YOQR DAMES.
Gemengd Hienws.
Koloniën.
eischen ro^r het opnemen van non men
wen brooder or nieuwe zuster.
Behalve de vergaderingen, wnai gcc--iige
gezegden zich kruisten» of men in eon
eerbiedig sfil/w ijgen luisterde naar do voor
drarht van ecu meertor up letterkundig
gebied, hadden de hoogste kringen en moei
sjieciual de hofkringen iwn feesten, \va;u
gedauM, gespeeld en geflirt -werd Th- me
rmotten, door hnftnheid, beratlisheid nf
hooge geboorte ten Ivesfe gegeven nan d<>
bewonderende toeschouwei>, huilen tevens
den laatsten gelegenheid voor levendig dis
cours.
Wilde men onder intieme vüendinnen
zijn, dan kwam men met een handweikp-
en zat men samen bijeen under het hou
den valt een gezellig praatje. Oudere da
mes, en ook jongere zaten op stoeten met
hooge ruggen om een speeltafeltje, dal In
licht werd door twee kaarsen, terwijl vom
den familiekring het voorlezen een gelief
koosde uitspanning was.
Hadden de hoogere klassen haar dans
partijen. Vergezeld van spel en causerie,
de burgerstand bad voor uithuizig vermaak
meer hel 1 iefheldK-rijteoneel, én voor hui
selijk feest groote eetpartijen.
Een tractatie, die in de 18e eeuw meer
tot de hoogere kringen beperkt bleef, was
het theedrinken. Koffievisites kende men
sedert lang, maar t.hee was nog zeer kost-
baar en werd slechts gedronken uit, fijne
Chineescho kopjes, onder het rondgaan van
hand tot hand van mooie zilveren of gou
den geciseleerde snuifdoozen. ïta dames
versmaadden toen een snuifje niet, ze ge
noten er evenzeer ran als de lieeren. Slechts
op het einde der ISe eeuw raakte deze
onsmakelijke gewoonte in rliscmliet.
Het op prijs stellen van kunst, geest en
vernuft en het houden van literaire avond
jes waaide van Frankrijk over naar de
naburige landen. Mannen als Schiller en
- Goethe bewogen zich in de hofkringen op
gelijken voet met prinsen, diplomaten en
edelen, er kwam een verfijnde toon in
de gezelschappen, men begon zich af te
wenden van slemppartijen. Het werd mode
voorlezingen over kunst en letterkunde bij
Ie wonen; op avondjes van deftige' burgers
luisterde men naar liet, voorlezen van dra
ma's en dichtstukken, die daarna te-spro
ken en gecritiseerd werden. Letterkunde
en veelal zware letterkunde was de mo
destof, waar ieden-en belang in moest' stel
len en deskundig over kunnen ooTdeeJen.
Daar het bespreken van zulke onderwerpen
voor da rues en voor een gioot. gedeelte der
heeren meestal was een zicli wagen op
glad ijs, muntten zulke avondjes doorgaans
niet uit door levc-ndig discours, en werden
ze liet onderwerp van menig Irekeldirhb
TUÜKSniE VROUWEN.
Waaneer men zich een voorstelling maakt
van een Turksche vrouw, denkt men on
willekeurig aan zwart, haar, donkere oogert
en een donkere gelaatstint. Hot vrouwentype
in Turkije is echter in het geheel niet zoo
donker. Het meest ziet men er bruine haten
en oogen en een lichtgekleurde huid. Et-
zijn echter ook vrouwen met zwart en met
blond haar. Vele oudere vrouwen verven
hun haar: meest geven ze hel een rootte
tint, die varieert fussrlion lichtrood er.
scharlaken roodDe reden hiervan is, dat
een Mohammedaan niet grijze haren niet
bidden mag. Er is geen vreemder gezicht
denkbaar dan zu-o'n oude vrouw, gerim
peld, met een mond zonder tanden, bleek,
doch met roode haren, waarop oen vroolijke,
kleurige muls staat; haar leelijte ges tel Ir
is gehuld in ruime kleoron van de kost
baarste zijde, schitterend van diamanten
en ongeslepen sniaragflen; ze rookt, en
blaast groote rookwolken door haar neus.
