De oorlog.
llonin^ zi]n5
6r,c Jaargang
Vrijdag 20 November 1914
ïïnTKÏïb
No i468/
K e ii n i s 3 o v i ii itr.
Vat fi<;t WVsU'lijkc Vionf
Van liet Oostelijke front
Oostenrijk en Servië,
Turkije
Deze courant verschijnt d a g e I ij k s, met uitzondering van Zon- en Feedda-en
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post fl. I.C.).
Prijs per week: Voor Schiedam en laar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeien des middags vóói een
uur aan hel Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Bange Haven No. 141 (hoek Korte Ilaven).
Prijs der Advertentiën: Van 1-
15 cents. Reclames 30 cent per regel,
innemen.
Advertentiën hij abonnement op voordeeüge
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
G regels fl. 0.92; iedere regel meer
Groote letters naar de plaats die zij
voorwaarden. Tarieven
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
40 cents per advertentie, hij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
van
Intercommunale Telefoon No. 103.
lotlchlingcn welke gevnar, oi
hinder kunnen vcronriakcn.
Burgemeester en Wethouders van S<'be
dara,
Gelet op de bepalingen der Hinderwet;
Brengen ter algemeen® kennis, dat op le
den de door de X. V. .Maatschappij ,.OX\-
GEA'U'.M" gevraagde vergunning to' uit
breiden eener toskaande Inrichting van ne
tyleengas, meteen inrichting tot he, vallen
van dat gas, op een druk van ten lipogsie
15 ,'itmnsfeeron in daartoe gepi inerte
staaicylindors. gelegen aan den I! i.tcnh.u-
venueg no. If!18, ka,'la-ter Sectie I, no.
2219 is geweigerd uit Mees voor g •*-
vaar voor brand en ontploffing.
Schiedam, R^Xov. 1914.
Hirji-mrfsU'r in Wethouder* royrno''md,
M l.
I/e S' rn'ftt r/>,
V. SICKEX'GA.
S'-hiedam, 20 X'ov. 1914.
De t ocs tan d.
Hel Fransche officieoio communiqué van
gistermiddag uur luidt
lie Jlu't-chers' hebben getracht het dmp
Tracy Ie Val aan de Ai-me te hernomen.
Zij zijn, na em verwoed geveeld, met groote
verhezen lerugge-dagon.
Ook op het overige front hebben de bondf
genooten hun stellingen gehandhaald.
Ben Duit-cli vliegtuig met twee idficieren
is hitmen de Fransche linies hij Reims neer
gekomen en door Fransche ruiterij vennees-
terd.
tan Dmlsche zijde wordt nog gemeld:
lusschon de kust en Yjieron is het de
Diiitsclic artillerie gelukt vele pogingen der
Fransclien tol herstel van de verbindingen
le verijdelen. Herhaaldelijk is daarbij de
Duitsohe infanterie op den voorgiond gelre
den, vooral in een hajonetgeveclit in de
lioschju» hij Bixsclioote. dat afwis-, "lend in
Duit-dien JT.insch bezit was. 1)" Dnil-f hers
zetten ook de beschieting van Reims me!
succes voort.
De strijd aan do Vso r.
De „Daily Mail" verneem! uit Duinker-
door COLETTE YVER.
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
36)
Het beeld van Ismaël was nog vaag en
verward in Clara's goest op het oagenhlik
dat haar rijtuig, waarvan zij voor het eerst
gebruik rn.aa.kte_, stilhield jn een straatje
"J huurt van de koophaven, waar de
vluchteling zich schuil hield.
Het gebeurde in de muziekzaal stond
«aar nog te levendig voor den geest. Voort
durend zag zij Wolfram weer voor zich
in zijn witte uniform, overladen met ga
lons en ridderorden, en zijn goridelijk-gelbo-
wnde houding, die door haar vas'iieraden-
ted tegenover den angst van het volk
z°V*n indruk o<p haar gemaakt had. t'«ca hij
„Ik weet waarliicen ik ga!" Hij stond
eigenlijk voor haar geestosMik .als een sterk.
end licht, oen machtige vuurtoren te
midden der duistere branding.
