Zaterdag 12 April 1919.
ZIJN IDEE.
latarcooun. Telefoon No. 103.
728te Jaargang
No 16030
BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN).
EERSTE BLAD.
Bij ef krachtens wetten of verordenin
gen voorgeschreven en andere officieele
af- en aankondigingen en kennis
gevinge'u van liet. Gemeentebestuur.
Hinderwet.
Bij 1>esi uit ran Burgemeester en jVVefc
bmiderS van den lOden April "1919 is
vmgnnning Vei ieend aan de N.V. VA AT IN-
rilXSP. en Ca, tot uiötbwdding .vain haar
Moomkctelmokcrif en 'ma c-ihine ftihrièk aarf
do Nieuwe HaVen, no. 139, kadaster Sectie,
M, no. 1761, niet 4 eleötramotoren rap
re»j>. 10, 6, 5 en 5 P.K.. dnfvcn.de d Verse
werktuigen.
Schiedam, 12 April 1919.
678/24
BUITENLAND.
Tweeërlei richting.
Was tot nu toe op do vredesconferentie
Ie Parijs aller oogen geve-Ligt op Wilson,
trims wacht Je goh ede beschaafde we
reld welke houding- Lloyd George zal aan
nemen in de gewichtige «ogenblikken, die
aanslaande zijn, en waarin beslist zal" wor
den, of Duitschland een geweLdvrede in
opitmia forma zal v> oidcn opgelegd, dan
wel, of de overeenkomst eenigszins het
stempel zal dragen van de kooge idealen
we'jke hun belichaming vinden in Wilson.
De EngeLsche minister-president verkeert
in een vrij lastig parkel. De Northcliffe
pers, met de „Times" en „Daily Alaü"
voorop, herinneren Lloya George eiken dag
aan zijn gegeven woord. Van die zijde zag
men wel gaarne, die die geweldige concur
rent voor geslachten in economisch op
zicht machteloos gemaakt wend. Daarom
dringt men er zoo op aan, een flinke scha
deloosstelling te eischen. Frankrijk is be
vreesd, dal, als Engeland zijn rekening zoo
hoog indient, het te kort zal komen, want
in Parijs is de bodem van de schatkist
te zien ende wijze hoe Alio te vullen
is nog steeds een onopgelost probleem.
Eupjhaardig is in dit verband, d||£ de Fnan-
sche pers Engeland ondei den neus wrijft,
dat het nu toch een keer tevreden moet
zijn Bij de verdeelïng van de Duitsche
koloniën is aan Brittannié een naar ver
houding vee! te groot portie toe orewezen
en ook bij de schepen-geschiedenis heeft
he'., otreil., de Franschen, niet aan het
kort--ti' nul getrokken. Daarom 'zijn nu
ij eon> a.ui de beurt en vragen maar
h\Oe dingen: het leeuwenaandeel van de
schadeloosstelling en cemge territoriale wij
zigingen. Die laatste eischen worden ver
borgen achter een biUijkheidsargument, n.l.,
dat de Duit-ciiei.s de steenkolenmijnen in
Noord-Frankrijk opzettelijk hebben onbruik
baar gemaakt.
Naar het sehjjnl, zal Frankrijk zijn zin
krijgen en wézenlijk zijn invloedssfeer kun
nen uitbreiden tot' hiji den Rijn.
De grenzen van het Saarbekken, meldt
do N R. CL.' die naar het noorden zeer
ruim zijn afgebakend, waar zich de mijn-
gebieJen bevinden, waarvan Frankrijk 'de
economische exploitatie zal erlangen, strek
ken zich' uit tot de grenzen van de Palis,
d. vr. z. dat de spoorlijn Zweibrücken-Lan-
idau-KaisersJautern, die de eenige (móge
lijke uitweg naar den Rijn vormt, waar
schijnlijk onder Franschen invloed zal ko
men.
De overeenstemming in den raad Van
Vier schijnt tot stand te zullen komen
op het beginsel dat het bekken onder een
plaatselijk b e stuur zal komen, waai--
Naar het Fransöh
vaü
VICTOR CRERBULIEZ.
45);
De baron hield zich eenmaal al lijd goed.
