67* Jaargang
No. 14604
Tweede Blad.
Zaterdag 15 Augustus 1914
Haar dochter.
ALLERLEI.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franee
per post fl. 1-65
Erijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meea
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen,
Advertentiën bij abonnement op vocrdeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers "die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon Np. 103.
DE WENDISCME YROCYV,
Het is niet alleen bij ons, dat zich op
sommige plaatsen (bijv, van Zeeland; de
katholieke door haar dracht van de pro
tantsche onderscheidt; dit gebeurt o. a. ook
in de Pruisische landstreek, welke den
naam van Wendee draagt. Het eene dorp
daar is bijna geheel protestant, in liet an
dere vindt men bijna uitsluitend katholieke
inwoners. Hoyerswenda verkeert in het eer
ste geval, Wittichenau in het tweede.
Komt men 's Zondags te Hoyerswenda, dan
ziet men niets dan vrouwen met korte,
schitterend roode of paarse rokken aan, ge
deeltelijk bedekt door groote, groene schor
ten met bonte figuren; met zwarte keur-
lijven, waarover rozenguerlandes geweven
zijn en met op het hoofd de groote zwarte
of witte Wendekap. Blauwe kousen en laag
uitgesneden schoenen voltooien het feest-
toilet, waarmee de Wendischc vrouw ook
op de fiets zit, als ze op de eenzame wegen
van haar geboortestreek naar de ver afge
legen stad moet.
Op ongeveer een uur loopens van Hoyers
wenda ligt Wittichenau. Hier is de dracht
lang niet zoo kleurig, evenals bet bij fee-;te
iijkc gelegenheden voel minder uitgelaten
toegaat dan te Hoyerswenda. In den ad
vent- en vastentijd is de katholieke altijd in
het zwart. Is ze in den rouw, dan draagt
ze een groeten, witten hoofddoek. Do
zwarte kleoding is ook die der groot,"
feestdagen; ze wordt gedragen bij de hu
welijksvoltrekking, en bij de doopplechtig
heid, twee gelegenheden voor groote feeste
lijkheden hij de Wenden. Over den zwar
ten rok komt voor groot toilet een ge
plooid schort, bijna even breed als de rok,
en in den hals wordt een strik vastge
maakt van breed lint, waarvan de slippen
over den weg fladderen. Deze strik i-
zwart voor de vrouw, groen of rood voor
het meisje. Voor borstsieraad heeft de ka
tholieke een heel snoer medailles aan, waar
onder zeer kostbare en erfstukken, die van
moeder, grootmoeder en overgrootmoedei
afkomstig zijn. De protestante heeft haar
mooiste keurslijf geborduurd met kralen en
nog eens kralen; hoe rijker boerin, hoe
meer kralen haar beursje vertoont. Wal
zoowel protestante als katholieke gemeen
hebben, dat is een groote liefde voor fijn
wit borduursel; als ze in feesttooi zijn,
zijn haar prachtig fijne borduursels een lust
voor de oogen.
De beroemde tooueelspeelster lag lui er
geeuwerig op den divan. Zij liep een nieuw
tooneeistuk door, waarvan zij de hoofdrol
moest spelen.
Opeens werd door de kamerdeur hc'
Monde holletje van het dienstmeisje zich!
haar. „Een meneer is aan de deur. die u
wenscht te spreken," zei ze.
„Wie is het?"
„Ik ken hem niet," was het antwoord.
De actrice aarzelde een oogenbiik. Zij
bad slaap, voelde zich moei en humeurig;
na eenig ge wik en gewceg moest de vreemde
heer toch maar binnengelaten worden.
Even hierna verscheen een man van mid
delbaren leeftijd op den drempel der kamer.
De tooneelspeelster staarde naar den be
zoeker, wiens sympathiek, eenigszins ge
drukt, droevig voorkomen haar niet geheel
onbekend voorkwam.
„Ken je mij niet meer, Ilma?"
De mooie vrouw kwam naderbij, zij wei
feldeZij had toch wel duidelijk ge
hoord, dat men haar bij haar voornaam
noemde neen, neen, hij kon 't niet
zijn.Haar hart bezat een goed memo
rie en het had niet één oogenbiik luider
getikt bij deze ontmoeting.