Een moedervlekje op het gezicht word!
als een groote schoonheid beschouwdmen
vertelt hiervan het aardige verhaal, dat de
liefde op die plek gekust heeft, fu Tur
kije wordt geen vrouw als een volmaakte
schoonheid beschouwd, Wanneer ze niet
één of twee moedervlekken op het gelaal
heeft
Het dragen van sluiers wordt niet door
den Koran voorgeschreven, zooals men dik
wijls meent; maar het bedekken van ge
laat en haar is xo-o'n gewoonte gewor
den in Turkije, dal het de macht heeft
gekregen van een godsdienstige wet.
Een eeuw geleden was de Turksche. kloc
derdraeh! voor mannen zoowel als voor
vrouwen vrooiijk en schilderachtiglang»-,
ruime mantels, rijk gegarneerd, een groote
tulband voor de mannen en een ieder droeg
jtiweelen; doch suMn Malimoud liet Euro-
peesche kostuums in Turkije komen en
schafte tulband en kaftan af. De kleeding
der vrouwen leed minder onder de veran
dering, dan die der mannen, doch lang
zamerhand kleedden de vrouwen zich meer
en meer op Europeesche wijze. De klee
derdracht barer grootmoeders, die bestond
uit een ruime geelzijden broek, gele muil
tjes, geborduurde jakjes met ruime mouwen,
zctoals Turksche vrouwen nog wel eens
afgebeeld zijn, is tegenwoordig alleen nog
maar te zien op- een tentoonstelling of
bazaar en in de kleerkasten van een oude
Turksche familie. De rijke Turksche vrou
wen in de groote steden kleeden zirh in
huis al naar de laatste Parrjsche mode.
Op straat dragen zij neg den sluier.
DE AARDAPPEL'.
Op de spijslijst voor de huishouding' ont
breekt de aardappel nooit. Een middagmaal
Zonder dit voedingsmiddel kan men zich
niet denken, en toch neemt de aardappel,
wat zijn voedingswaarde betreft, Lij lange
pa niet een belangrijke plaats in. Zijn eigen
lijke voedingswaarde is zelfs in vergelijking
mot de horensoorton. erwten en bootten,
vleesrh, melk en eieren, zeer gering Rij
een groot gehalte aan water, bevat de aard
appel weinig eiwit, kalk en phospltor/unt.
terwijl hel gehalte aan zetmeel van onze
am dap pelen vrij groot is en tot 26 a 27
pCt. kan bedragen; dit hangt af van de
snm-t on van den toestand van den grond,
waarop ze verbouwd zijn.
De soort, die het rijkst aan zetmeel is,
i- het meest gewild en ziet et dan ook
op den schotel het smakelijkst uit. Dam
de aardappel, zoowel voor anti ate rijk.
ate het ware den hoofdschotel vormt, is
hef niet van belang ontbloot, om hier te
wij-zen oji de noodige voorzichtigheid, die
bij hei gebruik, vooral van oude aard
appelen, m acht dient genomen te worden.
