67* Jaargang.
Zaterdag 4 Juli 1914
No. 14568
Derde Blad
Alleen maar Fransch?
ALLERLEI,
HOE NAPOLEON IN EGYPTE
VOORTLEEFT.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen;
Prijs per kwartaal: jWxxr Schiedam en Vlaardingen £i. 1.25, frano»
per post £1. 1.65.
Prijs per woek: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 oent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags réér ma
uur aan het Bureau Bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meear
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën hij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
De laatste gebeurtenissen in Frankrijk
hebben betrekkelijk weinig de aandacht ge
trokken. Nu ja men vond het wel ÉH|
beetje kras van die postbeambten Ie Parijs,
dat zij hun brieven niet bestelden en in
opstand kwamen, omdat de senaat bun
een toelage zou weigeren. -Maar liet waren
Cosas de Espana, dingen, die alleen in
zoo'n raar land kunnen voorkomen. Had
Caesar al niet heel wat mals van de Gal
liërs verteld En dan liet is niet alleen
een raar land, hel is ook een verdorven
land. De Kamerleden zien in alles poli
tiek, denken uit louter politiek niet mwi
aan het welzijn van het land, zijn allen
strevers naar ministerportefeuilles in
zoo'n land kun natuurlijk alles gebeuren.
Terwijl „hij ons" alles zoo heel andere
en heel veel beter is, daar is natuurlijk
aan zulke malligheden niet te denken.
Men is gelukkig, men is dankbaar, dat
men niet is zooals „zij".
De correspondenten in Parijs schrijven
onbewust in denzelfden geesi. Veel meer
dan elders komen in Frankrijk de politieke
intriges op straat, hel openbare leven re
cr tien, twintig maal zoo openhaar als
in vrijwel allo andere landen van Europa.
De dagbladcorrespondenten, ook zij die met
al te veel achter de schermen kunnen
kijken, zijn dus uit den aard beter inge
licht dan hun collega's elders, zij hooien
en zien meer piijuanterieën en vandaar
dat koor over de bijzondere slechtheid en
verdorvenheid der Fransche politiek.
Nu zullen wij zeker niet het tegenover
gestelde gaan betoogen. Ja wij willen
zelfs gaarne toegeven, dat de politiek in
Frankrijk nog „erger" is dan elders. Mits
men dan maar in het oog houdt, dat bel
verschil lusschen Frankrijk en de andere
west-Europeesche landen op dit gebied
meer berust op perspectivisch gezichts
bedrog dan op de realiteit.
En houdt men dit eenmaal in hot oog,
dan moet men ook toegeven, dat er voor
overdreven gevoelens van eigen deugdzaam
heid geen plaats is en dat men niet 'al
te vlug moet zijn met te danken, „dat men
niet is zooals zij".
Reeds eenmaal is die fout gemaakt. Met
het üreyfus-proces. Toen hoorde men
overal, dat zoo iels toch elders onmoge
lijk zou zijn. dal een opstaan van de Sol
dateska tegen het staatsgezag in landen
als Engeland bijv. niei denkbaar was.
En wat is onlangs in Engeland geschied
Hebben daar in de terschc kwestie do of
ficieren niet rondweg diensl geweigerd
Zeker men liceff getracht het schandaal
in den doofpot te stoppen, het schijnt zelfs
alsof dit lukt. Het zal dus in de geschie
denis lang niet zoo indrukwekkend srhij-
nen als de dramatisch spannende Dreyfus
geschiedenis. Doch is de opstand in den
grond eigenlijk nog niet veel erger en void
brutaler dan in Frankrijk?
Veelal pleegt men in Frankrijk drama
tischer op te treden; men heeR er be
hoefte aan vertoon, de geste, die de hoofd
zaak Is. Ook zonder .gestes" kan men
groote belangwekkende daden doen. En de
daad der Parijsche postbeambten schijn!
ons, afgezien van de geste, belangwekkend
en volstrekt niet alleen van lokaal belang
Wij kunnen ons heel bost denken, dal iels
dergelijks elders gebeurt. Of laten wij dui
delijker zijn: hetzelfde wat ginds openlijk
geschiedt, gebeurt ten onzent en overal
elders in anderen, meer lillek ten vorm
dagelijks en zal hoe langer boe meer go
sollieden. Alleen hoort men er liefst niet
van, bet klinkt te onaangenaam, het geeft
een onpleizierig gevoel on men is dien
Fransehen heel niet dankbaar, dat zij met
zoo overdreven duidelijkheid een demon
stratie geven van het groote gevaar, dal
de democratie meer en meer gaat bedrei
gen: het gevaar van beaiubtcn-terrorisino.
