De oorlog.
Jaargang,
Zaterdag 30 Juni 1917
No 15484
>1 turner Maat rit DBÏ1 Madsa.
Eerste Blad.
HET VIJFDE WIEL
ill?
«te
Deze courant varsoiiynt dagelijks, met mtzondering Tan Zon- eo Feestdagen.
r- Prijs per kwartaaj: Voor Schiedam en Vlaardingen met mbegri/raa
Jjcfcs. incassokosten 11.30; franco per post f 1.75.
|r Prjjs por week: Voor Schiedam ea Vla&rdingea 10 cent
fAfeonderiijke nummer» 2 ct-nf
>v. Abonnementen marden dagélpa aangenomen,
j&f Advertentien foot het eerstvolgend nummer mioefesi des mtihJapq vóór een
y$ mt aan het Bureau Bezorgd rijn.
Bureau: Lange Haren No. 141 (hook Korte Haven).
Prijs dest Advexteatiën: Ten 16 regels fL 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 40 cent per regel. Incassokosten 5 cents. Groote letters öasa»
de plaats die rij innemen.
AdTertentiën b§ abonnement op voordeeïïge vooswaardea. Taiieva»
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwitanSSa 10 cent
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
vmn 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummer» opga-
gSTca, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Beis-abonnementen.
I/De Administratie van de „Schiedamsche
Courant" is gaarne bereid om tegen verjroe-
ding van porto's aan hare abonné's, die
Ijvoor "korten of langen tijd op reis gaan,
|£da courant aan hun tijdelijk adres te zen-
/'deri. Ook abonnementen voor den tijd van
l een heele of halve maand worden geduren-
de het reisseizoen gesloten.
Bij of krachtens wetten of verorden in-
"gen voorgeschreren en andere oflk-ieele
af- en aankondigingen en kennis-
gevingen van het Gemeentebestuur.
Kostelooze inenting,
Op Vrijdag 6 Juli a.s., des n.m. l1/- uur,
jgKal de gelegenheid zijn opengesteld tof kos
telooze inenting en her-inenting voor do
Ingezetenen, die zich daartoe bij den Ge
meente-geneesheer, Dr. Jr EXDTZ, aan den
Sl-Joris-Doeie, Doeleolein 1, aanmelden.
264/19
BUITENLAND.
Griekenland breekt met
de Centralen.
jWjat de bedoeling der Entente was met
het verjagen, van koning Cons tan tip, die ter
zake van het opgeven der neutraliteit op
zijn stuk Weef staan, is tbans aan geen'
.twijfel zoo die nog mocht hebben be
staan meer onderhevig. Reuter meldt
kalmweg uit Athene, dat hoewel de oor
log nog niet verklaard is, de regeer in g
ach beschouwt in staat van oorlog met
do. CeiRrale mogendheden, sedert het op
treden van de liberate peering, Donder
dag De terugroeping, der diplomatieke ver
tegenwoordigers van Griekenland hij de Cen
trale mogendheden en hun hondgenooten
jis ieder oogenblik te wachten.
lEt Parijs weet Reuter zelfs al te mel
den, dat de nsgeeriflg te Athene aan haar
gezant in Zwitserland de mededeeling heeft
gezonden, mot opdracht ze over te bren1-
feen ïpn de Grieksche delegaties 'te Ber
lijn, Ween en, Sofia en Konstantinopel, dat
Griekenland de betrekkingen met Duifcsch-
door
BEATRICE HERON MAXWELL
i en
FLORENCE E. EASTWICK,
i Niaar het Engelsch'.
i
ret)
„Hjj isbijzonder aardig ,voor mij ge
weest", antwoordde Laurie, „en ik wil
'daar geen misbruik van maken." Hij zweeg,
ter wip mijnheer RridKam een sigaar uit
z§n zak haalde en opstak en mevrouw
Dödham met oogen overvloeiende van
vreugde haar zoon! aanzag, die uit den
'dood tot haar was weergekeerd.
."«Waar ik .met u beiden over wou spre
ken, dat is mij zelf. U hebt nooit een
rwoord van verwijt tot mij gesproken, toch
jvoel-ïk, dat ik' u al die moeilijkheden be
zorgd heb. Ik hen' dien avond Jerugge-
komen omdat ik het portret van ree ver
geten had. Dat weet u natuurlijk."
