DE SPECHT.
68"" Jaargang
Zaterdag 1 Mei 1915
No. 14821
Derde Blad
BüoreNLAm
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen
Prijs per kwartaal: Voor 'Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen word"" dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór «en
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van '16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Hwbrland en de oerleg.
Hulde aan Nederland.
In den An tweipsche gemeenteraad beeft
burgemeester J. de Vos de volgende rede
uitgesproken
Mijne HeerenHot is u allen bekend, hoe
in de dagen van beproeving, die ons dier
baar vaderland doorworstelt, de Nederland-
sche natie zich inspant om de ellende onzer
medeburgers te verzachten. Op alle denk
bare wijzen werden de vluchtelingen ge
troost en opgebeurd; de stoffelijke steun
die, hun met de meest spontane offer
vaardigheid geboden Weid, is schier onbe
rekenbaar; en dagelijks nog wordt dit werk
van barmhartigheid met onverflauwden
iever voortgezet.
Dat elke burger, van Welken stand ook,
diep doordrongen weze van de erkente
lijkheid, die ons volk aan de gastvrije Lroe-
dematie verschuldigd is!
Het college van burgemeester en sche
penen heeft het zich ten plichte gerekend,
zijnen dank uit te drukken voor de wel
daden, die de zoo beproefde Antwerpsche
bevolking genoten heeft.
Het aanstaande verjaringsfeest van Hare
Koninklijke Hoogheid Prinses Juliana heb
ben Wij een uitnemend gunstige gelegen
heid geacht om de dankbare genegenheid
van volk tot volk te vertolken. Immers, op
dien dag jubelt de gansche Nederlandsche
bevolking om den voorspoed van haar
.forstenhuis, symbool van do welvaart des
volks; ook hier te lande zal aan de sym
pathie voor 'onze Noordelijke stambroeders
op bescheiden doch daarom niet minder
liartelijke Wijze lucht gegeven worden. Ons
is de gelegenheid gegund, om onze erkente
lijkheid jegens regeering en volk te laten
samengaan met onze wenschen van voor
spoed voor de doorluchtige Dynastie, en
alzoo pijnlijke herinneringen door blijder
gedachten te verzachten.
Het college heeft aan de Nederlandsche
regeering een dank-adres gestuurd, waarvan
ik' den heer secretaris verzoek, lezing te
rWillen geven, en wij betwijfelen geenszins,
of de gevoelens, daarin uitgedrukt, zullen
door u bijgetreden worden.
De gemeentesecretaris H. Melis gaf ver
volgens lezing van volgend stuk:
Antwerpen, April 1915.
Excellentie,
Onder den geweldigen drang der gebeur
tenissen, hebben een groot aantal onzer
Een treurige geschiedenis,
naar i
EKWjIN. R0,<3EN.
Kre-kre-krohsnerpte de specht eigen
zinnig, terwijl hij wel voor de twintigste
maal probeerde zijn kop in den inktpot
te dompelen. Ik zat in den tuin en schreef
een onverschillig briefje.
„S-sch-sehl ga wegl" zei ik.
„Kre-ehl" blies de roodbruine kerel terug
en' pikte met krachtigen snavel naar mijn
hand, die schuttend den inktpot dekte. „Kre,
kre, maar ik wil met mijn bek daarin!"
„Ik zou het je toch heusch afraden,"
waarschuwde ik hem. „Dit is heele gewone
zwarte inkt, een zeer minderwaardig fa-
bricaat. Br ben overtuigd, dat ze miserabel
smaakt. De mooio inkt, welke ik bij mij
thuis in Hamburg gebruik, kan ik je wer
kelijk beter recommandeeren. Die is mooi
groen. Maar die hebben wij hier niet. S-sch-
scb, ga nu weg!"
„Kre-eh!" schreeuwde het beest en beet
als een dolzinnige op mijn vinger om. Hij
maakte heel wat spektakel. Op het lawaai
kwam mijn vrouw, die jui3t van het mod
derbad terugkeerde, naar ons toe.