Maar nu ging zij' naar Ismaël, zij moest
nu ajui Ismaël denken. Ismaël moest gered
orden.Eu ze dacht: „Wnt een gevoc-
'gheid is er jn (jjjj. jjjyq. van zooge.-
naamdon tyran, yvat is hij fijngevoelig, om
Manks zijn heelc orngevin.g. den man te
TOlen sparen, dien ik liefheb."
i r r?ït,,iS hield stil voor een hoog, doa-
jpr huis, waar qp versdiillende verdie
pingen enkele vensters verlicht waren. On-
Möelhjk, hoewel de straat een nr.imut
r7°°,Pr verlaten had geschenen, om-
nSden vier poTitie-ogenten de jonge vrouw
-c verboden haar ruw het pension binnen
Maar zij liet het bevel van den
keil, dat de geheele streek ten Zuiden van
Dixmuiilen lol aan Zuydschoofe (ten Z.W.
van Hjw hoole, aan den WeW»)ijkeu oever
van het ser kanaal) twee voet onder wa
lm stuit. Onder hel valei j- een laag
weeke modder van 3 d.M. dikte. Ook ten
X'. wui Divmiiidon aan den or»-tel ijken kant
van den -pomweg. van X'ieuvpoort naar
Dixmtiidcn. staat heel het land blank. Jlet
i- niet mogelijk zich een doodschop, verlate
ne! en ellendiger -tl 'el; voor te stellen
dan dit veiilioid.en land, waaruit hier en
dam een paar eilandje-, --ibge kale knot
wilgen en een hoeve misteken.
De Relgisfhe correspondent van de „Tijd"
schrijft dd. 16 dezer, dat deze inundaties
de bewegingen der Duit-rdiers zeer bemoei
lijken.
..Toch verwacht men ov 'rigens nog niet.
dat hij de geïnundeerde Yseiliuie z.il opgc
ven. Want er zijn een groot aantal ponton
mms met veel materiaal veikend en alles
wijst ei op. dal de Duitschers planmatig
gaan pogen, de bezwaren der onderwater-
zetting te ondervangen. Hun aanvallend
optreden evenwel wordt uiterst bemoeilijkt
door tiet mivetwachl ingetreden winter-
u c-er.
..Een ijzige koude is over het westen ge
vallen natte .-n-einv dwanelt rond, slaat
in ougen en noren en tonmeilijkl in hevige
male den velddienst. De weeke, papperige
grond der Vlaam-tdie lauden, die door zoo
vele watertjes worden door.-iieden, is uiterst
ho.waaiüjk voor de logge bewegingen der
Duilscheis. wier massale troepenmas.sa's,
vviil zwaar geschut keiharde wegen behoe
ven. Eeisl heeft het geregend, toen go
siieeuwd, nu is alles modder, slijk.
..Vele loopgraven zijn ondergcloopcii en
ibleitjes geworden. Maar op behendige
wijze is priller elders voor afwaiering zorg
gedragen, zoo.lat alleen de .-Jijkoiige bo
dem zelf ongemak oplevert. De uitrusting
onzer troepen is goed. Er is tijdig gezorgd
dat de manschappen geen koude behoeven
le lijden. .Maar toch kan ieder zich ver
heelden. wat het beteekont iu dit moeras
sig Jaml te midden van koude, regen en
sneeuw te moeten „afwachten": nu eens
vechten, dan weer verkennen, aldoor, al
door vol waakzaamheid zijn tegmi dreigen
de veirassingen.
„Lange nachten vol winterkou, korte, mis
tig grauwe dagen vol natheid en trooste
loosheid... bij lusscheiipoozen sneeuw,
sneeuw, sneeuw Sneeuw, welke de ver
kenningstochten tot het meest avontuurlijke
opvoert, welke de lot heden schijnbaar ver
loren gegane imnantiek van den ouden
krijg tel ugliicnglwelke liet onverwachte
mogelijk maakt, een sluier werpt over de
krijgsv errichtingsn, de lucht verkenningen
afbestelt, de doelbepaling doet falen kort
om plaats ruimde aan het onverwachte en
hoofdcommissaris zien om haar door le la
ten. Nieuwsgierig bekeken ze dit langen
tijd met groote aandacht. Eindelijk mocht
zij naar binnen. Op do tweede verdieping
kwam een dikke vrouw op liaar af, vroeg
haar wat zij wilde en geleidde liaar toen
naar de kamer waar de achtervoegde man
verborgen was. Zij deed de deur open.
Ismaël Kosor stond mot do armen over zijn
horst gekruist in afvvachling, dat hij gear
resteerd zou worden. Toen hij zag, dat het
Clara was, uitte liijij een re-el
,,Jij? Ben jij het'?"'
