Zaterdag 26 Juli 1919.
Niét te koop.
72stB Jaargang,
buitenland]
1*8116
bitercomm. telefoon No. 103.
BUREAUt LANGE HAVEN 141 CHOEK KORTE HAVEN),
EERSTE BLAD.
Bericht.
Zij, die zich met ingang van 1 Aug,
a.s. voor minstens 3 maanden op de
„Schiedamsclie Courant" abonneeren,
ontvangen de tot 'dien datum verschij
nende nummers gratis.
Eeisabonnémenten.
De Administratie van da „Schiedaïnsche
Courant" is gaarne bereid om tegen ver
goeding van porto's aan haar abonné's, die
voor korten of langen tijd op reis gaan,
de couTant aim hun tijdelijk adres te zenden.
Ook abonnementen voor den tijd van een
heele of halve maand worden gedurende
het reisseizoen gesloten.
De Administratie.
Radicalisme en reactie.
De internationale staking is, voor zoo
ver ze nog levend ter wereld kwam, spoedig
haar natuurlijke dood gestorven, wegens
gebrek aan krachten. 'Het geesteskind van
enkele Fransche en Italiaansche Urb elders-
leiders had gten let'ensiatb'a he.d Alleen
in Duïtschland is verleden Maandag, zoo
men weet, dapper gestaakt, om zijn sym
pathie te betuigen mot de stakingsbewe
ging in de Entenlelanden die goeddeels
met Js doorgegaan af mislukt is. De
mentaliteit van de arbeiders in Duitsch-
land schijnt wol van een bizonder gehalte
te zijn. Als ze geen lust hebben om te
werken, dan blijven ze thuis, een reden,
daar zorgen de leiders wel voor, en om
de gevolgen bekommert men zich niet.
'tls te begrijpen, dat de werkgevers dat
spelletje van de arbeiders moede w;orden.
Reeds langer dan hun lief is hebben.dear-
beiders telkens om allerlei redenen "twerk
in den steek gelalen. en liet is daarom te
begrijpen, dat in arrenmoede de directie
van de reusachtige Siemens Worke ie Ber
lijn eindelijk een forsche poging gewaagd
heeft om den arbeiders tot bezinning te
brengen. De arbeiders,- die Maandag het
(werk hebben neergelegd, zijn n.l. door de
directie ontslagen, in 't geheel 10,000 man.
•Natuurlijk kiezen de andere arbe.ders partij
.voor hun ontslagen collega's, zoodat op
't oogenblik niet minder dan 30 600 werk
lieden van de fabrieken van Siemens den
arbeid hebben neergelegd. Bij de stemming
over het voorstel om te jtaken verklaar
den 16 679 zich voor, 2539 tegen dat plan
Met het oog op He onderhandelingen,;
(welke hedenmorgen om 10 uur zouden
worden gevoezd, hebben de leiders het pa
rool gegeven te wachten met bet overgaan
tot algemeene staking. De Vergadering was
het daamxee slechts eens onder voorwaarde,
flat de ontslagenen onmiddellijk weer zou
den worden aangenomen. De directie wei
gerde aan dezen cisch te voldoen, waarop
irle algemeene staking werd uitgeroepen. In
lalle fabrieken van Siemens is het werk
neergelegd. In arbeiderskringen hoopt inen,
dat de arbeiders in andere bedrijven der
metaalindustrie tot een sympathiestaking
zullen overgaan. Heden vinden cr onder
handelingen plaats, om de geschillen, die
zich in andere takken van de metaalindus
trie hebben Voorgedaan, uit den weg te
ruimen.
Een bijna zelfde geval doet zich voor
in allo bedrijven van de post en telegraaf
te Berlijn, waar eveneens het werk is neer
gelegd," omdat 287 arbeiders ontslagen zijn,
die ook aan de demonstratiestaking heb
ben deelgenomen
De onderhandelingen met de postdirec-
tie zouden gisteren beginnen. Als de direc
tie weigert de arbeiders weer aan te nemen
en hun tevens het loon voor do stakings
dag uit te betalen, dan is het waarschijn
lijk, dat de leiders van de telegraaf arbei
ders de staking voor heel Duilschland zul
len proclamecren.