Hoezeer hij er ook mee inzat, -otm de be
wuste zaak in te ledden 'tegenover zijn
dochter, was hij" toch alIeronderhoudendst
gedurende helt diner. Rij 'dronk iets snoer
dan gewoonlijk, werd daardoor wel walt
VToojjjker en vertelde,jalthans eenigsrind
gewaagde aardigheden, -die hij voor nog
zooveel niet aan. zijn zuster zou hebbeen
oververteld, maar die Mademoiselle de Sa-
li gneux met genoegen aanhoorde, want zij
begreep er genoeg van omi ze aardig, en
begreep er genoeg van om ze .aardig-, en
niet genoeg om ze grof te vinden. Gedu
rende ido' jaren* op de kloosterschool had-
ze zich lal van vragen gesteld, waarop
ze zelf voor een deel dikwijls min of meer
vreemde antwoorden had gegeven. En in
'dit anderhalf jaar nu, dat ze al Van 'de
school terug was, Jiajdi ze eens goed rond
gekeken in de wereRl eu in menig op
zicht was haar nieuwsgierigheid bevredigd,
ïérwijl haar onschuld er niet opder ge
leden had- t
'Toen haar vader haar juist weer zoo'n
fv-P verteld had, barstte ze au zop'n har-
aan vau Fianschc zijde zal worden
deel genomen. President Wilson, die cenig
vooibehoud maakte, zou zich, naar men
zegt, in deze regeling schikken
De paiticuliere secretaris van Lloyü
George, Philippe Kerr, lieefl gister aan
het „Petit Journal" verklaard: „De bespre
king-en zijn zeer goe-1 op dreef. liet ver
schil van inzicht uit den laatsten tijd is
aanmerkelijk overdrevenliet is in Men
loop -der laatste Zittingen uit den weg
geruimd. Heden is algemeene overeenstem
ming beicikL over alle vraagstukken, die
op den vrede met Dnitschlanrt betrekking
hebben, behalve wat betieft de Tsjech o-
Slovaksclie grenzen, de selladeioos-telling
en de grenzen van den Rijn en van Polen.
Hot gaat er thans jiog slechts om eenige
bi zonderheden vast te stellen, hetgeen in
Iwee of drie dagen zal zijn geschied. Pen
nen 14 dagen of drie weken, zoodra de op
stelling der voorwaarden gereed is, zullen
de Duitsche gedelegeerden naar Versailles
kunnen komen. Lloyd George te voldaan;
luj gelooft dat Engeland, Frankrijk en Italië
en de Ver. Staten het evenzeer eens zullen
worden in liet opleggen van den vrede
aan Duitechland, als zij daarin zijn ge
slaagd om tegen de mkldenrijken ,te strij
den.
De Duiteche gedelegeerden in Versail
les zullen de territoriale bepalingen der
vöorloopige vredesvoorwaarden met te be
spreken hebben. Zij kunnen ze slechts aan
vaarden, zoodra zij hun worden voorge
legd in geval zij zouden weigeien óm
ze le onderteekenen, zou hun opdracht
ten einde zijn en de wapenstilstand zou
worden opgezegd." -
Eigenaardig is, dat een onverantvoorcle-
.Lijk persoon, die toch uit Macht van zijn
bizondere positie kan geacht worden op tie
hoogte te zijn, zulke Imlangrijke verklarin
gen aflegt. Of is het misschien juist 'de
bedoeling, dat op deze wijze de gemoederen
in Frankrijk en Engeland gesust worden
terwijl men tegenover Duitschland er op
kan wijzen, dat Kerr niet Lloyd George of
Ciemenceau is?
't Klinkt wel hoopvol, als gezegd wordt:
Heden is algemeene overeenstemming be
reikt over alle vraagstukken, die op den
vrede met Duitschland betrekking heblien,
maai- er komt een kleine beperking bij
behalve de Tsjecho-Slovafcsche kwestie, de
schadeloosstelling, de grenzen aan den Rijn
en het Poolsche vraagstuk. En dat zijn
juist de allermoeilijkste problemen, die
voor Europa en den wereldvrede van het
allermeeste gewacht zijn. De Poolselie kwes
tie is al zeer lastig! Paderewski heeft van
Duitschland afgekeken, dat de Entente bang
is voor één ding: het bolsjewisme. Af et te
wijzen op dit gevaar heeft Duitschland te
Brussel zijn zin gekregen en nu gaan de
Polen dezelfde troef uitspelen Als wij Dan
zig niet krijgen eu een vrije strook naai
de Oostzee, heeft Paderewski gezegd, dan
vervalt het herhoren Polen tot het bolsje
wisme. Oorzaak en gevolg in deze kwestie
is voor ons nog niet duidelijk.