„Arme Ismaëlzei ze vol medelijden,
„arme longen 1"...^
De makker van haar jeugd, de broer, die
haar jeugd met teedere zorg had omringd,
de zwijgende, harlstoch lelijke man, wiens
liefde haar roemrijke jeugd bestraalde als
een ver hemellichaam waarvan tnen de wel
dadige "warmte voelt, stond daar voor.- haar
oogen, arm, - erbinnen, achtervolgd als een
dier. De staat stootte hom weg, de wetten
drukten op hem, de maatschappij spuwde
hem uit, hij was niet meer dan een over
wonnene; zijn stoutmoedigheid van dien
morgen was geëindigd in oen bloedbad, en
op zijn slordige klocen waren nog een paar
donkere bloedvlekken zichtbaar, flij voelde
de schande op zich van de mislukking en
de afkeuring. Clara omarmde hom wcenend.
„Je iziilt niet gevangen genomen worden,"
fluisterde zij, „ik kom je redden."
„Hoe zou je dat kunnen, het huis is im
mers omsingeld, vluchten is onmogelijk."
„Kom mee," sprak zij1, „kom met mij mee,
ik hel) gedaan gekregen
„Wat?" wel hij snel an de rede met een
(Draling van geluk in de holle oogen en
Vn trilling over zijn heele lijf, „zullen wij
h-.\len vluchten? Wil je? Ben je mij komen
halen?"
En alsof hij' plotseling waanzinnig was
geworden, zei hij met een lach van geluk,
die den woesten volksleider vèranderdc in
hel geheimzinnige, aan het welslagen van
een krijg-Iist, die in de voorafgaande da
gen reeds „verkend" was. vöiir ze ten halve
wa- volvoerd.
..Zon wordt de dag van morgen steeds
grof iter vraagtceken en moet onzerzijds dub
bel opgepa-t worden voor overval. Daar
om blijven de troepen der veibomlenen in
actie en hoeft ons gesehut zijn stem weer
langs de Yser doen hooren, ten einde zoo
wel hij A'ieuwpoorl als hij DixmuidS den
vijarm te Bgfh in deren hij zijn pogen de
uv<rstfooniing iu te diiken en hel water
temg le dringen. X'u hier, dan daar, heeft
de infanterie daarbij in te grijpen."
R ij s s e 1
Een lezer van het „Yad.". die pas uil
A'onrd-Frankiijk teruggekeerd is, meldt, als
een bewijs, dat Rijssel in handen derDuit-
schers moei zijn. dat de Duibrhers ied-Ten
ochtend om 8 uur een trein laten loopen
van Brussel naar Rijssel, die om 4 uur
's namiddags daar aankomt, en van daar
uit weer gciegeld verirekt. In dien tflfjfl
kunnen passagiers tegen helating neeg,aan.
De s l r ij d h ij Verdun.
Dicht hij de nog steeds door <lc flitil-
sclicrs bezette Maasvesting St. Mihïel ligt
aan den overkant der rivier het dorp Cltau-
voncourt oj> den lioogen oever, liet is het
eenige punt, dat de Duitschers o,» <len lin
ker „Maasoever nog bezet houden. Week
aan week zijn de Franschcn met taai geduld
bezig geweest te trachten, de Duitschers
er uit te verdrijven. Dinsdag was men er
eindelijk, eindelijk in geslaagd. Dat wil
zeggen: men luid het geheele dorp Chau-
voncourt niet; evenmin als een van de
heide partijen geheel Dixmuiden heeft.
X'cen, slechts de eerste huizen werden ver
overd, met dat al was het een werkelijk
succes. Er waren zelfs gevangenen gemaakt,
en eoniqe mitrailleurs, door den Vijand
achtergelaten, waren den Fransclien in han
den gevallen. Weliswaar zaten do Duit
schers nog in het andere deel van het dorp,
en men kon er zeker van zijn, dat zij zou
den traehen het verloren punt, te herove
ren, .Maar niettemin kon het Fransche com
muniqué een 'dag later nog melden: in de
streek van SI. .Miiiicl behouden wij, ondanks
de tegenaanvallen der Duitschers, het Wes
telijk gedeelte van Chauvoncourt.
