ff» Jaargang. Dinsdag 23 Juni 1914. 1 De Fransche hoeve tm 14558 Bericht. BUITENLAND. 'm\: IV' EDAMISCHE Deze courant verschijn dage 1 ijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen^ Pqp per kwartaal: [Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franoo pgr post fl* Prijs per week: Moor Schiedam en Vlaardingen 10 cent Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags ySór eon par aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 {hoek Korte Haven.) Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 16 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Intercommunale Telefoon No. 103. Zij, die zich met ingang van 1 Juli ij. op de „Schledamsche Conrant" abon- oeeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. Schiedam, 23 Juni 1914. ALBANIË. .Een wapenstilstand. De vorst heeft, hoewel de daarvoor be paalde termijn reeds was afgeloopen. Zon dag twee parlementairs naar de opstande lingen gezonden om den door hen geëisch- ten driedaagschen wapenstilstand te slui ten. Kaar verder van Italiaansche zijde ge meld wordt, zouden vandaag fOp de brug bij het moeras van Durazzo vertegenwooidi- gers der regeering en der opstandelingen bijeenkomen om te beraadslagen over een vergelijk, dat verder bloedvergieten kan voorkomen. De NedeTlandsche officie ren. De „Matin" en ook Italiaansche bladen tomen met de opzienbarende tijding, dat de vorst bovengenoemden wapenstilstand heelt aangegaan, zonder daarin de Neder- iandsche officieren te kennen en dat daarom de Nederlandsche missie heeft verzocht van haar taak onthe. ven te worden. I Officieel is dit bericht nog niet bevestigd, indien het echter waarheid bevat, dan mag men wel zeggen, dat de Albaneesche war boel haar hoogtepunt heeft bereikt De Parijsche „Liberté" billijkt liet be sluit van den vorst om tegenover de op- sfahdelingen eenige tegemoetkomendheid te betoonen, maa.r vindt het zeer begrijpe lijk, dat de Nederlandsche militaire raads lieden, die hij' toch liad moeten raadplegen althans waarschuwen hem zeer kwalijk nemen, dat hij zulks niet heeft gedaan. „Het verblijf in Albanië," zoo- vervolgt hot bind, „de zeer ondankbare taak die op ben rust hebben reeds weinig' a an t rekke lijks. Indien men nu bovendien nog milt faire maatregelen neemt zonder hen te raadplegen, dan weten werkelijk de No- landsche' officieren, die toch hun leven in deze zaak wagen zonals de dood van overste Thomson bewijst werkelijk niet om welke reden zij nog voort zouden gaan zich voor niets zooveel gmoeite te geven. Zij dreigen dus heen te gaan. Maar omdat rit algemeen standpunt hun verlrek den toestand niet verbeteren zou, doen de ver tegenwoordigers dei' mogendheden hun best de gemoederen tot .bedaren te brengen en een breuk te voorkomen. Men mag hopen, dat zïj er in zullen slagen, maar tegelijker tijd kan men toch slechts sceptisch ge stemd blijven over de verdere practised» Roman naar het Duitsch, van LUISE WESTKIRCH. 13) De bruid had zich luid snikkend op "Wilm pke gowoipen, Eenigen tilden hem op en droegen hem naar de kanier. waar ze tem op een bed legden. De andoren dron gen bono het huis uit en grendelden de deur achter hem. Frits Overdiek trachtte hem naar huis mengen. Enno liet zich een paar hon- oera schreden als versuft leiden. Aan den ant van het kanaal lag een boot ondorstbo- ren gekeerd en er was niets op de dorp- waat hemde en ver te zien dan de her J,'1 ,aaf don oever en een paar eksters in Ta if,.! kwam de terugslag bij den nan. Hij Het zich zwaar op de vmi k00^neervallen, sloeg zijn handen i) t j gezicht en snikte van schaamte 3. Toon Overdiek hem vermanend ■waakte, duwde hij hem weg. ziéaV "iemand in 't gezicht zat Enno op de kiel van het De ?