60Jaargang.
Zaterdag 21 Maart 1914
14482
jDerde Blad
Burger Browning.
OTTDE FEXJNJE.
3D© vreemd© lach.
ALLER LEI7"
De2e courant verschgnt dageljjks, met uitzondering van Zon- Ba Feestdapafc
Prife per kwartaal'? Voor Schieda m én Xlaardingen fL 1.36, franco
par post £1* 1.66,-
Prijs per week: Sloor Schiedam en Silaardingen '10 oent,
Afronderlpe nummers 3 oent;
Abonnementen worden dagelijks aangenomsni
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vöör een
uur aan het Bureau bezorgd zfja»
.Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Ergs der Advertantiënl San 1—8 regels fl, 0.32J ieders regel mees
15 cents,- Reclames 90 cent pérregel, Groote letters naar de plaats die SüJ
innemen.:
Advertentiën bij aBonnement op voordeeligs voorwaarden, XarisEea
hiervan zip gratis aan het Bureau ta befcomsn,
In de nummers dia Dinsdag-,- Donderdag- en Zatardagavond
verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot dm pr§s
van '40 cents per advertentie,- bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 108,
Niemand, die dit opschrift leest, denkt
meer aan een oud stelletje good, dat nog
ergens achteraan in een kleerkast ligt, ietier
weet, dat daarmee bedoeld wordt, de
oude overtuigingen op staatkundig gebied,
die voor andere hebben plaats gemankt.
Oude plunje in de politiek liet is er-n
geducht wapen, waarmee men elders zoo
wel als bij ons te lande de tegenwoordige
machthebbers te lijf gaat en altijd weer
met succes.
In de geweldig-tragische zaak, die de/c
week Parijs in beroering gebracht heeft,
was het alweer die oude plunje, die een
groote rol speelde. De hoofdredacteur van
de „Figaro" had op eeu niet scherp ge
noeg te qualifireeren wijze met die oude
plunje tegen den minister Caillaux gea
geerd, zoo, dal ten slotte mevrouw Cail
laux een daad vin eigen richting heeft ge
pleegd, die zeer zeker niet goedgepraat kan
of mag worden maar toch volstrekt niet
onbegrijpelijk of alleen-afkeurenswaard is.
Een daad als die van mevrouw Cail
laux is in Nederland nagenoeg onmogelijk.
Wij hebben niet het temperament van de
Franschen en gelukkig ook niet de
jury, die in den regel met een sentimen
teel hartdenkt Wij hebben bovendien
veel scherper tegenstelling tusschen open
baar cn particulier loven. Een redacteur
van een „nette" courant als de „Figaro"
zou hier alweer gelukkig niet kun
nen doen wat de hoer Gaston Calmette heeft
gedaan. Want voor en aleer hij zijn tegen
stander onmogelijk had gemaakt kou hij
zichzelf en zijn blad onmogelijk hebben
gemaakt met op deze wijze te wroeten in
het particulier leven van zijn tegenstander.
Wij beschouwen dit als een geluk
doch hel is niet heelemaal een onvermengd
geluk. Want de scherpe scheiding, die ten
onzent bestaat, maakt ook vrij wat schijn
heiligheid en -vertoon van degelijkheid mo
gelijk. Bij ons kan de man, die in zijn
particuliere leven immoreel (in den ge
bruikelijker! zin van dit moeielijke woord)
leeft, in zijn politieke loven de Ixsstrij-
ding van deze immoraliteit maken tot den
hoeksteen van zijn politieke meening, ja
de grondgedachte van zijn geheelc politiek*-
actie. Dit sterk doorgevoerde dualisme in
de maatschappij heeft dan ook zijn groote
bezwaren men behoort dit te erkennen
ook ai blijft men van meening, dat de
practijk, die veelal elders gevolgd woidl,
niet aanbevelenswaardig is.
Doch op één punt kan men ten on
zent precies hetzelfde beleven ais men nu
in Frankrijk beleefd heeft dat men een
politicus, met zijn oude plunje van zijn
Op den dag dat Victor Leblanc, de snel
heidskampioen der automobilisten, zijn
nieuw contract toekende, liet mevrouw Le
blanc haar handspiegel vallen, die tot scher
ven versplinterde; bovendien gooide zij aan
tafel het zoutvaatje om, dus: allemaal voor-
teekonen van 't slechtste soort, zelfs voor
een minst bijjgeloorig mensch.
