67"' /aargang.
Zaterdag 30 Mei 1914.
wo. S4539
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Kennisgeving.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deïe courant verschijnt d a g e I ijk s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
prjjs per kwartaal: .Voor Schiedam en Klaardingen £L, 125, franco
per post fl. 1.65.,
ITijs per week: Voor Schiedam en Vlaardiagen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent<
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenties voor het eerstvolgend nummer moeten des midifogn vóór een
pot aan het Bureau bezorgd zijn.
BureauLange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiënl Van 16 regels £L ö,9.2j Ieders regel meer
15 cents. Reclames 30 cent ger regel, Groote letters naar de plaats die inj
innemen,-
Advertentiën b§ abonnement op voordeelige voorwaarden, Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers dia Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen; worden Zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot desa prijs
van '40 cents per advertentie, hij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
hinder kannen veroorzaken.
jBurgemeester en Wethouders van Schie
dam,
Gezien het verzoek van W. H. LIEU
WENS, om vergunning tot het oprichten
van een vasch- en strijkinrichting op de
perceeicii kadaster Sectie i, no=. 1238
1747 en 2122 aan de Spoorstraat;
Gelet op de bepalingen der Hinderwet,
Doen te weten:
dat voormeld verzoek met de bijlagen op
de secretarie der gemeenteers ter visie ge
legd;
dat op -Maandag, den löen Juni n.s., de-
voomiiddags ten 11 Va ,ure, ten raad huizo
gelegenheid zal worden gegeven om bezwa
ren tegen het toestaan van dat verzoek in
te brengen en die mondeling of schrifte
lijk toe te lichten;
dat gedurende drie dagen, vóór het
tijdstip hierboven genoemd, op de secretarie
der gemeente, van de schrifturen, die ter
zake mochten zijn ingekomen, kennis kan
worden genomen; en
dat volgens de bestaande jurisprudentie
niet tot beroep op eene beslissing ingevolge
de Hinderwet gerechtigd zijn zij, die niet
overeenkomstig art. 7 dier Wet voor het Ge.
meentebestuur of een of meer zijner leden
zijn verschenen, ten einde hun bezwaren
mondeling toe te lichten.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 30en Mei 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
M. Li HONNERLAGE GRETE
De Secretaris,
I I v. LUIK, L.-S.
Het wetsontwerp- op de instelling van
de raden van beroep voor "de 4Lrecfe be
lastingen heeft nog aanleiding gegeven tol
eenige discussie, oorspronkelijk had de Mi
nister deze raden willen hinden aan d<
rechterlijke macht, maar toen het uit het
l'oorloopig Verslag bleek, dat. dit de Ka
mer allerminst, naar den zin was, is hij
daarvan teruggekomen.
be heer Kooien was erkentelijk voor de
tegemoelkoming, die daarin bestaai, dat die
Raden van Beroep niet. zullen gepresideerd
worden als een aanhangsel van de arron
dissementsrechtbanken, do-or een vechten-
daanut Maar er zullen er vele komen, hetzij
voor een provincie, hetzij voor een "deel
van een provincie, en wel bestaande uil
drie leden, le weten één door den Mildste t
van Financiën benoemd, één door de arron
dissementsrechtbank ter plaatse, en één
door Gedeputeerde Staten. De voorzitter,
die door de Kroon benoemd wordt beeft,
slechts adviseerendc- stem. Nu had de af
gevaardigde voor Grave gaarne gezien, dal
ook een Centraal College was ingesteld
te verkrijgen, dat de rechtspraak dc-r
teroepgraden reet zou leiden tot ongelijke
berechting. IL ook de heer Tydeman had
tesige bezwaren en ook goede wenken, zoo
als den aandrang om den reclamant toch
vooral in persoon te doen verschijnen, en
was er meer, maar daar alles in pais
c"fl vree ging, op hol kantje van het >aaie
was er weinig belangstelling voor deze
/scussie. Benige o/erootijking kwam er
ten de heer Schaper gebruik maakte van
ten tweede amendement-Knobel, om de
vrouwen voor deze beroepsraden benoeni-
aar (o maken, een amendement, dal door
Kegeenng werd overigeiiomen. om de
Aussie or°* het. eerste amendement-Kno
tel weer te hervatten. Hij erkende, dat hij
vorige maal verkeerd had gedaan toen
e heele Rechterzijde ten opzichte van
vrouwenkwestie over één kam scheerde,
n zeer velen daarvan hadden vóór bet
fmendement-Knobel gestemd; maai- dat
nnv doordat de heer Beumer zijn afkeer
de tr *r ®;m®n<l'ement had verklaard uit
fill? g0 Schrift> waartegen niemand van
««chts was opgekomen.
