r
EEN vlieger die altijd op gaat
66- Jaargang.
Woensdag 25 Maart 1914.
No. 14485
mriSSuSST'
mÊÊM
De ongekroonde koning.
Defie oouiaat verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zoo- en Feestdagen^
Ergs per kwartaal.» Koor Schiedam oa ïla&rdingon "fl, lt26t franco
per poet 1.65,
Plrijs per weekt Koor Schiedam en Xlaardingen IQ oent,
Afzonderlijke nummers 2 cent,-
"Abonnementen worden dagelijks aangenomeni
Advertenttto voor lust eerstfolgend nummer moeten dee middags vóór bso
sur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korle Haven).
£r$s der Advarta&ti$nl Kan 1—6 regels ftj ö:B2j leden rsgst same
IQ cents, EedamHB 80 cent par regel,- Groote letters naar dg plaats die
inneaneoi - -
AdvBrtentiSn hg aboonBrnent op vooideeligo voorwaarden, fari^eo
hiervan fgn gratis san bet Runa&u te bekomen,
In de nummer» die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden Zoogenaamde kleine advertentiSn opgenomen tot den prijs
van iö cents per advertentie^ bij vooruitbetaling aan het Bureau is voldaan*
Iniercommnnale Telefoon No. 108.
Bericht.
Zij, die zich met ingang van 1 April
sus. op de „Schie&amsche Courant" abon
nee ren, ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers gratis.
Kennis ge yin g.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
hinder knhnen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam;
Gezien de verzoeken. van
le. A, VAN HATTEM, om vergunning
tot oprichting van een smederij in het pand
Ketholstraat 28, kadaster Sectie A No.
1176, gedreven door 3 elcctromotoren; en
2e. de Firma W. HASEKAMP .Co.,
om vergunning tot uitbreiding harer glas
fabriek aan den Havendijk kadaster Sectie
N No. 152, met 14 dectrómotoren.
Overwegende, dat het deskundig onder
zode met betrekking tot die aanvragen nog
niet geëindigd is;
Gelet op art. 8, alinea 2, dei' Hinder
wet; i
'Besluiten:
do beslissing over genoemde aanvragen
te verdagen.
Schiedam, 24 Maart 1914.
Burgmeester en Wethouders voornoemd
M, li. HONNERLAGE GRETE.
De Secretarie
V. SICKENGA.
Schiedam, 25 Maart 1914.
FRANKRIJK.
Volgens de latere mededeel ingen blijken
de getuigenverklaringen, die Maandag voor
den recliter van instructie werden afgelegd,
veel gunstiger voor mevrouw Caiilaux, dan
de voor'oo-pdge krantenbericliien deden vor-
(moeten. Het getuigenis van prinses de
Mesagne Esteedère, gewezen redactrice van
do „Figaro", heeft inderdaad steun gegeven
aan de bewering van mevr. Caiilaux, dat zij
leden had om te gel ooven, dat Calmette haar
■persoonlijk treffen wou, door intieme brie
ven te publioceren. Juist omdat het getui
genis van mevrouw d'Eslredère door de
„Figaro" van gistermorgen beslist wordt
tegengesproken, is het de moeite waard, tc
Weten wat ze precies gezegd heeft.
Roman van
PAUL OSKAR IIöCRER.
N,aar het Buitsch.
(Nadruk verboden.)
s)
Zij ging heen. Erxleb'en begaf zich naar
zijn kleedkamer waar Neumann reeds alles
had klaar gelegd; de hooge verlakte laarzen
met de bruine kappen, de witte broek, de
hooge witte jachtdas, de roocten jas en de
'zwart fluweelen jachtpet. Hij schelde om
den oppasser, die hem bij het aankb-edeii
moest helpen. In zeven minuten was de por-
force ruiter klaar. Erxleb'en Was ongeloo
felijk vlug in hot verkleeden. Ilij beschouw
de den tijd als een te' kostbare zaak om er
één enkele minuut meer dan noodig was aan
te besteden. Rinkelend met de sporen kwam
hij de huiskamer binnen, waar hij' de. beide
oudste dochters vond, juist een eind maken
de aan een pijnlijk gesprek. Zij hadden Jn-
grid de kamer uitgestuurd, want nahiüïbjk
spraken zij over Erwin Schrott.
„Om elf uur veertig komt de auto voor,
kinderen," zei hrj.