Wilson' is tot nu toe nog steeds liet
geweten van de Parijsche conferentie ge
weest en heeft heel wat daden, die in strijd
zouden zijn met de beloften, leuzen en
afspraken, voorkomen. Maai-* 't is zeer de
vraag, of Wilson krachtig genoeg zal zijn,
om tegen den stroom op te blijven roeien,
nu Lloyd George hem blijkbaar m den
steek laat. De „George Washington" is uit
Amerika vertrokken, zoodat Wilson zich
Zaterdag ais. zal kunnen inschepen, wat
niet zeggen wil, dat de president ook wer
kelijk nog vóór Paschen de vredesconfe
rentie den rug zal toekeeren.
De Amerikaansche bladen houden zich
Post" verneemt uit AVashington, dat men
het ,in Amerika er nog niet over eens
druk bezig met het geval. De „Morning
is, of Wilson Werkelijk een „ultimatum"
telijk lachen uit, 'dat Madame tic Juines
er zelfs door opgeschrikt werd uit haar
bitterzoete mijmeringen eu op slroevantoon
Vrpeg
,AVat is dat nu?Waar lach je zoo
om, freule?"
„Nergens om, Tante."
„Is d.at nu jongedamesachtig, Claire, om
zoo hard te lachen? En welke jonge dame
lacht er ooit zonder te weten waarom?
Je dochter lijkt wel een halve wilde, P-atri-
cius Je mag haai op\ ceding nog wel eens
opnieuw beginnen."'
„Ik denk haar zoo' dadelijk eens flink!
onder handen te nemen," sprak de heer
de Saliigneux gedwee.
En met gefronste wenkbrauwen en een
hoogst ernstig, bijna droevig gelaat, begon
hij cgn tweede geschiedenis, die nog haast
wel zoo gewaagd was als de eerst^. Claire
lachte 'dan ook na afloop nog eens zoo
hartelijk en haalde zich daarmee weereen
nieuwe 'terechtwijzing op den hals Wan
Tante, die over het geheel zeer gul hier
mee was. Man «al wat d© gravin in haar
nichtje hinderde, nam Claire's vroolijk-
heid misschien nog wel een allereerste
plaats inen ons' freuletje was: altijd Vroo-
lijk, met name als ze met haar vader sa
men was.-Ze vond hem „heel aardig";,
zoo sprak ze. altijd Van hem. Hem' ernstig
,op le vatten, dat moest -men niet Vanj
haar* verlangen. Ze kende ook heel .goed
zün lichtzinnigheid; markies de Virevieille
had. h&aï dikwijls gezegd:
heeft gesteld, of dat hot maar bluf is
geweest, toen lm te kennen gaf te. zullen
vertrekken, als men zoo door ''ging
De correspondent van de „New-York
Times" gelooft niet, dat de president bluft,
doch dat hij zich iu een positie heeft ge
plaatst, waarin zijn trots hem zal verplich
ten Frankrijk te verlaten als men niet bin
nenkort tot een regeling komt; hij kan niet
den indruk wekken, door te blijven, dat bij
getracht heeft te bluffen.
De Parijsche correspondent van de New-
York Tribune" beschouwt liet zoo goed als
zeker, dat een breuk tusschen Wilson en
zijn collega's onmogelijk kan woidon onge
daan gemaakt en dat de president binnen
kort Parijs zal verlaten, waarna hij een
afzonderlijken vrede met Duitschland zal
sluiten en aan Engeland, Frankrijk en Ita
lië zal overlaten een verbond te vormen
en Duitschland hun eigen voorwaarden op
te dringen, die veel harder zullen zijn dan
de thans behandelde.
De correspondent van de „World" be
schouwt de bedreiging van Wilson om zich
terug te trekken ais,oprecht en geen bluf.
Duitschland en de vrede.
Als men zijn vernietigingswi 1 te Parijs
doorzet, al of niet met Amerika, zal men
bij het Duitsche volk op oen buitengewonen
tegenstand moeten rekenen.
