69*" Jaargang,
Zaterdag 8 Juli 1916
No. 15185
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Kunst en Wetenschap.
DeKte cotarant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco
por post fl. 1.65.
Prijs p&r week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiün voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote- letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers Opge
geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Als tiet kind maar een naam jieeft zou
men van de heffing van hel Statistiek-
recht willen zeggen. Van alle ingevoerde
goederen zal 1 per mille worden gehe
ven, natuurlijk nog eens naast het invoer
recht als dat reeds bestaat, en (lat zal
dienen om precies te weten hoeveel pin
welke goederen er in ons land. word en
ingevoerd, en dan zil het tevens, liet
hinkende paard komt achteraan, 3 millioen
in de schatkist brengen. Het is leen ont
werp uit de erfenis van Minister .Treub,
en dal behoeft geen verwondering te haren,
want Treub was alles behalve een yrij
handelsman, zooals hij trouwens bij de
loening van 275 millioen heefl laten gien,
toen hij die ook uit opcenten op do invoer
rechten wilde dekken, waarvan hij slechts
noode is afgehouden. Wij kunnen ons dus
zeer goed begrijpen, dat zoo warme yoor-
s Landers van het heffen van invoerrechten
als de heer Kooien, wien het nog altijd
dwars zit, dat het ontwerp-Kolkman zoo
veel heeft bijgedragen om Rechts den ptrijd
in 1913 te doen verliezen, om goo te
zeggen zijn draai had, en constateerde,
dat, toen Rechts het tarief van Invoerrech
ten wilde verhoogen, het heette, dat (le
handel dit niet kon verdragen, terwijl nu
eeu Linkscbe regeering feitelijk hetzelfde
voorstelt men niets verneemt van do joon
gehoorde klachten. Kn met zonder sar
casme noemde bij dit meten met (twee
maten.
De heer Kooien had gedeeltelijk gelijk.
Gedeeltelijk, want hoe men het ook graait
of wendt, elke gulden meer, die pi e n; uit
het tarief slaat, is feitelijk een ye.rhoo-
ging daarvan. Maar aan den anderen kant
vergal hij, dat de beteekeris van (le ver
hooging van het Tarief in de eerste plaats
wordt bepaald door het bedrag daarvan.
Er zjjn toch', zooals de Minister het te
recht aantoonde, belastingen waarvan een
kleine verhooging of verlaging geen in
vloed heeft op den prijs, dien de consu
ment betaalt. Zou men b'.r. van onze
buitengewoon hooge suikerbelasting f 1.
per hoaderd kilo afnemen!, geen rrionsch
zou er iets vau bemerken. Eu zoo zullen
b.v. de steenkolen niet in prijs stijgen,
omdat er van een wagon vol v10" oenftÖ
aan slatistiekrecht wordt geheven. De heer
Kooien bleef echter met groote koppigheid
volhouden, dat het beginsel hetzelfde was,
en 'dat door dit wetsontwerp Links /iet
recht verbeurde Rechts er oen verwijt jan
te maktri, dat ze op verhooging tvan Tarief
aanstuurde. Het verwonderde ons, dat de
Minister niet op het denkbeeld kwam pan
de afgevaardigde voor GraVe op te per
ken, dat het ontwerp eigenlijk alleen kan
verdedigd worden door Links, met een
beroep op de gansch' abnormale ornslan-
digheden, waaronder wij leven, en dat
juist Goor dit feit elke verhooging yan-
hel Tarief in normale omstandigheden werd
Veroordeeld. Het ontwerp Werd zonder hoof
delijke "stemming aangenomen.
