87*" jaargang.
BEZOEK.
Zaterdag 6 Juni
mo. 54544
Tweede Blad.
Uit de Tweede Earner.
SCHIIiDi MSCI- E COURANT.
Dege courant verschijnt dagelqks, met uitzondering van Zon- en Foestd&gcm,
per kwartaal: Yoor Schiedam en ïlaardingen fl, 125,- franco
m post fl. 1.65.
prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen '10 coat.
Afzonderlijke nummers S cent,-
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,
Adrertentiën voor het eerstvolgend nummer rooetan des middags vóór een
Pm aan het Burend bezorgd zip,
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prgs der AdvertsniiSnl Jan 16 regels AL, ö.92j iedere regel meer
15 cents, Reclames 90 cent per regel, Groote Letters naar da plaats die
innemen,
Advertentiên hg ahonnsment op voordeelige voor."?aarden.: Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,-
Ia de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen* worden Zoogenaamde kleine advcrtentiCn opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Onze voorspelling, dat de fnkomstenbe-
Isstiog wei eens zonder hoofdelijke stem
ming zou kunnen wmden aangenomen, h
niet in vervulling gegaan, al is het dan ook
geen partijstemming geworden. Dat hef,
dit niet zou worden bleek reeds uit d«
voor zoo gewichtige stemming slecht liezctte
Kaïner; niet minder dan 20 lellen vu om
afwezig, en wel 10 van Links en 10 van
Rechte; men was dus wel heel gerust op
den einduitslag.
Hel was 68 tegen 12. Twaalf on verzoen
lijken allen van Rechts. De Christelijk-Hi»
(arische fractie stemde in haar geheel voor;
dit nas in overeen» lemming met het woont
ran den heer van Dy landt, gesproken naar
aanleiding van de amendementen, dm
„meer" uit de wet wilde halen, dat de
Minister getro-uw moest blijven aan de een
maal gegeven verzekering, (Lit wat de wel
thans zal opbrengen voor de Regeering vol
doende is, wilde hij het althans aan do
oppositie niet onmogelijk maken met hef
wetsontwerp mee te gaan.
Van de anti-revelutionairen stemden de
heeien van Vliet, Beumer, Ruigere, van
de Volde en O-osterbaan vóór het ontwerp,
en óc heeren Brummelkamp, van der Voor!
ran Zijp, Monté Verloren, Duymaer van
Twist en Schemer tegen het ontwerpde
anti-revolutionaire Kamerclub heeft, daar
mee de reeks van haar onbegrijpelijke ges
ties met ééne vermeerderd, en opnieuw ge
toond hoe haar feitelijk elke leiding ont
breekt, „Het Volk", het orgaan dei' sociaal
democraten heeft de onderstelling opgewor
pen, dat de anti-revolutionairen tegenstem
mers, allen een 3andlxjuwdist|ict vertegen
woordigende, zoo gestemd hebben, om den
landbouwers in het gevlij te komen, die
thans voor het eerst Rijksinkomstenbelasting
van. de opbrengst van hun bedrijf zullen
hebben te betalen, en daarmee getracht de
zaak te verklaren.
Wij laten nu het lieflijke van de veronder
stelling daar, maar de verklaring kan niet
bevredigen, omdat 4 van de 5 vóórslem-
mers ook landbouwdistricten vertegenwoor
digen; in raadselen wandelt een in.en.vh
lus op aard.
Verder stemden tegen hot ontwerp 7 Ka
tholieken, te weten de heer van Vuuren, die
Mjjkbaar on verzoen]ijk bleef vanwege de
dividendbelasting; de heer Wijkersloolh de
Weerdesteyn, die van zijn eenmaal toege-
i Door
HÉLÈNE SWARTH.
(Nadruk verboden.)
