Schiedamsche Courant,
tweede blad
Uit het Indische leven.
Het mysterie van de
Bainte-Cliapelle.
(Zaterdag 25 October 1919, No. 16193.)
X.
,\Yat moet ik alzoo meenemen naar Indië
Deze vraag kan een oud-gast nogal eens
hooren van hen, die voor het eerst naar
Indië gaan.
Ik antwoord geregeld: Niet te veel.Niet
meer dan het hoog noodige.
Dit antwoord is wel noodig. Het gebeurt
veel te veel, dat baren met allerlei moois
in Indië aankomen, dat ze niet noodig
hebben. Om het maar eens plat-'uit te
drukken: Alen smeert de lui hier allerlei
mooie en dure dingen aan, waaraan men
in Indië niets heeft, of die men daar heter
kan krijgen.
Zelf ging ik jaren geleden naar Indië
met een zoogenaamde tropenpet, een witte
pet met een klep, die den nek beschermt
tegen de felle zonnestralen. Ik heb het
ding nooit gedragen, want die klep is abso
luut niet noodig. Men ziet dat wel eens
op een plaatje, waarop wat negers en-klap
perboomen voorkomen, maar vergeet dan,
dat hij, die naar Indië gaat, geen Sahara-
reiziger wordt. Velen laten zich hier ook
te veel witte kleeren maken. Die maakt
men in Indië beter. Zorg, dat geereenige
hebt. Ze zijn goed op reis, wanneer men
de tropen inkomt. In de Roode Zee bij
ongeveer 100 gr. aan dek rond te wande
len of aan tafel te zitten met Europeesche
kleeren aan en een staanden boord om, is
al heel onaangenaam. Engelschen doen dat.
Die houden zoogenaamd van decorum, maar
de Hollander is wat practischer aangelegd
en trekt een witte pantalon en gesloten
wit jasje (jas toetoep) aan.
Doch in Indië levert men die zaken
over het algemeen beter dan hier.
Zoo is het ook met sarong en kabaja
voor dames. Indië is het land, waar men
sarongs moet koopen en wat kabaia's be
treft, kan gerust gezegd worden, dat de
coupe in Indië veel beter is dan hier. Wat
men hier maakt, zit over het algemeen
slordig.
Heeren loopen tegenwoordig niet meer
rond in slaapbroek en kabaja. Dat was
vroeger zoo. Nu slapen ze er in, dat wil
zeggen in de slaapbroek. Een kabaja laai
men liever maar uit. Hun kleeding is de
pyama, die veel netter staat.
Men doet natuurlijk verstandig, als men
gekleede costumes, japonnen, wandclcostu-
mes, avondtoiletten uit Nederland moe
neemt. Misschien is dat op het oogenblik
minder noodig, omdat de prijzen zoo bij
zender hoog zijn, maar in meer normale
tijden betaalt men in Europa belangrijk min
der voor costumes dan in Indië. De coupe
is dn Indië evengoed als hier. Er zijn uit
stekende coupeurs, zoowel voor dames al a
voor heeren in Indië's hoofdsteden. Men
kieze echter zeer dunne stof.
Huisraad neemt men niet mee, .althans
geen meubelen. Glas- on aardewerk, porce-
lein, tafelzilver en dergelijke maken een
uitzondering, hoewel ze in Indië ook uit
stekend te krijgen zijn. Dat zijn echter van
die dingen, die een jong echtpaar nogal'
eens cadeau krijgt en dan is het wol aar
dig ze mee te nomen. Men denkc er ech
ter aan, dat elk passagier recht heeft op
1 kub. M. bagageruimte, behalve wat hrj in
de hut meeneemt. Voor het meerdere moet
tegenwoordig een hooge vracht betaald wor
den en daardoor gaat een groot deel van
het voordeel van meenemen verloren.
Neemt men breekbare waar mee, laat het
dan-liever door vaklui inpakken. Heb daar
maar wat geld voor over. Dat is niet zoo
duur, als dat men zijn zaken gebroken uit
de kisten te voorschijn haalt.