„Maar Heinz! je doet hem pijn," zei ze
vol verwijt. i
„Neem mij niet kwalijk, maar nu vergis
je je toch! Hij doet mij pijnI"
„Waarom schreeuwt hij dan toch zoo,
het arme 'beestje?"
„M;"* hoorl Arm beestje ben ik!"
'*„Kre-e-eh'!De rooie dikkop had zijn
Antwerpsche medeburgers, tijdens de ramp
volle October-dagen van verleden jaar, voor
do dreigende oorlogsteisteringen beducht,
hun haardstede verlaten om bij gastvrije
volkeren hulp en troost te zoeken. Velen
hunner kozen toen de Wijk naar Nederland,
als naar liet uitgelezen en veilig verblijf
van den vrede. Ho© onafzienbaar de ellende
toen ook was, de toewijding, waarmede zij
gelenigd werd, was grenzenloos. Geen uit
geweken landgenoot, of hij is innig getrof
fen geworden door de warme en mee
voelende hartelijklieid, waarmede hij door
de Nederlandsche bevolking werd opgeno
men, Op het edel voorbeeld van Hare Ma
jesteit de Koningin,* en sterk door den ge
negen steun van Hare beleidvolle regee
ring, heeft heel het Nederlandsche volk als
één man zich aangegord om te pogen, de
smart van het rouwend broedervolk te ver
zachten.
Thans, na eene onbeperkte gastvrijheid
op Neerlands bodem te hebben genoten,
zijn meest al onze medeburgers naar hunne
beproefde stad teruggekeerd, met het besef,
dat het een heilig gebod is, zijn haardstee
te beschermen, en een nationale plicht,
oo-k in den tegenspoed schouder aan schou
der te staanmaar des te inniger is ook hun
onvergankelijk gevoel, uwer Natie eer en
dank schuldig t© zijn voer de weldaden, zoo
gul door uw gastvrij land on volk be
wezen.
Wij beschouwen het als een hoog voor
recht, deze gevoelens der Antwerpsche be
volking te mogen uitspreken, en hebben de
eer Uwe Excellentie te verzoeken, daar
bij de Nederlandsche Regeering de tolk van
to willen zijn.
Wij voegen hierbij den Wensch, dat Ne-
dei land's doorluchtig Vorstenhuis met alle
heil gezegend blijve, en dat de ons zoo
liartelijke genegen Nederlandsche Natie
steeds den .heerlijksten voorspoed moge
kennen.
Wij hebben de eer, Uwer Excellentie de
verzekering onzer zeer bijzondere hoogach
ting aan to bieden.
Namens het College van Burgemeester en
Schepenen
Bij verordening
De Secretaris, De Burgemeester,
(W.g.) II. MELIS. (W.g.) JAN DE VOS,
Zynor Excellentie
den Ileere Mr. P. W, A. Cart van der Linden,
Minister van Staat,
Minister van Binnenlandsche Zaken,
Tijdelijken Voorzitter van den Raad der
Ministers.
De gemeenteraad heeft rechtstaande de
rede van de burgemeester en de lezing van
het adres aangehoord en beide met toe
juiching bdkraclutigd.
kans gunstig gezien en had geniaal, tus-
schen mijn vingers door, zijn nieuwsgierigen
snavel in den inktpot gestoken. Mijn vrouw
gilde luid. Wy waren ontsteld. De specht
eveneens. Hij blies en spoog allervreese-
lijkst. Daarna vladdende hij naar een dichtbij-
staandon boom, en schimpte geweldig tegen
mij. Maar ik kon er toch niets aan doen!
Over het schoone, witte tafelkleedje echter
vloeide een breede, zwarte inkistroom.
Hotelhouders op badplaatsen hooren en
zien alles. Dadelijk kwam de strenge huis
heer den tuin in.
„Goeie morgen, meneer, mevrouw. Heeft
u prettig gebaad Maar wat een smeerboel
hier! Wat een lam beest! En als ik u ver
tel, dat ik als een vader voor dien vogel
geweest ben! Neen, maar, kijk toch eens
aan
„Het is alles mijn schuld,*' zei ik. „Laat
het kleedje stoomen voor mijn rekening.
