Schiedamsche Courant.
Uit het Indische leven.
HET OORLOGSKIND.
Hen Napoleon.
TWEEDE BLAD
u.
(Zaterdag 23 Augustus 1919, No. 16140)
i 1
Wie als ambtenaar o£ officier naar Indië
gaat, begint tot op zekere hoogte een zwer
rend leven. Hij krijgt zijn standplaats, zelfs
krijgt hij achtereenvolgens vele standplaat
sen. Hij is aan oreu-plaatsingen onderhevig
en in menig ambtenaarsteven spoelt hot ar
tikel 'overplaatsing ©en voornamen rol.. Ik
heb officieren gekend, die l>.v. in 9 jaar 10
garnizoenen hadden gehad. Zelf had ik' na
41/2 jaar mijn vijfde standplaats. Om eenig.
idee ito geven, zij meegedeeld, dat ik tus
sehen bsgin 1889 en einde 1915 gewoond
heb te:
Pontiajiak 13 maanden, Soorabaja 8
maancten, Tcrnato 16 maanden, Banda j.6
«maanden, Saiatiga 3!/2 jaar, Seinarang 4
jaar, Banjoc&nas 8V2 /aar, Semarang 6 jaar.
Weltevreden 2 jaar, Semarang 1 jaar, Ban-
doeng 10 maanden.
Tusschentijden warden aangevuld met de
noodige i<eizen van standplaats tot stand
plaats of heen en weer tussehen Neder
land en Indië.
Natuurlijk heeft dit zijn bezwaren. Men
tan ook in Indië zeggen, dat driemaal zulk
een veirhuisdrufcte gelijk staat met een maal
den boel afbranden. Niet altijd, zijnjleover
plaatsingen geWenscht. Ze zijn ook om an
dere redenen dan de duurte wel eens ©en
tegenslag. Als men ergens aangenaam
woont, gaat men niet graag weg. Doch' hei
gebeurt ook, dat een overplaatsing als een
goed© felemelsche gave van hot departe
ment wordt beschouwd, zoo b.v. in geval
van ziekte, van promo'dr, van noodzaak
■voor "de opvoeding der kinderen.
Mijn overplaatsingen haddeai de volgen
de oorzaken: i 1 1
Van Pontianak haar Soerab'aja; iemand
Uie protectie had, wilde om familieomstan
digheden gaarne ie Pontianak geplaatst
worden en dus moest iifc springen, zeer
tegen mijn zin.
Van So er aba ja naar Telmate: promotie
Van Tcrnato naar Banda: Als jong amb
tenaar was ik in verzet gekomen tegen den
toehn 'besaar, "den resident en moesl hot
vpld ruimen. 'I l
Van Banda naalr Saiatiga: Mijn echtge
noot© Kroeg de b'srï-beri en mocht niet blij
ven, had een koud klimaat noodlg. Zoo
Wend ik dus geholpen en op afdoende
wijze.
Van Saiatiga naak Seniarang: Aange
zocht olm op t© treden als leeraar in fl© (ge
schiedenis nam.' ik een be'rtekkiing aan de
H. 3 Sok., aan en het heeft me nooit' be
trouwd. Van Semarang .naai' Holland mbt
eèn jaafr verlof en terugkomend© geplaatst
te Banjoemas. l
Van Banjoemas naak Sejmarang: Op ver
zoek, omdat mijn kinderen in d© termen
vielen 0fe H, B'. ScE te K zoeken. Ik Wekd
'dus w©e!r geholpen en heb' nog altijd heden
tot dankbaalrh'eid.
Van SenialhtTig naar IVeltevreden: Op
vdrzoek van anderen, die me te Batavia
(Weltevreden) meenden nocdig te hebben.
Daarna nata ik pensioen en héb' ik ge-
libel vvijwiljig ©en paar jaar te Sctaarang
en Bandoeng gewoond, voor ik naar Ne
derland terugkeerde.
Een veelbewogen leven 'dus.