Zelf heb ik eens lmnpen ingepakt. Do
lezer kent ze wel met die zware ballen
voor h t opschuiven. Toen ik ze ui p.-k'c-,
was alles aan scherven. Ik had -verzuimd
die zware ballen afzonderlijk in te pak
ken en nu hadden ze alles vern'eld. Dat
zijn Van die koopjes, die een mensch wij
zer mafcen.
Tafellakens en serrtetten neme men ook
gerust mee^doch met bedde'akens en sloo-
pen is dat wfeer anders. De afmetingen van
een Indisch ledikant zijn heel anders dan
van een Europeesch. Indische ©ehtgenooten
zijn gewend om of afzonderlijk te slapen,
of ze hebben een twee-pers o ons ledikant,
waarin er wel vier naast elkaar kunnen lig
gen. De warmte maakt, dat men liefst wat
afstand bewaart. De afmetingen der kus
sens zijn ook anders dan hier. Dan heeft
men nog de goelnigs, rollen, waar
men 's nachts één been oVer legt, om zoo
het broeien te Voorkomen. In het begin
ris 'dat wat Vreemd, maar dat went heel
gauw. Spoedig ondervindt men in Indië wel,
dat het niet goed is te slapen, terwijl de
beenen 'tegen elkander rusten. u
Dan is er nog ik had bijna gezegd nog
een kleedingstuk waaraan men goed
doet, ook te denken. Dat zijn de tanden,
Mankeert 'daar iels aan, laat ze dan eerst
eens nazien. Hebt ge ©en valsch gebit,
koop u een reserve gebit. Allicht wordt
ge ergens geplaatst, waar ge dagen rei-
zens Van een tandarts verwijderd zijt. En
is 'dat niet het gevut, .dan nog hebt ge te
weten, dat Indische tandartsen uitsteken
de menschen zijn, knappe Vaklui, maar te
vens handige rekenaars. Ze zijn kolossaal
duur. Ge hebt voor f 100 niet heel Voel en
voor een nieuw borengebit b.v. legt ge al
heel 'gauw f 600 Èi f 700 neer. Prima kwa
liteit, dat is zoo, maar peperduur.
Aan te bevfelen is tegenwoordig ook een
photoloestel, 'een kodak b.rt., moe te ne-
Jnen. En natuurlijk eerst photografeeren
t» lecreu. Men kan or hècü vfecl plcdzier
rtan hebben. Als men na jaren zijn eigen
Indisch 'album eens opslaat gaat het voor
bijgegane lertem u weer voorbij. Ge beleeft
het nog eens weer. En vooral doat go er
uw Verwanten in Nederland zoo'n genoe
gen mee. Ze zien uw huis, uw achter
galerij, uw tuin. Ze zien de ui'stapjcs, die
ge maakt in het heerlijk© tropenlandschap.
Zo 'zien uw kindoren, hun klein-kinderen;
in de Verschillende tijdperken van hun
jcugdgroci. Mijn moeder, die zich do laat
ste jaren Van "haar leven niet meer "bewe
gen kon, had altijd een paar album's on
der haar bereik en er ging 'haast geen dag
voorbij, of zo bladerde er in en leefde
met haar drie zoons en hun gezinnen op
Javh mice. Dat was haar eea weelde. Zelf
photografeerden we niet of weinig bij ge
brek 'aaln tijd, maai- we zorgden toch trouw
Voor de noodige aanvulling. Aardig is het
natuurlijk en goedkooper ook, als men zelf
kiekt. Men stuurt dan ook meer en men
maakt er de menschen zoo gelukkig mtee.
Mijn dochters reizen nog al eens op Java,
beklimmen bergen, dalen af in kraters,
trekken door oerwouden, enz., en Verzui
men nooit ons daarvan kiekjes te zenden.
I-Iet ïs dan zoo heerlijk te zien, hoe ze
zich Vermaken, hoe gezond ze er uit zien,
noe ke rtan hst leven genieten. Die plaat
jes zijn zoo'n heerlijke aanvulling van de
brierten. "VVe leven moer samen.
