven, dal
hei college de gronden aan de 'Maas met
van plan is te verknopen. Waarom moet dal
nu in oen verordening worden vastgelegd?
En wat beieeken I. het dan nogelk vroeger
genomen besluit kan later weer worden
ingot rokken.
Door den heer de Bruin is gezegd dat
wal in een verordening is vastgelegd, niet
zoo spoedig weer wordt gewijzigd, iiu.ir
wij wiidgen immers elk jaar JO-rallen ier
ordeninpeii. En zou de heer de Rjuin
z.ich er door gebonden achten, als hij meen
de een stuk grond te moeien verkoupen
in liet Jk'huig d.*r ge meen ie'-1
Indeulaad verwekt men toch dooi zim'ji
besluit een verkeerden »olujn. Wij zijn geen
Rotieniain. tliM wij willen toch nel zno
gioot worden! Wij moeien de menscben
daarom met afschrikken. Wij moeien zoo
veei mogelijk bronnen van bestaan zien
hier te krijgen.
De waarde van den grond is niet Ie he
palen, zegt de heer de Bruin, maar de
erfpacht wordt toch ook verrekend nam
de grondwaarde, In dat opzicht verkeereti
beide in dezelfde toestand. -Men zal zeg
gen, de canon vonlt bij stijging der wam
de verboog 1,-maar dan weet men, volgens
den lieerde Bruin de prijs ook niet. De ier
hoogde canon i» dus hoogstens slecht» een
correctief.
Aan den heer Kavelaars moet spr. zeg
gen Bij herziening van de verordening zal
daar niet inkomen een vergoeding van den
opsta! van bedrijfsinrichtingen, die er ook
nu niet opzei is uitgehouden. Wel zal ver
goed winden de wamde van huizen, die
pen, gangbaar artikel zijn.
(lesteld oen fabriek i» op eifpiirlilsgrojid
gebouwd; die zou dus de gemeente moe-
len overnemen: maar wat zou de gemeente
met dien ouden rommel moeien doen?.Men
moei daarom niet verwachten, dat in dien
zin een wijziging in de verordening zal
worden aangebracht, Spr. gelooft trouwens
niet dal dit een groot bezwaar kan zijn.
De fabriek van de firma .Tos. de Kin-per
slaat ook op erfpachlsgrond en de fun
deering alleen daarvan heeft 72.000 ge
kost.
Die zeer groote sommen in den grond
Grif pakte hij weer in, vroeg of er nog
moer huizen waren.
,.Ja., genoeg; overal... maar we liggen
wat ver van. mekaar, de naaste buur és
bijkans een half uur, 't. is hier' alles ]n»uw-
hmd, weet je."
„0," zei hij.
„Ga wat meer naar de weg, daar is
't beter voor je."
„Dankje. ik moei nou deze kanl uit...
dagl"
De weg boog gelukkig waf om on liep
schuin lief land in. Er slonden ook weet
hoornen, die armelijk bun zwarte lakken
omhoog wrongen; de greppels langs liet
pad lagen droog. Ken kwartier liep ld)
voorl, dan zag hij weer een huisMis
schien ging het daar beter, sprak hij zich
zelf moed in. 0 dat vlakke land, wat 'n
eindeloosheid, waf. 'n verlatenheid in den
winter, en over die onafzienbare vlakten
hing de gratnve lucht, woei venijnig de
wind. Ya.it de zon niets meer te bespeuren
dan een enkele schamp in de zich samen
pakkende wolken. Vertrouwd en zeker voel
de hij rich enkel maar op de verbinding--
wegen die van dorp tot dorp, van stad
naar stad voerden. In het wijde veld, met
zoo'n enkel huis en niels dan de ruimte
drukte je alles. Xcc. hij zou dat boeren
erf maar links laten liggen en naar de
straatweg teragkoeren, hoewol
ilij luisterde. Kakelen van kippen, ge
kwek van eenclen en stemmen van kin do
ven hoorde hij. Ha, daar was dus leven
Geen armoe, mogelijk wat te doen. Hij
sjeoedde zich erheen, en 'betrad vrijmoe
dig, toch schoorvoetend wijl de paden zoo
keurig geharkt waren, 'het welige erf. 'fc
Y'lel ook hier al evenmin, mee.
ui'K-ten -token dat kan spr. nel begrip
ja-u -- zullen den grond natuurlijk niet in
etfpaeht nemen.