Niet altijd gaat dat ovetrplaxutsen even
zatóhtzimrig, Soms komt de amib'toliaak voor
het onaangename feit te staan, dat hij plot
seling heeft te vertrekken. Zoo ontving ik
Smet de Bataviaboot, die eens pek maand
Pontianaik aandeed, de opciT'ahht op een
Dinsdagavond om Donderdagmorgen daar
aanvolgend© te vertrekken naar Soerab'aja
Baak zat ik. Men houdt bij zulk een over
plaatsing vendixlie van rijn meubilair en
vertrekt met zfjii koffers. Hoe moest dat?
Ik ging naak 'd,en res ident, die me vroeg, of
Uit het DuitseE,
door
'LEONOHE NIESSEN—DIETERS.
t Was nog piet eens een oorlogskind m
ide ergste beteékenis van 't woörd; hiel
een van die' arme kereltjes, in, zorg ont
vangen, in smart geboren, die 't honger
lijden in zekeren zin van dep. moeder-
schoot af kermen. Die kinderen kan nie-
jmjaad 't kwalijk nemen, waarneer ze zon
der prettige herinneringen, zonder een zon
nig heden en bijgevolg ook ztinder hoop
op een jnooie toekomst, zoo spoedig mo
gelijk weer «heengaan uit dit aahdsoh'.
Mijn oorlogskind had 'oorspronkelijk hetere
tijden gekend. "Vóór den oorlog was 't als
een jongmensoh van negen pond ter we
reld gekomen een prachttoeroltje met
de beste kansen op een kerngezond ie
ven. In de keuze van z'n ouders was
het noch te angstvallig, noch te licht
zinnig geweest; had- een eenvoudig, liefde
rijk moedertje en een vader, die j^een jgjeCd
had, maar flink de handen uit de momven
wist te steken. Klets buitengewoons dus,
n'aar net precies dat, wat tegen 't leven
opgewassen doet zijn, wat levenslust en
levensdurf geeft. 1 1
Niet het jonge zieltje, maar het kinder-
lichaampje herinnerde zich nog heel' goed
den tijd, toen men nog gerust mocht
groeien; immers, aan de noodige voedings
middelen ontbrak,het niet! En zoo krach
tig mogelijk prortesteerde dat, toen, juist
bij 't toenemen der behoefte aan grond
stoffen, deze niet alleen wat kwantiteit,
maar ook wat kwaliteit betreft, aanmerke
lijk minder gingen worden.- Dat xvas pou,
toch niet. ecrljjk! Jo kreeg wel wat, toaar
't hielp je niets; na een fearjiar was de
xk klaart kon koftteh. Ik' Wajj zóo xfem&ndig
otó te zdjggen'; Natuurtïp), ais hiet moefti
Men moet pooit bfewerten tegen zulke bóe
ren, dat een opdracht niet kap xvordenl
vervuld. 1
Toen vroeg hij: Maar kunt n goed klaar
komen? 1
Mijn antwoord luidde toen natuurlijk:
Neen, resident, dpt gaat njfet.
„Dan houd ik u een maand aap."'
En klaar was Kees. Ik kon wachten tob
de voljgendo boot.
Te Soeirabaja vernam ik des Woensdags
middajgs, dat ik Zondagsmorgens aanboord)
had te 'zijn voor Ternato. Daarheen moest ila
echter mijn meubelen wel meenemen en,
die moesten 'Vrijdagsmorgens ingeladen
worden. Voor 'fatsoenlijk inpakken was
geen tijd. 'Op alles werd oen visitekaartje
geplakt, en Doudjcrtdagsavoiwls gingen we
nog jn ons eigen huis te bed. Des morgans'
vroeg lagen twee Iandprauxven iti de rivier,
di,e .langs mijn achtergalerij stroomde. We
stonden op. rolden matrassen enz. op, sloe
gen het ledikant uit elkaair en alles ging in
dp prauwen. Om 7 uur zakten ze, de huis
jongen op een stoel b'ovon op al dien kon 1-
mjol ,db (rixtisr af naar de reed©. Te Tbmate
vond ik dl ie weken later alles terug in be
hoefd ijken toestand.
Zulke dfngen geheugen moer.
Het drgste is de duurte.
