ie oorlog.
1
4
69'" laar gang.
<5
Vrijdag 5 Januari
No. 15337
DE ZEEVALK.
4
m
uran
BUITENLAND.
Is
De Vredesvoorstellen.
381
(Slot.)
Van iiet Westelijke front.
jM
I
V
SCHIEDAMSCHE COURANT.
ren
de
N,
ïgen d
eboden
■rtentlt
n dea
ing
geus
ihoudi
ROOi
lekem
ngen
ide,en
sr wee
gaaf'
3tt. U
t blad
Deze couianl verschijnt dagelijks, inet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs pei kwaïlaai: \oor Seliiodain on V 1 a a r d i n ge n met inbegrip van
ets ïnGassokOatcu fl.30; franco per po-ri 1.75.
Prijs per week: Voor Schiedam en V laar din gen 10 cent.
Afzondei lijke nummers 2 cent.
Abonnementen woidcn dagelijks aangenomen.
Advertentien voor het eerstvo'gend nummer moeten des middags
uur aan hot Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 1 !1 (boeit Korte Ilavcn)
voor een
Prijs der Advertentien: Van 1G regels fl. 0.02; iedere regel meer
20 cents Reclames 40 cent j>rr regel. Incassokosten 5 cents. Gro-ote letters naar
de plaats die /.ij innemen.
Adveitentiën bij abonnement op voordeeüge voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis .aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwitanfiën 10 cent.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertcntiSn opgenomen tot den pr:js
van 40 cenls per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen.
Deze advertentien worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge
geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Igaan
n, ki
ram
ERK-
iat
>0 spo
p^eel
Vee
Het vredesvoorstel van
Duit sctlilaipd.
Do Rotterdamsch© correspondent van lie
Daily Telegraph hoeft „van een onzijdige,
die in nauwe aanraking is met regeerings
m politieke kringen te Berlijn", een ma»
dcdceling ontvangen „over den algernce
men toestand in Duitschland en over ito
ware be wteegredenen van 's keizers- vredes
voorstel], alsmede over den invloed, dien
de mislukking daarvan zou, hebben op lie
houding1, die ile groote meerderhekl der be
volking len opzichte van een verlenging
vaar den oorlog zou aannenten. Het wel-
overwogen "oordeel van mijn zegsman," ver-
v'olgt de correspondent die do N. 11. Ct.,
waaraan wij dit onüeenien, rn staat stelt
zijn telegram tegelijk met de verschijning
in diö Daily Telegraph in verlating veer
te geven „gegiond op nauwkeurige waar
neming en kennis van zaken, leidt tot de
volgende hoofdpunten.
„De Duilsche jvgeoring wenschl den vre
de, teneinde den ekonomischcn ondergang
van het land te voorkomen.
.„De onmiddellijke reien van het vredes
voorstel is de binmenlandsche toestand, een
gevolg in de eerste plaats van do misluk
king van den aardappeloogst, de ontbe
ringen die in de eerstvolgende maanden
zullen worden geleden, waardoor een vre
desvoorstel noodzakelijk was, wilde de re
geering Wet volk in de hand kunnen hou
den.
„In dit opzicht zal hot middel slagen,
vooral omdat Scheidemaan, 'Ie leider van
de sociaaldemocratische meerderheid in
dm Rijksdag, die tevoren de ragecring in
de kaart heeft gespeeld door zich als pa
cifist voor to doen, zijn invloed in^ den
■lande heeft herwonnen.
„Do militaire toestand wordt niet gevaar
lijk geacht.
„Wat men inderdaad vreest, is een onher
stelbare industrieele ondergang, cis gevolg'
van do toepassing van den burgerlijken
dieustplacht, die noodig was om den oor
log Voort te zetten.
