67*" Jaargang-
Donderdag 9 Juli 1914.
WO. S4572
De Fransche hoeve
Doze öouxant verschijnt d a g e 1 ij k sj met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Piijs tper kwartaal: Koor Schiedam en ïlaardingen fl. 1.25i franoo
per post fl. 1.65,
Prijs per week: iVoor Schiedam en VJaardingen 10 cent,
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor Het eerstvolgend nummer moeten des middags vèór een
uur aan Het Bureau bezorgd zijn.
Borean: Lange Haven No. 141 (hoek' Korte Haven.)
Prijs der Adyerteatiëni San 16 regels fl. Ö.92; iedere regel mees
15 cents. Redamea 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën Hj abonnement op yoordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan rijn" gratie aan het Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
Van SO cents per advertentie^ bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
BUITENLAND.
SCHIEDAM, 9 Juli 1914.
DOTTSCHLAND.
i Mon schrijft ons uit Berlijn:
De geheele uitgeverswereld, journalisten,
publicisten en letterkundigen spreken druk
over de cominercieele operation, van een
z.g. literair agent, een zekeren Julius, die
in de laatste jaren enorme sommen moet
Hebben verdiend met liet verkoopen van
manuscripten. Over deze zaak zelf schaamt
eigenlijk de heele Bjerüjnsehe, ja de heele
Duitsche uitgeverswereld rich een beetje.
Julius moet ter toch bijna iedereen hebben
laten invliegen. Vandaar, dat de pers ovcj
gebeurde een diep stilzwijgen bewaart.
Of Julius leen oplichter was? Och neen.
dat durven 'we niet beweren. We zouden
gerust Weleens ben tonrtje in z'n auto willen
meemaken, en «ls hjj ons eens op een ten
noodigt look in Berlijn organiseert men
tea's tegenwoordig, 1 zullen wij misschien
gieen eens bedanken.
Julius, die pi in zijn studententijd, bekend
stond als oen aartograppenmaker, had twaalf
ambachten en dertien ongelukken. Achter
eenvolgens moet hij geweest zijn assistent-
actuaris, reserve-luitenant, chef van deaf-
dteeling Corresponderitie van een groote
Bankinstelling, consulair ambtenaar, be-
roepsgeheelonthouder, publicist, journalist,
uitgever. Hij moet altijd wel wat verdiend
Webben, want hij hield een heelen stand
op. Nadat hij zijn uitgjeverij verkocht had,
werd hij literair agent. Hij huurde twee
kantoorlokalen en suite, liet ze elegant
meubileeren met zware bureaux-ministre
(en reusachtige club'sos-seJs, liet ze stof-
feeren met Perzische tapijten en luxe gor
dijnen, entoen schreef hij aan vel
schil lende bekende Duitsche auteurs, dat
hij zich gjevestigd had als literair agent,
dat hij zich aanbevolen hield hun manus
cripten te verkoopen aan den meest-bieden
den uitgever, welk werk uit den aard dei-
zaak beter aan hein was toevertrouwd dun
aan dien auteur zelf een ander kan
immers veel beter vertellen, hoeveel je
wel presteert en dat hij het in ieder
geval zeer op prijs zo-u stellen, wanneer
men hem eens kwam bezoeken; men kon
dan eens vertrouwelijk over honorariums
spreken.
Vele auteurs, waaronder enkele sterren
van de eerste grootte, bezochten denbeer
Julius. Julius verbaasde zich er dan over,
dat de auteurs zoo weinig copy afleverden
in een jaar. Hij had uitstekende assisten
ten; zou hij die niet over een of ander
ondeiwerp kunnen laten schrijven
onder den naam van den bekenden publi
cist, die b'.v. de drukproef eens "kwam
doorlezen.
Roman naar het Duitsch,
van
LUISE .WESTKi ICH.