.Maar de Duitschers bepaalden zich niet
tot tegenaanvallen. Deze dienden ten deelc
waarschijnlijk alleen om de aandacht af te
leiden van de onderneming, die zij tegen
den vijand voorbereidden. Van de hellin
gen, die naar dc rivier .afdaalden, groeven
$ij gaten en gangen tol onder het door de
Franschcn bezette punt. Dynamiet er in,
een eiectrische geleiding.... En gisteravond
meldt het Fransche communiquéin de
streek van St. Mihiel hebben de Duit
schers hel Westelijke gelcelte van Chauvon-
court, flat zij ondermijnd hadden, in de
lucht laten vliegen.
De „Oerl. l.okalanzeiger" vertelt er nog
vanDe aan den linker Maasoever bevel-
een verschijning van mensrhelijke zalig
heid
„Gaan we beiden weg? Zu.1 je eindelijk
mijn vrouw worden, heb je me li.-f genoeg
daarvoor? Waar breng je me heen Neen,
ik hoef het niet (e weten, het kan mij niet
sqnelen al is hel naar 't eind van de wereld
of naar de woestijn... Ik hen ten slotte alleen
maar een man. 0! wal zullen we gelukkig
zijn 1"
Clara voedde, dat er zulk een kracht lag
in dit verzoek, dat zij van angst terug
deinsde als bij het zien van een afgrond.
Neen, neen, zij wilde niet! Dc illusie van
don ongelukkige ergerde haar in plaats van
haar te treffen; en zij hielp hem gauw uit
den waan mot een soort wreed genoegen,
dat geheel in strijd was met haar goed har
tige n, medelijdenden aard.
„Waar denk je aan? Kan ik Oldshurg
verlaten? Ik zeg je, dat ik de gunst heb
gekregen van een laatste o-nderhoud met jou
en dat je gevangenneming een uur vertraagd
zal worden. In dien tijd breng ik je in mijn
rijtuig weg naar het station, je neemt den
trein naar Berlijn en morgen hen je in vei
ligheid, ver van Litliaucn."
Hij koek haar verdwaasd aan.
„Alleen?... Wat lieb ik daaraan?"
„Als je Jrier nog een half uur bleef, zou
je opgesloten .worden, geboeid en dan volg
de een lange gevangenisstraf. Dc regeering
schijnt geneigd tot strenge vergelding, mijn.
arme Ismaël 1"
„De regoering, .daar geef ik niet om," zei
hij; ,,de koning is niet moer dan een moor
denaar. 0, ,a!s je, zooals ik, onze makkers
had zien vallen onder dc kogels van zijn
lijfwacht 1 Vrouwen, die neergeschoten wa
ren, met pen kogel in de borst en die niet
sterven konden... Dat heb i k gezienEn
wal hadden zfi gedaan? Wolfram geroepen,,
wanhopig in hun ellende I O, een mooie ko
ning, wat is zoo'n roem nou waard! Maar
zijn uur zal komen, dat zweer ik 1"
voerende Fransche .generaal had om drie
uur 's middags bericht gekregen, dat de
Duitsche aanval op het Franseh gebleven
deel van hel dorp Chnuvoocourl scheen
te ver.-riapjien, toen een ontzettende ex
plosie ais gevolg van onder de lpo;»giaven
aangelegde mijnen de heelc Fransche stel
ling in de lucht deed vliegen. Jlet aantal
.slachtoffers is zeer groot. Na de ontploffing
hebben de Duitschers onder gejuich den
omtrek van Chauvoncourt bezet.
He toestand.
De berichten uit Petersburg zoo meldt
een telegram uit Berlijn over den op-
marsch van Russische troepen naar Gum-
binnen en Angerlmrg zijn door de gebeur
tenissen achterhaald. De Russen waren
den opmarsch wel begonnen, zijn echter
teruggeslagen.
Een officieel Oosfenrijksch bericht zegt.
De veldslag in Russisch Polen nwmteen
guiist'gen loop voor onze wapens. Naar
tol du.sver ()iif\ang"U berichten hebben onze
troepen 7(XX) gevangenen, gemaakt, 18 ma-
chinogewercn en ver-cheidene kanonnen
vermeesterd-
1) e w o r s i e 1 i n g.
Van Duitsche zijde wordt nog de vol
geilde beschouwing gegeven over de groote
worsteling tusM'heii de Oostzee en de Kar
paten:
groote beslissende slag in liet Oos
ten heeft een gmis.tpfen loop voor de Duit
schers. De Russen waren de troepen der
Duitschers en Oostenrijkers met een ge
weldige macht, maar langzaam, over een
bn-edte van BOO kilometer tusschen de Oost-
Pruisische grens en de Karpathen gevolgd.
