Schiedamsche Courant
tweede blad
I
L
Uit hst Indische laven.
Vreemden®
m
TuiaboiiWr
i i: k
VSSD2AAM
HE ERi.UK
VOORDEELIS
BES
I (Zaterdag 15 f'ovember 1919. No. 16211)
XII.
Een zeer belangrijke vraag voor Indi-
«che ouders is natuur.ijk de opvoeding. Dut
js overal en voor alle ouders het geval,
maar voor Europeanen in Indié is dat mis
tel) en nog erger clan elders. Dat begint fil
mei de opvoed.ng van hel kleine k.nd, dus
voor en onalhanke.ijk van de onderwijspe-
r*Men wil zijn kind gaarne een Europre-
sche opvoeding geven, doch 'vindt daarbij
moeilijkheden op zijn weg. Het is nu maar
dó vraag, of die moeilijkheden kunnen wor
den opgeheven. Het kind komt al dodelijk
in banden van een baboe en deze is gedu
rende een reeks van jaren de verzorgster
en de speelgenoot van den kleine. Dat heeft
bezwaren. Een baboe heeft als Inhmdsche
vrouw geheel andere begrippen dan een
Europeesche „en haar tiai is voor hel kind
i ook niet de toekomstoaal. iloe moet dat nu
s verholpen worden?
Hier zou ik wel wilton zeggen: Dat hang!,
geheel van de moeder af.
Verslaat de moeder h lar p'ichten tegen
over man en kinderen, dan weet men, dal
or een gezellig huiselijk mi ieu ontstaat,
waarin h<H kind e\en gezond wordt opge
voed a'.&Mat in Nederland het geval kan
zijn. Is de moeder een vrouw, die gaarne
haar gemak neemt, die veel offert aan de
zoogenaamde plaatselijke gezel igh. id, dan
Verwaarloost ze haai gez.n en zal haar
plaats als moeder geheel door de bah >e
laten innemen. Ze moet zich dan later nie
over die baboe beklagen, wanneer ze merkt
dat haar kinderen Inlandsche neigingen heb
bon en zich wel in hel Maleisüi, niot m
het Ho'.landsch kunnen uitdrukken.
Dat is dan wel het gevolg van de opvoe
ding, door de baboe gegeven, maar het i:
üiet de schuld van deze vrouw. De b,.b>e
deed haar best, maar ze deed het op de
wijze, die zij ze.f de goede noemt. Ze ver
itaat geen andere.
v Over het algemeen kan men zeggen, dal
da baboe's p ichtgetrouwe, goede memchet
zijn. Ze zijn zeer aan haar pleegkinderen
gehecht. Dat is dikwijls zeer overdreven et;
daardoor doen ze dan onben ust veel ku and.
Zeis van meening, dat de sinjo of Ide nontii
(jongeheer of jongejuffer) steeds hun zin
moeien hebben. Daardo-or is ze zwak en on
bewust derhalve wel de s -echtst mogelijke
opvoedster, die zich denken laat. De ouders
zelf werken 'Jat nog dikwijls in de hand ld oor
de baboe alle gezag te ontnemen, daar ze
haar tegenover het kind in het onge.ijk stel-
!an, Huilt sinjo of nonni, bet is de schuld
van de h.boe.
Is de baboe eens boos, toont ze dat door
woord of daad, ze wordt met ontslag Jje-
droigd.
Op die wijze helpen de ouders om van
hun kinderen jeugdige tirannen te maken
Sn zit dat er eenmaal in, dan krijgt snen
bot er niet gauw meer uit.
Vooral is het een groot kwaad, dat de
baboe meent, zoowat alles voor bet kind
Ie moeten doen. Het kind trekt zelf zijn
schoenen niet aan, haalt hot speelgoed niet,
bergt het niet op, haalt zich, wanneer he
dorst hoeft, geen glas water, draagt de lei-
of het boek niet, als het naar school gaai.
Dat aües doet de baboe en menig moeder
is zeer verontwaardigd, wanneer ze merkt,
dat de dienstbode hierin nalatig is.
Er zijn gezinnen, waarin men den go
heeierr lieven dag de kinderen kan hooren
roepen: Boel (baboe) Kassi ajer minoemsl
(geef drinkwater), ambii boekoe I (haal het
boek), boeka pajong I (open de parasol) en
Vrij naar 't Engelsch van Clarenc©
Budingion Kelland.