,27)
Er brak op dat oogenblik iets in Enno,
De basis, waarop zijn leven, zijn trotsch
g'evoel van eigenwaarde opgebouwd waren,
zakte ineen. Hij was niet de afstammeling
van een reeks van rechtschapen mannen,
luj was de kleinzoon van een slruikrm-
ver, ach, niet eens van een gewonen struik-
roover! Van iemand, die den gast, den
gewonden gast in zijn slaap had dood
geslagen en beroofd 1 lloe had hij toch
.Walm Döpke op de deel bij de Schlettens
durven neersmijten? Als iemand hem in
het gezicht spuwde, dan had die daartoe
bet volle recht. Want de oude, huivering
vlekkende sage Was waai'. En als zij waar
Was, dan waren ook al de andere leolijkc
geschiedenis'sen waar, die er over do jongere
Brinkmeiers in omloop waren. Dan lag er
Werkelijk een vloek op het geslacht, die
Kich openbaarde in het wegkwijnen der
eerstgeborenen en in de woeste daden der
tweede zonen. Hij had geen rijkdom, maar
zijnschande aan het licht gebracht, toen
hij in zijn overgeërfden hebzucht de hei-
ligte aarde omwoelde om de geheimen te
ontdekken, die zij vroom verborg. De wan
den der groeve moesten maar over hem
instorten, hem naast den doode hegraven!
Hij trok zich kreunend de haren uit en
stiet woedend zijn voorhoofd tegen den
rand. der ijzeren kist. Hoe zou hij ooit
weer rechtop kunnen loopen, nu 'hij van
deze gruweldaad afwist?
Maar nu kondigde een vaalwil schemer
licht den naderenden dag aan. De vochtige
Natuurlijk bezweken enkele voor de ver
leiding. In theorie was het zoo erg niet
trouwens. In de p ra e tijk kwam deze methode
echjjjr j lier op neer, dat de auteur zijn
naam verkocht, dat die naam door Julius
zou worden geëxploiteerd. Het was een
makkelijke manier om aan den kost te
komen. Op den duur moest die naam ei
cchler door lijden.
Sedert ,1913 exploiteert Julius een tachtig
namen Allerlei onbekendheden doen het
werk. Julius schrijft dan aantelen een of
anderen .uitgever, dat hij een interessant
mami-ciipt .niocf onderbrengen van den
bekenden schrijver X. Over de condities
wordt gecorrespondeerd. Eindelijk komt men
tot ,oveioeii>temnung, Julius ontvangt hel
honorarium, 25 pt't hiervan is voor den
nommalen auteur, 25 pft is voor den
reeelen schrijver, de helft steekt Julius in
zijn zak voor zijn bemoeiingen.
De Duitsche uitgevers zijn gewend aan
een getypt manuscript. Dikwijls hebben zij
wel vermoed, dat de man, die zijn naam
aan het boek geeft, niet de werkjelijke
•schrijver is. Romans, novellen, populair-
vreten.se'happelijke artikelen, allés is op deze
wijs geëxploiteerd. En Julius schijnt ei
rijk mee geworden.
GEMENGDE MEDEDEEL1NGEN.
Engeland. 1
Zooal» men verwachtte, heeft gisteren
de unionistische meerderheid in het Hoo-
gerliuis, bij de artikolsgewijze behandeling
van bet ontwerp tot wijziging van de home-
rule-wët, het artikel omtrent de uitsluiting
van liet een of ander graafschap van Ul
ster voor den tijd van zes jaar, wanneer
de meerderheid der kiezers in dat graaf
schap zich voor die uitsluiting verklaart,
verworpen.
Het Huis nam een amendement aan, voor
gesteld door Lord Lansdowne, waarin de
geheele provincie Ulster voor onbepaalden
tijd wordt uitgesloten.
De bewapening der beide partijen in Ier
land gaat intussehen, ondanks bet verbod
van den wapeninvoer, ongestoord zijn gang.
De „Times" schat het aantal Ior»ch-nati>
n al is lisetic vrijwilligers thans op 153.000,
do Ulster-vrijwilligers echter, wier aantal
minder groot is, zijn beter gewapend en
ontvangen dagelijks nog nieuwen toevoer
van geweren en munitie. In den nacht an
Dinsdag op Woensdag bijv. zijn te Belfast
weder 40 Colt-machinegeweren binnengeko
men.
Deze wapens, die geland waren in de
buurt van An na long, zijn van een latei
model dan die van het Britsche leger en
kosten 100 per stuk.
morfceikoolto trok d m j >ngcnmnn dcor de le
den. En met de nuchterheid van den mor
gen kwamen vrees voor de mensehen,
schaamte en bet verlangen om do -nee-
selijko openbaring van den nacht weer aan
de vergetelheid jirijs te geven.
