Pe oorlot
M
il
iff Jaargang.
Vrijdag 28 September 1917
No. 15561
Een man's werk.
Dée cou.aat verschijat dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
kwartaal VoerS c h i e d a m en V1 a a r d i a ge n met inbegrip ran
Sets- incassokosten f130; franco per post fl.75.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advèrtentién voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan bet Bureau bezorgd zij'n.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels £1. 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 10 cent per regel, incassokosten 6 cents. Groote letters naar
de plaats die zij innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwitantiên 10 cent
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge
geven, slechts 2 maai berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
pij of krachtens wetten of verordenin
gen voorgeschreven en andere officieele
if.'en aankondigingen en kennis
gevingen van kei Gemeentebestuur.
Het Hoofd van het Gemeentebestuur van
Schiedam, *r
brengt ter algemeene kennis, dat, Ier
voldoening aan art. 28 der Woningwet.,
op beden ter Gemeentesecretarie Af-
deeling A ten Raadhuize, is nederge
legd^ten einde aldaar voor een ieder ter
inzage te liggen:
het door,den Gemeenteraad in zijne open-
ham, vergadering van 25 September j.l.
vastgestelde plan van uitbreiding voor het
Oostelijk- deel der Gemeente, ter vervan
ging van- dat, vastgesteld bij raadsbesluit
van 8 October 1912, goedgekeurd door de
Gedeputeerde Staten der Provincie Zuid-
Holland den 3den Maart 1913, met uilvoe
rige kaarten en grondteekemngen.
Schiedam, den 27sten September 1917.
Hinderwet,
Op den 27en September 1917 is vergun
ning .verleend aan:
le. JteA. PERSOON, tot het uitbreiden
zijner bakkerij door bijplaatsing van een
oven in het pand Vlaardingerstraat no. 3,
kadaster sectie C no. 235
2e.' 'de firma GERRs. VAN NOORTWIJK.
tot het oprichten van, een boek-, courant
en handelsdrukkerij in het pand Schie no.
21, kadaster sectie B no. 1726, gedreven
door 8 electromotoren van totaal 12 P.K.;
3e. J. MUUS, te Rotterdam, tot het op<-
richten van een zeepziederij tot het vervaar
digen van harde zeep in het pand KinJer-
buurt no. 14, kadaster sectie A no. 471.
826/47
BUITENLAND.
Fngeland.
De ex-premier Asquith heeft te Leeds
een uitvoerige rede gehouden, die van his
torische beteeken is is, omdat zij in-naam
der natie gehouden werd.
Daarom is zij te beschouwen als ant
woord aan den Paus en aan den Duitschen
Rijkskanselier, en zijn wij weer een stuk
verder in de richting van den vrede ge-
kanen. We ontleenen er het volgende aan
De oud-premier begon met de verkla
ring, dat de campagne, op touw gezet door
een commissie, waarin alle partijen, ver
tegenwoordigd zijn om aan de natie, nu
het- vierde oorlogsjaar is ingetreden, een
helder begrip bij te brengen van de oor
logsdoeleinden,, geenszins een nieuwe vorm
van propaganda is.
„Laten wij," zoo sprak Asquith, „be
ginnen met een stelling, die misschien para
doxaal klinkt. Wij strijden voor vrede, voor
den vrede voor de wereld. Men behoeft
Roman van SILAS K, HOCKING,
Uit het Engelseh vertaald.
21)
Jane was waakzaam en op haar hoede.-
Zij liet Adela bijna geheel ,aa,n de zorg
^ini fried de verpleegster over, de
huishoudelijke zaken legden voldoende be-
T °P haar tijd, Winifred merkte echter
spoedig ep, dat zij steeds meer aandacht
®honk aan haar uiterlijk en wist de reden
daarvan onmiddellijk te raden. Somtijds
was 7-Ü- benieuwd te wéten of lord Im-
Pcy werkelijk werk van haar maakte. Het
Wheep Redelijkerwijze nauwelijks aan to
- dat hij zoo vpr met zijn auto
zou gaan en op zulke geregelde tijden ol-
°ia naar A de la's toestand te ïnfor-
- meemn. Dok hadden zijn bezoekén af en
ai11S geduurd en had hij niemand an-
f3 sériën dan Jane. Ha gevolgtrekking
4 'eenvoudig genoeg.
