De oorlog. 6T" Jaargang. Donderdag 7 Januari 1915 No, 14725 Be weldoenster, Deze courant verschijnt d a g e I ij' k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco per post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven). Prjjs der Advertentiën:. Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen. Intercommunale Telefoon No. 103. BUITENLAND. Schiedam, 7 Januari 1915. Van het Westelijke front. Do toestand. Het officieele Fransche communiqué van gistermiddag 3 uur luidt: De vijand deed zonder succes twee aan vallen in de duinstreek ten zuid-oosten van St, Joris. In de Ais nel-vallei en den sector Reims brachten onze batterijen die van den vijand tot zwijgen. Onze troepen vorderden onge- voer 100 AL ten noordtwesten van Reims. In Argonne heroverden wij 300 AI. loop graven in het boscli La Grurie. Hij het ravijn van Coarte Chaasse heb ben wij 800 AI. Duiteche loopgraven door mijnen in de lucht laten vliegden en daarna voor de helft bezet. /Van Argonne tot de Vogezen houdt het slechte mistige en natte weder aan. In het bosch La Prêtre bij Pont-a-Mousson Kijven wij Iterrein winnen. In de streek van Thann hebben wij, niet tegenstaande het hevige kanonvuur, onze aanwinsten van den vorigen dag behouden, zoowel te Steinbach zelf als in de loopl- graven ten zuid en noordwesten van het dorp. De vijand hooft één zijner oude loop graven op de oostflank van de hoogte 425, welker top nog in ons bezit is, weder bezet. In Argonne bij het ravijn Courte Chaussc, waar wij loopgraven in de lucht luidden laten vliegen, deed hei Italiaansche regi ment, onder hevel van kolonel Garibaldi, een krachtigen aanval van uit de bres, door do ontploffing ontstaan, nam 120 man gej- vangen, ,>vaa.ronder 12 onder-officieren, en veroverde een mitrailleuse en een munitie wagen. De adjudanten-chef Constantin Garibaldi, broeder van den kolonel, is in dezen aanval gesneuveld. .'li'! In België. Kardinaal Alercier. De correspondent van „De Tijd" te Roo sendaal seint nog: Ook do drukker van het rondschrijven, hetwelk kardinaal Mercier heeft uitgevaar digd, werd door de Duitschers gevangen genomen, en hij zal zich te verantwoorden hebben. Deze drukker is de heer H. Desi sain, de bakende uitgever der breviers en katholieke kerkboeken, die van den Paus liet recht verkreeg; den titel „Drukker Van den II. Stoel" te voeren. De heerDosSain was sedert oonigen tijd waarnemend burge meester van Alecheien en broeder van den vorigen burgervader. door de schrijfster van „Elizabeth and her German Garden". 16) u Zij reden door een aanplanting van jon ge beuken, bij zijn laatste bezoek door oom Joacihim zelf geplant, zooals Dellwig ver telde; en na nog eenige meters verder door het zand te hebben geslingerd, kwamen zij in een bosch en op een goeden WP£, „Het park," zei Dellwig ,vol trots, met een wijdsch handgebaar. Bij het woord park deed Susie de oogm open en keek om zich heen. „Het is geen park," zei ze gemelijk,„het is- een bosch een afschuwelijke sombere, vochtige wil dernis." i „O, het is beelderig!" riep Let Ij en zij sprong op van vreugde toen ze door de aan eengesloten rijen pijnb'oomen keek. Het was een dicht bosch van pijrihoornen en beuken, aan beide kanten van den weg, en daarvan afgescheiden door houten hek ken zwart en wit gestreept. Oom Joachim was een trouwe Pruis geweest, zijn trouw vloeide over tot in zijn hebben toe. Schoon heidsgevoel had hij volstrekt niet en al had" men