No. 15145 69"* laargang. Zaterdag 20 Mei 1916. Tweede Blad O it de Tweede Kamer. Deze courant verschijnt dagelijks, mot uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco per post fl. 1.65. Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven). \\'ij hebben verleden week weer do les gekregen, dat men zich nooit moet wagen aan voorspellingen, en vooral niet als bet de behandeling van een wet in de Tweede Kamer geldt. Leek het toch verleden week Vrijdag, dat men dien dag door Uc wet op de Oorlogsbelasting zou heen komen, te gen den middag hebben de discussies zich zóó uitgebreid, dat die verwachting niet is vervuld. Daar was een amendement-Iviers 1 rasz om aan de in het buitenland werkende naam- Jooze. vennootschappen, do zoogenaamde holding company's, een zekere tegemoetko ming te verleunen. En dat op grond, dat Nederlandsche ondernemingen, die in het buitenland werken, het Nederlandsoh be lang genoeg dienen om ze niet nog eens in iri het binnenland te belasten. liet merk "Waardige van dit arnendomenL was, dat het met i'i behandeling kon komen, omdat hot door niemand gesteund word, zelfs niet dcor de partijgenooten van den voorstel ler, terwijl het Reglement van Orde voor schrijft, dat een amendement door min stens 10 leden zal moeten worden jgesteund. Er zal, dunkt ons, in het gebeurde, wat, zoover wij weten, een unicum is op parle mentair gebied, wel een les zitten voor den afgevaardigde uit Amsterdam IV, om de Ka mer niet te gebruiken v^or liet bepleiten van eigen belangen; zoo maakte hot b.v. ook geen aangenamen indruk, dat de grooie reeder Nierstrasz juist de man was, rlie bij de Oorlogswinstbelasting krach L"g poogde het deel. dat de stoomvaartmaat schappijen daarin zouden hebben te be talen, te verminderen. Het vermakelijke van het geval was, ilat de Minister over het amcndemcnt-Nicr- stiasz, dat, omdat hel niet voldoende ge- sleund werd, geen amendement was het voord ging voeren. De Voorzitter bracht hem och ter op den goeden weg, door Z.E. er op te wijzen, dat hij feitelijk praatte over iets wat niet bestond, waar op de heer v. Gijn, onder een minzaam excuus, dat zijn gc-brck aan parlementaire erva ring hem parten lrad gespeeld, hot onge boren kind van den heer Nierstrasz ver der maar met vrede liet. De verdediging van het sociaal-democra tische amendement om lot 50 percent to gaan. weid. overgelaten aan den hear Ter Laan uit Rol loniam en aan den heer van den Tempel, die door liet hocgere percentage wilden trachten een einde te mason aan het complex van opcenten, dat ons drukt, en die liet hoog heten weerklinken, dat de „bour geoisie die zooveel genoten had", nu ook maar incest betalen. Eu zonder dat er daar voor ©enig bewijs wprdt gegeven, wordt dan volgehouden, dat er een milliard aan oor logswinsten werd gemaakt. En inderdaad, als de Staat daarvan 50 percent heft kunnen wij wezenlijk al de totnogtoe gemaakte oor logskosten bel al en, en komt er aan de ge hate opcenten een einde- Da heer de Geer nam de hoeren overrun amendement behoorlijk onder banden. Hij vond bij idezie zeer buitengewone hefling ma tiging gew©ascht, do. om het vermeerderde gevaar van fraud© bij de opgave; 2o. omdat het een Ncderlandsch belang is de animo levendig te houden om oorlogswinsten te maken. Terecht wees de afgevaardigde voor Schiedam er op1," dat niemand weet, lioo lang dezte oorlogsellende nog kan duren, en dat liet daarom zteer noodig was den duif en de energie aan don gang te honden. jEn waar de Staat niet deelt in het risico wan het verlies, kan hij ook niet, zooals de (So ciaaldemocraten dat willen, deelhebber in de oorlogswinst zijn, maar moet het een be lasting blijven, zij' bel dan ook een hooge. Hij kwam tenslotte ops tegen de voorstel ling alsof de bourgoisic een e soort kongsie was, die zich uit den oorlog winsten had verschaft, diezie winsten toch zijn niet door ©enigen stand gemaakt als zoodanig en ko men pter sloit van rekening ten goed© amrv(bed geheele ,volk. Nadat