I
ie oorlog.
laargang,
.Woensdag 28 Februari 1917
No. 15383
DE KLIMOP.
|pg^-2>
Verbouw Tan gewassen.
Kennisgeving.
"buitenland."
TJit den Duïtscften Rijksdag.
Vsn hvt Westelijke froBf.
ft?
rrz^-r-K
u "V wn 7* v
courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon--en Feestdagen.
Prijs per kwartaal! Voor Schiedam en Vlaardïngen mot inbegrip van
f cis. incassokosten f 1-30franco per po.-t- £1.75.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardïngen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentién voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
nor aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hnelc Korte TïaVen).
Prijs der Advertentién: Van 16 regels £L 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 40 cent per regel. Incassokosten 5 cents. Groote letters naaf
de plaats die zij innemen.
Advertentién bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwilaniiën 10 cent.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentién opgenomen tot den prjj»
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentién worden, mit3 voor 3 achtereenvolgende nummers opge
geven, slechte 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
De (Burgemeester va» Schiedam brengt
ter kermis van de tuin- of landbouwers in
deze gemeente, die in bet oogstjaar 1917,
wönsühen ,te telen:
.lo. chichom
"'2o. wcsterwoldstih' raygraszaad, radijs
zaad, jsluitkool- en bloemkoolzandkoolra
pen pn knollenzaad
3o. peen, koolrapen, knollen, kooi, spi-
Biazio, ^nijbooinen- en spercdoboonen, dat
rij jten spoedigste een verguuningsaanvrago
moeten pahvragon. bij den Hoofdopzichter
der ip&atsoenenqn landerijen. Korte Ha-
ven 33 (Bureau Gemeentewerken).
Schiedam, 28 Febr. 1917.
De Burgemeester Voornoemd,
M. «L. HONNE.RLAGE GRETE.
110/19
INRICHTINGEN WELKE GEVAAR,
SCHADE OF HINDER KUNNEN VEROOR
ZAKEN.
entie I
(i nil
iBhet I
fis
SOTS J
i wf f
ll
sde»,)
in be-1
jrjji.
'edoM
dei I
Tiia-
15.-
ndea, I
een
Irani j
anke-1
«ar.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam:
Gezien het verzoek van:
lo. 3- en G. VAN HELDEN, om vergun
ning tot het oprichten van oene inrichting
voor het bouwen van sloepen en roeibooten
op een perceel -grond, gelegen aan derf
Havendijk, kadaster Sectie N, no. 290;
2o. de N. V. VUURVAST", Holiandsche
Fabriek van Vuurvaste materialen, om ver
gunning tot het uitbreiden barer fabriek
van vuurvaste materialen aan de Sc hie
24—30, kadaster Sectio A, nos. 1041, 19, 21
en 1123, door bijbouwt van een machinate
sbeenvormerij, met een electromotor van
50 P. K.;
3o. de N.V. NEDERLANDSCHE KALI-
'AS0H MAATSCHAPPIJ, om vergunning to
het oprichten van een kunstmestfabriek met
2 verbrandingsovens in het pand W-eshno
lenstraat 19, kadaster Sectie C, nos. 1107
en. 331;
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dat voormelde verzoeken met de bijlager
op de secretarie dor gemeente* zijn ter visi-i
gelegd i
dat op Woensdag den 14 Maart a. s., dec
voormiddags ten 1 V/z ure, ten paadhuiz<
gelegenheid zal worden gegeven om bezwa
ren tegen het toestaan van dio verzoeker
in te brengen en die mondeling of schr.fte
lijk too te lichten;
dat gedurende driedagen vóór liet tijd
stip hierboven genoemd, op de secre'avi
der gemeente, van de schrifturen, dn te»
zake mochten zijn ingekomen, kennis kar
worden genomeneai
dat volgens do beslaande jorisprudcrir
niot tot beroep op eene beslissing ingevolg
do Hinderwet gerechtigd zijn zij. die nie
overeenkomstig art 7 dier Wet^ voor be
Gemeentebestuur of een of meer zijner leden
Roman naar het Italiaansch. van
GRAZIIA DELEDDA.
t-
9),
Eens gebeurde er iets vreesolijks in het
huis Dechercbi. De vader van Paulu vie.
op de plaats alsof hij gestruikeld was en
hij richtte zich niet meer op. Zijn laatste
woorden tot zijn vrouw waxen:
„Ra.chcle, zorg voor d i c n j o n g e n"
Eb, Gantine, de kleine jongen, die algemeen
als een zoon van den afgestorvene werd
beschouwd, kwam als knechtje in huis. Dc
andere knechts mishandelden den kleinen
Gantine en lachten hem uit, omdat hij nog
zoo klein was en niet eens pen lam kon
vellen; hij beklaagde zich bij donna
Radicle.
