69*" Jaargang,
Zaterdag 30 September 1916.
NO. 15257
Tweede Blad
üit de Tweede Kamer.
Ingezonden Mededeelingen.
Zoo lang gij gezond zijt,
Rechtzaken.
Kerk en School
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco
per post fl. 1.65.
Prijs per wêek: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Von 16 regels fl- 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelig© voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge
geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. J03.
En zoo kwam dan Donderdag II. het lio
veliingsonhverp van den heer Knobel oan
da, orde, dat geheel ligt in de lijn van de
ethische politiek, die wij reeds lang in Indië
volgen, n.l. de instelling van een koloniale
raad. Daardoor wil men aan de eigen be
volking van JN'öd.-Indiè wat medezeggen
schap geven in 't bestaan van den „gordel
van smaragd, die zich, om den evenaar slin
gert", en dat denkbeeld is wezenlijk niet
nieuw. Reeds Minister van Dedem, die in
het kabinet-Tak minister van koloniën was,
ten met zijn premier op de Kieswet 'viel,
heeft een. wijziging die dezelfde, ofschoon
■veel beperkter strekking had, ingediend-
Toen heeft het taeer dan tLeix jaren ge
duurd eior weer een stap in die richting
beproefd werd; minister Fock diende een
ontwerp in, dat weer iets verder ging dan
zijn ambtsvoorganger van Dedem gewild
had, maar ook deze Minister werd tot af
treden gedwongen, eer hij aan de verdedi
ging van zijn ontwerp toekwam. Met Mi
nister do Waal Malehjt is het van hetzelf
de laken een pak geweest, en nu wordt
het eindelijk Minister Pleyte gegund een
wetsontwerp te verdedigen, waarin eenige
medezeggenschap in de regeering aan In
dia's bevolking zal worden gegeven.
Hoofdzaak van het ontwerp is, dat er
zal zijn oen koloniale raad, die door den
G ouVerneur-Gen er aal zal kunnen geraad
pleegd worden over alle zoodanige onder
werpen als waarover Lij 'sRaad's oordeel
vensch.t te vernemen. Dus kan de Gouver
neur-Generaal, als hij met dien kolonialen
raad niet op heeft, eenvoudig nooit naar
ijiImt oordeel daarvan vragen? Neen, dat
niet Want hij is tot die raadpleging ver
plicht, waar het geldt de begrooting en
het slot der rekening van Ned.-India; de
bestemming van het voordeelig en de dek
king van het nadeelig slot dier rekening;
het aangaan van geldleeningen ten laste
van en het waarborgen van geldleeningen
door NecL-Indië.
De Koloniale Raad bestaat uit 39 leden,
die voor drie jaar gekozen worden, en
tegelijk aftreden, maar dadelijk herkiesbaar
zijn, en lid daarvan kannen wezen alleen
ingezetenen van NecL-ftidië, die 25 jaar
oud zijn en tevens Nederlandsch onderdaan,
en die niet in gevangenis vertoeven of het
beheer over hun goederen hebben verloren.
De aJgemeene beschouwingen begonnen
met een rede van den heer Beumer, die
fer aan herinnerde, dat de afgetreden Gou
verneur-Generaal bij het overdragen van
zijn ambt aan zijn opvolger dozen geluk-
w|enschto dat heit hem zou gegeven worden
Oen vertegenwoordigend lichaam te ins-tal-
leeren. Hjj deelde de ingenomenheid met
bet plan, al! kon men nu niet van een
vertegenwoordigend lichaam in den eigen
lijken zin des woords spieken, waar 19
van de 39 leden door den Gouverneur-
Generaal werden benoemd, en de overige 20
slechts door do gewestelijke raden-
Maar met dat wetsontwerp legde men
slechts den grondslag van een nieuw ge
bouw, dat spreker steeds hooger en hoo-
ger hoopte te zien rijzen. Toch had de
afgevaardigde voor Kampen eenige bezwa
ren. In de eerste plaats, dat van de 19
door den Gouverneur-Generaal aan te wij
zen leden 5 inlanders .moesten zijn, en van
de door de Gewestelijke Raden te kiezen
leden 10. En dat waar de Minister zelf
in zijn Memorie van Antwoord had neer
geschreven, dat men in Indië zelf aan de
mogelijkheid twijfelde van'15 geschikte in
landers voor den Kolonialen Raad te kun
nen vinden. Dit argument lijkt sterk, maar
is het toch niet; in de eerste plaats dient
men niet te vergeten, dat voor de Indische
bureaucratie oen inlander in een Kolor
nialen Raad absoluut uit den booze is,
en in de tweede plaats, gesteld al eens
dat dit zoo ware, dan wordt het iederen
dag beter, en dan, men leert nu eenmaal
geen zwemmen zonder in het water te
komen; na eenige jaren kunnen die onge
schikte inlandsche joden wel eens blijken
heel geschikt te zijn.