Kaduuk verboden.
Van af het oogenbiik, dat hij voet aan
boord van het grooto transportschip zette,
dat hem huiswaarts zou b.engcn, was de
gedachte, dat hij nu zijn vrouwtje ging
iwcerzien, geen oogenbiik uit Stone Jowe.ts
gedachten. Het feit alleen al, dat hij nu
3a teweg ng was tiaar haar too, maak to zij i
Mnuwach ig ongeduld bijna ondragelijk en
nu hij eenmaal op de groote stoomboot
ïras, die hem naar Amc ika en in New-
York zuu brengen, was het alsof hij niet
Sneer zou kunnen slapen tot hij bij haar
z"ou zijn.
hegentten maanden geleden was hij ver-
kokken. Zij was dapper en kalm geweest
ou zelfs trotsch op hem in zijn unifo m.
Ze had zelfs niet gehuild, hoewel ze z:ch
net allerlaatste oogenbiik toe tegen hem
aangedrukt en hein telkens weer had
luien beloven, dat hij teru.komen zou. Die
negenden maanden in F.a .k ijk waren een
zaam geweest, maar hij had zich daaraan
eeren onderwerpen, daaiaan en aan hel
pms van zijn vrouw. Hij wist, dat hut
umogelijk was haar te zien en bij haar
«lifu" CIÏ hi-ï s^aaS|de erin, als een vcr-
rrr.mc'-l ,rï!an' 2'cl1 be schikken in het ou-
fuffflijdelijke.
na zou "hij naar huis gaan.
*a«Sj,\°Vtni*l€r was 00 bog over, nu
■irerDrt- a' ^aart geworden en hij ging
'nu »naar huis,'' Het was alles voorbij
'ichC-u «Hende van de maanden)* die
zou V tm. 'aSen- fYls hij thuis kwam.
den n re °'Jde, vrije leven van vóór
vseer Wesr ^urmen hevat enhij zou
kiadö»1 Sliaat moSen zijn een vrouw en
nebben en zich hoofd van
dergelijke. Hoe verderfelijk dit is, kan men
zich denken. 1
Mij overkwam eenmaal net Volgende.
Het was één uur en de school eindigde.
Op liet eaf stonden de verschi.lende baboe's
om de kinderen te halen. Daar is geen be
zwaar tegen. Velen hel bon de parasols
voor de meisjes bij zich en die zijn nog ai
noodig. Hot dochtertje van den assis'ent-
resident nam haar parasol over en wierp
dien onmiddellijk op den grond met het be
vel: Boeka! De meid bukte zich om don
parasol op te rapen, doch op mijn bevel
liet ze het na, waarna ik het kind gelas.ie
ze.f den parasol op be rapen en te openen.
D.t geschiedde, doch den volgenden morgen
ktoeg^ ik bezoek van mama, die zeer ont
stemd was over het voorgevallene. Zoo iets
kwam toch n et te pas. Ik deelde de dame
ti.ee, dat op het schoolerf door mij cn niet
door haar word beoordeeld, wat wel en wat
niet te pas kwam en dat ik baar kind zou
opvoeden op mijn wijze en ondanks haar
systeem. Ik lleb sireng volgehouden en bj
mijn vertrek had ik ge.ukkig de voldoening
dat de assistent resident en zijn vrouw nog
eens buiten het gewone afscheidsbezoek int
opzochten, om me dank te zeggen, voor de
wijze, waarop ik hun kind steeds had be
handeld.
Dit is één voorbeeld. Ik zou er wel
meerdere kunnen noemen om te fnonen,
hoe de ouders zelf dikwijlde schuld zijn
van de m ader gunstige 'trekken. die ze
latof v(aannamen in het karakter van
hun kinderen.
Zelf heb ik maar zelden te klagen ge
had over de „bab.e", doch ik moet e
dadelijk aan toevoegen, "dat bij mij aan huis
de opvoed ng wei de el'jk door de ouders,
vooral door de moelei gageren werd.