„Ik hen wel heel oud geworden," zei
hij met eenigszins treurige uitdrukking in
de stem; „je schijnt me niet inccr Ie her
kennen. Ik bén Alex Zombory."
Een kreet ontsnapte haar keel. Het was
geen tooneelmatige kreet, neen, d-'ze klan
ken welden direct op uit haar in nors to;
zij klonken blij en echt. Hetzelfde oogen
biik lag ze aan zijn hals.
„Dat is nu echt lief van je, hoor, dat
je eindelek mij weer eens komt zien, al ben
De vrouwen van Hoyerswenda houden
zooveel van kleurige doekjes, dat ze er
niet alleen zichzelf inee opsieren, maar
ook de mannen er mee iiescJienkenbij
trouwen kiijgt de bruid-jonker van liet
bruidsmeisje en bij doopon de jieter van
den nieter een fraai bont zijden doekje,
Ier grootte van een flinken zakdoek, dat
hij met een punt in het bebloemde knoops
gat moet Bevestigen, zoodat de rest van den
'eek los over zijn Lange jas hangt.
De jongen, die graag om een meisje vrijt,
klopt het eerst aan bij de ouders. Keuren
deze het goed, dat hij hun dochter het hof
maakt, dan tracht hij het hart der jonge
dame voornamelijk te veroveren in dedans
zaal, waar hij onvermoeid met haar rond
zwiert. Indien hij in den smaak van liet
meisje zijner keuze valt,, dan wotdt met
veel plechtigheid tot de verloving overgo
gaan. Ouders en jongelui gaan naar dm
dorpsgeestelijke en vervolgens zit de heele
familie aan een substantieel feestmaal aan
Ten teeken. dat ze spoedig het zorgelooze
meisjesleven zal vaarwel zeggen voor tie
ernstige plichten der eclitgenootc. neemt
de bruid den halven rouw aan, tot ze
voor het altaar treedt, wat bij de proto-
tanten een maand na de plechtige verlo
ving plaats vindt en bij de katholieken
al nii veertien dagen. Om zich op den
huwelijken staat voor te bereiden, hoort de
laatste in die twee weken geregeld dage
lijks de II. Slis. Dadelijk na de verloving
lieginnen de geschenken te komen.
Is de groote dag daar, dan gaat de bruid
's morgens vóór ze naar de kerk gaai.
eerst met haar aankleedstcr even biddende
de akkers langs en daarna rijdt ze, vooraf
gegaan door muzikanten, naar de kerk. Op
den terugweg rijden bruid en bruidegom,
nu man eri vrouw, samen. Bij aankomst
vari het bruidspaar dansen vrienden en
vriendinnen voor het huis der bruid den
nationalen feestdans en eerst daarna treedt
de jonge vrouw over den drempel, om zich
dadelijk naar den stal te begeven, waar ze
den bruitoftszegen brengt en de aanwezi
gen uit een nieuw aarden melkvat op een
dronk hier onthaalt.
De Wendischc vrouw is in den vollen
zin meesteres in haar buis. Zij zorgt voor
ile huishouding, de man voor den akker;
geld en goed wordt door den man beheerd,
maar in gewichtige aangelegenheden praal
zij mee. Wat er aan geld inkomt van de
boter, melk, eieren en gevogelte, komt in
de beui's van de vrouw, die daarvoor zich
zelve en haar dochters kleedt. Het voel-
hekleedsel komt voor rekening van den
man en vader.
ik ook niet meer je vrouw, toch besta ik
dus nog voor je, is 't niet, en per slot
mag jc ook niet boos meer op me zijn."
„Ik ben immers ook niet boos, Ilma."
„Zóó mag ik liet hooren, zoo houd ik van
je. Toen wij voor tien jaar van elkaar
gingen...."
„Voor vijftien. Ilma."
„Zwijg toch," antwoordde het inoriu
vrouwtje mol een hoos-lachend gezichtje;
„zwijg toch! Ben je nog altijd als vroeger,
zoo benauwend precies? Ik houd niets van
groote getallen, dat weet je immers!"