„De-ze vrees, gevoegd bij den aanhouden
den druk uit Wecncn en Sofia, zal er do
Duitsohe regtoering Ir» leiden, elke gole-
gejnheid, dfo zich aanbiedt onn vrede te
m'afoan, aan to gnj'pon,
„In Duitschland", zei mijn zegsmans.
wensdht zelfs de regeering de'n vrede. Alnnr
Piet vredesvoorstel, dat nu is gedaan, is
daar op zichzelf nog geen bewijs van. Dal
Voorstel was onvermijdelijk geworden we
gens den binWenlandschen toestanfi. Zelfs
do Al-Duitsdhers erkenden, in den grond
van hun hart, dat het uit dat oogpunt nooi-
zaakolijlk -was. Zij erkenden ook, dat het
Duitsdhe volk zonder dat middel niet meer
als wterktuig, kon worden gebruikt. Naar
Roman uit het laatst der 16e eeu\
naar 't Engelsch van RAFAEL SABATINI.
enl
V
li
*1
r L
}n::
101)
„Waarvoor vraagt ge mij vergeving?"
vroeg jh ij, Lionel trachtte te antwoorden, hij
zonk weer terug in de armen van .Sir -Tohn
en hijgde naar adem; er kwam bloedig'
schuim/op zijn lippen.
„Spreek, spreek jn Gods naam!"
spoorde Rosamund© hom van den anderen
kant aan, en haar slem tri [do van doods
angst. 1
Hij zag haar aan en glimlachte flauw
tjes.
„Wees niet Wang", Duisterde hij, „ik zal
spreken, God hoeft mij hiervoor gaspaard.
Neem uw armen van mij weg, Kiligrew.
Ik ben de.... do langharligste mensch. Ik
Was jhC|t die Pieter Godojphin doodde."
..Mijn God!" kreunde Sir John, terwijl
Lord Henry diep ademhaalde van versla
genheid en begrijpen.
„Maar dat is mijn zonde; niet," ging Lio
nel voorL „Daar was geen zonde in. jWij
vochten en in zelfverdediging doodde ik
hepi in 'eerlijk gevecht. Mijn zonde begon
daarna. Toen de verdenking op Olivier'
viol, kweekte ik die aanOlivier wist.
dat ik heit gedaan, had en liield Piet slil, om
om mij te) beschermen. Ik vreesde, dat de
waarheid toch bekend zou worden....
ca.-, ik was jaloersch van hem on.,
en, ik liet hem overvallen, om verkocht te
worden
Zijn doffe» stem stierf weg in stilt©. Eed
hoestbui deed hem trillen, en bet roodej
hun verwachting1, zal de entente met een
weigering antwoorden, zoodat ook voor hen
de toestand gered zon zijn.
„De regeering wewebt den vrede uit
vrees voor den ekonomischcn ondergang
van het land. Wegens de mislukking van
don aardappeloogst moest zij het voorstel
nu doen. In politieke en militaire kringen
is er op het oogenblik geen vrees voor eenig
militair gevaar. Men Verkeert er onder de
heimHering rnn Hindenburg. Men gelooft er
ook, dat "na deft Roeir.taenschcn VeMtocht
de entente al haar hoog© troeven liecfl
uitgespeeld.. Alm gelooft' zelfs tegenover
Rusland te zullen winnen. Mensrhm die
.net óp de hoogt© zijn, spreken over mi
offensief togen Italië of tegen Sanaii, ten-
c.nde'in die richtingen lucht te krijgen,
maar de menscdicn die ingelichl. zijn, so
looien, dat de toestand voor dcig'dijk© zot
ten geen gelegenheid biedt. Zij meonen. dat
le eonige weg is, niet te vervallen in den
imssjag ran verleden jaar, nl Rusland tijd
te laten om zijn munitie te vermeerderen
ei zijn legere Weer in o-rde te brengen
„In regeorinsskringen is do meaning ech
ter, dat elk militair voordeel, dat verlen
ging van den oorlog zou kunnen Indagen, te
duur gekocht zou zijn tegen den prijs van
ecoromischen ondergang in den lande. Lu
dendoif's burgerlijke dienstplicht is de laai
de- doodelijko stag voor het cccmomiselri
leven van Duitschland. Hiervoor is men
moer bevreesd dan voor hongersnood. Toen
Lloyd George van burgerlijken dienstplicht
m Engeland sprak, zei men te Berlijn in
sommige politieke kringen, dat het nadoel
van Ludendorfs uitvinding voor Duitsch
land zou verminderen, doordat Engeland
zijn vredesvoortbrengselen verminderde, het
voordeel zou verliezen dat het tijdens den
oorlog op de wereldmarkt had verworven.,
Koeler overleg bracht daar echter tegen in,
dal het voor Duitschland een magere troosl
zou zijn, niet door Engeland, maar door
Amerika en Japan van de wereldmarkt to
worden verdrongen.