Ik heb niet ander, dan ljf voor de
rouw en de aanhatkelJkheid, wil re de
bediende i ons hebben ge oon 1. Ede ie u't-
zouder'ugen mtuulyk "damsel ton. Als
nijszoon, di© nu pas in India zich hoe't
gevestigd, me schrijft, dal zij i huisbe'ieu-
de (djo'igosj oók bij tnij gekend heeft en
hem als kind heeft g. kond, dan ben ik
or haast zeker van, dat die bediende
met zijn hart aan zijn jongen 'baas ge
hecht is. Hij toont dat al door gok te zijn
op hot pas gebot en kind.
Een voorLeeld van fc'ouw, ik zou haast
zoggen van honden rouw.
Ik hob te Poutanak een Ir'nd verloren.
Do laatste dage van haar leven, het was
oen meisje, had de s'akker veel te dj km
van benauwdheden, de haar lichaunp'e
oms geheel deden samen'rekken. Ik kan
gerust zeggen, dat de bab„e een oude
viouw, drie maal 24 uren niet ge fapen
heeft, Den nacht w.IJe ze niet bui ton ma.,r
do slaapkamer voor het ldud-rlelje
d lorbnoiigcn, "Daar lag ze dan op een
matje. Wij kondon bij de minste bewe
ging, die het ki.nl maakte, niet zoo gauw
ovoreind zijn, of de baboe stond al gebogen
over de kle.ue Ijdse.
Nu nog na bijna 30 jaren. ze is al
lang dood staat me dat goede oudje voor
den geest.
Maar als men nu vraagt, of we aan die
trouwe baboe de opvoed ng zouden heb
ben toevert;ouwd, dan zeg ik: trlma kassi
banjak (ik dank u har lelijk).
Laat ik hot maar zeggen, dat "het ginds
not is als hier: men geeft de opvoeding
niot in handen van de kindermeid. Men
voedt zolf op. De ouders moeten veel n&t
hun kinderen, omgnan.
Ik hnd nog eens een p'jmlijk gesprok
met een be cfhaa'd vadir. d.e vlak b'j me
woonde, zoadat ik vrij wel op de boogt»
was van zijin do n en 1 iten Mon verge te
niot, dal we in Inl.ë in open huizewonen'
en dus meer van el can Ier z e.i dan hier,
waar de huizen po'd cht zijn.
De man beklaagde z oh er over. dat
zijn kinderen zoo g-bre'rii; Ilolla td oh ble
ven speken en zulke Iilindsohe gewoon
ten. Ir'd len En toch gi.igcn ze al eonige
jaren naar reboot. i
Wat blieft u? i
D.e school ,dan toch ook. Wat men b-odtem. Ejn ontegenzeggelijk hebben de Weigelia. Deu'zia, Spirea Tamarix en van
^rf ,welnl° aan he-eft. plotsd.ng in het leve geroepen vidkstüi- de vruchtboomou de aaiaessen en de kruis-
tic kon me. naaien to zeggen, dat mijn- man veel er toe bijgedragen om dezcl j bessen,
neer en mevrouw z.eh biltjr weinig mol productio bijna tot hat maximum op te PLORiSIO,
de kinderen bemoeiden lirj voerde aan, voeren.
dat ze dil jui .t zooveel deden waarop
ik vroeg, wanne r dat dan ge aki die. lm
mers de kind ren wur.n van half acht tol
1 uur op school. Dan werd gerijs tafeld
cn daarna verdwenen de ouders in de
-1 '.apkamer. Ik zag hem eiken m ddag om
half vijf het luik open s'ooten Daarnr
werd in de voorgalerij thee gedronken
Be kinderen spellen buitan. Om G uui
gingen pa en ma wand len waa-nx virito
werd gemaak' of onivang n Dat ge chi-dri©
nagenoeg el'rea avond Mijnh or en me
vrouw stonden d n ook bekend als de
•reunp 1 wen van dj gezellige sxm"nle.'ing
Om ai hl uur alen de kind ren all en en
gingen n*ar bed. Om half lijn kwamen de
ouders ;huis.
Mijnheer werd wa' korzelig toen ik hem
hierop wees, maar ging over tot een an
der onderwerp van ge,prak
Zie, zoo mie' men niet doen, want
dan krijgen de kontoren een s! oh'e op
voeding van onon wikkelde bediend©! M"a"
niet zij zijn de rohul !i 'en Ze welen niet
beter. De schuldigen zijn de ouders.