Reeds meer dan eens. is dat gezegds,
maalr zoo duidelijk als gisteren, is het todh
nog niet gehoord Graaf BrockdorffRant-
zau, de minister vuil buitenlandse he zaken
heeft gisteren in de Nat. Verg. een réde
gehouden, die aan duidelijkheid niets te
vensohe'n ovdrlaat
Na een korte inleiding .zeide- de mi
nister:
„Wij willen ons noch door sombere, noch
door vriendelijke toekomstbeelden uit de
positie laten dringen, welke we aan de
vredestafel moeten innemen. Wij staan voor
haTde en koelberekenendc vijanden' en heb
ben tegenover hen slechts tón wapen, dat
is het beroep op den" vredesgronu slag, waar
over we het in begin November, voer we
onze wapenen uitleverden eens zijn ge
worden. (Zeer juist 1) Een vrede, die van
dezen grondslag op feitelijke punten af
wijkt, kunnen wij met ouder te eek e-
nen. (Toejuichingen
De territoriale eischen van den tegen
stander geiten nip thans sbyhts tot wei
nige opmerkingen aanleiding Opnieuw moet
ik* den Duitschen cisdi doen hooien dat
aan de Elzas-Lolhanngsdhe bevolking het
recht wordt 'toegekend over haar toekom
stig lot door een onder geen enkelen in
vloed staande wilsuiting zelf te beschik
ken (Levendige- bewijzen van instemming.)
Onze tegenstanders moeten inzien dat de
wijze, waarop Elz-is-Lolharingen thans be
handeld wordt, voor den toakomsttgeu
mede van Eivropa, ein van de wereld 'den
doorslag geeft. (Zeer juist.) E. L. moet
het vredesoffer, het verbindingslid, tus-
sche de beide groóte volken worden, die
voortaAn nog meer dan tot dusver aange
wezen zijn op goede buurschap. (Herhaalde
instemming.)
In. het Oosten 'hébben we een ernstige
crisis doorgemaakt. Zij schijnt voorloopig
overwonnen, want de Entente heeft zich
laten bewegen om'Van de landing in Don
zig af te zien. Ataar ze heeft haar aan-,
spraak daarop in allen vorm gehandhaafd.
Er zal groote waakzaamheid noodig zijn,
opdat de eiscli, dien wij om zakelijke re
denen en op rechtsgronden, onvoorwaar
delijk moeten afwijzen,* niet wordt her
haald. (Toejuichingen.) In de kwestie ,Van
Noord-Sleeswijk zijn de v'erlioudingien
vier scherpt. {Hoort, hoort!) Eon'niets
ontziende agitatie zou den honger, ook ten
opzichte dei Duitschers m Sleeswjjk, wil
len uitbuiten Tegen deze praktijken moet
krachtig vorde% opgetreden
Na opgemerkt te hebben, dat alleen over
de zuiver Deensche districten in Sleeswijk
gepraat kom worden en gewezen te heb
ben op het feit, dat de aansluiting van
Duitsch-Öostenijjk goede vordenngoamaakC,
vervolgde de minister: i
„'Onze tegenstanders breken zich over
de fmanmeeie eischen op zijn muist blijk
baar evenzeer het hoofd als over de terri
toriale. Dat is geen wonder. Het is onmoge
lijk de kwestie der finanaeele, aan Duitsch
land te stellen aanspraken, zonder overleg
metrr. onze fina.nei.eeie deskundigen af te
doen. AVij zijn bereid aan de tafel der
Vredesonderhandelingen den tegenstanders
op hun eischen en Vragen naar ons betail-
vdrmogen te Woord te staan- Het zal viug-
ge!r opschieten, als ze met ons onderliande-
ien dan als ze "liet van mannd tot inaaind
onderling probeeren eens te worden, over
stelregels, -die het tegenover de feiten af
leggen. 'Onze tegenstanders moesten eigen
lijk met den bmnenlandschen toestand Van
Duitschland rekening houden. Ze kunnen
het (niet uiteensdheuren en verlammen en
er tegelijk geweldige overschotten uit eco
nomische schade van den oorlog goed hel
pen maken Daartoe is noodig, dat AVest-
Duitschland Aveer vrjf wordt gelaten. iWïj
behoeven een schielijke opheffing van de
blokkade. O ris staat de grootmoedigheid
dergenen Voor den geest, die zich voor de
bevoorrading van Duitschland heblien inge
spannen, in de eerste plaats den Paus.