Vroeger 'kreeg men voor het wrvoer van
meubelen niets .vepgoed. Tegenwoordig op
Java e(r staatsspoor ivel. Maar de ambte
naar krijgt alleen Bet reisg ld v;rg~el voon
zijn gezin en- wel hij, dia minder dan f 500
'slmaands inkomen heeft pen- "2e klas»
spoor hoven de 1500 per le klasse spoor
Doch daggelden (krijgt men alleen voor zich'
5zelf niet voor zijn gezin. Dat daggeld wordt
Harekend paar den maatstaf van 200 K.M,
afleggen port dag en dan ook f 6 daags voor
iemand beneden de fóOO en £8 daairbo-
ven. Nu kan het op Java noodig zijn, dat
men 2 of 3 dagen teeist. Dan moet men na
tuurlijk in hotels 'overnachten en dat is ver
lies. Men betaalt 'dan b.v. vaotr een gezin
van 5 personen 20 a 25 gld. én krijgt 6 of
8 gld. Neemt toen 'daarbij de noodzakelij
ke hoteldagen in 'de plaats van vertrek en
in Si© Van aaakom'st, benevens bet verlies
op meubilair en verdere meubelen, dan
voelt teder, dat een overplaatsing geen fi
nancieel voordeel oplevert.
I A. v. W|j
Men beeft hel tegenwoordig over deBal-
kanisatie van Middel-Europa.
Dat klinkt moei. Doch ten slotte bafcee-
kenrt het iiets heel leelijks. De verwarring
in de,- Balkan die ten slotte deh gewel
digen wereldoorlog veroorzaakt heeft, wordt,
over heel Middel- en Oost-Europa enKlein-
kAzië .uitgebreid ziedaar de beteeksnis
wan dit feit.
Volgens «dezte Opvatting zou dus het ge
volg van den oorlog overal dit zijn, dat de
kans op een nieuwen oorlog ttejo! praal zoo
groot is geworden. 1
Nu moet men niet ovexdrijven. De kans
op een onmiddiellijfcen algömetenön oorlog
is niet groot, xvegens de algemeen© oorlogs
moeheid. Doch ntfaa reken© niet te veel
en. vooral niet te lang met zulk een moe
heid. Het mönschdom pleegt snel te ver
geten. En wannteer dah de aanleiding voor
oorlog .10 maal zoo. groot is als vroeger,
wanneer biet kruithui-s waartoe© menden
Balkan placht te vergelijken, 10 maal zoo
groot is gexvordem, dan is op den duur
de kans op een nieXiwen oorlog wel veel
grooter tenzij «er geheel onverwachte
dingen gebeuren.
En nu is het feit van de Balkanisaiiie,
het feit van de kruithuis-wording, helaas
niet tegen te Spréken.
Want vat was de manlijkheid in den
Balkan? Dat er niet één rcehfs-oplossing
te vinden was voor (aan behoorlijke ver-
deei:ng van dit gebied in staten. Er waren
geen grenzen te construeeriejn. Zelfs een
honger er alweer 1
Toen kwam 't lichaampje in opstand 1
Heftig, onstiiiutig. «Eerst door een paar
woedende .uitbarstingen. Toen, toen dat
niets hielp, 'door een zware ziekte.
Maar dat hielp niet in 't minst. Integen
deel. Inplaats van beter werden de bouw
stoffen nog steeds slechter en de por
ties kleiner. Zeer verzwakt, deed hot
lichaampje nog een laatste poging tot ver
zet. Trouwens meer dan lijdelijk verzet
was 't niet. Het trachtte te staken en
met groeien op te houden. Waai' zul je
ten slotte ook van groeien als or niets,
niets hij komt? 1 I
Maar ook dat haatte niets. De groei
kracht was te groot. En zoo groeide hel
kereltje dan toch bij het uitblijven van
nieuw©, weird ;de reeds gebruikte bouwstof
in de «lengte gerekt. En daardoor werd hal
en oorlogskind; broodmager, een ouwelijk
gezichtje, in-bieek van bloedarmoede.