„Dat het vredesvoorstel opzettelijk moest
strekken om binnenlands indruk te maken,
nas aan zijn vorm te zien. Want voor het
buitenland waren de fanfares, waarmee hol
wetil ingeleid, misplaatst, "maar ze waren
ncodig voor de Duitschels zelf. Indien
Duitschland meer omschreven vredesvoor
stellen had tred am, zouden ze buitensland»'
misschien meer indruk Iiebtem gemaald,
maar binnenslands zou de indruk dun zeci
gering zijn geweest. Want da regeering had
een gioot deel van lie't volk nicl kunnen
belezen om tot eiken prijs vol te houden,
op grond dat de entente die vredesvoor
stellen had afgewezen. liet zou zeggen
Onze iegeering, heeft te veel gevraagd.
Nu kunnen de agitators, die het volk aan
sporen om vol te houden, zeggen: De vij
and wil met-ons niet eens over den vrede
spreken. De Duitsche r.egoering verschijnt
schuim op zijn lippen werd moer. Maar hij
kwam weer bij en lag te hijgen, terwijl zijn
vingers aan de delgen plukten.
„Zeg hun," zei' Rosamund'©, die in haar
wan 11opigen strijd voo-r het leven van Sir
Olivier haar hoo-fd koelt hield en, om Piet
voornaamste bleef denken, „zeg hun deo
naam van den man dien ge hun «let om hem'
te overvallen."
„Jasper Lejgh, de 'kapitein: van de „Zwa
luw", antwouiuu© hij, uuaiu-p zij Lord Ilen-
y een blik toewierp met een glimp van
triomf cr in, al was haar gclaal doodsbleek
cn al beefden haat lippen.
Teem wendde zij zich wtecr tot den ster
vende, onmeedoogend bijna in haar besluit
om de waarheid uit hem 1e halen, voordat
hij stiei f.
„Zog liun", verzocht zij hem, „onder Wel
ke omstandigheden Sir Olivier jo gisteren
avond naar de „Zilveren Reiger" zond.
„Neen, hij behoeft [niet moer gekweld te
worden." vie] Lord Ilenry in. „Hij liecfl al
genoeg gezogd, God vergave ons onze blind
heid, Killigrew!"
Sir John .li-oog zijn hoofd stilzwijgend
over Lionel. -
„Zijt gij het Sir John?" fluisterde do eter
ven do. i
„AVaL? Nog daar? Ila!" Hij sclicen. flauw
tjes tc lachen, en li i old plotseljng op. „Ik
ga mompelde hij, ön zijn' stom weid
weer krachtiger door do laatste opflikke
ring Van- zijn wegstervenden wil. Olivier 1
Ik ga! Ik.ik bob' goed gemaakt zooveel
ik kou. Geef mijgeef mij je hand!"
Tastend stak hij zijn rechterhand uit.
„Ik zou je die al gegeven 'hebben als
mijln poison niet gebonden waren", barst
te Olivier uit. En foton spande hij", zijn
reuzenkracht in en hij Verbrak de trouwen,
die hem' bomden alsof zij draadjes Waren.