Mevrouw Leblanc was echter van nature
duchtig bijgeloovig en zij was dien flag,
buiten zich zelve van angst. "Zij bezwoer
haai- man het noodlot niet te "tarten.
Tictor zou stellig haar wens dien hebben
ingewilligd, doch zijn woord bond hem en
ook zijn n.ia mZijn beroemde naam van
koen, gewikst, onvervaard automobilist bad
hij te handhaven. Geen kleinigheid.
Maar al deze beweringen overtuigden me
vrouw Leblanc nièl. Onrust en angst Lie
ven liaar plagen. En hoe steeg haar on
rust, toen zij vernam, dat haar man het
nummer 13 uitgereikt was geworden hij
de eerstvolgende races!
Zij barstte in tranen uit:
„Je Zult niet meedoen 1 Je moogt liet
niet! Het .zou zelfmoord zijn!" knikte zij.
Victor kon zich niet verhelen, dat ook
hem de slechte voorteekenen hoogst on
aangenaam aangedaan hadden. Maar hij was
en. bleef van de meening dat hij zijn eens
gegeven woord gestand moest doen.
„Ik verzeker je heilig, Marie, het zal
ditmaal de laatste race zijn. En werkelijk,
(jen tegen één win ik ook ditmaal weer
plaats tracht af te dringen. En dat is hiei
even bedenkelijk als ginds, omdat men' aan
de prodneeering van oude plunje ten on
rechte een beschuldiging van oneerlijkheid
van den tegenstander verbindt.
Dat nu is, indien men het geval van een
hooger standpunt beschouwt, ten «enenmale
onjuist, .fa. men zou bijna verder kun
nen gaan en zeggen, dat op den man, van
wien geen oude plunje ie vinden is. col
der de verdenking van oneerlijkheid of al
thans domheid zou kunnen-vallen dan op
den oudeplunje-man.
Immer,-, dat men ten aanzien van de
groote vragen, vari den dag, die getieel.c
lijk van philosophiochen, gedeeltelij!; van
psychologist-lion aard zijn, van meening
verander!, ligt evenzeer voor de hand ah
dal men ten aanzien van de philosophic
cn de psychologie van meening verandert.
Ja in de psychologie is het zelfs on
mogelijk niet van meening te veranderen
Iemand van 25 jaar ziet nu eenmaal zijn
rnedeinenschen heel anders dan iemand van
45 jaar. Die van 25 jaar laat zich opwin
■den, denkt nog in den regel te veel met
het hart, ziet de mensehen niet zooals
zjj zijn, doch zooals hij ze graag zien wil,
meent nog, dat men de menschel ijke na
tuur gemakkelijk veranderen kan en dat
men door voorschriften en voorlichting veel
leiding en opvoeding kan geven. Terwijl de
man van 45 jaar den mensch geheel an
ders ziel, weet hoe moeilijk het is ver
andering te brengen, kent vooral de groote
wijsheid van Shakespaeie, dat hot veelal
beter is te blijven bij de kwade dingen,
die men kent, dan te gaan naar andere,
waarvan men niets weet en niets kan we
ten. Uit den aard der zaak is dus hot
psychologische inzicht van het jonge
mensch geheel andere dan dat van hel
oudere. En zoo moet ook het politieke in
zicht, dat zich in zooveel opzichten op de
psychologie baseert, veranderen, men moet
met name in normale gevallen conserva
liever, of wil men voorzichtiger vooruit
strevend worden.
En terwijl men deze ontwikkeling ten
aanzien van de psychologie voor de norma
le houdt, vindt men zc in de politiek
afkeurenswaard cn gebruikt men de blij
ken van die ontwikkeling als een middel
om don tegenstander af te maken.
Het groote voorbeeld uit de nieuwer.'
politieke geschiedenis is hier de vroege
ro Pruisische minister van financiën, von
Miquel. Deze heeft heel veel last gehad
van die oude plunje en zoo zijn er wie.