(Langzamerhand ontwaakte het bewust
zijn. Het kind begon te begrijpen. Niet, dat
de Wereld aan 'de kinderen toebehoort, dal
ex* spelletjes!, Kerstfeest, sprookjes en aa-
deirej heerlijkheden «zijn. Maart dat 'ter maart
op pan «komt, of men xve-l aardappelen
krijgt, dab 'tin huis hebben van steeaikolen,
één emmtervol, een Inrixcnkansje is. Het be
gon in te zien!, dait een scheur in kiel of
broek een ramp is voor 'tgezin en* dat (liet
bezit van schoepen het allerhoogste, zoo
goed als onbbreihtar© toppunt van mbhsche-
lijkfi gelukisaliglieid is. Het begon te be
grijpen dat moeders mensclfen. zijn, die
iemand van "alles je Weinig, geven en' be
ginnen tel sch "eln ate men' «dat zegt. Kort
om!, ook moreelwerd 'teen oorlogskind:
vroeg Wijs, mod," klein, zonder verlangens
- ze konden immers toch' niet bevredigd
Wcrtden. f
Toen lioortde «'top zekeren dag het woord'
„Wapenriilstand*'. i
yeel gedachten wekte dat voord niet en
alwetehde, ideaal-rechtvaaitlige, hoven elke
v<adehking staande arbiter, kon geein onti
werp maken «dat voor allen objectief aan-
ndmelijk was. Telkens liepen de volken
weer in elkaar, men zat met de Alhaneo-
zen, met de Koetzo-Waiachen, met dedeor-
conmenging van 'Grieken en Turken, met
allerlei taal- en ras-enclaves en taal- en
ras eilanden, die bij elke verdeeling moei
lijkheden opleverden. Zoodat zelfs, de zacht
zinnigste geleerde door die verwarring ten,
slotte tot wanhoep werd gebracht en voor
d© vraag kwam of daar althans macht
niet tc prefereeren was boven het toch
njet vindbare recht
lDaar komt de oorlog en zie nu be
staan in Oostenrijk, 'in Hongarije, in Oost-
Duifochland, in Rusland precies dezelfde
moeilijkheden als in den Balkan. Ja
deze onvastheid werkt zelfs zóó besmette
lijk, «dat de Belgen zelfs in West-Europh
beginnen te morrelen aaia grenzen, die
eeuw «en bestaan hebben, dat ook in West-
Duitschland nieuwe stallen worden gepro
jecteerd en dat de ingewikkelde lersche
kwestie tot niteuw leven komt
Nu gelooven wij, dat de Belgen hun zin
niet zullen krijgen en dat de lersche
kwestie, althans territoriaal, wel geloca-
liseerd zal kunnen worden. Aan verdere
doordringing 'van de Balkan-besmetting in
West-Europa, gelooven xvij dan ook niet.
Doch «dit is slechts een geringe troost, wan
neer men zich duidelijk maakt wat een
geweldig gevaar voor den vrede al die
grenskwesties tussehen Hongaren, Zuid-Sla-
fen, Tirolers, Daitsch-Oostemijkersy Duitsch-
iHongaren, Slowaken, Oekrainiivs, Polen,
ïsjechen «enz. enz. opleveren Gebieden,
die men tot nu toe als vast begrensd had
beschouwd, blijken ineens een zeer onzeker
bestaan te hebben, allerlei nationale ]>e-
geerlijkhleden en afgunstigheden werden, op
gewekt, hoe langer hoe meer vindt men
overal troebel water, waarin du blouse ele
menten zoo gaarne vïs-schen kortom er
.ontstaan een fejoiq enorme reeks Inieuv mod-
|ijklielcn, dat het einde van al die ver
wikkelingen steeds veTder uit het zicht
komt. De' Opperste Raad zifc steeds meer
inxat de handen in het haar. Zelfs proeven
'van een oplossing worden niet meer ten
beste glegovcn. Men tracht hoogstens vage
irredestracfcailea te sluiten, wat na het
Duitsche nog steeds niet gelukt is en
'inen heeft zichzelf in één kwestie'"die
'Van het mijnbekken van Tescheö.
