Zaterdag 10 Mei 1919.
ZIJN IDÉE.
72"" Jaargang,
Intercomm. Telefoon No. 103.
EERSTE BLAD.
Mo. 16052
BUITENLED.
Het vredesverdrag.
Diversen.
De» courant Terachijnt aogctgk», mei vit-
jondering T»n Zon- «n Feestdagen.
Prijs per kwartaal 2.franco per post
12.50. PrQs per week15 cents. Afzon
derlijke nummer» 3 eenta, Abonnementen
worden dagelijks aangenomen
Adrertenti5n Toor het eer»trolg«nd num
mer moeten rWr twaalf nnr aan het Burets
bezorgd ijjn. Een bepgalde plaata tan
adrertonticn wordt niet gewaaiborgd.
suilt Di it 5CHE CD- JRA N T
BUREAUt LAttQK HAVEN 14! (HOEK KORTE HAVEN).
Prqs flw Adrcrtccli?n ran 15 regel»
t 1.30; iedere regel meer 25 cents. Kccïarncs
€0 cent3 per regel. AdtenOntHn en
Iteclames met lu in liet Zaterdagavond-
nummer niet 20 verhooging. incasso
kosten 5 cents* posi kwitantie» 10 cents.
Tarieven van advertentien bij abonuement
zijn aan het Bureau verkrijgbaar.
Dagelijks worden Kleine Advertenties op
genomen a 40 cents per ad vei ten tie van
hoogstens 3J woorden; ieder woord meer
2l/t cent, bij vooruitbetaling aan het Biueau
te voldoen.
ws^Tdronntrw nm w
Bij of kriichtens wetten of verordenin
gen voorgeschreven en andere offlciecle
af- en aankondigingen en kennis
gevingen van het Gemeentebestuur.
j
Buigemeesler en Wethouder.» van Schie
dam;
Brengen op verzoek van'I roeren Bestuu
ders-Collatoren van het „Wijhenga-Leen
to Bok va id, ter openbare kennis, dat lk\
stauel ens-Coilaf oren voornoemd voorn©
men.-, zijn over te gaan tot de begevip
\an een studicbeure.
Nakomelingen uit de familie van don
stichter, >die naar de beurs wensohen te
dingen, zullen zidli onder overlegging van
een geboorte-akte, \róór 29 Mei a.s. schrif
telijk moeten aanmakten tot den heer dr.
(J. J. Ntemeijcr, te BoJswaid. Zij dienen
dan den leeftijd van 12 jaar te hebben bq-
icikt.
Do begiftigde zal vrij z"ijn in de keuze
van oen vak van studie.
Ito sollicitanten zullen zich hebban, te
onderwerpen aan oen vergelijkend examen,
waarvan de datum later zal wdSïen bekend
gemaakt.
i 97/39
In Duitsehland heerscht een stemming
als eertijds te Ninové, toen deze stad haar
ondergaan was aangezegd.
Is Duitscidand evenals deze stad in de
oudheid zoo goddeloos geweest, dat het
van den aardbodem moet verdwijnen? Wij
willen dat niet beoordeelen, maar de op
merking, die de Oostenrij'ksclie staatskan-
selier Renner gisteren maakte in de Duitsch-
Ooetenrijksche Nat. Verg., toen hij met
algemeen© stemmen benoemd was tot hoofd
der delegatie, die naar St-Germain zal gaan,
nJL: „Het volk moet boeten voor wat zijn
hcerschers hebben misdaan," ze geldt in
zeer sterke mate voor Duitscidand.
De rouwstemming komt uit niet alleen
in de pers, maar ook in het schrijven der
rijksregeering aan alle Duitsche staten, om
gedurende een week alle openbare verma
kelijkheden te verbieden, met uitzondering
Van de schouwburgen, wie echter aange
zegd zou kunnen worden gedurende dat
tijdvak alleen ernstige stukken op te voeren.
Men had wel verwacht, dat de vredes
voorwaarden hard zouden zijn, maar zoo
onmeedogenloos, dat zou blijken dat zelfs
de zwarlgaliigste pessimist de toekomst nog
(e zonnig had ingezien, daar had men
niet op gerekend.