Door den lieer Houtman is gezegd, dat
met de lenteberekening de erfpacht meer
aanlokkelijk moet worden gemaakt; die is
niet in bet voordeel van het stelsel. Door
den hom lvmpman« te er vroegei ook reed»
op a.ilig'-lrongen die le verlagen toen wie.
i'u- rentestand.i.ud 1 pt'lnu is die 5 pCt.
Poi li zie! men niet dat dit gunstig werkt
op de erfpacht Wat wel verandering ei-cbL
!-• de ms-elende canon.
De Voorzit lei g doofl dal liet 'l lest
/.ai zijn eeist hel voorstel rnr, Kavelaars
te behandelen Hij verzoekt de hoeren zich
daartoe than- te bepalen
De heer v d. Zee merkt op dat de
heer Gosling i le eft ge/egd da! Bolteulatn
de uitsluitende uitgifte in huur of erfpacht
tan <te gronden aan de .Maas niet heeft
vastgelegd in een verordening, maar spr. wil
er op wijzen dat daar die uitgifte steeds
regel is geweest. Als die regel hier be
stond zou de bepaling hier evenmin m
de Verordening opgenomen beboet en te tt in
den.
De heer int. Kavelaars moet opko
men tegen de bewering van den heet Gos-
lingu dat wij hier hebben bel instituut van
opstal en niet van erfpacht Al» dat juist
ware, zou -jn\ niet tegen onze vemifleiiing-
zijn opgekomen. Hij wit juist meer in de
richting van liet opstal instituut gaan.
art. 782 Hu re. Vetb. (Van bet recht van
opstal) zegt:
Bij het eindigen van het recht van opstal
(reedt de grondeigenaar in den eigendom
ami de gebouwen, werken en beplantingen,
onder gehoudeni» om de waaide daarvan
op dien tijd te betalen aan dengenen, die
het regt aan opstal bad, welke laatste rogt
aan terughouding zal hcddien, totdat de
betaling zal zijn voldaan.
Daaruit blijkt dat bij het opstal-instituut
de vergoeding van de waarde aan den op
stal verplichtend is.
Daarentegen luidt art. 773 (Van het erf-
pacld-rei hO
De erfpachter i» onbea-oegd om a-au den
giondeigenaar te a-ordvren dat hij de waar
de Jielale van de gebouwen, werken, be-
timmeringeii en beplantingen, hoegenaamd,
as elke eerst ge melde heefl gemaakt, en die
ziclt bij bet eindigen der erfpacht op den
grond bevinden.
Vleit ziet hier dus de heide eardiuale
ser»chilpunten tus-.clicn opstal en erfpacht.
Dom- overeenkomst kan men echlet van
die wettelijke bepalingen afwijken en ilat
i» ts.il spr. wil.
Waar B. en W. zeggen dat zij erg voor
lief uitgea-en van den grond in erfpacht
zijn, daar hoeft spr. nu toch bemerkt dat
de heer Goslinga althans niet zoo erg daar
a oor is. omdat hij het niet in het belang
van de gemeente acht om de waarde a-an
den op-lal le a-er goeden.
Spr. i- het met hetn eens dat. al» de
urfpnehtneiner de overeenkomst opzegt de
waarde niet behoeft vergoed te worden,
maar als de Gemeeule de overemkomst op-
Zog! of die overeenkomst loopt al, dan be-
lraori de avaarde z.ï. avel a-ergoeil te avor-
tten.
Spr. wil aan beide part ij m de bca-oegd-
lieid geven om de overeenkomst op te -zeg
gen. Die regeling heeft spr. z.ich gedacht
Voorts zegt de heer Goslinga dat het
niol zoo'n grooi bozmaar is als de waarde
eener fabriek niet aiordt a-ergoed, maar spr.
is van mening dat bet een 'ovenvegend
bezwaar is.