Meer zou er te doen zijn over de wij
ziging der Successiewet. We hebben er ver
leden week reeds op gewezen, dat Minister
Kolkman heel wat ontstemming bij de Rech
terzijde heeft gewekt, toen hij nog geen
lVs millioen meer uit de Successiewet haal
de, maar deze minister hoopt er eventjeis
25 millioen, d.i. 13 millioen meer dan
vroeger, uit te krijgen. In de rechte jijn zal
al naar het bedrag van de erfenis, 1 tot
6V2 percent worden betaald; bij 25 mille
betaalt men reeds 4 percent. Als wij' zeg
gen „reeds", is dit in tegenstelling van
vroeger, niet omdat wij dit erg zouden vin
den, want dan erft men inplaats van 25,
24 mille. Daarenboven gelooven wij, dat,
al miskennen wiji de kracht on de waarde
van het kapitaal allerminst, ouders toch nog
iets beters hebben na to laten aan hun
kinderen dan geld, en dat is do capaciteit
om geld te verdienen. Maar de Hollander
heeft het nu eenmaal met den paplepel
ingekregen dat „hebben" hebben is en krij
gen de kunst, en zoo heeft hij aan het
betalen van successierecht een broertje
dood, en als hij er niet danig .tegen had
zich uit te kleeden vóór hij naar bed gaat,
dan zou de schatkist nog heel wat meier
nadeel lijden dan thans door de schenkin
gen niet de warme hand.
Trouwens, die manier van doen zal ook
niet meer helpen; de wet wil' die 25 mil
lioen toch niet alleen, halen uit de rechte
lijn, maar ook uit de schenkingen "en ,de
polissen levensverzekering, die tot nog
toe onbelast waren, en buiten de rechte
lijn fetrjgt de successiebelasting tot 26 per
cent; dat mag nu veel lijken, maar men
vergete niet, dat al wat buitan de rechte
lijn geërfd wordt, hiet veel hater is dan
gevonden geld, regel' is het toch en gezonde
regel', dat een mensch trouwt en kinderen
heeft. 1
De eerste spreker was de heer Van
Nispen tot Sevenaer, en die was het ont
werp dan ook te machtig; hij heeft mede
gewerkt aan de voorstellen tot buitenge
wone heffingen, gedachtig aan het woord:
Aux grands ma uk les grands remèdes, maar
van het groote geneesmiddel dat thans ge
boden werd, moest hij niets hebben, geen
verzwaring van de rechte lijn is voor hem
het parool, dan moet men het geld maar
elders zoeken. Ja, zoo is het doorgaans,
ieder wil dat het geld elders gezocht word*
dan bij hem zeiven. En nu kregen wij de
oude litanie te hooren, dat de vader Rechts
rentmeester is van het vermogen der fami
lie, en dat in den landbouw het vermogen
ontstaat door samenwerking van man,
vrouw, zoons en dochters, maar als men dat
zoo hoort, vraagt men zich toch af, of daar
in reden kan liggen de rechte lijn te ont
zien, en deze in de buitengewone omstan
digheden die wij doormaken, van ernstige
verzwaring vrij te stellen. Het successierecht
geeft toch den niet genoeg te schatten
waarborg,'dat de rechtmatige erven krijgen
wat hun toekomt; daar zorgt de Staat voor,
en de heer Van Nispen ware zeker conse
quenter geweest, als hij in plaats van piet
te willen reageeren op jiet recht dat thans
in de rechte lijn wordt geheven, zich daar
geheel tegen had verklaard. Maar voor hem
was het wetsontwerp onaannemelijk.
De heer Tydeman beklaagde zich dat
dit ontwerp behandeld werd op oen tijd
stip, dat de Kamer terecht naar eenige rust
verlangde, waardoor aan dit moeilijke on
derwerp niet de rustige behandeling ten
deel valt,- waarop het aanspraak heeft.