Maar veel grooter bezwaar had de heer
Beumer er tegen, dat de vrouwen ook
voor den Kolonialen Raad verkiesbaar wor
den gesteld; hij meende, dat de Minister
daartoe was gekomen in een oogenhlik van
gemis aan zelfconlxöle, en hij wilde hem
toeroepenkeer terug en alles is vergeten
en vergeven. Hoewel wij op een heel ander
standpunt staan dan de afgevaardigde voor
Kampen, wal betreft de verkiesbaarheid
der vrouw, kunnen wij hem in deze toch
geen ongelijk geven. Waar wij nog niet
eens in de Grondwet van Nederland de
verkiesbaarheid der vrouw hebben voor de
vertegenwoordigende lichamen, is die zeker
voor Indië in 't geheel niet op haar plaats,
al weet men natuurlijk niet wat een verre
toekomst ons brengen kan. Art. 75 van het
Indisch Regecringsreglement zegt uitdiuk-
kelijk, dat de beginselen van de Indische
wetgeving zich zooveel mogelijk moeten aan
passen aan die van het Moederland, en dus
kan Indië nooit met nieuwigheden voor
gaan, zooals de spreker terecht betoogde.
Maar er is meer; die verkiesbaarheid van
vrouwen gaat lijnrecht in tegen de MÓ-
hamedaanscLe leer, die door de overgroote
meerderheid van onze Indische bevolking
wordt gehuldigd.
En waai- practisch de zaak zoo staat, dat
er toch geen enkele vrouw voor de Gewes
telijke Raden voor den Kolonialen Raad
zal worden aangewezen, had de Minister
dit paradepaardje, dat bij velen van de
Rechterzijde zooveel aanstoot geeft, gerust
thuis kunnen laten.
Vermakelijk was het, dat de heer Beu
mer de verkiesbaarheid van de vrouwen
voor de "Koloniale Raden ten heftigste be
streed, terwijl vlak hoven zijn hofd eenige
kiesrechtvxouwen met sjerpen getooid op de
gereserveerde tribune naar zijn rede zalen
te luisteren. Gelukkig dat de spreker buiten
haai- bereik was.
Natuurlijk biachl zijn bestrijding Van de
verkiesbaarheid der vrouw voor de Kolo
niale Raden den heer Marchant in bet de
bat, die nu reeds twee jaar lang fungeert
als de troubadour van het vrouwenkies
recht Hij maakte er den heeren een grief
van, don heeren zeggen wij, omdat ook de
heer Soheurer zich in denzelfden geest
had uitgelaten, dat ze die verkiesbaarheid
der vrouw, waarvan ze nota bene zeiven
nog in geen jaren practische gevolgen ver-
waclden, zoo opbliezen, dat zij hun stem
zouden weigeren aan het ontwerp als die
er in bleef. Wij zouden zoo ,vragen, of
het geen slaatsmanswijsheid van den mi
nister ware geweest, als hij, juist, omdat
het toch tot geen practisch resultaat kan
leiden, geen novum in zijin ontwerp had
gebracht, waarvan hij weten kan, dat hét
veel stof zou opjagen.
Het was echter niet alleen daarvoor,
dat do heer Marchanr hiet woord had ge
vraagd. Do afgevaardigde voor Deventer
wilde den Kolonialen Raad in plaats ,van
uit 39 uit 60 a 65 leden laten bestaan,
opdat alle Indische groepen daann naar
verhouding zouden kunnen worden verte
genwoordigd, niet alleen de inlanders, maar
ook de zoogenaamde vreemde oosterlingen,
d. z. de Chineezen, de Japanners en ande
ren. Wij gelooven inderdaad, dat het hier
toe in de toekomst zal moeten komen*
maar wij zouden willen vragen of de leider
der vrijzinnige Kamerfractie hier nu niet
wat al te hard van stal liep, en. of deze
eisch wel in overeenstemming was met de
door hem zeer juist vooropgesteld© stel
ling, dat hier hoofdzaak was, dat het stek
je, waaruit naderhand een sterke boom kan
opschieten, wordt geplant. Zeer goed gezaen
van den heer Marchant was bet, dat hij zijn
rode aanving met de betuiging van spijt,
dat mn Deventer, te vroeg van ons weg
genomen, over dit ontwerp, waarmee één
van zijn hartewenschen werd vervuld, niet
het woord kon voeren; en met alle res
pect voor de bekwaamheid van den lieer
Marchant moet het ons toch van het hart,
dat te veel uit zijn rede bleek, dat hij van
Indische toestanden niet op de hoogte was.