Zoo ondervindt Duilschland de onaan
gename gevolgen van het plan, dat arbei-
dersleiders hadden uitgebroed, mede om
het gekwelde Duitsehland tenminste een
blijk van sympathie te geven. De tegen
standers van de ontwei pers van 't plan, do'
imperialistische regeeringen, lachen natuur
lijk in hun vuistje, dat de bom zoo ver
keerd is gesprongen.
Ziet men in Duitsehland aan den eenen
kant het zuiverste radicalisme, dat zich uit'
in allerlei stakingen, gemotiveerd of on
gemotiveerd, daarnaast vertoont zich de'
reactie- Tegenover- beide slaat de regee-
nng al even machteloos, zoo 't schijnt.
Wat b.v. te zeggen van een demonstratie
als door graaf von Bassewitz, commandant
van het z,g n. Eiserne (ijzeren) Eskadron
op touw gezet? liet eskadron verzamelde
zich, de ruiters voorop, aan de Scliiffbauer-
damm en trok met wapperende zwart-wit
roode vaandels Berbjn binnen, naar de
Moabiter kazerne, waar een rondgang ge
maakt zou worden. Bij het defileeren voorhij
het Bismarck Denkmal beval ,Von Basse
witz de militaire kapel het „Heil dir im
Siege rkranz" te spelen. De kapelmeester,
mét een ech't republikeinsch hart onder
de rijksWeeruniform, weigerde aanvankelijk,
doch toen de grafelijke mond de zeer on-
graielijke woorden sprak: „Wenn sich da
einer muckt, wird er so auf die Schnauze
geschlagen, das? ~r nicht irtebr auistéht"-',
werd alle tegenstand opgegeven en schal
den de koperen instrumenten met forsche
tonen het kgizerlieF mhoog naar den diep-
blauwen Kemel. Een veelzeggende glimlach
speelde om 's graven lippen toen republi-
keinscbe „Schutzleute" de Wilhelmstrasse
ten behoeve der defileerende troepen af
zetten.
Donderdagmiddag, een troepenafdeeling
met lansruiters en officieren met getrokken
degen voorop, een batterij" veldgeschut, een
veldkeuken, talrijke wapperende zwart-wit-
roode vaandels door da Wilhelmstrasse
langs de amb"tsgebouwein.~der rijksregcering.
Èn, om de krooin op het werk te zetten,
„die Wacht am Rheïn'V Waarschijnlijk het
zelfde Eiserne Eskadron.
Wat zeggen de regeeringsdepaitementon
over deze provocatie? vraagt de Vorwarts.
De regeering zal waarschijnlijk hetzelfde
zeggen als vain de week, toen de derde
marine-divisie de wacht betrok en ook de
oude rijksvlag heestih'; „Nu ja, het is te
begrijpen, dat zij nog aan de oude vlag ge
hecht zijn en bet is gewoonte bij de ma
rine de vlag te hijschén als de wacht be
trokken wordt."
De Vorwarts brengt iutussciben, naar de
Berlijnsohe oorrespondent van Eet „HEI."
meldt, belangrijke mededeelitagen, die hij
reeds 22 Tub ontving, dodh aanvankelijk
voor overdreven hield en daarom niet pu
bliceerde.
Onder de officieren der G, K. S. D. wor
den voortdurend streng geheime 'besprekin
gen gehouden, van welke ieder wordt ge
weerd, die niet volkomen betrouwbaar is.
"De manschappen worden stelselmatig tegen
de regeering opgezet. Zij worden er op ge
wezen, dat eeln andere regeering wellicht
6?)
jBletje stond sterk blozend op, ze had
neergeslagen oogfea en droogde baar Kan
den aan' haaf schort af. Dora, blijkbaar
niet bewust van de verlegenheid der beide
anderen, tilde den kleine op haar schoot
en begon hem af te drogen.
„Kom hem eens kijken,' "riep ze yroolijk,
en, ze hield het kind in haar teero ham
den omhoog.