Gwendoline wilde de stoute schoenen aan
trekken,
•„Papa, ik' wou u een verzoek doen. U zei
daar straksBeate vindt nu dokHet
is toch wel wat hard voor mij
Hij had de armen op den rug geslagen,
stond met de hielen legen elkaar en wipte
op de teenen op en neer. Hij' zag er uit als
een jeugdige luitenant in zijn rood en- jacht
ro-k, die precies sloot om zijn net, elegant
figuur. „Nu wat. is er dan Gwendoline? Heb
je nog altijd te pruttelen! Vooruit dan maai,
wat heb je te vragen?"
„Ik heb overhaast gehandeld Papa. Ik
Nadat de rechter van instructie Boucard
haar gevraagd had, u-at ze eigenlijk aan
mevrouw Caiilaux had gezegd, zei mevrouw
d'Estredèro
„In den Joop van Januari j.l. vroeg d 1
heer Calmette (die wist dat ik in connectie
stond met mevrouw Gueydan, de eend-
vrouw van den heer Caiilaux) mij, hem een
onderhoud met deze dame te bezorgen.
Ilij bood mij daan-oor een aanzienlijk bedrag
aan. Ik weigerde evenwel. Ik vilde op
geen enkele wijze medewerken aan een
campagne tegen mevrouw Caiilaux, welke ik
afkeurde."
„Hebt ge die voorstellen aan mevrouw
Caiilaux medegedeeld?"
„Ja, ik heb het haar verteld, evenals een
andere poging, die de heer Calmette ge
vraagd heeft."
Eenige dagen latei- namelijk herhaalde
de heer Calmette zijn verzoek tot oen
vriendin van mij. Als belooning voor een
onderhoud met mevrouw Gueydan bood de
heer Calmette toen in .mijn tegenwoor
digheid. 30.000 francs aan die dame. Zo
wees liet aanbod verontwaardigd af."
Öe rechter van instructie trachtte den
naam van die dame te weten te komen,
doch mevrouw d'Estredère ontweek:
„Ik wil; noch kan haar naam noemen.
Dit zou haar in groote moeilijkheden kun
nen brengen en mijn geweten verbiedt bet
mij."
De rechter trachtte tevergeefs haar aan
het verstand te brengen, dat dit getuige
nis van belang zou, zijn, om dat van me
vrouw. d'Estredère te ondersteunen. Deze
laatste bleef zwijgen.
„Welke motieven had ge, om mevrouw
CaiJJaux in te lichten?"
„Ik was haar zeer genegen en wilde do
publicatie der geheimen voorkomen."
Mevrouw Caiilaux werd daarop binnen
geroepen. Haar verklaringen stemden geheel
overeen met die van do vorige getuige. Zo
veegde aan deze nog toe:
„Ik geloofde mijn vriendin en vertrouwde;
dat de pogingen van den heer Calmette
'mislukt waren. Ik was toen vrijwel ge
kalmeerd. Maar toen ik in de „Figaro"
den brief las, die gericht was aan mevrouw
Gueydan en geteekend „ton Jo", toen dacbt,
ik dat alles verloren was.
,,lk wist, dat met dezen brief, waai'
ik buiten stond, twee andere epistels an
nex waren, die wel aan mij gericht waren.
Een van deze brieven heb ik aan den beer
Caiilaux geschreven, toen ik nog mevrouw
Claretio was. De publicatie van da,t schrij
ven zou mij in mijn eer aantasten.
Daarop weid mevrouw Charlrau, de we
duwe van den beroemden schilder, bin
nengeleid. Zij zou op verzoek' van mevr.
nxoest u natuurlijk laten beslissen of Ei
win mee mocht gaan. Maar is het nu niet
beterwant het spreeki van zelf dat bij
allerlei vragen zal doen als ik hem verkla
ren moet waarom u het niet wou beblron.
Vindt u ook niet?"
„Hm! Ik veranderd toch niet van opinie
Gwendoline. Opperhoutvester met drie
duizend mark, een mooi sommetje voor een
burgerman maar voor mijn dochters niet
geschikt. Meerijden naar Döberitz, nu enfin,
dat kan mij niet schelen, laat hem dat maar
doen. Het is tocli een heel ding voor een
jong haasje: voor 'teerst in een rooden ink.
Laten we zijn plezier niet bederven. Maar
na het hallali moet je maar dadelijk af
scheid van hem nemen tot aanstaande leute
Tante Eddy won je nog op Rotholz hebben.