het -hem doen opmerken, hij zou er niets om gegeven hebben dat door die hekken de anders zoo mooie laan de toegang tot een Restauratie of een spoor wegstation geleek. De zwart en witte stre pen die ieder jaar werden overgeverfd en zeer Scherp uitkwamen, Waren een uiter lijk, zichtbaar toeken Van zijn hechte trouw aan den koning van Pruisen, de voering van zijn rijtuig jel-fs met de zwart en witte ruiten was symbolisch; en toen zij1 bij de |)oort kwamen, waar binnen het huis zelf Zoodra de Duitschers er achter waren ge komen, dat de herderlijke brief per koerier in hét aartsbisdom Alecheien was rondge zonden, werden soldaten in auto's uitge stuurd, om in alle pastorieën huiszoekingen te doen. Sommige, geestelijken konden onder Duitse hen dwang slechts eer com mentaar geven op het schrijven, hetwelk hun belet was voor te lezen, andere moesten de voorlezing staken tijdens de H. Alis, nog andere werden gevangen genomen en na een verhoor over de mate, waarin zij liadden deelgenomen aan de verspreiding, weder vrij gelaten. In sommige dorpen weiden de pastoors uit de sacristy of den biechtstoel gehaald. Te Eysen kon de Deken aldaar tijdens de eerste II. Mis den brief voorlezen. Daarna moest hij hem aan den burgemeester in bij zijn van den Duiteehen commandant orer- liandigen. De vrijheidsberoeviug van den kardinaal gaat gepaard met de militaire censuur op geheel zijn verkeer. De correspondent van hetzelfde blad te Cergenjfop Zoom seint Tot gisteren was kardinaal Mercier in bet geïsoleerde paleis onder bijzondere mi litairo bewaking gesteld. Daarentegen is de hoer Desain, de drukker van den brief, in vrijheid gesteld, maar bij moet zich ter be schikking houden van de justitie. Te Antwerpen moesten in enkele kerken de priesters den kansel verlaten, die het herderlijk schrijven wilden voorlezen. Zij moesten verkhiringen onderteekenen, om dit ook in volgende dagen niet te doen. Alleen in do St A man dus-kerk geschiedde de lezing regelmatig onder alle H. H, Alissen. Uit Putto vernoemt „De Tijd" nog o. a. Jongstleden Zondag had de commandant van Brussel een onderhoud met den kar dinaal, hetwelk het,,karakter had van een verhoor. In al de parochies rondom Alecheien en Antwerpen zijn schildwachten voor de pas toorswoningen geplaatst. Ook stonden jl. Zondag is sommige kerken schildwachten met het geweer aan den voet bij den opgang der predikstoelen, om de voorlezing van den herderlijken brief te beletten. De Belgische correspondent van het blad seint, dat in Duitschland hel volgende offi- cieuse communiqué wordt verspreid: „Iedereen, anti- of pro Duitscli, zal den kardinaal volkomen gelijk geven als hij in zijn herderlijk .schrijven do burgerlijke be volking in dezen voor haar ongetwijfeld zeer moeilijken tijd troost inspreekt, en haar tot kalmte maant. De kardinaal ziel echter de positie, de rechten en de plichten van de kerk verkeerd in, wanneer hij zich mei zijn herderlijk schrijven mengt in den poli- tieken strijd der naties". stond, zagen twee Pruisische adelaars drei gend op iien neer. HOPFDSTUK VI. Een laag, wit huis van twee verdiepin gen, slechts gescheiden van het bosch door een cirkelvormig grasveld en een gracht met half gesmolten fcneeuw en modderig water, een huis eenzaam tusschen de kra kende pijnhoomen, niet zeer oud en niel zeer nieuw, met cm groot aantal venster- en een dak met bruine pannen bedekt, dit was de woning door oom Joachim toebedeeld aan zijn