Er heerscht dan ook bij een gedeelte
van het volk oen volkomen wanhoopsstem-
nung, zelfs, na dfe eerste kennisneming der
voorwaarden, bij een deel der Daütsche
delegatie, welke uitdrukking vond in de
door minister Giesbert uitgesproken mee
ning, dat er voor Duitsehland niets ander-
overblijft dan zich in de armen van het
bolsjewi&me te werpen en zijn lot onver
breekbaar met dat van Rusland te verbin
den. Dit was de eerste gedachte van ge
noemde afgevaardigde, die hii onvoorzich
tig genoeg in het openbaar heeft uitge
sproken en waarmee men van officieels
Duitsche zijde thans wel een beetje ver
legen zit.
De regeering te Berlijn, ofschoon ze na-
Naar het Franseh,
van
VICTOR CHERBULIEZ.
67)
XVII.
Als de heer Tcterol gemeend had, dat hij
zijn zoon echt wanhopig zou maken met
de kennisgeving, dat hij op het punt stond
te hertrouwen, dan was dit toch verre van
de waarheid. In den gemoedstoestand, waar
in Lionel op het oogenblik verkeerde, was
iuj zoo dol verlangend naar zelfstandigheid,
dat hij met genoegen afstand zou hebben
gedaan van zijn rechten op oen erfenis,
die men hem van te voren als 't ware be
twist had.
„Ik hoop maai-, dat we recht talrijk zijn,
om te'-doelen," dacht- hij, nadat hij den
brief van den heer Crépin gelezen had;
als ze voor mij alleen was geweest, zou
ze mij te "zeer bezwaard hebben!"
Overigens had hij het zeer druk; zijn
hoofd en hart werden zoodanig in beslag
genomen door allerlei plannen, verwachtin
gen en teleurstellingen, dat de wraakneming
van zijn vader hem nu al niet bijzonder
treffen kon. Zijn eerste schreden op het
gebied der journalistiek waren zeer geluk-
tu uri ijk ten volle van den ei.istigen toestond
doordrongen is, heeft haar „positieven"
boter bij elkaar gehouden. De „Nat. Zeit"
verneemt, dat Brockdorft-Rantzau nieuwe
instructies heeft gekregen en in de eerste
plaats moet onderzoeken, of de voorwaar
den, zooals ze thans door de Entente zijn
opgesteld, werkelijk ernstig gemeend zijn,
of dat men ze moet beschouwen als een
vraag, waarop afgedongen kan worden.
Itet is o. i. zeer de vraag, of de Entente
den vrede beschouwt als een koebeest,
dal op de markt te koop aangeboden wordt,
en dat in 't bezit van den kooper kan
komen, na over en weer „gehandjeplakl"
te hebben Aan de overzijde Weet rneai te
goed, dat Duitscidand den vrede moet
bobben. Zoo we gisteren reeds meldden.
Zal Brockdorlf-Rantzau trachten tenminste
met een der leidende staatslieden uit het
vijandige kamp in mondeling overleg te
treden. De Duitsche delegatie heeft zich
reeds in vijf commissies verdeeld, een.poli
tieke, economische, financieele, sociale cc i
rechtspolitieke commissie.
Van een botte weigering is dus geen
sprake, niettegenstaande alle Duitsche-blu-
eenstemmig meenen, dat de voorwmu'ien
onaannemelijk zijn. De Duitsche rogeering
zal vermoedelijk met geheel nieuwe voor
stellen komen, die hot program van Wilson
ten grondslag zullen hebben. Daarbij zal
o. a. ook een onlwcrp-volkerenbond ge
voegd worden, zooals men zich dat in
Duitsehland droomt. Al die mocile, die
men zicli getroost, zal echter, volgens het
socialistische Parijsche blad „Populaire du
Centre" |i|evergeefs zijn. Dit blad schrijft,
volgens do „Vorwarls" (Ilavas maakt er
natuurlijk geen melding van)
„De twee weken, welke den Duitschers
worden toegestaan om het zoo omvang
rijke document te bestudeeren, zjjn totaal
overbodig en niets anders dan imperialis
tische huichelarij. Het is komediespel, om
van do Duitschers een meeningsuiting te
verlangen, daar men toch reeds beslaten
is, zich daarom in het minst niet te be
kommeren, maar veeleer m.et geweld de
onderteekening af to dwingen. Men wil het
recht met geweld onderdrukken en het heeft
geert zin zich daarbij te geneeien." Als
Hoost voorspelt de „Populaire" echter, dat
de geschillen tusschen de 27 Geallieerden
binnen enkele maanden een ommekeer zal
teweeg brengen. Dat de arbeiders in de
Entenlejanden hun invloed zullen uitoefe
nen ten gunste der Duitschers, daarop
schijnt het socialistische blad niet veel hoop
to bouwen.