tedere hui-vrouw weet, dat in het voor
jaar. ongeveer van midden Maart af. de
aardappelen in den kelder beginnen te ont
kiemen en dit des te meer, hoe vochtiger
de opslagplaats is en hoe verder hot voor
jaar vordert. In de eerste plaats worden
duur die uitspruitsels vele voedende bc-
-tanddeclen aan den aardappel onttrokken,
maar wat nog erger is, er ontwikkelt zich
in zulke uitgewassen en verschrompelde
aardappelen een hoog vergiftgehalte en wef
de zoogenaamde ..solanine", dat ook veel
in de aardappolvmchten (zaadbolletjes) aan
wezig is. "Waar inzonderheid gaarne veel
aardappelen gegeten worden en soms maag
aandoeningen optreden, kan men zeker zijn,
tint de oorzaak ligt in minder voorzichtig
toebereide aardappelen. Om aardappelen,
waarvan de kiemen uitgeloopen zijn, on
schadelijk te maken, is het niet alleen
noodig om z<- van alle kiemen te bevrij
den, maar ook alle kleine knollen.- die zich
aan de grootere bevinden, weg te doen,
want vooral deze zijn bepaald vergiftig,
dat vil zeggen: rijk aan solanine". In
het voorjaar en de maand Mei moeten de
aardappelen, zorgvuldig geschild, gekookt
worden; daardoor gaat de giftige stof over
in het kookwater. Wanneer, zooals bij en
kele spijzen wel geschiedt, deze aardap
pelen met bijkomende groenten gekookt wor
den en het afkookwater niet wordt verwij
derd, bestaat het gevaar, dat zulke spijzen
minder goed zullen bekomen. Bij het schil
len dienen ook alle vlekken en zwarte plaat
sen verwijderd te worden; want ook deze
werken niet minder schadelijk. Het vei
ligst doet men om de oude aardappelen tij
dens het koken af te gieten, en dan weer
nieuw warm water toe te voegen.
Bij velen bestaat dc gewoonte, om rleu
-chilletnan groenten- en keukenafval, dus
ook do mxtkippekrhillon tv.ee te geven, en
toch kunnen laatstgenoemde nog goeden
dienst m de huishouding bewijzen. Ge
droogd kunnen ze als brandstof worden
gebruikt/e branden zeer goed en geven
bovendien hel belangrijk voordeel (en daar
om is bet voornamelijk Ie rloen) «lat ze
kachelpijp en schoorsteen goed reinigen.
DE MACHT DER PERSOONLIJKHEID.
Het ligt in onze na'tuur, achting te heb-
i>cn voor daden, ons voor hem te buigen, die
in zijn soort altijd geheel is, wat hij zijn
wil. Wat is het, da*. ons in grooto en be
roemde mannen zoo bijzonder aantrekt?
De macht, waarmee zij alles aangrijpen; de
grootte en de standvastigheid van bun' wil,
waarmede zij over alle hinderpalen heen
hun doei nastreven. Hun edele standvastig
heid, hun wonderbaarlijke volharding, de
trouw, waarmede zij aan zich zelf en hun
ideaal trouw blijven, begeestert ons en
sleept cms mede. Zelfs hun eigenaardighe
den, hun kleine zwakheden, bevallen cms.
omdat, zij met fmn kracht, met hun wijze
van denken (ezamenhangen. Wij houden
van deze menschen, wij bewonderen hen,
utn'lni wij weten, wat zij zijn en waar
naar zij streven. Daarentegen hebben wij
oen natuurlijke antipathie tegen al wat op
pervlakkig willoos is in het menscliclijk
karakter, wanneer men niet recht weet,
wat wij aan hen hebben. Menschen, die
niet recht weten, wat zij willen, trekken
ons weinig aan. Wie mag vriendschap slui
ten en een mensoh vertrouwen, die zelf
geen vertrouwen en liefde beantwoorden
kan Wie mag iemand zijn liefde schen
ken, 'He niemand of nooit hartelijkheid
betoont? Een lauwe vriend is geen vriend.
Tiourig de menseh, van wie gezegd kart
worden, hij heeft geen ziel on kent geen
kleuren.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Do tsaar van Kus! and is een hartstoch
telijk rooker. Hij rookt bijna uitsluitend
Turksche sigaretten, die speciaal voor hem
gemaakt worden. Men zegt, dat de tsaar
jaarlijks van 1800 tot 2400 gulden aan
tabak besteedt.