dierbaar, eenig nich!,e Anna, „Hier as het dus -dat iik een beter loven moest gaan leiden?" dacht zij, toen hel rij tuig voor de deur stilstond, en het ker men van de rustolooze Doornen, en al de sombere geluiden van een door storm gc teisterd bosch liet ratelen van de wielen in haar óoren had vervangen. „Zou het betere leven ilus een leven van groote eenzaamheid zijn vofjgens Oom Joachim? Ik \y,ou dat ik het wist o, lik wou dat ik het wist Maar wat zij zoo graag wou weten was haar zelf niet heel duidelijk, en zij weid gestoord in den loop van haar gedachten door een zeer slordig dienst meisje, dat heel verbaasd "keek, zonder muts, met vilten pantoffels aan. Het meisje kwam de stoep afsneden, maakte het loeren dekkleed los, trok met haar haastige, ze nuwachtige handen de reisdekens weg cn trachtte er Susie zelf ook uit te trek ken. De ingang Was Versierd met klim op k ran sen èn daarboven wapperde een groen en witte vlag; onder de kransen stond de vrouw van Dellwitg te biiigen en te glim lachen, het was een klein vrouwtje met gladde haren, een Verbrand gezicht en brui ne zijden handschoenen aan; ze zon de dikste vrouw geweest zijn die Anna ooit in haar leven gezien had als zij niet juist Het spoorwegongeluk bij Capellen. Over de treinbotsing bij Antwerpen, waar- 1 jij 6 pereonen werden gedood, 7 Uivaar- en 32 licht gewond werden, meldt de „Nieuwe Gazet" „Zondagnamiddag rond 3!/s uur is even voorbij de statie Capellen, de trein, die de verschillende forten aan elkaar verbindt/ dwars op den reizigerstrein van Esschen gehotst. Een wagen, waarin zich een dertig tal rnenschen, deels handelsreizigers, deels terugkeerende vluchtelingen, bevonden, werd in splinters gedrukt. Aleer dan honderd Uuiteche soldaten waren kort na de ramp ter plaatse, om de slachtoffers te verbinden cn te vervoeren. Een koopman uit Roosendaal vertelde ons, dat, terwijl hij in gesprek was met een ander koopman, het ongeluk zich voordeed en liij onder zijn wagen lag, die als een si- garenkast ineengedrukt en verbrijzeld was. „Ik Waande me verloren, toen ik opeens tot bezinning kwam en tot mezelven zei: „Goddank, ik leef nog;". De man, die voer zaken naar Brussel reed, was aan handen en h,oofd licht gekwetst, en achtte zich gelukkig, er npg zoo goed van afgekomen te zijn. Alet andere gekwetsten werd hij, naeerst in hel lazaret van de Statiestraat vtoorloopig verbonden te zijn, per auto naar het gast huis van Antwerpen overgebracht. Een vrouw, wier kind aan Iiaar zijde be zweek, zat mot dc- Ireenen tusschen de over blijfselen van den verbrijzelden wagen en riep hartverscheurend om hulp. Alet bijlen werd het klemmende hout verwijderd, zoo dat de ongelukkige nog met geen al te erge wonden verlost kon worden. Do meeste gekwetsten hebben slechts lichte wonden. De bevolking van Capellen bleef niet ten achter, om. een behulpzame hand toe te steken en hijstand te verleencn waar zulks ncKxlig bleek." De Luikse he k o]e,nmij non. Uit het Land van Luik wordt gemeld: Iri de kolenmijnen tc AVandre zijn nu on geveer 400 ai Leiders aan het werk getogen. Al werken zij slechts 4 dagen per week, zo verdienen tenminste zooveel, dat ze zichzelf kunnen onderhouden. Er is genoeg aanvraag in Nederland naar de magere anthraciet, die daar jj-ordt ge wonnen. Aan twee firma's wordt geregeld verzonden. Industriekolen zijn er niet te krijgen. Yan liet Oostelijke front Oostenrijkse!» communiqué. Het Oostenrijksche