„0, wees maar niet bang, Ilma. Aan
jou merkt men den voortgang van den tijd
al bitter weinig; jij bent zoo jong geble
ven I"
„Zoo, zoo, heeft meneer complimentjes
leeren maken in deze jaren? Vroeger kon
je dat niet zoo
„Neen maar vroeger had ik je ook
zielslief
De mooie vrouw zag hem ontroerd aan.
„Ik weel dat jij mij, naar de jou eigen
wijze, hebt liefgehad," zeide ze. Jammer,
dat die wijze mij niet heeft kunnen beko
ren Jij was mij te ernstig; ik hield nu
eenmaal van vroolijkheid, van pret. Jij was
helaas erg jalo-ersch en indertijd hadt je ei
geen redenen voor. Met dat al, is mij onze
scheiding to-ch erg zwaar gevallen, ik heli
veel geschreid over mijn eigen heengaan
van jou
„0, houd op, Ilma, roer daar niet meer
in. Dat is alles al zoo lang geleden, a!
vijftien lange jaren geleden
„Toe, doe mij nu toch het genoegen en
zwijg mei die berekening. Je zoudt me nog
boos maken.
„Och, ik wil je niet ergeren," zei hij
ernstig; „integendeel, ik ben gekomen om
je veel goeds en liefs te vertellen van
onze dochter Maria."
„Van Maria?" riep de actrice nu vol
levendigheid uit. „Hoe maakt zij het? Hoe
in d-" Jarige winteravonden snort liet spin
nen iel. Dit duurt lot Vastenavond. Dan
wordt het garen, dat er gesponnen is. tot
linnen en pellen verwerkt, voor welken ar
beid men den vastentijd gebruikt. Ook hou
den de vrouwen zich 's avonds bezig met
bet Ironaaien barer kappen en kragen met
kralen; aan wit borduren doet de Wen-
disclie vrouw niet, dat komt uit de han
den van beroepsborduursters.
Zoo heeft dc Wonder tot op den hui-
digen dag door zijn afzondering lusschen
onafzienbare bosschen van wilde pijnboo-
men, uitgestrekte moerassen en groote
heidevelden, zijn mooie, oude kleoderdracbt
en gebruiken bewaard, evenals bij ons het
- p i ook jes land Zeeland, dat als een be too-
eerde prinses, door zijn stroomen tegen
noemde invloeden beschermd, in rustige
eenzaamheid de gebruiken en kleed ij van
lang vervlo-gen tijden bewaard heeft.
Ongelukkig evenwel begint de industrie
met haar vuile werlr,..aats<S, haar rnetbra-
kende srhoorsleenon en baar zedenbeder
vende fabrieken ook de Wendee binnen te,
(rekken. Steenkolen velden zijn er ontdekt
Naast de schilderachtige Wendischc begint
zir-.li hier en daar een werkmansvrouw Ie
vertoonen in goedkoope stadsplunje en bo
ven de dennen een nog veel hoogerc fa
brieksschoorsteen.
DE GRILLEN VAN BOMMEN EN
GRANATEN.
Evenals de bliksem bij hot inslaan soms
vreemd te werk kan gaan, hebben ook
bommen, granaten en kartetsen hun grillen,
wat blijkt uit de volgende historische
voorvallen in den Turksch-ltaliannschen
oorlog.
Bij de eerste beschieting der Turksohe
versterkingen door 24 c.M. seheepskanon-
nen, gebeurde hel, dat een granaat in een
Bedouïnen-tent insloeg. Toevallig waren alle
tentbewoners buitenshuis. De man deed
f krijgsdienst en dc vrouwen waren op ,20
-pas afstands aan 't wasschen. Alleen het
eenige kind, een meisje van eenige weken,
sliep rustig in de wieg, eigenlijk een mand.
Wie iets afweet van de uitwerking van
zulk eert projectiel, kan ternauwernood in
twijfel zijn over het lot van de tent en
haar eenige bewoonster. liet tentdoek ver
brandde, of werd in stukken gescheurd en
de inventaris her- en derwaarts geslingerd.