d*e heer de Monte Verloren zicih tegen het amendement-Ankernian had ver klaard, pin' met de belasting eerst bij een winst van f2000 te beginnen', en dal dooi den Voorsteller en den heer Duymaer van Twist verdedigd was, kwam> de Minister aan bet avoord, die natuurlijk' een gemakke lijke taak had, tcfön hij liet sociaal-demo- cbatisclie amtemdement moest bestrijden, maar die natuurlijk heel wat zVakker stond tegenover het amendement-Ankerman, waar hij ztelf in htot wetsomtw'erpi oorspronkelijk precies hetzdlfde harl gewild als in genoemd amendement werd uitgesproken. Het slot was echter, dat het amendement met groote meerderheid verworpen werd; bet kreeg slechts 12 stemmen, terwijl liet sociaal-democratische amendement verwor pen werd met enkel de stemmen van de sociaal-democraten en vrijzinnig-democra ten vóór. Het laatste wekte nogal verwon dering, waar de heer March an t, al had hij zich da,n ook op de vlakte gehouden, fei telijk hel, amendement bestreden had. De wet zelve werd zonder hoofdelijke stem ming aangenomen, en heeft geleerd dat de Kamer unaniem van meening is, dat, wie oorlogswinst maakt, ook de eerstgeroepene is om in onze oorlogskosten te betalen, maai- dat men daarbij niet zóó moet in- giijpen, dat de lust, om een schelvisehje uit te gooien om een oorlogskabeljauw te vangen, bij de menschen vergaat. Hierna werd de Indische Suikerbelas ting zonder hoofdelijke stemming aangeno men; wellicht zou daarover nog wel een woordje zijn gevallen, ware het niet dat do Minister van Koloniën door droeve familie omstandigheden verhinderd geweest was tegenwoordig te zijn. Ook het wetsontwerp „Nadere bepaling van de waarde van zaken, waarover de rechten -van successie of van overgang bij overlijden verschuldigd zijn", ging zonder één woord onder den hamer door; wel een bewijs, dat men tegenwoordig veel beter dan in het begin van den oorlog de waarde der goederen kan bepalen. En toen kwamen wij aan de naturali- satiewetten, waarvan wij de behandeling reeds heel wat vroeger hadden verwacht, en die ook gekomen zou zijn, als de dis cussies over andere ontwerpen zich niet zoozeer hadden uitgebreid. Men wist, dat het met deze 26 ontwer pen (ieder mensch," die genaturaliseerd moet worden, maakt oen ontwerp noodig) niet zoo glad zou gaan; men is en niet ton onrechte in deze tijden wat huiverig om iemand Nodeilander te ma ken, om de enkele reden dat hij er om viaagt cn dat hij geen strafvonnis tc-zijnen lasto heeft. Do heer Van Doorn heet van het debat -de splis af. Het had liem steeds gehinderd, dat men hier te lande zoo- vrijgevig met hel Nederlanderschap omsprong. En hij was hel niet eens met de uiting van den Minister in de .Memorie van Antwoord, dat de naturalisatie zoo'n nuttig instituut is. Hij gaf toe, dat het voor ons goed was onze Staatsinrichtingen zóó te maken, dat vreemdelingen zich daardoor aangetrokken voelden zich hier te vestigen, zooals dat in vroegere eeuwen het geval was, maar daarmede had het instituut der naturalisatie niets te maken; dat drukte iemand alleen het stempel op dat hij Nederlander is, hoewel het allerminst vaststaat, dat hij zulks ook in zijn h.-irt is. En dat moest vast staan, want juist in do laatste tijden is gebleken hoe wcnschelijk dat is. Bij het volk woiden de genaturaliseerden dan ook zóó weinig als Staatsburgers gerekend, dat men hij liet uitbreken van den oorlog in Engeland bijv. den prins van Battenberg noodzaakte zijn ontslag te nemen als chef van de admiraliteit. Een gewezen Duit- schcr toch om Engeland tegen Duitschland to verdedigen, neen, dat ging niet. Spreker wees verder op de uiting van den Presi dent der Vereonigde Staten bij de laatste Gponing van het Congres, „dat hij bloosde over het groote aantal Staatsburgers, van wie hij gedacht had, dat het goede Ame rikanen waren, maar van wie liet geble ken was, dai zij zich nog burgers gevoel den van het door hen verlaten land". Verder beklaagde ziah' de afgevaardigde voor Gouda, dat men