Nog meer bleek dit uit de role van don
hoer Mendels, die, nu do sociaal-democra
tische fractie in do Tweede Kamer, lietn
hoer van Kol voorgoed moot opgeven, tot
zijn opvolger benoemd schijnt te zijn. De
vroogoro manier van de Indische zaken
over do hoele fractie te verdoelen, hooft
blijkbaar niet voldaan, on wij kunnen onjs,
dat begrijpen, waar hot is voorgekomen, dat
oen dor partijgonooien, met Indische namen
niet vertrouwd, in do war raakte tusschen
den naam van oen gewest on! van den1
rogent daarover, iets wat Mr. Mendels niet
overkomen zal, daar is hij voel te Knap
voor. Zijn groote fout dunkt ons echter,,
dat hij alios on iedereen verlacht vindt.
Er kan geen wetsontwerp ingediend wor
den, óf hot blijkt, dat liij hoeft -nagegaan,
welke truc de bourgoösio nu weer uitge
haald hoeft, en ook zijn partijgonooten,
dio niot als hij volbloed Marxisten, zijn,
vertrouwt hij maar half. Toen Troelstra
nog geregeld het woord voenle, lag de heer
Mondeis steeds, wij zouden haast zogigem
als een panter, op den. loer, om er op te
letten, of éi* uit den' mond zijns leiders! ook
al te revisionistische uitingen voor den
dag zouden komen. En. zoo had zijn wan
trouwen hetmi er dozen keer toe gebracht,
dat hij bot vermoeden, uitsprak, dat het
hoele ontwerp alleen was ingediend orni do
instelling der Indisch© miiïiti© te bewonderen.
Een vermoeden, dat jhij zeker niet zon heb
ben geuit, als hij had, bedacht, dat hot' [ont
werp lang, heel lang roods is voorbereid,
vóór do oorlogstoestand aanleiding gaf
Over do Indische militie te gaan rlenken-
Zijn oisch, dat die loten Van den Kolonialen
raad gekozen zouden, worden volgens het
algemeen kiesrecht, was wel een bewijs,
dat hij met Indische toestanden absoluut
niet op de hoogte is; en de heer Fock, die
het regeeringsontwerp stemde, nam1 hem.
daarvoor dan ook behoorlijk onder handen.
De heer Knobel hield, zooals te verwach
ten Was, ©ene geestdriftige lofrede op het
(Ontwerp, dat de bami tussdiea Moeder
land en Indië zoiu versterken, en ook did
heer Boogamdt was van die meerling, maar
zoowel van hem als van den heer Soheurer
jnoet gezegd wonden, dat hun lof wel wat
zoet-zuur was; het leek wel of zij het be
treurden, dat een (Minister ,van Links de
eerste stap zal doen om de autocratische
Indische staatsinstellingen in meer demo
cratische om te zetten.