Hij greep dlö hapd van zijd broeder en
nu in de oogen van de groote meerderheid
van het publick, schoon gewhsschen yan
alle schuld en verantwoordelijkheid voor
wat er verder gebeurt
,,lïad de regeering zich niet aan dit po
litieke zuiveringsproces onderworpen, dart
zou ze dit voorjaar niet doorkomen. In
1915 had Duitschland hl milltoen ton aard
appelen en dat bleek te Weinig. In 1911 had
het 34 millioen ton en die schaarschte was
reeds een voedingsramp. Nu beschikt hot
over een oogst van slechts 20 millioen ton.
De aardappelen hebben tot nog toe als zoor
genaamde maagvulling gediend. In hot voor
jaar zal die maagvulling er niet meer zijn.'
Er moesten nu middelen worden gevonden
om het volk in zijn tegenSv'oordige stem
ming te bewegen in hongersnood te be
tristen. Hot moest .gewillig worden gemaakt!
om ecnige maanden ontberingen te onder
gaan als die van de ingezetenen van teen
uitgehongerde stad. Dat w'as het onmiddel
lijke doel van het vredesvoorstel.
„De manoeuver zal, geloof ik, slagen,
Seheidemann speelt in die zaak een groolq
rol. Door zijn oorlogspolitiek had hij zijn
invloed op de- sociaaldemocraten in het
algemeen verloren. Hij wist, dat Haas© en
diens collega's van de mindeiheid in den
Rijksdag den groofsten aanhang hadden. Uit
jiolitieke berekening, misschien pok uit We-
deikeeiend inzicht, Wierd hij pacifist. Hij
[tachtte dc regeering tot een politiek van
vcTzocning te drijven en in die pose drong
hij zich wleer op den voorgrond. Toer. merk
te de regeering met vreugde, welke kans
haar zoo wterd aangeboden.
„Het vredesvoorstel w'as een succes voor
Seheidemann, al whs het dan waarschijnlijk
buiten Duitschland uitgebroed. Seheide
mann de Pacifist, heeft Weer de (sociaal
democraten in do hand. AA'orjlt het vredes
voorstel verwierpen, dan zal hij ongetwijfeld!
zijn oorlogsdrijven hervatten. „Kijk, hadj
ik geen gelijk?" zal hij nu (Zeggen. „Wijf
voeren oorlog ivoor ons bestaan". Zijn, loor-
logsdrijven heeft nu een heel anderje jkracht]
dan tevoren. 'De echte socialistische paci
fisten zijn luit het zadel gelicht. 'Seheide
mann Leeft een autoriteit om zich |in het
voorjaar als „hongcr-dictator" op te wton-
pen. Bij een staat van zaken als verleden,
jaar zou liet vo-lk, wlonncet; het zijn lesgei
maag voelde, hem hebben gestcenigcL Nu
heeft hij rle macht in handen.
„In do dagen nalat bet vredesvoorstel,
was ge-laan, hooide ik rniensdhcn van po
litiek gewicht in Duitschland aldus spre
ke n- De vrede is voor ons voordeeliger Ran
een voortzetting van den oorlog. Onze mi
litaire toestand is goed, maar lie slecihto
oogst is een geweldige hast hij ons spel.
Hot middel om daarover heen t© komen
Was hot vredesvoorstel. Daarmede zullen
wij onze eigen menscben voor onsi winnen.
Tegelijkertijd hebben wij de entente li© kans
viel op zijn knieën naast htom neder. ^Lio
nel Jo-ngen I" riep hij. Het wa$, alsof
alios, wat in do laatste vijf jaren.' gebeurd
was, weggevaagd was. Zijn heftige) rmea-
doogenlooze haat'tegen zijn halfbroeder,!
zijn brandend gevoel van onrecht, zijn on-
leschbare dorst naar wraak waren op het
zelfde oogenblik dool, begravtóh en ver
gelen. Het was zelfs, alsof zij nooit be
staan hadden. In dat oogenblik was Lio-
ne] weer de zVakke, aanvallig© bemind©
.broeder, dien hij had liefgehad, beSdheimd
on behoed, en voor wien hij, toen het noo
dig was, zijn goeden haam, on do Vrouw,
die hij liefhad, hal opgeofferd, en zifn
leven zelf had gewaagd.