„Lieve, kleine jongen," zei hem de vrouw
weduwe, „wees geduldig, en. zeg hun dat je
wel groeien zult en dat je nog knapper
dan zij zult worden."
En pom Cosimu Damianu, de vader van
donna Rachele, zei hem:
„Zoon van den heiligen Antonius zeg
hun: jelui zijn reizende monniken, dan
ben je hier en dan daar, ik zal altijd in
het klooster blijven."
Donna Racbeie beknorde haar vader,
want: Zoon van den heiligen Antonius be-
teekent bastaard, en zc wilde 'niet dat de
knechts zouden praten over het veel be-
teekenende .antwoord dat hij Gantine in
den mond gaf. -
Maar don Simonc kwam lachend tus-
schenbeide, en opgewekt als gewoonlijk,
gei'hij": -
zijn verschenen, ten einde htm bezwaren!
mondeling fop- te lichten.
En is hiervan afkondiging gcHitel, Vaar
het behoort, don 28 Februari 1917.
Jluige-meester en Weihouders
voornoemd.
M. L. RONNERLAGE GRETE,
De Secret" ris,
V. SICKENGA.
111/64 -
Rede van V.od Bethmann.
Ter bijwoning van de .eerste lezing van
de begiooting waren in de Rijksdagzitting
van gisteren.de Rijkskanselier, do leden van
den Bondsraad, de ministers en staafsrene-
tarissen aanwezig. Bij die gelegenheid heeft
Aon Bethmann Holhveg een lange rede ge
houden. Begonnen word als bijna steeds
met de mededeel mg. dat men strijden z.ou
tol do vijand bereid zou zijn vrede te slui
ten.'' De onlangs met groote meerderheid
bewilligde oorlogsci edicten liadden dat aan
de gehcelo wereld weer duidelijk kenbaai
gemaakt. 1
Hoe de toekomstige vrede er zou uitzien
en of "die nieuwlamb gebied zou moeten
brengen, de Rijkskanselier achtte het voor
barig daarover nu reeds te spreken. „De
vijandelijke machthebbers deden het rijke
lijk, deden onder elkaar buitensporige toe
zeggingen "en bereikten daarmede slechts,
dat zij zich en hun volken steeds dieper
in den oorlog verstrikten. Hun voorbeeld
lokt mij niet aan. Wat ik over richting
en doel van onze voorwaarden zou kun
nen zeggen, heb ik herhaaldelijk gezegd:
Den oorlog ton einde te maken door een
duurzamon vrede, die ons schadeloos! eliing
geeft voor al liet geleden onrecht en oen
sterk DniBeliland het bestaan en de toe
komst waarborgt. Dat is ons doet, niets
minder, niets meer."
Een nieuwe tijd was volgens Ton
Bethmann door dezen-oorlog ontstaan. Een
geweldige geestelijke, economische, sociale
laak wacht ons na den oorlog, die niet
naar partij schabionen kan worden geregeld
maar de geheeie macht van den staaf
eischt.
De Briands, Lfoyd Georges e. af willen
de wereld doen gelooven, dal het hun doel
is Duitschland van hol Pruisische roihtn
-rismc te bevrijden en het Duilschc volk
democratische vrijheden lo schenken. Nu.
waar we bevrijd moeten worden zullen wc
dat zelf wel hezorgc-n en wat het milita
rismc betreft, wij welen allen, en voor den
oorlog wist Lloyd Geoige het-nok, dat onze
geografische ligging ons steeds maande aar.
het woord van F redelik de Groote: Tou
jours en Vedette. Beter dan in inrichtin
gen, die op vasten mooarcbnlcn grondslag
„Laat ze maar pralen, ze zijn toch nooit
tevreden."
En er was vrede in 't gezin.