aan zoo slappe eisolion slechts behoefde te voldoen om Nederlander te worden; de 26 oandidaat- Nederlanders, die' liier voorgedragen wer den, waren als zoodanig, op één na, die in onzen krijgsdienst is geweest cn. Imet een Ncdcrlandsciho vrouw is gehuwd „treu riger troop dan bij ooit bij elkaar had ge zien". En als men aan deze menschen gevraagd had, waarom zij Nederlander wensoliten te worden, hadden zij' nog piot eens liet gevoel van betamelijkheid, dat zij een schoonschijnende r^de daarvoor be hoorden ,op te geven, maar was liet ant woord: Het is omdat gij' mij cr dan niet ineens kunt uitzetten. De heer "Merchant viel hier in met een: Dat Zullen wij hun wel anders .leeren, en in deze rake interruptie werd het naluraïiseeren in oor- lqgslij'd zeer juist veroordeeld; we heb ben het om ons heen gezien, zoodra cr oorlog komt worden de genaturaliseerden, die men met soliuinsc.li-oog aanziet, er uitgezet. Verder kregen wij' van den heer Van Doorn te hooren, dat twee der candidar ten door de Haagscihe politie .Voor het Nederlanderschap aanbevolen werden „om dat zij niet bekend stonden als spion", en dat no. 17 van de lijst er rond voor uit was gekomen, dat liij' genaturaliseerd wilde worden, omdat hij' zich in Duitsch land aan zijn militaire verplichtingen had onttrokken; no. 7 was eindelijk het feest nummer, want die man was reeds 23 jaar lang zonder nationaliteit, maar vond h'et met het oog op de tijdsomstandig heden geraden zich er thans een aan te Schaffen, waarom Tuj1 ons maar de ber «SB 25 Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 20 cents. Reclames 30 cent per ïegel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge-" geven, slechts 2 maal berekend. Intercommunale Telefoon No. 103. zou aandoen. Resumeerende verzocht de spreker den Minister de ontwerpen In. Ie trekken, en bij eventueel e nieuwe wets ontwerpen de Kamer vollediger in te lich ten. (De Minister had toch in zijn Me morie van Antwoord neergeschreven, dat de Kamer ter beoordeeling van de ma: teiie niet over alle gegevens beschikte.') De heer Van Doorn kreeg vee! steun; niet van den beer Knobel, die het wets ontwerp verdedigde met een toast op de ainds eeuwen geroemde Nedoriandsche gastvrijheid, wat er geheel naast was, want bij naturalisatie gaat het er niet om iemand gastvrijheid te verleenen, maar om hun deel te doen uitmaken van liet Nederlandsoh gezin. i In een uitmuntende rede zette Prof. van Hamel uiteen, dat de naturalisatie met als een recht, maar als een gunst is te be schouwen, terwijl, zooals Buys in zijn com mentaar op de Grondwet zoo juist aantoon de, de naturalisatie voor de Kamer een zaak is geworden van routine. Tol recht verstand van deze oprneiking zij er aan herinnerd, dat eeist sedert 1343 hel toe kennen van bet Nedeilanderschap bij de wet geschiedt, en dus aan de beslissing is gegeven der Slaten-Gcneraal, terwijl die vóór dien tijd aan de Kroon toekwam. Het was inderdaad zooals Buys het ge zegd heeft, ging Prof. van Hamel voort, en dat kwam omdat de pniniinuni-eisclien. der wet zuiver formeel zijn, het betalen van 1100, meerderjarigheid, liet wonen van een zekeren lijd m Nederland, en het feit dat de vroegere nationaliteit niet ver biedt het verkrijgen eener nieuwe nationa liteit. Als aan Ute eischen voldaan is, kan do wetgevende macht in deze niet doen wat ze wil. Men moest niet vergeten, dat de nationaliteit is de gemeenschap van hen, die leven binnen zeker Slaatsgebied en historischtot één volk geworden zijn, en dat de Nederlandsclie nationaliteit is een zeer gewaardeerde nationaliteit, en dat wij met een volk zijn, dat uitbreiding zoekt, maar dut slechts zoekt te behouden wat het hééft. Maai', dan is bet ook nu meer dan ooit tijd om het nationale gevoel tc versterken, en daarom is het niet goed op dit ougenblik menschen in het nationaal verband op te nemen, die niets voelen voor onze nationaliteit, maar deze enkel om per soonlijke motieven begeeren. Dat kan te eerder, waar de