Eindelijk na anderhalven dag discussiee
ren, wat zeker toch wel wat lang ós voor
eon ontwerp, waarvan de aanneming bij
voorbaat vaststaat, kwam de Minister van
Koloniën aan het woord. Daar hij terecht
geen zin had om de Rechterzijde in de
Tweede Kamer, en wat veel erger is, na
derhand de Rechterzijde in de Eerste Ka
mer tot tegenstandster van zijn ontwerp
te maken, verklaarde hij zich bereid de
verkiesbaarheid der vrouwen daaruit voor-
loopig terug te nemen, en deze aangelegen
heid bij Koninklijk Besluit te regelen, zoo
dra over de zaak van het Vrouwenkiesrecht
in Nederland beslist zou zijn. Hij zou dus
het amendement-Boogaardt, dat uitdrukke
lijk wil, dat het woord „mannelijke" in de
Indisch© Grondwet wordt neergeschreven,
overnemen. Dit is van zijn kant een groote
concessie, in zooverre als hij een bekend
en warm voorstander is van de verkiesbaar
heid der vrouw, en hij zal daardoor wel1
de gunst verbeuren van de kiesrechtvrou
wen, van de vrouwelijke Cerberussen, die
met een ijver, een betere zaak waardig, bij
iedere Kamerzitting op hot Binnenhof staan,
in do eerste plaats. Van deze gesproken,
hot Katholieke spotblad „De RoskanT'had
op deze volhardende en blijkbaar weinig
om handen hebbehde dames een kostelijke
piersiflage. Het geeft een plaat, waarop die
dames in rij staan, en Ben van haar krijgt
de boodschap dat haar kind van do trap
pen is gevallen, en een hersenschudding
hoeft gekregen, waarop de kiesrechtvronwj
antwoordt: Over twee uur kom ik thuis,
dan word ik afgelost
Wij koeren tot den Minister terug; hij
deed met zijn concessie een verstandig iets
en verdedigde die met het wijze woord,
dat hij er zooveel prijs op stelde zijn kind
ten doop ie houden, dat hij daarom gaarne
iets wilde toegeven. Over de quaes tie of
in den Kolonialen Raad ook andere Oos
terlingen dan inlanders zitting .zullen mo
gen nemen, zal hij bij de artikelen conclu
sie nemen. t
De algemeene beschouwingen zijn afgeloo-
pen. De Voorzitter, die natuurlijk maar
steeds wil' voortmaken, erf die blijkbaar de
hoop had gekoesterd, dat het heele wets
ontwerp in de twee dagen, die daarvoor
beschikbaar zijn gesteld, zou zijn afgehan-
<5eld, stelde nu voor Maandag 'a.s. een
extra-zitting te houden. Op d< smeekbede
van den hoer van Veen zag hij daarvan
echter af, de hoop uitsprekende, dat de
leden zich dan verder bij" de discussies zeer
zouden bekorten.
Do Grondwetsherziening is voor 17 Oc
tober aan "do orde gesteld, waartegen nie
mand eenig bezwaar maakte. Toen echter,
opdat de leden tijdig gewaarschuwd zou
den zijn, de voorzitter nu reeds hot voor
stel deed, do algemeene beschouwingen
over beide wetsontwerpen tegelijk to hou
den, om tijd te winnen, er uitdrukkelijk bij
voegende, dat daardoor niet het minste
verband tusschen de beide ontwerpen werd
gelegd, maar dat het, zooals reeds uit het
Voorloopig Verslag was gebleken, eenvou
dig ondoenlijk was, do algemeene beschou
wingen over het ontwerp geheel gescheiden
te houden, kwamen de tongen van do anti-
pacificisten op onderwijsgebied los.
Daar was eerst do heer Otto, die in
plaats van als jong lid eens af te wachten,
en eerst een man van de ervaring van Tyde-
man te laten spreken, zelf de leiding wilde
nemen, wat hem natuurlijk jammerlijk mis
lukte. Hij had twee argumenten. Toneerste,
dat het Noderlandscho volk nog niet be
hoorlijk tijd had gehad om zich van de
portéo van art. 192 op do hoogte te stellen.
Do heer Ketelaar riep hem toe: Dan hadt
ge uw propaganda daartegen wat eerder
moeten beginnen. En de Voorzitter wees
hem er terecht op, dat dit argument er
geen was tegen zijn voorstel om de al
gemeene beschouwingen over art. 80 en
art. 192 tegelijk te houden, maar wel
een om zich te verzetten tegen het
aan de orde stellen van de Grondwets
herziening, wat de geachte afgevaardigde
niet gedaan had. De heer Otto deed onder-
tusschen een hartstochtelijk beroep op de
democraten in de Kamer, om dit zijn ar
gument te aanvaarden. Zijn tweede argu
ment verwekte algemeen gelach, want het
bestond daarin, dat, al moest hij toegeven
dat er na de uitdrukkelijke verklaring van
den voorzitter geen verband tusschen de
beide wetsontwerpen bestond, in den lande
het daarvan toch "den schijn zou hebben.
De heer Troelstra, die het voorstel van
den president steunde, nam den heer Otto
danig in liet ootje. Over zijn beroep op
de democraten, om hem te steunen, zei
de leider der sociaal-democraten doodleuk:
Och, die beroepen laten ons zoo koud,
als ze komen van menschen, die dit be
roep doen hooren als ze ons noodig heb
ben, en die ons het felst bestrijden als ze
het buiten ons kunnen doen. En wat dit
verband tusschen artt. 80 en 192 betreft,
zei de heer Troelstra guitig, dat is er niet.
