09"° Jaargang
Zaterdag 15 Juli 1916,
no 1519!
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen-
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fL 1.25, franco
per post £1. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 ooit
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
AdvertentiSn voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau, bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der AdvertentiSn: Van 16 regels fi. 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 80 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentièn bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis .aan het Bureau te bekomen.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiön opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge
geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Wij zijn gelukkig niet al te slecht pro
feet geweest; het amendement-Ter Laan
kreeg alleen de sociaal-democratische stem
men; en hoezeer het reclame was, mag
wel blijken uit het feit, dat niet minder
dan 6 leden van de partij, d. i. dus 40 per
cent, bij de stemming daarover afwezig
waren. Die manier van doen om steeds
hooger te bieden dan de anderen, moest
de S. D. A. P. nu eindelijk maar opgeven,
sinds ze in 1913 de aanvaarding der por
tefeuilles heeft geweigerd. Enfin, er zal
nog wel wat water door de zee gaan,
vóór er in deze een verandering komt,
en de sociaal-democratische woordvoerders
kunnen weer het land ingaan om er op te
snoeven, dat zij de oenigen warenj die een
kraclitigen <uuival op dat sneede kapitaal
deden wat door de „bourgeoisie" in be
scherming genomen werd.
Dat het amendement-De Monté Verloren
met Links tegen Rechts verworpen werd,
het amendement dat strekte om het belas
tingpercentage voor de kleine en middelma
tige erfenissen ietwat te verlagen, zal mis
schien de wet niet sterker maken in de
Eerste Kamer. Maar misschien vergissen
wij ons daarin, naardemaa1 de clericale
meerderheid in /lat achtbare lichaam in
den regel met kleine erfenissen niets to
doen heeft, en, het doet ons leed het te
moeten zeggen, maar haar houding tegen
over Treub's wijziging van de wet op de
Vermogensbelasting heeft het bewezen; zij
denkt in jle eerste pkiats om eigen porte-
monnaie. t
Ons idee dat de behandeling der wet
wel op 7 Juli 1,1. had kunnen zijn ten
einde gebracht, is beschaamd; daarvoor
bleek er aan de zaak der schonkingen te
veel vast te zitten ën niet minder aan die
van de levensverzekeringen.
Vóór men daaraan ging, behaalde de
heer De Geer een succes voor weduwen en
minderjarige kinderen, die erven. Zijn amen
dement, om, indien hun. verkrijging niet
meer dan vijfmaal het maximum bedraagt,
dat van successierecht is vrijgesteld, do
helft van dat maximum van belasting vrij
te stellen (tot dusver geschiedde dit al
leen als de verkrijging l'/a maal zooveel
was als het maximum), werd door den Mi
nister overgenomen. De afgevaardigde voor
Schiedam ging hierbij van de moeilijk tegen
te spreken stelling uit, dat als iemand
aan zijn weduwe en kinderen fortuin ach
terlaat, op het oogenblik, dat al die kin
deren in staat zijn in hun, eigen onderhoud
te voorzien, en voor die weduwe en kin
deren door de verkregen erfenis verhoo
ging van draagkracht ontstaat, temeer om
dat hij dan ook in staat geweest zal zijn
voor zijn weduwe wat te doen. Maar, dat,
als iemand in den bloei zijns levens sterft,
met een flink inkomen uit arbeid en een
klein fortuin achterlaat aan een weduwe
met 8 kinderen, die nog in hun leertijd
zijn, er juist een groote vermindering
van draagkracht plaats heeft. Dit alles was
zoo logisch, dat toen de heer Mendels
bij interruptie aan den voorsteller vroeg
of hij die vrijstelling voor een zeker be
drag ook wilde geven, als de erfenis een
millioen bedroeg, hij droogweg ten ant
woord kreegOok bij een millioen,
en de afgevaardigde voor Schoterland, an
ders niet spoedig tot zwijgen te brengen,
bleef daarop zoo stom als een visch.
De welwillende houding, die de Minister
tegenover het amendement aannam, zal ze
ker ook wel ten deele hieraan to danken
zijn geweest, dat de heer Da Getor, die
nooit anders dan zeer loyale oppositie
vbert, bij de indiening verklaard had, dat
afwijzing van zijn amendement het aan
allen die aan de Rechterzijde der Kamer
waren gezetten, zeer moeilijk zou maken
voor de wet te stemmen. Hiet amendement
had eindelijk dit nog vóór, dat het niet,
zooals het amendement-De Monté Verlo
ren 2 millioen van de Schatkist zal ver
gen, maar slechts 2V2 ton.