IfiV -0C^1 S(riieen Jane in Haar oog teigen-
j^ met de soort vrouw te wezen (die
trptv Van imPey's type kon aai*
'mon tn-" ^aar ovor iemand's smaak kan
pordeelen; vooral niet over den
wiit man:- Stoten doen dik-
- kéuze; dTie' men niet zou' VetT-
G vJir trimwéta; eetaj vrouw, die niet
•fRa,st.' Dè natuur hóeft eenf eigen-
m^ier om Tiaar yoprbescbikt doel
waarlijk nog niet, zooals ik de vorige week
he gedaan, de Fransche en Vlaamsohe
oorlogsvelden bezocht en daar 'de ellende
van den oorlog van nabij gezien te hebben,
om te beseffen, dat de menschheid op dit
oogenblik geen liooger belang heeft dan
vrede.
Een voorbeeld van de dwaasheid Van
transacties is hel verdrag van 1871, toen
het zegevierende Duitschland erop stond,
het overwonnen Fiankrijk te verminken
door tegen den wil der bewoners het dc
provincies Elzas en Lotharingen te ont
rukken. Deze daad van brutaal en kort
zichlig geweld, waartegen Europa bad be-
hooren te protesteeren, is de eerste, maar
natuurlijk niet de eanige reden van tien
wedloop in bewapening, die gedurende 40
jaren voor het uitbreken van den huldigen
oorlog tusschen do groote naties is gehou
den,
In dit verhand zij herinnerd aan heil
feit, dat de twee grootste mannen in
Duitschland, Bismarck en Motke, ieder op
verschillend, standpunt de gevolgen vooi-
zien schijnen, te hebben. Bismardk leed niet
•aan overmaat van gemoedsbezwaren; er
zijn echter aanwijzingen, dat hij verstandig
genoeg was om te verwachten, dat de
politiek van annexatie niet alleen een mis
daad was liaarover zou hij zich mis
schien heengezet hebben maar een fout
Wij weten dat hij ertoe overhelde Frankrijk
Metz te-laten houden. Tot Bush zeide hij:
„Ik heb niet,gaarne zooveel Franschen in
ons huis."
Is er eenige reden, om te veronderstellen]
dat Duitschland er iets uit geleerl heeft?.
Eenige dagen geleden is het antwoorl van
de'n rijkskanselier op da nota van iden Paus
gepubliceerd. Het loopt over van nevelach
tige en zalvende algemeenheden. De Duit
sche regeering verklaart daarin, dat zij bij
zondere sympathie gevoelt voor de overtui
ging valn den Paus, dat in lie toekomst de
materieel© macht der wapens zal moeten
onderdoen, voor lie materieele macht van
het recht.
Is Duitschland bereid terug te geven, wat
het Frankrijk heeft ontnomen? Of om nog
eens de vraag te stellen, die ik vroeger
reeds deal en die nog steeds onbeantwoord
is gebleven: Is het bereid aan. België zijn
volledige politieke en economische onafhan
kelijkheid terug te ^jeven, zonder beper
kingen of voorbehoud en met zulk een
volledige schadeloosstelling als een bloot
materieele vergoeding kan zijn voor de
verwoesting van het la,nd en het lijden
dei- bevolking? Een, beslist antwoord, llat
in een paar volzinnen op vragen als deze
gegeven kan, worden, zou op dit oogen
blik opwegen tegen, een geboete kolom
vrome algemeenheden.
Asquith zet dan vervolgens uiteen, dat
nooit het-streven der geallieerden is gé
weest Duitschland te vernietigen of het
Duitsche volk blijvend te Vernederen.
„Ik ga over tot de positieve zijde van
dio zaak en in dit opziebt heeft do vrede,
le bereiken. i l
Terwijl dit alles door haar hoofd gin?-
hoorde zij het geluid van voetstappen voor
zich en opkijkend stond zij van, aange
zicht tot aangezicht tegenover den man
in kwestie. i i I i
Hij had haar gezien, voordat zij hem
zag en dus was de verrassing geheel aan
haar kant. j i I i
„U schijnt verbaasd mij hien te zien?"
vroeg hij", terwijl een lief blosje haar wan
gen overtoog. i
„Maar 't is u niet .onaangenaam, hoop*
ik?"
„Hjoe zoo Neen, natuurlijk' niet. Waar
om zou ik het onaangenaam vinden?"