Pauline liet de blouse, die zij aan hol
borduren was, helwit op het dofzwart van
haar rouwjapon, met een zucht in Imm
schoot vallen. Haar oogen waren moe ge
worden, haar gedachten ook, die even bezie
^aren geweest als haar nijvere vingers. Hel
iverd ook al schemerig, hoewel het nog
teet laai was. Zeker een Maartsche hui in
aantochtI Verstijfd van het lange zitten hij
®t monster, dat. ondanks do wollige tocht
8 - pre lucht binnenliet, richtte zij zhh
liet den linnen lap op den divan
wserfladderen, hleeke vlek op het donker
weel, Even rekte zij zich uit, slak het
S&scomfoor aan voor theewater, rakelde
smeulend vuur op in liel haardje tol
,e m'ca r°od gloorde, liep toen de suite
P«a neer. \an do voorkamervonstoTs met
vervelend uitzicht op een éénvormige
üzenrij en een smaïlip streep Jiemol
cr mven, tot het serretje achter de
zirVit™1, raet troosteloos somber uil
op muren en enge strookjes lain,
v.-aschgoed flapte in den wind en ar-
s-trufkjes kwijnden tussclien grint en
Wo r 'Uinatonds werd zij dat iieen en
'n ,er S^drentel in de kleine kamers moe.
««water in liet koperen keteltje blies drif-
8'Wasemwolken uit. Zij zette thee, schoof
stllr ^VetSCh maar gemakkelijk mijmer-
oen vuur' met een hevig verian-
gezelligheid. 'Als er nu eens be
stem vaï"' een }iGVe vr0Utt* met een zachte
een V a '3a^fe''i'co woorden zei. Maar zoo
ende zij niet. Liep een bezoek niet
eestai uit op teleurstelling? Hoe kwam
licht standpunt zijn stem niet kon geven sum
wel, die reageerde i.p de vripfelliiffi
van de landbouwers voor de Itedrijfslu-la-,
ting, en die daarbij nanisehijtdijk als me
de-standers geluid h'-eft de hei-ren Reek'*-,-., t
bogaard en van lijmen, verder de heeren
Ro-gaarts en Art-, Waarom de bekv a/ne
■ifgevaardigde voor Roermond zijn stem aan
liet wetsontwerp heeft geweigerd, is voor
WH in finale duisternis gehuld, en van den
heei Arte alt «n- de stem, die hg uit
bracht, b.ttet tegen; bij aal tech in de Twee
de Kamei meer dan i-oii» blijk, dal hij
gaarne den democratischen kant uitoaai,
ulszulks hem van hoogerhand niet
verbotten wordt..
i)e wijze, waarop liet ontwerp in <1<-
woede Kamer is aangenomen, versterkt
de kansen daaivan niet weinig in de Eer
sle Kamer. En liet dankt dit aan de hou
ding van die leden van Link-, die met den
Minister -Irak va-tgehouden hebben aan
liet susienu, dat de wet nu eenmaal g.-
noeg opbracht, waar ze heet wat moer
zal geven dan Kolkman's voorge-lelde vei
hooging van het tarief en genoeg om
TreulWs oucVi doms voorziening te V-talen
Voor sommige Kamerb-den zul dil veel zelf
boheer-eliing gekost heliben, nu-f namH
voor die leden van de L. L'.-fractie, die het
.inieadenient-Palijn hehljen helpen onthal
zen, aldus als Brutus het landsbelang stel
lende boven het leven van eigen hinde
ren. De stem. dto de heer Kooien, voor
zitler van de Commissie van Rapporteurs,
vóór hel ontwerp mtlnaeht, was in deze
van bijzondere beteekenis, omdat h ij het
juist geweest is, die met den grootsten na
druk er tegen gewaarschuwd heoft de kan
san van het wetsontwerp in gevaar te bron
gen door aanneming van amendementen,
die den druk zouden verzwaren.
Ka de aanneming van het wetsontwerp
werd .Minister Bertling door zeer vele leden
van Links gecomplimenteerd; Rechts hield
zich afzijdig, wat niemand haar kwalijk zal
nemen; Mat echter oenigo van de jongeie
leden \an Rechts als „togemlamonstralie"
zoo ostentatief mogelijk den heer Koo
ien, al.- voorzitter van de f'ommi--ir van
Rapporteurs, de hand gingen drukken, va-,
toch wel wat al te kinderachtig; enfin, als
de kinderen maar pleizier hebben.
En toon ging de Kamer aan art 1 van
do Stuwadoorswet, dat ons achtereenvol
gens komt vertellen, wat men onder een
zeeschip, be m a n n i n g v a n e e n
z c e s c h i p, s t u w a d oorsar 1) e i d,
stuwadoor sonder neming, h n-
de algemeene opinio er loch aan dat de
vrouw zacht en fijngevoelig is? Som-
brachl een kennis haar bloemen mee, dat
was wel vriendelijk bedoeld en Pauline had
altijd veel van bloemen gehouden. Maar.
als een wesp tusschen de bloemen, slak
plots een woord haar in het gesprek.