Esther kwam nader. De jonge moeder
keek jaloers, hoe ze aarzelend het kleino
lichaampje aanraakte. Esther wilde piet on
vriendelijk zijn; als ze alleen met het kind
geweest was, zou ze het heerjjjk' geknuf
feld hebben, maar nu voelde ze zich stijf
en onhandig.
iBletje barstte in tranen uil, dn nam het
kind weg. „U behoeft niet bang voor hem
te zijn, juffrouw Esther," zei ze harts
tochtelijk; hij is zoo schoon en vlekkeloos
als een lam. Het is zijn schuld niet, 'dat
hij een kleine bastaard is. En hij zal nooit
gebrek aan liefde kennen, zooals de kin
deren van sommige vrouwen."
Esther voelde de beschuldiging in haar
■woorden; ze werd Week en deinsde ach
teruit.
„Petje wees. niet dwaas," vei Dora; „juf
frouw Esther was verbaasd je hier te
vinden."
„Juist, dat ia het," juffrouw Dora," zei
makje, 4,ife h»b u wet geaegd, cfat h«rt
niet goed was. Het deugt niet, dat u mijn
schande in uw huis hebt. Het kan me voor
mij z&f niet schelen, maar niemand zal
door Woord of blik mijn kindje een ver
wijt fi van maken, dat het geen vader
heeft.'"
Zij rolde den kleine in haar schort on
heen en Weer gaande, schreide ze bitter.
Alsof het kind de vlek op zijn geboorte
voelde, begon het uit alle macht te schreeu
wen, en maakte daardoor de onrust pog
gÊooter.
Esther was diep bedroefd. Zij knielde
naast het meisje neer en sprak haar
vleiend toe.
„Je bent heel hard en onvriendelijk tegen
me, Bietje. Ik vind het een heel mooikindje.
Toe, laat mij hem eens nemen."
Langzamerhand werden moeder en,kind
bedaarder, de vrede werd gesloten en be
zégeld met een kus en de drie meisjes
brachten een uur door met te babbelen
over de eindelooze bijzonderheden van bet
toilet van den jongen heer Cumowl
Maar een nieuwe belemmering werd ge
voegd bij den omgang wan Esther met de
Renwyns. In theorie bewonderde zij Dc-ra,
dat zrj Betje Curnow in huis had, maar
zij kon niet geheel over haar gevoel van
verlegenheid heen komen in ti^enWooridig-
heid vim een kind, dat buiten 'de Wetjjei
horen was. Zij wist, dat het gevoel dwaas
en onmenschlievend Was, maar zij was
van, nature niet in staat aan zedelijke vraag
stukken te denken in lermon van gewoon
verstand en haar louter vormelijk gods
dienstig geloof deed haar geen gemakke-
bfeter voor hen zal zorgen. Ook zijn de
woorden reeds gevallen: „Het is duidelijk,
dat het met deze regeering op den duur
niet gaat."
De regeering zal half Augustus defini
tief naar Berlijn terug koeren. De schouw
burg te Weimar moet weer voor zijn oor
spronkelijk doel in gebruik genomen wor
den, zegt mön, maar natuurlijk is dat geen
overwegende reden. Men meent, dat bet te
Berlijn nu wel weer zal gaan en het gevaar
van radicale zijde geweken is. Of dit wer
kelijk bet geval is, moet nog blijken.
Te Weimar heerscht op 't oogenblik een
geweldige opwinding. Men is bezig oude
keien uit de sloot te halen. Dal is m
dit geval noodig, want dait men precies
weel, boe de vork in den steel zit wat
betreft de leiding tijdens den oorlog is
aan to bevelen.
Erzberger, die van de.,rijde der, consep
vatieven weinig medewerking heeft te wach
ten, omdat hij, ook al gedwongen door hét
compromis van zijn partij met de sodalis
ten. de groote kapitalen 'duchtig aanpakt,;
Erzberger zal "eerstdaags, zoo het Keet,;
onthullingen doen over „een jrredesaanbod*
door Engeland in Sept 1917 gedaan heeft,
en dat dopr de Duitsche regeerihg, destijds
aan 't bewind, niet met den noodigen
ernst is behandeld, waartoe de omstandig
heden anders wel aanleiding gaven.