„U verliet ons onlangs 's avonds zoo
opeens. U scheen wat ontstemd ovet iels."
„Ik wou liever niet feihgeu, want ik
was" moe en had mij niet geoefend."
„En toch zong u verrukkelijk."-
„Is 't waar? Jtfet is vriendelijk; van u.
dat te zeggen. Mag ,n graag complimen
tjes geven?" f
„Gewoonlijk niet," en hij glimlachte
weer. „Bovendien, waarom beschuldigt u
mij' van complimentjes maken,?" i
„Omdat ik- heel slecht zóng."
„Dan zou ik gaarne het genoegen; sma
ken u goed 'te hooren zingen."
„Is dat weer als êen compliment be
doeld?"
„Volstrekt niet. TT is 'de laatste jiersoon
in.de Svereld, bij wie ik aan complimen
tjes denken 'zou."
„Is dal 'zoo?"- En 'zij keek hem glim
lachend recht in de oqgen.
Hjrj aarzelde én zei toen: „Het komt
mij voor, dat u geen Koogen dqnk' vap
mij heeft, bliss Willoughby." t
voor welken wij strijden, tWee doeleinden,
één onmiddellijk en één voor later. Geen
van beide mag echter buiten beschouwing
blijven. De eerste is niet bet herstel van
den status quo, met de herleving in ver
anderden vorm van hetgeen het evenwicht
der macht werd genoemd, maar vervanging
van beid© door een internationaal stelsel,
in hetwelk plaats zal zijn voor groote en
kleine staten en onder hetwelk beide ge
lijkelijk zekier kunnen zijn stevig ie staan
len zich onafhankelijk te kunnen ontwik
kelen. Ik neem als iets van zelfsprebemds,
de ontruiming aan van de bezette gebie
den van Frankrijk en Rusland.
Be kom thans ffcot leen tweede niet min
der belangrijk aspect van de zaak, wan
neer wij pogen een voorspelling te sjoen
omtrent den aard van den duurzame»,
vrede. Een vrede echter, ingeleid door de
noodige ©thnische en geographische ver
anderingen, zal niet waard zijn, dat er
vete jaren over onderhandeld wordt, in
dien daardoor de opening of de herope
ning wordt mogelijk gemaakt van een tijd
perk, van wat ik noemen mag bedekte
oorlogvoering.
De beperking van de bewapening, de
aanvaarding Van arbitrage, als da normale
•en natuurlijke oplossing van internationale
geschillen, de verwijzing van oorlogen, van
eerzucht en agressie tot dezelfde categorie
van Verouderde dwaasheden, als waartoe
wij den klasse- en partijstrijd, rekenen van
do oude republieken, de osnbeteekejnéndê
conflicten van feudale heeren en de par
ticuliere duels, dat zullen de mijlpalen zijn
op den weg. Voorloopig, misschien in nog
laüg Vliet, zult ge kunnen afzien van mili
tairen en economiséhen dwang jegens den
onoprechte of weerspannige. Maar men mag
hopen, dat, gelijk dat in allé beschaafde
gemeenschappen het geval is, ook in de
internationale sfeer, de dwingende wet ge
leidelijk op den achtergrond zal komen en
het souvierein gezag erkend zal worden te
berusten op het gezond verstand der
menschbeid.'"
Asquith heeft ernstige ideale beschou
wingen ten beste gegeven-en Vooral, waar
hij" het beeft over de onderlinge verhouding
van volken e®. staten, heeft hij den spijker
op z'n kop getikt. Alle oude Europeeschei
tractate®. zouden herzien moeten worden
en ©en indeeling 'volgens recht en lijnen
der rassen sa,amhoorigh©id zou aan de
wenschen der volkeren tegemoet moeten
komen.
