I-Jaargang, ^0m 0e oorlog. DE klimop; 1 1 wt m h B Donderdag 1 Maart 1917 No. 15384 m i -if i" ftftl end- 'ordt ia T|De» courant verschijnt 4 a gei ij Je 3, mat uitzondering van Zon- en Feestdagen. 'Prijs per kw&rtaal; Voer S ch Led am oh Vl-aa r di n gep mM >nK ets. incassokosten f 1.30franco per pot f 1.75. Prijs per week:. Voor 'Schiedam en Vlaardingen 10 IAfzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. :n met inbegrip ran cent. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een Btu aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. lil (hoek Korte Ilaven). Prijs der A d v«r ten tiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel meel 20 cents. Reelaross 40 cent per regeL Incassokosten 5 cents. Grootc letters naai; de plaats die zij innemen. - - Ad ver te.n 11 n hij 'abonnement op voordeelige voorwaarden. ïarierea hiervan zijn-gratis aan het Bureau te bekomen. Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor poetkwifantiöa 10 cent Dagelijks worden zoogenaamd# kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge- •geven, slechts 2 maal berekend. Intercommunale Telefoon No. 108. BUITENLAND. f otetl i0| •j'l i.:i9 Dit den Dnitscïien Rijksdag. Xa de rede van den Rijkskanselier zette ijle Rijksdag de beraadslagingen over de begrooting voort. Verschillende sprekers 'voerden het woord. - Schiffer (Nat.-Hb.) zeide: Wij gaan een zwaren strijd en nieuwe oilers tege moet. Maar daarom wordt niet gewankeld. Er. hcerscht slechts heilige ernst. Aldus begroette het volk den onbeperklen duik bootenoorlog zonder de geweldige verant woordelijkheid te miskennen. Toen de be slissing viel, ging er een verademing en gevoel van opluchting door het geheele volk. Ons vredesaanbod verviel door de afwij zing ervan; bij de vredesvoorwaarden zal de schadeloosstelling een rol spelen, al is onze economische kracht zoo groot, dat wij ook zonder, schadevergoeding niet te gronde zouden gaan. 's Kanseliers woorden over de resultaten van den duikbooten oorlog geven fier - vertrouwen op dit wa pen. Wij betreuren, dat neutrale schepen té gronde gaan, maar ons treft geen schuld. Dat is in de jongste gevallen afdoende ['vastgesteld. Nog sterker dan het aantal r vernietigde schepen is de middellijke wer king. Schrik waart door de wereld en ver lamt den toevoer voor den" vijand. Ik ben de laatste om een breuk met Amerika te onderschatten, maar ook daar is, zooals in dezen oorlog bleek, niet alles ia- orde Amerika stelde zich niet op den bodem van het recht (instemming). Aan het Ame rikaansche optreden ontbreekt niet alleen het recht, maar ook -het welslagen. Wil son voelde zich gekrenkt, toen wij, zonder hem te vragen, den duikbootenoorlog in richtten. Hij had geen succes, toen de neu tralen niet aan zijn zijde" traden. Do Ame rikaansche nota, liet met-ontvangen en niet 'laten gaan van den Oostenrijkschen ambas sadeur spreken niet van een duidelijke poli tiek, maai' een onzeker weifelen. Wat ook moge komen, wij zijn erop voor bereid en gewapend. Oostenrijks houding verontrust ons geejisziris, van zijn honds trouw zijn wij diep doordrongen, Tusschen ons bestaat slechts één front, d;it aan den vijand ontbreekt; Ons verbindt geen ge meenschappelijke haat, maar gemeenschap pelijk belang. Wij leerden te zumen te stre ven, en zullen-leeren te zanten te leven. Maar inbreuk op de zelfstandigheid van ieder is uitgesloten. In zijn antwoord op desbetreffende- vra gen-van Wcstarp ©n Schiffer antwoordde de minister van bu i tenian dsche zpken, Zimmermann, dat mët Denemar ken onderhandelingen zijn aangeknoopt over .een levensmiddelenverdrag. Door een indiscretie van de Deensche pers is dit hekend geworden. Voor do vrees, dat de afsperring door deze overeenkomst op de een of andere wijze zou lijden, bestaat vol gens den .minister geen grond. Omtrent de onderhandelingen met Ame