Ik Wil dit artikel niet eindigen zonder
er nog aan toe te voegen dezen raad:
Schrijf dikwijls, aan wis u dierbaar zijn.
Hebt ge nie's bijzonders te schrijven, doe
het dan af met een briefkaart. Er wordt
zoo naar verlangd en het gjsut zoo gerust.
A. v. W-
Gemengd Hie&m,
door B. B. Bi.
Het was in don tijd van. Bodewijk deni
Heilige, das in de dertiende eeuw. Do
vrome Koning van Frankrijk had, naar meuf
meende, de echte doornenkroon wan Chris
tus ontvangen en wilde, dat in Frankrijk
oen heiligdom verrees, waard, dieta schat
te bevatten, Hij droomde van een kerk met
bescheiden afmetingen, hoewel versierd met
alles wat de kunst in den dienst van heb
geloof vermocht te scheppen, maar wier ge
heel ©en inoruK maame van emstigen,
heiligen ernst, die overeenkwam met de ge
wijd® bestemming van het gebouw.
Hij liet daarom eene oproeping doen door
heel Europa, gericht tot allen, dia men in
rijn tijd werklieden van steanen noemde.
En overal vond de stem van den vromen
Koning weerklank, zoozeer hadden de gees
ten, door de kruistochten geroerd, behoefte
om zich bezig te houden met do uitingen
van het godsdienstig gevoel.
Uit alle landen van Europa kwamen
oe werklieden van steenen aan, meege
sleept door hun naïef en Warm geloof,
gelijk de wijzen door de ster, die hen naai'
Bethlehem geleidde. Er kwamen er van
over de Alpen en den Rijn, van de groe
nende oevers der Schelde en der nevelige
vaa Theems, er kwamen ar
zelfs van de geurige landen besproeid door
de wateren van Taag en Guadalquivir.
Eens op een kouden, somheren Noran-
bermaand in het jaar 1212, klopten twee
pmnnen, die elkaar niet lenden, te gelijkcr
*kfUr van ©me onaanzienlijke
herberg in. een eenzaam dal tusschen de
f iTf1" z°Hon zich neder aan de ©enige
tafel v3u jj@t nederige vertrok en genoten
"^zelfde middagmaal', evenals zij ook de-
®nHe slaapstede zouden moeten, doelen.
Die mannen waren twee werklieden van
*feenen, die zich opmaakten om deel te ne
men aan den wedstrijd, wel ba door dan Ko-
mng van Frankrijk was geopend. Zij warm
elkaar keer ongelijk, wat leeftijd, voor-
komen en karakter betrof. De een, met
1 inkeren blik en zware wenkbrauwen, met
lerpe trekken, die eene bijna wilde ener-
9 verrieden, scheen van rijpen leeftijd
,e zijn; de ander was eau jongeling met
blauwe oogen, waarin zachtheid en leven-
digheid afwisselden, met een open Mik vol
uitdrukking, die al de schoon© vorwach.-
tingsdroometn van de toekomst weerspiegel
den. Even karig als de eerste zich aan
woorden betoonde, even mededeelzaam was
de jongere reiziger. Terwijl de donkere
man, in zich zelf teruggetrokken, zwoeg,
vc-irleldo ide blonde knaap het doel van zijn
reis en do glorie, die hij hoopt© te verwer
ven. En aan zijn gloeiende woorden vol
hoogere inspiratie was het duidelijk merk
baar-, dat hier het genie zich openbaarde
in zijn edelen, wettigen trots.
Daarna trok de jonge man uit rijn wam
buis een perkament, dat zorgvuldig ge
vouwen was,en breidde het welwillend voor
zijn metgezel uit. Deze had daarop ter
nauwernood een "blik geslagen of hij ver
bleekte. Daar zag hij voor zich! het ont
werp van een bewonderenswaardig gebouw,
in zuivere, gestrenge slauke lijnen, geheel
in overeenstemming met het doel, waar
voor het zou worden opgetrokken. De blik
van dein zwarten werkman bleef vooral
vastgesnoerd aan een torenspits, die zich
boven hot monumenl verhief. Nog nimmer
ha d hij daarvan het model geziende
afmetingen waren onvergelijkelijk stout door
haak sierlijke lijnen.