Opmerkelijk echter is in dit verhand het
geen de correspondent van de „Lok. Auz"
uit Parijs aan zijn blad seint:
„De onderteekening van het vredesver
drag wordt in Frankrijk zoo dringend gc-
wenscht, dat in particuliere gesprekken met
Franschcn zelfs op de mogelijkheid van
een latere herziening der hijzonder harde
voorwaarden wordt gezinspeeld. Tegelijker
tijd dreigt de Fraosche pers met de scherp
ste maatregelen voor het geval niet onder
teekend zal worden. Opmerkelijk is, dat
de „Echo de Paris" meldt, dat deze maat
regelen slechts getroffen zullen worden,
indien de onderteekening wordt geweigerd
do-ch niet indien Duitsehland later zijn ver
plichtingen niet nakomt. De Parijsche bla
den brengen interviews van afgevaardig
den, die over heL algemeen met de finan
cieele bepalingen ontevreden zijn. Zij wij
zen er op, dat Frankrijk" al zijn oorlogs
kosten moet dragen. Duitsehland betaalt
aan Frankrijk jaarlijks 4 milliard, terwijl
Frankrijk jaarlijks 25 milliard Listen heeft.
De socialistische bladen oefenen op het
kig geweest; binnen -enkele maanden had
hij zich een eereplaats weten te verwer
ven. Hij bezat nog geen beroemdheidmaar
hij stond danr toch aan liet begin ervan
en de dageraad "heeft van die bekoorlijk
heden, die de volle middagzon mist.
Hij had nu gebroken mei ziju afzondering
en verliet dikwijls ziju cel, om zijn oude
relaties te onderhouden en er weer andere
hij aan te knoopen, daar hij wel wist, dat
een kainergelocrd-s oen slecht politicus is
en dat liet even noodzakelijk mag heeten,
wvijving te houden anet do wereld, als het
gevaarlijk is zich geheel aan haar over te
geven. Zijn gelaat, zijn succes, zijn aange
name manieren en fijne beschaving des
gcestes, maakten, dat hij o-veral met open
armen ontvangen werd. En hij was zeer
gevoelig voor de vleiende attenties, die men
hem bewees; boe rein ook van karakter,
bezat Jiij toch zijn eigenliefde. Volkomen
belangeloosheid is een hersenschim en het
,ik" is dan alleen onuitstaanbaar als er
niets hij zit.
Lionel was eerzuchtig, vastbesloten zijn
weg te vinden; maar hij gruwde van ver
dachte paden en kronkelwegen; hij wilde
er eerlijk komen, om des te heter do zaak
te kunnen dienen, die hij liefhad en die
één was met zijn eigen belangen.
En freule de Saligneux zal men allicht
denken? Was hij daar nog altijd zoozeer
van vervuld?
Helaas, ja 1
vredesverdrag scherpe critiek uit."
Zal het Duitsche volk «riiter op goed
vertrouwen, dat de Entente Liter wel de
hand over liet harl zal strijkeig zich ver
plichten om den enarrnen tol te betalen?
Als op 't moment e«n stemming in de Nat.
Verg. 'wei cl, gebonden, zou de uitslag niet
twijfelachtig ziju. Een donderend „neen'
zou. den Geallieerden in do ooren klinken.
De Duitsche regeering is echter zoo ver
standig zorn'n uitspraak vooiloopig niet uit
te lokken. Mocht de Entente absoluut on
handelbaar blijken, dan is bet in ieder ge
val nog vroeg genoeg oni dien noodsprong
te agen.