Maar juist in die dagen begonnen de
dienstboden te vertrekken; eerst één, dan
een ander en eindelijk allemaal, Gantine
nlccf alleen over met een herder, die een
beetje onnoozel was, daarom oom Casigi:
genaamd. Later werd ook hij weggezonden.
De familie was geruïneerd, en viel altijd
dieper en dieper in een schrikbarenden af
grond.
De schulden van drie geslachten, de drie
honderd ducaten die don Simone van dc
bank had gehaald, de kwitanties van don
Pilimu, de interest van tweehonderd pro
cent van de schulden van don Paulu, ver
slonden in enkele Jaren de boerderijtjes,
Je wijngaarden, de kudden en dc paarden
van do heele familie. Donna Rachele ween
de en zei:
„Zie je, het is als de Indische vijgeboom
uit één blad worden er duizend geboren."
In het begin klaagden don Simone en
oom Cosimu Damianu ook enze kibbel
den; maar met den tijd wenden zij aan de
armoede en don Simone was weer vroolijic
en opgewekt en herbaalde zijn geliefkoosde
gezegde„laat het maar zooals liet is."
Nadat hij van het seminarium tc Nuoro
was weggejaagd, wilde Paulu zijn studies
niet voort ze* tenhij amuseerde zich zoöals
vele kleine bezitters uit Sardinië, van het
eene dorp naar 't andere gaande, om do
feesten bij te wonen. Al de bedelaars,
die altijd alle feesten nnloopcn, kenden
hem. Zelfs de blinden zeiden: „liet is die
ridder van Baxunci, "don Paulu Dechercln,
een schatrijke man, dol op feestvieren,"
In, de dorpen leende hij geld van de woe
keraars op. gooide het op de feesten weg.
rusten kan de macht niet worden uitge
oefend, beter niet dan door dc monarchie
die haar. wortelen heeft in het volk en
uit deze nimmer drogende bron en uit
de liefde van den vrijen man haar kracht
ontleent. Niets anders is zin en wezen
van dcDuitschekeizersgedachte,
van he-t Pruisische koningsdom.
Daarna kwam het afgewezen vre
desaanbod der centralen ter sprake. Vol
gens den Rijkskanselier was het antwoord
der Entente grover en brutaler dan ooit
een verstandig man bij ons en in de neu
trale landen kon denken. De werking van
dat document van barbaarsche haat en hoon
is duidelijk. Gnze bondgenootschappen en
fronten staan vaster, het Duitsche volk is
eensgezinder en standvastiger dan ooit.
Onze vijanden alleen treft de vreyselijke
schuld voor het verder bloedvergieten en
tevens dc vloek der lijdende menschheid.
Zij waren het. die de hun toegestoken hand
tot het plegen van overleg weigerden.
Hierna .vólgde do kwestie der zee ver
sper ring, waartegen van de neutrale
staten voorheb ouden en protesten waren
ontvangen. Men miskende geenszins de
groote moeilijkheden Voor de neutrale
scheepvaart en poogde zooveel mogelijk
deze te overwinnen. "Natuurlijk berustte de
schuld .hiervan geheel bij Engeland. „Aan
deze knechting van den ge heden niet-En-
gelschen handel willen en zullen vrij een
einde .maken. Wij komen daarbij zooveel wij
kunnen, pan dc wensclien der neutralen te
gemoet, .nooit kunnen wij bij ens streven
om dat te doen de grenz.on overschrijden,
die .ons zijn getrokken door liet onherrcte-
pelijk .besluit omj de versperring onvoor
waardelijk le doen -zijn. "Ik ben er zeker
'van, Rat eeris hét oogeriblik zal komen,
dat ,de neutralen zelf ons voor deze stand
vastigheid Rank zullen weten."
De .Vereenigdc Staten warm ver
der gegaan dan de neutralen en deze wijze
van afbreking der betrekkingen tusschen
mol elkander in -vrede levende groote nar
ties .noemde de kanselier zonder voorbeeld
m dp geschiedenis.