vreemdelingen in ons land niet worden gehinderd. Spreker zeide ten slotte, dat hij volstrekt niet alle naturali sation wilde stopzetten; er zijn toch men schen, tegen wier naturalisatie niet het minsto bezwaar kan worden aangevoerd, maar hij hoopte dat de Minister de voor dracht terug zou nemen en daaruit een selectie doen. "liet beste zou zijlij als men een commissie benoemde om de gegrond heid van iedere aanvrage om naturalisatie na te gaan. j De heer Beumer hield een zeer gefundeqrd betoog, om nan t© loonen, dat wij thans iin omstandigheden waren gekomen, waarom de beschikking op aanvragen om naturalisatie van de uitvoerende maclit was afgenomen en ,0a n de wetgevende macht toevertrouwd. Men is tegenwoordig niet deze zaak zoo voorzichtig, dal op 17 April 1915 in Frank rijk ©ene wet is aangenomen, waarbij de re geering gemachtigd werd ain roods verleen de naturalisaties wederom in te trekken. Waaruit wel blijkt, dat men ook in dat land het onderzoek van do aanvragen om naturalisatie feitelijk onvoldo'ende acht. Hij gal ten slotte als zijne opinie Lo kennen, dat de Minister bij het indienen van het wets ontwerp voel tc veel zijn goede hart had laten spreken. Wij kregen ook de gezaghebbende stem. van don hoer de BeauforL om tegen aanne ming van het wetsontwerp te waarschuwen, 'Ilij wees er op hoe of sinds hot .uitbreken ,n uen oorlog de aanvragen om naturali satie in de neutrale landen ten zoorste zijn toegenomen, de aanvragers wen sell ten hun ne nationaliteit te verliezen of ©ene andere te verkrijgen, in verhand met hel gevaar van ui!zelling In Zwitserland hebben de kanton- nale ©n federale besturen zicih i{n den aan vang laten verschalkenen hebben lal van menschen genaturaliseerd, die later spion nen of deserteurs bleken te wezen, waaruit groote moeilijkheden zijn ontstaan. Daarom was zijn woord tot de Rjegccring, vooral waar de stroom van aanvragen nog steeds vloeit: Weersta den aandrang en behandel elke aanvrage oin naturalisatie van perso nen, behalve Van die daarop een voor ieder een zichtbaar recht hebben n a den oorlog. De hoer ter Spill sloot de rij dersprekers niet do klacht, dat men thans in deze bui ten- gewone tijdon met natuialisaties handelt alsof deze geen grooter belang hadden dan anders. En wat we uit den mond van den afgevaardigde van Utrecht I. over de ma nier waarop daarmee in den gewonen weg wordt omgegaan, te hooren kregen, was zeker weinig vertrouwenwekkend. In Den Haag, dat de spreker als voorbeeld nam, deelen B. en W. regelmatig mede, „dat qns geen redenen tot weigering bekend zijn"; de officier van justitie verklaart steeds, „dat van eenig bezwaar, ook met het oog op de veiligheid des Rijks, niet is gebleken; dan komt de procure ur-gene- raal met zijn: „dat ook bij hem geen be zwaar bestaat met het oog op de veiligheid van het Rijk". Maar al die mannen weten van de zaak zooveel als een pasgeboren kind; zij geven die verklaring af, zoodra do hoofdcommissaris van politie hun ge rapporteerd heeft, dat de naam van den aanvrager om naturalisatie niet op het re gister der gestraften voorkomt. Maar hij onderzoekt niet zelf de ?jmk, maar dal laat hij doen door zijn brigadier, die rap porteert over 's mans woonplaats, huwe lijk en kinderen, maar niet over dat, waar op het veel meer aankomt: of de man in onze gemeenschap thuis behoort, welke taal hij spreekt, hoe hij zijn kinderen op voedt, of hij deelneemt aan het nationaal leven, enz. j I _i -te! - Tegencver zooveel strijders gaf de Mi nister van Justitie geen kamp. Hij gaf de verzekering, dat de thans voor gedrage tien allen zeer fatsoenlijke lieden zijn, die ge durende zeer geronnen tijd in ons land hebben vertoefd en verschillende relaties hebben aangeknoopt, ten aanzien van wie geen nadeel voor ons land schijnt le vree zen te zijn. Bat woordje s c h ij n t maakte zekor de zaak niet sterx. De houding der Regeering was in deze, behalve dat er dan scherper onderzoek is ingesteld, pre cies wat de wet