al een bewijs van ovemiogen, een testi
monium paupertatis gegeven, door te ver
klaren, dat men haar niet kón oplossen
jen haar dus aan den volkenbond zou over-
paten. Trouwens president Wilson zelf
'beeft al vóór zijn vertrek naar Amerika
Verklaard, dat allerlei kwesties te ingewik
keld varen en dat deze dus door den
Volkenbond zouden moeten worden, opge
lost 1
Doch primo schijnt ons d©ze in zijn hui
dig en vorm allerminst in staat om zulke
inoulijke kwesties cjj> te lossen, nu nog at-
;gezien van de Vraag xvanneer hij in func-
jlie zal treden. En secundo groeien zulke
.kwesties gemeenlijk alléén al doordat zij
'kwesties blijven.
Ons schijnt dan ook die balkanisatie bui
tengewoon bedenkelijk. En zoo warein wij
onlangs maar half verbaasd:, toen wij lea--
gens lazen, dat ter maar één middel was
om aan de balkanisatie teen flink dn afdoend
einde te maken: dat er gen tweede Napo
leon opstaat 1
Ons lijkt het middel terger dan de kwaal.
En men verlieze niet uit het oog, dat pok
Napoleons geen vaste regeling plegen da
te laten. Doch aan den andereta. kaint is
deze uitlating symptomatisch wel van be-
teekenis, waar zij getuigt van een grenzeïi-
looze verl«egeidieid; die rnon zop heel goed
begrijpen kan.
ook Toen het moeder hooide zeggen: Nu
houdt goddank de blokkade! ook op, toen
bfegrteep de dreumes nio.t, xvat «die woorden
wel inhielden. 'Maar toen er gezegd werd,
dat er nu méér eteu zou komen, ja, toep
was de belangstelling klaar wakker.
,,'n HeetebOe] eten, inoesjo? 'nHeele,
hfeele bjoel? Wel zóóveel, dat je hijeldniaal
nieis geen honger meer hebt?"
„Ja, ja 'min kindi".... Yreetod, moeder
had weert tranen in de oogen.
Geen hongert hieereen sprookje. Hot
kind begon te fantaseemn„Eeax1 «eejn
heel brood aohter mekaar
„Ja, jongen, ja. Een heel brood en denk
eensop 'elk sneedje I/btert."
Stom van verbkzing keek 't kind z'11 moe
dert san op elk sneedje boter. Dat kan
toch' niet? Maart, modder meende 't. En' 't
oorlogskind stelde 'zich _van nu af aa|n bij
'twoord „'Wapenstilstand" de pnbsgrénsde
heeriijkhteden voort, die vredesMndereh heel
vroeger in hun «fantaste verbonden haddein
met het woord' Kerstfeest.
Maar bedrog xvas 't allemaal. Wapen
stilstand betebbende niet: genoeg eten. Het
beteefcende, dat 't nog -minder, nog slechter
xverd, dat de honger zich ai maar door
deed voeten.
Toen begon het tengere kinderlichaampjc
zich over te gewendit duurde te lang. Be
paald ziek xverd het niet. Zelfs hield bet
niet eens beelemaal op met groeien. Het
xverd zoo oiigoveter als de spruiten aan
aardappels, die tot hot voorjaar in den
kelder 'liggen; dun, bleek, zonder kracht,
ongeschikt om op dezelfde xvijze door te
groeten ion exrenmin in staat de voile zola
én sterkten wind te verdragen.
Ongeveer in dezen tijd xrroeg de predikant
in een ktoln stadje in. een neutraal land,
bij *t ednde van «eten preek over 'oorlogs-
ell;ejide, of ter in de g^uneente xnisschien oojk
STADSNIEUWS,
Bijzondere regelingen.
Verkrijgbaar in de week vau 2127 Aug,
Voedingsmiddelen.
Op bon 718 3 Va ons Suiker, 30 cent
per pond, 1
Kinder me elkaa.r.t.
Op bon 36A, 3 om Kindermeel, 30 cent
per pond, ten 3 ons Maïzena.
Op bon 36B, 2Vs ons Kindermeel, 30 cent
per pand «en 3ons Maizena.
Suikertaart.
Op bon 64, 3V3''ons Suiker.
V etkaar ten.