De Duitsche en de Pruisische regeering
manen de bevolking van Oost-Duitschlam'
nog in een bizon lere boodschap aan, zich
utet tot wanhoopsdaden te laten verlei
den. De afscheiding wordt gezegd, van Op
per-SHezie van het rijk, het \oegen van
zuiver en overwegend Duitsche gebieden
in iMidden- en Opper-Srlezië, in Posen
West Pruisen en Pormneren bij Polen, het
lo>maken van den hand, die de oude Hanse
-taid Dantzig, de kweekplaats van Duitsche
cultuur, met het rijk verbond, zijn inbreu
ken op het zelfbeschikkingsrecht der vol
ken van deze gebieden, die door Duit-
sehen arbeid en Duitsche cuiltuur datgene
hebben verworven, wat thans hun voortref
felijkheid vormt. É'it alles is in ilagranten
strijd met Wilson's plechtig verkondigde
grondbeginselen, maar de bevolking van O-
Pruisen kan er van overtuigd zijn. dat
de rogeering der republiek het uiterste zal
doen om Jiet gevaar 'dat dreigt, af te wen
den. -
Onderlusschen worden in Oost-Pruisen
allenvege volksbetoogingen georganiseerd
Dat de vredesvoorwaarden ook in de En-
tentelanden niet onverdeeld gunstig wor
den beoordeeld, spreekt wel van zelf, al
zullen de officieele nieuwsbureau 's zich na
tuurlijk niet lieijveren dat bekend te ma
ken. Volgens een particulier telegram aan
de ,,N. R. Gt." heeft de liberale „Daily
New»" voorname mannen in Engeland
naar hun meening gevraagd, over het vrc-
destractaat. De bekende schip ver Bemand
Shaw, -die volgens een onlangs gepubliceer
de uiting nici geheel onbevooroordeeld is
en zelfs wel van eenig chauvinistisch ge
voelen verdacht kan worden, sclirijft aan
de „Daily News"
„De vredesvoorwaarden maken de wereld
veilig voor de democratie in Duitscidand
en verschrikkelijk gevaarlijk voor haar over
al elders. Wij hebben Duitsehland van zijn
ge heel en imperialistischen last Verlicht en
dien lop onze eigen schouders genomen en,
tem ijl wij onder dien last zullen wanke
len, zal Duitsehland vroolijk terug hup
pelen naai- welvaart, zonder dat het voor
iets anders te zorgen heeft dan zijn eigen
herstel. Het lijkt een hooge pnjs 'dicu
Duitscidand daarvoor betaalt, maar het
krijgt uitstekende waar voor zijn geld. Wie,
zoo Vraagt Shaw, kan nu ontkennen dat wij
belangeloos zijn?
Clynes zegt: De voonvaarlen zijn fnin-
der zwaar dan Duilscldand, als het suc
ces jliaid gehad, ons opgelegd zou hebben.
De 'verdeeling van Diuiisch gebied helial-
.-o Elzas-Lv,t!iuringen, zal voor onze toe
komst gevaarlijk zijn, tenzij er door luid-
del van het volkerenverbonid een pegeling
getroffen wordt.
Een geheel ^andere meening heeft on-
dertusschen Snowden, die zich op cle vol
gende krasse wijze uitlaat: Het tractoaê
moet roovers, imperialisten en mihtainsten
naar den zin zijn. Het is de genadeslag
voor de verwachtingen van hen, die hoop
ten dat het einde van den oorlog vrede
zou brengen. "Het is geen vredestraetaal,
maar de verklaring van 'n nieuwen oorlog.
Het is het verraad van de democratie en
van de gesneuvelden in den oorlog. Het
tractaat onthult de ware oorlogsinerkcn van
de Geallieerden.
Hoe de Duilscho pers over het vredes-
Had hij haar dan niet kunnen vergeten?
Neen, dat wa$ hem onmogelijk geweest.
En had hij haar nog altijd zoozeer lief?
Hij maakte zich wijs, dat hij haar niet
meer liefhad.
Zij boezemde hem een gevoel in, dat
veel liad van haat. Ilij was hard bezig
haar van haar voetstuk te rukken. Zóó
dikwijls had hij gezegd, dat zij klein van
geest en klein van hart was, dat hij 't ten
slotle wel moest gelooven. Eveneens
trachtte hij zich op de mouwi te' spelden,
dat haar bruine opgen hem feitelijk misleid
hadden: dat haar schoonheid toch maar
hoogst twijfelachtig was, want dat hot de
allereerste plicht is voor oen mooie vrouw
om blank te ziju.