Maar, zooals wij reeds zeiden, bij de
schenkingen en de levensverzekeringen
ging het minder glad.; tegen hot beginsel
hadden al heel weinig leden bezwUar, maar
de uitvoering daarvan was weinig paar
den zin. Wel is waar Weeft de Minister
bij Memorie van Antwoord in de levens-
verzékeringskwestie Wat toegegeven, lo,
door de erkenning, dat slechts dat died
van Eet bedrag der levensverzekering mag
worden belast, waardoor de verkrijger woo
ded geniet. (Voor wie dit niet duidelijk is,
zij er op gewezen, dat, als iemand aan
zijn kinderen bij overlijden een ton ver
zekert, dit voor hen oen groot financieel
voordeel is, als hun vader betrekkelijk jong
komt te sterven, terwijl het daarentegen
een nadeel voor hen wordt, als vader een
zeer hoogen leeftijd bereikt), 2o. door van
de buitenlandsche levensverzekeringsmaat
schappijen 10 mille cautie te vorderen,
die verbeurd kunnen verklaard worden,
als "de betrokken maatschappij meewerkt
om onzen fiscus te onthouden wat dien
toekomt van de uitkeeringen der Nedcr-
landsche verzekerden. Maar de heer
Kooien vond die 10 mille een peulschil
letje, en wilde die tot minstens twee ton
opvoeren, en de heer Drion, oud-tevens-
verzekeringsman, hield vast aan zijn suste-
nu, dat van levensverzekeringsuitkoermgen
eerst de successierechten zal mogen wor
den geheven, als bij de wet waarborgen
zijn gegeven, dat ook de buitenlandscho
verzekeringsmaatschappijen de verplichtin
gen, die de aanhangige wet in deze oplegt,
zullen nakomen. Jijj diende daartoe een
amendement in, dat heel wat kracht schoen
te krijgen, doordat het uit alle partijen,
behalve uit de sociaal-democratische, hond-
teekeningen verkreeg. 1
Over de heffing van de schenkingen viel
menig bitter woord, dat zijn oorsprong vond
in de vrees, dat men al te krachtig zou in
grijpen in de verhouding der bloedverwan
ten onderling, en dat door de heffing do
schenkingen aan liefdadige instellingen ten
zeerste zouden verminderen.
Vrij van schenkingslieffing is o. a. wat
de ouders aan hun kinderen 's jaarlijks
geven tot een bedrag van f2000, of tot
een bedrag van f5000, mits dit dan ook
niet meer is dan van hum eigen inko
men, dit gerekend naar hum aanslag in
de Inkomstenbelasting. De heer Tydema
stelde daarop als amendement voor omi
alle schenkingen tot f2000 vrij te stel
len van recht, en de -heer Van Nispen
Lot Sevenaar stelde met 9 anderen oen
amendement voor, juister gezegd een nieuw
lid in art. 57, dat over de vrijstellingen
handel!,1 aldus luidende: „Een schenking
voor eenmaal door ouders of door één
der ouders aan een kind bij Wet aangaan
van een huwelijk voor inrichting van het
huis tot een bedrag gelijk aan tweemaal
de som, welke in het vorige lid voor
heffing is vrijgesteld (d. i. f2000), doch
len hoogste een bedrag van ttonduizóred
gulden."
Maar deze amendementen vermochten het
hart van don heer Lobman niet to verzach
ten, die te voel bezwaar ,had togen do
schemkings-belasting in het algemeen oan
vóór de amendementon te kunnen stemmen.
Met de bekende hartstochtelijkheid, die jde
afgevaardigde voor Goes het geheim ,vain
lie eeuwige jeugd schijnt te (verleenen, trok
hij van leer. Sarcastisch verweet hij lie
Minister, dat deze, om giften die ontduiking
van belasting beoogen te achterhalen, alle
giften belast. Als een valer do schulden
voor zijn zoon betaalt, is jiat een schenking.
Helpt men iemand nam geld jam oen zaak
te beginnen, dan heet het pen schenking.
Als "mm geld betaalt omi jde Oer te redden
van een. familielid dat gefraudeerd heeft,
dan. heet dat tal wederom jeene schenking.