Alle partijen in de Kamer zeggen nu een
maal, dat het er niet is, en dan hebben
wij ons van de menschen, die het dan
nog niet gelooven, niets aan te trekken.
De afgevaardigde voor Leeuwarden zin
speelde hier op de onmiskenbare waarheid,
dat de zaak zoo geloopen is, dat er van
Grondwetsherziening niets komen zal, als
art. 192 niot wordt aangenomen. Daar is
dus verband, al !s er geen ruilhandel. Ruil
handel kan er jeeds daarom niet zijn, om
dat art. 80 geheel zelfstandig door den
Minister is ingediend, en dat wel op een
oogenblik, dat niemand nog kan zeggen
of de besprekingen in de Onderwijscom
missie tot het gewenschte resultaat zouden
leiden- Wat per slot van rekening ons toch
niet duidelijk heeft doen worden, Wat het
kapitale bezwaar is van de tegenstanders
van art. 192 om de algemeene beschou
wingen van bende grondwetsartikelen tege
lijk te houden; hun recht om het gehate
artikel1 af te stemmen, blijft daardoor toch
onverkort Hot was een moeilijke taak voor
den heer Tydeman om na het optreden van
den heer Otto zich te verzetten tegen het
voorstel van den voorzitter, en wiji hadden
gedacht, dat hij als ervaren politicus niet
gaarne oen strijd zou hebben aangebonden,
'waarvan hij wist dat hij hopeloos was,
en waarbij zijn eigen partijgenoot, de heer
'do Beaufort, hem in den steek liet, en
hij verder geen medestanders kreeg dan
de hoeren Eerdmans en Otto plus don heer
Brummelkamp. Als deze goede oude
heer zich niet hij" de stemiming vergist
heeft, kunnen wij niet nagaan wat hem
bewogen heeft zich bij deze gelegenheid
te werpen in de armen van de meest felle
anti-eten calen.
Want al verviel1 de heer Tydeman natuur
lijk niet in dwaasheden als de heer Otto
debiteerde, en al grondde hiji zijn verzet
slechte op 'net Regiement van Orde, dat in
den regel de algemeene beschouwingen over
ieder wetsontwerp afzonderlijk gehouden
wil zien; het enkele feit, dat per slot van
rekening alleen zij hun stem onthielden
aan het voorstel van don voorzitter, van
wien het bekend is, dat zo ook van art.
192 niets hebben moesten, maakte de inner
lijke roerselen die de houding bepaalden,
maar al1 te duidelijk. En nu achten wij1 de
houding van den hoer Tydeman een be
paalde fout, een politieke teut wel te ver
staan, en wij willen even zeggen waarom.
Wie, zooalS do leider der Vrije-Ldberalcn,
n grooton strijd aanbindt over een van
"o gewichtigste ontwerpen, die onze poli
tieke geschiedenis kont, moet in de eerste
plaats zich onthouden van dwarsdrijvm;
het is niets anders dan peuterwterk wat de
hoor Tydeman ten beste heeft gegeven; en
hij heeft zich 'een slecht veldheer betoond,
want hijl hoeft een voorpostengevecht gele
verd, Waarvan hij zeker wist, dat hij daar
in Wet onderspit moest delven. Maar op
den spits gedreven anti-clericalismè is een
slechte raadgever.
De Kamer is weer een nieuw lid rijker
geworden," de opvolger van den hoer
Berch van Heemstede, do heer Yon.Rijcke-
Vorsel heeft er zijn intrede gedaan, eon
jongeman van 34 jaar, die dus ,nog alle.
tijd heeft om daarin carrière te maiken.
Nu,-, als zijn innerlijke gaven zijin als'zijn
uiterlijke, zal hot wol gaan; hij1 is een
prettige en aangename verschijning.
JKj zou al ©en week vroeger de politieke
arena rip. binnengetreden, als er niet iets
aan gehaperd had. Hij Heeft namelijk tot
Voorletters A'. G. B. ML, maar zijn 'kie
zers hebben hem candidaat gesteld met de
Voorletters 'A'. B. G, M. Men zal zeggen:
Wat komt er dat nu op aan, maar men
moet niet vergeten, dat, als de gekozene
een broer of neef had, die toevallig AL. B.
G. M. Rijchevorsel heette, deze zich als de
wettig gekozene zou kunnen aanmelden.