Nu is het wel te begrijpen, dat men in
de politiek zoo gevoelig Js voor die be
schuldiging van meeningsVerandcring. Im
mers de politiek is nu eenmaal niet het
terrein van de meeningvasdieid. Er woidt
daar zooveel gelaveerd en geschipperd en
„met de practijk rekening gehouden" dat men
met een beschuldiging van nieeningswijzf-
ging daar altijd meer succes moet hebben
dan in oen ander milliou. Doch ten slo'te
is dat geen reden, waarom men een uit
do natuur der dingen voortvloeiende vci-
andering van meening direct moet. gaan
beschouwen als een oneerlijkheid, terwijl
met mijn kar. Doch dan is het uil, Marie,
voor goedl"
Zij kon ten slotte niet anders doen dan
er zich hij neerleggen. Maar welke wan-
hoopsuren doorworstelde zij niet, de arme
Vast overtuigd was zij van zijn noodlot,
werpen groote gebeurtenissen haai- scha du
wen niet vooruit?
Met groote gedruktheid volgde zij Vic
tor's voorbereidselen. Zij zag hem er op
aan ach, hoe jong was hij nog, welk
een heerlijke, volle levenskracht bezat hij!
Wat een benauwenis te denken, dat... mis.
scliicn
De laatste dagen, vóór den afgesproken
datum, vertoefden beiden in hel hotel, dat
aan den groeten weg lag. dien door de
races gevolgd zon worden. Zij was steeds
in tranen en ook hij bogen al meer en
meer te twijfelen aa n zijn goed gesternte.
Met beangstigd gemoed inspecteerde bij
zijn automobiel als iemand, die zijn graf
vóór zich gegraven ziet. Met den dood in
'1 hart vertrok hij
Marie aarzelde goruimen tijd of zij zich
wel aan den weg zou opstellen, Waarlangs
de auto's voorbij zouden snorren.
Zou baar tegenwoordigheid haar man
goed of kwaad brengen? Dwaasheid om
daai-over nog te twijfelen; hot einde van
alles kende zij immers al, voelde zij im
mers! Integendeel, zij moest op den weg
zijn, haar man zou haar bifstnnd noo-
dig kunnen hebbenmisschien zou zij
zijn bloed kunnen stelpen misschien
zijn sterven verlichten...
De race was meer dan 130 kilometer lang.
Een voorgevoel zéi haar, zich op te stellen
men die iiieeningsvcran(lering op gelijksoor
tig terrein als van zelf sprekend en vol
maakt eerlijk beschouwt.
Het feit, dat men op dit gebied zoo
eagdenkend is, heeft bovendien een l>e-
denkeiijk soort conservatismc-in radicaliteit*
tengevolge, dat voor wie scherp toekijkt
in voel gevallen nog heel wat bedenke!ij
kor is dan phmjevoTwis^eling.
Immers, wie jong in de politiek geko
men is en zich dadelijk veel geuit heeft in
organisaties van gelijkgestemden, heeft bijna
geen andere keus dan uit het openbare
loven verdwijnen óf steeds vasthouden aan
de opvattingen, waaraan hij als jongmensch
zijn hart verpand had. Het is natuurlijk
toch al moeilijk om dwalingen te belei-
den, oude banden te verbreken. Doch wan
neer men zeker is, dat men door tóch
aldus te handelen den naam zal krijgen
van politieken weerhaan en van onbetrouw-
baar politicus, dan is liet begrijpelijk, dat
velen voor de verleiding bezwijken orn de
oude plunje maai- aan te houden, ook al
wordt men zoodoende een acteur, die
andere gevoelens hoeft dan hij der me
nigte voorpraat.
Het wil ons dan ook vooa-komen, dat die
volkeren, die prijs stellen op een gezonde
verdere democratische ontwikkeling, in de
eerste plan's zich bewust behooron te wor
den, dat verandering van politieke inzich
ten veeleer iets normaals en gezonds is
en de praesumplLe van eerlijkheid geeft
dan hel tegenovergestelde. Als men zich
zoo ten onzent eens wilde afwennen altijd
te snuffelen in de oude kleerkasten naar
oude plunje, zou ons openbare leven daar
mee in hooge mate vooruitgaan in ontwik
keling.
Wij hebben herhaalde malen de Stelling
verdedigd, dat hot noodzakelijk is op den
wapenhandel wat scherper toe te zien en
met name te zoajgen, dat een revolver
niet zoo gemakkelijk te krijgen is voor
den eersten den besten, die hem hebben wil.