- «Ja, dat weten wij," gaf zijn vader lang
zaam .toe en het spijt ons natuurlijk, dat
kunnen wij niet ontkennen."
i «Omdat wij dachten dat alles vrijwel in
orde was tusschen jon en Sallie Mauleve-
Aer," voegde mevrouw Rridham er bij.
jteLdurie legde zip hand op haar schouders
.een; oude jongensachtige gewoonte en keek
'Eter .liefdevol aan. „Liefste moeder,'1
'féü* Mj, ,,/dat was een droom van n ep
:ik had- het natuurlijk wel vermoed. Maar
dat zoujn'oodt kunnengebeuren. Zelfs al
ifc Fee niét ontmoet, dan- had ik toch'
e niet wenschea te trouwen. Set n
^jn, Koe bitter weinig geschikt wij vopr
laar. zijn? Wij denken "oyer niets.fèr we--
I 11,1 i
land, Oostenrijk-ÏIcaigarije, Bulgarije en
Turkije heeft verbroken.
Volgens de ,.Terops" zijn gisterochtend,
na door de bevolking met groot e geest-
dnft te zijn. begroet, de Franscbe troe
pen, die gekomen waren om de orde te
helpen handhaven, op verzoek van Teni-
zelos teruggekeerd naar de stellingen, die
zij vroeger hadde-i bezet. .Men verwacht,
dat morgen de eerste afdeeiing Russische
troepen vertrekt om gevoegd te worden
Lij het Oosierioger. Het transport-zal ver
moedelijk twee dagen duren.
V
De breuk tusschen. Griekenland en de
midden rijken, waarop de beschermende"
mogendheden het reeds zoo lang hadden
aangelegd, is nu dan toch,dot stand ge
komen. Venizeios triomfeert De „Daily
Tel." geeft oen relaas van de gebeurte
nissen der laatste dagen, waaruit voor
ieder die lezen, kan, ook wel Wijkt dat
Venizeios feitelijk de zaken regelt en de
koning pas in de tweede plaats komt Im
mers de koning wacht" op Venizeios en
„aanvaardt" diens program. Doch we laten
hier het hoste verhaal volgen, dat Woens
dag II. uit Athene naar Londen werd ge
seind
Venizeios is vanochtend om 10.20 aan
wal gestapt. Twee compagnieën van het
leger van nationale Verdediging zetten te
zamen met troepen der geallieerden, de lan
dingsplaats af. Heel Piraeus was nitgeloo-
pen om den staatsman een geestdriftige
ontvangst te bereiden.
Toen Yemzelos voet aan wal zette, richt
te de burgemeester van Piraeus een toe
spraak tot hem om hem als de redder
des lands te verwelkomen. Een triomfante
lijker terugkomst had Venizeios niet kun
nen verwachten. Hij begaf zich vervolgens
naar zijn automobiel, en gevolgd door een
reeks andere automobielen, waarin zijn Ka
binet, zijn Kretenser lijfgarde, en zijn of
ficieren waren gezeten, reed hij rechtstreeks
naar het paleis te Athene waar de ko
ning, Zaïmis en een geestelijke van de
partij van Venizeios wachtten om den eed
af te leggen.
Langs den weg naren troepen geschaard
van de geallieerden, die het geweer pre
senteerden. Op alle hoeken van de straten
waren wachten geposteerd. De. wegen, die
naar het paleis leidden, waren afgezet door
Kretensische gendarmerie, die in den nacht
tevoren was aangekomen.
Onmiddellijk bij de aankomst aanhet
paleis, bezetten officieren van het Griek
sche Saloniki-leger den ingang, den voor
hof en zelfs de gangen binnen het ge
bouw. De eenigen, bekoorende tot de ko
ninklijke troepen, die mochten blijven, wa
ren twee soldaten van de lijfgarde.
Deze voorzorgen waren noodzakelijk om
tc verhoeden, dat Venizeios door een „on
verzoenlijke" zou worden vermoord.
Bij het intreden van de vorstelijke ver-
„Het is een welopgevoed meisje/ merkte
mevrouw Pridkam. op, „zij kan overal voor
deri dag komen.'-
„Het is èen/wereldseh en oppervlakkig
meisje," zei Laurie. „Moeder, u zou haar
niet graag tot schoondochter gehad heb
ben, dat weet ik-zeker. Er zijn maar twee
dingen in de wereld waar Sallie om geeft:
zichzelf en geld. Ik' heb geen hekel aan
haar, dat niet, maar ik ken haar karakter
en pj trekt mij niet aan. Maar Fee
daar ben ik op het eerste gezicht verliefd
op gewogden."