<.öet bleek echter spoedig, dat de afge-
vaardigde voor Appingedam allerminst tiet
woord had gevraagd om dat alleen te zeg
gen; want de heer Lobman kreeg weldra
een veeg uit de pan, omdat hij bij die
vorige gelegenheid had gezegd, dal hij aan
de woorden van den spreker geen waarde
hechtte, hetgeen deze toeschreef aan den
„kleinen haat die deze hem voortdurend
toedraagt". En toen kwam er leven in de
brouwerij. Onze christen-staatsman Lobman
rees overeind om te verklaren, dat hij nie
mand haat. zelfs niet den gcno.hten afge
vaardigde uit .Appingedam. Me gelo-oven
het gaarne; de heer de Savnrrnn Lobman
is, zoover wij de zaak kunnen bekijken, veel
minder een man van bitteren haat, dan van
driftige boutade.
Maar bleef de afgevaardigde voor Goes
gelalen, anders was het met den vecht-
lustigen heer Beumer. Die wilde maaT een--
eventjes de gelegenheid gebruiken om een
ai;fike!, dat Dr. Bos in „De Vrijzinnig-Demo
craat had geschreven, te gaan weerleggen,
een artikel, dat in liooge male zijn toorn
had opgewekt, omdat de anti-revolutionaire
partij daarin een „partij van stilstand" w:w
genoemd.
Maar dat liet de voorzitter natuurlijk niet
toe; de heer Schaimr had hel woord go
kregen om te zeggen, dat hij een vorigon
keer te ver was gegaan, maar men kan
niet terugtreden in de vorige discussie. De
jonge heer Beumer had toen de vrijmoe
digheid om te zeggen, dat hij toch wel
kans zag langs anderen weg te zeggen, wal
hem in deze op het hart lag. Maar de voor
zitter hield voet bij stuk, en Kampen's af
gevaardigde was verstandig genoeg om nie!
in te gaan op1 de zeer luidkeels gegeven
raad van den heer Duymaer van Twist om
zich op de Kamer te beroepen en er stem
ming over te vragen of de voorzitter gelijk
had. "Wellicht dat op' zijn houding niet zon
der invloed was, dat meer dan één hoog
staand man van Rechts hem een wenk
gaf den afgevaardigde voor 'Slcemvijk 'in
deze niet lot mentor te nemen, wat we
trouwens elk Kamerlid zouden afraden. Wat
zou het geweest zijn, als het in dubbelen
zin zoo jonge Kamerlid voor Kampen aldus
ware opgetreden tegenover den veteraar,
en oud-minister Rorgesius, die den hamer
met zeldzame onpartijdigheid zwaait? De
vraag stellen is ze beantwoorden.
En toen ging de Kamer aan de Stuwa
doorswet, waarhij hoog politiek spel wordt
gespeeld. Het heet lo-ch, dal hol gaat om
de wet, die een eind moet maken aan
de misstanden in het havenbedrijf, terwijl
de waarheid is, dat Hechts hij deze gele
genheid de eersten knauw wil geven aan
Minister Traib, die ook hij deze vet schul
dig slaat aan het feit, dat hij de schennen-
de hand sloeg aan Talma's ideale welga
ving. Ideale, vel te verstaan, nu Talnm
als mini-Ier is afgetreden; toen hij daar
achter de groene tafel zat, kon hij bij Rechts
niet zoo heel veel goeds doen; zijn Bak
kerswet werd hem geweigerd, en zijn ver
zekeringswet ten werden door de Coalitie,
slechts om politieke redenen geslikt.