Het is wel oen schattig beestje!"
„Ja, snoezig!" viel mijn vrouw in.
„Ik weet het niet, ik weet niet, of het
wel zoo'n snoezig beestje is," klonk het
zwaar-nadenkende antwoord van den „va
der". „Ik voor mij, zou er piet over den
ken een specht in huis te nemen. Maar
dezo is uit zichzelf hier gekomen. Op een
goeien dag zit ik in den tuin met mijn
vrouw. Opeens was hij bij ons op een stoel
gewipt. Neen maar, hoe vindt je?' zei ik
tot mijn vrouw. „Het is een specht," zei
zij. Toen is hij op do tafel gesprongen en
heelt zijn kop in het koffiekopje gestoken."
„Diien houden Wjj," zei mijn vrouw; „daar
heb ik! pleizier in," Maar de rakker heeft
heelemaal -niet gevraagd, of wij hem wen
schen te behouden, hij is .voortaan dood
eenvoudig maar gebleven ,in den tuin. Alles
een week geleden, voordat u.Jiier gehuurd
hadt. Mijn vrouw amuseert zien met hem
liet adres op Japansch papier gedrukt met
Planfcijnsch© letter is een meesterstukje van
de bekende Antwerpsche drukkersfirma J.
E. Buschmann.
STADSNIEUWS.
Orauje-Tereeolgtng
Jaarverslag over 1914.
Het gebruikelijke jaarverslag, dat u
in kort© trekken op de hoogte pleegt
te stellen van den stand onzer ver-
eeniging en "waarin met oen enkel
woord wordt teruggezien op dat
gene Wat de Oranjevereeniging voor de
ingezetenen van Schiedam deed op de ver
jaardagen van de leden van ons Vorsten
huis, kan ditmaal uit den aard der 2aak
sober zijn van inhoud. Immers, slechts
enkele dagen vóór liet Tuinfeest, dat door
de bijzondere aantrekkelijkheden schitterend
beloofde te worden, werd de internationale
politieke hemel dermate verduisterd, en
werden de gemoederen in zóó lievige mate
in beroering gebracht door de mobilisatie
van onze geheel© land- en zeemacht, dat
van feestvieren geen sprake meer was.
Het Bestuur groep dup in.
In de vergadering wan 31 Juli Werd het
voorstel van den voorzitter, om voor
loop i g van feestvieren af te zien, met
algemeen© stemmen aangenomen, terwijl op
do vergadering van 28 Augustus d. a. v.
hot denkbeeld, nog ©enigerlei feestviering
to doen plaats hebben, definitief van de
baan geschoven werd.
Om een steentje bij te dragen tot leniging
van de ellende die door den ingetreden
oorlogstoestand, ook' in onze stad, geleden
werd, droeg onze penningmeester ingevolge
besluit van de Bestuursvergadering, een be
drag van drie honderd gulden af aan liet
steuncomité, alhier.
Wat de stand van het ledental betreft die-
non de volgende cijfers:
Op 1 Januari 1914 waren er 1636 leden,
contribuoerende f 1163.75.
Er bedankten etc.begin 1914 272 leden,
oontribucerend© f 177.25; blijft dus 1364
loden, conlribueerende £986.50.
Bij, nieuwe leden in 1914 110 leden, con-
tribueerende f 57.50. i
Op 31 December 1914 Waren er dus 1474
loden, contribueerende f1044.
Aldus een teruggang van 162 leden met
een bedrag van £119.75 contributie.
De teruggang werd vetoorzaakt doordien
het op de beste dagen van ledenwerving
opi 31 Juli on 1 Augustus 1914 bekend Was
of zoo goed als bekend was, dat het Tuin
feest niet doorging.
Wat de stand der kas betreft, het vol
gende
en ik voor mij, vond het voor de kur-
gasten ook wel aardig. Kurgasten, over 't
algemeen, houden wel van zoo iets. Maar
toch geloof ik, dat het niet langer kan. Kijki
u nu zelf maar eens, wat een onfatsoenlijk
heid!"