Den Bisten Augustus 1913, tijdens de
Mexicaanseho tiro'hielen, verklaarde Wil
son in een plechtige boodschap aan het
Congres, dat hij van meoning was op de
beste wijze de tradities van hot volken
recht, in zake do neutraliteit te volgen)
wanneer hij! do Levering van wapens' en
oorlogsmateriaal aan beide elkander be
strijdende partijen verbood. Een' jaar later
waren, dezp tradities blijkbaar niet meer
deugdelijk. Ecp, ontzaglijke hoeveelheid oor
logsmateriaal hoeft Amerika aan de En
tente gel-werd.
Bovendien stond men in Amerika <5»
een vrij verkeer met Frankrijk en Enge
land, niet ,.:et Duitschland of zijn bond-
geciocten. jjr werd weliswaar geprotesteerd
legen enkele, mot hot volkenrecht strijdige,
maat regelen yan Engeland, maar men schok
te er zich toon in.
Wanneer de stappen der Vereenigdc Sta
ten niet mochten leiden tot het, ge wens chic
resultaat om .aan de wetten der menscho-
lijklieid bij alle oorlogvoerenden geldigheid
te verschaften, dan zou de Duitsche regee-
Ijjj scheen dol van levenslust. Soms was
hij goed en vroo'tijk en soms slecht en
driftig. Annesa herinnerde zich alles. Nu
was Paulu zacht en onderworpen, de jaren
en.de tegenspoed hadden hem getemd als
een veulen; maar in die vroegere dagen!..,
Hoe dikwijls had hij haar niet geslagen,
omdat zij met Gantine aan het vrijen was!
„Schaam je, brutale meid; hij is een
knecht, een bastaard."
„E11 ik dan,ben ik geen meid ant
woordde zij huilend, „ben ik ook niet de
dóchter van niemand?"
„De jaren tellen niet; de jonge boom
vlecht zijn lakken in die van den ouden
boom
„Hij is tien jaar jonger 1"
De oogen van Paulu glinsterden als die
van een wilde kat.
„Ondankbare, brutale, uit medelijden op
gevoede meid 1"
Annesa, die van Gantine hield, omdat hij
op Paulu kek, zooals men van het vuur
houdt omdat liet aan do zon doet denken,
huilde, zweeg en werkte. Zij was inder
daad de meid geworden; maar ook donna
Radicle werkte, bad en zwoeg.
In dien tijd trouwde Paulu. De bruid
was een jong meisje uit den adel; mooi
maar arm en ziekelijk. Een jaar lang waren
de jonggehuwden zeer gelukkig; donna Kal
lina was goed en had eon goeden invloed
op "allen die haar omringden. Paar man
scheen een ander mensch geworden. Maar
11a de geboorte van oen meisje mat oen,
waterhoofd, werd de jonge vroutv ernstig
ziek. 1 j 1
Don Paulu ging met haar naar Caglari,
naar Sassari, op het vaste landmaar donna
Kallina stierf, en men verkocht nogmaals
ring staan voor een nieuwen toe
stand, voor welken zij zich volledige
vrijheid van beslissing moet voor
behouden.
De vrijheid der zeeën, die Amerika in
samenwerking met ons volgens de uitdruk
kelijke verklaring van den president nog
tijdens den oorlog wilde herstellen, hebben
onze vijanden nog sterker geknot en Ame
rika heeft dit niet belet. Ik zou het ten
volle kunnen begrijpen, als de Vereenigdc
Staten als beschermers van het volken
recht bij alle oorlogvoerenden op dezelfde
rechten voor het herstel daarvan liadden
gewerkt, wanneer zij in het streven aan
de wereld den vrede weder te geven, maat
regelen hadden genomen om met dwang
een einde aan het bloedvergieten te maken,
het is mij echter onmogelijk in te zien.
dat de eer en de levenskwesties van het
Amerikaansche volk eischen eenzijdig
slechts tegen ons het volkenrecht te be
schermen.
Engeland vernietigt, zoo wordt gezegd,
uitsluitend economische waarden, die-ver
vangen kunnen worden, Duitschland ech
ter vernietigt menschenlevens, die niet te
vervangen zijn. Waarom komen bij de En-
gelschen geen levens van Amerikanen in
gevaar? Alleen omdat de neutrale landen,
voornamelijk Amerika, zich vrijwillig heb
ben geschikt naar de maatreg ren van En
geland, en omdat de Engelschen derhalve
hun doel. ook zonder geweld te gebruiken,
konden -bereiken. Wat zou er geschied zijn
als de Amerikanen evenveel prijs hadden
gesteld op een onbelemmerd passagiers- en
goederenverkeer met Bremen en Hambuig
als op dat met Liverpool en Londen?