Nu heef! da lieer Trenb twee uilnemende
wijzigingen in de wet van Talma amigo
bracht. In de eerste plaats herdl hij >de
bepaling uit de wel laten vervallen, dat voor
Zondags,ar beid hooger loon moei worden
uitgekeerd. Zulk een bepaling is toch prin
cipieel verkeerd; wij moeten geen loon
regeling held am van boven af, en wij wil
len en hier wel even op wijzen, dat dit in
Talma's wet een novum was, dat. tot nog
toe zelfs do sociaal-democraten niet hebben
aangedurfd, al waren zij in de vrige pe
riodc steeds op hun post, als -het gold
Talma's staatssocialistische voltiges loc te
juichen. In de tweede phiats heelt Treub
den rompslomp met. de arhoidstioekje-,
waarover later, een rompslomp, die ieder
man van de practijk de haren te lierge
(leed rijzen, tot eei. minimum teruggebracht.
En nu is het politiek spel dit, dat fle anti
revolutionairen amendementen hebben inge
diend met de slrekking het ontwerp in zijn
ouden vorm te herstellen. De sociaal-demo
craten hebben dat ook gedaan, en dat is
aluin-lijk, en daarvan kan niemand hun
een venvjjt maken. Maar wat te zeggen
an de anti-revolutionaire amendementen,
als men weel, dat Talma zijn ontwerp' stil
heeft moeten laten liggen, omdat de socialis
tische tendenzen daarvan ook ve'len Rechte
een doorn in het oog waren, en hij zich
niet nogmaals aan een 'échec als hij de
Bakkerswet wagen wilde? En nu wordt er
op aangestuurd, dat die amendementen, die
de Minister nu reed- hij de Algemeen»
Beschouwingen zoo goed als onaannemelijk
heeft verklaard, te doen aannemen door
de Kamer. Lukt dat, dan zal dit tiet
nu reeds de Minister in zijn rede door
schemeren de lieeT Treub de wet in
trekken en dan staat hij als de man, wiens
eerste sociale hervorming schipbreuk leed,
omdat hij liet „prachtige" werk van Talma
heeft verhanseld. En lukt dat niet door
dat de sociaal-democraten eventueel voor
des ministers „onaannemelijk" terugdein
zen, dan is er deze uriust behaald, dat
men kan zeggen, 'dat de sociaal-democraten
zich, om deze regeering maar te steunen,
alles laten welgevallen. Zoo -snijdl het mes
aan twee kanten en voor wie er van houdt
is zoo'n politiek spel een heel aardig ding;
het is maar jammer dat liet landsbelang
daarbij doorgaans leelijk in den knel komt.
En zoo kregen wc dan de heer Van
der Voort van Zijp, die begon met op te
halen de geschiedenis van de treurige toe
standen in liet havenbedrijf, uit de versla
gen van de Enquêtecommissie van 1890
zoo overtuigend gebleken. M'ij boorden weer
van de loonsverkorting op groote schaal,
van onmen-chelijkcn langen arbeidsduur, van
schandelijk optreden van bazen en van uit
betaling van bonen in kroegen. "We ver
namen nog oen- hoe Minister Kuvper twee
havenarbeid-controleurs had aangesteld, die
echter weinig hebben geholpen. Een wette
lijke regeling is noodig, zoowel om de over-
matigen arbeidsduur tegen te gaan, als om
controle te hebben op hel loon der haven
arbeiders, en om een einde te maken aan
het veel te hooge getal ongevallen, dal le
Amsterdam nog grootër i- dan te Rotter
dam. Het particulier initiatief heeft vol
doende bewezen in deze niet bij machte
te zijn verbetering le brengen, waar het
laatste voorstel der patroons was om voor...
191(5 een contract aan te gaan, en ze waren
zelfs niel eens bereid voor goede schaft
lokalen te zorgen.
En daarom, hulde aan Talma, die een
wettelijke regeling voorbereidde, en een jam
merkreet over Treub, die de wet vcrslapLc
en die aan de bezwaren van de werkgevers
is tegemoet gekomen. De anti-revolutionaire
minister wilde bard vooruit, maar zijn vrij
zinnig-democratische opvolger zelie den
rem aan, en... de Nieuwe Courant bracht
bent daarvoor hulde! Dil blad had de wet-
Talina een geraamte genoemd, maar dan
lietitelde spreker Treub'.s wet als een ske
let. i'Dnt pr geen onderscheid i> nssehen
een geraamte en een skelet schijnt de lei
der der anti-revolutionaire Kamerfractie niet
bekend te wezen, maar dat mag men hem
niet tc euvel duiden, waar het enderwijs
in de natuurlijke historie bij onze Calvi
nisten zoo weinig in tel is.) En dan zal de
Ixioiwerker in dat skelet zien hol gelaat
van den stuwadoor, dat glimlacht, omdat
hel ontiverp van dezen Minister niel meer
geeft dan het doet.