Hij heek hen' belden aan en zag dat wat
hij zei hun zeer onaangenaam was. Alleen,
de angst "dien-zij pas voojr hem hadden
uitgestaan en de vrees dat een bespreking
van het 'geval hem kwaad zou doen, deed
hen zwijgen.
„Weet u eeu van heiden," ging Laurie
voort, „waar Fee naar toe gegaan is?"
Mijnheer Rridham zweeg, maar znij
vrouw gaf antwoord. „Ik wil liever niets
weten van Felicia Leach. Het spijt mij
alleen maar, .dat ik ooit heb toegestaan
haar hier in bujs te laten komen."
„O, moeder, wees niet zoo hard!" viel
Laurie uit, „vergeet niet waarom ze is
heengegaan. Het is vreesdijk voor mij. Ik
voel mij in' ieder opzicht verantwoordelijk.
Ze is heengegaan om mij "met het ver
keerde idéé, 'dat ze mij daardoor zou red
den. Ze 'was bang te moeten bekennen,
dat ze mij dim avond in de hall hal
gezien, ofschoon '*dat er natuurlijk niet toe
deed."
„Laurie," vroeg mevrouw Pndharn na
een kleine 'pauze, „heb je iemand in de
hall met Kaar aangetroffen?".
„Goede hemel, neen!" Hij keek zijn moe
der verbaasd aaal „"Wiea had. ik moeten
vinjden?" '/'I l 4 -
trekken, nam Venizeios Zaïmis ter zijde en
sprak eenige minuien met hem. Vervolgens
werd h'j aan het hoofd van zijn ministe
rie tot den Koning toegelaten, die, in het
Grieksche kapiteinsuniform/ behoudens een
aide-deeamp, geheel alleen was. Bijstond
rechtop, bleek, en met teekenen van groote
gemoedsbeweging gaf hij ieder van de mi
nisters de hand. Hg sprak alleen den ge-
braihelijken groet uit.
De geestelijke verrichtte vervolgens de
eedafneming. Zaïmis vertrok onmiddellijk,
nadat het geschied was. Koning Alexander
bleef toen alleen met zijn nieuwe regee
ring. maar het onderhoud duurde slechts
vijf minuten.
Venizeios ging er onnuddclhjk toe over
dea Koning kennis te geven van zijn besluit
<jm 3e op 13 Juni 1915 ontbonden Kaïner
weer bijeen te roepen. Die Kamer zal
later weer op haar beurt ontbonden wor
den. tot het houden van een verkiezing
van een constitutioneel parlement dat zal
beslissen over het toekomstige regeering-
stelsel.
De Koning, die zichtbaar diep bewogen
was. antwoordde op zachten toon: „Ja ik
ken uw program en ik aanvaard het". Dit
is al wat er tusschen dea Koning en Ve
nizeios is voorgevallen. Toen Venizeios het
paleis had verlaten, reed hij met zijn. ge
volg naar het Ilutel de Grande Bretagne,
vaar hij voorloopig blijft. Er verzamelde
zich voor het hotel een groote menschen-
menigte, die voor Venizeios juichten. Hun
gejuich werd zóó druigend, dat hij op het
baleen moest komen om te bedanken.
De vrees voor wat er misschien in Athene
zou kunnen voorvallen, is door de ge
beurtenissen gelogenstraft. De terugkeer an
Venizeios heeft plaats gevonden zonder dat
een van de vreeselijke dingen is geschied,
die waren voorspeld.
Venizeios is er van overtuigd, dat ook
de laatste nog overgebleven moeilijkheid,
die van de Peloponnesus, «pocdig zul zijn
geregeld. Bovendien verwacht hij binnen
zeer korten tijd te kunnen meededen. dal
de troepen der geallieerden, die op het
oogenblik Griekenland bezet houden, naar
het front kunnen worden teruggezonden.
Waarschijnlijk zal hij zelf in minder dun
twee maanden in staat zijn. dat Tront te
versterken met een nieuwe, aanzienlijke
troepenmacht.