Wij overzien zeer goed het geheel. Dc
afbrekia'g der betrekkingen mei ons, de
beoogde mobilisatie» van alle neutralen te
gen ons dienen niet ter bescherming va,n
de .door de regeering der Vereenigdo Sta,
ten geproclameerde vrijheid der zeeën en
ook niet om den ook door Wilson verlang
den 'vrede te bevorderen, maar moeten ei
veeleer toe leiden de pogingen tot uithon
gering "van Duitschland aan te moedigen
en het bloedvergieten te verveelvoudigen
Wij betreuren de breuk met het volk,
dat door de geschiedenis bestemd scheen
om toet ons, niet togen ons, voor gemeen
schappelijke idealen te strijden. Nu echter
onze eerjjjke wil om vrede to bevorderen
bij de vijanden slechts op: hoon is gestuit,
is er voor ons geen „terug" meer, nuipr
slechts „vooruit".
Dat Engeland het verscherpte gebruik
van ihet onderzeeërswapen als de grootste
misdaad dn de "wereldgeschiedenis zou ka-
ïakterisooren, was wel te voorspellen. En
geland houdt zich nu eenmaal voor, den
voorbestemden, beschermer der zeeën, voor
den «Igemcenen weldoener, der geheeie
menschheid, den Verdediger van de volken
rechtelijke regelen; van hét zeerecht, voor
zoover zijn eigen belangen dat veroorloo
ven. Lord Lytton verklaarde nog onlangs
in het Hoogerhuis a,ts iets, <hu vanzelf
sprak, dat aan Engeland de positie op zee
toekomt. jWie Hoeft deze aah England op
gedragen? AVié houdt er toezicht op?
Onze onderzeeersoorlog is een antwoord
op de hcKagerbl oktoule, die Engeland se
dert den oorlog tegen ons uitoefent Het
recept was voor Engeland niet nieuw. Be
herinner slechtsaan de beruchte concen
tratie-kampen. waarhoen Engeland de vrou
wen en kinderen der dappere Boerenstrijh
de, s sleepte en ze daar aan de emmen-
sc'.elijkste behandeling blootstelde met het
blijkbare doel om door hun lijden de wecr-
sta,n<iskradit van de te velde staande man
nen te verm inde ren, zooals het Engelscbe
parlement heeft toegegeven,
Engeland heeft van den beginne af uit
dezen oorlog niet. een oorlog van zee tot
zee, maar een oorlog van volk tot volk ge
maakt, en nu dit is en. zijn regeerders
van onze bereidwilligheid lot den vrede
niets dan spo}, en hoon over hadden, bleef
voor den wil der Duitschers niet anders
over dan te doen volgens het gezegde van
Goethe: „Auf einem groben Klotz gehört
ein gruber Bed".
Yoorloopig kon de Rijkskanselier verkla
ren, dat de tot dusver bereikte resultaten
van den duikbootenoorlog reeds thans de
verwachtingen van onze marine ver heb
ben overtroffen.
Berichten van de vijanden over schepen,
die de versperring hebben doorbroken en
en waarvan de vijanden grooten ophef ma-"
ken, stellen ons in het geheel niet te leur.
Dat enkele schepen aan het gevaar ont
komen, spreekt eigenlijk vanzelf. Dat doet
aan het algemeen succes niets af. Dat zul
len we eensdeels weten te bereiken door
schepen in den grond te horen, anderdeels
door belemmering der neutrale scheepvaart.
Met een opwekking om vol te houden
zoowel tot dc strijdenden als tot de
non-combattanten gericht 'werd de her
haaldelijk door toejuichingen onderbroken
rede geëindigd.
Verschillende partij sprekers verklaarden
zich over de rede van den Rijkskanselier
-voldaan,
In het Westcr» is het weer vrij levendig -
toegegaan. Dat gerit Berlijn toe, al worden
ook nog geen successen van den tegen
stander-erkend. „Bia talrijke aanvallen der
Engelschen tegen ons front tusschen Yperen
en de Sommc kwamen zij si-echts op één,
punt in onze loopgiaven, ten O. van
Atrecht; de binnengedi ongen vijand wend
door een tegenaanval virdreven."