Wij zijn een weinig bang voor dit woord,
omdat wij ons bewust zijn, dat er vele
duizenden beambten zijn, die hun plicht
met groote nauwgezetheid vervullen en er
niet aan denken om een klasse te gaan
vormen, die de andere klassen wil regee-
ren. Wij begrijpen, dat zij op hun beur!
weer in opstand komen als men hun mot
dit woord aan boord komt. En locli is
het juist en toch zal liet juister worden
naarmate het aantal beambten van open
bare instellingen toeneemt. Dat geschiedt,
jjiooals men weet, met groote snelheid. De
wetgevende machine staat niet stil en als
zij al vaak niet voel nuttig werk levert,
nieuwe ainhlenaarsposten worden met ver
bluffende regelmaat te voorschijn gebiacht.
Bovendien heeft wij blijven nu voor het
gemak in Frankrijk, ofschoon ook elders
soortgelijke invloeden merkbaar zijn ook
de politiek hier een in'vlocd ten kwade.
De politici beschikken gaarne over staal—
haantjes, die zij als loon voor bewezen
diensten kunnen „nitkeeren" zonder de ri
sico te loopen van als omkoopere terecht
te slaan. F.n zij komen gaarne den mach
tigen beambten in liet gevlei.
Reeds begint men nu ook elders dan
in Frankrijk beambren-kiesvereenigin
gen op te richten. Men wordt zich meer
en meer bewm-t, dat de beambten, ook al
voimen zij als "kiezers nog slechts een
belangrijke minderheid, vast aaneengeslo
ten, een grooien invloed op hun wcik-
gever den staat of de gemeente -
kunnen u'toefencn. En nu wilden wij gaarne
aannemen, dat er elementen onder de be
ambten zijn, die zulk een invloed mof uil
sluitend of niet vooral ten eigen bate wil
feu aanwendenwij weten zelfs, dat er
onder de meer ontwikkelde ambtenaren
velen zullen zijn. die aan zulk een actie
niet zullen willen meedoen het spreekt
toch vanzelf, dat de groote meerderheid,
vooral van do sterk in aantal toenemende
lagere beambten, zich er volstrekt geen
gewetenswroeging mee zullen bezorgen aJs
zij ten bate van hun eigen portemonnaie
wat uit politiseoren gaan. Dat is geen be
ambte-fout, dat is slechts ile zwakheid van
den mensch, die maar weinigen menschen
vreemd zal zijn. Als men weet, dat men
door zijn macht streng binnen de grenzen
der wet uit te oefenen, persoonlijk voordeel
kan behalen, hoe weinigen zullen zich dan
door hoog-moreele overwegingen laten be
wegen om zich toch te onthouden
Er is hier dus een geweldig groot gevaar,
dat bijna dagelijks in beteekenis toeneemt
en dat worden er niet bijtijds maat
regelen genomen teri slotte onze demo
era tie in een geheel nieuwe tyrannis zal
doen yerloopon, een tyrannis, waarvoor
wij nog niet het mooie algemeen gekende
woord hebben, omdat zij in dezen vorm
althans geheel nieuw voor de wereld is.
Welke deze maatregelen zullen zijn, laat
zich niet een. twee, drie uitmaken. Het
is een buitengewoon lastige kwestie, die
de Parijsche postbeambten weer eens naar
voren hebben gebracht. Moge men haar
nu eerst goed begrijpen. En moge men
cr zich vooral niet afmaken met een on
eerlijk vertoon van eigen voortreffelijkheid
Want dal is de hoofdzaakde Parijsche
geste moge hier niet zijn voorgekomen of
gemakkelijk kunnen voorkomen de zaak
zelf beslaat bier als ginds.
DE BESTE TROOST.