De 12e week der xretkaart is geldig van
2229 Augustus.1
Broodkaarten.
De broodkaart voor biet 107e tijdvak
roode klem-, loopt van 23 tot evu met 31
Augustus.
Voor verloren gegane orden geen nieu-
we verstrekt
Voor elk kind beneden één jaar kan op
vertoon van oen trouwboekje of geboorte-
boxvijs en de domiciliekaart liet gezins
hoofd een aanvullmgsxv.ttebroodkaari krij
gen, echter ontdaan van 400 gram a»n bon-,
Distiibutie van Afrikaan
sche mais-grics en bloem
Van 't geschenk van het Z f.-i U«e
volk aan de Nederlandsche benJk.ng, ba-
staande uit een groote par-tij mais. zal
aan de houders \*an pominal-maig s mé-
kaarten 750 gram kunnen worden vefstrekt
Houders van Nonnaal-ÏIarg-r.nekaarteH
van het 4e tijdvak kunnen op cén 'der .ge
noemde dagen, in „onderstaande volgorde,
hun bloem of gries in ontvangst nemen.
Dinsdag 26 Augustus voor de letters
AH(iJ, verdeeld over de volgende pos
ten:
Verecnigingslokaal Broersviest van "A—
B(rj.
Gemeentepakhuis, Boterstraat 56, ran
B(u)B.
Gyimnastieklokaal Buiienbavenweg ran
EII(ij.
Woensdag 27 Augustus voor de lettere
H(ojH(ej, verdeeld oxrer de volgende pos
ten:
Verecnigingslokaal Broersx-est vau Hfoj
K(oj. -
Gemeentepakhuis, Boteretraat 56, van
K(r/L.
Gymnastieklokaal Buiienbavenweg van
M—P(ej.
Donderdag 28 Augustus voor de lellere
P(fJZ, verdeeld over de volgende pos
ten
Verecnigingslokaal Broers vest x«an Pff)
S(chj.
Gemteentepakhuis, Boterstraat 56, van
S(eJ—U.
Gymnastieklokaal Buifcenbavenweg van
VTZ-
Alle bureaux zijn geopend 's morgens van
912 uur en 's namiddags van Ijt5 uur
Medcgebracht moeten xvorxlon de
Domiciliekaart met de lichamen
der Norma al-M a r g a r i n e k a ar te 11
over het afgeloopen, (4e), tijdvak.
Ditmaal zal aan de bepaling, dat jonge
kinderen niet worden geholpen
streng de hand worden gehbuden.
Na het verlaten der lokalen zullen re
clames in geen geval worden aangenomen
Uitdrukkelijk wordt er "de aandacht op
gevestigd, dat alléén zij in aannierldna:
komen voo«r maisbloem o£ gries, op wier
Domiciliekaart aan de voorz.ij'de
met een stempel is nangegteveXi "dat ban
den houder Normaal-Margarinekaart^ zijn
verstrekt. Indien in dit stempel of het cij
fer daarin genoemd is geknoeid, zal niet
tot uitgifte van Moem! of gries kun
nen worden overgegaan. Het is n.1
reeds gebleken dat zoodoend© zal xvor-
den getracht in bezit te konten van een
groo'ter kwantum dan waarop men re eb t
hóeft.
'Als bexvijs, dat 'de artikelen aan den
houder dér margarinjekaarton zijn afg«egc-
von, zal xrak No. 52der Domi cilïe-
kaa.rt worden geknipt. Mocht door ^ij-
gezinnen xvaren, die ondervoede kinderen
xvilden opnemen. Het bleek, dat er zulke
gezinnen xvaren. Een daarvan xvoonde dicht
bij het stadje, op 't platteland, gulle, vrien
delijke mmschen, die om zoo'n oorlogskind
vroegen. En zoo kwam het, dat ons oor
logskind een sprookje beleefde.
't Begin xvas trouxvens niet zoo heel mooi.