„Lionel, jongen!" was alles Wat hij op
dat ooganbük zeggen kon. Daarna: „Ar
me jongen! Arme jongen!,, voegde hij er
bij. „De verleiding was je te sterk." <En hij
nam ook do andere witte hand, dio op
do rustbank lag en hield ze heide vast
in zijn eigen handen.
Door een der patrijspoorten adel een
zonnestraal op het gelaat van den ster
vende. Maar dc glans, die er nu over lag,
ontsprong aan een inwendige bron. Zwak
beantwoordde bij den handdruk van zijn
broeder.
„Olivier, Oluier!" fluisterde hij. „Er is
niemand zooals jij. Ik .heb altijd geweten
dat jij even edel was als ik laaghartig!.
Heb ik genoeg gezegd voor je veiligheid?
Zeg, dat ,hij nu veilig is," richtte hij zich
tol de anderen, „dat geen
„Hij zal veilig zijn," zei Lord Henry
met kracht. „Alijn woord er op."
„Het is goed. Het verleden is voorbij.
Do toekomst ligt in' jes handen, Olivier,
God gove er zijn zegen op1.
Hij scheen in te zinken, toon' weer bij
te komen. Hij glimlachte peinzchd'; zijn
geest was dwalend.
gegeven, een vrede te sluiten, die vooi
haar gunstig is en voor ons gunstiger dan
©en verlenging van den oorlog. Bij de li
quidatie van den strijl zouden wij ons drei
gend gebrek op de kredietzijde van de
entente zetten. Dwingt de entente ons ech
ter voort te gdaq, dan hebben we het volk
weer in de behoorlijke stemming om ontbe
ringen te dragen. Na het begin van den
nieuwen oogst zal de drïsk. voorin; zijn.
Aangezien de entente dan haar krelielpot,
ons dreigend gebrek, niet zal hebben te
baat genomen, schrappen wij dien door,
©n er blijft op de kredietzijle van de en
tante niets meer over dan onze ongcneigd-
heid om ons zelf nog vendor te rui nee
ren."
„Duitsdh© politici houden er van om op
koele, cynische wijze te kokettireren, «iks
't ware. AVe zijn niet wanhopig, zoggen ze,
en we zullen het niet Worden. We weu-
sehen ncgj de 'straf des Hemels over Enge
land, indien het ons voor teel brengt, maai
we zouden .:.d evenveel genoegen den He
mei zegeningen over Engeland zien uit
storten, indien ons dat nneer voorleed zou
brengen. Wo zouden gaarne morgen aan
den dag vrede sluiten, indien wij het slechts
voordeeliger vonden dan den oorlog voort
te zetten. Als mer >nze gevoeligheden tracht
te kwetsen, zullen wij ons aUeen geraakt
toonen in zooverre dat vertoon van geraakt
beid ons niet schaadt. Do anieren kun
nen zeggen wat hun lust. Wij zulleu alleen
trachten ons zelf zoo min mogelijk, te bena-
deelen. AVij donken er niet meer in rie^eer-
'ste plaats aan, hoe wij ons over eiken
aanval op ons zullen wreken, maar alleen
aan wat hot voordeeligst voor ons leven
na den oorlog ,is. In ons gemoed is alle
zoogenaamde heilige toom uitgebraad, AA*e
zouden natuurlijk die pose met genoegen
weer aannemen, als wij er oenis voordeel
van verwachten, maar de heele wereld ziet
tegenwoordig dwars door ons heen als we
zöo'n. komedie spelen. Onze goede rijkskan
selier, die er nog altijd alle soort gevoelens
op na houdt, kon zicili desnoods aan senti-
«nemtaliteiten te goed doen. Laat hij' zijn
gang gaan, want zijh vertoon van emoties
komt onze politiek zeer goed te stade."