Gij zult. treuren en in verdriet en zorg
bijna ondergaan, tenvijl gij toeh te midden
van een wereld vol zon en onuitpwtWijken
rijkdom staat? Begrijpt ge niet ue groot'
volheid der kostbare gaven, die iedervn
mensch eiken dag, elk uur wordt aangebo
den? Er is rijkelijk gezorgd voor de ton,
nielooze oneindige behoefte aan geluk vnur
de menschen.
Ontevreden en somber ziet ge in de we
reld, die toch zoo vrooüjk om u lacht.
Wat is de oorzaak van uw verdriet, uw
gedruktheid
Wij zullen bel met helderen, nuchteren
blik nader beschouwen.
Het zijn alleen de treurige gedachten, die
de oorzaak van uw ellende, uw treurige
stemming zijn.
Door uw kleinzielig, enghartig tobben en
zorgen toch, koestert gij de giftige en op uw
omgeving vernietigend werkende plant, der
mismoedigheid en laat haar groeien.
En dit alles om een kleine teleurstelling
en onaangenaamheid, een mislukking?
Peel begeerenswaardigs is er nog te ver
overen en vod moois te verkrijgen, dat gij
mei de door uw ontstemming verspeelde
kracht, wel in staaf zmïdt zijn te bemnch
tigen.
Laat uw blik in het groote. in de wijde,
'•nmetelijke ruimte zweven: het kleine,
«ivniie punt zal u dan niet meer uit liet
evenwicht brengen. Men blijft niet klagen
en radeloos voor een kleinen steen staan,
die op liet pad ligt, maar men schrijdt
rustig voort, zoo verdwijnt hij van zelf
uit onzen gezichtskring.
Door de ernstige beschouwing der scha
duwzijden van dit leven, door een. moedig
zich opheffen uit de doffe sfeer der kleine
aardsche zorgen, in de werchl van het zui
ver, helder denken worstelt zich de mensch
langzaam omboog, tot do heerschappij over
zijn stemmingen en tot die niet te versto
ren vre.olijkheid, waarin zich harmonische
zielen verheugen.
Een tocht door de wereld van den geest
vertoont ons de dingen in hun ware ge
daante; in werkelijkheid zijn zij alle veel
mooier dan zij het gewoonlijk schijnen en
zelfs richter het kwade is stoeds een groote
gedachte verborgen.
Altijd zal de mensch van daar vernieuwd
en verfrisclit terugkomen en de alledaags
heid en de gewone voorvallen des levens
met kalmte en zekerheid tegemoet zien.
Een interessant voorbeeld van de herin
nering, die onder de Kgyptenareii nog i.s
bewaard gebleven aan den beroemden tocht
van Napoleon naar Egypte, blijkt uil het
volgende
In het jaar 1907 maakte een afdeeling
Emreiselie troepen een ninrech door de
Nijldelta, en daar men weinig voedingsmid
delen had, maakte men halt hij een klein
dorp, om eenige hoenders en duiven
te kt, >pon. De Oindeh of schout van het
dorp, die wel reden had te geloove», dat
men de zaken niet betalen zou, wilde cr
lieelcmaal niet over praten, maar zocht ijve
rig onder zijn papieren, tot bij ten slotte
een document triomfantelijk te voorschijn
haalde, dat. zorgvuldig in een verzegeld pa
pier lag. Hij reikte bet stuk over aan den
officier van den troepen verklaarde hein, daL
de soldaten uit zijn dorp niets mochten
wegnemen, zooals duidelijk in het docu
ment te lezen stond.
De verbaasde officier zag cvn geel gewor
den papier en vond een door g -neraal Bona
parte oaderl eekend bevel, waarin bij'bet
dorp als belooning voor de diensten, die
Ael aan tiet Fransche leger bewezen bad,
van alle lasten bevrijd verklaarde. De En-
gelschinan laclde en gaf het document terug.
„Dat is door een Franseliman, meer dan
100 jaren geleden, geschreven," zei hij tot
den Oindeh; „dat is niet geldig." De Egyp
tenaar 'baalde de schouders op. „Fnuis-cben
of Engehscben," antwoordde bij verontwaar
digd, „nu of toen - - dat is voor ons ge
heel hetzelfde. Wij zijn toeh nog hetzelfde
volk."