Het kind reisde in denzelfden treain met
x-eel andere kinderen, xvaarvan vorschei-
denen zich ellendig voelden, vele schreiend
om moeder riepen. Een poosje probeerde
't nog uit het raampje te kijken. Maar het
stooten van den trein, de lawaaierige drukte
van do andere kinderen maakten het doodop
en ten slotte schrtedde het zelf heel stil
letjes, in een hoekje gedoken, om moe
dertje. En do réis duurde zoo lang en
overal voelde 't zoo'n pijnl
Maar eindelijk kxvam «men ergens aan.
Eu toen begon het sprookje 1 Een heel xuien
delij ke oom kwam «an nam het mee, weg
van de andere kinderen. Eu aan de hand
van dien vreemden oom ging het do stad
in. En in die stad! I In dio stad xvas een
uitstalling. En die was vol vol vleesch 1
En daar, daar xvas nog een uitstalling.
Ileeleanaal xrol eieren. Alweer een win
kei. Wat lag daar? Chocola, ja xverkelijk,
't xvas zoo! Vol, lieoksmaai vol, allemaal
chocola.
Nu wist het oorlogskind, dat het in
Sprookjesland was en het fceok den vreem
den oom «eens éven verlegen x-an terzijde
aan. Maar die keek naar z'n schoentje t-n
zei ten slotte: „Zeg «eens -- heb jij geen
andere schoenen ?"-
Andere schoenen I Het oorlogsjongetje
had er,geie«n idéé van, wat „andere" schoe
nen konden wezeh. 't Was er bleeds zoo
BSBBSËfiSBBSBBB 111 BËS5£5?l£55SS5liS
zondeie omstandigheden 3it "Vakje IJianb
sojns zijn geknipt of beschadigd, dan kan'
men zich tot uiterlijk 25 Augustus aan het
Lex-ensmiddelenbxu-eau xrenoegr-ïi, ten dn-
de hierx'an tijdig te doen ij,ota nenien.
Wil nien zidizelf dus geen last of te
leurstelling bezorgen, dan overtuig© ieder
zich tlians dat zijn Domicxhckaart geheel in
oisle is.
Domiciliekaarten.
Bij verhuizing naar een andere Gemeente
kunnen Domic liekaart boubrekje en/., wel
ke door de Gemeente Schiedam werden uit
gegeven, tegelijk met de aanvrage om een
vcrhuisbiljet aan het Bureau Bevolking
worden afgegexmn.
Men behoeft zich daarvoor dus niet
meer aan het Levensmiddelenbureau te
vervoegen.
Dit den Gemeenteraad,
c irr.
8-urige werk dag.
ünder de ingekomen stukken xvas ecu
adres van den S. B. B, xvaarlnj weid
verzocht B. en W, uit ta nooligen zoo
gjoedïg mogelijk voorstellen te doen ra
zake Ue uivoering van den 8 ure gen werk
dag.
De Voorzitter stelde voor dit alles
te stellen in handen van B. ca W. om ad-
De heei* Din kei aar kan en zal zicli
niet verzetten tegen dit voorstel, maar
èat advies zal xvaarschijnlijk lang op zich'
laten xvachten en de nieuwe Raad zal
voorloopig geen tijd hebben dit te beLuui-
delen.
Wij krijgen in Septemheo- eerst een ver
gadering, die voor een groot deel in be
slag genomen zal xvordeu door het be
noemen van commissiün en dan _komt de
behandeling der begroot! ig langzamerlnnnt
aan de orde.
In December 1918 is roods door spr.
én zijn medestanders een voorstel gedaan
den 8-urigcn xverkdag ïu te voeren. Nu'
hebben xve bijna Decemiber 1919 en ais
we zoo damgaren, gelooft spr., dat het
Pectember 1920 zal zijn voor dat de 8-un-
ge xverkdag zal zijn ingevoerd.
Alle leden zijn het er oxrer eejns, dat
'de S-urige dag moet ingevoerd worelcn. In
principe zijn allen lint daarmede eens.
/Dit moet dus alleen non uitgevoerd wor
den. Kan *d© Raad nu tlians niet iu piin-
cipe Uitspreken de xvensche!ijk!leid der in
voering. dan kunnc'n do hoofden van de
velschillende iliensb-n die uitvoeringvooi-
bereiden. De bedrijven moeten aan "dien
nieuwen toestand xvorden amigepast en dat
kan dan inmiddels gebeuren.