Waar do tent gestaan had, zag men een
diep gat en omgewoelde, zwartgebrande
aarde. Drie of vier pas van dat gat af
lag echter onder den onigekcerden mand,
luid schreeuwend, maar volkomen onge
deerd. het kleine Bedouïnen-meisje, datdoor
gaat hel met die snoes, dat schattekind?
Een week geleden zond ik haar nog een doos
met leuk speelgoed. Zij ontving die toch?
O, wat heb ik je vaak venvenscht, omdat
jij mij haar niet hebt willen afstaan. Had
zij schik in de dingen, die ik baar liet toe
zenden?
„Eerlijk gezegd, veel had zij er eigenlijk
niet aan; jij schijnt totaal vergeten, dat zij
eindelijk ophoudt kind te zijn. Het goedje,
dat jij zoudt. paste niet voor haar leeftijd.
Zij is onlangs al achttien geworden!"
„Neen, niet mogelijk!" riep do moeder
mei komieke ontzetting uil„niet mogelijk,
mijn dochter achttien jaar!"
„Vorige maand vierde zij dat feest. De
voorwerpen, die jij elk jaar zendt, leggen
wij maar terzijzij passen niet altijd pre
cies bij haar leeftijd. Doch nu over wat
anders. Ik moet je een mededeeling doen,
waarvan je zult ophooren. Onze dochter
heeft trouwplannen.
„Mal, wat? Wil "Maria trouwen
„Ja, en hoewel het kind bij mij bleef,
voel ik het toch als mijn plicht jou er
van in kennis le stellen. Het kind is mijn
alles, ik had er niet buiten gekund. Ik
had het ook niet kunnen laten hij jou.
in jouw omgeving; dat moet je zelf toe-
stemmen. Maar je bent ten slotte toch de
moeder en ik wilde niet, dat achter je
rug om, deze plechtigheid plaats gevon
den zou hebben. Daar je het kind in langen
tijd niet hebt gezien, verzocht ik haar met
mij mee te koinen naar hier."
De mooie vrouw voelde, hoe haar hart
onder haar elegant peignoirtje begon te
kloppen. Een ongekende ontroering ver
vulde haar. Haar oogen waren vochiig,
tomi zij vroeg:
„Mijn eigen dochter Maria.Maar
waar. waar is zij?"
„Zij wacht "beneden."
Zij rende de trap af. Even voelde zij
een verrassing, toen zij vCdr zich zag een
don luchtdruk uit de tent gedineerd was
(•li door de mand be>chemd werd tegen
de rondvliegende splirners.
In de eerste dagen der b"«chh'ti»2 zal
een heele Arahiorenfainilie ïnndom den
etenspot en praatte vroolijk over het kna1-
lon en poefen van de vijandelijke kogels.
Het schijnt, dat dit een van de ron ivlie
gende granaten verveeld he-'fl. want pV-o
ling kwam zij midden in 't gezelschap neer
wierp allen achterover, si rooide hun een
goede portie zand in 't gezicht en deed den
etenspot in duizend scherven uitoenbar-ton.
To en de Arabieren zich de oogen god mt-
gewieren hadden, zagen zij op de plaat-,
waar hun maaJ geslaan had, niet- dan
een zwarte plek. De spotter- kwamen er
heelhuids af, ^naar moesten een dag hon
gerlijden.
Een oorlogscorrespondent zat met een
vriend onder pen lmschje thee te drin
ken; plotseling springt 'boven hen een kar
tets uiteen. De vriend »pritigl overeind om
beter te zien. waar de stukken neerkomen,
en het 3 K.G. zware sluitstuk komt
precies op het plaatsje neer. waar hij zoo
even gezeten had, terwijl de hoog opstui
vende aardmassa den trekpot omwerpt „Als
door een wonder gered." zegt men dan.
SCH1LDERIJEN SCT100NMAKEN.