Schoon jjezegd en o, het is zoo mak
kelijk den splinter in .'svijands oog te zien
en dan balk in eigen oog te vergeten. La,ajt
Duitschland, BelgLe, den Elzas en Oosten-,
hijk bijv. Servië, Trentino, enz., opgeven,
om eens enkele dingen te noemen, wat
zou er dan wel van Engelland met n'ift
koloniën overblijven, als 'die politiek eens
consequent doorgevoerd werd? Is Asquith
soms Zuid-Afrika, Gibraltar ©n Cyprus ver
geten? Men kan ook wel eens z'n mond
voorbij pjrafen, i J J Jjj
„Dan vergist n zich volkomen," zei zij
glimlachend. „Iljet is een feit, dat ik Ju,
zeer hoog acht, Daar, is dat niet op
recht?" i - i
Het was hu zijn beurt om een kleur
le krijgen, maar gelukkig stond zijn door
de zon verbrand teint niet toe" die ito
laten" uitkomen. „Rjet verheugt mij u dat
ie j hoeren zeggen," stamelde hij. „Mis
schien, dat 'wij in verloop van, tijd. beter
met elkaar bekend worden. Ik geloor, dat
ik een buurman van u hen- Ik woon in
Berkely Square." 1 i
*„Ja, dat weet ik. Ife hén een Dugjaf*
Iröuwd meisje op een bovenwoning";
dat klinkt vreeselijk, niet?"
„Ik kan er niets Vreeselijks int vinden,"
zei hij glimlachend. „Men 'moei toch' ergens
wonen. Ik zou denken', flat het bewonen
van een bovenhuis voel minder lasten
met zich brengt dan Van een) heel huis."
„Dat is het juist," riep zij lachend. „Ik
heb beide 'geprobeerd, dus Ik spreek uit
ondeninding."
„En bevalt Berkeley Mansions
„Roe ,weet u, dat Ik in Berkely Man
sions woon?"- vroeg zij, Vaarbij zij even;
haar wenkbrauwen optrok.
„HjOe? O, dat is een lange geschiedenis.
Voor T oogenblik' is het voldoende, dat
wij huren zijn."- 1
;,Men heeft in Dondert geen, "buren," zei
zij mét een afwezigen blik' in haar oogein'.
„Ik vind somtijds, dat het de eenzaamste
plaats op 'de wereld is."*
„Voelt u zich' wel'-eens-éénzaam
„'Af en toe, maar niet dikwijls. Er moet
zooveel gedaan worden ejrf örj pijn 'Zoo
weinig handen 4>m hét te doen1. Ik héb
het te druk om neerslachtig ite* zijn." -
Turfcije.
De redevoeringen zijn niet van de lucht
af, nu de atmosfeer zich eenigszins begmt
te ontspannen.
De Turksche grootvizier, Talaat Pacha,
hield een rede, waarin hij zeide, dat Tm-
kije zich midden in hervorming van het
staatkundig leven bevond, toen het werd
genoodzaakt aan den oorlog deel te nemen,
terwijl de avonden van vroegere aanvallen
nog niet waren geheeld en natumlijk het
meest onder den langen duur van den
oorlog leed. Doch omdat alle lijden en op
offering aan de consolidatie van den staat
ten goede zou komen, zou het met vastbe
radenheid worden gedragen.
In verband met de nota van den Paus
zeide hij:
„Wij streven er slechts naar, binnen onze
grenzen al onze natuurlijke en moreele
hulpbronnen vrij te ontwikkelen en zoo ons
geluk en dat van de geheele menschheid
te dienen. Daarom kunnen wij verklaren,
meer dan alle anderen, dat wij voorstan
ders van arbitrage zijn, die bij haar oor-
deqjing steunen zal op de gelijkheid van
alle naties, groote en kleine.
Wat de vermindering der bewapening be
treft, zullen wij ons tegen geen enkele op
lossing verzetten, die met onze levensbelan
gen vereenigbaar is. Onze antwoordnota,
die volgens de gemeenschappelijk met onze
hondgenooten aangenomen beginselen op
gesteld is, is aan den Paus toegezonden."
Talaat pasja besloot met de volgende
woorden
„De groote leer van den oorlog moet de
overtuiging zijn, dat een moderne natie
zich slechts door wetenschap en moraal
kan verheffen. De sociale ervaring leert,
dat de souvereiniteit van de wet slechts
door do souvereiniteit van weten en moraal
verzekerd kan worden. De taak van een
staat is een op de wet berustende gerech
tigheid en vrijheid te scheppen, maar de
verwezenlijking van deze taak is slechts
mogelijk, wanneer het overwicht van we
tenschap en moraal goed verzekerd is."
Het vredesvoorstel van den
Paus.