Prijs en wijjze van betaling maken dat wij
die levering niet als weldaad voelen en
de Vergelijking, hoe de Duitsche overhead
het belegerde Harijs na het-intreden van
den Wapenstilstand aan eten hielp valt ten
nadeel© der geallieerden uiL Alaar we ver
wachten 'meer dan leeftocht van onze te
genstanders in het westen. We behoeven
grondstoffen 'om te, kunnen werken en om
die te kunnen koopen, crediet Als do tegen
standers Werkelijk meenen, dat Duitschland
hun zooveel kan leveren als ze zeggen,
moeten ze aan zijn toekomst gelooven. Dan
mOer-iten "ze echter ook een crediet willen
toestaan. AYie ons vertrouwt, komt niet
bedrogen uit
Een soortgelijke verhouding Van econo
mische aanvulling bestaat tusschen Duitsch
land en het oosten. Het Duitsche en biet
Russische volk behoorèn na te gaan wat ze
elkander aan te bieden hebben. Daartoe
moet Rusland zich u,it het hoofd zetten
ons op eenige.marnier er onder te villen
brengen. De Russische regeering heeft de
Duitsche, waarover de afgevaardigde Hoch
zoo even een vraag stelde, niet verklaard,
vrede te sluiten, er niet aan te denken haar
leger over onze grens te voeren en alleen
te verlangen, dat ook ons leger binnen de
grenzen blijft. (Beweging j
Atervolgens merkte de spr. op, dat in de
diplomatie en den consulairen dienst ver
andering moet komen Deze twee zullen (niet
meer s-dherp gescheiden blijven. Dfö minister
kondigde aan, dat op eenige neutrale posten
wijzigingen zijn te verwachten. En pa ge
zegd tö hebben dat Duitschland zijn gegeven
woord, om do verwoeste streken weer op
te houwen, gestand zal doen. eindigde hij
zijn belangrijke lede met: „Wanneer wij
de vraag naar de schuld van den oorlog
stellen en haas- openlijk en eerlijk willen
beantwoorden, zoo geschiedt zulks om de
begane fouten te erkennen en een dui-
dalijken streeji er ónder te zetten. Het nu-
vorschen van schuld! mag slechts een mid
del tot politieke opvoeding zijn." (Luide
bijHtal.J
De sprekers, die na den minister het
woord1 voerden, waren hel allen blijkbaar
eens met liet gesprokene. 'Alleen "de onaf
hankelijke socialist Sogers keerde zich te
gen de regeering on da Nat. Aterg. en be-
treurde het, dat in de i redesdelegatie fle
arbeiders niet zijn vertegenwooi-digd.
Zal deze xriting Van het nationale ge-
Voel van het Duitsche volk oVer de gren-
Lieve kind, je vader leeft wel wat druk
en dat verslindt ontzettend veel geld; hij1
zal maken, dat je eens nog op straat
staat."
En zij antwoordde dan:
„Dat kan wel. Afaar toch moet u maar
geen kwaad van licm zeggen; hij is zoo
aardig."
Zij achtte hem best ia stapt haar op
straat le brengen, maar ze was overlui{gd,
dat hij het zonder kwade bedoeling kou
doen, uit lichtzinnigheid, uit onoplettend
heid; en als het eenmaal zoover was, zou
hij niet weten wat hij beginnen moest om
het weer goed te maken. Eerbied' kort zte
immers ook onmogelijk voor hom koeste
ren," maar wel een groote toegeeflijkheid,
of liever verdraagzaamheid; zij beschouw
de hem als een, die niet geheel 'verant
woordelijk was voor zijn daden; die eenmaal
allerlei dwaasheden begaan moesit, even
onschuldig, evenzeer vanzelfsprekend als
de appelboom; vruchten draagt. Het jgralppigr
«3to aan nem'vond ze nog die plechtig
heid, waarmee' hij haar soms aan Ihaar
plicht herinnerdeze was overtuigd, dat
hij bij zulke gelegenheden juist zelf een'
erge zonde bedreven had, of nog vain plan,
was te bedrijven. En je kon hem, 'dan
aankijken op oen manier, die hern opeens
ontwapende. Zij vergeleek hem bij zoo'n
haag van wilde rozen, Waar het zoo heer
lijk rook, dat men do .verzoektn!g" niet kon
weerstaan, om eens een takje te phikkrin;
aar waarbij men rich dan leeljk Verwoe
den kon, ja, soms zelfs 'zoodanig tusschen
het stekelig hout verward raakte, dat men
er met recht niet zonder kleerscheuren af
kwam
Na hot diner begaf men zich naar den
Iangwerpigcn salon,, waar de baron een
groot vuur had laten aanleggen, daar het
vertrek wat kil was dn de avonden dan
ook wat frisch begonnen te worden. Ma
dame de Juines nam plaats in een gemak-
kei ijken leunstoel en ginlg aan een altaar-
kleed zitten werken, waarin ze zoodanig
verdiejit' was, dat ze verder van het ge
zelschap wel afgestorven modht heelen.