Ilij sprong uit zijn knielende houding
op en greep de spade. En met knikkende
knieën begon hij den eetien schop aarde
na don ander over kist en geraamte te
werpen. Hij stampte die vast, vernieuwde de
bedekking van dermenaalden, maakte die
glad en staakte geen oogenhlilc zijn ge-
jaagden arbeid, voordat de grond weer on
aangeroerd leek en aan geen mcnscholijk
oog 't geheim daaronder verried,
Toen sloop hij weer naar huls en wierp
zich in zijn bedstede. Met kloppende pol
sen, lichamelijk ellendig van vermoeidheid
en afgrijzen, hooide hij liet leven op hef
erf ontwaken, de hanen kraaien, de paar
den stampen, de meid met melkemmmers
rinkelen, hoorde dat de tafel voor de mor
gensoep werd verschoven. Hij bleef stil
liggen, onbewegelijk in zijn stugge onver
schilligheid. Het, leven behoefde, wat hem
betrof, niet veider te gaan. Verleden en
toekomst, zijn bezitting en zijn eigen ik
naren voor hem vergald, bezoedeld.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Ilinncrk Brinkmoier had met liet turf
schip naai- Bremen willen varen om de
■eerste, nieuw gemaakte furf te verkoopen.
Hij bleef echter thuis. Dat bad geen haast.
Eerst moest de sloot van modder gezuiverd
wordenMaar hij" werkte ook niet in de
sloot. Hij stond op zijn spade geleund en
tuurde ingespannen over het veen. Er sjprak
heimelijke triomf uit zijn oogen, uit zijn
geheele zijn, evenals op den dag, toen de
Sjvreckholmers hem lol burgemeester had
den gekozen.
Alhoöd kwam naar buiten en ging bij
hem staan. In het verschiet, ver weg in hef
veen bewogen zicli een paar gedaanten.
Tc Avr snapte gistermorgen een waker
twee suffragettes, toen zij bommen neer
legden hij het vroegere landhuis van den
dichter Burns. De man verwijderde de bom
men en nam een der vrouwen in hechte
nis.
De gearresteerde, die later op den dag
vocn den politierechter werd gebracht, gaf
op Janet Arthur te bceten. Met veel mis
baar verzette zij zich tegen de politieagen-
ten en droeg luidkeels verzen van Burns
voor.
F r a n k r ij k.
(De leening van 805 millioen frs., waar
voor de inschrijving eergisteren is openge
steld, werd*te Parijs 40 maal overleekend.
De staat, róept de „Matin" uit, vraagt 805
imlüoen frs, aan het Fransche volk en
/iel, het biedt Frankrijk meer dan. 32 mil
liard aan. Het blad publiceert ook eenige
foto's van de inschrijvers meest in*
schrijfsters die geduldig voor de bu
reaux van inschrijving hun beurt afwacht
ten en constateert, dat deze toekomstige
schuldeischers van den 'slaat, naar hun
uiterlijk te oordeelen, waarlijk niet tot de
groot-kapitalisten belmoren. De nieuwe
Fransche leening is dus blijkbaar zeer po
pulair.
0 o s t e n r ij k(H o- n g a r ij e.
In de Hongaarsclse Kamer iheeft giste
ren de premier, graaf Tisza, in antwoord
op de interpellatie over den moord op
aartshertog Frans Ferdinand meegedeeld,
dat bij het ondeizoek is gebleken, dat een
bende samenzweerders den aanslag heeft
gepleegd. Uit dit noodlottige voorval mag
men echter geen algemeens conclusies trek
ken. De bevolking van Bosnië is behou
dens een zeer kleine minderheid volko
men loyaal en van de beste gezindheid,
en reeds daarom zijn de uitspattingen te
gen de goedgezinde Serviërs te Serajóvvo
zeer te betreuren, ofschoon die uitspattin
gen en de geleden schade zeer overdre
ven zijn voorgesteld. De veiligheid van
Bosnië is door de daar gelegerde mi la'
tairo macht ten volle verzekerd.