Naajr de Agenda Centrale meldt, heeft
de Paus in het bijzijn van prelaten als zijn
meening te kénnen gegeven, flat het ant
woord van de middonrijken, .op zijn, vredes
nota althans eenige hoop geeft op eejn
vergelijk en dat hrj zijn vredestaak lot
het eind hcopt voort te zetten. IJet Ya-
Licaan verwacht stellig, dat ook de En
tente zal' antwoorden. Indien zij vredes
onderhandelingen weigert zal de Jljeihge
Stoel zich daardoor niet laten ontmoedi
gen en zooal niet door een niéuwe
nota door middel van diplomatieke stap
pen en besprekingen Irachtda een grond
slag voor vrede te vinden, i
De „Kölnische Zeltung" méldt uit Ber
lijn In Rijksdagkiingon zijn merkwaardig©
geruchten verbreid, ffet groot© geheim zou
een kroonraad geweest zijn, waarin Duitsch-
iand's vredesvoorwaarden tot in de kte.n-
sle bijzonderheden zijn vastgesteld. ,Yoa
Kuhlmann zou geëischt hebben^ dat Duitsch
land België opgeeft. Aaii den Paus zou
een tweed© geheime nota zjjrt gezonden.
Zekere kringen gebruikten deze geruchten,
„Ja," zei hij peinzend, ;,er is niete 'be
ters dan 'arbeid om Iemands gedachten
van zichzelf af te leiden. En toch' t—
maar nu aarzelde hij-
„Ja?" .vjoeg zij.
iffij keek haar aan én glimlachte. „Ik
begin te denken,"- zej hjij onverschrok
ken, „dat Ret niet "goed js v.oor eqfc mermeb.
om alleen te wezen-'- l
„O, dat hangt er geheel van rif/'- zej
zij, v,roolijk lachend. 1
„Ja, zeker,"- en hjj sloeg zijn oog en
neer. Toen na ©ep. pauze„Zullen we
hjer niet eens ondejr fle iboomein> gaan zit
ten? U-zal wel"moe zijn."
„Ik ben niet in'het minst moe, flank
u, boyendien is Ret tijd voo,r mij] tan terug
te gaan."- t i 'T i
„Neen, ga nu nog tafel dadelijk heen,"
smeekte hj|- »Ih krijg Zoo zelden de ge
legenheid" u te sprekea.",
„Als ik yoor goed naar de stad ga,
zullén wij" buren worden,zéd ze lachend.
„Maar naar uw oordeel beteekent een
buur niets," zei hij ernstig. i
Zij raakte eenigszins van, haar stuk bij
de verandéring vair zijn toon en haar hart
begon ,wat onrustig te kloppen. Zij was
•echter In g©en stemming voor een moer
bepaald persoonlijk gesprek. Wanneer hij
werk van" Jalne Rardiell begon te makcin,
'dan hoe minder zij hem zaig, hoe beter.
i'Als hij over Jane wenschte te spreken,
'dan. lag hot niet op haar weg Kern aan
te moedigen- Jane was de' laatste persoon
in d© wereld over, wie zij 'wenschte te
praten. i t I 11 t
j „Ik héb niet gezegd, dat ©en Ruurmaln
•biets beteekent,"- zei zij. wroolijk. „Maar
nu moet ik' op ©en draf weg. Ik bej»
IV v"f' -riéy C; f k"
'n -
om te ageeren ten gunste vath een vrede
zonder annexaties. i
Eveneens wordt beweerd, dat eed Rijks
dagafgevaardigde in bijzondere missie deai
Pauselijken nuntius te' Miinchen de gede
tailleerde vredesvoorwaarden zou hebben
overgebiacht.
Jtet daghet in 't Oosten eii blijken.' de
geruchten uit Berlijn waar te zijn, dan.'
zouden de Kerstklokken wel eens dén lang
gewensch'en vrede in kunnen luiden.
Rusland.
Eergisteren, vóór de opening van de demo
cratische conferentie, heersebte er Té Pe-
trograd een zenuwachtige stemming. Men
was beireesd voor ernstige betoogingen,
van de zijde der maximalisten, die zooals
men vreesde den eisch zou len stellen,
dat dè regeering terstond moest "aftreden.
Het directoir blijft ten ©enenmale werke
loos en waagt het niet voor d© samen
komst van de conferentie over de vorming
van een ministerie te onderhandelen.