„Ten slotte gaat de correspondent van
do Daily Telegraph voort verklaarde
mijln zegsman-, dat hij voorshands een niets
ontziereten duikbootoorlog onwaarschijnlijk
achtte. De nuenschen," zei hij, „zulten er
nu wel weer op aandringen, maar de regee
ring ziet te getod ir dat dc Voordoelejn
au'ei togen het politie, gevaar zouden op
wegen. Er zal zoowel mogelijk worderj
getorpedeerd, op de wijze als het nu ge
beurt, maar er zullen geen wanhoopsdaden
geschieden..En dat wel, omdat de regeering
in Hindenburg gelooft. Alleen de mensdien,
dio om Tirpitz en RiCventlow staan,'geloo-
veln niet in hem. Die gelooren alleen in
den duikboolenoorlog. Afnnr ze weten, dat
de kans om hun zin te krijgen gering is
Do n tens dien, die tot. nu toe het hardst
met de sabel hebben gerammeld, zijn daar
om' op het ooffienbilik d© ergste pessimisten.
AVant, do Duitsche regeering zal, door AA'ee-
„Het was een heel eind zwommen, gis
terenavond het langste, dat ik ooit ge
daan heb. ATan Penarrow naar Trefusis
een mooi eind. Maar jij was hij me, Oli
vier. Als mijn kracht mij begeven had
had ik op jou kunnen rekenen. Ik ben er
nog rillerig van, want het „was koud
koud!" Hij rilde cn lag stil.
Zachtjes legde Sir John hem op de rust
bank. Rosamundo viel op haar knieën en
bedekte haar gelaat, terwijl naast Sir John
Olivier geknield bleef liggen met dc koud
wordende handen van zijn broeder in de
zijne. j
Een langdurige stilte volgde. Toen vouw
de Sir Olivier met een diepen zucht Lio
nel's handeh op zijn borst, en' hij stond
langzaam op. De anderen schenon dit voor
een teeken te nemen. Het was alsof zij
uit -eerbied Voer Olivier zwijgend. geVadhl
haddon. Lord Henry ging zachtjes naar
Rosamundo en tikte haar even op den
schouder. Zij stond op en ging achter ,do
anderen heen, Lord Ilenry volgde haar, en
niemand dan de doktor bleef achter.
Buiten in den zonneschijn stonden zij
stil. Sir John stond met gebogen hoofd
en gekromde schouders, zijn oogen op hel
witte dek gericht. Bijna verlegen iets
waf nog nooit gezien was bij dezen slout-
moedigen man keek hij Sir Olivier aan.
„Hij was mijn vriend," zei hij droevig,
en als om zich te vérontschuldigen en een
verklaring le geven, „en cn ik werd
misleid door mijn liefde tot hem."
„Hij was mijn broeder," antwoordde Sir
Olivier plechtig.' „God geve hem rust!"
Vastbesloten nam Sir John een houding
aan. om met waardigheid een verwijt te ont
vangen, zoo hem dat gedaan.' werd.
„Kunt ge edelmoedig genoeg zijn, pm rnjj
te Vergeven?." vroeg hij bjjna uitdagend.
nen en Sofia aangezet, tegen den wensoh
.-ui die lieden in, elke gelegenheid aangrij-
pei. die een kan' op vrede biedt.
JIet antwoord der geallieer
den op de no fa van AA"i 1 s on.
A'olgens een mcdedeeling van de „Se
coio" zal de nota der geaRieerden aan pre
sident AVilson omvangrijke'- zijn dan die
a,ui Duibchland en een ojig.vve bevattend
\an de voo: waai den der Entente, daarj
zij on Ruiming van België. Servië. Roeme
nie, Montenegro en Frankrijk ei-chen al-
viicns van een vredesconferentie sprake
K.an zijn. A'ooi Is teruggave van Elzas-Lo-
thaiingen en een wijziging van de kaarfi
van Eu iopa op de basis van het nafionali-
teitcnprineijw. i i
De Buig a a r sthc pers over
het antwoord de-r E nten t e.