Over de mogelijkheid, dat bij de Servi
sche regeering slappen worden gedaan,
zeide Tisza zich thans niet. te kunnen uit
laten.
Bulgarije.
De „Matin" verneemt uit Sofia, dat mi-
nister-ipfesident Radoslawof. en de minis
ter van financiën, Tontsjef, gisteren de lei
ders der oppositie hebben ontvangen en
hun in kennis stelden met de bijzonder*
heden over de operaties ten aanzien der
af te sluiten leening mei de DiscotitoHGesell-
schaft, te Berlijn. De leiders van alle po
litieke partijen woonden deze conferentie
bij. AUte aanwezigen zouden ,van oordeel
zijn, dat de voorwaarden der Jeening' hij-
zonder streng zijn en hel heter geweest
ware, indien do leening in Frankrijk was
afgesloten.
De leening j.i\\ tegen een rentevoet van
„Is dat niel de inspecteur met zjjn men
seden, vader, die daar rondscharrelen?"
„Dat is wel mogelijk."
„Ben je dan nu met den koop met hem
in lief reine?"
„Nog niet geheel, moeder, nog niet ge
heel. Dal zal nu wel komen." Hij lachte
m zichzelf. „Je kunt wel al vast wat moois
wemschen. Als Hij het land koopt, dan komt
liet mij op een handvol daalders niet aan."
Alheid maakte een afwerende beweging
met haar hand. „Je weet wel, Hinnerk
mot een zucht hield zij opl en drukte haai'
hand tegen do oogen. „Kijk eens, is dat
onze Enno niet, die daar van uit de weide
't veen ingaat? Dan zal zijn hoofdpijn ze
ker wel beter zijn."
Brinkmeier knikte toegevend in hot blij
de vertrouwen, dat bij hem werd opgewekt
door de bewegingen der kleine gestalten
in de verte.
„Ja, hol zal met liem ook nog wel terecht
komen. Er zit wel een flink man in hem.
Hij heeft alleen een vaste hand noodig,
die hem belet uit den band te springen.
En die vaste hand, die heilik."
Enno was eindelijk toch opgestaan. Toon
de slapheid tengevolge van zijn vermoeid
heid verminderde, werd hij ongedurig, kon
hij niet langer met zijn gedachten alleen
/ijn. Een onbedwingbaar verlangen maakte
zich van hem meester om een mensoben-
hand in de zijne 1e houden, rustig te wor
den door de trouw van een ander.
Do hemel was bedekt, de wolkeu hingen
laag, toen hij nu dwars door het veen
liep en zijn schreden naar hel hutje onder
de pijnboomen richtte. Het was eenzaam
om hem heen. Alleen zaten er kraaien op
de hoopen afval van turf, die om de kui
len on waterpoelen lagen. Er dreven nu
•5 pCt. worden uitgegeven en moet in 50
jaren worden afgelost. Zoodra de Sobranja
aan het leenim-sontwerp haar goedkeuring
zal hebben gehecht, zal de Disconto-Gesell-
schaft een voorschot van 120 millioen 'ge
ven.
Albanië.
De diplomaten hier ter stede, zoo
seint de correspondent van het „Berk Ta-
geblalt" uit Durazzo zien den toestand
van den vo-rst van dag tot dag donkerder
in. De laatste wanhopige pogingen om zich
to handhaven, worden met belangstelling,
maar zonder vertrouwen in het gelukken
ervan, gevolgd. Zelfs de gezanten van het
Drievoudig Verbond houden den vorst voor
verloren. Ook de Fransche en Roemeenschc
gezant zien geen redding meer. De Engel-
se-be gedelegeerde maakt van zijn meening
geen geheim.
De opstandelingen hebben de katholieke
boeren van de dorpen ftlalkoetsj en Der-
weni verdreven. Deze zwerven, 800 man
sterk, zonder levensmiddelen in de bos-
schen rond. De regeering en de geestelijk-
beid doen alles om de ellende te verzach
ten.
Onder de pas aangekomen vrijwilligers is
reeds oneenigheid uitgebroken. In de opper
ste leiding van de militaire macht heerscht
volkomen desorganisatie, wegens verwarde
bevelen van den vorst. De Nederlandsche
officieren spreken veel van naar huis gaan.