Maar de schatkist stelt op dit oogenblik
buitengewone eiscben, en daarom dient dit
ontwerp te worden aangenomen. Toch waar
schuwde hij de successiebelasting niet tot
het uiterste door te drijven, want als deze
wet wordt aangenomen, komen wij nog wel
niet aan het schrikbarend hooge Fransche
tarief, maar overtreffen toch reeds het En-
gelsche en het Duitsche. Opdrijven van
die belasting zou een groote prikkel voor
do gefortuneerden kunnen worden om hun
nakomelingschap te beperken, en dat zou
spreker een groote ramp vinden. Dat het
geven met de wanne hand geen vrijstel
ling van belasting meer geeft, werd door
den afgevaardigde voor Tiel ten zeerste
toegejuicht, al had hij er dan ook bezwaar
tegen dat, als de ouders een schenking
aan een kind doen, het kind verplicht'zal
zijn met de ouders voor den fiscus te
komen getuigen, dat die schenking niet 1/5
van het vermogen te boven gaat Dat van
uitkeering voor jaarlijkscli, zooals van een
ongetrouwd heer aan een huishoudster die
hem jarenlang diende, 18 percent zal moe
ten worden betaald, was hem te kras; wij
.-zouden hier de vraag villen stellen, of
genoemde oude, rijke heeren in het vervolg
bij de bepaling van de toelage niet met
het bedrag der belasting zullen rekenen.
Bij het recht van successie op de polis
sen van levensverzekering, wees de heer
Drion er terecht op, hoe daardoor de bui-
tenlandsche maatschappijen een prae krij
gen, omdat de verzekerden daarbij hunne
uitkeering gemakkelijk aan den fiscus kun
nen onttrekken. Spreker had daarom ge
dacht aan een motie van orde ten gun
ste van een afzonderlijke wet, maar hij
wacht op het antwoord d Ministers, en
als deze niet met hem meegaat, dan wil
hij deze bepaling doen bewaren, tot er
een wet is op het bedrijf der buitenland-
sche maatschappijen in ons land.
Do heer Ter Laan (Rotterdam! die (krach
tens zijn gewezen oonnmiesschapi bij de ("li-
rede belastingen financiéele specialiteit is
van de S. Dl A. P., juichte het ontwerp
natuurlijk zeer toe, gelid moet er tzijn voor
het tekort was zijn leus, al ibleef dam ook
liet amendement niet uit om 'ie (Opbrengst
nog le verhoogen. Maar uit een (heel Onder
vaatje tapte de heer de Momté (Verloretn!, jdie
niet alleen doer belastingvertiooging maar
in de eerste plaats door bezuiniging het fi
nancieel evenwicht wilde herstelen. Hij
was tegen verzwaring van de rechte Jijn,
en meende liat door het ontwerp de (vrij
heid om schenkingen aan weldadige instel
lingen te geven, ernstig werd benadeeld.
Vijandig stond hij niet tegenover het ont
werp, al nam hij ten sterkste (positie tegen
de stelling vam den heer Ter Laan, dat bij
overlijden het Vermogen vrij Valt Volgens
hem is het vermogen niet vrij, (Zoolang |ex
maar één familielid in het leven is. Van
meer belang was, dat hij, zoowel als Ho
heer Kooien twijfel opperde of do (18 mil-
liioön, die de Minister wil haJem luit het
stelletje belastingen', dat nog vóór het
recès zal'worden behandeld, wel sterk'moe
dig Wanen, gegeven het aöcrès der anïd-
delenwaarin wij ons thans kunnen .Verheu
gen. Eep! vraag dip zeker gesteld mag
Worden. Oveï de eerste vijf maanden yam
dit jaar brachten de belastingen 17 millioen
meer op dan in 1915; bijna (alle middelep
hebben meer opgebracht. En dat scheen
van te meer beteekemis, waar de |ineeste
middelen eerst in de laatste maanden ide
grootste opbrengst geven, wat bij de |di-
naote felastimgfsi natuurlijk sameaihanjgü