le baron en zijn dochter zaten dient bij
den sierlijk gebeeldhouwden schoorsteen
mantel. voor den ruimen haard en gedu
rende «enigen Lijd heersohlc er een strikt
stilzwijgen,
Telkftns als Claire op Saligneux terug
kwam, begon ze zoowel uit-als inwen
dig den inventaris op te maken en steeds
Vrecsclc ze tot de een öf andere droevbj
ontdekking te komen; ze had al zooveel
van die teleurstellingen ondervonden. Van
uit haar laag stoeltje liet zij het heele
vertrek de revue passeeren; de gepleisterde
muren; het keurig met verguld loofwerk
versierde plafond; de espagnoletten vap
do vensters, die op zichzelve meesterstuk
ken van bewerking1 waren; de deurpaneelen
met arT&rs en zinnebeeldige voorstellingen
beschilderd; de familieportretten, waar
onder vele voorvaderen, als ruiters te
paarddc oude meubels mei weefsels vjan
zen begrepen wonden? .We kunnen het
slechts hepen-
De onrust in Duitschland
Te München schijnt de toestand zich
onweerhoudbaar in de richting van den
burgeroorlog te ontwikkelen. De communis
ten verlangen dat de cemrale -raad aanstond
aftreedt en stelden al een puur soeiab'sti-
sclien uit tien leden bestaande centralen
raad in, zoodal Beieren op het o ogenblik
Ine ïegeeri ngen telt: de grondwet
telijke, door den Landdag gekozen, die zich.
nadr Bamberg moest terugtrekken, benevens
twee i aieiiregceringeri te 'München. De op
gewonJenlieid te München stijgt ten top.
Tegen de joden werden oproepen tot
pogroms verspreid- Alunchen en Augsburg
zijn van den leefloch(aanvoer en alle
nleuWs afgesloten. In lie «buurt van Ingolstadt
steaip scharen vrijwilligers onder "den mi
nister voor militaire aangelegenheden
Schneppenhoist en kolonel Epp. De com
munisten namen elf vakv ereemgingsb-ida-s
en negen ambtenaren als gijizelaaxs. Ze
begonnen de arbeiders te bewapenen ter
Vorming van een roole garde uit zelfver
dediging.
Het dreigt te Alünchen een bloedbad
le 'worden, Waarbij de nieuwlichters, naar.
het zich nu laat aanzien, aan het kortste
eind zullen treJcken. Geen enkele siad heeft
zich 'meer aan de zijde van He raden-
regeenng gesteld. Wel zijn er van hun
besüuit om met Alünchen inee te gaan terug
gekomen. Van alle zijden ontvangt de oude
regeering steun en sympathtebewijjzen. De*
Landdag zal binnenkort in de nieuwe resi
dentie samenkomen.
De beweging dreigde ook naar bei Ruhr-
gebied over te slaan. Door de bezetting van
Essen is dit echter voorkomen. De stakings
beweging schijn! af te nemen.
Het bezadigde optreden en de onder
handelingen, die de regeering heeft aan
geknoopt, schijnen een weldadigen invloed
uit te oefenen op het denkend deel van
de arbeiders. De communisten blijven ech
ter onhandelbaar. Ze hebben getracht de
arbeiders, die zorgden, dat de mijnen niet
onderliepen, te bewegen het werk neer te
leggen, ,,'t Kan ons niet schelen, dat do
mijnen onderloopen," werd gezegd, maar
degene, die deze wijsheid verkondigt, be
denkt niet, dat het maanden, misschien
jaren kan duren voor ondergel oojien mij
nen weer bruikbaar zjjn. Zijn de commu
nisten misschien van plan om eeuwig te
blijven staken, eerst om loon- en politieke
eischen ingewilligd te krijgen, daarna om
dat ze zelf vernielden, wat hun brood
winning was?