Volgens dc „Rjetsj" is de ontruiming
van Petiograd in vollen gang. Zij is be
gonnen met Jiet wegvoeren van kinderen,
gewonden en grijsaards Een met de ont
ruiming belaste commissie heeft nu. de
ambtenaarsfamihes aangeschreven te ver
trekken. Slechts de voor de afloetaing der
regeeringSzaken stellig noodige instellingen
blijven, tot ook de regeering!jvertreht.
De eerste vluchtelingen uit Petiograd zijn
reeds in Siberische steden aangekomen en
averden vatn daar uit over de dorjïeflj
verdeeld of in schouwburgen en openbare
e eb ouwen gehuisvest. Ook is men begonnen
loodsen voor de vluchtelingen te houwen.
Uit dit laatste zou blijken dat het Rus
sische opperbevel voor een eventueel© be
zetting van Petrograd door de Duitschers
vreest, hoewel het jaargetijde en de as:
winter een nieuwen vijand, daar voor de
Duitsehers vormt en een goede helper voort
do verdediging der Duna-linie is.
Zweden.
Het eindresultaat der verkiezingen voor
de Zweedsche Tweede Kamer is thans
bekend Gekozen Wenden 70 conservatieven,
62 liberalen, 98 sociaaldemocraten en 22
linksche socialisten. In het geheel heb
ben de conservatieven 10 zetels verloren',
terwijl de liberalen 5 en de sociaaldemo
craten 11 hebben, gewonnen.
'Met belangstelling zien we het nieuwe
Ministerie tegemoet, dat tengevolge hier
van moet komen. Zou Bran ting, het te
formeeren krijgen?
Benemarken,
Ten einde alle veikeerde opvattin
gen te vermijden seint Reuter uit
Londen moet er op gewezen worden1, dat
Groot-Britannife in zijn nota aan de Deern
sche Regeering, terwijl het schadevergoe
ding aanbiedt voor. alle schalie aangericht
door verdwaalle kogels der Britscho vloot
op 1 dezer ter hoogte van de kust vanj
Jutland, er niet aan denkt eenige schade
loosstelling te betalen voor de vernietiging-
veel' langer' jrifcgebletven 'dan taijh plan was."
„Ik hoop, dat in mijln geval' ©qn, buur
man heel veel beteekent," waagde hij" als
een laatste woord op ,te merken en keek
haar daarop na, terwijl zij zitóh verwijderde.
IjBj richtte na eenige oogenblikketa; zijn
schrede naar een groepje boomenj en ging
daaronder zitten. Zijn zenuwen trilden no.g
van blijdschap over het samenzijn met Wr-
nifred on Loch scheen, ,zjj hem ongrijp
baar pis in een ,droo,m tob. HjeJ. ejejnjet
oogenblik was zij verrukkpliffc openhartig,
bet volgend tergend terughoudend. Nu
eens trok zij! hete als eetn niagndet öa dan
weer het zij c-etn jjzeron schermt tussqhéu)
hen vallen. Alaarin, welke steonming hij
haar tot dusver ook gezien had, zij kwam
hem altijd even vexrukkejijikj voor.
In het eerst was hij door b.'aar uiter
lijk bekoord geweest. Toen had hjj haar,
hooren spreken- En wel ih dan klem ver
trek, waarin slechts een .twintigtal per
sonen bijeen waren, mapr haar b-ehchou-
wlngen wra.r©n zoo gezojnd gewdes t, haar,
oordeel was zoo verstandig, Raar liefda
digheid zoo oordeelkundig, dat jiij yer-
langd had haai- beter je leelren kenhén.
Don tweeden kdar, dat hij haqr bad hoo
ren spreken, was in] liet sajónj van Gra
vin van Bfekley geweest. Hfij wan laat
gekomen en vond. éetn zitplaats bij do deur.
Zij verhief haag stem j.n pppositle tefeen
al de andere sprekers, .maar gij stelde
haar punten zoo duidelijk, haar argumen
ten waren zoo logisch' gri weetrlegdeta, do,
tegenwerpingen! zoo afdoeinde, dat vzij spoe
dig hét geheele gezelschap; ^op haar handi
Kad. iti'i 1 t 1 I 1" i -it
- (Wordt vervolgdJ
rtm
tas
'4'|
ivm
M'
m
m
nu
XU
EDAMSCHE
1
1.I-in- -
v
«.Twij* {teCpct- -
J4"y Pii Aso-
Vv.lT/ •f'J f.^%,
r,'k
- r «,-> d e -X' "X'r
i ip