Waarom," had Einilie verwonderd ge
vraagd. „ben je op kamers gaan wonen
Een eigen huisje niet een dienstbode zou
(och piettiger zijn. heb je geen last aan
je hospita en verveelt je dat eten van den
kok niet?
„Ik begrijp niet." had Louise gemeend,
„dat je weer hier in .stad bent gaan wonen.
Ik vind het natuurlijk wel gezellig voor mij,
maar ik bedoel maar voor je zelf. Je bad
een groot huis met een ^aardig tuinde, op
een nellen stand. Keen. als ik mij had moe
Ion verminderen, was ik op een lief dorpje
in den Achterhoek van Gelderland gaan wo
non, daar kan je spotgoedkoop een aardig
huisje krijgen niet een grooton tuin. Je
houdt zooveel van bosch en hei, je bad
weer een eigen interieur, je kreeg daar ook
wel kennissen."
„Och! oude hoornen kunnen niet ver
plant," had zij Louise moe geantwoord, ,.ik
heb huilen gewoond, ik kreeg heimwee.
Jacqueline had het zoo druk met uit
gaan, dal zij niet wist, hoe zij er nog een
uurtje had kunnen uitbreken om bij Pn.it
line te komen.
„Neem nu een goeden raad van mij
aan, Pan," bad zij meewarig gozeid, terwijl
zij haar kostbare reuzenmof van potit-gri-
noorlei om met haar witge-choeide band
het wasemend theekopje aan te nemen,
„zoek afleiding en ga weer Wat uit. Come
dies en concerten fleuren je weer op, bel
haalt je eens uit je ^gepieker, je hebt
Karei nu loch waarlijk wel Jang genoeg
betreurd.
Neen, zij moest maar niet naar bezoek
verlangen, vermaande Pauline zich zelve.
v e n a r h e i d e u en goederen te ver
slaan hoeft. Een eenvoudig men sell zou zeg-
gen: Maar dat weet ik immer- wel; maar
dan zou bij toch opgekeken hebben, als
hij de discus-ie had. bijgewoond over bet-
geen er al zoo aan die woorden vast zit.
ooral o\er de beleekoni-, van de woor
den havenarbeid en stuwadoorsarbeid is
een groote boom opgezet.
We kregen toch van den lieer Spiekman,
die eiken dag blijk geeft bijzonder in het
onderworp thuis te zijn, te hooren, dat
het zeer moeilijk is den eigenlijken boot-
woTkoïsaibeid te begrenzen, omdat het zoo
moeilijk w aan te geven, waar de boot
werker-arbeid eindigt, en waar andere ai-
boid, zooals expeditie-arbeid, binnenschip
per-vork, sleeperswerk, enz,, beginnen. Mi
ni-ter Tahna heeft in het oorspronkelijke
wetsontwerp die moeilijkheid reeds gevoeld,
en w er-r-tand geboden aan de neiging, om
allen, die in de haven werken, in de wet
op te nemen. Hij schreef daarvan dan
ook in zijn Memorie van Toelichting: „In
gevolge art. I zal wél de arbeid tot bel
overbrengen van goederen uit een zee-chip
in een binnenschip of op dou wal, of omge
keerd, onder de werking van de wet ko
men te vallen (immer» beschouwd wor
den als een onderdeel van hel lossen of
laden van een zeeschip] ook voorzoover
die wetkzaamlieden aan boord van het bin-
nen-diip of op den wal worden verricht
maar overigens hl ij ff de arbeid
a an boord van binnenschepen of
op d en wal buiten d e we t.
En dit standpunt was daarom ingenomen,
onidal, al.s de bemanning van het «chip
per sé buiten de wet valt, de verleiding
ui-et gering wordt om aan haar de laak
van bet Jaden en lossen, ten nadeele van
de bootwerkers, op te dragen.