De Bulgaaische bladen wijzen in hun
heo-ordeehngett van het antwoord, der En
tente bp de ongerijmdheid van den eiscbj
der geallieerden, dat de Gent rate mogend
heden en hun bond gen ooten, na sedert het
login van den oorlog zooveel schitterend©
overwinningen te hebben, behaald, zich voor
m erw onnen zoutten vei klaren in een strijd,
die niet zooveel hardnekkigheid is gevoerd
en. dat zij de aansprakelijkheid voor den
luiidigen oorlog op zich zullen nemen, ter-
v ijl toch iedereen weet, dat zoo Duitschland
pa Oostenrijk Hongarije don oorlog al zijn
begonnen, zij willens en wetens daartoe ge-
lieren. werden door hun tegenstanders, die
ben trachten te verstikken.
De Entente-niogendhcden verklaren in
hun antwoord, dat 'le nota van den Ader-
br.i'l inhoud en duidelijkheid mist en geen
a.ikel voorstel voor den vrede bevat.
De Bulgaarsohe pers acht deze "bewering
beuzelachtig, daar aan de Entente, zoo zij
werkelijk toen einde wil maken aan da
slachting, niets in den wtog ptaal om op
©en conferentie, dio bovendien niemand Zou
hinden, haar voorwaarden to fomiuleeren.
Dan zo-u mon zien Welke der tvtoe partijen
oprecht den vrede verlangt.
AA'at do veolgeroemde bescherming van
d© onafliankelijkheid der kleine landen be
treft, stellen de bladen de ledige phras-eo-
togie van het kmtvooril der Entente tegen
in er. de tyrannieke pressie, die zij op dit
o-ogenblik op Griekenland uitoefent om! dit
land le nopen den oorlog aan Bulgarije to
verklaren.
Dmdanks de wtoigdrïng echter, die het
.antwoord bevat, meenen sommige bladen,
speciaal het, socialistisciie blad „Nared"
en het democratische „Preporetz.", dat de
draad nog niet geheel gebroken is en dat
de onbesliste toon misschien nog een deur
tje openlaat Voor onderhandelingen.
Engelsch 1 o g e r b e r i c li t.
llaig bericht: De Engelscheii deden giste
ren met Succes een aanval op do loop-i
graven van den vijand ten noorden van)
Atrccht en hedenochtend drongen zij op]
Zwijgend stak Sir Olivier zjjn hand uit.
Sir John greep die met vuur.
„AA'ij zullen waarschijnlijk weer buren
zijn," zei hij, „en ik geef u mijn woord,
dat ik trachten zal een heter buurman te
zijn dan vroeger."
„Dus, Heeren," zei Sir Olivier, van Sir
John naar Lord Henry ziende, „kan ik be
grijpen, dat ik niet langer gevangen' ben?"
„Ge behoeft niet te aarzelen, met ons
naar Engeland terug te koeren, xSir Oli
vier," antwoordde Lord Ilenry. „De Ko
ningin zal uw geschiedenis hoeren, en wij
hebben Jasper Leigh om die, zoo nooSSg,
te bevestigen, en ik wïï borg blijven vooir
uw Volledige eerherstelling. Reken mij
uw vriend, Sir Olivier,-dat verzoek ik n."
En hij slak ook zijn hand uit. Toch, zich
tot de anderen koerende, zei hij: „Komt,
Heeren, wij hebben elders plichten, ge
loof ik."
Zij gingen heen en lieten Olivier en Ro
samundo alleen. Zij keken elkander hang
aan. Er was zooveel te zeggen, zooveel
to vragen, zooveel te verklaren, dat geeri'
van beiden wist, met welke woorden te
beginnen. j I
Toen kwam Rosamunde opeens naar hem
toe en stak haar beide handen uit.
„O, lieveling!" zei zij, en in die woorden
lag veel opgesloten.
Een paar al' te nieuwsgierige matrozen,
die op het voorschip stonden en door Ihet'
want gluurden, ergerden zich, de vrouwe
van Godolphin Court 'in do annen te zien;
van een volgeling van Mohamed met eejL
tulband en bloote beenen, 1 j
EINDJE .1 j
."v),