Bij deze lugubere beeldspraak proestte
de Kamer liet uil, en zoover wij het ken
den gadeslaan kwam het niet tot Domineo's
bewustzijn, Hal dit gelach tc zijnen koste
was. De spreker wee- er ten slatin op.
dat hel hem leed deed, dal Minister Treub
den Zondag-arbeid niet zoo krachtig wilde
beteugelen als zijn voorganger flat. deed.
We hebben ons, vooral na den toon die
de afgevaardigde voor Tietjerksleradeel aan
sloeg (hij hakte er boel wat krasser op
in dan de heer Spiekman, die nahem kwam)
afgevraagd of we ons ook vergisten, en
er een ander -preker aan den gang was.
Eu we wreven onze oogen eens uil, want
de heer van der Voor! van Zijp heelt zijn
plaats op den grootst mogetijken afstand
van do versiaggeverslri tinne. AT.uu* neem
hij was liet, er va- geen vergi—ine mo
gelijk.
De heer ter Spil! zei de dan ook. toen
hij aan het woord kwam, dal hij do hou
ding van den hem van der Voort Van Zijp
niet begreep; die den Mini-Ier o.a. had
verweten, „dal hij me! de werkgevers luid
geheuld", waarop Bridle's afgevaardigde in
viel met een; „Maar ik begrijp die hou
ding heel goed", hetwelk al het gelach
wekte dat van goede verstaanders kon ko
men. Maar de heer Schaper liet zich met
zijn bekende openhartigheid heel wat dui
delijker uit, en stelde de vraag hel is
innar een vraag zei de spreker ondeugend --
of die vurige liefde van den heer van
der Voorl van Zijp voor de wrt-Tahra nu
werkelijk kwam uit liefde voor den arbeider.
Ilij voor zich kon dat moeilijk veronder
stellen, omdat wanneer in ons land gestre
den wordt van den kant dm* arbeider-, zou-
der Wetgeving, langs de weg der economi
sche actie, de geestdrift van Rechts zoek i--;
ZoO ook speciaal toen de lang getergde en
lang uitgezogen havenarbeiders le Rotter
dam don arbeid neerlegden.
Toen de heer Schaper do lauwheid der
anti-revolutionairen in rake de arbeider—
actie demon-treeivle met de kuipcr--takimi
to Katwijk, Waarvan een gereformeerd j re
dikant had gezegd, dat de vakbeweging de
duivel op klompen was, kwam er een niet
•onvermakelijk incident voor. De voorzitter,
die blijkbaar niet scherp had loegeiuiMenl,
hoorde iet- van Kuiper en van Katwijk,
en meende toon, dat de heer Schaper zich
uitweidingen veroorloofde ovc - den strijd
om den zetel, opengevallen d' or hot over
gaan van Baron van Wassenaer naar de
Eerste Kamer, en riep den spreker daarom
tot de orde, en verzocht hem hij bel ont
werp in behandeling te blijven. Het mis
vers-tand weid echter opgelost, en de voor
zitter bad een compliment van den afge
vaardigde voor Appingedam in ontvangst
te nemen over zijn fijnen politieken neus,
die mankte dat hij het woord „Kuiper"
maar half behoeft te hooren, om zich mid
den in den politieken strijd te wanen.