Hun rechtervleugel, welke blijkbaar uit vijf
tot zes legerkorpsen bestond, rukte voort
ojj den ïecliteoever van den Veichsel in
de richting T'buin; hun hoofdmacht, be
staande uit ongeveer 15 legerkoipsen, een
aantal re.servedivisie.s en 10 cavaleriedivi
sies, op den.linkeroever van den Weichsel
in de richting van Sile/.ië en West Galicië.
Behalve deze tenminste 900.000 man sterke
hoofdmacht stond nog een geducht leger te
genover de Zuidoost grens van Oost-Pruisen
en een aanzienlijke legermacht rukte in
Galicië op in de richting Krakau.
Tegen don lOilen dezer bereikte de Rus
sische hoofdmacht de Wurta oj) do linie
Kolo Sieradsz-X'owo Radomsk en met den
linkervleugel de lijn Maliziew-Weirhsol.
Eerst hielden de Russen stand aan de War*
la, maar begonnen na ("enige dagen met liet
overtrekken van de rivier, (leneiaa! Hin
denburg had inlusscheii kunnen gebruik
maken van de Duitsche spoorwegen om
troepen to verplaatsen naar zijn linker
vleugel aan de grenzen van Posen en an
dere troepen aan de grenslijn Thorn Soldau
oji te stellen.
Oji 12 en Li dezer begonnen de Bussen
hun aanvallen op de Oost Pruisische giens,
iu 't bijzonder hij Slitllupdnen. Eiriikuh-
non c"i Soldau, die door de Oost Pruisische
troepen en hij Soldau door de uit West
Clara weid doodsbleek.
„Zij, wier plicht het is. de orde te hand
haven staan soms voor noodzakelijkheden,
voor harde noodzakelijkheden," zei ze
zacht.
„Urdel" spotte Kosor, „ware orde be
staat alleen in recht en gelijkhe.d, dal weet
je ook wel."
Zij hernam gejaagd:
„Kom nu, 't is tijd om te gaan. Ik weet,
dat de hevelen uitdrukkelijk zijn en dat
niemand oen hand aan je zal slaan vóór het
bepaalde uur."
Hij vroeg van wien Clara deze gunst had
gokregen. Zij antwoordde, dat hel van den
koning zelf was. Toen verzette hij zich kop
pig er gebruik van to maken.
Kan me ook voider niet .sabelen, wat
er gebeurt. Toen ik je zag, js het mij iu mijn
hoofd geslagen. Ik dacht, dat eindelijk die
zalige avond, waarop ik wacht, was aange
broken na den ontzettenden dag, dien ik
doorleefd heb. Ik wist niet, wat ik zei. Nu
kan niets mij meer schelen."
„Kom moe," smeekte Clara. „De tijd
gaat voorbij. Als je nog langer wacht, is
het Le laat."
„Wat moet ik daar doen?"
„Je zult werken, studoeren, je zult do
waarheid zoeken."
„De waarheid heb ik al gevonden."
„Helaas," dacht Ciara, „iedereen bezit
die duif" En zij wendde het hoofd .af. Zij
zag, hoe leeüjk de gehuurde kamer was met
het goedkoop® roode behang. Dc weelde
van het paleis had haar langzamerhand
de oogon geopend. Zij vond hot vrccselijk
Ismaëls hartstochtelijke woorden te hoo
ren in deze alledaagsche omgeving. Zij hoog
zich naar hem t oe.
„Ik ben nu bijna rijk; je zult aan niets
gebrek "hebbenje laat je schoenmakerij in
den stook en. keert terug naar den edelen
a.rl)eid van onzen braven meester."
„Handenarbeid is de edelste arbeid van
Piuisen ontboden troepen na zeer heiige
gevechten werden afgeslagen.
Op 15 dezer werden sterke, op den rech
ter Weichse] oever aanrukkende Russische
strijdkrachten un-t verlies van ÖOIJO gevan
gen bij Lijum temegeworpon. Ze moesten
tot Plot-k terugwijken. Nu volgde slag op
slag. Op 15 dezer wiep von Hindenburg
verscheidene hem tegemoettrekkende Russi
sche legerkorpsen tot voorhij Kutno terug.
Thans wordt ten Noorden van Lodz, de he
slissende slag met alle kracht voortgezet.
V a a R e r v i s* e h e z ij d e.