hoofdkwartier /maakte gistermiddag hekend De nu reeds verscheidene maanden met afwisselend succes in de Karpathen gele verde gevechten duren voort. Zij kenmer- haxl keunis gemaakt met de vrouw van den dominee. „Ik heb' nog nooit in mijn leren zooveel zien buigen," bromde Susie, terwijl zij de dienstbode op zij duwde, heel voorzichtig uitstapte en zich stijf en koud en ellendig voelde. „Letty, je trapt op mijn japon o, hoe maakt u het, hoe maakt u het," mompelde zij op ijskouden toon toen de in specteurs vrouw haar hand vatte en Duitsch met haar begon te praten. „Anna, kom je? Deze dame ziet mij voor jou aan en houdt een speech togen mij." Dellwig, die de zorg voor zijn paard had toevertrouwd aan een kleinen jongen, haastte zich om aan zijn vrouw te verkla ren, dat de jonge dame die nu uit het rijtuig salpte, het nichtje Was van hun overleden heer en dat, de andere zeker de schoonzuster was waar de advocaat in zijn brief van geschreven had; toen liet Fr,uil Dellwig Susie loepen en bracht haar glimlachjes en haar welkom over op Anna. Susie ging in huis ,om uit de kou te zijn, maar zij "kwam in een vierkante hall zoo onuitstaanbaar ijzig koud als alleen oen plaats kan wezen waar men de zon nooit hfCd laten schijnen en waar men talioozc zomers lang nooit ben raam had opengezet. Wanneer oom Joachim óver kwam, be woonde hij twee kamers aan de achterzijde van het huis, met een deur die uitkwam op den tuin, waar hij doorging naar do boerderij; de hall werd nooit gebruikt, de gesloten luiken nooit Opengezet. Er was geen haard, geen kachel, geen enkel ver warmingstoestel. Glazen deuren Scheidden de hal! van een nog grooter hall, met een breede houten trap en deuren rondom. D' .vanden van de beide hall's waren gi as groen geverfd, en aan den zolder hin gen aan kleine kettinkjes opgezette valken en arenden, door oom Joachim geschoten, en bestoven en halfop/gegeten door de mot ten. Zij bengelden m den totcht. Er was eét ken zich als betrekkelijk kleine onderne mingen in de vaak ver uit elkaar gelegen dalen. De vijand, die de laatste dagen door de aankomst van aanvullingen is versterkt, tracht in de dalen van den bovenloop van enkele rivieren door aanvallen terrein te winnen. Ten westen van den Uzsok-pas en in do oostelijke Beskiden heerseht rust. Op het punt ten noorden en ten zuiden van den Weichsel zijn gisteren artillerie- gevechten geleverd. Russisch communiqué. De Russische generale staf deelt d.d. gis teren mede Onze troepen hebben den 5den dezer een plotselingen aanval gedaan op het dorp Bozrova, bij Mlawa. De vijandelijke bezet ting van het dorp is bijna geheel met de bajonet afgemaakt. Op de overige gedeelten van het front is geen verandering van beteekenis inge treden. Ons offensief in de Boekowina blijft vor deringen maken. Wij hebben er vier pun ten bezet, waarvan twee aan den besten weg, die door de Boekowina recht naar Transvlvanië (Zevenbergen) gaat, liggen. In de Karpathen. Een oorlogscorrespondent van de „Neue Freie Presse" seint, dat de Russen in AIidden-Galieië den Dukla-pas bezet hou den. Tegenover hen staan de Oostenrijkers en Hongaren in twee groepende eene staat in de Karpathen, de andere aan den linker oever der Beneden-Dunajec. Zaterdag heb ben de Russen met een heftigen front- aanval zich tegen de Oostenrijksch groep aan de Dunajec gekeerd. De nog frissche troepen sloegen het offensief der Russen op zoo krachtige wijze terug, dat deze van hun