/ÏÏe me' zÜn gezicht in de handen. 2? Ya? ^en schoolmeester sloeg hem ïj*. Sade. Eindelijk stond hij op en J35L?1. ,met zware schreden naar de unakmeiershoeve, i Brinkmeier stond in den tuin en waren wt .Sl'nentebedden. Haar gedachten 5 Bchen w 0U(kte. Haar vurige wen- Sa Ruwden voor hem een toekomst vol r .^'^don onder 't werk - handen en bad voor zijn be toeken is van de- samenwerking tusschen den vorst en de Nederlandsche missie." De correspondent van de „Köinisehe Ztg." te Durazzo, die van hei conflict nog geen melding maakt, schrijft over de positie der Nederlandsche officieren o. a „Er heewlil hier algemeen een weinig opgewekte stem ming, In italiaansche kringen koestert men oprechte bewondering voor de moedige plichtsbetrachting en volharding der Neder landsche officieren. Men beweert gelijk de diplomatieke vertegenwoordiger eener groote mogendheid bet in het openhaar uitdrukte, dat het onrechtvaardig gn onvoranlwoorde lijk, ja zelfs misdadig is de officieren met deze opgeschikte manschappen en onvol doende hulpmiddelen te .laten strijden en in den dood te jagen. De Nederland.-die regeering zoo meent men heeft met liet oog op dezen ongeliooiden toestand, liet volste recht pul de groote mogendhe den de tei ugroeping fier Nederlandse!» of fieieren te verlangen en dezen uit hun onhoudbare positie te bevrijden." Nog een nederlaag der r e g e e- rings troepen. De ongeveer duizend man sterke regee ringstroepen, die van het zuiden uit naar Durazzo oprukten, stieten Zaterdagavond hij Rarabunar en Loesjina op een on geveer 600 man sterke macht der opstan delingen, die de hoogten bezet hielden. De rechtervleugel der regeeringstroepen stond onder bevel van majoor Resim-bey en den Nederlandschen kapitein De .Tongh, het centrum onder Mooreddin-bey Vlora en Hisjmid Toskas, de linkervleugel onder Bektasj-bey, Deze troepenmacht werd echter door de opstandelingen teruggeworpen op Fieri. Van de verliezen wordt nog geen melding ge maakt. Ten noorden van Durazzo schijnt nog altijd Pronk Ribdoda te aarzelen, om van dien kant de opstandelingen aan te vallen. Thans heeft hij van de regeering een tweede kanon gevraagd, om met zijn troepen zijn positie, vier uren benoorden Durazzo, te kunnen verlaten, en den opmarsch tegmi de opstandelingen te kunnen aanvaarden. Het kanon is reeds door den ingenieur Ilasoter aan boord van de „Gisela" naai de positie van Prenk Bib Doda gebracht. Gisteren en eergisteren gingen mensehen tot aan de vooruitgeschoven posities bij Rasboel, om naar docden te zoeken. Vijftig lijken werden gevonden, die gisteren be graven zijn. üc verliezen der regeeringstroepon bij de jongste gevechten tegen de rebellen bedroe gen ongeveer 80 dooden en 120 gewonden. Ooggetuigen van de jongste gevechten mel den, dat de rebellen de gewonden zonder pardon afmaken. Daar kwam Krisjan, haar jongste, zoon, aanloopen. „Moeder! Enno is al terug v.in het kransenbinden. En, moeder, de flaiden hangen van zijn jas af en er kleeft bloed aan." Het wied mes viel de boerin van schrik uit de hand. 0, dat on lombare Brinkmoier's bloed! Wils er in haar leven een hoop. oen geluk, dal