Hij ooik, de oudere makker, had een ont-
we'rp gereed voor des Heiligen Lodewijk's
kerk, maar hij Vacht't© er zich wel voor
om liet aan den jongen veHrouweLrjkcn
kunstenaar te toonen, in wien hij een ge-
dudhten modedingek ontdekte, die zonder
twijfel den palm dek ovenvinining zou weg
dragen. Zijn .blik werd nog somberder,
zijne trekken groefden zidh nog dieper en
eindelijk grijnsde er utt zijne oogen eene
satanisdh© gedachte, die den jongeling ver
schrikt zou hebben, zu© hij haar had op
gemerkt. Maar de knaap was verdiept in
zijn schepping. Hif zag sletclhits zijn godde
lijke fcungt ejn zijn gouden gl'otóe in het
Een jivreelendiefsf.nl roor bijna een millioen
Verleden Zaterdag is te Londen aange
komen het s s „Meikara", aan boord waar
van, toen het schip te Bombay was binneu-
geloopen, een diefstal on dekt was van
80 000 pond aan diamanten, die van Lon
den naar Colombo verzonden waren.
Blijkbaar is een geslepen bende Londen-
scho dieven aan den gang geweest; do
diamanten, die aaage'eskend waren ver
zonden, waren niet de ©enige voorwer
pen, welke gestolen werden. Tusschen Lon
den on Bombay werden niet minder dan
dertig postzakken dl ie aangeteekamdei
pakketten mét een kostbaren inhoud
opengesneden gedurende de reis en geplun
derd.
De diamanten bevonden zich in vijf pak
jes; de totale waarde was 80.000 pond
of pl.m.' f960 000. Zij werden door de
diamantkooplieden Kino Bros naar hun
eigen firma te Colombo gezonden. Zij wa
ren aangetcekend en zoowel bij 't postkan
toor als hij Lloyd's verzekerd. Zij waren
naar het Mount Pleasant-pos Ikan toor ge
bracht en daar met andere verzekerde pak
ketten geplaatst in een groot© mand met
een zeil erover, dat met eein touw was vast
gemaakt en verzegeld. Deze mand was mat
ongeveer twintig andere manden en dui
zenden postzakken naar Feachurclts inert
gezonden en vandaar per trein naar de
Royal Albert Docks, vanwaar zij gedu
rende den dag en den nacht van 7 Augus
tus waren overgebracht op de „Mcrkara".
In gewone tijden worden pos,, zakken in
een afzonderlijk afgesloten compartiment
van een der benodendekkela geplaatst. Doch
deze ruünbe. is bij de meeste schepen ge
durende den oorlog veranderd in een lo
gies voor de troepen, terwijl de postzak
ken door een luik naar beneden moetan
worden gelaten en bovenop de andere la
ding moeten worden geplaatst, een toegan
kelijke positie dus. Dit was ook het geval
met de ,,Merkaxa". Voorwerpen van waar
de, als zoodanig aangegeven, werden in
een afzonderlijke ruimte geplaatst. Dio
aangifte was ech'er met de diamanten niet
geschied, en daarom werd or niet meer
aandacht aan besteed dan'wanneer er sui
ker in de pakketten was geweest.
Toen de „Merkara" te Bombay aan
kwam, werd de post ontscheept en werd
ontdekt, dat het zegel van een dar man
den was Verbroken en hot touw losge
maakt. De mand bevatte groota hoeveelhe
den kostbaarheden, doch do ocnige pak
ketten, die vermist worden, waren de rijf,
bevattende de diamanten.
- Het bleek voorts, dat dertig postzak
ken opengesneden waren en dat dr eenigo
pakketten uit waren gestolen.