HET HAAR.
Al bel haar, dat wordt gedragen op hoof
den. waar het niet groeide, komt uil alle
doelen der wereld.
In Robomen. Mor.ivië en Sileziê kan do
handel in metiscbenbaar en de verwerking
hiervan tot netjes als /eer belangrijk wor
den beschouwd. De voornaamste eentra
voor deze industrie bevinden zich in het
zuid-oostelijk deel van Bohemen, nl. de
•steden Trhom-Knmditz, Cliotebar, ('brast e,i
Raiib-owitz. Men onderecbeidt in deze ste
den zoowel fabrieksnijverheid als huis
industrie. teiwijl één so-or! baar uit China
komt en de andere soort in'het land zelf
wordt verkregen.
Groote hoeveelheden z.g. „combings"
worden uit China, via Triest of Hamburg ge
ïmporteerd, in kisten verpakt tin strom en
12.3 ii 130 pond per baal Wegende, Dit
Chinee>che haar wordt geheel chemisch ge
bleekt in een oplossing van hvdrogen-pe-
mxide en gesorteerd volgens de lengte en
daarna geverfd.
De lengte varieert van 0 tot 35 inch.
Het sorteeren en klassificeeren van liet
haar volgens de verschillende lengten,, ge
schiedt door meisjes en vrouwen; beginne
lingen omvangen 30 ii 35 cent en geoefen
de woikkmehten fl a f1.50 per dag. Hel
verven en Ideeken geschiedt door mannen,
die 135 ;i f40 per maand verdienen.
De menschen haarnetjes worden van f'hi-
neescii haar gemaakt, daar liet inlieemsche
product te fijn en te zacht is. Deze fabrica
tie is grooteudeels huis-industrie en in han
den van vrouwen en meisjes. Een geoefende
kracht verdient 60 a 80 ets. per dag. doch
elke netjesmaakster moot oen assistent heb
ben voor het samenbinden der enkele ba
ren, om zoodoende tijd te winnen.
Elke week ontvangen de ne.tjesmaaksters
een hoeveelheid baar, die zij mode naar
huis nemen, en wanneer de netjes voltooid
en door haar ingeleverd zijn, ontvangen
zij 50 ets voor bet afval.
De meiisehenhaar-netjes worden naar de
Vcreenigde Staten. Engeland, Frankrijk en
Duitschland geëxporteerd; in Oostenrijk
worden ze maar weinig gedragen, liet haar,
dal in Oostenrijk voor export wordt afge
sneden, of liever gezegd, afgeknipt, i- van
boerinnen in Bohemen. Moravië en Silex ié.
De beste kwaliteit kond uit .Moravie en Bo
hemen c-n bet minder waardevolle uit Sile-
zië, terwijl een aanzienlijke ho-veelheid in
ferieur baar ook uit Hongarije wordt he
trokken.
De kwaliteit van het men-chnihaar lemgl
af van de volkswelvaart en san tig /mg.
waarmede het vóór het knippen b 'hnmlehl
werd.
"Het haar wordt verzameld do<<r ventere
of haarhandelaren, die voor lid uitoefenen
van dit vak een gunstige reputatie meden
gemeten. Deze knop,!ui maken, gewoonlijk
veigezeld door hun vrouwen, reizen door
het land van meestal 4 tot 6 weken, gaande
van hui- tot huis, om te trachten de viou
wen en meisjes te b "wegen In-ur baar ge
heel of gedeeltelijk te verkoop.en, De grootste
hceveelheid haar, die Jn 't algemeen door
een handig venter op zulk een reis gekocht
wordt, is 11—14 pond. tenvijl velen terug
kwamen met 5 pond en minder. De prijs,
die voor hel haar betaald wordt, hangt
eerstens af van de lengte en voorts van
de kleur, die wel den voornaamsten fac
tor vormt.
Het geheele hoofdhaar wordt nocit op
ééns verkochtgewoonlijk eerst één vlecht
en na vier jaar een under gedeelte. Van
doode menschen, of van hen. die de een
of andere kwaal hebben, wordt geen baar
gekocht. De prijzen, die voor vlechten Ihi-
taald worden, varieeren lusschen f 51 en
f52.50; de lagere prijzen hebben lief rek
king op kleine vlechten van kort haar.