door dit wilde bloed niel wn was vernietigd? Zij ging naar de kaniet van haar zoon. Enno had een zware kist voor de dem geschoven. Hij wilde niemand zien. Diep beschaamd was hij langs het haardvuur in de keuken geslopen, dat -vervloekte haard vuur, waarbij hij1 vermoord en beroofd moest zijn, die als gast bij dit vuur had ge zeten! Toen de deur niet open ging klopte Alheid. „Enno! Mijn Enno!" Hij zweeg. „Hoor je mij? Doe open." „Je moeder staat voor de deur, Enno. Doe open!" Toen schoof hij wrevelig de kist weg. „Wal wil je van mij, moeder?''' Met pogen, die groot waren van angst, beschouwde zij hem. Ja, zijn feestkleedij was gescheurd en bevuild. Op zijn gelaal stond het ongeluk. „Waarom ben je al terug? Nu steeg de toorn hem weer woest naar het hoofd. Als zij hem niet met rust liet, dan moest zij ook maar hooren. wat haar geen pleizier zou doen. „*k Heb Wilm Döpke van de beenen ge slagen." ,Van de beenen geslagen? Annuinne Schletlen haar bruidegom?!" Zij kin nau welijks spreken zoo beefden haar lippen. „Heeft hij er erg van langs gekregen?" „Ik geloof wel." Zij schreeuwde het uit. „Hij is dood Daar had Enno nog niet aan gedvh.. Niu zag hij plotseling liet kalkwitte ge zicht en den slap neerhangenden arm van Wilm Döpke, toen hij" .op den grond lag. voor zich. Maarvoor dient liet bloed- p vergieten? „Waarom zoo vraagt de „Tel."-cor respondent te Durazzo al dit nutlelooze bloedvergieten Waarom deze eindelooze, krankzinnige strijd? Waarom deze burger oorlog. iDit ophitsen van katholieke Malis- soien .tegen Mohammedanen? Een soort godsdienststrijd? ..Een schande! Een afschuwelijk moord- tooneel ..Terwille waarvan en van wieu? „Voor een vorst, dien men niet kent, dien men niet wenscht, <voor een nationaal Al- banecseh ideaal, dat «niemand of slechts heef weinigen kennen, voor het fantasie beeld van een internationale commissie, die op papier een staat Albanië in elkaar zette. „Wal beteekent het wanneer oen majoor Kroon te midden vim een kogelregen, zelf het geweer ter hand neemt en "het voorbeeld geeft, om te blijven staan? Wanneer hij met een twintigtal mensehen, aldoor vech tend, den terugtocht dekt? „Laat Oostenrijk en Italië dit arme land verdoelen. Iedereen zijn aandeel; wanneer Italië toch Valona wensrht te bezitten. Mis schien is dan binnen enkele maanden het gansehe land, uitgemoord, of de rust her steld „Thans spoelt men een oneerlijk spel. Deze gruwelijke campagne dient voor niets. Heeft één Albanees sympathie voor dezen koning? Moet voor dien man het bloed vloeien dezer half-wilden?" Het I la 1 i a a nj - c h e verraad. Naar hel Stefani-ugentsehap meldt, heeft minister Turkhan pasja Zondagavond aan den Italiaanse,hen gezant Aliotti, het vol gend schrijven overhandigd „Het verheugt mij, te kunnen vaststellen, dut bij de in hering genomen papieren van kolonel1 Mu- riechio en professor ('hinigo niets bezwa rends is gevonden. (Jp grond van de geble ken onschuld van heide hoeren, betuigt de Albaneesche regeering haar leedwezen over het betreurenswaardige incident, dat een schending der capitulaties beteekent. Het is overbodig hieraan toe te voegen, dat de regwring alles in het werk zal stellen, om een herhaling van dergelijke voorvallen te voorkomen." Aliotti verklaarde zich met deze genoeg doening tevreden, waarmede het incident ge ëindigd is. GEMENGDE MEDEDEELINGEN. F r a n k r ij k. President I's,incaré heeft officieel liet Hof in Stockholm kennis laten geven dat hij den „Ik weef liet niet," zei lnj noisch. Alheid's angstig opgeheven handen vie len slap langs haar neer. „Mijn /non een manslag begaan? Waarom? U, God in den hemel, waarom?" „Hij heeft ons Brinkmeiers beklad en beschimpt!" riep Enno. „Hij heelt mij voor jongen van de Fiansehe hoeve uitgeseho) denFoor Trina Döpke haar ooienJon gen van de Fransche hoeve! Ge weet wel wat dat zeggen wil. Moeder - ik kon niet anders." 