biet de bekende late uitreiking der
bilejtten. 1
Die Minister waarschuwde echter terecht
togen alle optimisme in derze. Men (moest
niet vergeten, dat eeto groot deel .van jde
Inkomstenbelasting 1915'16 eerst in 1916
is betaald. Waanneer wij de Vermogens
belasting en de Inkomstenbelasting op dien
grcind uitschakelen en met de altijd pvis--
selvallige Successiebelasting geene Con
clusie trekketn, dam was de hoogere (op
brengst in. 1916 feitelijk niet meer dam d
millioen ever de eerste 5 maanden. En
dan zit daarvan niet minder dan (3.300.000
in de suiker. En dat is pok pene onna
tuurlijk groote opbrengst, die daaraan te
danken is, dat vele jam- en .andere fabrie
ken, wier product niet mag woolen uit
gevoerd, door blijven fabricföeren, en dus
eend memo hoeveelheid producten met
voraccijnsde suiker in voorraad hebben. De
accijns op het geslacht ging naai' (de hoogte
door de stijging van de waarde' yan (bet
rundvloosch, en de grondbelasting is heel
spoedig voldaan, omdat de booten veel
geld verdieben, maar de betaling der iper-
soneele belasting die veel betere" maatstaf
is van de volkswelvaart, geeft geen malen
tot tevredenheid, daarop is mem oen dikke
drie ton achter. Zbodat da z!aak pr mooier
uitziet dam ze is, ten het (halt, dat del
heere'n de Monté Verloren en Kooien den
Minister wilden toeroepen, feitelijk' niet op
zijn© plaats was. t 1 -
Van 'den heer De Savomin Lobman (kre
gen wij een hoog philosophisclie reden ee -
ring over de zaak. Voor hem js de ge-
heele zaak van hel successierecht slechts
daarom een rechtvaardige, omdat er iets
in ruil moet worden gegeven, voor (te
Zekerheid, die de Staat aan den erflater
geeft, dat zijn wil ook zal worden uitge
voerd. Waar bet nu de rechte Jijn geldt
moet de Staat nooit vergeten, dat bij heeft
te zorgen voor do instandhouding van
hel gezin, daarom worde er dan geea recht
of slechts een gering recht gelieven,- (Toch
vond spieker hel een anomalie, dat, als de
erflater 'het deel - waarover hij beschik
ken mag, niet aam zijn zoon jpalaat, om
dat deze verkwistend is, maak aan pen,
niel-familielid, die er goed op zlal passen,
hij dan zooveel meer zal hebben ,1© 'be
talen. Voor het argument, dat men' Jiet
meest geneigd is om te betalen, als mem
geërfd heelt, voelde hij absoluut niets, dan
kon men met ^hetzelfde recht zeggen, dat
hiel beste oogenblik om iemand te beste
len daar is, als hij slaapt, dan merkt
hij er niets van. Over het recht dat ge
heven zal worden van schenkingen, Was
do afgevaardigde voor Goes heetemaal niét
te spreken. Het zou een mooio boel zijn,
zoo sprak "hij, als ik mijn geld wel mag
verzwendelen, zonder er één cent belas
ting van te betalen, maar; dat de Staat
Lusschen beiden 'broedt, zoodra jk iets wil
geven voor 'een goed doel. Dit is inder
daad gegrond fop de oude leer: Als ik
geld zie, ineom ik er wal yan, Resumeeran-
de sprak de heer Lobman zich ,mit voor
een overbrenging van de lasten op (do In
komsten- en (Vermogensbelasting, dan kan
men rekening Ihouden met de inkomsten,
die iemand Iheeft en met do grootte vam
zijn kapitaal.' SDan kan mén zeggen: die
inkomsten bcdragdn zooveel mUJioencn;
ik heb (zooveel irullioeuca noodig en .moot
dus zooveel (procent boffen. Dan kam" file
Inkomsten- en (Vermogensbelasting de sluit
post worden, izoools in Engeland, en jueofl
men geen complex-belastingen noodig als
waarmede Minister Treub ons meende te
moeten begiftigen.