En wij hebben daarbij uiteengezet, waarom
speciaal in Ne Ierland de wet op bet dra
gen van wapenen een mislukking is, die
niets vermag tegen dat gevaarlijkste van
alle instrumenten, dat de Parijzen aars ,,bur
ger Browning" noemen.
In den laat-ten tijd is deze kwestie weer
actueel, in Duifechland en in Frankrijk.
!n beide landen zijn er veel voorstanders
van oen beweging om dezen citofyon de
boeien aan to leggen. En er blijven voor
beelden Ie over van de afschuwelijke ver
woesting. die citoyen Browning aanricht.
Hel laatste, droeve voorbeeld is bel go-
val van mevrouw Caillaux. Zij nam -
slaat er den revolver, stak die in haar
mof en gnig naar het gebouw van de
„Figaro". I
Doch wat doel mn-romv Caillaux anet
een revol ver Hoori zoo'ii ding in de mo
derne Paiïjsclio huishoudens tot de trous
seau van mevrouw? Zoo gek is het in
Nederland zeker nog nLei: De meeste dat
mes, die hier haar man heleedigd weten,
dicht hij hel einddoel, waar een, zeer sterke
helling den weg gevaarlijk mankte door
de gevaarlijke korte bocht vooraf. Darir
wachtte zeker hei ongeluk
Bij de eerste ronde gebeurde niets; haar
man was reeds overwinnaar op vijf zijner
concurrenten.
Bij de tweede ronde had Victor weer
oen groeien voorsprong behaald en twijfel
bleef er niet meer over: hij werd de held,
de kampioen
Bij den dorden keer zag zij hem, of
liever ried zij, dal bij bet was, want ile
stof had hem in een dikke wolk gehuld.
De scherpe helling en bocht werd in dui
zelingwekkende vaart genomen. Hij moest
haar al lang achter zich hebben, toen zij
zic-h bewust werd, dat nu het gevaar dan
ook voor hem geweken was.
En toch, de seconden verstreken, einde
loos langzaam, dertig, veertig, zestig
Mario leefde niet. moer. Het scheen haar
of haar hart had opgehouden ie slaan...
Girardy, Grémain suisden haar voorbij.
Dat zou wel Vermont zijn, die daar zoo
dicht achter Leblanc aanreed. En nu raast
Vermont voorbijEenige oogenblikken
no.g, en
„Leblanc, Leblanc 1"
Om haar heen hoort zij plotseling ge
roep.
„Leblanc!"
Pin werkelijk, aan hel einde van het be
groeide dal wooxft plotseling oen wagen
zichtbaar. Hij wordt al grooter, komt dich
terbij Vijfhonderd meter scheiden hein
nog van de bocht, die een 800 meter van
het einddoel verwijderd ligt. Hij behaalt
zeker de overwinning, tenminsteals
kunnen zoo'n ding niet „nemen", omdat het
er gewoonlijk niet is. En tegen het zelf
halen zijn hier als daar natuurlijk hc-rT
wat bezwaren, nu nog afgezien van de
kalmeerende wei king van een onvmimide-
lijk uitetel.
En nu is dit voorbeeld nog nh-t het
ergste. Men kan zich denken, dat iun.fnd
in zenuwoverspanning zoo'n dine, dat np
den schoorsteen of op de schrijf aftel ligt
opneemt, in één run de straat opvliegi, het
courantenbureaii binnenholt en -«hmt. Doch
hier is ten minste nog de mogelijkheid,
dal men onderweg afgeleid wordt of t t
bezinning komt of op andere wijze van
zijn doel wordt verwijderd gehouden. Maar
hoe gevaarlijk is zoo'n schiet werktuig bij
huiselijke scènes, hoe dubbel gevaarlijk voor
bange menschen oi men-chon met zwakke
zenuwen
Zeker, er zijn in elk huis wel vcrkliiigen,
waarmee men een ander hef loven kan
benemen of zware wonden kan toebrengen.
Doch zij missen de suggcreerende werking
van dat kleine gevaarlijke dingetje, dat
daai- voor ieder bereikbaar ligt en waai bij
een zuchtje voldoende is om bij het slacht
offer het levenslicht uit te blazen.
Het karakter van gewelddaad, van
krachtsinspanning, van buitengewoonheid
in elk geval ontneemt de Browning ton
«enenmale aan den doodslag.