Mon is tot de conclusie gekomen, dat
de diamanten ergens in Londesn zijn gesto
len en dat de zakken vermoedelijk tij
dens de rejs zijn geplunderd.
Do vijf-en-twintig manden zagen er pre
cies hetzelfde uit. Er was alleen em klein
geheim megk een enkele lsoofdlcter
om degene,, die aangotoekcn.de en verze
kerde pakketten bevatten, to onderschei
den van dte, we,lke por gewone post wor
den verzonden. De dieven moeten gewe
ten hebben niet alleen wat er in de vijf
pakketten zat, maar ook dat zij zich in de,ze
bepaalde mand bevonden. Dit wijst er op,
dat de diamanten gejstotem zijn tusschen
hun verzending van Mount PJepsani en.
hun aankomst in de „Docks".
Ten aanzien dep postzakken neemt men
aan, dat leden dejrzeuMo bende, die dn
Londen werkte), met het schip meereisden.
Ook rij kozen de zakfctó. uit, bevattend»-ren althans reien zich door do joed-
aangeteekende stukken, ofschoon de ge
heime letler, die ze onderscheidt ran ge
wone pakketpostzend'ngen, alleen aan en
kele ambtenaren van hit hoofdpostkantoor
bekend is.
De „Daily Mail", aan welk blad dit re
laas is ontleend, wijst erop, dat de vorige
week Vrijdag diamanten ter waarde van
15 000 pond gestolen werden op de Holt-
boot „Aer.eas" tusschen Kaaps'ad en Li
verpool. Hier werden de postzakken open
gescheurd.
Een gen tijd geleden verdween een pak
ket diamanten, te,r waarde van 10 000 pond,
aangeteekemd verzonden van Londen naar
Nederland.
vekscihidt. Weldra namen de beide reizi-
gelrs bezit van hunne slaapsteden en eenige
o ogenblikken later hoersehte in do onaan
zienlijke herberg van bet Alpendal da meert
diepe s lil te.
Daar buiten editor build© do wind. Een
fijne, ijzige regeu werd door desa storm te
gen de vensters gezweept Eensklaps ech
ter weerklonk een sncrpon.de, vcredhrikke-
lijko kreet, al de stammen van het gebergte
en den wind ove'rstenunend, en vervulde
het dal. De herbergier eu zijne vrouw
schrikten, bevend van. angst, uit liun slaap
op. In sponning luisterden zij, maar niets
werd meer gehoord, niois dan het gieren
van den storm door de naakte takken der
hoornen. Zachtjes prevelden ze: „God be
ware tien, die op dit uur reizen," En rus
tig sliepen ze weer in.
Lang vóór het aanbreken van den dag,
verliet de oudste der twee reizigers alleen
de herberg. Iiij schoen ontroerd, buiten
adem en bij het bleek© scliijnsel der maan,
die nu en dan tusschen de voo rij agendo
wolken zichtbaar werd, kom men onder
scheiden, dat zijn blik ongerast en zijn
trekken angstig verwringen waren. Wie
hem zijn reis met koorlsaohligon haast
had zien vervolgen, zou gedacht habbm
aan Kaïn, de bloedige plek ontvluchtenrl,
waar het zicllooze lichaam van zijn broeder
Abel lag.
Eenigo dagen later werd fca Parijs de
wedstrijd geopend tusschen da werklieden
van steenen. Een menigte ontwerpen wer
den gebracht onder de oogen der kunst
rechters, wier blik van h-ct eene op het
andeïo af 1 waal den, zender z'dh voor goed
op één enkel te kunnen vestigen Sommige
ontwerpen waren zeldzaam schoon in on
derdeden, maar het geheel was nirl over
weldigend; geen der kunstenaars bad lid
karakter weten to vatten, dat de vrome
Koning aan het werk wilde geven. Nu
eens was het gebouw te groot, dnn weer
tel nietig; hier had men te weinig, daar
t» veel versieringen aangebracht De rech
ters werden mot hun tank verlegen.
'Op dat oogenblik trad een, man met een
bleek, vermoeid gelaat de zaal tinnen Zijn»
Slechte iraar voor goedkqppc marleen!