'tWas dan ook met dit idee, dat hij idle
salons betrad; liij zocht er een blondine,
Waar hij dolverliefd op kon worden. Maan
den verliepen, zonder dat hij daarin sta
gen mocht; maar dat neemt niet weg, dat
hij zich toch genezen waande.
Op een dag, dat hij de rue de la Paix
doorging, om een visite te maken, merkte
hij, dat hij zijn handschoenen vergeten had.
Hij trad binnen bij den leverancier uit zijn
goeden tijd.
Nog slechts enkele minuten zal hij daar
geweest zijn, toen een coupé voor de deur
stilhield, waarvan het ooi-tier werd open
gedaan door een lakei in kastanjebruine
livrei. Het volgend oogenblik kwam een
oude dame plechtstatig den winkel binnen,
verdrag denkt, is reeds hekend. Be „Prei-
heit", het blad der onafhankelijken, blijft
alkpn staan, ah het tot de slotsom komt
dat er niets anders opzit dan te teekenen
't Ls niet onmogelijk, dat, als ïm-n van den
eersten schrik bekomen is, ook andere lila-
den tot die conclusie komen. De „Bórsen
kurier" zegt, dat de weikelijkheid, waar
voor het Duitsche volk geplaatst is. een
hel is; de „Deutsche Tagesztg." is ervan
overtuigd, dat men Duitsehland wil „egyp-
tiseeren", terwijl de „Tagl. RumLscba"' van
meeniiig is, dat het beter was, dat
Duitscidand maar heelcrnaal door de En
teute geannexeerd werd.
Wolff beijvert zich orn de stemmen, die
in de neutrale landen opgaan en die hun
afkeuring over het vredesverdrag uitspie
ken, wereldkundig te maken. Bijna alle
spreken hun teleurstelling uit, dat Wilson
zijn principe heeft laten varen.
Zoo wre boven reeds opmerkten, is staats
kanselier Renner benoemd als hoofd der
Duitsch-Oostenrijksche delegatie. Hij zal ter
zijde worden gestaan door de af ge vaardig
den dr. Gürtter (chr. sociaal) en dr. Sehön-
bauer (groot-Duitsche partij).
Renner heeft een zeer toegejuichte rede
gehouden in de Nat. Verg. to Weenen,
waarin hij zijn ontroering uitsprak over
de jobstijding voor Duitsehland (de vredes
voorwaarden) en betoogde dat het Oosten
rijkselic volk nooit oorlog heeft gewild en
dus geen schuld aan den oorlog heeft.
Hij ontveinsde zich niet, dat ook vo-oi
Duitsch-Oostenrijk zware tijden" zullen aan
breken en sprak de weinig ho-opvolle mee
ning uit, dat de regeering wellicht haar
doel, tengevolge van de overmacht, slechts
gedeeltelijk of in 't geheel niet zal berei
ken. „Men kan ons het hart uit het lichaam
rukken," zei Renner, „men kan ons ver
nietigen, maar als men ons laat leven, zal
men ons nooit kunnen doen vergeten dat
wij Duitschers zijn, kinderen van het on
gelukkigste volk ter wereld." Deze minder
diplomalieke uitlating doelt natuurlijk op
do aansluiting bij Duitsehland, die de En
tente wil verhinderen. De Entente wil daar
voor aan Duitsch-Oostenrijk echter belang
rijke compensaties doen.
De Buitsch-Oostenrijksche staatssecreta
ris dr. Bauer deelde in de nationale verga
dciing mede, dat het hoofd der Engelsche
militaire missie, kolonel Cunningham, hem
heeft medegedeeld, dat de Entente, zoo
Duitsch-Oostenrijk wil afzien van aanslui
ting aan Duitsehland, bereid is Duitscli
Oostenrijk niet alleen zeer tegemoet te ko
men in de territoriale, maar ook in econo
mische en financieele vraagstukken, even
zoo ton opzichte van de valuta en van de
voedselvoorziening. In politieke kringen is
men van meening, dat de tegemoetkoming
in zake het grondgebied zal beslaan in
het toekennen van een gedeelte van het
Boheemische woud en het district Znaim
van Westelijk Hongarije, in het nota-nemen
an de Duilscli-Oostenrijhschc wonschen be
treffende het Duitsche gedeelte van Zuid-
Tirol^ Zuidelijk Stiermarken en Karinthic
verder in het toestaan van crcdieton voor
den invoer van levensmiddelen en grond
stoffen en het hew-erken van de verschil
lende nationale staten, om percentsgewijze
Dij te dragen in de oorlogskosten, voorts
in het Heffen van maatregelen tot ver
betering van de Duilsch-Oostenrijlcscliowis
selkoersen.