rika deelde Zimmermann, het volgende mede: Den 8sten Febr. ontving de Duitsche regeering door bemiddeling vandon Zwit- serschen gezant te Washington, dié na het Roman naar het Italiaansch van GRAZHA DELEDDA. yertrek van den Duitschen ambassadeur nemen de verantwoordelijkheid van den ver- belast werd met de behartiging der belan- scherpten duikhootenoorlog" op ons; Wij gen van Duitschors,in de V. S., dat. men in vertrouwen rotsvast op onze vloot, die de Amerika wenschie een oorlog te vermijden, EagelscNe in de havens houdt en op de mits Duitschland bereid zou zijn in die onderzeeërs, die 2orgen zulien, dat de hon- riehting verder te werken. En daar do g©r aan de poorten van Engeland zal klop- Duitsche regeering gaarne al het mogelijke pon.» Ook deze spr. betreurde de breuk met wilde doen om een verscherping van het j Amerika en zou gaarne een oorlog met dit conflict met Amerika, dat eigenlijk een eco- j land vermeden zien, maar op den voor- nomische bondgenoot van Duitschland grcnd staat voor hem,, dat Duitschland" blijft 10) •Oom Ziu hijgde en zei veel kwaad van „de jongelui van onze dagen" en bedoelde daarmee Paulu; don Simone Was ook van opinie, dat Paulu zich geruïneerd had, om dat hij God .nooit, gevreesd had, maar oont 'Cosimu; met Rosa op zijn knie pers-tte do lippen ep elkaar en verdedigde „de jongelui van onze dagen." ;l; „Wij zijn allen jong geweest e'n wij heb hen onze fouten begaan. De Heer lieeft ge zegd: „Wié zonder zonden is. wtorpe den eersten steen." Wio bedoel je daarmee?" schreeuwde' de oude, zieks man, de medaille uit zijn harige borst halende. „Kijk hiér; zié je ze, of zie je zo niet, deze medaille? Spiegel jij' jr. _.ér in ,'ils in een spiegel." Don Simone deed 'iet of hij zich. cr in sptag 'de, zette zijn. muts recht en zei: Bi^urirjk is dié spiegel niet, erg schoon." -E» oom Cosimu riep uit: „Maar zoorl den heiligen Antonius, .wie spreek Ij .-var. -ou Zua Decho? Maar zie, het is juist degve die zonder zonde is' die den eersten; [.ston. riaar den zondaar werpt Wie zonder zorule is, heeft geen medelijden, heeft geen- ■JiKt'olijideiu Erf danj vertélde oom Zu,a' zijn o'orlojgfe- moest zijn, te vermijden, nam zij het voor stel in overweging. Maar al zou men gaarne een tegemoetkomende houding jegens Ame rika aannemen, de afsperring van Enge land moest gehandhaafd blijven. Derhalve antwoordde de minister, dat Duitschland bereid was tot onderhandelingen, maar dat •ie versperring ongewijzigd zou blijven. Dit antwoord werd door den Zwitserschen ge zant aan de Amerikaansche regeering over gebracht, die harerzijds verklaarde, dat zij gaarne verder onderhandelen zou, wanneer Duitschland zijn huidig standpunt verliet. Dit zou echter gelijk hebben gestaan met het opgeven van don verscherpten duik- buitenoorlog en daardoor konden de onder handelingen, reeds voor zij eigenlijk begon nen waren, als beëindigd beschouwd wor den. l v Omtrent de torpedeering der Ne- d e r 1 a n d S c h e schepen zeide de mi nister: „Schiffer heeft zijn leedwezen be tuigd omtrent het gebeurde metde Ne- derlandscbe schepen. Ik sluit mij aan bij die betuiging. Van pnze zijde is niets nage laten om het fe verhinderen; in geen ge val treft de keizerlijke,regeering schuld. De Nederlandsche rceders wenschlen be grijpelijkerwijze, dat hun schepen uit Engel- sche havens wegkwamen. Men had hun eerst den lOden Febr. is uitzicht gesteld, als wanneer zij met volledige zekerheid konden uitvaren. Zij waren toen echter vermoedelijk,nog niet reisvaardig. Toen war den hun de data, 22 Febr. en 17 Maart aan gegeven, met do uitdrukkelijke aanwijzing, dat op den eerslgenoemden dag slechts betrekkelijke, op don 17en Maart echter positieve veiligheid werd beloofd. Van be trekkelijke veiligheid moest sprake zijn, om dat het bevel om de Nederlandsche sche pen te laten passeeren, de dnikboófen, daar 