'tïs ongelooflijk in welke hoeveelheden
de marken, die tegenwoordig voor honderd
gul dep de duizend stake fe koop rijn, de
laatste maajiden over onze oostelijke gren
zen gaan om in Duitschland te worden in
gewisseld 'tegen allerhande huishoudelijke
artikelen en landbouwwerktuigen, terwijl
ook rijwielen, maar dan liefst zander ban
den, hij jjroote hoeveelheden worden op
gedaan. Doch in heel veel gevallen hebben
de koopers, die op epn koopje uitgaan,
aan Wat ze binnenhalen een „koopje" in
do 'allerslechte beteekenis van 't woord,
schrijft het „Tlbld." Overal waar men
komt op de Limburgsche dorpen, hoort
men verhalen over keurig afgewerkte
Duitschë fietsep, die echter haar eigenaar
dadelijk 'bij den eersten tocht al in den
steek lieten, doordat hrj radicaal door zijn
frame heen zakte en dus ia eeus wist dat
hij zijn marken tegen een hoopje oud-roest
had ingewisseld, of minder radicaal oen
van zijn pendelen aftrapte en dus nog een
tijdje de illusie behield, dat er aan zij i
nieuwe kar maar een kleinigheid man
keerde.
En dan die landbouwwerktuigen, die te
genwoordig uit Duitschland komen. Ze zien
er frisch genoeg uit, het houtwerk van de
bakselmachines groen met zwarte biesjes
aan den buitenkant en frisch rood aan de
binnenzijde, de waaiers solied bruin over
geheel hun romp, maar o weo het ijzer,
dat aan alles verbruikt is, ploegscharen
van week ijzer, eggetanden van week ijzer
en messen van hakselmachines van week
ijzer, zoodat in heel veel gevallen het re
sultaat van den aankoop geen ander is dan
verlies van een zekere hoeveelheid mar
ken plus een zeer groote dosis ergenis.
„De Pruus" heeft ook vóór den oorlog
nooit heel hoog bij den Limburger in aan
zien /gestaan, omdat hij er op handdsgo
bied (manieren op nahield, die den trouwr
hartigen Limburger tegen do borst stuit
ten. (De Limburgsche zegswijze „do beste
Pruus het nog 'n peerd ges j tol en" dateert
uit dien tijd. Op het oog© iblik heeft hij,
voor Gen Limburger, die don laatston tijd
zaken Imet hem gedaan heeft, ten minste
een heelo stoeterij gestolen. E|n dan heet
het fnog dat men er in Duitschland over
dort kt om de prijzen der artikelen, be
stemd voor verkoop naar ons land, in zoo
danige mate te verhoogen, dat bij de vast
stelling .daarvan rekening wordt gehouden
met .den lagen koers van de mark. Laten
de handelaren over de grens zich toch
tienmaal bedenken, eer ze daartoe beslui
ten, jvant dan komt geen Hollander meer
iets koopen van al den rommel dio, ge
maakt yan slechte grondstoffen door on
bekwame werkkrachten, eigenlijk! alleen
maar waarde heeft voor een koopman in
oud-roest. Zoo als nu de zaken staan, blij
koop© marken laten verleiden om op een
koonje uit te gaan je kunt nooit weten,
zeggen ze, er zal toch allicht wét goeds
tusschen loopen maar dan blijft Duitsch
land zelf zitten met den rommel die daar
al evenmin bruikbaar is als hier en de
marken uit Holland blijven bovendien uit.
Kerk en School.
Ned. Herv. Kerk.
Beroepen te Sloten (Fr.) de heer
James T. Roth, cand. te Maarssen, di«
voor Hïaure (toez.) heeft bedankt.
Geref. Kerken.
Aangenomen het beroep te Baren-
drecht ds. R. v. d. Kamp te Breukelen,-
Hooger Onderwijs.
Universiteit te Leiden. Bevorderd tot doc
tor in de rechtswetenschap op Stellingen
de heer W. Nolst Trenité, geboren te Rot
terdam.