„Maar dat is toch zoo erg niet!" zei
mijn vrouw. f
„Het is meer dan ergKijk, overal
op den stoel, op de bank! Neen, neon, wij
kunnen hem niet langer houden. Vooral
ook niet in den winter. Ik zet hem liever
niet in een kooi, welnu waar dan, in
huis? Trouwens, zijn langste tijd zal hij
er wel geweest zijn. Het is een wonder
dat hij er nog is, om do kat, weet ul"
„Maar dat is toch te akelig," vond mijn
vrouw*. „Will u hem werkelijk' niet langer
houden
„Nee, hoorl" 1
„Dan neem ik hem mee naar Hamburg,"
zei ik. 1
„Wij nemen hem mee naar Hamburg,
refreinde mijn vrouw geestdriftig.
„Nu goed, hoor! ik hob er vrede meel"
stemde do „vader" met spotlach in. „U
kunt hem krijgen. Ilij zal het bij u goed
hebben, daar ben ik niet bang voor."
Natuurlijk, 't Was een belachelijk© inval
van mijMeer dan idioot eigenlijk 1 Ik her
inner mij heel precies, dat ik aan Edgar
Allan Poe's "Raaf dacht Aan de raaf, die
naast de buste van Homerus (was het wel
Homerus?) mystisch neerzit en geweldig
orakelt: Nimmermeer! De specht zou myn
raaf zijn, maar dan in het gekke! Ik ver
heugde mij er verLazend op, hem Op mijn
schrijftafel te zien tronen, hij zou, my tril
grootsch-komische dogen inspireerenl Al
les wat daartoe noodig was, bezat hij.
(Reeds de dikke schedel met de bruine kop-
Op 1 Januari 1914 was in kas £00.
bij contributie 1474 telen, f1044;
insclirijf-gelden f23.75;
onafgehaalde tickets f 45.te zamen
£1112.73; totaal f 1172.75.
Uitgaven:
algemeene onkosten f90.75;
afbesteld tuinfeest £402.
bijdrage steuncomité f250.en
extra bijdrage steuncomité £30.te
zamen f852.75.
Kassaldo 31 December 1914 320.
Zoo is het jaar 1914 ten einde geioopen
zonder ©enige feestviering, zonder eenig
vreugdebetoon over de verjaardagen van
II. M. onzo geëerbiedigde Koningin en II.
M. de Koningin-Moeder.
Laat ons hopen, dat de wensch, die onze
voorzitter uitsprak aan het slot van onze
laatste vergadering^ dat wij n.l. spoedig
weer konden zeggen: „Het daghet in het
Oosten", spoedig moge in vervulling gaan
en dat de onzekere gedachte, dat ook tvvüj
in dezen wereldkrijg zouden kunnen be
trokken worden, spoedig moge plaats ma
ken voor een bestendigen vrede en een
demobilisatie onzer land- ©n zeemacht.
Als eenmaal dat tijdstip zal zijn aange
broken, zal onze vereeniging wellicht ge
legenheid hebben, schitterender Jan ooit te
voren, uit te kómen. Im'miers het is te voor
zien, dat een eventueel feest, waaraan de
genen kunnen deelnemen, die nu al sedert
zoo vele maanden van hunne huisgenootcn
gescheiden zijn, een enthousiaster karak
ter zal dragen dan ooit te voren,
V
Wij herinneren er nan dat de algemeene
voigadering Maandagavond te 8 ure in liet
Verkooplokaal aan de Lange Haven zal
worden gehouden.
Kunst en Wetenschap.
Een welverdiende belooning.
Het Franklin Instituut te Philadelphia
heeft de John. Scott-MeJaille aan den
Franschman Ch. E. Guillaume verleend.
Dezo is de uitvinder van liet invar, het
alliage van ijzer en nikkel, dat oen buiten
gewoon kleine uitzetlingscoefficient en een
zeer groote hardheid bezit en daardoor zeer
geschikt is voor slingers van klokken en
radertjes van chronometers.