De Commissie in wier handen de geloofs
brieven van den heer Rijchevorsel zijn
gesteld, heeft dan ook geëischt, dat de
heer Rijckevorsel een bewijs zou over
leggen van den burgemeester van den
Bosch, dat hij 'de bedoelde was, en dat er
niemand bestond, die uit kracht van zijn
voornaam aanspraak op den zetel zóu kun
nen maken. Dat bewijs is overgelegd en de
jongste afgevaardigde kon zijn joyeuze en-
trée doen. De Commissie voor de geloofs
brieven is waarlijk niet te rigoureus ge
weest. Ze had den gekozene kunnen afwij
zen en wachten totdat iemand zich aanmeld
de, die de voornamen A*. B- G. M. had.
Die was natuurlijk niet gekomen, en dan
zou er, zoodra de wettelijke tijd was ver
streken binnen welken den jjekozene zijn
geloofsbrieven moet indienen, een nieuwe
verkiezing moeten gehouden zijn, waarbij
dan natuurlijk het thans toegelaten lid
met de juiste vermelding van zijn voor
letters bij enkele candidoatstelling zou ^jjn
gekozen. Dat ware zeker heel streng ge
weest, maar toch zeker niet kwaad om do
toenemende nonchalance der kiesvereeni-
gingen wat tegen te gaan.
■overwerkt gij u allicht.
Overwerk en zorgen leiden tot niets
goeds. Niemand kan do natuurwetten on
gestraft overtreden.
Wij allen hebben rust van onzen geest
en ons lichaam, lichaamsoefening in de
buitenlucht en acht uren slaap noodig om
gezond te blijven. Wij moeten niet te veel
eten of drinken. Alleen melk en water
kunnen in ruime mate genuttigd worden.
Verkeerde gewoonten overladen het
bloed met urine-zuur-vergifton. De nieren
werken als veiligheidskleppen, filtreeren
het bloed en verwijderen de vergiften,
maar zijn geneigd om te verzwakken bij"
langdurige inspanning, en zooüra zij 'falen
voelt gij u dof, vermoeid en zenuwachtig.
Uw rug doet pijn, gij .verliest aan gewicht,
gij krijgt last van hoofdpijn, duizeligheid
en urine-stoomissen.
Om beterschap te kunnen verkrijgen
moet gij vooreerst weder eenvoudige, ver
dient ook de nieren te jjulp te komen. Wat
standige gewoonten aannemen. Maar gij
dat betreft kunt gij siaat maken op Ros
ter's Rugpijn Nieren Pillen.
Dit geneesmiddel zal van groot nut blij
ken om de werkzaamheid der nieren te
herstellen en haar te hielpen om het over
tollig urinezuur en de vloeibare, afgc- afge
werkte stoffen af te voeren. Foster's
Pillen zijn gegarandeerd vrij van schade
lijke bestanddeolen. Zij werken alleen op
de nieren en urinewegen..""
Te Schiedam verkrijgbaar bjj Kappelhoff
Hovingb- Toezending geschiedt franco
Rendez-vout verboden.
V/Opx de Rechtbank te Middelburg wleird.
Vrijdagmiddag mol geplprtlen deuren behan
deld de zlaak tegen dèn logementhouder,
A. A. te Vtlijssingen, beklaagd van over
treding vtan het sondoz-vpujs veirb.odt Niet
minder den 14 uwwiel ijk© en mannelijke
getuigen werden gehoord, ondier fllaalHtgSj
nowndón ,ook' leen paar militairen. Dieeiscjh
luidde f 150' of 2 maanden hieehteniia.
Scha,hing.
De rechtbank te Middelburg Weeft, slaan- i
•de de zitting. F. Dj die S. uit Koewacht,
bakiliaaigjd van. schaking van den meisjlej
uit Middelburg, vrifeejsj3jr(o!kien en zijn in,
vxijbeidjsstelling gteliast, (pmdait het meis
je zelf jgievjlaagd heeft mjeit hem mede!
te mptgen gaanl. t
NED. HERV. KEEK.
Berojeipen te "Aequojj ds. P. Siemelïnk
te Mjefesamt eu Mariênfccrkete Rage (ZL-H.)
de Heer Th. J. H. Steenbeek, cand. te Weesp;
die voor Eierland (de Cochsdorp) bedankt
heeft i
Bedankt voor het beroep te Vriezeveen
ds. B. Osinga, te KlundJgrt.
lïDAMSCHE "dO URAHT.
t
I
na ontv. v_ poatrossgel
h fl.75 voor één, of
f 1ÖLvoor zes doozen.
Eischt de echte Fos
ter's Rugpijn Nieren
Pillen, weigert elke
doos, di© niet voorzien
is van nevenstaand
handelsmerk.