Dit was alles Keel mooi, maar ,toch
om even ide' oogen uit te wrijven of mem
waakte of droomde; Was dat de heer
Lobman, die man hel woord was, die
ook daarom (zoo warm voorstander van
de invoerrechten fis, omdat ze Zoo onge
merkt worden ibetaald; wat zouden velen
zijner Coalitiegenooton (moord en brand
schreeuwen, als tie Regeering op zijn raad
inging. Maar, (men yergote hiet niet, als
iemand een vet, die h>em aangeboden
wordt niet Wil, verklaart hij zich door
gaans vóór 'iets anders, zonder dat hij
daarmede eenige kekerheid geeft, dat, als
dit andere Wem werd aangeboden, hij daar
aan zijn klem zou geven.
In zeer bondige en .zaakrijk© beschouwing
verdedigde de hoer Fock het ontwerp. Geld
moest er wezen en het kwam hier ylleen
aan op verbooging van bet tarief eener
sinds jaren bestaande belasting, waarin ook
reeds progressie bestond. Met bezuiniging
alleen komt men er niet, en als de heer
Kooien iich er over beklaagde, dat mem
met deze belasting kwam van welke men
wist dat ze aan do Rechterzijde niet pan
genaam was, dan herinnerde hij er aan, dat
het vorige ministerie met de Tariefsverhoo-
ging was gekomen, waarvan bet wist dat
die aan de Linkerzijde onaangenaam was.
Een rech't op de schenkingen was volgens
hem onmisbaar om fraude te voorkomen,
maar de belasting op de polissen levensver
zekering zou bij studiebeurzen en derge
lijke zoo onbillijk werken, dat hij deze )ieele
zaak, temeer, omdat het maar om een
paar ton gouds ging, liever uit de wet zag
gelicht.
Minister van Gijn deed 0. i. verstandig
door niet al te diep op de rechtsgronden
in te gaan. Over zijn verdediging van het
noodige dezer belasting spraken wij hier
boven reeds. Hij zal gaarne bezuinigen waar
het kan, maar dan moet de Kamer hem
daarin helpen. De hoer De Savomin Lob
man, bij wien de politiek nooit slaapt, viel
toen in met een: „Dat bad U moeten zeggen
bij de Ouderdomsrente", maar de heer Van
Gijn, die helaas niet veel voor de sociale
hervormingen voelt, maakte zich van deze
opmerking af door te zeggen, dat hij ge
meend had in deze zich bij liet advies van
zijn ambtgenooten te moeten neerleggen.
Voor het alles werpen op de Inkomstcn-
en Vermogensbelasting, zooals do heer Lob
man wilde, gevoeld© hij niets, en de heer
Ter Laan kreeg reeds thans de boodschap,
dat zijn amendement om belangrijk meer
uit de belasting te halen, geen kans had;
hij herinnerde er aan, dat men zich niet
hoefde te ergeren aan de heffingen van
schenkingen aan philanthropische instellin
gen, die heffingen bestaan toch reeds se
dert lang, alleen is thans voor ontduiking
een (stokje gestoken, en over do polissen-
levensverzekering wilde hij gaarne met zijn
ambtgenoot van Justitie overleggen wat er
gedaan moet worden aan de moeilijkheid,
die de buitenlandscho verzekeringsmaat
schappijen opleveren in deze aangelegen
heid, want die moeilijkheid Werd door hem
erkend. Wel een ietwat magere troost, want
dergelijk overleg geeft, als het iets oplevert,
toch nooit dadelijke hulp.
De algemeene beschouwingen waren hier
mede afgeloopen, want in de enkele korte
replieken werden geen nieuwe gezichtspun
ten geopend.
Een amendement-Knobel, om alle 1 het
buitenland gevestigde bezoldigde ambtena
ren ten opzichte van deze wet als inge
zetenen te boschouwen, werd ingetrokken,
toen dv. Minister er op wees, dat dit voor
velen van hen ten gevolge- zou hebben,
dat ze dubbel successierecht zouden moe
ten betalen.