Den lieer il c Ij r u i n koml liet over 't
algemeen voor dal de hoeren zich gemakke
lijk van de jirincipieele kwestie iiimnkon
door het voorstel mr. Kavelaars: uitstellen
en dan later ïlog wel weer eens kijken.
Zoo dikwijls de kwestie aan de orde komt,
hoort men de bezwaren tegen fle a-eror-
„Hoe kom je an die dingen," vroeg do
boerin. „Is dn! avel pluis?"
Hakkelend,, in opwinding o\-er Uit kava-
de a-ermoeden, verleide hij de arnn rhoid.
Dat zijn a-romv en kind 't bedelde op de
buitenplaatsen en dat het alles eerlijk ge
kregen aa-as, goede afleggertjes a-an de fijne
lui.
„In elk geval," hernam de boerin, „kan
ik ze niet gebruiken, dat spul is a-eol
te mooi a-oor me kimters en te ondegelijk
ook. Pak maar avcor in, koopman!"
,,Ik ben geen koopman," antwoordde hü
snel, „ik doe het voor me a-rouw- en kind.''
Xou, br—tig, 't komt op hetzelfde neer."
Onthutst stond bij ea-on. dan drong in
eens een gedachte in hem pp. Onderda-
niir, bijna smeekec.d kermde hij;
„We hebben 't zoo arm 1"
„.Ta man, daar kunnen aa-e niks aan doen,"
a-iel de boerin al at-eer in, „d'er kommen
d'er hier zooveel!"
„Als u soms een stuk brood voor me
'hndt.-.V"
De boerin vertrok haar lip', zei dan:
„Ik zal 'es zien, as 'k heb kun je krijge,
aa-e heblie anders monde genoeg!"
Stea-ig a-an tred ging ze het huis in;
een oogenbl-ik later kava.m ze al lenig,haar
gezonde ava.ngen nog blozemter dan daar
net. Vriendelijker blikte nu ook haar blnu-
a\-e «ogen
„Hier man, neem dat en ga uuu gauw;
a-oor do boer avdl ik 'k niet. avcte!"
Mef snelle schreden, moeizaam al zijn
Loop, a-envijderde hij rich, het groote stuk
bruin lu-ood onder de axm. Ilij trachtte
op dezelfde voetsporen te loopen, om uit
dank de geharkte paden nset. te pletten.
Nu eerstj merkte hij dat hij op zij had
dening; op andere tijden hoort men die niet.
Spr. avil' altijd met genoegen medcaverken
«m de \-erordening zoo goed mogelijk te
doen zijn, maar dal moet niet dienen om
de principieele beslissing uit te stellen.
ri-jiT. heeft den indruk gekregen dat de
heer Koopmaus rich avel a\-at gauav tot
uitstel heeft laten bewegen. Hij zal den
Iwer Goslmga niet a-olgen, waar deze slechts
academische be»chouavingen gaf. De raad,
door deze uit een Duitsch soc. dein. tijd
schrift oa-ergebracht, heeft spr. al opge
volgd, avant in zijn vroeger ingediend voor-
si"! sdireef liij al: „in den regel zal
de grond in etfpaeht weiden uitgegeven".
Zyn opvatting is dus niet zoo a-er weg
van
De heer Gnslinga: II aveet er nietw
\au.
De heer de Bruin: Door het a-oorsteb
rar. Kna-elaars is de motie-Smit niet a-an
de baan. Een dergelijke manier van strijd
a«eten is niet loyaal.
De Baad behoeft zoo hoort spr. nu
m deze discussie weer niet benauavd
te zijn, wan 't geheole college wil "de gron
den aan de .Maas sleohfs in erfpacht uitge-
ven. Nu heeft spr. groot vertrouaveu in
zijn luedeinen-dieri in hel algemeen en in
het College van B. on W. in 't bijzonder,
maar eenige weken geleden is nog grond
verkocht op advies a-an B. en W., hoeavel
het College van meening verklaart te zijn
dat die grond niet behoort te avorden a-er
Dacht.
Door den heer Goslinga werd aangea-oerd
dal Rotterdam ook geen bepaling heeft ge
maakt dat de gronden aan de Maas moe
ten avorden uitgegea-en in huur of in erf
pacht, maar daar is regel dat niet
verkocht wordt.