1 En toen zij in haar nameloos verdriet bleef zwijgen, greep hij haar hij den arm, en boog zich naar voren, zoodat zij zijn heclen adem op haar gezicht v el le. ...Ie weet ci- van af! In Godsnaam, moeder wat is er van aan? Is er ook ma-u- wn grein waarheid in, al hef gepraat en ge mompel over de Fransche hoeve en het andere? Zeg 't' mij. Want dan wil ik de wijde wereld in loepen en mijn gezicht verbergen voor alle mensehen en er mag mij beschimmen wie wil. ik zal mij stil honden. Maar Ls hel leugen en schande lijke laster dan zal nieimand levend blijven, die mij goo iets voor de voeten gooit! Geen antwoord! Zij maakte zich langzaam uit zijn greep las met de waardigheid van groot leed, mei de vastberadenheid, die in een leven, lijk aan verdriet, in haar vas garijpt. „Dit is geen tijd om to spreken over ongeluk en schuld van vervlogen dagen, ik weel niets, kan aan niets denken in dit ongenblik dan aan de schuld en de ellende, die mijn zoon vandaag op zich geladen heeft. Ik loop naar de Scldottens. Ik Vil Wilm Döpke zien. Kan er nog wat terecht gebracht worden, dan wil ik dat terecht brengen. Houd je stil! Je bent op 'l 0,'genblik geen meester over je ver stand. Blijf stil! Ik za je bot antwnoi-1 op je vragen niet weigeren, 't. zal oprecht, en waar zijn. Maar laat mij op dit oogenblik met rust.-" Zij gunde zich geen tijd om liaar Zcrn- •2-lsten Juli koning Gustaaf een bezoek zal komen brengen. Portugal. De Lis sa bon-cbe coi respondent van een der Duiteche bladen hangt een hoogst on gunstig beeld op van de intellect noch' tij- beid. die thans in de „verlichte" Portnaëe sehe republiek, volgen-- bom. beei-i lit. lvr— vrijheid en vrijheid van criliek lie-tnui slechts op jwipier. schrijft hij. Bi 'dreigingen tegen de vertegenwoordigers vim hmtea- lamKche bladen komen dagelijks voor, en wel zoodra als niet alles wat van repu- blikeinsche zijde wordt gedaan, onhepaaald wordt toegejuicht, terwijl eveneens de hin- nenlandsche bladen aaan vervolgingen bloot staa,nzoodra zij beginnen de regeeiing tegen te spreken. De correspondent stniit dan eenige voorbeelden op, die zijn le-we ringen moeten staven. Zoo is o. m, een monarchistisch blad in beslag genomen, naar beweerd wordt, omdat het de por trcttcn van „koning Manuel en zijn door luchtige gemalin" had afgedrukt. Dit moet echter als een voorwendsel beschouw d wor den, daar de regeering geheel andere grie ven tegen 't monarchistische blad had, ter wijl zij ook de'andere koningsgezinde bla den nog nimmer 'moeilijkheden in den weg heeft gelegd, wanneer zij van den ont troonden koning als van El-Rei spreken. De kwestie, waar het hier om gaat, te echter de pers, die de regeering niet door beloften hij de verkiezingen aan zich ver binden kan, te verhinderen critiek uit te oefenen, opdat de grototsche .schijn, dat de republiek een spiegel der moraal zou zijn, kan hoog gehouden worden. Griekenland e n T11 r k ij e. De „Daily Muil" ontvang! van zijn bij- zenderen