'zij onderweg waren, misschien niet zou' bereiken. De marine, deed, toen de Neder landschereeders, niettegenstaande haalde aanmaning, toch besloten, dat' do schepen den 22cn Febr. zouden vertrek ken, 'al het mogelijke om het bevel aan alle onderzeeërs te doen toekomen. Dat scfcë.it niet, gelukt te zijn. Er is echter.nog geen officieelrapport ontvangen omtrent iiet gebeurde, dat, naar het 'schijnt, aan "en Duitschen onderzeeër moet worden toegeschreven. Ik kan niet anders dftA.ncg- .maals mijn leedwezen te kennen geven, dal ■Ie Nederlandsche haridelsrtfnrine deze kostbare schepen heeft verloren. Het ge beurde is een bewijs hoe gevaarlijk het bevaren van het versperde gebied is. Ik'uit nogmaals den wensch, dat de neu trale scheepvaart zal staken en de schepen opleggen. Zij zou daarmede haar belangen dienen en er krachtig toe bijdragen, dat, het gewensehle doel, de vrijheid dor zeeën, spoedig wordt bereikt." Daarna was hét woord .aan M er tin (Duitsche fr.) Deze verklaarde: „Wij allen voortbestaan. Naar aanleiding Van de. ver ontwaardiging dervijanden over .den on- derzceërsoorlog, wees Mertin; op mishande lingen van Duitsrihé gevangenen, waarvoor vergelding moet worden geëiscikt. Lede boer (Soc. Dem. Arij Gem.) ver klaarde daarop; dat zijn partij de ©enige 'is, die principieel tegen het geheele stel sel der regeering isri Het Duitsche vredes aanbod was zonder inhoud en do sterke behoort, toch te zeggen wat hij wil. Maar ook zijn partij acht de vredesvoorwaarden van hot Tienvoudig Verhond ongehoord en onmogelijk. Zij 'wil' echter geen annexatie. Polen moet volgens Lede hoer zelf zijn staatswezen, inrichten en. den eisch van ecn- groote oorlogsvergoeding achtte hij onver vulbaar. Aan Scheidernann c.s. die de oor- logscredieten hebben toegestaan, ontzegde hiij het recht met buitenlandsche socialisten overleg te plegen over den vrede en het verselul tusschen den gewonen ep den verscherpten duikbootenoorlog rechtvaar digt, volgens hém geenszins het gevaar voor een oorlog roet Amerika. Minister Iiclf ferich' kwam op te gen de uitlatingen van Ledeboer, die alles wat voor. de andere Duitschers heilig, is, door het slijk had gesleurd. De 'Duitschers verdragen dat, omdat zij' weten, dat hij. slechts een; zeer klein volksgedoeltè, ver tegenwoordigt, de vijanden echter doen het voorkomen alsof zijn moening die- van hét geheele volk is. Doen zij dat ook thans, -dan zal dit tot hun eigen nadeel strekken, daar •hun zal blijken, dat het Duitsche volk nog steeds even vastberaden is als vroeger. De re de.va,ri den rijkskanselier. Begrijpelijker wijze heeft Ven Rat hm ami Hollwfeg's rede in Engeland geen goede pers; De „Westrri. Gaz." merkte op: „Sommigel redevoeringen van den Duitschen rijks'- he'r- fuselier maken op den lezer den indruk, dat zij ©en eigenaardig soort parodieën) •zijn. Wat kan men er anders van denken; als hij diep geroerd en bijna met door tranen /verstikte stem ernstig, bijna plechtig zelfs, verzekert, dat Duitschland de hei- 'ige wetten der inenseheiijkheid hooghoudt Of als hij verzekert, dat Duitschland dd hoogste belangen der neutralen beschermt als hij hun schepen in den grond hoort en zeelieden en passagiers in zee stort Wij kunnen, ons zoo voorstellen hoe onze Duit sche rechtsgeleerd© daar stond, om' de ach terlijke Hollanders duidelijk te maken, dat toen hij hun schepen naar buiten lokte eh ze met torpedo's en bommen in den grond boorde, hij hun eigenlijk een bijzonder groe ten dienst bewees en dat zij, in plaats vart hem daarom lastig te vallen, hun vurige dankbaarheid hadden moeten betuigeiC Hij heeft den Bellgen duidelijk gemaakt, herinneringen, zijn krijkcheh.de stem werd zachter als hij er aan dacht dat Generaal La Marmora hem de hand had gedrukt Maan rijnMierinneringen waren zeer onduidelijk, hij beweerde b.v. dat de mannen van Sar dinië deel