>jir. zou gaarne met die opa-alting mee
gaan, als ook hier erfpacht regel en a-er-
koop hooge uitzondering was. maar dat
is niet zoo. Hier avordt telkens a-erkocht
De heer Hou I man: Grond a-oor in
dus trie?
De heer de Bruin: En de gronden
die aan de firma's Smulders, Brice White,
Landman
De heer Houtman: Landman niet
De heer de Bruin: Het argument van
den heer Goslinga is zoo onlogisch, dat
spr. zich er werkelijk over verhaast. Wij
zullen daar nooit verkoopen, zegt hij, maar
liij voegi er dadelijk bij, als groote sommen
in den grond gestoken moeien aa-orden, om
■een fabriek op te richten, kan ik begrij-
tpeit, dat men geen erfpacht wil.
Maar er komen toch langs de revier geen
een«gezin,swoningen
Nu is het aa-ol waar dal een a-erorcle-
ning telkens kan herzien avorden, maar als
men dut mei een dergelijke Impaling deed,
zou dat toch beneden de avnardigheid van
den Raad zijn. Wij herzien ook nu niet
telkens onze a-erordeningen. Als a\-e al zoo
ver avaren en dat a-oor verkoop do a-erorde-
ning moest, avorden herzien, behoeft ons niet
meer zoo ongerust te maken. Spr. zou avel
willen dal de heer Goslinga, om't stemmen
a óór het advies van B. en W, nader te ver
dedigen, een ander element in het debat
had gebracht.
Deze zei de o.m. dat erfpacht aa-el goed
avas aroor de Gemeente, maar voor den
erfpachtnemer een 1 es'aan-onzekerheid
schiep, lie Raad en zeker ook de aa-et-
houder, die voorzitter is van Grondbedrijf,
heeft toch in de eerste jdaats te letten
op de lm)ongeil der Gemeente en niet op
de bestaanszekerheid van een particulier.
Door den Voorzitter is gevraagd: waar
zijn in Rotterdam de sociaaldemocraten;
daarop is reeds door den heer Goslinga
gcantavoord. Niet bij alle gemeenten heeft
de grondpolitiek een zelfde bcteekenis. Rot
terdam stelt als regel: „wij verkoopen
niet" en daarom roeren de sociaal-demo
craten zich daar niet.
moeten wezen en met hier aan de nette
voorkant van het lm is.
Een eind verder sloeg af een wagen
pad, Even aarzelde hij, nam het dan, 't
zou hem terugbrengen naar de groote weg,
hij verlrouwde zich niet verder zoo in het
akkerland, al verdwaalde je ook nooit meer
(ban een paar uur naar links of rechts.
Met graagte heten zijn scherpe tanden in
de hontp brood, en voor het oogenblik
waande hij zich de wereld te rijkde triest
heid van zijn gedachten viel weg in de
bevrediging der maag. Als een mensch maar
le eten hnd. behoefde je je niet ongeluk
kig te voelen, honger en kou. dat waren de
twee snijdende zwaarden voor de tirnten,
ze vernietigen je kracht, vermoorden je
eigen ik. Maar als je kunt, voorzien in
de eerste behoeften dan uil je meert en als
je dat meerdere heb wenseh je nog meer,
grenzeloos, totdat je de knak krijgt en dan
tuimel je weer. Kun je het de menschel)
kwalijk nemen, dat ze villen houen wat
ze hebbenals hij nog bezat zou hij
evenmin afgeven, dat is te zeggen: baga
tellen wèl; en met een bagatel was hij
al tevredeni
Gretiger heet hij nog in het brood, zijn
kaken gingen geweldig op en neer, "SjVt
fletse vlasharen wipten mee. Een scham
pere zonneflats verguldde ze ineens; ver
klankte rijn sproeterig gezicht. Die zonne-
gliintj» deed hem ook even vergeten de nij
dige wind, die hem snijdend in het ge
zicht joeg en hem in het voortgaan be
lemmerde.