De pauselijke .nuntius in Munchen zou
een brief aan de regeering -gericht heb
ben, waarin hij zeide. dat de Engelsche
regeering door tusschenkomst. van den En-
gelschen gezant te Rome den pausolijken
stoel verzocht had, in Duitsehland te vra
gen. hoe dit over het Belgische vraagstuk
dacht, opdat misschien langs dezen weg
spoedig vrede tot stand zon kunnen ko
men, Duitsehland moest meedeelen, welke
schadevergoeding het aan Belgie wilde toe
kennen en op Welke waarborgen het zelf
aanspraak maakte.
Michaelis, de toenmalige rijkskanselier,
heeft volgens de opvatting 'van Erzberger,
onder invloed van de toen domineerende
conservatieve partij, 'deze zaak absoluut ave
rechts aangepakt en dit moer thans als
een wanen dienen om den minister van
financien van ziin lastjge en tegenspaïto
lende politieke tegenstanders te vernietigen.
De rechtsche bladen laten zidli echter niet
maar zoo in "n hoek duwen. De „Deutsche
Tageszeitung" zegt, dat van die heeie ge
schiedenis maar weinig waar is en be
toogt, 'dat wel degelijk de noodige aan
dacht aan de zaak, door 'Erzberger teil
sprake gebracht, is besleed
Ook andere bladen van dien kant geven
een zelfde voorstelling en vallen Erzber
ger aan. De „Rreuzztg." meent zelfs, dat
de maat van den heer Erzberger hu overvol
is en hij zelf door gekonkel en indiscretie
voor een groot deel verantwoordelijk is
voor don slechten afloop van den oorlog.
Zijn plaats is voor 'n staatsgeretihisliof,
zegt dit blad.
Donderdag beeft de ministerraad rich
met de zaak bezig gehouden. Het is Iniet
onmogelijk, dat de regeerimg, daar Erzber
ger vioervoorzilter van dan ministerraad
is, aan het einde der zitting der Nationale
Vergadering; valtx heden de vertrouwens
kwestie stellen zal.
Het centrum heeft reeds stelling geno
men in de kwestie en zijn vertrouwen
in Erzberger uitgesproken."
Nog door anderen wordt deelgenomen
aan het algemeen debat, dat, over de oor
zaken van het débade gehouden wordt.
Natuurlijk geeft de een den ander de schuld.
Kolonel Bauer, Ludendorff's rechterhand,
heeft jn een reeks brochures getracht zijn
chef te verdedigen ein gepoogd aan te- tóo-
neh, dat bét legerbestuur in Augustus 1918
lijke formule aan. de hand, zooals Dotra
vtopr de gelegenheid vond.
„Ja, natuurlijk zondigde ze, Esther," zei
Dora, toen zij over het onderwerp spra
ken, „maar ze heeft oprecht berouw1, en
dat maakt een groot verschil. Wij .hebben
gcon recht te veroodreelon, ,w.ien 'God be
loofd heeft te vergeven. Een tijd lang zal
ze wat moeite hebben, om een bétrekking
te vinden. De menschen nemen «sen meisje
niet, als zij weten, dat rij ongelukkig is
geweest. Maar weldra zal zij het kind kun
nen uitbesteden. Intusschen geeft .hij niet
veel last in huisv en "Bietje is een zoer
handig meisje.'"
Bovendien wist Esther, dal ze bang voor
Betje was. De beschuldigende kreet van hot
meisje „de kinderen van sommige vrou
wen'", overtuigde haar, dat ze een ge
heim deelden, of tenminste een Vermoeden,
waarover geen van beiden openlijk hardop
durfde te spreken, ofschoon na haar zeauw-
achtigen uitval niets gezegd Was, dat aan
duidde, dat haar woorden meer dan een
algemeene beteekenis hadden gehad.
Op een middag, dat Dora naar benéden
was jegaan, om een middel klaar to mia-
ken, en Esther alleen in de huiskamer
bleef, kwam Betje binnen, om hot thee
goed op te ruimen. Zij treuzelde rond in
de kamer en stelde haat werk uit, totdat
Esther zenuwachtig werd. Zij probeerde iets
të bedenken, dat zij kon zeggen, maar etr
kwaman geen woorden. Bietje nam het blad
op en zette het weer neer.