En in December kan je dan naar Ham
burg vertrekken
„O, dat isGwendoline zag hem
met 'groote oogen aan. Was hel oen gunst,
een bewijs van genegenheid of was het
een 'soort van verbanning? Als haar vader
zoo kortaf op bevelenden toon sprak, met
smalle lippen en koude oogen, dan was hij
ondoorgrondelijk Voor haar.
Ook Beate bad zeer rerbaasd opgekeken.
„Je Vindt hel toch goed, kindlief?"
„Zeker Papa. Ik dank u wel zeer."
Zij haalde diop adem „Zal ik, vandaag nog
telegrafeeren?"
„Ja, doe dat wencloline."
„Eigenlijk breven wij liet pas aanstaan
den Woensdag 1e beslissen, Papa."
„Wij «hoblron het vandaag al besloten.'.Of
jij eigenlijk nog niet? Als je de invitatie
liever niet aanneemt dan blijf je natuurlijk
bij ons. Dat spreekt van zelf."
Nu schaamde zij zich over haar wankel
moedigheid. „Neen papa, ik 2al vandaag te
legrafeeren." Zij ging een paar passen, naar
de deur. „Ja, dadelijk." Maar zij bleef mid
den in de kamer staan. Alsof zij verwachtte
Caiilaux aan den hoofdredacteur BaiJby
hebben verzocht om de brieven, die hij van
den hoer en mevr. Caiilaux bezat, niet te
publicceren.
Mevr. Chartran ontkende zulks, ook in
tegenwoordigheid van mevr. Caiilaux, waar
op een heftige woordenwisseling tusschen
beide dames ontstond, waarbij elk haar
standpunt handhaafde.
Do volgende getuige, de componist Isi
dore de Lara, was een vriend van (ten
vermoorden hoofdredacteurr der „Figaro".
Toch achtte hij het zijn plicht, voor ,de
waarheid le getuigen, doch hij wenschte
voor alios de nagedachtenis van Gaston
Calmette te sparen.
Korten tijd voor hot drama dgjeuneeidc
do Lara hij de prinses van Monaco met
mevrouw Caiilaux en mevrouw Estedère.
De laatste had daar het geboete verhaal
verteld van Calmcttes plannen, zooals bo
ven uitvoerig is gemeld.
De Lara had den indruk, dat zij de
„Figaro" verlaten had. tengevolge van deze
campagne, en dat Calmette documenten
tegen den heer Caiilaux trachtte machtig
te worden. Hij herinnerde zicli ook, dat me-1
vrouw. Caiilaux eens do verzuchting liet;
„De vijanden van mijn echtgenoot gul
len nog eindigen met hem van mij v, eg
te nemen," daarbij op een moordaanslag
doelende.
Het verhoor van ltriand hi bartin>u v re
do enqucte-comrnissic* m de ilidieLL zaak
heeft al even weinig opheldering gi-biadit
als de vorige verhoeren. Alteen -schijnt
B-riand zich geheel van alle moiehjke ver
denkingen te hebben schoon gewa—a ben,
terwijl de houding van Barihou inzak" de
publicatie yari het document er mei <-■<-
voller op schijnt geworden.
GEMENGDE MEDEDEELINGKEL
E nge 1 a nd.
In het Lagerhuis werd gisteren weder
om do ontslagkwestie der officieren. die
weigerden tegen de l'teterm.'uinen op te
treden, maar na besprekingen met do lé
ge erin g toch in dien«t. zijn gebleven, dooi
(te oppositie ter sprake gebraclit.
De minister van oorlog, riedy, antw.ior.i
de daaroji, dat hij alle geschreven docu
menten, op deze kwestie bei rekking heb
bend. heden hekend zou maken, met tuin
VAN HOUTEN S
h.
tv..
door haar vader teruggeroepen te worden.
„En, niet waar, Gwendoline, daarover is
venlor geen verklaring tusschen ons noo
dig; zorg dal er geen twijfel meer overblijft
voor den braven Schrott line bitter weinig
hoop hij heeft,"
Gwendoline zweeg. Ilij ging op haar af
en bleef vlak hij haar staan.
„Als jij liet niet op je wilt nemen kind
lief, dan kan ik hel hem wel zeggen."'
„O neen papa, als 'j n blief! niet. Dan
zeg ik het hem nog liever zelf."