TM Danzig is het tot botsingen geko
men. Zoo we gisteren meldden, is hef
station door Duitsche troepen bezet. Een
deel der bevolking scheen dat niet'prettig
te vinden en nadat, volgens Wolff, de sol
daten gesard waren, is het tot een gerecht
gekomen, waarbij drie dooden zijn gevallen.
DiYer8en.
De zetel Van Hen. volken
bond. -
De commissie voor den volkenbond heeft
Genèvc als zeloj jekozen.,
Te Brussel, wordt aan de „N, R. CIA'
geseind, is men erg onder den indruk van
het telegram, volgens.hetwelk het bureau
van den volkerenbond te Geneve wordt on
dergebracht
Japan en Korea.
In Korea, het aan mineralen zoo rijke
schiereiland aan de Gostkust yan AzJë-p
(ten Z. yan Mantsjoerijej, is, naar het
schijnt, een opstand uitgebroken.
Een gedelegeerd© van Korea, die door
steun van de Koreanen in de verstrooiing
in staat is gesteld om naai" Parijs te gaan,
heeft daar een roerend .Verhaal gedaan
van de knevelarijen, die de oorspronkelijke
Beauvais; een ingelegde latafel en kost
bare eikenhouten kasten.
En toen andermaal tot den schoorsteen
terugkeerende, merkte ze, «fait het lijstwerk
z'n medaillon en* z'n Verdere versiettingien
behouden bajd du dat 'de 'stijlen zicih .ook
nog in hun kunstig gedreven koperwerk
verheugden. Afa.ar1 opeens kwam ge "tot do
onteleffing, dat een heerlijke oud© pendule
met dajnfceën versierd.,, die vroegeirj altijd
op den schoondeerunantel Mul gestaan, ira
vervangen was door een smakeloos, 'mo
dern uurwerk, ©n dat er nog maar één
over was van de twee jnooie vazen van
SèiTes-porselein.
Toen de heer de Saligneux naar Parijs ge
trokken was, in do hoopj (daar «een leonlrig
■te sluiten, had hij Hd pertdujl© en de vaa^
meegenomen, zoogenaamid omidat die gere
pareerd moesten worden; maar hij had ze
niet mee teruggebracht-waarschijnlijk wa
ren ze in maison Dyouet ffelaud.
„En waar as dé pendule gebleven 7" vr.oag
Mademoiselle de'Saligneux.
,JO, spreek et mij! niet van lieve kind",
luidde het antwoord van 'den b'aron. „Pén-
diil es hebben pok haar eigenaardige ziekten
en op een "goeden dag wfezö 'die hier ge
vonden in icfen treurigen staat waaoin je
haar nu ziet."
Claire Wees naar dé eenig oveageibfeven
vjaas, met d© Vraag:
„En de ander©?"
.Helaas, wij zijn allen sterfelijk", zuchtte
hij. -
1*1 (Wordt vervolgd.) s
pttt eoorint TersehSnt dtgeHjka, mstait-
tondering tad Zon- on Fooatdagen.
PrnB Pir kwartaal f 2.—; franco por peat
r j 50.Prijs per week15 conta. aiio^-
derlijke nummer» 3 cents. Abonnementen
werden degelijke aangenomen.
Adrertentiën Yoor hot oorstroleend nnm-
oer moeten róir twaalf nar aan het Bureau
bezorgd zijn. E" bepaalde plaati Tan
adTortentiën wordt niet gewaarborgd.
SiMEDAMSCIECOURA
Pr§fl der AdYertentiénvan 15 regel»
f 1.30; iedere regel meer 25 cents. -Reclames
60 cents per regel. AdYertentiën «tt
Keimes met 10 0/o, in het Zaterdagarond-
nummer met 20 °/0 verhooging. Incasso-
bosten 5 cents; posttvrï tan ties 10 cents.
T&neven van adrertentiën bg Abonnement
zijn aan het £ore»u Terhrggbiar.
Dagelijks worden KJein» Adrertentiën op
genomen a 40 cents per advertentie Tan
hoogstens 30 woorden; ieder woord meer
"A cent, bij Toonuftetaline aan het Bureee
te voldoen.
Wl.1—'BUPtlMNftA