De prijzen, die per pond berekend worden,
wisselen af lusschen f29.15 en £200; de
laatste prijs wordt betaald voor blond ol
grijs haar, dat 24—28 inch lang is. Al het
inlieemsche haar wordt in zijn natuurlijken
staat verscheept, zonder gebleekt of ge
verfd te zijn, en 73e jaarlijkse)te uitvoer
wordt op 13.000 }>ond geschat.
TELLEN.
"t ts van algemeene bekendheid, dat do
wilde en onbeschaafde volksstammen al h<"o]
slecht niet cijfers om kunnen gaan. Weini
gen weten evenwel, dat het met hun cij
ferkunst zoo slecht gesteld is, als we! uit
't onderstaande blijkt. Zoo moet het ""be
paald grappig zijn om ;uui te zien, als
de bewoners van Iviiusehatka beproeven
hoven de 10 te rekenen, want als zij één
maal de vingers van bun beide handen ge
leid hebben, slaan zij z» dicht en dal lm-
teckenl 10; daarna beginnen ze aan bun
toenen te tellen lol 20, maar dan worden zij
verlegen en roepen: „Mateha". hetgeen zog
gen wil: „waar moe! ik meer vandaan ba
len?"
Een Moravisch zendeling verhaalt van
de Groenlanden-, dat zij, bij liet tellen, mét
groeten tegenzin boven de 20 gaan en door
gaans aan alle getallen daarboven een
naam geven, die „ontelbaar" beleekent. Bar
ry <b* gr.xik' onderzoeker in de Poolstre
ken, vertelt van sommige stammen der Eski
mo's. dat zij hun vingers er bij noodig heb
ben oni lot drie te tellen, en zich door
gaans al vergissen, VOór zij aan de zeven
zijn.
Verscheidene Zuid-Afrikann.-che stammen
hebben niet meer dan vier verschillende cij
fers; vandaar, dal zij zich moeilijk een be
grip van groote getallen kunnen vormen.
Humbolt deelt daarvan een aardig staaltje
mode, als hij verhaalt, "lat hij nooit een
Indiaan ontmoette, wicn hij naar zijn leef
tijd vroeg, of liet antwoord was onveran
derd „zestien" of „zestig"', alsof danrtus-
iehen weinig verschil ivns.
Dit wordt bevestigd door de volgende
anecdote van een reiziger in Zuid-Amerika,
Op oen tocht vergezeld van tien of twaalf
Indianen, vroeg bij een hunner:
„Zijn wij met vee-l?"
„Ja, wij zijn met veel
„Zijn wij' ontelbaar?"
„Ja, wij zijn ontelbaar."
„Als de Indianen van 'dien siatn," zegt
hij, „wilden zeugen, hoeveel gevangenen
zij gemaakt hadden, konden zij het getal
niet opgeven, maar teekenden oen ruimte
o-p den grond af, en zeiden, dat or zooveel
waren, als daarin slaan konden.
De bewoners van eenige West-Indische
eilanden rooien, als een getal boven de
lien is:
„Zooveel, als haren op mijn hoofd", of:
„Als het zand der zee".
De Yank-os, die in de nabijheid der Ama-
zone-rivier wonen, hebben gum naam voor
een getal boven de drie, en dat is ge
lukkig voor degenen, die met boa te doen
hebben, zegt de reiziger, die dit vermeldt,
want hun woord voor drie is „Po el-tar-ra-
ro rin-w-a ro-ac", een woord van lit-n let-
tergtepen.
Waarlijk geen wonder, dat in zoo'n land
de rekenkunde niet kan bloeien.
NIEFWTJES VAN HIER EN DAAR.
Het gouvernement van Nieuw Zeeland
heeft een voorstel ingediend om aan we
duwen met één kind een jaarlijkseh pen
sioen te geven van 100 gulden. Die met
drie kinderen of meer ontvangen 360 gul
den.