Hij had op dal oogonblik innig medelij
den met haar. De uitdrukking vair haar ge
zicht was zoo aandoenlijk, haar hecle hou
ding was als geknakt. Zonder eenigen twij
fel zij trok zich alles zeer aan. De drie
meisjes hadden ieder iets van haar moeder
geërfd. Beate bezat de schoonheid van die
eenige vrouw. In grid, die dreumes, haar
temperament en Gwendoline haar gevoel.
Hij streelde Gwendoline's hand. „Tiet kind
is ijskoud." Toen stak hij zijn handen in
zijn zakken en deed een paar schreden,
door de kamer. „Neem vooral bont"mee in
dc auto. TJe terugtocht is altijd koud. .te
wordt er toch verduiveld warm van zoo'n
jacht, ik heb nog hanciteekeningen te zei
1en. Dus precies elf uur vijftig."
Zij knikten heide gehoorzaam. Maar Beate
zag een paar tranen glinsteren in de oogen
van haar zuster.
Om twaalf uur, juist toen de' grijze auto
mobiel door de „Wolfschlueht" suisde, de
straat onder dc viaducten van den Potsdam-
nier en den Amhalter trein, viel de regen
plotseling mei dikke droppels neer. Beate
maakte zich ongerust. Het gëheele westen
zag blauwgrijs. Een zwarte wolk joeg er
onstuimig over heen. Maar spoedig konden
de personen die in de auto zaten niets ineer
Onderscheiden, want het water liep langs
huvt auto brillen. Een kletterende hagelbui
overviel hen (oen ze op de Billow-prome
nade aankwamen. Toen zij op den broeden
straatweg naar den Have) kwamen, sneed
efeu 'Onaangename westenwind hen scherp
in -'L gezicht Praten was niet mogelijk. IJe
generaal zat zooals- gewoonlijk naast den
chauffeur. Op de tweede bank bad ritmees
ter von Rigalsky mot de beide jonge dames
plaats genomen. De vier smalle plaatsen
daarachter waren bezet, door twee luitenants
wm de cavalerie die veel bij ben aun huis
kwamen, een eerste luitenant van des mfan
lerie en den rijdenden veld jager.
Rtwiu von Schrott droeg nog ecu zooge-
muiinde babyknevel die nu a! wat mulei -
wets stond. Ilij was anders een mooie
jonge man', fijn gebouwd, mei een slank
figuur. i)e wijze waarojiihij zich bewoog was
alleen een weinig coquet. Hij wist dat hij
in den smaak viel Inj de dames. Overal blo
von de blikken op hem rusten, bal bad
hem reeds als jongen wal verwaand ge-
maakt. Atenschen, die hem niet kenden, wor
den er door afgesproten, vooral mannen.
Maar wie hem beter leerde kennen; vergat,
bel, door de bijzondere charme, die van
hem uitging als hij levendig weid. Hij had
een zachte, klankrijke stem, die dooi haar
hartelijkheid innam. Lachen kon hij zoo
prettig, zoo warm en vroolijk, dat .men
altijd moest mcelaehen.
liet gesprek met hein was altijd boeiend.
Jlij was thuis op ieder terrein, sprak uit
stokend Italiaansch, Engclscli en Frunsch
hij had veel gereisd in die landen en wits
op de hoogte der letterkunde; hij was rnuzi
kaal, maakte aardige gedichtjes; er was
nauwelijks één enkel gebied dat hem vreemd
was. Steeds was hij in zijn humeur en had
daardoor ook invloed op de stemming van
zijn omgeving. j,,ttel is of hij altijd jarig
is," had Beate eens run hem gezegd.
Vandaag kwam bij echter niet tot zijn
recht. Toen de auto plotseling stilstond op
willende mededeelingen over de monde
linge instructies.
Voot vandaag werd derhalve ©en breed
voerig debat verwacht. Desondanks meen
den gi=teren eenige ministerieelc afgevaar
digden aan hun misnoegen over de toege
vende houding der regeering uitdrukking te
moeten geven.
Ward (van de arbeiderspartij; werd. blij
ken- de Beu tor telegrammen, luid© toege
juicht door de mimslerieelen, toen hij ver
klaarde: ..De kwestie, over welke wij thans
le IreMistron hebben is, ol hot volk Ito
wetten voor liet land zal maken, hl of niet
zonder inmenging van den koning en het
leger.