Wie er echter niel tevreden waren? Na
tuurlijk de anti-revolutionairen, lie heen*
Duymaer van Twist kwam weer tot zijn ge
wone luidruchtigheid en de lieer Beniner
vroeg het woord. Hij protesteerde er te
gen, dat de hoor Schaper ook had laten
dooi*schcmeren dat de geestdrift van Bocht-
voor do wet wel eens samen kon hangen
mot het feit, dal de werkgevers om wie
hel in deze ging, liberalen waren, en nog
nel liberalen, die krachtig de actie tegen
de Tariefwol hebben gesteund. Men kwam
toch slechte op tegen slechte patroon-. I
toen draaide de afgevaardigde uit Kampen,
flie zeker geen katje is om zonrlet hand
schoenen aan te pakken, er een niet on
aardige politieke punt aan. Wat praal gij
toch, zoo voegde hij den heer Schaper toe,
over het reactionaire standpunt, dat de hoe
ren tor Spill en Nierstrasz tegenover deze
wet innemen, waar uwe partij geholpen
heeft om ze in deze Kamer te brengen,
en wal praalt gij toch met uwe amende
meuten, die gij toch niet zuil volhouden,
als de Minister zijn „onaannemelijk" laai
hooren; u a ui dal er geen politieke si,ribbe
ling op til Ls, wordt wel bewezen dom
hel feit, dal uw leider Troelstra voor elle-
lijke maanden op rei- is gegaan. De Ka
mer had nogal |deizier in deze niet onge
lukkige reparlie, en de. sociaal-democraten
slaagden er niet in door hun interruptie-
de spreker van zijn sink te brengen.
Vóór dal dil alles gebeurd was, bad ook
de oud-voorzitter van de Kamer, do hoor
van Nispen uit Nijmegen, liet spreekge
stoelte betreden, om, zij het dan ook in
veel gematigder woorden dan de heer van
der Yoorl van Zijp, zijn bewondering voor
Talma's ontwerp Jdoot te geven; hij vond
daarvoor gereede aanleiding in de mie van
den lieer lor Spill, die het. ontwerp van
TreuL's voorganger in "zijn bedoelen wel
wal al te onbarmhartig had uitgekleed. En
de riiTistetijk-in.-torisehen hieven ook niet.
achter;- niemand minder dan de heer do
Savovnin Lobman kwam toch om mede
hulp te bieden. Na <-ersl de sociaal-de
moeraten in liet zonnetje gezet le heblicn,
die, wanneer do wol. zal zijn aangenomen
mot do daarop door hen voorgestelde amen
dementen, feitelijk niet anders zullen bob
ben gedaan dan vóór een wet-Tahna stem
men, verklaarde hij tegen deze wel geen be
zwaar le hebben, omdat, al is misschien een
alge m een o I/edrijteT-ogeling te j/referee -
ren, voor het. stuwadoor-bedrijf altijd een
afzonderlijke regeling unodig zal zijn. Hij
vond, dat er geen principieel verschil be
stond lu—clien hetgeen Talma en Treub
wilden, en maakte zich dus den weg vrij
nm het ontwerp in zijn ouden vorm te her
stellen door zijn stem te geven aan de
ingediende amendementen. Ten slotte werd
den s-eiual-dcnmeruteu voor de voeten ge
worpen, Hal zij met bun amendementen
zich een pluim op de muts hadden gezel,
die ze ontroofd hadden aan Talma. na
dien eerst op lief politieke slagveld te heb
ben gedood.
Van der Voort van Zijp—-van Nispen—
de Savornin Lohnsandat is dus de gan-
sclio rechterzijde die zich tegen Treub koert,
optrekkende vóór Talma. Hel. zal ons ech
ter benieuwen of aan Rechts deze strijd
zal wordeu voortgezet, zooals die begonnen
is. en wel, omdat de Minister baar dit, na zijn
rede. die in alle opzichten voortrolfelijk was,
waarlijk niet gemakkelijk maakte. In uiterst
gematigden toon en volle recht latende we
dervaren aan hetgeen zijn ambtsvoorganger
in deze gedaan had, zou hij in de eerste
plaat- iets zeggen over het verschil tus-
schen het ontwerp-Talma en het zijne. Voor
op werd gezet, dat de door hem aange
brachte wijzigingen, zooals door den beer
de Savornin Lobman was beweerd, aller
minst waren te danken aan den invloed
der vrije liberalen. De Minister ontkende
niet, dat hij hei in meer dan één zaak
met de Vrije-Li hei-alen eens \va« en steeds
eens geweest was, maar dat ze van eenigen
invloed op dit wetsontwerp de eer zouden
hebben, moest Ifij pertinent tegenspreken.