Als iemamd op het punt (staat failliet te gaan
of hot al is, en jie fanulie brengt oen som
bijeen voor de crediteuren, om jhem te be
wegen een. adooord aan te (gaan, dan heet
dat wederom eemie schenking. Als jmen geld
geeft voor een© kerk of (voor de oprichting
van een leerstoel aan eane (Universiteit dan
moet daarvoor weer sdhmfcingsrecht wor
den betaald, ell niemand geeft (toch zulke
soimmon weg om zich aangiet successierecht
te onttrekken. Waarom stelde de Minister
deze schenkingen niet vrij Hij zon echter
geen amendement voorstellen, want zoo
einliigde hij met een sneer als de Minister
niet wil zal lie Kamer jook piot willen, en de
laatste is reeds lang over liet begrip hoen,
dat deze wet ©en, nieuwen jen onbil lijken
last op de bevolking legt.
De Minister stond tegenover de amende
menten van de hoeren Tydeman en van
Nistpem tot Sevenaer niet onvriendschappe
lijk; het eerste liet hij geheel aan lie be
slissing der Kamer over, en fiet laatste
wilde hij zelfs oveniemlen als jdeze het be-
lïrag vain f 10.ÖÖ0 op de (helft daarvan terug
bracht, een verzoek waaraan deze -trouwens
(niet wilde voldoen; 1 1
Tegenover den heer de Savomin Lohman
gaf hij echter Weinig of jniets toe. Wijzende
op de overdrijving waaraan deze zich schul
dig had gemaakt, toonde hij aan, dat diens
fout was, liat hij zich op het standpunt
plaatste, dat "het schenkingsrecht slechts
zou wonden' geheven om ontduiking -van
successierechten tegen te gaande (minister
stelde daar tegenover dat de iwet noch "be
schikt over iemanlis geld, noch over de
vraag hoe hij dat wil (besteden, maar dat die
zich alleen (bemoeit inlet dert 'begiftigde,
wat trouwens' ook hot systeem' yan ito Sua
oessiewet is. Schenkingen wórden belast,
even als erfenissen, omi dat zij tijdelijke ver-
hoogingen van inkomen zijn. 1
De heer de Savomin Lohman Was met dit
antwoord uit den aard der zaak niet bijster
tevreden, en er sprak groote ontstemming
uit zijne verklaring, idat hij niets had tegen
strenge wetten tegen belastingontduiking,
maar dat hij Iniet om ,d& ontduikers de
gansche natie omi Ier ©ene wet wilde bren
gen, waardoor het geven van bona fide
schenkingen niet alleen zeer werd bemoei
lijkt, maar die schenkingen Zelve tegen alle
recht cn billijkheid in, werden belast.
De heer Marcliant, over moer parlemen-
laire ervaring beschikkende dan, de Minis
ter, begreep dat de zaak niet goed ging,
want inderdaad waren de bezwaren van
den heer De Savomin Lohman niet zonder
grond, en stelde dus do vraag of de Mi
nister niet aan de gerezen bezwaren tege
moet kon komen, daar het toch te gek
was, dat er belasting zou geheven worden
van het bedrag, dat een vader aan zijn
zoon geeft, om daarmee zijn schulden te
betalen.
En de Voorzitter, beleidvol als altijd,
en begrijpende dat liet goed was den Mi
nister tijd te geven om zich' te beden
ken, schorste de discussie oyer het
onderwerp „schenkingen", daar er toch nog
veranderingen in de desbetreffende para
graaf zouden moeten worden aangebracht.
La Auit porte conseil, zegt net bekende
Fransche spreekwoord; de vier nachten,
die Minister Van Gijn dus kreeg om over
de zaak na te denken, moestan dan ook
wel hun uilwerking niet missen. Hij be
gon met de amendementen, van de heeren
Tydeman en V. Nis pen lot Serena,er o-rer
te nemen. Daarnaast stelde hij uit eigen
beweging voor van belasting vrij te stel
len schenkingen gedaan aan personen, die
in zeer ongunstige geldelijke omstandighe
den verkceren, Lo helpen, wat aangenomen
is, nadat op voorstel van de Commissie
van Rapporteurs de redactie aldus was ge
wijzigd, dat vrij zou zijn elke schen
king, die de strekking had om den be
giftigde, die niet in staat is zijn schul
den te betalen,,daartoe in staat te stellen.