Het Britscho rijk voorzag de wereld in
het afgeloopen jaar van 3.545.150 ton zout,
waarvan er 1.873.550 uit het Vereenigd
Koninkrijk kwamen en 1.300.477 uit En-
gelsch-Indië.
De eerwaarde dominéé Wood, die on
langs op twoe-en-negentig jarigen leeftijd fo
Lancashire, in Engeland, stierf, had van
de zeven-en-zestig jaar, dat hij het predik
ambt vervulde, slechts twee Zondagen ver
zuimd.
René Forschler, die te Parijs gevangen
zit, houdt waarschijnlijk het record van het
aantal diefstallen, gepleegd door een man
ran slechts 25 jaar. Hij heeft er namelijk
al 205 op zijn rekening.
«MM
In Japan wotrden in het huis der bruid
begrafenisdiensten gehouden, den avond
vóór /ij in het huwelijk treedt. Dit moet
botcekcnen, dat de jonge dame roctr haar
rader en moeder dood is.
Tv tit tig van de mooiste meisjes van het
dorp Perry, in Oklahoma, hébben den
directeur-generaal van den Oklahaviu-
spoorweg gekust, om hem te bedanken
voor een nieuw station, dat hij in hun
geboorteplaats liet bouwen.
Een rector's weduwe in Engeland, me-
vrouw Laine Pierce, heeft aan haar. koet
sier een wekelijksch bedrag van 6 gulden
nagelaten, ten einde daarvan haar hond
Gyp, zoolang deze leeft, een goed bestaan
te verschaffen.
In Venetië, js het de gewoonte, om,
wanneer er iemand sterft, op diens huis
en ook in de aangrenzende straten een
biljet aan te plakken, dat den naam, ge
boorteplaats, leeftijd en de ziekte, waar
aan hij gestorven is. aangeeft.
Tegenwoordig wordt er in Parijs kamee-
lenvleesch verkocht. Do dieren komen uit
Algerië en wegens hun onterribaren aard,
worden zij ten slotte naar het abattoir ge
zonden. Dezelfde handelaar bracht ook on
langs als nieuwtje herenvlecsch aan de
nïSrkf.
ANECDOTEN.
De onderwijzeres van een zeken? school
zond een van haar meisjes-leerlingen naar
buiten om aan een kar wat pruimen fe
koopen. Zij gaf het meisje een kwartje in
de hand, zeggend
„Let nu goed op, Marie, of de pruimen
wei rijp zijn, en knijp eons in een paar,
vóór je ze koopt"
Al heel gauw kwam het meisje met een
blos op de wangen en een triomfantelij-
ken blik in de oogen terug, en terwijl zij
de onderwijzeres oen zak met pruimen gaf,
legde zij het kwartje op tafel, zeggend:
„Zooals u gezegd had, kneep ik eerst
in één of twee, en toen de man niet keek,
kneep ik een zak vol."
Ex-president Roosevelt weid eens gewe
zen op ©en schilderij, waarop hij zelf af
gebeeld was, slag leverend, met een zwaard
zwaaiend boven op een paard.
„Vindt u dat het lijkt?" werd hem ge
vraagd.
„O, ja," hernam hij, ,,'t is heel goed,
alleen heb ik nooit een zwaard gehad,
en ik reed ook niet te paard. Maar overi
gens is het heel goed."
Een vrouw, die van een wandeling thuis
kwam, zag lot haar schrik haar zoontje
tegen hot huis op zijn hoofd staan.
„Jan, ondeugende jongen, wat doe je
toch?" riep ze uit.
„Ik sta op mijn hoofd," antwoordde Jan,
„u hebt immers gezegd, dat ik spelletjes
moest spelen, waarbij mijn schoenen niet
versleten."
ZONDER PRATEX.
Een brommerig oude heer komt haastig
een barbierswinkel inloopen, en zegt tegen
een persoon, dien hij daar ontmoet: „Ik
wil mijn liaar geknipt hebben, maar doe
het zonder praten. Ik kan niet uitstaan, dat
een barbier tegen me praat, terwijl mijn
haar geknipt wordt."