voorschrijft, en zoolang die wet bestaat, kan men daarvan niet afwij ken. Ook moest de heer Ort ontkennen, dat ten onzent hij naturalisatio alleen de genaturaliseerden zouden worden bevoor deeld. Het is een publiek belang; wij moe ten goede vreemde elementen in ons volk opnemen. Zoo personen, die dienen in het leger, die uitgezonden zullen worden naar Indié voor het ouderwijs, die gebezigd zul len worden op de handelsvloot, enz. Maar al hield de Minister aldus aan zijn ontwerp vast, hij voelde toch dat hij aan de oppositie ietwat -moest toegeven, en be loofde dus nog scherper onderzoek dei- aanvragen voor het vervolg; en wat een Commissie van "Voorbereiding betrof, zoo als de heer Van Hamel die wilde, dat was iets dat de R.egeering niet had le beslissen; dat behoorde tot de competentie der Kamer. Toen het op 'n stemmen aanging, bleken er maar 40 leden aanwezig, waarvan 20 vóór en 14 tegen stemden, en waaruit men toen reeds kon opmaken, dat het ontwerp den volgenden dag zou worden aangeno men, wat dan ook met 35 tegen 25 stem men geschiedde. De discussie heeft echter zeker haar nut gehad; we houden ons over tuigd, dat de Regeering daardoor bij aan vragen om naturalisatie niet meer zal laten gelden hel goede liart, zooals Dr. Beumer het noemde. De Ouderdomswet werd aangenomen met de stemmen van Links tegen Rechts, 51 tegen 34. Van Links waren afwezig: we gens gezondheidsredenen de heer Dolk, we gens ambtsbezigheden de heer Van Vollen- liove, cn dan is er de vacature-Bos. Van Rechts waren niet minder dan 12 leden af wezig, waarvan elf katholieken. Is dit toe val, of heeft men daaraan cenige betec- kenis te hechten? De tijd zal het leeren: dat echter de liecrcn Kuijs dc Beerenbrouck, Wijckerslooth de Wcerdesteijn, Janssen uit Maastricht, en Bcekors, de vier die men terecht of ten onrechte doodverft als geen bezwaren van principieelen aard te heb ben tegen het Staatspensioen opgekomen waren om tegen de wet te stemmen, is zeker niet bemoedigend. De wet is niet aangenomen, zonder 'tei mr. Rulgcrs nog een laatste tour do roioo heeft ten beste gegeven, die hem échter zeer slecht is bekomen, want iiij heeft zicli daarbij leelijk bezeerd, en ook deze gelegenheid om een dwaas figuur te maken niet onbenut gelaten. Bij de tweede lezing van liet ontwerp kwam hij vertellen, dal de redacteur van liet ontwerp niet aan de eisolion der aeslbetiek voldood, waar bij hij liet doorschemeren den afge vaardigde voor Hilversum "beschuldigt nu eenmaai nooit ruiterlijk op den man af dat aan de Commissie van Rappor teurs met genoeg tijd was gelaten om rustig over de eindredactie te beraadslagen, wat zeker een ernstige beschuldiging te gen den voorzitter der Commissie was, en te gricvender waar jte "uit don mond van een der medeleden van de Commissie kwam. Maar deze voorzitter, mr. Limburg, zette het jonge, maar steeds voortgaand, keffertje even fijntjes als welverdiend op zijn plaats, een vader had zijn zoon niet gemoedelijker toe kunnen -spréken, en de heele Kamer had blijkbaar schik in een les, die zoo van pas werd toegediend. De heer Rutgers had als voorbeeld, van onvoldoende redactie aangewezen oen ar tikel, dat dcor de aanneming van een amendement op een, ander artikel zoo goed als alle b'eteekenis had verloren, en dat toch niet was geschrapt. En nu bleek hetj dat de heer Rutgers deze zaak reeds in de Commissie van Rapporteurs ter sprake had gebracht, dat die daar niet belangrijk genoeg was gevonden om den Minister des wegens le verzoeken een wijziging in het ontwerp aan te Jjaengen, en dat de li e e r Rutgers ziohdaarbjj h a.d neergelegd. Bij deze openbaring werd de afgevaardigde voor Hilversum nu beur telings ïood en bleek, maar dat verander de niets aan de zaak. Verder kreeg de Kamer te hooren, dat dc Commissie van Rapporteurs in alle kalmte over de zaak had kunnen beiaadslagen, waardoor het dwaze figuur van den heer Rutgers haar toppunt bereikte. Men kon zoo zien, dat iedereen verwachtte, dat de afgevaardigde