Er is verschil met zijn voorganger, maar
niet zoo groot n.ls de hoeren, van der Voort
van Zijp, ter Spill en Schaper dit hadden
voorgesteld. Ten aanzien der veiligheids
middelen en der arbeidstijden is b.v. niets
veranderd. -
Maar dit was veranderd, dat men niet,
zooals Minister Talma wilde, toestemming
zal liebhcn te vragen en retributie te be
talen om tot hel stmvadoorsbedrijl te wor
den toegelaten; de lieer Treub wilde niet
zeggen, dat zijn ambtsvoorganger daarme
de bedoeling had gehad de bedrijfsvrij-
heid te beperken, maar hij vond het toch
voorzichtiger dien weg heelenmal niet to
betreden, want hjj vilde zich wachten voor
tiel begin in deze; principiis obsta. Zijn
arbeidskaart is toeh heel iets anders; die
wordt gegeven aan iedereen, die er voor
betaalt, en bestaat trouwens reeds lang
in onze Arbeidswet, zonder dat iemand
ooit daartegen bezwaar heeft gemaakt. Men
moet den arbeid zijn eigen organisatie gun
nen, en die niet van bovenaf opleggen.
Ten tweede wa.s er de quaes tiede bepa
ling van Zomlagsloon bij algemc-enen mant
regel van bestuur. De Minister wees er op,
dat hij reeds 25 jaar geleden met wijlen
zijn vriend Gerritsen in den Amsterdams-
raad had gestreden voor Jiooger loon op
Zondag voor de gemeentewerklieden, en
dat als middel tol beperking van den Zon-
dagsarbeid. Dat aldus de gemeente loonbe-
palmgen mankt voor arbeid die indirect
in zijn dienst geschiedt, is echter geheel
ieLs anders dan dat men in een we' nf
a.lgomceiien maatregel van bestuur zei, dal
voor Zondagsarhoid een zóó-en-zóóveel Ima
ger loon zal moeten worden betaald. Prin
cipieel i< er inderdaad niel liet minste
verschil tussihon Zondagsnrlieid en albeid
op andere dagen, en daarom moei men
zich ook in deze ook voor liet eerste be-
tyn wachten.
Eu men moest den Minister niet aankomen
daarmee, dat hij wel een loonregeling wilde
voor de huisindustrie, want dat wilde hij
ate een van de middelen om daaraan oen
einde te maken, terwijl aan liet havenbe
drijf telken- nieuwer en krachtiger levens
bloed moet worden gegeven. De Minister
eindigde met de vergelijking van hel skelet
over Ie nemen; hij zou nu maar niet zeg
gen of hij die beeldspraak mooi vontl óf
niet. maar hij wilde wel dil zeggen, dat de
vraag of hel skelet ten slofte zal worden
begraven, van do hoeren zelf afhangt. Met.
andere woorden liet wetsont werp is a pren
dre on laisser; de Minister is liet win
plan tol redding van zijn ontwerp eenigo
principieelo concessies te doen, ui is hij
dan ook lot onderling overleg bereid, liet
leek ons toon dat deze krachtige uiting
een goeden indruk op de Kamer maakte,
en we zullen nu verder hebben al te wach
ten, welke houding de Rechterzijde zal aan
nemen.
Ons overzicht zou niet volledig zijn, als
we niet nog even memoreerden, dat de
beer Nierstrosx mei zijn repliek, Nvaarin
hij zich verdedigde tegen de beschuldiging
van den heer Spiekman, dat hij niets voel
de voor den nood der arbeiders, In groote
mate den toorn der sociaal-democraten
gaande maakte. Wat begrijpelijk is, want
ze kregen van hem niet racer of minder
le hooren, dan dat do leiders dor vak
beweging bel gemoed van den arbeider
door hun opruiing vergiftigden, wouwen
en kinderen daarvan slachtoffers maakten,
terwijl zij zelve» achter de schermen blo
ven.
Hierover werd hij op ongezouten cn geer
welsprekende wijze onder handen genomen
door den heer Schaper, die het een schande
m-einde, dal in dc 20ste eeuw zulke taal
nog in ons Parlement kon gehoord Worden,
al moest hij de openhartigheid van den
afgevaardigde voor Amsterdam yi prij-