„Juffrouw Esther hoe gaat het met
jongejuffrouw lvitty," zei ze zacht.
reeds op het Sluiten van een vrede aan
drong. Dit klopt weer niet met wat de
toenmalige minister van buitenlands0iio za
ken, Von Hintze, in de „Frankf. Ztg."
publiceert Midden Juli zou Ludetidorff
nog op een vraag van von Ilintze, of de
generaal dacht, dat hij met zijn offensief
den vijand definitief en beslissend zou kun
nen verslaan, positief geantwoord hebben:
„Hierop antwooid ik met een beslist ja,"
Waaruit moet blijken, volgens von Hintze,
«lat men in 't groote hoofdkwartier inden
zomer van 1918 nog niet erg naar den
vrede geneigd was.
De strijd, die thans ontbrand is, zal nog
wel een poosje duren maar men mag ver-
wachten, dat na eenigeu tijd de wereld
wel zal weten, hoe precies de vork in
«len steel gezeten heeft.
Be koleo kwestie.
Volgens de „Daily B'erald" gaat er in het
Lagerhuis het gerucht, dat de regeeringi
voornemens is het mmdeiheidsrapperl van
Sir Arthur Duckham, als grondslag .te ne-,
men voor haar maatregelen in zake de
kolenmijnen. Sir Arthur beveelt aan de ver
werving door den staat van alle minerale
rechten in Groot-Bnttannié met schadever
goeding, (de staat zou dus eigenlijk de
royalty houder worden), maar hij is tegen
nationalisatie der mijnen en acht het plan
van den mijnwerkersbond onuitvoerbaar.
Het blad zegt dreigend, dat de nationali
satie, als dat bericht juist is. op 't politieke
terrein de nederlaag kan lijden, maar de
regeering dan de macht van de arbeiders
op ander terrein gewaar zal worden.
Ondertusschen is men voorlo-opig tot
overeenstemming gekomen. De onderhande
lingen tusschen het bestuur au het mijn-
werkersverbond en de regeering hebben tot
een schikking over de betaling van bet
stukwerk geleid volgens het voorstel der
regeering, waarmee dus de staking is ge
ëindigd, tenminste, als "de arbeiders zich
neerleggen bij de schikking, die hun lei
ders met de regeering hebben getroffen. De
autoriteiten schijnen daar niet bevreesd voor
te zijn, want het kolenvervoer is weer vrij.
Zelfs mogen uit Cardiff weer kolen worden
uitgevoerd.
Yan de vredesconferentie.
Van het vredeswet k geen verder nieuws,
dan dat liet verzet xn Duilsch-Oostenrijk
tegen de harde vredesvoorwaarden en ook
tegen den korten termijn Voor het te geven
antwoord toeneemt, dat de Buigaa.rsrhege-
del egeei den eerst heden m Parijs aanko
men en dat de Italiaansch-Grieksche be
sprekingen vermoedelijk tot een overeen
stemming zullen leiden.
Diversen
De Hugenoten te Berljjn en
de Hohenzo llerns
De Fransche (calvinistische) gemeente te
Berlijn heeft een schrijven gericht aan Poin-
caré, Waarin Ze zegt, dat de 25-000 Hugeno
ten, die in 1685 door de opheffing Van 'het
Edict van Nantes uit Frankrijk naar Duitsch-
lanjd zijn gevlucht en hun nakomelingen in
hun nieuwe vaderland steeds met de meeste
welwillendheid rijn behandeld. Toen de
voorouders van de Hugenoten verdreven
werden heeft niemand er aan gedacht scha-
devergocding te geven voor 't geen hun
werd afgenomen. In den tegenwoordigen
tijd van wodergoed maken verwachten wij
thans, aldus het adres, van h'et democra
tische Frankrijk, oen wedergoed maken van
het ons aan gedaan onrecht en wel in
den vorm, dat onze weldoeners de Ho-
henzollem's volkomen ongemoeid wor
den gelaten, uit dankbaarheid voor liefde
rijke opname 'en bescherming door duizen-
,,0, heel goed, dank ijl, Botje," zei Esther
zonder haar hoofd om te draaien. „Ik ge
loof, dat zo je nog mist,'" voegde zij or
bij, om het stilzwijgen te verbreken.