Dan zakte zijn plotse opgewektheid, dreef
opnieuw aan de grauwe stemming van daar
even, en nu ineens weer slap en moede
loos voelde hij zwaar zijn eenzaamheid
Wij voeren niel oppositie tegen allen ver
koop want er passeeren heel wal voor
stellen tot verkoop ran grond zonder prin
cipieel debat. Stel den Raad in de ge
legenheid de verordening te herzien maar
wijs de principieele beslissing op dien grond
liiet af.
De heer Goslinga venscht nog even
kort le antwoorden aan den heer de' Bruin.
De bestaan-onzekerheid der particulieren
moge voor dez ui geen reden zijn om met
verplichte erfpacht voorzichtig te zijn, spr.
wil dit gaarne aannemen. Spr. heeft daar
'mede echter slechls bezwaren genoemd die
tegen hel stelsel bestaan. Door die bezwa
ren wordt de vestiging van nieuwe bron
nen van beslaan belommerd.
Spr. weet «ok wel dal Raadsleden en
wethouders de belangen der gemeente heb
ben te "behartigen, de heer de Bruin be
'hoefde dat hier niet. te komen vertellen.
Maar men moet ook de bestaanszekerheid
der zich hier vestigenden in aanmerking
nemen in het belang der gemeente.
De lieer Koop mans merkt op dat do
heer d« Bruin hem blijkbaar verdenk! van
twijfel, maar Haar hij het voorstel mr. Ka
Velaar» steunde, heeft hij dat gedaan m>
andoren in de gelegenheid te .stellen hun
stem in zake erfpacht uil te brengen, zon
der daarbij te woideu beïnvloed door de
minder goede bepalingen in de erfpachtsver
ordening.
Het spijl spr. dat hij als vrijzinnig-demo
croat ditmaal niet inet den heer de Bruin
kan nmehuppeten.
'G.e lac h
Dal de gronden wel eens in prrjï kunnen
dalen, moest voor den heer v. d Velde
een reden zijn om voor erfpacht te stem
men, want in dat geval zal ook de canon
daten.
De Voorzit t e r sluit nu de discussie
eui brengt het voorstel-mr. Kavelaars in
stemming.
Dit wordt .verworpen met 12 legen 9 stem
men.
Vóór stemmen de lieeren v. d. Zee, v. d.
Scha'k, Koopmans, Nolet, Houtman, mr.
Kavelaars, Wouterlood, v. d. Meer op v.
Westendorp.
Tegen stemmen de heeven Goslinga, Beu
kers, Dubbelman, De Bruin, v. d. Hoek, De
Graaff, Schrander, Schefters, Din kolnar, v.
d. Velden, mr. v. Brie! Sasse en Lagerweij.
Het voorstel van B. en W., hierna in stem
ming gebracht, wordt aangenomen met li
tegen 7 stemmen.
Vóór stemmen de hecrcn De Graaff,
Sehreuder, Scheffers, Nolet, Houtman, mr.
Kavelaars, v, d. Velden, Wouterlood, v. tl.
Meer, mr. v. Uriel Sasse, Lagenveij, Gos
linga, Beukers en Dubbelman.
Tegen stemmen de heeren Koop/mans,
Dinkelaar, v. Westendorp, v. d. Zee, v.
d; Schalk, De Bruin en v. d. Hoek.
Gronilveiko o p.
Adres van S. C. van Waalwijk van Doom
<].q. betreffende uitgifte van grond aan de
St. Liduïnastraat, met advies van B. en W.
De Voorzitter herinnert er aan, dat
in overleg met de Commissie voor hei
Grondbedrijf B. en W. voorstellen de» ge-
vraagden grond te verkoopen tegen den
prijs van f7.75 per kt.2
De heer Koopmans meent, dat do
straat. 40 M. breed is hij een oppervak,
van 1000 M.-'
De Voorzitter antwoordt bevestigend.
De heer Koopmans: Die breedte geeft
dus geen ruimte voor 9 beneden- en boven)
woningen. 'De diepte van tden kop zal
teruggebracht worden Jet 20 M. De zijstra
ten, meent spr.. zijn in het geheel verkocht.
Nu lijkt het hem toch wel wat vreemd,
dal van een straat, die reeds geheel vet
kocht is, weer een stuk wordt afgestaan.