1 Als het adres om advies xvorlt gezon
den aan B. en W„ dan zullen we hier
xvaarscliijnlijk met de voorbare'ding dc-r
"Invoering gereed zijn als de wet tot invoe
ring er is. Spr. had gedacht, dal Schie
dam in 'deze een voorbeeld zou geven.
- Hrj spreekt dus nu de wenschelijklieid uit,
dat de Raad zich nu principieel over deze
'zaak uitspreekt.
Het voorsted-Dinkelaar wordt ondersteund
"door Ide heeren lvorpel en v. Pelt.
De Lc-er Y <j. Zee zou het gewcnsclit
achten, dat de nieuwe Raad tic gevraaglo
uitspraak geeft. Waar deze vergadering
7.00 onvoltallig is zou spr. het beter xtin-
ilen, dat niet deze een dergelijke uitspraak
zou gexren.
De boer nu. v. Baien xindt Kyt voor
stel van den heer Dinktlaar niet helder,
in liet ingekomen adres, dat ook is onder-
'teekend door den heer Hinkelaar, xvoidt
hot Verzoek gedaan B. en W. uit te >100-
digen zoo spoedig mogelijk voorstellen ter,
zake te doen en daaiin stiuit, dat de Raad
daartoe reeds in principe heeft btelofcqu.
Tocli spreekt de hec-x Hinkelaar nu xvoer
'de xvcnsclielijkhöid uit, tlat de Raad zich
nog eens pnncipioel daarover uitsjnreelrt.
In de tweede plaats komt het spr. voor,
-dat "do heer Hinkelaar een zachten loon
x-an eritïek doet hooircn. Is bij daarmede
hier wel op do 'juiste plaats? Had hij
die critiek njet moeten doen hoeren in
de 'Salariscommissie, die ook' opdracht heeft
liet Werldieden-Roglemeiit ta iiterzion?
trotsch op gexvaest, een paar bij elkaar bc-
hoorende schoenen z'n eigendom te kun
nen noemlen 1
Een oogenblikje zei de vreemde oom
geen xvoord. En op eens
Op-eens stonden ze met hun bei Jen in'
den xvinkcl, midden tussehen allx maal
nieuwe schoenen, groote, kleine, bruine,
zxvarbe, kooge, lage en en ook een paar,
dat precies paste. En die moehl-ie aanhou
den, zoo maar, en de oude kreeg-ie *in oen
stuk papier ook nog mee
Die oom, dat dat mjxsst Onze Lieve
Heer zijn. Dat kon niet anders. Maar er
gebeurde nog al meer. 't Kon niet op. Nu,
nog in dien xvihkel vol chocola I 1
En daar kocht die lieve, beste, nieuxvo
oom hem den stuk koek en een heel tablet
chocola, denk eens, oen heel tablet, alleen
voor 't kleine „jongetje. Heel vroeger had
het thuis ook eens een s.tukje chocola van
z'11 moedertje gekregen, 'n klein, smal, duin
reepje cu dat was toen in glukjes gebro
ken, kruimeltjes eigenlijk en oxrer ©en xxreek
verdeeld. Maar liipr, hier at je de choco
lade bij heelo tabletten tegelijk, hier in
Sprookjesland, Luilekkerland.
Toen nog een klein, eindje met «eed stocf.n-
Lra.m. Heelcmaal overbluft zat 'tventje naar
buiten te kijken. Moe, doodmoe. Zeggen
deed bei. ,al lang mets moer. Alleen nui en
dan eens even sinullcn. Wat was 'tlokker.
Later had "t nog zoo'u vag© herimrering,
van ergens uitgestapt te zijn, xveêr gegeten
te htehlben, én toon, ja toen xvas 'tdoor «een
vreemde, vriendelijke tante naar feed go-
bracht. I
Maar toen 'tontxvaakte! xverd Kat sprook
je voortgezet. 'Alles in dit mooie huis leek'
zoo nieuw. '(Men bodenko, dat "oorlogskin
deren xvednig Veten van olieverf, vanjfceep
DER
I
1
J 1 t