Het feit, dat het aan dr. Plotz gelukt was
den bacil te isoleeren was reeds meer dan
een jaar in geneeskundige kringen bekend,
maar met het oog op de beroeps-etikette ga
ven de medici er de voorkeur aan. ex niet
eerder over te spreken totdat dr. Plotz zelf
het resultaat zijner onderzoekingen had ge
publiceerd. Dit geschiedde gisteravond, toen
dr. Plotz voor het NewYorksche Pathologi
sche genootschap een lezing hield, welke
door250 voorname geleerden en doctoren
met de grootste aandacht werd gevolgd. De
uiteenzetting van den jeugdigen medicus
werd met daverend applaus begroet Men
was van meening, dat dr. Plotz zonder
tuijfel de juiste ziektekiem bad gbvonden.
Twee medewerkers vntn ür. Plotz, dr.
Peter K. Olitzkv en dr. George Baehr, gaven
eveneens hun inzichten .weer. Dr. Olitky,
die heel veel met het bereiden van het se
rum te doen heeft gehad, gaf daaromtrent
uitvoerige bijzonderheden. Zij deelden daar
in o. a ook mede., tot de conclusie te zijn
gekomen, dat de Brill's ziekte door dezelfde
bacil wort veroorzaakt als typhus, en slechts
een minder kwaadaardige vorm van typhus
is; de epidemische vorm is typhus.
Dr. Plotz en zijn medewerkers willen niet
voorspellen dat de vaccine typhus voor
komen zal. Of tvphus al of niet een ziekte
is, welke door serum behandeling kan wor
den tot staan gebracht, kan alleen uitge
maakt worden door de toepassing der vac
cine bij een epidemie. Gelegenheid daar
voor schijnt thans in Servië te bestaan. De
ontdekking an dr. "Plotz, wordt m onwel
een van de belangrijkste ontdekkingen van
de medische wetenschap der Unie geacht
Onder de geneeskundigen, die den jeug
digen medicus complimenteerden en hem
vertelden, dat hij de voorloopige berichten
omtrent zijn vinding volkomen had gestaafd,
waren dr. Ridcyo Nogoesji en dr. Samuël
J. Molteer, de beide wc! luikende onderzoe
kers van het Rockefeller Instituut voor Me
disch onderzoek, dr. Nathan E. Bril), do
ontdekker van Brill's ziekte, dr. William
Hallock Parck, „hoofd van het bacteriolo
gisch departement van den New-Yorksclien
gezondheidsraad, e, a." f
Sport.
De typhusbacil gevonden.
De New-Yorksdhe bladen meidden, dat dr.
Harry Plotz, een bacterioloog, die pas 24
jaar oud is, den bacil, die typhus veroor
zaakt, gevonden heeft, en verscheidene doe
toren, die thans op weg naar Servië zijn
om deze verschrikkelijke ziekte te bekam
pen, zijn met een serum, dat aan de door
dr. Plotz gedane ontdekking baar ontstaan
te danken heeft, ingeënt.
veertjes, die voortdurend boosaardig-kwaad
opstonden, werkte komisch; liij leek spre
kend op mijn barbier, die ook zoo'n dik
ken kop had en zulke kortgeschoren, bor
stelige haren. De brutaliteit van den specht
zou my aan zulko vermakelijke menschen-
typen herinneren; zijn onpeilbare nieuws
gierigheid zou mij tot do satyre bezielen!