Eindelijk heefL de Minister nog vrijtgesteid
van bclasLing alle schenkingen aan instel
lingen van weldadigheid, welke vrijstelling
door aanneming van. een amendement
_Snoeck Hehkemans werd uitgebreid tot de
'instellingen van algehneen nut. Zooals men
ziet waren dit zeer belangrijke conces
sies, maar toch' nog niet genoeg naar den
zin van den heer De Monté Verloren, die
op het allerlaatst, waarover hij een zacht
maar zeker met onverdiend verwijt van
den voorzitter niet ontging, met een even
ingrijpend als weinig begrijpelijk amende
ment aankwam, om alle schenkingen uit
bespaard inkomen, waardoor het vermo
gen van den schenker niet zou worden
verminderd van heffing vrij te stellen. On
begrijpelijk noemen wij het amendement,
omdaL hierdoor juist de ontduiking op
groote schaal in de hand zou zijn gewerkt,
zooals de Minister op zeer overtuigende
wijze aantoonde. Stel b.v. eoni gezin, met
één ton inkomen, waarvan alle kinderen
een goed gevestigde positie hebben ver
kregen, zoodal de alleen overgebleven
ouders met heel wat minder inkomen; toe
kunnen, stel met f25.000, dan koeren zij
eenvoudig de overige f75.000 jaarlijks als
„bespaard inkomen" aan hun kinderen uil,
en onttrekken dus jaarlijks dit belangrijk
bedrag aan de Inkomstenbelasting. 'Het
amendement is ten slotte mot de kleine
meerderheid van 30 tegen 26 stemmen ver
worpen. vóór stomden alle leden van
Rechts, plus de heeren Nierstrasz en
Drion.
I I
Wat de levensverzekeringen betreft heeft
de Minister om aan de moeilijkheid tan
opzichte van de buitenlandsche maatschaph
pijen tegemoet te komen, in afwachting
van een nadere welbebjke regeling yan
deze speciale aangelegenheid, bepaald, dat
voor de boelen door den verzekeraar Ver
beurd en voor het recht, waarvoor deze
aansprakelijk is, wanneer deze niet geves
tigd is in Nederland of er zijn woonplaats
heeft, mede hoofdelijk aansprakelijk is zijn
vertegenwoordiger Mor te lande.
De heer De Savomin Lohman was voor
deze wijziging dankbaar, maar niet vol
daan en bleef de voorkeur schenken aan
het gehandhaafde amendement-Drion, om
van uitkeeringen van levensverzekeringen
geen belasting te heffen, zoolang do zaak
der buitenlandsche maatschappijen niet wet
telijk was geregeld. Ook de heer De Mees
ter zou voor het amendement-Drion stem
men, want wel wordt door de wijziging
van den Minister de bevoorrechting van
de buitenlandsche maatschappijen wegge
nomen, maar voor de Nederlandsche maat
schappijen raakt daardoor tevens het hek
van den dam, wat thans vervalt voor hen
de verplichting om aangifte te doen van
het bedrag dat zij uitkeeren, net zoo goed
als voor de buitenlandsche maatschappijen,
en de heer Fock bleek van hetzelfde ge
voelen. Maar de heer Fan Raalte wees
er terecht op, dat levensverzekeringsmaat
schappijen in de eerste plaats behoefte
hebben aan openbaarheid en controle, en
dus van knoeierij in deze niet zullen willen
weten, tenminste de solide niet, cn dat
wie zijn leven verzekert, terdege naar de
soliditeit van de maatschappij uitziet, en
dat bereidwilligheid tot knoeierij in deze
aile vertrouwen in de maatschappij bij de
belanghebbenden zeiven zou wegnemen.
Deze practische redenatie Steunde den Mi
nister niet weinig, Z.E. deed zelf de rest,
en zoo haalde het amendement slechte 19
stemmen; de 39 tegenstemmers vormde een
bonte rij uit Links en Rechts.
Van het wetsontwerp zal Dinsdag a.s.
nog een tweede lezing moeten gehouden
worden, maar na de concessies, door den
Minister inzake de schenkingen gedaan, is
de aanneming daarvan verzekerd.