hadden genomen aan den slag van) BeÜnclava en tevergeefs herhaalde don Si mone: „Nee. het was de slag van de Cer- naia." „Nee, nee, het was te Bellaclava, ,in den 'zomer in Augustus, maar er Was oen .mist als in (den winter. Al; in, den nacht waren Nvtf op den heuvel onder commando van dien „rooien duivel majoor Corporandi; leert, hem! hit je hoofd, dien naam. Geen lettergreep! moet je verkeerd uitspreken, het vzou een vloek zijn alsof je den naam" van God ver keerd uitsprak.'" R Op cëiï dag viel oom Zua op den gi-ond, coals don Pilimu. Hij stierf niet, maar toon ze hem optilden, was zijn Téohierbeon siij'f: rn hard als de ijzeren stok.'die liet andere been verving. Ze brachten hém, in bei en bij* stond niet., méér. op; Hij werd onver- J.rage!ijk, hij 'verstapte de effecten onder ■zijn liccfdkusseu en vertrouwde ze niel aau de familie toe. Zelfs niet om de interesten !.o ontvangen. 's.Nachts w-ssrd hij schteen- wend wakker cn beweerde flat ze hem wil den bestelenéii hij eisclite dat Annesa in zijn kamer sliep. „- Paulu begon hem te haten; en A-Uncsa haatte lfem omdat.'Paula het deed. En Gantirie liaatte hém omdat zij hem haat ten'. Onder dé menschen, die. jrouw en gehécht aatn dei familie waren gebleven, was Zio Castigu, de oude knecht, die' herder a solus was geworden, d. w. z. dat Hij! zich' een zeker aantal scTSTpen liad aangeschaft en ze voor eigen, rekening hoedde. „Loop dq werdd rond," zei hij met lic- wondëring sprekende van de familiebij wio hij veertig jaar gediend liad, „probeer maar de wereld rond te loopen, je zult geen familie zoo edel en, goed ais de familie l.techercbi ontmoeten." - Don Simone? Als God stierf, zouden de enigolen don Simone voor hun en. onzen God kiezen! Men moét 'zelfs de laarzen van don Simon© eej-biedigen! Op het dorp lachten zo hom. uit; de bode .vroeg' hem eiken keer dat hij, hem ontmoette Wc-inu, i,s onze lieve Heer dood?" Toen Zua Castigu ging biechten, berispte pasteer Virdis hem ook „Zeg niet meer zoo iets-, mijn broeder. Er is maar één God en Hij zal nooit dood gaan, ,ook niet nadat hij ons allen heeft talen, sterven." Maar Zio Castigu hield niel op-met „de edelste familievan de wereld" te roemen. A'nnesa .genoot ook do bewondering ..en het vertrouwen van .Castigu.; Eens vertelde hij haar dat hij verliefd'was op oen mooi on rijilc meisje van liet dorp, en vroeg haar om, een dienst: „Ik wil haar ombrief zenden. Schrijf jij die voor me, blondine. Waarom lach je?" „Omdat' ik geen brief kan sdhrijven .„Pet hindert niet: je bent geen- advo caat! Schrijf maar zoo: „Maria Pasqnala^ mijn hartje, ik bemin je, en als jij ook van mij 'wil houden, zal ik je in een nis zetten." Kom, Annesa, doe mij dat genoe gen; om de -brief te schrijven. Ik zal jé een blad liefdes papier geven, dat -galafc dat, toen hij hun steden vernielde en dq burgers vermoordde, hij dit niet in zijn eigen belang deed, maar slechts om vol inededoogen hun lijden te verkorten doog zijn kort doch krachtig heelkundig werk" Het blad onderzoekt dan wat Engeland Duitschland toch wel gedaan heeft, dat hef met alle middelen bestreden moet worden. De blokkade is groeten deels Dui'schlandd eigen werk. Een groot deel van wat het hu aan levensmiddelen te kort komt, kreeg het vroeger uit dé lauden Waarmede het thans' oorlog voert Van dsf.deel heeft het dus zelf afstand- gedaan, toen het die landen deaj oorlog verklaarde. (Vérder kan een groot deel van het te kort onmiddellijk aangevuld worden, zoodra Duitschland dat-delf wil. In vredestijd pro duceerde Duitschland suiker niet alleen voor zich zelf, maar ook voor een enorme hoe veelheid voor export Waarom heeft het dam hu een zoo groot tekort' Sfi.n suiker Het tekort aan melk is niet het gevolg van, eenige actie dér geallieerden, maar zoo er niet genoeg is voor de kindereu, de zoor gende moeders, de zieken, enz., dan is dal "omdat de melk bewerkt wordt csn uit hél vet nitroglycerine te maken. De geallieerden' dóén niets anders dan beletten, dan bet dooi» deze practijken ontstaande tekort door aan voer van buiten af wordt aangevuld. (Vóór den oorlog heeft Duitschland noodt beweerd, dat zulk een gebruik van de zee macht onwettig is. Het heeft integendeel ver klaard, dat een volk dat zijn zeemacht niet gebruikt, u-vaas handelt Nu echter beweert Duitschland, dat het door nood gedwongen tot een strijdwijze is overgegaan, welke niet alleen mét alle wetten, maar ook met-alle Tnenschelijke instincten in strijd is. Duitschland beweert verbaasd en gegriefd te zijn', omdat het nu' de gevoelens der ge- .-heel© wereld tegen' zich ingenomen heeft, omdat het door de kleine neutralen gehaat Wcrdt en met den grootste 'van hén ernstige moeilijkheden heeft. De onbeperkte duikbootoorlog Gezonken. Het Noorschc s.s. „Normamia", van Sa vannah met 6500 ton phosphaat naar Noor wegen bestemd, is, volgens door de ree- derij van het Noorsche gezantschap uit Lon den ontvangen telegram, in den grond ge hoord. Een deel der bemanning werd gered. Ook het Zweedsche s.s. „Manningham", (2000 ton), 19 Febr, van, Cardiff naar St. Vincent vertrokken, werd, volgens door de reederij ontvangen bericht, .tot zinken ge bracht. Engeland. De afgevaardigde Young vroeg ift fjel Lagerhuis, of de verschillend© neutrale lijnen, die voeren tusschen Skandinavië, Nederland en Engeland, de vaart hadden gestaakt, of Engelsche lijnen vrijheid had-, den om booten te laten loopen ter vervan ging dezer neutrale booten, en of zij, zoo dit geschiedde, thans en na den oorlog, gesteund zouden worden door de Engel sche regeering. naar het h'of zou kunnen gezonden worden." Annesa beloofde den brief te schrijven en Castigu 'bracht htet bewuste blad pa pier, met uitgesneden Kind ©n versierd met oen doorboord hart Maar de declaratie behaalde niet Weit ge- wenisóhte succes. Toen ©on broeder van Maria Pasquale Castigu zag, liep hij Ihém Ha met den prik stok en Castigu vluchtte als een hbfid „wien" vuur voor den neus Wordt gezet." Castigu noodigd© eens zijn vrienden en zijn ex-meesters- in zijn schaapskooi. Oom Cosimu, Paulu en Ahnesa namen de uitnoo- 'digimg aan. De schaapskooi was bijna op den top van den berg Santn Juanne, eén soort vóór-alp; waarbij de Gcunargentu ziel) aansluit en den horizon mot zijn .profie len en zijn zilveren toppen begrenst. Enorme granietrotsen, waarop "Wet mie® een wonderlijk groen en zwart mozaiek' toekende, .volgden do een óp de andere ©n vormden allerlei pyramiden, naalden, geheimzinnige cyclopen-gebouwen. Het was alsof in ©an ver verleden, de tijd van den chaos, ©en strijd was ontstaan tusschen dia rotson en dat enkelen.^er iv. •geslaagd .waren de anderen te o->-erwmnen en dat ze die nu vertrapten en zich als overwinnaars op de azurenachtergrond ver- liiévon. De .eiken en struikgewassen hadden op hun beurt de afgronden zaCbtjos aan gevuld, ze hadden zich' op de rotsen vast gezet en probeerden, evenals de stecnen, de een boven deri ander te klimmen. Op dat tooned van grootheid en myste rie waren alle dingen vreemde verschij ningen en do eenzame menschen, die le ven moesten in aanraking met do rotsen waairan sommige op monsters léken? George Roberts, ondersecretaris van hot ministerie van handel, antwoordde: „Het is eén feit, dat eenige neutrale lijnen de vaart gestaakt hebben, en zoo deze staking aanhoudt, zal het noodig zijn te overwegen hoe in deze het best ten bate van het land gehandeld kan worden." Macedonië. De „Tagesztg." ontleent aan „As Est" hel bericht uit Sofia, dat de toestand der Italiaanschc troepen, die aan het Macedo nische front vechten, sedert de door Duitschland in prnc'ijk gebrachte afsluiting critiek geworden is. De daar gelegerde Ita- liaansche troepen hadden èenigen tijd ge leden versterkingen