De „Daily Chron verneemt cLd. Woens
dag uit Athene, dat Venizeios, in een toe
spraak tot een Kretenzisch regiment dut
dien avond uit Salomki was gekomen, op
felle wijze de vorige regeering had aange
klaagd. Hij legde den nadruk op de nood
zakelijkheid van het spoedige herstel der
eenheid van den Grïefcjchen staat. Voorts
verklaarde hij formeel, dat de ware plaats
voor Griekenland was naast d<\ Eutente-
Hiogendbedcn. Ten slotte zeidc hij, voorstan
der te wezen van een democratische mo
narchie.
„Dat is juist jwat wij weten wilden. Is
het nooit bij je opekoriicn dat zij en
.iemand anders daar geweest varen voor
dat je kwam dat de andere, man zich
verborgen had, terwijl jij met haar praatte
en dat zij hem later ook uitgelaten hoeft?"
„Moeder, waarom doet n die buitenge
wone vragen? Heeft iemand u te kennen
gegeven, dat er zooiets gebeurd is?"
„Er zijn praatjes geweest," antwoordde
mevrouw Pridhani vaag. „Miss Leacli heeft
zich zoo bijzonder vreemd gedragen, dal
het bij mij opkwam of zij ook iemand an
ders wou helpen, onder voorwendsel, dat
ze jou beschermen;, wou."
Dat was een nieuw en schokkend ge
zichtspunt voor Laurie. Hij overwoog het
zorgvuldig in zijn geest Toen zei hij: „Dit
maakt het te noodzakelijker, dat ik haar
dadelijk moet trachten to vinden. Ik zal
daartoe niets onbeproefd laten."
Zijn stem klonk zeer mat en zrja gezicht
zag er vertrokken uit Mevroum Rridbam's
gemoed werd met twijfel vervuld.
Een oogenblik wenschte ze dat Feliöa
bij hen was; niettegenstaande de folterende
gedachte, dat Laurie er dan op zou aandrin
gen mét liaar te trouwen.
Het aas „gal en alsem" voor haar te
denken aan de mogelijkheid, dat (lit meisje
met Laurie den titel zou en-en dio ko
men zou hét kroonjuweel yan haar
leven.
„Ik ben van plan morgen naar de stad tó
gaan. Vader, wilt u mij de auto laten
gebruiken?"
/Mijnheer Pridbam klopte do aseh van
zijn sigaar. „Natuurlijk, als je er op staat
jongen, dan, moet je gaan, maar ik wou lio-
verjdat je het nog oen paar dagen, uïisteide,
Een rede Tan Lloyd George.
Gisteren heeft de Britscbe eerste mi
nister. Llord George, te Glasgow, ter ge-
legenh id zijner benoem ine tot eere-hurger
dier stad, een redevoering gehouden, waar
aan wij o. m. het volgende ont e:-u:*n-
Gij zult mij vragen, welke vorderin
gen wij maken. Ik zal u zeggen wat mijn
meening H lederen daa breng ik d<-or.
overladen met de vcrwAkc-' i een. nioeil ïjh-
heden en bezorg flreid vre-ike dit gewc-liige
werk medebrengt. Maar desondanks gwov-J
ik. dat wij deze moeibjkkedea te boven zul
len komen, als wij slechts taaf vo'hoaden.
"Wat op het Westelijk front is ge
schied. toont, hoe het dit jaar bad kun
nen zijn, ate alle geallieerde- strijdkrachten
waren gereed geweest om van al 1e zij len
druk mt te oefenen. De opleiding, de or-
larine en de uitrusting van ons leger zijn
oneindig beter dan zij out rijn geweest.
De Britscbe strijdmachten zijn thans in het
bezit van de uitmuntemiste w.-rktumen om
loopgraven ineen te stampen.
"Wat den militairen toestand be
treft, deze is dit jaar ongel"wijf--ld gevrij
zigd door de merkwaardige gebeurtenissen
m Ruslard. tijdelijk in ons nadel. maar
op den duur in ons 'voordeel.
Rusland is thans vrij, verlost van de
banden en als de verwarring voorbi, zal
zijn, dan zal Iru machtiger, gewei lurr zijn
dan ooit. Inüreschen m 'eten Frankrijk. Ita
lië ea Groot Britarmlë het gi c.-te deel
van den last dragen. Zoo Eng-Iand zich
niet zoo krachtig had ingespannen, dan
zouden de demoeraiiën der wereld door
een ramp getroffen zip. Groot Bnlarnilë
heeft zich met al zyn kracht in de bres
gesteld en heeft opnieuw Europa en de
menschelijbe vrijheid gered.