Bij de regeling van werkzaamheden werd
besloten het wetsontwerp „Vaststelling van
bepalingen in bet belang Van (ie volks
voeding en van ©ene doelmatige /retributie
van goederen", op Vrijdag 14 (Juli in de
afiieelingen te doen onderzoeken. De heer
Schaper kwam daartegen op en /wilde het
af'leelimgsonderzoek twee dagen vroeger
doen plaats hebben, om meer (zekerheid te
geven dat het ontwerp nog (vóór het zomer-
recès zou worden afgedaan. Volgens hein
was dit ontwerp van weinig omvang en had
men gelegenheid genoeg gehad het ,to ibe-
studeeren. De beer Tydeman was «van
gansch ander gevoelenhij vond fiet ont
werp juist buitengewoon moeilijk; en iWaar
het van verre strekking is, )en jarenlang
een groeten invloed zat oefenen ,op enjs
economisch leven, achtte hij eene rustige
behandeling, die in deze uooiig .zal zijn,
vóór het zomerreces piet meer (mogelijk, en
liat to minder, waar de 'Kamerleden hunne
vacantie zoo bitter noodig hebben. Ook de
heer de Meester -verklaarde zich (tegen over
haaste behandeling, waar de publieke (opinie
nog geen gelegenheid gehad had jzidh over
lie regeling uit te spreken, (en achtte wel het
aflleelings-onderzoek, maar niet de Open
bare behandeling noig vóór het jnaaès ab
soluut nooizakelijk. De heer Notens (merkte
sarcastisch aan', dat wie den' ,Weg van den
heer Schaper op wil, het ibest doet, in
ééne wet voor eemis en fvoor alles neer te
schrijven, dat alles hij Koninklijk Besluit
zal wanton geregeld, en. de (heer van der
Molen wees er als wethouder (van Rotter
dam op, dat men toch ,tijd moest hebben
zich rekenschap te geven van (ie verande
ring, iiie hot ontwerp in (de verhouding tus-
sehen de verschillende bestuursorganen zal
brengen.
Hot wil ons voorkomen', dat jde gegrond
heid van de bezwaren togen (overhaaste be
handeling niet aan iemand van (hot gezond
verstand van den heer Schaper (hebben kun
nen ontgaan, maar hij zat nu eenmaal vast
aan Ito reusachtige demagogie, die* zijne
partij mdt ito zaak der levensmiddelen!,
voorziening heeft gevoOrd. Vandaar dat hij
zijn voorstel volhielii .met een igrauw aan
het aires van den heer (Tydeman, die over
vacantie dorst 'praten, terwijl de (nooden des
volks gelenigd moesten worden. Zijn (voor
stel weid echter met 30 (tegen 24 stemmen
Verworpen, vóór 8 sociaaldemocraten (7
man van de partij trok (zich van „de nooden
des volks niets aan), 4 vrijzinnigdemocra-
tein, 10 Unie-Liberalen cn van jRechts Ito
heeren Duyinaer van Twist Cn (Snoeck Hen-
kemans. Tegen stemden 20 leden yan
Rechts, 5 Unie-Liberalen ion 5 Vrij-Libcra-
len, Het land zal natuurlijk weengabnlen van
do snoodheid van de burgerlijke partijen;
maar ito sociaaldemocratische sprekers zul
len vergeten or bij te vertellen', dat het
voorstel-Schaper zou zijn aangenomen, als
allo sodaal-democratische Kamerleden, opi
hun post waren geweest. 1
1 1 lil
De Wijziging der Wet tot nadere uit
breiding van den landstorm, die beoogt
de landstormplichtigen ook te gebruiken ter
vervanging van de militie, terwijl oorspron
kelijk alleen het doel was hen te doen
dienen voor de aflossing der Landweer,
heeft heel wat storm opgejaagd, omdat
daarbij de quaestie van de demobilisatie
ter sprake kwam. En daarmee staat de zaak
nu eenmaal zoo, dat de groote meerderheid
der Kamer van overtuiging is, dat de mo
bilisatie in een aantal, zooals die "thans
nog altijd op dn been is, niet noodig is,
maar dat zij, op de sociaal-democraten
dan na, zich bij de zaak neerlegt, omdat
het kabinet de volledige mobilisatie nog
steeds voor onmisbaar verklaart. De so
ciaaldemocraten kwamen dan ook meteen
motie om onverwijld de landweer en drie
lichtingen militie naar huis te zenden, maar
deze haalde alleen hun eigen stemmen,
d.w.z. 7, want thans was reeds de groot
ste helft der fractie afwezig.
Van meer belang was echter de redevoe
ring van den heer Van Raalte, wien het
ontwerp wel sympathiek was, omdat aan
neming daarvan onze miliciens, die nu bijna
2 jaar onder de wapenen zijn, de welver
diende rust zal geven, maar die toch aar
zelde zjjn stem aan dit ontwerp te schen
ken, omdat het gedacht is in het kader der'
thans bestaSnde organisatie der mobilisatie.