voornemen, om den straatweg naar Krakau met geweld te nemen, moes ten afzien. De bijzondere verslaggever van het blad „Boedapest" seint uit de Karpathen. dat een groot deel van hun leger in de Karpathen de Russen met groote krachtsinspanning tegen Oekömezö Kobben samengetrokken, waar zij door een krachtig artillerievmu do aanvallen der Oostenrijkers trachten te beantwoorden. De strijd duurt dag on nacht voort. De artillerie en de infanterie der Oostenrijkere vochten heldhaftig en dwongen de Russen, reeds verschillende posities op te geven. Het aantal der ge wonden aan hun zijde is betrekkelijk ge ring, terwij! de Russen zeer aanzienlijke verliezen leden. De stemming van de Oos- tenrijksch-Hongaareche soldaten is geest driftig. De „Lokal-Anzeiger" verneemt omtrent de krijgsverrichtingen der Oostenrijkers tegen de Russen, dat do gevechten op den houten vloer, pas gesjchrobd en nqg voch tig. Er lag geen tapijt Aan een houten rek aan den muur, met koperen haken, hing een groote verzameling zweepen en jachtgeweren; en in den oenen, hoek stond een kapstok met Oom Joachim's verschil lende waterproof-jassen en hoofdbedekkin gen aan de haken, bij.wijze van gedenk- teekens. „0, hoe, vreeselij'k!" dacht Susie weer, dan erg rillende, „en wat een muffe reuk, het is vochtig, dat spreekt van zelf, ik zal er ziek van worden. Arme Hilton! Wat zal zij wel van dit alles denken? 0, hoe maakt u het?" voegde rjj er luid bij, toen een vrouwelijke gedaante met een wit schort v.oor, plotseling uit de schemering te voor schijn kwam, haar hand vatte en kuste. „Anna, wie is dat? Anna, koon je niet? Hier is iemand die mij 'de hand kust." „Het is de keukenmeid," zei Anna, met de anderen in de binnenball komende, tus schen Dellwig en zijn vrouw in; zij praat ten beiden tegelijk in hun vurig verlan gen een goeden indruk te maken. „De keukenmeid? Zeg dan 'dat ze ons wat to et en moet geven. Ik ga dood als ik niet gauw* wat krijg. Weet jo wel hoe laat het is? Pver vieren. Kan je .niet van die rnenschen afkomen? En. waar is Hilton?" i |i Het was of Susie de Dellwigs niet zag, ze praatte tegen Anna, terwijl zij met liaar praatten en deed precies „of ze niet bet stonden. Indien, Anna zich verplicht voelde beleefd tegen hen te zijn, zij geenszins. Zij verstonden geen Engelsch, maar indien zij het verstaan hadden, het had haar niets kunnen .schelen en zij zou voortgegaan zijn over hen te praten alsof zij er niet bij waren. I j', De Dellwigs hadden beiden luide stom)- men, .Susie moest haar stom dus verheffen om .verstaan te worden, er w&s dientengel- zuidelijken vleugel aan de rivieren Nida en Dunajec moer en meer het karakter van een vestingoorlog hebben aangeno men. Alle Russische aanvallen konden hier worden teruggeslagen, doch niet alleen de Oortenrijksche, ook de Russische strijd krachten nemen sterke stellingen in. zoo dat ook deze slechts met moeite kunnen worden aangevallen. Hun front sluit zich aan bij de Bialarivier, de landstreken van Gorlioe en den rug der Karpathen. De Rus sen richten hun krachtsinspanning hoofd zakelijk tegen den hoek van Gorhee, doch tevergeefs; al hun aanvallen zijn tot mf toe mislukt; de gevechten in de Karpathen zijn grootendeels van slechte geringe be teekenis. Alle bewegingen stuiten thans op groote moeilijkheden in de dik met sneeuw bedekte bergen. Een gevaar zou slechte daarin kunnen beslaan, dat het den Rus sen gelukt in den Dukla-pas door te drin gen, doch