voor Hilversum zoo wijs zou wezen nu maar niets meer te zeggen, maar zoo wijs was hij niet, on hij bracht nog een paar onbeduidendheden aan den .man, waar naar trouwens niemand luisterde, en die dus, als ze tot doei hadden zijn figuur te redden, alle effect misten. Er is pen heele strijd gevoerd tussch.cn de heeren Van Doorn, Van ."Wicshen, Rut gers aan den oenen kant ende heer Moalé verloren en de Regeering aan uen anderen kant of er, genoeg subsidie gegeven werd voo" de lijn GoudaBoskoop; de lirie eerstgenoemden, die vonden van neen, wil den één ton meer hebben, ze verloren echter het pleit op de onwrikbaarheid van de ministers' van Financiën en Waterstaat. En toen is de Kamer gegaan aan de behandeling van de aanvrage van 100 mil- licen voor Oorlog. Roe zwaar de gemoe deren daarbij zijn geladen, bleek roods dadelijk bij bet voorstel van Voorzitter Schaper (dc heer Goeman Borgesius was. om ons onbekende redenen afwezig) dat ieder spreker zicJi bij de algemcone be schouwingen tot één uur "zou beperken. Partijgenoot Ter Laan (Den .Raag) wilde minstens lpj uur, maar de voorzitter liieid stevig vast, zoodat daarvan niets kwam. Of liet veel zal geven is een andere vraag, want de lieer Ter Laan heeft nu gedreigd dat hij dan wat hij niet kon zeggen aan zijn jiartij zou overlaten, en hij is niet de man om het bjj dreigement te laten. Van alles zal cr bg te pas komen, de ge neeskundige dienst en dé verloven in do eerste plaats, maar waar dit ondenyerp; pas is aangesneden, zullen wij, ook met het oog op" de ruimte, waarop; wij reeds beslag legden, dit voor een volgende week bewaren. STADSNIEUW». Uit de geschiedenis van „Do Koninklijke". Men schrijft ons Do Koninklijke Zangvcreeniging Schie dams Mannenkoor Urphious", is nooit in gebreke gebleven, waar het gold, haar aan deel te leveren bij de viering van Nationale feesten, of waar het er op aankwam aan ons Vorstenhuis luüd© te betuigen. E© geschiedenis van hel Mannenkoor le vert daarvoor de sprekendste bewijzen. Roods den l'Jdeu Februari. 1S72 verleende de Liederlalel „Urphcus" inuu' medewer king _bij die viering van 's Konings verja.ar- idag én dein Is ten April van (dajt, zelde jaar bij do National© feestviering- in de iiniiand Mei 1374 ter gelegenheid van het 25-jarig Koningschap van wijten. Z. M. Willem den Derden, nam „Orpheus" ©en vooraanstaande plaats in, bij de alge- inoeno feestviering en liet huldebetoon. Een 17den Juin 1S74 behoorde het Man nenkoor toi de executanten, die deelnamen aan de kunst-ovatie, gebracht aan wijlen H. M. Koningin Sojihia der Nederlanden op hare buitenplaats, liet huis ten Bosch. En don öden September 1898 nam S.' M. O. dieel aan de Aubade, gebracht aan H. jM, de Koningin te Amsterdam, bij gelegenheid van haar troonsbestijging. 2,Orpheus" be hoorde teen tot Je weinjgo vereanigingetm in ons hand, die waardig gekeurd werdén, vooral om lnm naam, ia do muziekwereld verworven, om aan die gvootstihe huldebe tuiging doel te nemen. Ecm aardig tnekjo uit de geschiedenis van het koor worde bier nog vermeld. Fte grijze toonkunstenaar G. A. Heinze, had oen toonwerk gecomponeerd, getiteld „Ons Prinsesje", i Heinz©, die ecre-lid was van Orpheus", had zijn composilie opgedragen aan Schie dam's Mannenkoor en hier ter sled© is dit rverk dan ook op don 27sten Novo infer 1884 voor do eerste maal uitgevoerd onder leiding van den componist zélven. Van dit toonwerk werd een prachtig ge- bomidein weimplaar yexvaatrdigd, en liet*. 3 Is ten Augustus -1886 werd dit aan* II. IC (HL Prinses Wilhtehninn door „Orpheus" op haar zesden verjaardag aangeboden. Reeds den volgenden dag ontving de ver een i ging een ezeer waardeesrend schrijven, van de Koninklijke Ouders, waarin da,nk werd betuigd voter de schenking, welke in vleiende bewoordingen werd aanvaard. De Sdhiedamsche ingezetenen mogen zich dit alles herinneren, nu, over enkele weken SCH1EDIMSCHE COURANT

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1916 | | pagina 5