„Ja, mijnheer," was het antwoord, „maar,
ziet u
„Daar hebt je het al," viel de oude
heer in do rede. „Je wilt al dadelijk met
praten beginnenje knipt mijn haar en
houdt je mond."
„Ja mijnheer, maar ik zou u toch wil
len zeggen
„Maar ik wi! niet luisteren," antwoord
de de oude. „Knip mijn haai* en praat
niet."
„Maar heusch, mijnheel', u moet me toch
toestaan te zeggen
„Ik wil je niet toestaan iets te zeggen,"
bromde de ander. Ik wil ook niet naai- je
luisteren. Ik geloof ook niet, dat je me iets
te zeggen hebt, dat ik nog niet weet.
't Eenigc wal ik van je verlang, is, dat je
mijn haar knipt, en dat je zoo spoedig
mogelijk begint" Dc oude heer keek woe
dend, plofte in een stoel neer, en sloot
zijn oogen, ten teeken, dat hij niets meer
wilde hooren.
Do ander nam met een wanhopig gebaar
oen schaar ter hand en begon daarmee te
werken. Toen het liaarknippen afgeloopen
was, oponde de oude heer zijn oogen en
keek in den spiegel. Elk aangebleven haar
op zijn hoofd Jxssfde ran verontwaardiging
en schrik.
„No-om je dat haarknippen?" riep hij
uit ,,'t Is schandelijk gedaan, 't Is of
de ratten het hebben afgeknaagd. Durf je
je zelf barbier noemen? Je bent net zoo
min barbier als ik."
„Nu hebt u ten sdotte eens gelijk, mijn
heer," brulde de andor ten antwoord. „Ik
ben de varkensslager van om den hoek,
en ik pas op den winkel, terwijl de bar
bier even uit is."
DE HlilSVRDUW VAN ViOORHEEN
EN THANS.
Welke huisvrouw heeft niet het hart
en dikwyls den memd vol klachten over
de dienstboden en vergelijkt deze met. de
huiselijke, gezellige, deugdelijke dienstba
ren van moeder en grootmoeder? Ze denkt
er niet aan, dat moeder en grootmoeder
ook <fen ander soort huisvrouw waren,
meer huiselijk, gezellig en rijk aan hui
selijke deugden, dan dodbter en klein
dochter.
Alen heeft niet naar de sterke vrouw
uit het Evangelie of de dochteren van
Odysseus terug te koeren, om de vrouw
te vinden, leidend een leven, dat van den
vroegen morgen tol den laten avond in
beslag werd genomen door zware huishou
delijke plichten, die, op zeldzame uitzon
deringen na, alleen man en kinderen,
en ondergeschikten golden. Ten tijde van
Clo-diwig, in de zesde eeuw, bewoonde de
edelvrouwe en zelfs vorstinne een villa
of versterkten IniteM met een legertje van
onderhoorigen, voor wier lichamelijke br
heeften zij zorgen moest. Alles werd in
huis vervaardigd. Alle ambachten waren
vertegenwoordigd binnen de omheining dei
woning van den heer, en het was de vno-u
we, die liet binnenbestuur had. De huis
vrouw hield het oog op het malen van
het graan, op het stuksnijden ran het ge
slachte vee, op het spinnen, weven er.
verven van wol. vlas, garen en weefsels,
op het vervaardigen van schoeisel, de Mee
ding. do meubelen, de wagens. Ze hield
toezicht bij het binnenkomen der vootr
raden voor den winter, stelde ieders por
tie vast, liet liet overige opbergen voor
buitengewone gelegenheden en vond met
al deze bezigheden nog tijd voor haas-
plichten als echtgenoote en voor het In
oefenen van schoone kunsten. In de mid
deleeuwen was het gebied «Ier odelvrou
we minder uitgebreid. Ze had minder
personeel, omdat er minder werk was. De
koopman voorzag haar van veel, wat haar
voorgangster moest laten vervaardigen door
haar omgeving Zij kocht stoffen, juwee
len, huishoudelijke benoodigdheden van den
rondreizenden koopman, wiens bezoek op
den burcht niet bezongen werd, zooals
dat der minnezangers en troubadour.-;, en
die toch misschien nog welkomer was bij
de slotvronwe.