dit gevaar is niet van dreigen den aard, daar tot nu toe de Russen daar tonden worden teruggedrongen. In de Boekowina. Engelsehe en Fransche bladen verwach ten groote gevolgen van de Russische suc cessen in Boekowina, vooral nu de Russi sche troepen Sutchava, dat zeer dicht hij de Rocmeensehe grens ligt. hebben bereikt. Zij zijn Van meaning, dat Roemenië, hier door gevrijwaard voor onmiddellijke re presailles van Oostenrijk-Hongaxije, weldra zijn houding ten gunste van de entente- mogendheden zal beslissen en een inval in Zevenbergen zal doen. De Parijsdie „Matin" schrijft o. a.De Roemeensche regeering wacht alleen het gunstige tijdstip af mn den beslissenten veldtocht te ondernemen en zijn leger door Zevenbergen naar Boedapest te haten op rukken Daarvoor is nooJig dat het zich rechte gedekt weet door het Russische le ger en links door het Servische. Turkije en Rusland. fn den Kaukasus. De generale staf van het Russische Kau- kasuslcgor geeft het volgende uitvoerige overzicht der krijgsbedrijven, die eindig den met de volslagen nederlaag ren het Turksohe leger bij Ardahan on Sar,'ka ïn ysj (d, i. dus het leger, dat in het wes telijke deel van don Kaukasus tusschen Batoem en Kars opereerde): Op het einde van November werd liet gros van het Turksclio leger gedirigeerd naar de streek ten oosten van Erzeroem, voorafgegaan door twee korpsen, terwijl een ander reserve-korps bij KhassankaJa stond. Volgens het plan van Enver pasja moest het derde leger als volgt operoe ren Het nc-gende en tiende korps moesten oprukken in de richting van Olty en een offensieven vleugel vormen, terwijl het elfde leger zijn krachtig versterkte posi ties zou handharen en door et-n strate gische demonstratie de aandacht van onze troepen trachten te trekken. volgo ,zulk een leven in het le-ege veerklilij kende buis, dat Anna eerst verbijsterd omi zich heen had gekeken en haar best ger daan had iedereen te beantwoorden., maar liet eindelijk opgaf en stond te lachen. „Ik begrijp niet waai' je om lacht," zei Susie knorrig, „wij sterven allen van honger en die rnenschen willen niet weggaan." „Alaar wat kan ik er aan doen?" „Het zijn jouw bedienden, zou ik denken. Ik zou eenvoudig zeggen, dat ik ze wel zou laten lialen als ik ze noodig had." „Daar zouden zij heel verbaasd overzijn. De man is in do verste -verte mijn .bediende niet; ik geloof, dat hij zich als mijn .heer en meester beschouwt." De twee Dellwigs*, ontsteld door het lachen van Anna, terwijl niemand iets aar digs gezegd liad en niet wetende of ze hen soms om het een of ander uitlachte, keken, achterdochtig van Susie naar haar en hiel den zich dat oogonblik ten minste stil. 1 „Wir sind hungrig," zei Anna tot do vrouw. „Het eten komt dadelijk," antwoordde zij en met de keukenmeid en de andere dienst bode verwijdende zij zich haastig door een deur-, die naar de keuken leidde. „Und kalt," ging Anna klagend voort, zich tot den man wondende; deze wierpj dadelijk een andere deux open, en, zij zagen een gedekte tafel staan. „Bi l te, bittej!" zei hij en hij leidde haar de kaniter binnen alsof het huis hem' toebehoorde. „Woont deze man hier in huis?" vroeg Susie, terwijl zij hem met weinig vriendet- lijke oogen aanzag. „Hij heeft mij verteld, dat hij op de boer derij woont Maar hij heeft hier natuurlijk' overal voor gezorgd." (Wordt vcrvolgd\ SCHIIIEIOAIMSCIHE COMÏIT.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1915 | | pagina 1