Men neemt de schilderijen van den muur
en stoft ze zorgvuldig af; ook Jhol koord,
waaraan zij hangen, moet worden afgestoft
Dan legt men ze op rafel met liet voorst»-
gedeelte naar onder, om ze cte laat-fe
schoonmaak te geven. Warm water en eras
zachten doek zullen alle vliegenvlekkeii en
ander vuij verwijderen van gewoon geschil
derde of natunrbouton lijsten» Voor de ver
guide lijsten (loet men een paar «"tlcpel-
ge-unolten zeep in een kan kokend water.
Hierbij voegt men zeven lepels ammoniak
en brengt dit met een zachten borstel op
de lijsten aan; men laat dit een oogenbiik
er op liggen, wa.-cht ze met helder water
af en Iaat ze in de zon drogen. Dit rei
nigingsmiddel geeft op buitengewone wijze
den glans terug.
Benzine, nuphta en alcohol zijn witste
kend om glas schoon te maken, en men
behoeft er niet zoo voorzichtig mee om
te gaan als met water. Wanneer dit laai
sle dringt door een spleet of harst en liet
schilderij raakt, zal het een vlek achter
laien, terwijl de bovengenoemde drie voch
ten dadelijk drogen en volstrekt niet vlek
ken. Ook geven zij aan het glas, zonder
dat men behoeft te wrijven, een mooien
glans.
Als schilderijen met een glas zijn liedekt,
jong, slank meisjesfiguurtje, dai van linar
stoel opiees. Even ook flitste iets van ja-
loersclilieid door haar wezenonwillekeu
rig nam zij met doordringenden, bijna v!jau
di gen blik het mooie jonge kind op. zooals
mooie vrouwen andere gevaar!ijk-mooie
vrouwen kunnen krilisoeron in één oogop
slag; doeh haai instinct, haar liefde over-
heersebte onmiddellijk alle andere gewaar
wordingen, en zij drukte haar dochter Innig
aan zich.
De vader stond aan de deur en zag toe.
Toen zei hij:
„Ik moet nog de stad in, Ilma. Ik laat
Maria nog wat bij je, tot vanavond, tot
dat de avondtrein gaat."
De actrice riep verschrikt uit: „Hoe nu?
Jullie gaal dezen avond al weer weg?"
„Ja, wij moeten weer huiswaarts, Ilma
„Neen, neen, ik laat jullie niet gaan 1"
De jonge vrouw drukte Maria heftig, bijna
hartstochtelijk tegen zich aan.
„Eenige dagen moet je blijven, je moogt
mij niet zoo wreed" behandelen!"
Zij werden mi samen alleen gelaten. Haar
eerste vraag was natuurlijk aan haar doch
ter. of deze zich gelukkig gevoelde.
Maria knikte. Zij zeide rustig-eenvoudig,
dal haar gevoelens zoo teer waren, dat zij
er liever niet over sprak, misschien ge
deeltelijk uit bijgeloof, gedeeltelijk misschien
uit valsche schaamte.
„Ja, ja. zoo behoort liet ook," lienainde
de tooneelspeelster met moederlijken ernst.
Opeens viel zij uil haar rol en luidkeels
lachende, zei ze; „Het is toch eigenlijk
oen vrees el ijk idee. dat ik zoo oud word
gemaakl 1 Bijna al grootmoeder le zijn; foei,
fooil"
Maria keek mei een zekere verwarring
naar de mooie vrouw, die naast haar zal,
op. Het salon vol luxe, de sterk geparfu
meerde atmosfeer, alles bracht haar in de
war. Zij voelde plotseling een heftig ver
langen naar haar eigen, eenvoudig huisje,
moet men een bladpapier over de ee-
Imele achterzijde van het schilderij plak
ken; dit zal voorkomen, dat zich stof ver
zamelt lu—chen plaat en glas.
Voor olieverf-schilderijen neemt men
v arm water, waarin wat zeep is ojiselo-t.
en wa-cht hiermede het schilderwerk af.
Alle -tof- en andere vlekken verdwijnen er
dooi; de verf blijii onaangetast.