Dc apothekers van de 16e eeuw maakten
veel gebruik van de zoogenaamde gene
zende eigenschappen van de spin. Spinne-
draadjes werden voorgeschreven legen an-
derdaagsclie koorts en oorpijn. Zelfs le
vende spinnen droeg men in een zakjo
om den hals tegen verschillende kwalen.
Turksche dame? beschouwen moesjes op
de wangen als een groote schoonheid. Zij
zeggen, dal het 't plekje is, waar de liefdé
haar gok i ret heeft. Geen Turksche vrouw
zal voor werkelijk schoon doorgaan, als zij
niet een paar moesjes heeft.
De beide pailemenG huizen op IJsland
geven aan ie de reu man en iedere vrouw bo
ven de 25 jaar het kiesrecht. De vrouwen
zijn ook volkomen gelijk voor de wet, en
zij hebben het recht iedere s taats Intrek
king te hekleeden.
Reeds in de middeleeuwen verstonden
de handelaars en he-bergiers de kunst om
wijn te vcrvalschcn. De vele verordeningen,
die er door de oveiheid tegen gemaakt
weiden, zijn er het bewijs van.
Het postpapier van den koning van Enge-
la.ng is in den lantslen lijd voorzien vjjrf
een kleinen Tudor kroon in rood, met dén
naam van de vorstelijke residentie in de
zelfde kleur. Dit is gedaan om de corres
pondentie van den iegenwoonligen koning
te kunnen onderscheiden van die van koning
Edward.
r
Het laatste nieuwtje op het gebied vafïr
vrouwen vereenijgliigen is de „Kus niet"-
elub, die door Miss Gladys Hunter, te Cin
cinnati, i» opgericht. De vereemging heeft
reeds 5274 ehlen.
In de bergachtige streken van den Tau-
nus, hij liet dorp Rcmlnrn, is een linde
boom, die 1200 jaar oud moet zijn. In den
zomer is de hoorn prachtig, en de blade
ren. bieden schaduw aan 200 personen. De
stam is 39 voel in omtrek en zoo uitge
hold, dat 12 menschen er plaats in kun
nen vinden.
Bloemen op aangerichte tafels is .een
zeer oud gebruik. Reeds bij de Grieken
en Romeinen waren er tafels met rozen
bestrooid of versierd met slingers van ro
zen, en de gasten zeiven waren er mede
gelooid.
ANECD0TEN,
„Wat voor vleesch héb je voor morgen?"
vioeg mijnheer, toen hij' naar 't kantoor
gaande, den slager op de stoep aantrof.
..Het beste rundvleescli, dat we ooit ge
had bobben, mijnheer. Zoo zacht als zij,
en zoo week als een vrouwenhart,."
Mijnheer keek den slager gun en zei
„Geef dan liever maar kaif.-vlcesch."
Hij (de courant lezend): „Er is een onge
luk gebeurd bij dc familie de IVit. De
meid kreeg hij toeval wat kruit in handen,
dal ze op het vuur gooide, waardoor ze
door het dak geblazen werd."
Zij (medelijdend): „Arme mevrouw de
"Wit. dat is nu al de vierde me'irl, die er
zonder iets te zeggen, van door gaat,"
Zij was ruim tachtig jaar oud _gewor-
den, toen men haar voor 't eerst meenam
naar de bioscoop. Toen zij er uitkwam ont
moette zij in de vestibule een kennis,
die zei: „Ik hoop, dat u zich geamuseerd
licht, mevrouw."
„Ja," antwoordde de oude dame, „daldecd
ik. Maar ik merk nu toch. dat ik doof begin
te worden; ik heb géén woord verstaart, van
wat er gezegd werd."
„Maar, juffrouw N„ wat. zie je er feeste
lijk uit, wat is er aan de hand?"
„Wat;, hel) je dart niet geli'oo-rd. dat mijn
Tom vandaag vrij komt?"
„Maar ik dacht, dat hij zeven jaar ge
kregen had?"
„Ja, maar ze laten hem bijna twee jaar
vroeger gaan, om zijn goede gedrag."
„Lieve hemel, juffrouw N„ wat een troost
moet 't voor u zijn, zoo'n goeden zoou te
hebben."
Een oude hut, die aan den rand vaat een
dorpsweg stond en jaren lang er zeer yex-