Als dus legen die huizen daar nog een
huis aan die straat gebouwd wordt, is dit
daarvoor toch een nadeel.
midden op dat groote land, waarboven drei
gend hing de sombere lucht, alles rond hem
leegte ea verlatenheid. Het wagenspoor
bracht Item niet naar de groote weg, liep
geleidelijk voort en eindigde van hier te
zien. Itij een kotlorswoninkje, dut daar nog
heel verre lag. Een plotse tegenzin on? aan
te kloppen hij de lui die 't zelf niet hadden
on hem met oogen, geniepig van wantrou
wen het. sukkelig erfje afdreven nog voor
hij er een voet zetten kon, deed hem even
stilstaan om te overleggen. Nee, hij moest
weer naar de groote weg!
Dwars stak hij over, door een vore van
het. geploegde land en dook dan door een
droge greppel, het dorre bermhout knak
kend door zijn zware tred, tot hij weer
onder zich had de. klinkers als een rast,
veilig pad.
Naar weerszijden, zoover zijn oog reikte,
lag de heerbaan leeg, de dalende lucht
grauw op het Zwart van de kale boomen
die zich reikten lot in het oneindige. Maar
de2e lange lijnen uitloopentl in het niets
van de horizon tot een enkele punt, ver
ontrustten hem niet zooals daar op het
veld, 't gaf hem een gewaarwordende ze
kerheid. Op een hard-steenen mijlpaaltje
zette hij zich neer en overpeinsde zijn toe
stand. Veèl" te bedenken viel er niet. Hij
was een lamme, slappe vent, die nergens
toe deugde; een vak verstond hij niet, op
een fabriek kon hij niet werken door zijn
zwakke borst. Toch, hij vermeende wel wat
te kunnen doen als ze hpm de weg daar
toe wezen of hem in de gelegenheid stel
den Dan lachte hij ineens om zijn stom
me praat en verviel opnieuw in raag ge
peins, rijn kop dof,.enkel nog voelend de
scherpe wind die door de naakte boomen
De prijs waarvoor verkocht wordt, is ge
steld in verband niet de diepte en do
halve breedte der straat, en nu komt het
hem toch niet goed voor, dat er nog een
woning zal komen aan de aangrenzende
straat. Het p'an van bebouwing geeft aaa
spr. de zekerheid, dat in die zijstraat ge
bouwd zal worden.
De lieer Goslinga merkt op, dat do
bebouwing van den kop zeer dmu is, want
die vereischt drie gevels
De lieer Koopmans: Vier toch?
De beer Goslinga: Nu ja, maar drie
die zichtbaar zijn en dus een goed uiter
lijk moeten hebben. Er worden geen hul
zen gebouwd in de zijstraten, maar waar
schijnlijk komt er wet een ingang aan de Van,
Sinaleveltstraat. Alle andere ingangen ko
men in de St. Liduïnastraat
Die kopbiokken moeten duur worden be
bouwd en nu wil men den grond nok nog
duur maken. Dat houdt de bouwers terug;
het bewijs daarvoor is, dat men meestal
ziet dal zij die liever voor anderen laten
liggen. Als dat streven gevolgd wordt, wordt
immers de bebouwing Ie duur en wij blij
ven inet onvoltooide straten- zitten.
Wij trachten de koppen goed bebouwd te
krijgen en daarom moet die grond niel te
duur gesteld worden. Een prijs van £7.75
bij 1000 M.2 is niet le Jaag. De prijzen
worden in Grondbedrijf besproken en ver
geleken, om ze in liehoorlrjke evenredig
heid te brengen.
Tiet gaat niet aan om een enkel punt te
nemen om daar vergelijkingen te maken.
Er is overeenstemming tussehen het Col
lege en den bouwer overde wijze van
bebouwing, voor de zaak bij den Raad
komt, want dal alles wordt bij de bepaling
van den prijs in aanmerking genomen. Spr.
hoopt, dat de heer Koopmans dat zal inzien
en met het voorstel zal meegaan.
Het voorstel, hierna in stemming ge»
bracht, wordt aangenomen inet 15 tegen 6
stemmen.