Of de Italianen daarmee in hun schik
zullen zijn, is te betwijfelen. Dit tand is
hang voor een sterko Donan-fodoraUe en
zag veel liever, dat Duitsch-Oostenrijk zich
maar aansloot hij Duitsehland. 't Had dan
gevolgd door een jong meisje. Die oude
dame was gravin de J nines; haar kende
Lionel immers niet. Het jonge meisje had
jiij echter herkend, oer hij nog haar ge
laat gezien had.
Al zijn bloed vloeide opeens naar zijn
..art terug; ïiiji had wel duizend mijlen ver
willen zijn. Maar, daar dit voor 'L oogen
blik immers een onmogdijUieid was, trok
hij zich wat ni;«er achter in het mugje
zjjn terug, in do hoop, dat men wel gauw
ïMar zou zijn.
Toch vergiste hij zioli daarin; Madame de
.Tuinps huil een lastige hand en wils bo
vendien niet makkelijk in haar keuze. Ma
demoiselle do Saligneux, die 'dit wel_ wist,
nam plaats en ging een krant zitten "lezen,
dia Maar lakei voor haar gekocht liad aan
oen kiosk.
Lionel Iliad, zijn liandsdlioettten nu aan en
,Tjtaakl Iliad hij ook, zoodat hij niet veel
anders meer kon 'doen. dan heengaan. Oiv
gelukkgeriwijzo zat Mademoiselle de Salig
neux vlak hij de ,dour en hij moest dus
wel langs haar. Dit deed hij dan ook, met
opgeridlilen hoofd en met de oogen afge
wend, ofschoon hij lodli, toen 'de winkelr
daiir achter hcm~dicht ging, wi< dat zij
hem had aangekeken bn dat het blad, waaiy
in zo zoo ijverig zat te sludeeren, juist
datgene was waar hij aan meewerkte en
waar ©en artikel van hein in stond, waar
hij zelf zeer tevreden over wasOok
wist hij, dat men zich dikwijls genezen
waant, als men dit in waarheid toch niet
M i
Den volgenden dag pptving Lionel pejn
ineteen ziju handen vrij in hef Oostcmijk-
sche Alpen-gebied.
Behalve do vredeskweslie. is nog van.
belang, dat de Duitsche regeering gepro
testeerd heeft Lij de wapenslilstandscom-1
missie over liet vervoer van krijgshenioo-
digdheden voor de Polen via Danzig. Men
was overeengekomen dat dit over Stetlin
zou geschieden. De Entente doet reed» alsof
Danzig Poolsch is, maai de Duitsche ro
geering zal zoolang ze kan haar gezag
handhaven over deze stad. Het profest ein
digt met de mededeeling, dal de Duitschers
zullen beletten dat do ontscheping van
oorlogstuig nog langer te Danzig plants
vindt.
Een tweede protest betreft de LeUische
kwestie. Zoo men weid, heelt daar 15 April
een staatsgreep plaats geluid, wal de En
tente beeft ontstemd, omdat liet togen ha ir
belangen was. De Duitschors krijgen nu
de schuld \au don uarboeim.LoLland.mnnr
werpen die verre van zich. De Entente
heeft gceischt. dal generaal V. d. Goltz,.
die daar het lie iel voort over de Duitsi lie
tioepen, terug geroepen zal woiden, waar
op de Duitsche rogeering heeft geantwoord,
dat alle troepen uit dit gebied zullen -terug
genomen weiden De \erantwoording komt
geheèl"voor rekening der Entente Dat zal
don Geallieerden ni't bevallen, wanl 'de
Duitschers hielden in Letland den bols
jewistische!! vloedgolf tegen Entente zal
er nu de Polen we! voorspannen, om daar
een dam op te werpen .tegen de boKjewiki,
wat den strijd op de andere fronten na
tuurlijk zal schaden.