Do vorst laat zelfs na hen over belangrijke
besluiten in te lichten.
Pr enk Bibdoda laat zich als held en over
winnaar vieren.
lederen nacht komen thans' nieuwe inci
denten voor door leegloopende Malissoren
en Mirdieten veroorzaakt.
De verbannen Albaneesche oud-minister
van oorlog, Essad pasja, bevi dt zich thans
te Parijs. In een persgesprek verzekerde
verjaagde minister, dat de positie
van den vorst als volkomen verloren te
beschouwen is. De prins van Wied heeft
geen enkele eigenschap, zeide hij. die de
gebieder van een Volk hebben moet. Zijn
eindeloos dralen, zoowel als zijn maatrege
len, hebben hem zooi onpopulair gemaakt,
dat hij vroeg .of haat gedwongen zal wor
den te vluchten of afstand te doen.
Op de vraag of soms Essad zelf den
prins von Wied wilde opvolgen, antwoord
de hij, dat bij nimmer naair zulk een waar
digheid li'?eft gestreefd. De groote mogend
heden zullen overigens niet lang behoeven
te zoeke i, c-sn een met alle noodige eigen
schappen toegerasfen opvolger van den
vorst te vinden. Hij zelf is geen candidaat
en heeft slechts het doel voor oogen. naar
de mate zijner krachten tot hel geluk ,van
Albanië te dragen.
Trip cd is.
In Tripolis, bij Marsa Inesin, zijn weer
eens twee Italiaansclie officieren in een
gevecht met inlanders gedood en Werden
een twintigtal inlandsche soldaten gedood
of gewond.
op de onbewegelijke oppervlakte dier poe
len meer en groolere plekken traag vet
dan gewoonlijk en daarin \v rerspiegeldc-n
zich alle kleuren van den regenboog. De
lucht was zWaar, en uit het veen stegen
dampen op. Als de zon een oogenblik door
een opening in de wolken heongluurde, Werd
hel geheele landschap- hel verlicht. Urm
werd de bloeiende heide bloedrood gekleurd,
het wollegras schitterde dan* als sneeuw,
de kleine waterspiegels schoten vonken.
Maar zoodra de zon weer schuil ging, ver
dween alle licht, hing er een droefgeestig
heid over de vlakte, die belemmerend op
de hartslag werkte.
Bij een van die poelen zat de stedeling
op zijn hurken. Hij Hief zijn hoofd op cn
groette. Misschien had hij een paar woor
den wijten spreken. Eruu> groette evén te
rug en ging haastig voorbij. Hij moest naar
Annei
Die kwam Hem op den drempel tegemoet,
met den vinger tegen den mond, de oogen
rood van ingehouden tranen.
„Anne jij ook? Heb je ook verdriet?"'
„S'tl Vader! Mijn vadertje!" En
nu kwamen de tranen toch voor den dag.
„Van morgen Het loopt af. Mijn
beste, goede vader!"
Snikkend drukte zij haar hoofd tegen
Enno's schouder, ,,'k Ilab nu gauw nog
maar alleen joh op de wereld."
Hij vernam broksgewijze de bijzonder
heden. Dien 'morgen had de oude Graveloh
een flauwte gehad. Anne had een jongen
naar den dokter te Sc.harmbeck gezonden.
Intussehen was uit Stellichte de heelmeester
gekomen. Die had den pols gevoeld en
naar het kloppen van het hart geluisterd.
Dat verminderde, had bij verklaard. Er
was geen hoop.
China. t'
Volgens de „Daily Telegraph" neemt de
muiterij der Chineesche troepen iii 't noor
den en noordwesten der lands bedenker-
lijke afmetingen aan. De soldaten worden
zeer ïuw behandeld en ontvangen hun sol
dij niet of veel te laat. De moordpartij ou
der de muiters van Kalgan heeft ook veel
kwaad bloed gezet.
Binnenkort zullen enkele generaals uit
het Jang-tse dal gezonden worden om de
orde te herstellen.
BINNENLAND*
Prins Hendrik aan boord tan de „Zeeland".