Te Londen i- van hot Servische hoofdl-
kivartier het volgende communiqué ontj
vangen, waaruit blijkt dat dc Serviërs zich
nog volstrekt niet verslagen achten:
Al onze troepenbewegingen, zijn Oj» 14
en 15 November volgens vastgesteld plan
iu volmaakte orde uitgevoerd. Het moreel
van onze troepen i> uitstekend en toeken/
.si ge krijgsverrichtingen kunnen met vol
komen vort)ouwen tegemoet gezien worden.
(Jp 11 November heeft onze artillerie met
-.ncoos -een van de treinen, van 'den vijand
en een Oo-tenrijksche troepenmacht Jies-fliOj
ten in de buurt win Orchawa en. te 0 re haw a
zelf. Ons artillerie-vuur bad groote uitwer
king, vooral op bet Oo-tenrijksche kamp.
De vijand, die een aantal kleine bivaks he
irokken had, nam in paniek de vlucht en
verloor 600 dooricn; een nog cronter aantal
manschapjien werd gekwetst.
Op 14 November .-choot onze artillerie
eenige wenen aan de rivier te Orchawa.
waar hel werk weer hervat ging worden,
in brand. B|ij de derde granaat van onze
kanonnen, stonden de fabrieken in brand.
Op denzelfden dag versloeg een van. on ze
dotachomenion in de richting van Obrenoj-
wats twee vijandelijke kolonnes, die uit
sterke brigades heston Jen, versterkt door
artillerie en cavalerie. De vijand werd iu
wanorde teruggeslagen. Op denzelfden. daj-
l:um geraakte onze cavalerie slaags met
den vijand in de buurt van, Sloeblina. Dn
vijand „werd teniggeworjien en liet 1000
dooien en gewonden, op liet slagveld achter.
Onze cavalerie zette hen na tot voorbij
de Tanmawa teen rivier teil N. van, Wal
jewo).
De „Daily Chronicle" verneemt uit
Athene
Wij vernemen uit betrouwbare bron, dat
Serviërs door versterkte Oostenrijkse!]®
troejieil genoodzaakt werden in de richting
van Kragajewo terug te trekken. Dagelijks
hebben gevechten plaats, Servië maakt toe
bereidselen, om zoo noodig den zetel der
regis1 ring van Nisj naar Uskuh over te bren
gen.
I n d e n K a u k a s u s.
Hel Turkschc hoofdkwartier maakte gis-
alle." zei de revolutionnair fier.
tiara legde hel nu anders uit
„Ik zou het heerlijk hebben gevonden je
te volgen, maar wat zouden we dan voir
inkomsten gehad hebben? De nederige lie-
trekking, d:e ik aan-het paleis vervul, is
genoeg voor ons beider behoeften. Ik blijf
om jou het lonken van terugkeer te ge
ven."
Toen gaf hij toe en ging achter haar de
deur uit. Zij zochten samen tastend den weg
in de donkere gang. Clara was bang om
Oj) straat te komen en vreesde, dat er mo
gelijk iels kon gebeuren, dal Wolfram niet.
voorzien had. Maar de to velen waren met
de grootsie nauwkeurigheid gegeven. Geen
enkele jiolitie-a.gent was er ie zien. Hijgend
duwde zij Ismaël in het rijtuig en riep den
koetsier den naam van het station toe.
Het rijtuig rolde neg. Heiden zwegen. De
een was een automaat, die zich liet bewo
gen, de andere had een eigenaardige, bran
dende ko> irts. Toon de lichten, die eiken
avond den geve! van hei stationsgebouw
verlichtten, zichtbaar weiden, klemde Is
maël zich aan Cllara vast en omhelsde haar
wanhopig in het rijtuig. Hij zei niets dan:
„Zal ik je weerzien?"
„Natuurlijk." zei ze, zich losmakend.
Zij snelde weg om zijn biljet te nemen.
Een schel gefluit weerklonk. Zwijgend druk
ten zij elkander de hand. Een stroom van
reizigers kwam voorbij, Kosor voegde zich
hij hen. Nog een oogen blik kon Clara het
zwart,gelokte hoofd, dat to groot was voor
He .smalle schouders, met de oogen volgen;
toen kon zij den vluchteling niet meer zien
hij was op het perron. Cl,ai a h.od oen gevoel
van verlichting, van bevrijding. Zij wilde
het voer zichzelf verklaren en mompelde:
„Gelukkig, hij is gered I"'
(Wordt vervolgzit