Vooral in do steden wordt het leven
der rijke en der welgestelde vrouw mak
keiijker, maar het .verschil met tegenwoor
dig is tocfn nog groot Haar huishouden
vraagt haar ge .dad: ge zorg. Ze hee't j tar
markten en soms ook wokelijksche mark
ten, die haar van veel in- en uitheems-ch
voortbrengsel,'n voorzien; maar dit zijn
meest grondstation, en wil ze een nieuw e
muts hebben, dan moet ze de ben nodig
de kanten, linten en stoffen naar de mu.-
senmaakster brengen; heeft zij een japon
rok noodig of haar man een overkleed
dan moet ze zich wenden tot, den Meer
maker; de schoenmaker, goudsmid, hand
schoenmaker wachten op haar bestelling
vóór zij iets vervaardigen; want de am
bachtsman heeft niets Staan voor den vei
koop; hij werkt naar opdracht en dooi
gaans verwerkt hij de grondstof, waar
van de huisvrouw-cliënte hem voorziet. Zoo
verwerkt de meubelmaker het hout van
zijn klant tot een kast of tafel, de looi
gieter het ontvangen fin tot borden, 1<-
pels en drinkbekers.
Langzamerhand krijgen we de winkels,
waar veel klaar staat om meegenomen t
worden, maar veel wordt ook nog maar
geleverd op bestelling en het huishouden
van den rijken stand is nog steeds een
ingewikkeld raderwerk, dat door de hum-
vrouw in beweging gebracht moet worden
en welks geregelde loop slechts verzekerd
wordt door gestadig toezicht en degelijke
vakkennis van haar kant
De uitvindingen der moderne wetenschap
hebben de huishoudkunde schijnbaar tot
oen gemakkelijke wetenschap gemaakt; ze
hebben de taak der huisvrouw dermate
verlicht, dat deze liet dikwijls niet mectr
de moeite waard acht over huishoudelijke
plichten te spreken of er aan te denken.
I)e moderne vrouw heeft zich aangewend
huishoudelijke bezigheden b ncden zich te
beschouwen; de huishoudelijke lasten heeft
ze zich van do schouders geschud, om ze
op die der ondergeschikten te leggen. Haar
plichten zoekt ze minder binnen- dan bui
tenshuis en haar genoegens eveneens.
Hoe kan ze dus verlangen, dat haak
dienstboden omgekeerd voelen en denken?
Zij beschouwt en behandelt hot huishou
den als oen bijzaak, ziet laag neer op
keuken- en huiswerk; het is van haar kant
dan ook billijk, te vorderen, dat de keu
kenmeid het koken van het middageten
als een hoofdmoment van haai' dag be
schouwt en niet haar ontspanningstijd, en
dat de tweede-meid meer denkt aan haar
kamers en bel, dan aan dc pretjes, die
haar 's avonds en op uitgaansdagen wach
ten.
Bijzonder- erg is de toestand in menig
gezin te Parijs, waak men slechts leettt
voor uithuizig pteizier en genoegens. Het
is niet meer de vrouw des huizes, die den
rooster der werkzaamheden opmaakt of
de vrije uren van het personeel regelt
De tweede-meid, die te Parijs den titel
van kamenier draagt, wil niet vóór acht
uur 's morgens luisteren naar de bel
als er kinderen in huis zijn, die vroeg naar
school moeten, dan moet de moeder ze
wekken en aankleeden en voor haar ont
bijt zorgen. Het is voorgekomen, dat de
knecht de aanmerking maakte, dat hij het
niet kon doen met een tafel als die zijner
meesteres, en bijna algemeen wordt door
het mannelijk personeel geëischt, dat geen
diner gegeven wordt qji den uitgaansdag
door hen bepaald.