„liet is heel lief Van u, om dat te zeggen,
juffrouw Esther. Ik "hield heel veel van
haar. Ik wist niet hoe Veel, totdat ik wist,
dat mijn kleintje zou komen. Met mdalHt
een Vroinv zacht" Maar stem brak bij1 het
laatste woord.
„Juffrouw Esther fluisterde ze, wat
dichter bij komende.
„Wat is het, Betje zei Esther, mei)
verbleekt gezicht naar liaar opziende.
„Gelooft u, dat jongejuffrouw Kitty heel
gelukkig is?"
Zij vmlangde naar do macht, om. een
voudig te spreken, te zeggen„Zeg me
alles, wat je weet4 alios Wat je (vreest," maar
zo kon alleen maar zeggen: „Het is nog
al een stil kind."
„Ja, stil," zei Betje boos. „Maar ze kon
luidrbchtig en ondeugend als de besten
rijn, toen ik haar geheel voor mijzelf ihad.
Ze was niet bang voor mij."
„Zij is. ook niet bang voor mij," zfi
Esther bleek glimlachend.
„Ik wilde, dat ze meer bij Ji vras, juf
frouw. Ik vind het uiterlijk van die nieu
we ingeregen, bleeke Londensche meid niet
prettig. Zij is hard en sluWf 'Jongejuffrouw
Kitty houdt ook niet van haar, daar ben
ik zeker van. Ik heb ze samen buiten
gezien."
„Neen, ik boud ook niet „van Beatrico,"
zei Esther zacht, big 'over die uitvlucht.
„Mijnbeer R>t ai#t ïvel op jongejuffrouur
den Franschen eertijds in Brandenburg on
dervonden.
wachting uit te spreken, "dat het verzoek
Het adres eindigt met de stellige ver-
zal worden ingewilligd.
De Engelsche vloot
In het Engelsoh'e Lagerhuis zeide. Walter
Long (minister van Ale admiraliteit;, het Bfe-
drag van 60 millioen pond sterling voor de
vloot besprekende, dat men. bezig was met
de uitgaven, uit dan oorlog voortgespro
ten, af te rekenen. De tegenwoordige sterkte
van het personeel der vloot was 180.000
tegen 407.000 tijdens d$n wapenstilstand;
Lhans waren 84 oorlogsschepen en 110
kleinere schepen m aanbouw, terwijl bij
den wapenstilstand 'nog orders liepen voo-r
den aanbouw van 302 oorlogsschepen en
806 kleinere schepen.
De schepen, thans in aanbouw, waren öf
reeds te ver af om den aanbouw te staken,
öf noodig voor het vervangen der oude
schepen en „voor het vergoeden van £le in
den oorlog 'geleden verliezen.
Staking in Dresden.(
Een nieuwe staking onder de metaalbe
werkers staat in Dresden voor 'de deur we
gens looneischen, die waarschijnlijk door
de- werkgevers niet zullen worden inge
willigd. Het is zelfs te vreezen, dat de sta
king zich over geheel Saksen zal uitbrei
den. i
Intrekking van het Duit
sche bankp apier.
De Duitsche regeering is v oornemens met
het doel van een betere controle voor de
voorgenomen verrnogensheffing, alle pa
piergeld in te trekken, om dit af te stem
pelen, waarna na verloop van een bepaal
den termijn alle niet afgestempelde bank
noten ongeldig verklaardworden. De in
neming en het weer uitbetalen zal zoo
geschieden, dat het werkelijke vermogen
\an ieder nauwkeurig kan worden vast-
gesteld.
Uit Pole n.
Na langdurige debatten heeft de Pool-
sche Landdag een voorstel tot invoering
van uitgebreide hervormingen, op agrarisch
gebied aangenomen, door in beginsel
te b esluiten om over te gaan tót bet
aankoopen van het grootgrondbezit, ten
omde dit op gemakkelijke betalingsvoor
waarden weder aan de kleine boeren! en
landarbeiders te verkoopen. De groote
grondbezitters zullen naarmate van de kwa
liteit van den grond en naar de ligging er
van 60 tot l80 HA. mogen behouden,
I e groot-grondbezitters In Posen, waar de
landbouw op zeer hoogen trap staat, mo
gen als maximum 400 ÏI'.A, behouden.