En nu hadden de sociaal-democraten be
zwaar tegen het woord „onmiddellijk" in
de definitie Van stuwadoorsarbeid, die al
dus luidde;
„alle werkzaamheden aan: hef brengen
van goederen in een zeeschip; het, in on
middellijk verband daarmede, opstapelen
der uit liet schip gebrachte goederen op
den wal of het stuwen of verwerken dier
goederen in een vaartuig, waarin zij recht
streeks uit het zeeschip worden gebracht:
een en ander met uitzondering van het,
nemen van monsters.''1
Nu wildi n de sociaal-democraten dat
woord „onmiddellijk" uit de wet schrap
pen, en zij hadden daartoe een amen
dement ingediend mei lief doel om den
arbeid in pal-huizon en opslagplaatsen ook
onder de wet te doen vallen.
He heer van der Voort an Zijp was
liet daarmee eens. maar de beer van Nis
pen lol Sevenaer Ok'ijmegen) waarschuwde
er tegen loeli niet lo-jes over de zaak
terwijl zij eenzaam haar kopje thee dronk.
Meteen klonk de schel mei den fel harden,
bijna ijaiidelijken klank, waarvan zij op
schrok nog allijd. Even bleef zij luisteren,
maar een automobiel raasde juist voorbij,
met een «•brillen, langgerokten gil, als van
een dier, dat geslaehl wordt, zoodat zij
de slem der bezoekster niet kon onder
scheiden.
Betsy deed haar boni. los, maar hield haar
zwaren zwarifluweelen mantel aan, terwijl
zij haar kopje thee langzaam leegdronk.
Kort na Pauline weduwe geworden, wijdde
zij zich aan philanlropie en vond daar
bezigheid en troost in.
Was gisteren een droeven hcrinne-
ungsdag voor mij," zei Betsy; „vier jaar
ben ik tui al alleen. .Maar de Heer heeft
gegeven, de Heer beeft genomen; ik zal
niet morren, bij zal niet meer tot mij ko
men. maar ik zal gaan tot hem."
„Dal is een troostrijk sterkend geloof/'
zei Pauline. Even benijdde zij er Betsy
om. maar toen zij de flctsgeweendc roodom-
rande oogen in liet verftensl-bleek gezicht
van Iletsy zag, twijfelde zij toch aan haar
berusting.
„Ja. dat is hel," zei Betsy met nadruk;
„alleen aan den voet van het kruis is
de ware vrede te vinden. Och! Pan en
haar hand klemde de hand van Pauline,
die op den divan naast haar was komen
zitten ik heb zoo met je te doen dat
lij die troost niet kent, 'je mist zóóveel
en
„Geloof is een gave," zei Pauline, om
liet preekje af te weren.
„Ja, p->u, maar je moet er om bidden,
doe je .t wel?"
„Och(Betsv, mijn gebeden zijn nooit
verhoord."
„Dat was dan zeker voor je be-lwiL
de Ilemelscbe Vader weet wel wat goed js
voor zijn kinderen, uit lust tot plagen
kastijdt hij ons niet, maar, evenals het
heeu te loopen, omdat de omvang van de
wet zoo scherp mogelijk moet worden vast-
gesteld. En nu vreesde hij van tiet weg- j
nemen van het woord „onmiddellijk" te
groote uitbreiding. Dan komt het werk in
de pakhuizen in de wet. maar waai is dan
do grens? Heeft jneu te doen met het
laden van goederen uit het pakhui- m de
wagens, valt dat dan onder de wad Spre
ker zou meeneu van ja. Maar de pei-omm,
die. dan de goederen vervoeren in de -tad?
Die vallen dan niet onder de wet. Th li
zou hij nog liever voor het amendement-
Spiokman, d. i. voor de Ie groote uitbrei
ding stemmen, dan den ondernemer in de
onzekerheid laten of de arbeid, dien Jiij
laat veirichteit, al of niet onder de wet
valt
De Minister gaf toe, dat zirli iele grens
gevallen zouden voordoen, maar voegde
er de zeer juiste opmerking hij, dat, wie
voor dergelijke moedijkheden te-ingschrikl.