Want hij meende dat de financieefe en eco
nomische bezwaren bet noodzakelijk maak
ten die tot een minimum terug te brengen,
bet müiimum dat wij tot handhaving van
onze neutraliteit noodig hebben, en dat
zeker kleiner is dan bij het begin van den
oorlog, want al is voor ons het oorlogsge
vaar niet verdwenen, het is toch'aheel eind
teruggeweken. Daarom wilde hij dan ook
geen demobilisatie in den zin, dat wij niet
meer op onze hoede zouden zijn, maar een
organisatie, die ons in staat stelt de naar
huis gezonden manschappen op het uur
dat men ze daar noodig heeft, op hun post
terug te hebben. De Minister heeft echter
twee argumenten daartegen. Ten eerste,
dat die plotselinge oproep om weder onder
de wapenen te komen, ons kwhad zou
kannen doen aan de eene of de anderej
zijde der belligerenten. Épreker hechtte
daaraan echter niet de minste waarde,
want het karakter van terugroepen van
verlofgangers wordt geen ander omdat het
op ietwat grooter schaal gebeurt. En het
tweede argument, dat onze spoorwiegcapa-
citeit niet van dien aard is om een groot
aantal troepen tegelijk op hun plaats te
brengen, zon, volgens den heer Van. Raalte
kunnen gelden voor een uitgestrekt land
land als Rusland, maar niet voor een klein
land als het onze. Hij verwachtte dan ook,
dat de Regeering het vraagstuk nog eens
ernstig onder de oogen zou zien.
Deze rede baarde groot opzien, en nadat
Minister Bosboom de in het debat gébrachte
dólailpunten had beantwoord, nam Minis
ter Cort van der Linden hot woogd om
speciaal naar aanleiding van de red© van
den beer Van Raalte zijn -verwondering
uit te spreken, dat thans op gedeeltelijke
demobilisatie weid aangedrongen, nu de
strijd om ons hoen noodt zoo fel geweest
is als thans en de economische druk die
op ons wordt geoefend zwaarder is damj
ooit. En namens het gansche Kabinet moest
hij opkomen tegen hot vestigen' van den
indruk, dat de Regeering zich' niet be
wust zou wezen welke groote offers "de
langdurige mobilisatie van de Nederianjd-
sehe natie vraagt, maar zij is nood
zakelijk. En de Regeering kan1 niet steeds
en voorbdurend de reden van die nood
zakelijkheid uiteenzetten. Wiant het oor
deel der Regeering berust op gegevens,
die niet alle voor mededeelmg vatbaar
zijn en op waardoering yan personen, toe
standen en uitlatingen, die alleen steunen
een
hiaar
militaire leiding, en dat beeft zij ook thans
gekregen, want hiet wetsontwerp .is ten
slotte zonder hoofdelijke stemming aange
nomen, maar zulke overwinningen wér
den toch' zeer duur gekocht. De Kamer
wil, en terecht, niet minidier overleg tus-
schen Regeering en Parlement dap. in Ka-
geland en Frankrijk bestaat, en de beza
digde redevoering van dén Keer Van
Raalte is in dit opzicht nog heel wat be
denkelijker Voor de Regeering dan dé felle
speech van den hoer Mordhanl, die ver
klaarde, dat hij bij defensiewettcm zweeg,
omdat spreken daarbij toch! hopeloos was,
in welke overtuiging hem do redevoering
van den Minister van Binnenlandscba Za
ken bad versterkt. Hiot ging toen hagd
legen elkaar, want waar de 'beer Gort
van der Linden de Kabinetskwostie had
gesteld op Met-aanneming yan hbt ont
werp, verweet de beer Marchamt hiem, dat
hij het politieke leven van het Kabinet
verbond aan do vraag of alle forten.' en
liniën hun volte bezetting moesten behou
den, waarop de heer Cort van der linden
hem bits onderbrak met een: Dat is mijn!
zaak. In tweede termijn beeft de Minister
zijn bonding wel ietwat verzacht, maar het
debat over deze wet beeft de verhou
ding tussohén de Tweede Kamer en bet
Kabinet niet verbeterd. De kwestie is,
dunkt ons, wel gesmoord maar Mét v|oor
goed, en zal binnenkort, naar wij verwach
ten, wel weer, en dan in scherpen yorm
terugkomen.
Ovier de tnest van' het jbahaPdekto een vol
gende keer; ons overzicht zou anders ei
te veel plaatsruimte vragen. Alleen' ;wen-
sdhen wij nog opze instemming (te betuigen
met de woorden die de /voorzitter van' de
Tweéte Kamer aan de nagedachtenis1 yan
den oud-minister Tal ma heeft gpwijd. (Mep!
zou wel fel verpolitiekt moéten] pijn; pot
SCHIEDAMSC
COURANT.
1 1
1
1
1
1