Wij hebben gezegd, dat de revolver to
als een vergif, dat bij vergissing buiten do
vergifkast is gebleven. Doch de vergelij
king is te slap. Hot gebruik maken van
vergif tot dooden verci.sc.ht sluwheid, list,
een geheel van manipulaties bier is dus
allo tijd om nog op zijn .schreden tenia te
koeren, nadat men dezen verschrikkolijk-
grooten afstand, die van de gedachte leidt
tot oen begin van uitvoering, heeft afgelegd,
Bij den revolver niets daarvan. II,et uit
doven van het levenslicht gaat bijna zoo
gemakkelijk als het uitdoen van het eloc-
trisclio gloeilampje en zeker is hot in
bcicie gevallen met een vingerbeweging ver
richt.
Een revolver is dus in den regel be
slist gevaarlijker dan vergif. En een staat,
die past op den sleutel van de vergifkast,
doch toelaat dat revolvers rondslingeren
in hef. bereik van kinderen en zenuwzwak
ke of overspannen personen om van
den misdadiger nu maar te zwijgen han
delt zeer inconsequent.
In Duitschland wij zeiden het reeds
begint deze overtuiging nog sterker naar
voren te komen, vooral na, de schilderijen
van verdwaasde individuen, die '111 den
laatstee tijd een paar maai zijn voorgeko
men. Men heeft ginds togen een scherper
toezicht op den .wapenhandel vooral aangc
voerd, dat de wapenindustrie daardoor
schade zou'kminen lijden. Doch zeer terecht
heeft men daartegenover gesteld, dal het
publieke welzijn de hoogste wet moot zijn,
zelfs al zouden particxüieren van zekere
maatregelen, in het openbaar belang gono
men, nadoelen kruinen ondervinden.
Terecht intusselien wijst men er ginds
op, dat het 'niet gemakkelijk is afdoende
maatregelen te nemen en dat hot onbil
lijk zou zijn nu ineens plotseling den ver
koop to verbieden zonder dat men iets
bij de hellende, gevaarlijke bocht
Marie voelde een rilling over haar rag..
Zij sloot de oogon. Zij hield de ooren
dicht. Neen, zij wilde liet geraas niet hoe
ren, den wagen niet zien, die al naderde,
al naderde....
Zij hoorde hein tóch! Eeu luid gegil...
sieminejitumult...
Zij opende de oogen.
Twintig meier vóór hnnr lag de auto
versplinterd, als een dier in doodstrijd ueer-
gesmnkt, md zijn boenen in de lucht, eu
daarnaast twee menschen ook neer-
gesmakt, onbewegelijk.
Gek van schrik wil zij vooruil, maar zinkt
machteloos neer onr plotseling met één' nik
weer op te staan, vooruit te snellen.
Een lioop menschen staan om den wa
gen heen.
Zij dringt <-r zich, met uitgestrekte ar
men, schorre stem, doorheen.
Een der heide'1 mannen, de mecanicien,
wordt opgenomen dood de andere,
die men ook weg wil dragen ook dood
Zij werpt zich op hel lijk.' Vol gruwelijke
ontzetting licht zij den doek op, die zijn
gezicht bedekl.
Het was haar man nietHef was
La fenestra
Vol aandacht hese bouwt zij het leven-
looze gezicht, twee gapende wonden gid
sen bleed uit.
Een mateioeze, pijnigende vreugde door
schokt haar... Zij lacht, lacht, een.schrille,
sidderende lach
Bestraffende blikken der omstanders strie
men haar. Met verbaasde oogen ziet zij
de menschen aan en zegt:
„Het is immers niet mijn man, Ik dacht
deed togen hen, die nu al burger Browning
ui hun dienst hebben. Men stelt voor de
ingezetenen voor te schrijven, dat zij de
revolver.-, die zij in hun bezit hebben, moe
ten inleveren, doch heeft bezwaar tegen be
uling van de aldus aan den staat rngcle-
virde- revolvers. Men wijst er verder op,
dal, wie werkelijk kwaad in den zin heeft
den revolver niet aangeeft en zich zoo
doende een voorsprong verschaft op zijn
iiii-le.bi.rgoi-, die door de afgifte wcer-
kxizer zijn geworden. Doch men geeft ge
deeltelijk weer toe, dat men met strenge
-traf Ten legen zulke oude bezitters cn met
een paar huiszoekingen men houdt ginds
van drastische maatregelen lieel wat zou
kunnen bereiken.