Men begrijpt hieruit al, dat-het voor de
Duitschers niet goed gaat Veldmaarschalk
Haig bericht dan ook, dat gedurende den.
nacht ten Noordon en ten Zuiden van de
Ancre nog meer vorderingen werden ge
maakt. De Engelschen namen het dorp la
Barque en bezetten LignjVoorts nestel
den zij zich in de westelijke en. noorde
lijke verdedigingswerken van Puisieux-au
Mout.
Bij een gisterochtend ondernomen raid
ten Zuidwesten van Lens vernielden de
Engelschen gedekte schuilplaatsen en ma
chinegeweer emplacementen.
een boerderijtje,
In huis werd 't saai cn eenzaamde bede
laars drongen niet meer zoo aan om een
aalmoes to krijgen en de gasten werden
zeldzaam.
Dojn Simone lachte nog steeds, maar het
was een treurig lachje, en hij herhaalde
zija oude gezegde, dat men zich 311 zijn lot
moet schikken, en dat de menschen kwaad
deden, omdat zo niot moer in God geloofden.
Gom Cosimu hield de kleine Rosa op zijn
arm en stemde toe, dat do vrees voor God
zeker behoedt voor liet kwaad, maar hij
verdedigde de meuscL,olijke fouten en zwak
heden; de menschen zijn geboren om te zon
digen. En het kleine meisje levend ui!
vloeisel van vele menscheiijke fouten en
zwakheden, boog het groote zware hoofd oj-
den schouder van den ouden' man en sprak
niet tegen.
Annesa had zich intusschen, met toe
stemming van haar weldoeners, met Gantine
verloofd. Zij was al over de dertig jam,
waarom zou ze nog langer wachten.' Gantini"
was een arme jongen, maar oen goed werk
mam Ze zouden trouwten, zoodra de Do
cherchi's hun het geld teruggegeven hadden
dat ze hen schuldig .waren. Maar de tijd
'ging voorbij en ze kregen geen geld.
De jonge man Was vroolijk, goed en
vreedzaam als donSimone. Ais Annesa
lief en opgewekt was, wat zeldzaam ge
beurde, noemde hij kaar. mijn blondine)
en als zij somber en teroggetrokkem Was en
den (geboete® daig dim mond niet open deed,
noemde bij haar mnjdoïe "(zto^gster).
„Zoon van den heiligen Antonius", zei
oom Cosimu, je kenf 'tSandijnsche spreek
woord „Stille stroom loopt over de Oevers.''!
Annesa begon langzamerhand niet meer,
in God te gelooven, omdat baar weldoeners
hoe lariger hoe meer achteruit gingen- Zoo'nl
slechte God kon immers niet bestaan, d<f
Dedierehi's hadden hem altijd aangebeden,
gevreesd en zich stipt aan zijn geboden ge
houden. Nu beloonde Hij hen met allerlei;
ongelukken. i -i
Maar opeens kreeg God medelijden maf;
de familie, die zoolang in de beproeving
was geweest Een oud, gierig familielid, di»ej
in den Ktinioorlog was geweest waar hij
oen been had verloren, vroeg aan de De»
hercltis of zo hem bij zich in huis Wilden
opnemen. Ifij zou zooveel per maand betalen;
en zijn testament ten voordeel© van Rosa
maken. Hij Was oud, leed aan asthma föu
was bang om bestelen te wonden. Paulu,
iiiold met van hem; te vergeefs had hij Stent
dikwijls geid ter leen gevraagd, maar hij
was niet tegen zijn komst in het huis. jSt
oom Zua kwam en nam zijn plaats jiaast Bei
.wee grootvaders, dio gewoon waren,
's avonds een luchtje te scheppen vóÖr de
'.Iraatdotir, zooals twee oude wakende leeu-,
wen op den drempel van de ruïne van een;
lietoovcrd paleis. De voorbijgangers luister*
len naar do beschouwingen en dit ge
babbel van de drie oude mannen, en noem
den hen „de drie wijzen met vijf bemen.'f
'[Wor'dt vervólgd)*
„T,,
i v -
*-„s
;7%
J-J
i
Beis.
■Ni