Universiteit van Amsterdam. Bevorderd
tot doctor in de rechtswetenschap op Stel
lingen de heer H. van den Bergh, geboren
te Amsterdam, en tot doctor in de genees
kunde op proefschrift: Het verband tus
schen ziektedispositie en vegetatief zenuw
stelsel, de heer Chr. H. Boissevain, gebo
ren te Amsterdam.
Lager Onderwijs.
B. en \V. van 's-Gravenhage hebban,
naar Het Volk verneem^ onlangs een brief
tot den minister van onderwijs gericht,
waarin zij als hun meening te kennen
geien, dat er bij de bestaande salarisrege
ling, volgens de wet-De Visser, zich in Den
Haag zeer spoedig een tekort aan onder
wijzers zal v9ordoen, en waarin zij den
minister verzoeken, maatregelen te over
wegen ten einde dat te voorkomen.
klcederen waren in wanorde; alles duidde
aan, dat hij een lange reis achter don
rug had. Hij ontvouwde een, perkament
en reikte het. don rechters over. Ternauwer
nood hadden dezen er oen blik! op gewor
pen of een kroot van bewondering ont
snapte aan aller lippen; dj© Werklieden
van sternen zelf verklaarden zidh overwon
nen en oimr.ngden den nieuw-aangekomone
met betuigingen van eerbied.
"Want hot ontwerp, dat hij had medege
bracht, overtrof aller verwachtingenin
zijn geheel, zoowel als in liet geringst?
zijner onderdeel on, drukte het éénzelfde,
grootsche gedachte uit; het was de uiting
der hoogste volmaakte kunst Mon werd
niet moede do spits to bewonderen, dio fier
door jJ© wolken boorde, opengewerkt aan
allo kanten en zoo slank, zoo stout, zoo
majestueus, dat hot was, als wild© zijl liet
gouden kruis op haar top ten hemel hef
fen. Bij het zien van dit meesterstuk was
ae Heilige Bodewijk met enthousiasme ver
vuld. Hij riep den kunstenaar aan hot hof,
ovqrlaaddc hem met 1 of tui ingen en bel astte
hem met den houw, dio terstond werd
aangevangen on snol vorderde. i
Te midden der algemeen© drukte, dio
op hot teiiTcin heorschte, waar do muren als
bij tooversiag uit den grond oprezen, scheen
do kunstenaar verlaten te zijn, eenzaam,
alleen op do wereld, met niemand spre
kend, dan om bovelcjn to govern, dio zoo
kort mogelijk worden uitgesproken. Hij dool
de te midden dor gowehlige steenblokken.,
somber, zwijgend, zicih slechts aan zyno
droomcrijen ontworstelend, wanneer men
Rem een raad kwam vragen of ocno moei
lijkheid voorleggen. F mLijds onidekte men
hem boven op do houten staketsels, onbe
weeglijk' uitkijkend zonder te zien. luiste
rend zonder te hooren, of mon zag hem
eensklaps met d j boido handen zidh de
borst beklemmen alsof hij daaruit oen
smart of een wroeging wild© verdrfjrtcn.
Wanneer de avond kwam, stortte hij zich in
do zwarte, bochtige straten van do Pa-
rijsch© cité en verdween sis een spooksel.
Nooit had iemand hem elders gezien da»
in dei buurt van do nieuwe kerk. Maar ©an*
op eon avond gingan tw«© "warWiadan d»
iHgeaoaüeii»
Mijnheer de Redacteur.
Wees zoo vriendelijk hot onderstaand©
to plaatsen in uw oerstuitkomend no. waar
voor ik hij voorbaat dank zeg.
De wereld is thans vol van klachten,
Een ieder roept ,,'kbetaal to veel";
Een elk zoekt naar do ware reden,
Waarom is duurte actueel?
Ho© kan nu iets toch in deczj tijden
Goedkoop rijn, de ge.-chiedenis,
Leert ons dan toch uit vroeg'ra tijden,
Dat 'tna een oorlog steeds gaat mis.