eigenlijk geheel moet terugdeinzen voor liet
genre vveüjeving, waartoe de .Stuwadoors
wet behoort. Hij meende echt® dat men hef
makkelijk eens zou kunnen worden, waar
het duidelijk eenoog gebleken wa.-. dat de
Kamer onder stuwadoorsarbeid volstrekt
niet flüeen wilde begrijpen, datgene wal
in hel havenbedrijf uitsluitend wordt be
grepen onder arbeid in een stuwadoors-on
derneming. maar dat zij bel er over eens
was. dat veenien en expeditie-ondernemin
gen, die zich levens bezig houden met liet
laden en lossen van schepen, onder de wet
vallen en moeten vallen. (Dat was trou
wens door den heer van Raalte in een
uitnemend juridisch betoog bewezen, waai-
1 rij de zeer practuselie gronden, die de lieer
Spiekman daarvoor had aangevoerd, op
zeer gelukkige wijze werden aangevuld. 1
En nu meende de Minister, dat men alk
hoofden onder één hoed kon vangen, ak-
bij bel woord „onmiddellijk" verving door
..reehL-tiecks", en dat lukte; toen wa» ieder
een tevreden, en werd bet sociaal-demo
cratische amendement ingetrokken. Laten
we hopen, dat de wel nu geen enkele
onzekerheid in deze overlaat wal wij niet
gaarne zouden beweren, gegeven hel ta
lent van de Nederlandse he natie om door
de mazen van een wei heen Ie kruipen,
Kon do heer Spiekman e. s„ waartoe» wij
hij deze gelegenheid ook de heeren van
der Poort van Zijp en van Ni-pen reke
nen tevreden zijn, niet alzoo do heerNier-
-tra-sz. die ook amendementen had inge
diend, nog wel vier in getal, die door den
Minister niet zeer vriendelijk oJs onbedui
dende amendementen werden liestcmpekl.
goud in het vuur wordt gelouteid, wordt
de niensch veredeld door leed."
„Er is ook leed dat niet veredelt," zei
Pauline bitter en zij herdacht de -Sinait,
waarmee Kareis ontrouw haar huwelijks
leven vergiftigd had.
„Dan ligt dat aan óns," verklaarde Betsy
bard en beslist.
Pauline voelde zich niet sterk genoeg
om dil gesprek vol te houden. Afleidend,
bood ze een tweede kopje thee aan. Maar
Betsy bedankte en zei:
„Je moest je niet zoo opsluiten in je
verdriet, 'Pau, doe ook eens wat voor an
deren."
„Dat wil ik toch wel, wat ik nu werk
is voor mijn nichtje en
Bclsy liet een minachtenden Lil ik over
hel blouselinnen glijden.
„Nu ja, zoo'n wuft. peuterwerkje, daat
maak je je nichtje maar ijdel mee, je
moest je aan degelijker arbeid wijden.
Een zwakke blos van ergernis steeg Pau
line naar het gelaat. Zij kreeg lust Retsy
de deur te wijzen, maar gewend zich te
heheerschen, zei ze alleen maar:
„Wat weet je van mijn werk af? Om
dat jk mij niet aansluit aan je bonden en
vereeiiigingen, omdat ik geen vergaderin
gen wen-eh hij te wonen, denk je dat ik
niets nuttigs uitvoer,
„O, naai je wel eens wat voor arme
menschen, dat valt mij mee," zei Betsy
vriendelijkr. Meteen stond zij op, lei be
schermend de hand op den schouder van
Pauline en verzocht:
„Laat me eens kijken."
„Ik heb juist gisteren wat jurkjes wegge
zonden."
„Zci>? Werken en -bidden. Pan, dan
zal de Hoer jje wel vrede schenken, mis
schien word! je toch nog gelukkiger nu je
alleen bent dan met Karei. Arme Pmiik
hen toch wel boven jou bevoorrecht, mijn
herinneringen zijn heerlijk, louter liefde en
Waar het, o, i. overbodige redactiewijzigin
gen betrof, nam de minister ze over, maar
waar ze veilige befeekeni- luidden, maakte
de Minister zich er van af door de heolo
clausule, waarop het amendement wn- inge
diend. uit de wet te doen vervallen. Zoo
b.v. met liet amendement v, aaixloor niet ai-
ïi mi een uitzondering zou gemaakt worden
i oor „het nemen van monsters", maar ook
voor „het verwerken van goederen tot het
nemen van monsters."
Nu overdreef de heer Ter Laan uit Rot
terdam wel schromelijk, toen hij beweer
de, dal men dan. onder voorgeven van
het nemen van monsters wel de heelo
lading uit het schip kon nemen: het zou,
zooals de Minister opmerkte, al een zeer
geslepen stuwadoor zijn, die dat klaar zon
spelenmaar de heer 'J'roub te'grijjiondo
mt hel amendement, dat oi aan dat ne
men van. ïnousteis" toch wel meer vast
kon zitti n dan hij zich oorspronkelijk had
vooigc-steU, lie' de laeie „mons-teiclausule"
vervallen. Zoo zal nu liet nemen van nmn-
steis binnen het kader der -wet vallen,
en beieikte de lieer \*ierslm=z. die deze
zaak nog eenigszins wilde verruimen, im-f
zijn amendement prceie- het fegenovergt-
stelde van wat hij daarmede bedo-ehl had.