3fair nu wordt Rusland met den dag
krachtig» r. Het hoeft een bekwame regeo--
"ring een bekwamere dan hef goII heeft
gehad en zijn kracht zal in de Die-
komst groeien door de vrijheid. Ea Anre-
tifea, dat altijd de steunpilaar en de hulp
der vrijheid is geweest, begint thans zijn
dappere zonen te zenden naax de slag-
weiden van Europa, om zich te «charen
onder de banier der vrrfie-id. Daarom is
de overwinning zekerder en za] zij volle
diger zijn. dan wij gehoopt hebben.
Ik aarzel niet te zegsen, dat als wij allen
ons best doen. de Duitsche onderzee,
ors een bijna even groote mislukking zul
len blijken te zijn als de Duitsche Zeppe
iins." Misschien zal Engeland minder
tarwe en meer gerst en rogge moeten eten
en zal de bevolking uit desa vos lings-
middelen de kracht moeten putten om
den oorlog voort te zetten. Zoo wij niets
verspillen, zullen wij niet verhongeren.
Wij zijn erm ges'aagd onze leVensmidlebn-
productie te vergrooten en hebben een
groot scheepvaart-programma uitgewerkt,
zoowel voor den strijd als voor den trans
portdienst. Als alle patroons met vereen
de krachten trekken, tezamen trekken met
inspanning van alle krachten, dan zulten
zij ons er'door trekken.
Het leger is on o venvinnelijkHet kan
niet verslagen wonden. Het leger is nu het
volk. Het moreel der natie moet hoog ge
houden worden. Nergens zie ik verslapping
Selina, kan jij niet met dm jongen rode-
neeren en hem overtuigen? Ik schijn geen
invloed op hem te hebbcu."
Hij liep gemelijk "weg en Laurie bleef
zwijgend zitten totdat hij uit het gezicht
was. 1
„Moeder, wilt u mij niet vertrouwen?"
Hij sprak heel vriendelijk en Selina Pnd-
hara kon geen weerstand bieden aan zijn
verzoek, het vooroordeel, dat haar ver-
bindde, maakte haar echter onaangenaam
en piaid.
„Nu je er zoo op aandringt Laurie, moet
ik het je dan maar vertellen. Miss Loach
is naar Amerika gegaan. Zij vertrok van
hier den dag na je ongeluk en ging naar
Londen. Daar word zij opgewacht door
den heer Maubverer en zij reisden samen
onder aangenomen namen naar New-York.
Dsat is het eenige, wat ik je verte!kir
kan, maar mij dunkt de feiten spreken
voor zichzelf." 1
Na deze aankondiging stond mevrouw
Pridbam met groote waardigheid van haar
stoel op en ging door een glazen deur
het huis in.
Laurie bleef voor zich uit staren, ver
stomd, maar niet overtuigd. Baar kwam
Theo aan, met twee jonge terriers in haar
armen. t
„Zijn het geen snoesjes? Hé Laurie, wat
is er? Heb je het land, ouwe jongen?
Ik hoordé moeder tegen je blaten als een
oud schaap, dat-haar lam verloren heeft."
Laurie nam geen notitie van Theo's po
gingen tot grappen. „Hoor eens Theo, mis
schien kan jij mij wel helpen. Je bent een;
heerlijke: kameraad om tot zuster.te hebben.
of luiheid. Er is één man, die zoo hard
werkt ais eenig man in dit land. Bat is de
koamgJ*
Na deze woorden van dea premier daver
den herhaaldelijk luidruchtige toejuichin
gen door de zaal. Alle aanwezigen stonden
op en. begeleid door het orgel, zongen zjj
met geestdrift het volkslied, waarna zij
opnieuw juichten.