Op actie volgt altijd reactie,
Van alles is te veel gohruikt,
En door dat niet gehihriceerd werd,
En men de reeg'ling&n ontduikt,
Die daar zijn om 'tzóó te verdeolan,
Dat elk 'n behoorlijk aandeel krijgt,
Is 'tte begrijpen, dat het vast loopt,
't Lijkt mij dan beter dat men zwijgt,
En afwacht, maar vooral piet zitten,,
En pnulein, bij de jxikken neer,
Het wachtwoord is thans „allen werken",
Opdat wordt voortgoblacht stéeds méér.
Dan komt er eind lijk concurrentie,
Als 't aanbod 't vragen overtreft, i
Slaat men het wapen uit de handen,
Van hen, (die men dan dood'lijk treft),
Die thans ons arme volk bezvcnd'len.
Uitzuigen als 'n veracht reptiel,
Die leven van het lood van and'rcn,
En zet men op hun nek zijn hiel.
Laat hen dan pronken piet do voeren,
Geplukt van 'treeds zoo kaal publiek,
Belasting op het zóó verkreeg'ne,
Liefst zwaar, is goede politiek.
Opdat de Slaat haar schuld kan delgen;
Met geld van zwendelaars in 'tgroot,
En zoo den zwaren druk vellichten.
Van hen ,die thans rijn in den nood.
Dan komt straks alles weer terocllit.
Dat zij zoo!'Hiermee heb 'k gezegd.
Ahonné Schicd. Courant.
kcirk van Sain f -Germ ain-1 'Auxerroi s binnen,
om er hunne gebeden to doen. Toen be
speurden zij in den donkeren hoek ©ener
zijkapel den kunstenaar met het bleek©
gelaat. Iiij lag op de knieën, hot hoofd
hing neer op de borst, twee tranen gleden'
langzaam uit zijne oogcln en hij schoen!
gedompeld te zijn in. de meest schrijnende!
herinneringen. Sedert dien dag beschouw
den allen, aan wiou hij bevolen gaf, b©m'
mot een bijgcloovigo vrees. D© voorbijgan
gers zelf, wanneer zij hot sombere, hard
vochtige gelaat van den bouwlror zagen,
schenen he'zelfilo gevoelen I© ondervinden.
Wanneer zij dan het geweldig staketsol be
schouwden, dat voor hot houwen de" slan
ke spills was opgetrokken, maakten zj mot
schrik het toeken des Icruases, denkende dat
eene bovennauurljke, wellicht demonische
macht den man imoesl bezielen, die yulk
een stout werk duidde ondernemen,
Inlusschcn naderde liet werk zijn vol
tooiing. Do spits ireikt ten hemel, de hou
ten stellingen verdwijnen ion het oog der
mcnschen staart met bewondering naar
het slanke omhulsel van do heilige dooire
nenkiroon, naar de Sain'e-Chapelte, die om
hoog stijgt boven de daken der oud© stad,
verheven, niet-aardscli, gcvtcmpeld met liet
merk oencr kunst, die goddelijk is. 1 1
DEB
let opneming wordt geen instemming der Ro-
taclie bedoeld. Copy wordt nimmer teruggegeven.
Naar alle zijden zoekt mon naar don'
bouwheer om hein de hulde te geven,1
waarop hij aanspraak heeft, maair hij is
veirdwenenj. Niemand vist, wat er van
hem was geworden, niemand behalve één.
Dio éénc was do bouwer zelf, die, tarwiil'
alle stemmen in bwhuta* big het nieuw©
mecstcrsluk toejuichten voor God oen mis
daad beleed, zóó afgrijselijk, dat hij opj
gfcen vdrgïffcnb meer kon hopen, indien)
hij zich niet voor de rest zijner levens
dagen in een klooster begroef. Hij doed het,
eer de lofaiitingen en do belooning hem'
konden ht'reiken. En het klooder, waarheen!
hij zich begaf, lelde ©en broeder moor: broe
der Johannes van hot Berouw, frèro Jean,
du Repen tir. I r