Ook de liberaal Bock sprak, onder toe
juichingen van do minis torieelen, zijn af
keuring uit over do wederi n dienststel ling
der officieren, nadai zij hun ontslag had
den ingediend en zeide, dal dc liberalen
het volk wijs maakten, dat troepen in ge
val van nood bij stakingen gebruikt mochten
worden, terwijl de regeering thans reeft
verklaard, dat zij dan hun ontslag 1 ogen
indienen, naar Londen komen (.„naar Buck
ingham palace 1", riep een liberaal lid, on-
«lei toejuichingen van de ministeriedat en
prote-ten der unionisten) en dan wed er op
hun po-d terugkeeren.
Seely verklaarde daarop niet van plan
te zijn vooruil te loopen ©p het debat
van morgen en daarmede was de discus
sie geëindigd.
Rusland.
Naar de „Kölnisehe Zeiluug" uit Pe
tersburg verneemt, zal over enkele dagen
de verloving van de twee oudste dochters
van den tsaar bekend worden gemaakt,
Grootvorstin Olga verlooft zich mal groot
vorst Pawlowits, haar zuster Taitiana met
den oudsten zoon van den Boemeenschen
tioonopvolger,
Mexico.
Een telegram uit El Vervel in don plnai
slaat Durango, bericht, ilat Maandag de
werkelijke aanval op Torreou begonnen is.
Gen, Villa bezette Lento, Waar hij niet den
min«ten tegénstand ontmoette, 's Middags
begon hij den aanval op Gomez, waar bui
tengewoon bloedig werd gevoebten, Massa's
gewonden werden naar liet hospitaal pi
El Yeryel gebroeid. De verliezen aan bei
de zijden zijn zeer «Waar.
Volgens een telegram uit Brownsville
hebben do re trol ten Guerrerro bezet, na
een geveeld, dat negen uur duurde.
De coriesjroiident van de New-York He-
raid", te Everyel, beiuL, dat de artillerie
van Villa, van de dtellingen Gomel Palace
en 'terro ftelapiller uit, die hij met ravaro
verliezen aan pteti vijand heeft oaitrujk'l,
de stad Torreen hevig beschiet. Een groot
aantal vers tokte gebouwen rijn in brand
geschoten. Villa, bluft, dat lip binnen 24
uur in do stad zal zijn.
Nog niet eens dc helft van zjju legjeol-j
mficlil is op hei oogenblik' in actie en
fiet sehietterrein van Döberitz', in dc nabij
heid van de rijtuigen, cfio zich reeds bij den
eenzamen populier lmdden vereenigd, bleef
hij aan zijn lol, overgelaten. Dc generaal en
zijn dochters werden door Prins August
Wilhelm, die in dc buurt stond, hartelijk'
begroet. Ook de beide cavalerie officieren^
lrokende Iroerenrijdera, kregen oon handdruk'
van de prins. De infanterie officier scheen,
deze onderscheiding niet te verwachten. Bn
wendde zich, na gesalueerd te hebben dade
lijk tel den chauffeur, aan wien hij Aniieh-
tiugen moest geven omtrent dc plaats, waar
hij zou wachten voor de terugreis. Schrott
keek dus even uit naar zijn oppasser en.
zijn paard. liet was een uitstekend troe
penpaard, een rossige vos, die de kleine
oefeningsraces van de hoeren van 'het ha-
tail Ion heel goed had meegemaakt. Maar
een schoonheid was het niet. En daar do
opjiasser gedurende let omveer in de1 over
volle stallen geen onderkomen had kun
nen vinden voor zich en zijn paard,- zagen
huid en manen er vrij haveloos uil-
Er waren ongeveer twoo honderd paarden
op hel terrein. Nog steeds stroomden, de be
rijders in allerlei voertuigen toe, bijna allen
in ile kletsnatte, grijze militaire jassen ge
huld. Hoofdzakelijk waren 't officieren van
dc garde. Beate en Gwendoline hadden;'
niettegenstaande het weinig uitlokkende
weer, nog mededingsters gekregenSchrott
telde reeds oen twaalftal Wjalkürem
Het regende nu niet meer, maag do lucht
zag akelig kil en grijs. Het scJiietterréini
met armzalig gras bedekt stond hier en. daar
blank en glom als een moer. Een gemakke
lijk galop peoren was het dien dag met-
Vooral bij liet springen was voorzichtigheid
geraden, want uitglijden kon noodlottige
gevolgen ebben bij de snelle vaart
(W.ordt uervolg'ji.l
SCHIEDAMSCHE COURANT
ftt
E rSSieSSSr-i
ft"//
NW-v
ÉiS^irüifi