De veeI evo rin g
Volgens het vredesverdrag moet Duitsih-
land 'de volgende coeleveringen doen.
Aau 5e Franseh© regoering 500 dek
hengsten, van due lot zeven jaar30C0J
merrieveulens ©n merries van 18 maan-i
den lot zeven jaar van Anleiiseh en Bel
gisch ras; 2000 slieren van 18 maanden
tot drie jaren: 90.000 melkkoeien van
twoo tot zes jaren1000 bokken, 100 000
schapen, 10.000 geiten.
Aan de Belgische regeering: 200 dek
hengsten van drie tot zes j.iar; 3000 mer
ries van 3 tot zeven jaar; 5000 merrie-
veulens van 18 maanden tot drie jaar, alle
van zwaar Belgisch ras: 2000 stieren van
18 maanden tot drie jaar; 30,000 melk
koeien van twee tot zes jaar; -1000 jonge
runderen; 200 hokken, 20 000 schapen,
15 000 zeugen.
De dknen moeten gezond en behoorlijk
verpleegd zijn. Voor het geval, dat de ge
leverde dieren niet blijken geroofde of in
oorlog genomen dieren te zijnzal hun
waarde Duitsehland vergoed worden
De ty pli u b-epid eniio te
Pfórzhci m.
Sedert geruimcu tijd heerscht in hel Duit
sche stadje Pforzheim oen tvphus-epide-
mie, die het gevolg is van ecu ongeluk
bij de waterleiding; waardoor lyjdius-b wil
len in hot drinkwater zijn gekomen. Itel
aantal ziektegevallen is tot 3000 gestegen,
het aantal sterfgevallen tot 300.
Er zal hulp uit Nederland, worden ge
zonden. Een Hollandsch Verpleegster zal
dezer dagen naar Pfórzheim vertrekken,
Volgens het lljldd.
Een e.- en bunnigratiebureau.
Het „Berl. Tagehl." verneemt dat bij
een der ministeries een bureau Voor Duit
sche emigratie en immigratie zal worden,
ingericht. Dit bureau zal de Verschillend^
vraagstukken in verband met de emigratie
cn immigratie behandelen.
brief van den heer Poinlai, hij wi-cn hij nu
geregeld eemmial 's weeks dineerde. De" no
taris schreef, dat hij op hem Tekende voor
den volgenden Maandag on 11ij voegde
er nog hij:
Bij uitzondering cn ik hoop, dat je
dit niet onaangenaam ïs, zullen, wij eens
onder vjicr oogen zijn; nu moet je mij niet
in den steek laten, want ilc «.lijmer niet
graag alleen."
Lionel was preiüks op tijl. Aan tafel be
sprak men de vragen van den dag en Nas
liet daar niet alljjtt over ©ens. Na het diner
verzocht de heer Poiiilal zijn gast, om hem
re vergezellen naar de rue Ponthicu, waar
cell dringende zaak hem riep.
„Op de Champs Elysées zulten we ons
sigaartje rooken", sphak hij, „en bol bezoek
zal zoo fahg niet duren, dus dan kunnen
wij den avond, besluiten Lu het een of
ander theater. Ik [voel mij bijzonder jong
én opgewekt 'en heb lust 'tor ©ens van
te nemen".
Zoodra ize boned en aan de trap stonden,
vatte de notoris ons jongmenscli bij dan
arm, zoodat hij 'niet meer ontsnappen kon',
ein zei:
„Dus je hebt liaar aiog niet Vergeten?"
„Wie bedoelt u?" vroeg "Lionel opstroe-
vén toon, en terwijl" hij met geweld zijn
irm trachtte los te maken. „We hadden
immers afgesproken, Idat u daar niet meer
op terug zoudt komen.?"
,.Ta, beste joligen, maai' één ding moot
ik je Inog h-euisoh eens vragen. Is da,t nu
wiel versatlndig; je. rmtrmx-f haai- in een
winkel en jdoel net, of je lmar niet hor
kent?'' (Wordt vervolgd.)
jA.