Van boord van de „Zeeland" wordt aan
het „Handelsbl." o. m. geschreven:
De Prins is zeevast, d. w z heeft geen
last van zeeziekte, maar gelukkig behoeft
hij dat niet te toonen, want de reis wordt
aanvankelijk door het prachtigste weer be
gunstigd. Bij voorkeur houdt Z. K, H. zich
op de brug op, waar hij belangstellende in
de navigatie, in de schepen, die wij pas-
seereu en die haast zonder uitzondering
door het neerhalen van de vlag hun hul
de brengen aan het Hollandselie oorlogs
schip en zijn hoogen gast.
Op eud 4den Juli in den namiddag hield
Z. K. H. een nauwkeurige inspectie over
het geheele schip. Alles werd daarbij in
ocgenschouW genomen, over alles liet hjj
zich door den commandant inlichten; ook
de machinekamer en de stookplaateen wer
den bezocht.
Den volgenden Zondagochtend werd de
aan boord gebruikelijke godsienstdoefening
waarbij een der officieren pen leerrede
voorlas, door Z. K. H. bijgewoond..
Do avonden in zee zijn aan de gezel
ligheid gewijd. Terwijl ons muziekkorps,
samengesteld uit liefhebbers der bemanning,
en geteid dom- een stafmuzikant van do
equipage, een concert geeft, heeft Z. K. H.
aan zijn tafel, behalve zijn dagelijfcsche
gasten, n.l. den commandant en zijn adju
dant, beurtelings enkele officieren genoo-
digd.
Doch dat is niet de eenige gelegenheid,
die de officieren hebben nader met Z. K. K.
kennis te maken. Nu en dan begeeft de
Prins zich na tafel .naar den longifoom,
waar hij eenige uren in hun midden door
brengt. Het is daarbij den. wensch van
Z. K. II., dat de conversatie geheel onge
dwongen is.
Consulaire dienst.
Bij Kon. besluit is b'enoemd tot consul
der Nederlanden te Monrovia de heer W.
Reilingb, aan wien in hét. Néderlnndsch
kan worden geschreven.
Het ressort van het consulaat omvat «1e
Republiek Liberia,
Bij Kon. hesluit van 20 April is aan den
heer J. L. H,endriksen, op zijn verzoek,
eervol ontslag verleend uit zijn betrekking
van vice-consul der Nederlanden te Moss
(Noorwegen) en is als zoodanig benoemd
Die treurmare trof Enno diep. Hij had do
gedachten aan een doode en zijn giat
willen ontloopcn en vond. nu een stervende.
Hij moest zich verniannen om achter zijn
meisje hot vertrek binnen te gaan. Maar
het WjOs in bet kamertje even licht als
altijd. Niet afschrikwekkends omgaf Toni
Graveloh die glimlachend togen, hoog opge-
su,pelde kussens zal geleund. Zijn glanzend
wit haar, dc groote, heldere oogen, die Enno
met een blijde tinteling begroetten, waren
als een lichtschijnsel, dat het geheele ver
trek verlichtte. Het kostte hem inspanning
Enno zijn hand toe te steken en hij sprak
met zwakke stem:
„Dat is goed, dat j'e komt, mijn jongen"?
heel goed. Het was mijn hartewensch. Nu
is die vervuld. Je moet op die onervarene
deerne daar passen. Het hart zal haar in
stukken breken, als ik vandaag mijn groote
reis aanvaard. En xeizen is toch altijd
mijn lust en mijn leven g'ewieiest"-
VadertjeI Vadertje!" riep het meisje.
„Nee, mijn kind, het is goed; zooals
liet js, bot is heel goed zoo. Gij beiden
wilt toch ook samen het geluk tegemoet
reizen. En daarbij zou ik, oude man, maar
een groote last en hinderpaal zijn geweest."
„Nooit, vadertje! nooit!"
„Laat mij maar trekken, mijn deerne,
't Kan zijn, dat ik onderweg je lieve moeder
inhaal 'tkan zijn, ook menig anderen
goeden vriend, -dien ik gekend heb. En
ik zal dingen zien, die ik nooit gezien
heb, waarvan niemand iets afweet Je moet
niet schreien, Anne."
Enno voelde zich gedrongen een woord
van hoop te .spreken. Dat viel onbeholpen
uit.
QtYordi vervolgd),.
SCHIE9AMSCHE C0U1AHT