Do heer Tydeman belichaamde zijn be
zwaren tegen de getuigenis van de kin
dexen bij schenkingen in een Amendement,
om alle schenkingen van ouders aan kin
deren beneden liet maximum, waarvoor
vrijstelling van belasting wordt verleend,
vrij te stellen van aangifte. Dezelfde ver
plichting van aangifte wilde hij laten ver
vallen voor schenkingen, die niet meer dan
1/5 van het inkomen bedragen, mits dat
één vijfde dan ook niet meer dan £50000
bedraagt. De voorsteller betoogde, dat aan
neming Van zijn amendement geen nadeel
voor den fiscus met zich zou brengen,
daar de zoon bij den dood zijns vaders
verplicht is medcdeeling te doen van de
schenkingen.
De Minister nam van dit amendement,
dat door den lieer ter Laan (Rotterdam)
bestreden werd, omdat het ingrijpen in de
gezinsaangelegenheden bij vele belasting
wetten voorkomt, dat gedeelte over, waar
door de gang naar den fiscus onnoodig
wordt, als er geen belasting is verschul
digd.
De heer van Nispen tot Sevenaar kwam
op tegen den eed, die in art. 28 der wet
vereischt wordt als waarborg, dat men juiste
opgave deed, waartegen hij altijd bezwaar
had gehad, maar nooit zooveel als thans,
nn de verzwaring van de belasting de ver
leiding tot ontduiking zoo vergroot heeft.
De heeren de Monté Verloren en de Savor-
nin Lohman meenden ook, dat velen hij
deze wet tem begrijpelijke redenen een ver
klaring hoven den ml zouden verkiezen,
en daarom achtte de laatste noodig een
verklaring, die van allen wordt geëisclit,
waarbij, als die valsch blijkt te zijn, oven
zware straf zal moeten worden opgelegd
als bij meineed. - -
De heer Kolkman was chtèr met de
ervaring, die hij indertijd als Minister yan
Financiën heeft opgedaan, van een ander
gevoelen. Volgens hem kan de eed als
waarborg voor do juiste aangifte bij suc
cessie niet gemist worden; in België was
na de afschaffing daarvan de aangifte van
roerende goederen plotseling tot op i/s ver
minderd. Hij vermocht echter den heer De
Monté Verloren niet te overtuigen, die met
9 andere leden den verplichten eed wilde
zien vervangen door een verklaring, aldus
luidende: I
„Ik verklaar plechtig, dat ik in (ge-
moede vermeen, dat de aangifte over het
recht van successie naar aanleiding van
het overlijden van N. N., door pnij is ge
daan zonder eenige verzwijging of verkeer
de opgave tón. nadeele van 's Rijks schat
kist, eai dat ik zoodra mogelijk (aangifte
zal doen van en het recht yan successie
zal voldoen voor al betgeen ik<z»l vermenen
niet of kwalijk te hebben aangegeven.'1
Aanneming van dit amendement zou. dan
natuurlijk tengevolge moeten hebben, dat
aan den wensch van den heer de Savomin
Lohman werd voldaan, cn dat in jde wet
eene slotbepaling kwam, waarbij op valscho
verklaring een zware straf werd gesteld
als op meineed,
lie heer de Meester bestred 1 het amen
dement, ilaar bij met den heer Kolkman
bij de successie den eed. onmisbaar achtte,
en de heer Limburg ontried die anode ©n-
derteekenaars van bet amendement, die
indertijd hunne stem aan het eedswetjej
hebben gegeven, dit vol te liouden, daar
ze daardoor aan genoemd eedswetje een
deuk zooien geven. Aanneming van het
amendement zou toch gelijk staan met de
verklaring, dat men den eed maar (afschaft,
omdat toch ieiereert er zich aan ont
trekken kan. En toen kwam nog de Mi
nister van Justitie zijn collega van. Fi
nanciën ter hulp, door er op te wijzen,
dat de Eedswet uitgaat van het (beginsel,
dat iedereen, een eed most afleggen, maar
dat er op De regel uitzonderingen kun
nen zijn, en dat dit .beginsel (door aanne
ming van dit amendement in hooge mate
zou worden verzwakt, want hierdoor zou
zonder meer aan een ie Ier de {vrij© keuze
worden gegeven.