Een meesteres, die slecht aangeschre
ven slaat in de dienstbodenwereld, wordt
eenvoudig geboycot door het corps der on
dergeschikten.
Wil zich de een of andere onwetende
aanbieden, dan wordt ze door den con
cierge onderhanden genomen en haar wordt
de mevrouw zoo zwart afgeschilderd, dat
zij zich haast te vertrekken zonder zich aan
gemeld te hebben. Zelfs een 'schoon
maakster of hulp voor eenige uren is on
vindbaar geworden.
Het begint in menig gezin een nood
wendigheid te worden voor de vrouw des
huizes, de handen uit de momven te ste
ken en pak-aan te spelen, wil ze de bed
den opgemaakt krijgen, en eten op latei
hebben. En noodgedwongen leert ze de
dienstbode ontberen. Misschien wordt het
voor een volgend geslacht mode, da,t me
vrouw en de dochters zich met het huis
houden bemoeien en het. huiswerk, dat
zoo vergemakkelijkt wordt door de vele
uitvindingen, niet meer willen toevertrou
wen aan een duur betaalde en slecht werk
verrichtende vreemde.
Dan zou er mot meer sprake zjjn van
diensteodennood,wat een prachtig compli
ment zou zijn voor de beschaafde vrouw.
Een vèr-stuurboot.
Da jonge Amerikaansehe ingenieur John
Hammond Jr. te dezer dagen voor den dag
gekomen met een verbluffend mooie uitvin
ding- een verbeterd sytseem vèr-stuurboot,
door middel van draadlooze telegrafie. Do
jonge uitvinder in de 25-jarige zoon van
den bekenden mijnbouwkundigen ingenieur
en heeft zich in zijn woning to Massachu
setts sjieciaal gewijd aan de studie der radio-
dynamiek Zijn eerste experimenten be trof
fen de werkingen, die met zoeklicht op
selenium waren Ie bereiken. Daarbij vond hij
een heel aardig stukje speelgoed uit: een
hond, die vooruit wandelde, wanneer men
een lichtje voor hem hield. liet geheim©
mechaniek bestond uit een motor, een bat
terij, twee stukjes selenium en magneten.
Het dier stond op wieltjes.
Na deze uitvinding heeft Hammond een
tijd lang beptoefd, de gevoeligheid voor
licht van selenium zoodanig aan te wenden,
dat men van den oever af een schip
kon besturen. Hij nam hiervoor een groo
te zoeklichtlamp, die hij in zijn draad-
looze-fclcgrafiostation aan do Gloucester.
Bay opstelde, en die oen lichtsterkte ont
wikkelde van 680 millioen kaars. Met do
zoeklichtlamp trachtte hij de seleniumcelien,
die zich aan boord van dit type vèr-stuurj
boot bevonden, te beïnvloeden. Inderdaad
gelukte het hem zijn schip veilig de haven
binnen te loodsen.
In den loop van de verdere proefnemin
gen veranderde Hammond den aard zijner
bemociïngen en richtte hij zich op het stu
ren van uit de verte door middel van draad
looze telegrafie. Een kleine boot met noo
dige apparaten toegerust, voldeed echten
niet. Hammond bouwde een nieuwe, spe
ciaal daarvoor ingerichte boot, die met
oen lengte van 40 voet en een krachf|
van 180 P.Keen snelheid van 33 zee
mijlen per uur kan ontwikkelen. De nieuw
ste radiodynamische apparaten werden er
in aangebracht. Thans kan men dif ranke
sclieej,je zonder bemanning zien rondvaren
in de Gloucester Bay, waar hef veiiig vaart,
alle schepen netjes ontwijkt, naar wensch
mol halve kracht of op volte stoom voor
waarts stoomt, terwijl op een afstand van
10 K.M. iemand rustig aan wal zit en
het bootje in zijn macht heeft.