correspondent Dr. "Dillon het vol gende telegram van het eiland Chios: Wij zijn sedert gisteren met den minister van binnenlandsche zaken op Chios aangeko men. Uier zijn de Grioksehe vluchtelingen uit Klein- tzië in groote getale samenge scholen. Op *t groote' plein voor het gebouw van de prefectuur bevonden zich duizen den priesters, .handwerkslieden, hoeren, vrouwen en kinderen. "De. menigte riep; „Leve de koning", „Leve Yenizelos", „weg met de Turken". De minister ontving daar op de vertegenwoordigers der vluchtelingen die hem in schrille kleuren liet lijden dor Griekschc vluchtelingen schilderden. Allo aanwezigen waren diep geroerd, ook do officieren. Op hot eiland Chios "bevinden zich op het «ogenblik ruim 18000 vluchte lingen. Op de vraag van den minister zei- do de vertegenwoordiger van de vluchtelin gen, dat allen naar hun geboorteland terug wensehen te keoren. Het moeilijkste pro- da gsc he japon aan te trekken, zij streek slechts den opgenomen rok naar benedon. trok liet. blauwe keurslijf glad en liep de verlaten dorpstraat af. De weg zwem voor haar oogon. Haar hart klopte zoo lievig, dat zij bij Sebletten's brug diep ademlia lend moest blijven staan. Hel Was niet goed een Juut te hebben, dacht zij, als men tusselien de Brinkmeier,s leefde. Zij trap ten er op, braken het, de vader en de zoons. Daar lag de hoeve der Scldettens, De feestlichten in de keuken en op de deel waren uit. Slechts één raam van een ka mer was nog verlicht. Alheid beproef.le. de deur te openen. Die was gegrendeld Zij klopte. Voetstappen naderden. De bo venste helft, werd weggeslagen. Meik^ Schletlen. de boerin, keek naar huilen. Alheid snakte naar adem. „Wilm l)üp ke? Zij vertellen Ik hen hierheen geloopon Hoe is liet met Wilm Döpke?" Meike Scliletten fronste hel, voorhoofd. „Hij is slim toegetakeld. Zijn hoolH is'op gezwollen. en zijn rechterarm kan hij bijna niet opbeuren." 1 „Hij is levend 1" Er lag zulk een juichtoon in dezen kreet, dat het de boerin bijna ontroeide. „Neen, Alheid Brink meier, zijn kwets uren zijn Goddank niet zoo erg om er aan dood te gaan. Hij slaat er zelfs op. dat hel trouwen morgen toch zal door gaan. Maar dat kan ik je wel zeggenvoor jou bengel staat het er slim liij. Groot vader en Luerke Vo-s schrijven al aan een advocaat." Zij maakte geen aanstalten om de onder deur te openen. Alheid stond voor de ge floten deur, als een deemoedige boetedoen- stor. „Laten ze dat niet doen, Meike," .smeek te zij zaelrt. „Laat mij binnenkomen en met je schoonzoon een woordje spreken." „Daar zal hij we! geen onren naar heb ben," antwoordde de boerin hard. „Laat mij bet beproeven," hield Alheid hleem is echter om zulk een groot aantal vluchtelingen voldoende werk te geven. Ten einde de grootste nood te lenigen heeft de Griekse!» regeering voor ieder vluchteling 60 centime-, ondersteuning [ter dag en ver der voor ieder kind 20 centime-, vast gesteld. De moesten moeten onder den kloo ien hemel overnachten. 4000 vluchtelingen bevinden zich op liet volkomen onbewoon bare eiland Chunuil, waar zij aan een hon gerdood zijn prijs gegeven. Mexico. Do Vereenigde Staten hebben de ver- tegenwoordige!'.