Vóór stemmen de lieeren Lagerweij, Gos
linga, v. d. Zee, Beukers, Dubbelman, De
Graaff, Scheuder, Scheffers, Nolet, Hout
man, mr. Kavelaars, r. d. Velde, Wouter
lood, )"an der Meer en mr. v. Brie! Sasse.
Tegen stemmen de heeren v. Westendorp^
v. d. Schalk, De Bruin, v. d. Hoek, Koop
mans en Dinkelaar.
DIr, bel., InToerr. en Ace.
Ministerteelp 'benoemingen, bevorderin
gen, verplaatsingen, enz. bij den dienst
der directe betastingen
De rijkskierk L. j. E. Zink ter direc
tie Maastricht is aangewezen voor de tij
delijke waarneming van het kantoor Waar
denburg.
Dc rijksklerk A. Schutter te Dordrecht
flnv. en Ace.) is aangewezen ,v,oor de
tijdelijke waarneming van bet kantoor Oost
burg.
Verplaatst. Ingang 14 dezer: de komm,
3o ii. I. Ba rends, van Roosendaal tijd., naar
Neerittcr; S. Rademakcr, (van Roosendaal
tijd., naar Ottersum; H. Suthalter, van Prin-
Cienlïage tijd., naar ;Wellerlooi.
Ingang 17 dezer: de k'omm. 3e kl. M.
Huizing, van Princenhage lijd., naar Eijs-
den g. en 1. (tijd.); W(. van der Glas, van
Zevenbergen naar Kerkrade-Rolduö (tijd.);
P. II. Pijning, van Zevcbergen naar Te-
gelcii.
Ingang 18 dezer: de komm. 3e kl. B. F.
Kramer,van Roosendaal tijd., naar Bit-
del g. en I. Holtrop, Nan Leur tijdj,,
naar Nvswiller; P. A. de Noord, van Leur
tijd., naar Hoogeruts.
Ingang 1 Maart: de komm. le kl. J. Tlji
Kreischer, van Rotterdam sch. d. naar Rot
terdam gem. d.; de komm. 2e kl. 1L -T.
Me ij er ink ran Rotterdam gem. d. snaar Rot
terdam sch. d.; de komm. 8e kl. J. Vis-
»er, van Bergen naar Ecli'erboschf. A.
F int ;tu tv ono, van Necri Iter naar Bergen.
(Bevorderd. Ingang 16 dezer: van {comm.
ijsde en vlijm scherp hem omstreek. Hij
merkte niet eens (Jat er lui nader kwa
men. 1
„Hoe, ril jij hier...'?"
Verschrikt keek hij op' en staarde vreemd.-
"Zijn vrouw stond voor Item. Tally zag
hij op oen afstand, wachten. Zichzelf
wenschto hij naar de Mookerhei
„Dat helpt ook niet veel, dat brengt ook
niet in als je hier luiert," stekeldev ze.
„Nee," zuchtte hij gelalen, „ik kom van
het land daarginds." t
„En heb je wat gemaakt?"
„Niks!" 1
„Ho," antwoordde ze, „nou dan groet
ik jeKom Tillyi
Hand aan hand schoven ze voort.
Op zijn blauwe paaltje bleef hij ach
ter, aan zichzelf evergelaten.
Hij zag zijn vrouw en kind wegschui
ven, hand aan hand, iil kleiner werden
haar figuren, totdat hij zc op liet laatst'
heelemaal niet meer zag. Niet een enkele
keer hadden ze omgekeken, zelfs geen nei
ging daartoe bespeurde hij-, hard en een
zelvig liepen ze door. Verwachtte hij dat
dan? Welnee tóch, hoe kon hij daar over
zemen, liedgoed wist bij hoe het ervoor
stond. Gaf Zijn vrouw dan niet om hem?,
Och, a.ls ze alleen waren ging hot best/
ze was niet zoo afkeerig van hem, docli
zoo gouw als Tilly erbij was veranderde liet;
Stug en kil werd ze, en hatelijk erbij;
tegen Tilly alleen deed ze dan lief, jd
vist nooit recht hoe je 't met haar had.;
En hij zelf...?
Hield liij van zijn vrouw en kind? Hij
grijnsde hij die overweging en besefte dat
hij hier nooit een antwoord op z'ou kim*