PaderewsH voelt er, naar verluidt, veel
oor om zich weer geheel aan zijn ktinst
te wijden. Zoo men weet, waslij,, voordat
hij als leider dor Polen werd aangewezen,
musicus. Het 'regeeren valt hem blijkbaar
niet mee.
Sten is in Polen reeds druk bezig een
onvol ger van Paderowski to_ zoeken, maar
nat vlot niet erg. ,Wci zijn er personen, die
daarvoor, als aangewezen beschouwd*»kun
nen worden, om htm capaciteiten, maar die
zijn waarschijnlijk in Entente-kringen niet
welkom.
Maller, de aanvoerder der Poolscbe'troe
pen, 'bezit wel militaire eigenschappen en
ook zijn houding is steeds consequent ge
weest, maar men betwijfelt, of hij wel over
voldoend staatsmans talent beschikt om de
Polen te kunnen leiden.
De Franschen in Hongarije.
De Fransche troepen -Verlaten 'Arad, in
Trans-Sylvanië. Het beheer van ile stad
wordt overgegeven aan Roemenie.
Kitty," zei Betje, en ze liet haar (vinger
langs den rand van het blad glijden.1
„Hij houdl heel veel van haar."
„Ja, maar heeren zien niet, wat er ge
beurt
„Ik denk. „dat mannen altijd meer notitie
van kleine jongens nemen." -
.^Nui nog mooier 1" zei Betje, niet zóndek
den trots van do moeder van «eeti zoon.
Het is haar schuld niet, dat ze een meisje
is. Is ze niet zijn eigen kind.
„Mijn vader' verlangde naar een jongen."
Betje schudde haar hoofd, maar zei niets,
on daar Esther niet sprak, wilde zo bet
blad opnemen. Esther nam een -boek. Er
heerschle een oogenblik stilte, en toen klonk
do stem van het meisje hartstochtelijk. t
„Kan er niet iets gedaan worden, kon
er niet jiets gedaan worden 1 f)'s er £s (niemand
die iets kan do«enl" riep zè, met haar
voet op den grond stampende.
„0, Betje, wat bedoel jo?" riep Esther,
met gewrongen handen opspringende.
„Bat weet ui even goéd als ,ik/' zei hei
meisje met trillende lip.
Zij keken elkander aan als twee scher
mers, en ieder trachtte met haar, oogen
«de ander tot den eersten stoot te dwingen.
Toen hoorden zij den-stap Van Dora pp da
kale trap, en het getjingd van haar chate
laine. Het oogenblik. was voorbij. Betje
slaakte een diepe zucht, en thans weer fret
onderdanige dienstmeisje, nam zij het blad
op en bracht liet buiten de kamer.
[Wordt vervolgd.)
Ito» «want TemMjnt da^ljks, net alt-
Mwdsris# tu Zoa- ea FeesW&gen.
"Tri}» per ir**rt»*l 2.Iranoo per post
f2.50. Pr§« per week - 16 cent». Afion-
derlgke nmsin 8 oenta.'Abonsemectea
worden dagilgktangnnoinen
Advertentie* roer het eerstretoend nom-
mer mee ten liir twaslf oor aan het Bturean
beiorgd aja. Een bepaalde plaat» Tan
adrertentiën Trordt niet gewaarborgd.
Rfi der AdT«rt»nti!n; ra» 1S regale
-t 130; tedere regel meer '25 'oentaBeelamee
10 eente pin; regel Adrertenti<» en
Keelamte met 10 in het ZeterdegmTond»
nummer met 20 rerhoogitfg. oeuee*
keeten 5 eente; poetkwitantiee ld eente..
Tarierea Tan adrertentiin bf abennt nent
efjn ean het Bureau verkrijgbaar.
Degelijk» worden Kleine Adrertentiün op.
genomen 1 40 cent* per advertentie Tea
hoogeteni SO woorden; ieder woord meer
V» «ent, bij Toonütbetaling een het Bnreel
U voldoen.