ontvangen. Hun sterkte is sedert begin Jan. bijna verdubbeld. De l'CT-eesnüddelen-voorraxien voor de versdh© troepen waren gering, en toen de ver scherpte duikbootoorlog verklaard werd, bleven de Italiaansche transporten overzee bijna geheel uit. De Fransche hulp is niet van beteekenis, en van Engelsche hulp merkt men niets. Overigens hoort men ook niets meer van de Russen, die aan dit front samen met Italianen zouden vechten. Amerika. (Volgens bericht uit Halifax, is de „Fr©-, denk VIII" met Becnstorff aan. boord gister avond vertrokken. "De New-Yorksche correspondent van dej „Daily Tel." seint, dat Wilson'en zijn raads lieden het torpedeeren van de „Laconia" ben schouwen als een schending yan-'de belofte) die de Duitsche Regeering aan 'de Vereen^ ti talen heeft afgelegd- na 't gebeurde'met dé „Lusitania" en de „Sussex". Eeai verder on derzoek wordt overbodig geacht en ofschoon het Congres de beslissing biijft houden oven de te nemen maatregelen, zal de regeering onmiddellijk haar hulp verleenen voor 't bewapenen van Amerikaansche nuulbooten. „Do New York Times" schrijft: D© A'méh vikanen moeten thans hun vrijheden veri dedigen, Want het recht om overzeeseh®a< handel te drijven eii de 'zeeën ^-eiLig te be varen maakt deel uit van onze vrijhedenJi Wij kunnen ze alleen prijsgeven, als wjj bekennen een volk te zijn zonder den moed,- ons. zelf te verdedigen, zonder zelf ach tings onteerd en onvrij. Ofschoon elk beseft dat er oorlog kan komen tengevolge van de verdediging deg Amerikaansche rechten, is er nog meenings? vorschil over de .vraag of het beWapenen van schepen wierkelijk het deelnemen, van; Amerika aan den oorlog zal botelkenen. Er zijn In Washington vrijpostig© 'men schen, die openlijk verklaren, dat 'Wilscffij maar een gevaarlijk spel speelt'en de Wash-, inglonsche correspondent van d© „Néwt-Yorld Tribune", verzekert dat slechts een inval in hét land en.'de inneming van dei hoofdstad hem tot oorlog zou, kunnen bfe- wëgjm. I. vsa het Westelijke ftront. Naar Havas meedeelt, wordt de teru'gS todhtsbeweging van de Duitschers voortge zet. Zij lieten opnieuw dorpen en hoogte- stellingen. van onbetwistbare strategisch^ reusachtige visschien, vóór-historische die- ren en met de ziel van den berg, die in dé bosschen fluastèrde, meeïeefdeni, en het suizen, van den wind en hét ruischen; van de bladeren verstonden, deze men schen hadden natuurlijk allerlei legenden verteld en die hadden betrekking op do grilligste en meest mooiste punten vpn dm berg. ''.I' Naast de schaapskooi van' ooin Castigu, niet ver van oen. Mein middeleouwscihl kerkje, zag mon ©en lange rots in dm vorm van, een baar, schuin, neergezet op oen vierkant blok. In dat hoog gelegen graf, dat eert. koizer-péëet niet zoiu gemin acht Nebben!, legde de volksfantasie, een reus door. de dwergen gedood, dié eens don berg bevolkten. De gasten van Castigu, di© onder _de schaduw vani duizendjarig© b'oomen. 'zaten,- die met -huh lanige, grijsachtige lianen op oude mannen mot lange blaarden gelekenj spraken van niets anders dan van deze legenden. Een oud paar, dat na hun trouw dag altijd van h'elzelfd;© bord gegeten had, vortelde de huwelijksreis van een voosrva- der van Paulu: f Hij trouwde met ean dame Van 'Aiitsu.- Van Aritsu naar Barunes werden de jong gehuwden vergezeld door zeven on twin- i tig familieleden, die prachtige bruiine paar, den bereden; de jonggehuwden alleen( bo- icden een witte merrie. Zij gangen over'een. berg, eu toon ze hier kwamen, klonimctn zij op het giraf van den reus, waaruit mm het dorp kan zien, en allen vuurden ia do lucht hun geweren af...Het was als oen gevecht...; 1 (Wordt vervolg^ raf mm v'' •ril m 'li I ■êm r «lil i -• - J, - - - -■ - ISWMWSISSSS^K ntii ida SCHiEOAMSCHE ufjfy - Vak •II - 5 'JT - 's V

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1917 | | pagina 1