Het einde van het lieï was, dat het
het amendement met 43 tegen 17 (stemmen
verworpen werd. D© voorstemmers waren
allen van Rechts, behalve dat de heeren
de jtYijkersloot de Weer&estedjn, de Geer,
Kolkman en Bichon van IJsselmonde zich
bij Links voegde. j 1
Toen kregen wij het reeds genoemde
amendement van (den heer Ter Laan om
7 millioen fineer uit de wet te Kalen, waar
voor de 'vrijzinnig-democraten bij mond©
van den heer Teenstal veel' zeiden te voe
len, maar 'waaraan, zij Kun stem zouden
onthouden, omdat Üe Minister het onaan
nemelijk verklaarde, teen houding, waar
voor hij een geduchte strafpraedi cati© van
dten heer Buijs in ontvangst had te nemen,
en die ons niet verbaasd©» Als men inder
daad voor een sociaaldemocratisch! amen
dement yeel voelt, moet men ook maar
op sociaal-democratisch' standpunt gaan
staan en "zich absoluut niet meer bekom
meren om hetgeen bereikbaar geacht mag
worden, dit fis echter oen wedde, die alleen
de S. 'D. Ai P- Zich' kan reroorlooven,
omdat, als Üo beurt aan haar is om mi
ni stersportefeuilles te tam vaarden, zij Ket
liarl iu de schoenen voelt zinken en liaor
beurt laat Voorbijgaan.
De Minister wees evenzeer eetn amen
dement af Van don Koer De Monté Vetrloi-
ren en 'negen anderen, om de percentages
zóó te kegelen, dat de kleinere erfenissen
iets wterden tentlast, en do hoogere gets
zwaarder wbiden gedrukt, d. w. z. de
erfenissen in do rechte lijn. 1
Wij moeten Kier aan ons overzicht pen
einde maken, 'omdat wij niet in file ge
legenheid zijn de zitting vjan Vrijdag bij te
wonen. Onze prognose w.j zullen jhtet
er op 'wagen 'prefect te zijn is dat
het amendement Ter Laan hedemaal géén
kans KecfL, 'een zeer makkelijke profetie
trouwens; dat teok het amendement De
Monté Verloren kal worden vprwfoipen, dat,
zooals de Weer Fock in zijn (hoedanig
heid van voorzitter der Commissie Van
Rapporteurs terecht kiei.de, elke pirincipieole
beteekonis miste, finaar slechts een kwestie
was van 'meer of minder, en'jïat de wet
zal worden "aangenomen. Wij Kopien, dat
de uitkomst 'ons niet zal logenstraffen.
(Dc beide bedoelde amendementen zijn
verworpen; de behandeling van. het Vets-
onlwerp is echter nog niet ten einde ge
bracht en wordt Dinsdag voortgezet. Red.)
t>De üollandsehe Lelie.
Dit damesblad, dat bij velen slechts be
kend is door de buitenissigheden van baar
redactrice Anna de Savornin Lohman, is
thans onder andere leiding gekomen.
De nieuwe redactrice, mevrouw M. Kooij
Van Zeggelen, is nog op de terugreis uit
Indië, en daarom neemt mevr. L. J. C.
van Vliet—Van Dam, tijdelijk do redactie
waar.
Zij opent ook in een voorwoord den nieu
wen (30sten) jaargang, daar het door mevr.
Kooij geschrevene waarschijnlijk door de
Engelsche censuur is achtergehouden. Niet
temin kan mevr. Van Vliet over den nieu
wen koers van het blad o. a. het" vol
gende moedeelen :i j
SCHIEDAMSCHE COURANT
1 1
1