Oude prenten en gravures, die gevlekt
en geel zijn geworden, bleekt men in de
zon. Maar men moet ze onder deze behan
deling -feeds vochtig houden, anders wordt
de drukinkt bruin of grijs en het papier
krijg! een tint. van liet oorspronkelijke ver
schillend, "Warm water maakt prenten los
van liet papier, waarop zij geplakt zijn. en
schoon papier maakt ze weer als nieuw.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Wij Nederlanders houden volgens het En-
gelsche blad „Tit-Bits" nog steed« het re
cord van den oester ui tv oer. Gemiddeld moe
ten or nog G milüoen per maand verzonden
worden.
Een Duit-eh aviatour, Guido Linnekogel,
is de houder van het boogie-record met
21 duizend voet. Het vorige record was 20
duizend voet. en werd gemaakl door den
Franschen aviaieur Legagneux, die onlangs
gedood werd.
Onlang- stierf te Gravosend op 76 jarigen
leeftijd de directeur der begraafplaats. JJij
had zijn geheel»' leven in de directeurs
woning op liet kerkhof doorgebracht en on-
geveci 26.000 begrafenis-en meegemaakt.
f'hailes Pee hard, vroeger chef van de
anaichistische politie brigade, hooft een
museum opgericht voor crininologie. Onder
zijn zeldzamen inhoud bevindt zich een
wassen pop, die ^gebruikt werd om bran
dewijn in Parijs te smokkelen. Een vrouw
kwam iedeien dag met een klein kind in
de .stad, maar daar liet niet groote»' werd,
wekte het. rb' argwaan oji de autoritei
ten, die hel onderzochten en de fraude
ontdekten.
1 'm
Max Mayer, de paarlhandeiaar, te llat-
1on Garden, die de eigenaar was van den
beroemden paarien-ketting van 12 millioen
gulden, heelt zich tol taak gesteld een col
lectie paarlcn te vinden voor een ketting
ter waarde van 36 millioen gulden. Hij heeft
er nn twaalf van de 200, die liij noodig
heeft. Mayer zegt. dat hij alleen verzamelt
voor zijn eigen genoegen, maar toch twij
felt hij er geen «ogenblik aan. of hij zal
ze verkoopen.
i h=> f i
Het aantal passagiers, dat verleden jaar
waarin zij haar verloofde, dien besten pro
curatiehouder, bij zich zag. Met angsügen.
blik, met weerzin bijna, 1 uitende zij naar
haar Ark-der, die verder sprak:
Is toeli feitelijk wel heel ellendig voor
mij. Ben ik dan werkelijk al zoo oud, Ma
ria
De oogen van het jonge meisje vulden
zich met tranen. In haar drong de begeerte
van weg Ie komen, de begeerte naar "t eigen
huis, 't eigen gedoe. Meg, nil deze benau
wende, zwoele atmosfeer, naar huis, naar
de beide mannen tlmis, die heide brave man
nen, vol eenvoud, eerlijkheid en waarachtige
liefde voor haar!
Hel volgende oogenbiik voelde Maria zich
opnieuw aan clcn boezem barer moeder ge
drukt,
„M'cos niet boos, dierbaar kind," hoorde
zij zeggen, „fk sprak groeien onzin, maar
geloof mij toch, ik houd zoo zielsveel
van je!"
Een schok voer de vrouw door de le
den, toen zij het koude, starre gezicht van
par dochter oplette. Opnieuw fluisterde zij,
heilig aangedaan; „Ik ..weer je, mijn kind,
ik zweer je, ik ook, ik zou mijn leven
voor jou gegeven hebben."
Op dit oogenbiik kraakte dc kamerdeur
en een elegant gekleode jonge man trad het
vertrek binnen. Ijlings wischte zij zich de
tranen weg, voelde even aan haar kapsel,
sprong op en mei een allerinnemendst glim
lachje liep zij den nieuw aangekomene tege
moet. j
„Bonjour, waarde vriend, kom binnen,
iaat ik even vooralellen
Zij bleef Lokkenverlegen keek zij naar
liet jonge meisje. Zij voelde benauwend
duidelijk, hoe deze groote dochter haar
eigen jeugd in twijfelachtig licht zou stel
len. Zij weifelde een oogenbiik. haar
nopen zochten smeekend haar dochter, zij
schenen te zeggen: ik kan je niet als mijn
dochter voorstellen, ik kan mg wel opber-