Sprekend over het vredesvraag
stuk zeide Lloyd George: Naar mijn oor-
<2ee; zal deze oorlog eindigen wanneer de
geallieerde mogendheden het doel hebben
bereikt, dat zij zich gesie'd hebben, toon
zij de uitdaging, welke Btritschland de be
schaving toegeworpen heeft, aannamen^
Dan zal de oorlog eindigen; maar als hij
ook stechts c«n uur vroeger eindigt, dan
zal dit da grootste ramp zijn. Welke da
menschhetd "ooit heeft getroffen. Ik hoor
somimge lieden zeggen, dat Buitschland.
berend is ons voldoening en vrede te schen
ken. tYij kunnen thans ongetwijfeld tegen
een zekeren prip vrede krijgen, #vant
Duitschlaad heeft den vrede noodig. Maar
dat zou een vrede zijn die Buitschland het
economische en ander beheer zou geven'
over de landen die bet overvallen heeft.-
Dc beste waarborg voor den vrede is ge
legen. in de de-moeraüseoring van de Duit
sche regecring. Xieniand wil het Duitsche
volk een regeanngsvorm voorschrijvesa;
maar met rem democratisch Duitschland
zouden wij kunnen onderhandelen in een
geheel anderen geest, houding en gemoeds*
toestand, dan met het Duitschimul. dat
beheerscht wordt door den agiessieven,-
arroganten geest van. het Pruisische mili
tarisme. De geallieerde regeeringen zuEesn
wijs handelen, door in hun aJgemeauej
houding ten opzidite van de vredesvoor
waarden, dit onderscheid te maken.
Europa, aldus eindigde Llovd George,
woidt weder gedrenkt met faet bloed van
zijn dapperste en beste zone®. Maar ver
geet mot de grootsck» reeks van heilige
zaken. Het zijn mijlpalen op den weg naar,
de emancipatie der raenschheid. Ik doe
een beroep op hét Volk van dit land,
om voort te gaan met strijden voor het
groote doei: „internationale rechten en in
ternationale recbtvaaidigheid", opdat nooit
wedc-r liet ruwe geweld zetele op den troon
der rechtvaardigheid, noch- barbaarsehe
kracht den scepter der vrijheid voere."
Yan het Westelijke front.
Naar Ilaig meldt; gaan de EngelsciK-ei
weer vooruit „Donderdag in den voor
nacht namen wij de voorste stelling van
den vijand ten Z. en ton W van Oppy op
eea front van ongeveer 2000 yard. Wij be
reikten volkomen wat v ij ons ten doel
hadden gesteld. Wij maakten oen aantal
k ijesgevangenen en veroverden mitrail
leurs Voor zoover bekend is, werden 247
man gevangen genomen ca 12 mitrailleurs
buitgemaakt
IVij bleven veld winnen op oen breed
front ten Z. van de Souehez"en rijn Avion
Lin a eng cd ro ng-eaDaar werden Wt-dcrom
Duitschers gevangen genomen en zes mi
trailleurs buitgemaakt
Een vijandelijke afdeeling werd ten N.
Zeg mij alles en alles wat je vare Feet
weet. Moeder tracht uit te maken, dat
zij er met Tubby 3Iauleverer is van door
gegaan, naar New-York."
„O hoo schandalig 1 Er is geen woord,
van waar, Laurie, je zult zwijgen, niet
naar, ik zal jé dan dc heele geschiedenis
vertellen. Als moeder hot wist zou ze dol
wonden, maar liet sprak van zelf, vond
ik, ik ben naar de stad gegaan om hen
naar den trein te brengen naar Amerika
Janet Speer, Fee, Tubby en de rest."
„De rest, wie zijn dat?"
„Een comedietroep. Ach ja, je wteoü
er natuurlijk niets van. Janet en Fee zijn
beiden bij hePlooneet gegaanze vervullen
een rol in „The Prinoesse and the Taxi".
Tubby za! er ook een rol in krijgen,"
„Tubby 1?" Laurie barstte in lachen uit,
do eerste gezonde lach die sedert langen,
tijd over zija lippen was gekomen. „Tub
by Mauleverer op het tooneol! Groote he
mel 1 dat was prachtig!"
„Ja, is het niet bespottelijk? Maar bij
zat Icelijk in de schuld 'en toen dit hém -,
wend aangeboden vond hij Ket niet kwaad
het aan te nemen, om oen kleinigheid te
verdienen, weet je. *t Idee van moeder,
om te beweren, dat hij met Fee ig wiegge-
loopoaf Dat is nog 't mooiste van alles
Ik ben benieuwd wat zij nu, weten- zal zeg-_
gen! Je Wejet toch wel dat Tubby mijn
bijzondere Mi end is?" J
(Wordt vervolgd^
SCHIEDAIVISCHE
'if
rè#