-» van Carranza en JInerte uitgenoodigd bijeen te komen op een niet- officieele conferentie ia [de hoop zoodoende le komen tot een pacificatie van Mexico, De vertegenwoordiger-, van Huerla vor- Uaaulen, dat zij bereid waren op deze wijze met de Gonstilutiunali.sien besprekin gen te voeren. Dank zij de maatregelen, aldus wordt uit Vera Ciuz gemeld, die de Amerikanen hehheii genomen, i» aldaar langzamerhand de mligheni kunnen hersteld worden en wordt de orde Hums zelden meer gestoord. Nochtans moeten de Amerikanen zeer waak zaam blijven, ten einde het nog immer rondwarend gespuis den haas te blijven. Hieraan Ls het te danken, dat thans Vera Cruz wellicht de eenige stad van geheel Mexico Ls. waar Jiet eenigermate veilig is. Nochtans ligt ook daar, gelijk overal elders dn Mexico, de «handel geheel st'S, gelijk niet in liet minst <:n de hmfd-dad. waar handel en verkeer totaal verlamd zijn. Alleen de leveranciers voor de troepen hebben volop werk. Sedert de laatste weken hebben taL- looze vvcrkloozcn arbeid gevonden bij het versterken der stad. doch deze arbeid is thans geheel afgeloopen. C h i n a. De dictatuur van president .Toean Sji Kal heeft Zaterdag bij de opening van den Senaat officieel zijn goedkeuring gevonden. Minister Li Joean JJung reed in oen gepantserde auto naar Jiet. Senaatsgebouw1 <m zette in jsijïi openingsrede uiteen, dat de mislukking van .hel parlementaire stel sel, no."h aan de regeering. noch aan de twee Kamers van het parlement geweten mag worden, doch .uitsluitend aan het te groote aantal afgevaardigden, ju tal van partijen verdeeld. Hij hoopte, dat de Senaat den rechten weg zou welen Le vinden om, rekening houdende met de openbare meenhig. do legeering te .steunen. Dan zal de republiek aan haar bestemming beantwoorden. De Senaatsleden juichten .de woorden van den minister toe. vol. „Je held ook kinderen Meike. Kloet mijn zoon in do gevangenis ongelukkig worden, omdat hij eenmaal in een kwaad ooigenbük zichzelf vergeten li'eeft?" „Je hadt hem zijn opvliegendheid bijtijds moeten afloeren." Alheid liet jhet hoofd zinken. „Er zijn dingen, die niet in onze macht liggen. Je. weet 't, slecht gezind ben ik nooit ge weest en ik heb mijn levenlang door zwa re, zware dingen moeten gaan. Ter wille van onzen lieven Heer, doe de deur open, MeikeLaat mij met Wjlm Döpke spre ken." De boerin schoof uu den grendel weg. liet was waai beid. Zij, die hier smeekend stond had niemand iu de kolonie met op zet een kwaad uur bezorgd. En op rozen was zij ook niet door 't leven gedanst., „Omdat jij hel lient Ik weet immers, dat jij het niet helpen kunt" f „Hij ook niet," antwoordde Alheid zacht. „Het is liet bloed." Zij volgde de boerin naar do keuken, waar het vuur onder den waterketel half uitgedoofd smeulde en de bloemenguirkm- des langs de muren een bedwelmenden geur verspreidden. Op de sofa in do kleine kamer lag Wilm Döpke, half ontkleed, met verhonden hoofd, den schouder in natla doeken gepakt, tusselien kussens en lied- den. In liet «route vorLrek aan den anderen kant van de keuken stelden grootvader Scliletten, Luerke Voss en de boer met den zoon des huizes de aangifte aan den officier op. Annmarei was alleen, hij den bruidegom. Zij sperde haar oogen wijd open, toen zij zag ,wio binnentrad. - Jij?! Dat is onlie-scliannu! „Angst maakt onbeschaamd, Annmarei. 'k Hoop, dat je dat nooit zult ondervin den. Angst heeft inij hierheen gedreven. Maar nu ik je zie, Wilm Döpke, nu is 't mij al veel lichter om 't hart" Zij hief haar als tol een gebed gevouwen lurnden omhoog. „Maak mijn Enno niet ongeluk kig I" (Wordt vervolgd.l

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1914 | | pagina 1