Het zijn ongetwijfeld moeilijkheden. En
zij, die bang zijn voer dkb nieuwe be
moeienis van den staat en toeneming van
den staatsdwang, betoogen, dat wij biejr
opnieuw weer den burger onder een nieu-
coniröle willen stellen.
Vooral vo.jr dit laat-te argument gevoe
len wij veel. Doch veranderen wij zooveel
aan den beslaaiidmi toestand, indien wij
naasl Je oude giften een nieuw gift ter
opneming in de giflkast aanbevek-n. een
gift. dat ais doodend middel veel gevaar
lijker. onmiddellijker en suggestiever werkt
dan de zwaar-te vergiften, die bekend
zijn.
En ruls men daartegen aanvoert, dat het
al zoo lang zonder gegaan to. dat dit ver
gif niet een nieuw vergif is, moeten wij
daartegenover iwee opmerkingen stellen:
In de eerste plaats, dat de revolver in
zijn tegcnwoonUgen, gevaarlijken vorm wel
degelijk een product is van den laat-ten
lijd. En dan, dal h«t aantal zonuwzwak-
ken zoor vermoedelijk iu den laafsten tijd
zeer, zeer belangrijk L- toegenomen on dat
zoo een zaak (revolver) die voor een vol
komen geëquiiihreerd individu niet het min
ste directe gevaar oplevert, voor steeds
meerdeio van deze zwakkeren steeds ge
vaarlijker wordt
Wij blijven dan ook aandringen op een
wettelijke regeling van deze materie, die
na hei ons voorkomt zeer urgent is.
01 TlEUVKTSCHE ONTSPANNINGEN.
Hadden in den ouden tijd ctó hecren bun
„jeu do jmitne" waaraan zo meer geld en
tijd besteedden, dan goed voor hen was, do
(Linies van haar kant brachten dikwijls te
veel tijd zoek mei meer of minder geestige
rau-erieljes, gezellige leuterpraatjes en het
eindelon» vervaardigen van smaakvolle of
s i nakelooze li a nd werkje-
Hel kringel je van geestige mannen en
vrouwen, dat hij een madame de Sevignó
of een madame de Maintonou bijeenkwam,
was liet sein voor het ontkiemen van een
aantal vergaderingen van mannen en vrou
wen, die bij elkaar kwamen om slechts;
valsch vernuft en vervelende geestigheden
te verknopen. En ieder van de laatste
categorie kringetjes was doorgaans bijzonder
mei zichzelve ingenomen. Men stelde hooge
dat bel Victor was, mijn Victor... maar,
bij is het, nietde hemel zij geprezen
En zij lacht, lacht als een waanzinnige.
„Maar zwijg tocli! Hef is gruwelijk wat
u doet," klinkt het rondom.
Een dame mei grijs haar en verwrongen
gezicht treedt op haar toe
..Wieest u toch stilDie daar is mijn
zoon... mijn jongen..."
Marie voelde medelijden met de onge
lukkige moeder, maar Victor leefde immers 1
Heel zftcht fluisterde zij, wonderlijk-Wreed,
on menschel ijk: „vergeef mij, ik kan niet
anders, ik dacht dat het t mijn man was, ik
hen zoo gelukkig
Een windstoot zwiepte langs do men-
bolionrij.
Leblanc's wagen suist hun voorbij'. Ma
rie's oogen volgen hein.
Een minuut later komt haar man als
kampioen uit den strijd.
En zij klapt in de handen, een overmatige
geluksemotie doorhuivert haar, (verdwaast
baar. En opnieuw lacht zij' met sclirillen
klank.
Haar lach sloeg legen de baar aan, Waar
op de doode lag en waamaastjde weekla
gende moeder ging. Maar zij", zij hield niet
oji. De omstanders keken haar aan en ver-
-Utrelen. Het werd leeg om haar, instinct
matig verwijderde men zich van haar. Tot
dat iemand een hand op haar schouder
legde, haar hand vatte en haar zaclvtkcns
meevoerde, haar, de ongelukkige, jong©
vrouw, wier zenuwen te groote emotie, had
den gehad en die nu haar geest verduisterd
zag door de d roerige wolk, die wij, men
schen,- verstandsverbijstering noemen.
EDAMSCH