Wat een idylle! De vogel was buiten kijf
een humorist van 't vak! Ik vei heugde mij
heimelijk enorm. Met mijn vrouw1 broei
den wij reeds allerlei plannen uit. Wij
Wilden ons balkon, geheel door kippengaas
afrasteren. Hij zou het best bij ons heb
ben. Temidden van de bloemen zou hij
heerlijk vrij kunnen zitten in zijn reuzen-
vogelkooi. Natuurlijk zouden wij voor hem
er nog een paar denneboompjes bij plaat
sen. En dan zouden wij de balkondeuren
openen en zeggen:
„Kom, kereltje, kom toch, kom buiten 1"
Én pas op dan kwam hij naar bui
ten geparadeerd 1 Wij zouden ons kostelijk
over zijn grappige invallen vermaken. Wij
zagen hem reeds do dolste schelmstukjes
uithalen. Mijn vrouw hoopte hevig, dat hij
talent voor stelen zou hebben en nu en
dan eens stukjes spek zou wegkaaien.
Wat een pret hadden wij nu reeds 1 Wel
bekroop ons soms een hevige angst om
de poes! Ja, die poes! Geheel afgeschei
den van den natuurlijken drang tot voor
zorg nemen, die den bezitter eigen is (het
dier was immers nu van ons), voelden
wij ons ook, van zuiver zedelijk en men-
schelijk standpunt, verplicht, het arme
beestje voor gevaren te behoeden, 't Katten-
geval werd even een puzzlo nu. Toch von
den wy een oplossing. Do hotelhouder, die
tevens blikslager was, vervaardigde een
groote kooi. Daar werd onsvrindje'snachts
in -bewaard; katten zijn 'snachts im-
Cricket.
Ned. Cricketbond. i
De jaarlijkseho algemeene vergadering van
den Ncderlandschon Cricketbond za! op 8
Mei as. te Amsterdam worden gehouden.
Waarschijnlijk zullen, ondanks de mobi
lisatie, do competities op de gewone wijze
worden verspeeld, hoewel natuurlijk enkele
verceniginigcu een zwakker elftal in het veld
zullen brengen. Hot is voorts niet onwaar
schijnlijk, dat Haarlem voorlojp.'g dit sei
zoen in plaats van in do le klas in de 2e
klas speelt. Groot verlies van spelers do. nr
do mobilisatie is oorzaak van deze vrijwil
lige degradatie.
Voider zullen twee bekende namen uit
do le klas verdwijnen, n.l. A. C. Cl ea
Volharding, die onder den naam V. R. C.
mers het gevaarlijkst. Het was alleen zeer
onaangenaam, dat do vogol cr heelemaal
niet in te krijgen was. Wel liet hij zich
gemakkelijk vangen, maar nauwelijks be
greep hij. waarom het ging, of hij beet en
verzotte zich in groote razernij in mijn
hand, waarbij de veeron losraakten. De
eerste keer verloor hij op doze manier
drie prachtige staartveeren.
Mijn vrouw was heel bedroefd hierover.
„Dat is een marteling," zcide zij.
„Toch ben ik zoo voorzichtig mogolijk,"
verdedigde ik mijzelf.
„Ja, en toch zijn wij verplicht hem
's nachts op le sluiten," zei opnieuw mijn
vrouw, „ik zou geen rust hebben met de
katten."
„Ik evenmin. Hij is nu eenmaal van
ons. Hij wordt mijn komische huisgeest
in de toekomst. Ik heb hem beslist noo
dig."
„Wij moeten voor hem waken."
„Wij doen het immers voor zijn best-
will"
Dus werd meneer Specht eiken avond
opgesloten. Elkon avond had er ook een
schermutseling plaats. Zijn gevederte werd
van dag tot dag kaler. Mjjn vrouw gaarde
de verspreide voeren, als heilige dingen
bijeen, en huilde bijna, wanneer opnieuw
een wit-blauw vleugelveertje of een krach
tige, bruine slagvecr gevonden werd. Wij
verzekerden elkaar voortdurend, dat hij het
in Hamburg als in den zevenden hemel
hebben zou. Als ons kind gelijk! Neen, nog
beter! Als mijn uitgever, wanneer hij eens
ooit mijn gast is. Voorloopig kón het nu
eenmaal niet anders. Maar o, die katten,
die katten! 1
Die katten! Hoe goed herinner ik mij
nu, dat in dien tijd die katten een nacht
merrie voor my werden.< Ook voor mijn
SCN IEDJIMSCHE COURANT.
t