Waaruit nic-n kan teeren, al< men het nog
met wist, dat het indienen van amen
dementen ook een kunst j„.
Een amendement van den heer J an
fte.nlte, om de vv< t alleen van toepassing
te verklaieu op die gemeenten, waarin in
het laatste kalenderjaar ten minste twin
tig zeeschepen goederen hebben gelost of
geladen, gaf den .Minister aanleiding et-ni
er ondeugende loesjiehngen te maken op
hel feit, dat tie spreker vo >r Middelburg m
de kamer zit. De heer Van Raalte toonde
7.mli daarover gepiqueord, maar naar hef
r-ns wil voorkomen, had de Minister geen
kwaad bedoeld, en hij bood dan ook ga-
lamment zijn e.xciHes aan. Do heer Treuh
zal trouwens goed doen zoo spaarzaam
mogelijk Ie wezen met ironie, daarvoor
moet men een geschikt stemgeluid hebben,
en we kunnen niet zeggen, dat dil met
onzen gcachten Minister van Landbouw,
Handel on Nijveiheid in liooge male liet ge
val is. Toen de heer Van Raalte zag, dat
zijn amendement weinig steun in dc Ka
mor vond, trok hij het in.
En toen giiiuen we arm de artikelen 2
en 3. die gezamenlijk werden behandeld;
arl 2 luidt,,l)e gezagvoerder van
e e n z e e s c li i p o f h ij, d i e t\ e n g e z a g
voertlcr verva ngt, is vci'jdicht te
zorgen, dat leu behoove van het
laden of het lossen v an lie t -
trouw. Maar nu moet ik gaan, om vijf uur
heb ik vergadering.
Toen Pauline Betsy had uitgelaten en de
steile trap van liet burgerlijk bovenliiiisje
moeizaam, met bevende knieën, weer was
opgeklommen, liel zij zicli vallen in haar
mijmerstoeltje, bij het. roodglorend haardje,
het kloppend noofd achterover in het
zachte ku—en. .Maar zij werd niet wann hij
tiet vuur van haar eenzamen haard. 'I Was
of Betsy een atmosfeer van kilheid had
achtergelaten iu het ver lick.
.Met één woord had zij jJel-y de illusie
van Jacobs trouw kunnen ontnemen en zoo
zich wreken over dc eigengerechtigheid van
de vrouw, die zich hoog vciheven waande
hoven haar. Zij luid hel, niet gedaan en
nooit zou zij het doen. 't Was bijna twintig
jaar geleden. Pau was nog ecu jong meisje,
Betsy wa« al getrouwd. Toen had Jacob,
de vrmne degelijke man van Betsv, Pau
lie| hof gemaakt. Pan had liet schertsend
opgenomen als een even onhandige als on
schuldige fill f. Maar toen het niet hij
vleiende woordjes bleef, toen hij haar tel
kens, -ehijnhaar toevallig, ontmoette als
zij wandelde, en hij haar ge-chenkcn wou
geven, nas zij schuchter teruggedeinsd,
had hij, verlegen, de oogen neergeslagen
om haar weigering. „Trobchc Pan I had
hij gelachen, ik vraag je immer» nicls meer
dan een glimlach in ruil. „Je zou niet
willen dal Betsy het wist en ik neem geen
e uleautjes van heetcn aan I" Zij koord©het
zich nog» zeggen. Maar nog had zij hem
niet gewantrouwd. Op een donkeren zooien
zomeravond, had hij haar toen eens thuis
gebracht. Tn het stille verlaten plantsoen
waar zij door moeMen, had hij haar ver
raderlijk onverwachts in zijn armen gegre-
i en en hriUaal-hartstochlelijk gekust. Wel
iiad zij zich aanstonds losgeworsleld. Wel
had zij het huis van Jacob en Belsy ver
meden tot Jacobs dood. 'Maar nooit had
zij het voorval vergeten, al had zij het