De uitvinder wil nog verder. Hij zegt,
dat de constructie van een vèr-stuur-onder-
zeeboot nu nog maar een kwestie van tijd is.
Eén ding is jammer bij deze ingenieus©
vinding: Liet terrein van vèr-stuurboot is
niet grooter dan eens menschen gezichts
veld. Bij helder weer kan de stuurman-aan-
wal zijn schip op grooter afstand dan 10
K.M. niet meer zien. Doch ook dit be
zwaar zal misschien gauw de wereld uit zijn.
De reis van den Landvoogd,
De landvoogd maakt 21 Februari van
Bandoeng uit oen reis naar Pasoeroean.
Z.-Exc. reist met een speciale trein via
Tarik en Sidhoardjo.
Zondagmorgen 22 Februari zal een confe
rentie p'aats hebben met resident Peere
boom en den hoofdinspecteur van den ge
neeskundigen dienst, ter beraming van maat
regelen inzake do jiestbestrijding.
Maandag bezoekt de landvoogd Malang,
om van daar uiteen tournee te ondernemen.
De duur der tournee zal naar gelang der
omstandigheden worden vastgesteld.
Een Incident.
Bij inhuldiging van den majoor Chinees
te Soerabaja had het volgende incidenjf
plaats. Toen na eedsaflegging alle Euiro-
peesohe en Chineescho en Inlandsche auto
riteiten bijeen waien in de woning van
den nieuwen majoor, werden verschillende
toespraken gehouden, waaronder een door
den President der Chineos-che Vereenigtag
Soe Po Sa, die zeide, dat de Ghineezen
alhier veel grieven tegen het gouvernement
hadden.
Hij a-iep de hulp van den nieuwen, ma
joor in tot overbrenging dier grieven aan
de rogeering; hierop volgden toejuichte}-
gen van do jong-Chineezen. Daarop nam
de resident het woord, en hield een krach
tige toespraak, waarin hij zeide niet te
begrijpen, waarom dc tusschenkomst van
den majoor in casu was ingeroepen, wijl
grieven en wensclien bij het Europeesch
bestuur moesten voorgebracht worden. Bo
vendien gaf vorige spreker onjuiste voor
stelling omtrent den toestand der Clninee-
zen, die hem, den resident, steeds hadden
verklaard dat de toestand hier voor hen
veel beier dan in China was; hierop krach
tige toejuichingen van het Europeesch ele
ment (Java Bode.)
Tamil] getjinfjangil
Een afschuwelijke moord had 12 Februari
plaats pp de rubber-onderneming Si Boedan
in Padang-Bedagei, Een kongsie Chineezen
heeft den. tand.il van een andere kongsie op
gewacht en op beestachtige wijze geslacht
Niet minder dan veertig steekwonden wer
den het slachtoffer toegebracht
Zoodra de beheerder der onderneming
van het feit verwittigd werd, telefoneerde
hij de politie te Tebing Tinggi. Een van
daar uitgezonden politic-detachement {ont
moette onderweg een 'troep van 23 Chinee-
zen van de onderneming. Aanvankelijk be
weerden dezen dat zij zicli over een loon-
kwestie gingen beklagen, maar bekenden
ten slotte, dat ze den tandil hadden ver
moord. Ze werden allen gevankelijk mee
gevoerd naar de afdeelingshoofdplaats.
Wat de aanleiding was tot deni moord, is
nog niet met zekerheid bekend. De kongsie
had met den tandil niets uit te staan.
Het verhoor, dat heden door den magistraat
werd afgenomen, heeft nog geen licht over
d« aanleiding verschaft. (Sum. Post),