A. v. \V.
De wereldoorlog heeft ons geleerd vele
dingen anders te bez.en dan we dat vooi-
heen gewoon waien, meer' in het bij
zonder daar, waar het onze levensmid
delen voorziening Lejuf.
Voor den oo.log was de land- en tuin
bouw met alles wat ermede verband h eld
de rneest gem.nachte tak van nijverheid
m het oog van vele measchen.
Oorzaak hiervan was gioo endeels de
absolute onbekendheid met aJfes wat de
tand- en tu nbouw bet'of tn lervolgens
iet feit, dat iemand, die nergens voor
deugde, nog goed genoog geacht werd,
om in een van do takken van tuinbouw
te worden opgeleid.
De ooi log. ea als gevolg daarvan de
honger, is oorzaak geweest, dat mèn over
deze dmgon anders is gain denken.
Men kwam tot de vorple tere,wie erva
ring, dat van de land- en tuinbouw afl ing
of we al dan niet den hongerdood zouden
sterven. t
Nu, zoover dat we van honger st'erven
is het bij ons gelukkig niet gekomen en
dit hadden we grootendeels te danken aan
de hoogopgevoor ie pioluct e van eigen
{■ra i
een huishouding te noemen. Het was wreed,
dat zijn vróuw van hein weg was, zes
dagen reizens ver. Want hij wilde haar
bij z ch hebben, nu. dndc'ïjk.
Sinds hun huw Ik ei en! ijk sinds hij
(haar voor 'teerst had g zi n, had hij
geen and e viouwrn moer o-p errrikt Ihifh
was de e nige vrouw voor h m geweest Zij
was hem in alle opziihlen voldoende haar
bad hij lief en nooit was hjt \erlangon
mar oen and n i i hom opgekomen En
a.1 dien tijd, dat hij in Frankrijk was ge-
weert, was hij hair Iroinv g bleven, in
daden als in gcdic'itm Hij was er niet
trolscb op Er waren mannen op dn boot
geweest die zich daarop b roomden Dat
heg ep h:j niet, ook niet waanop ze zich.
be-oemd n.
Op en re-r w"nd 1 -na orr lie' wmdm-'g"
d-k st"ld'> hij zii h z;jn thniskoms' voor
Hij Ird nik p-ei i js den datum van zijn
komst kunnen la'en w Vn maar hij had
dagen gelxlen al g-sc'i*evrn dat hij nu
wol g-uw zou terugkom-n en dat ze hem
eigcnl :k rlken d-g z~u k na-n v»-avarh'en.
Ze zou op hem staan wnch'en naar hem
staan ui kijlcm nu da' w'st h'j Z° zuu
geen rnkel pl narij© ma'ra geen iovi'a'tie
aannemen ui' n mst da' h:j dan j -ist zon
(r"aigkom-"n Hij zou ia d-* taxi naar huis
TÜden h'jNz"u haar nie' ee"s( t 1 -Ion"er n.
en zü zou uit het raam kijkan om b" z:en
wie ev in d" taxi kon zit'en Dan zou ze
mar beneden komen bollen ea ia zijia ar
men zën.
Tel'-ens eti tellens zag hij deze onf-
mm'ing in zd'in _ve bolding vó'r zich Hij
had haar in buna two"j"r"n n:ri. g^-ziorc
Twee ji.wn En nu zo-don zo spoedig w"er
samen zijn, voor altijd samen, man en
vrouw.
Het was e"n lange onaangamme rm"3.
de eerrii" v{ r oF v">f tbevde lnats"e
twee z'lfs he"l l"ng en cl! ndig d"o- 't
ruwe, storm"ch'ige wer To°n hij dan
ook toen ze dha-en van New-Yo-k ua-
deubn ui' z'rn huf kov.m zag h'i er zóó
bleek en slap eu elbndig uit, dat Vi ui^l
den indruk maakt® van een zegevierend
overwinnaar, die blij was uit d n oorlog
te komen. Hij zog er j uen coder uit, dan
hij in we.kehjkhi.id was en moe en oiidei-
voed. Teg.n tien 'uur 1 'glon ze aai en niet
vóór twee ur kon hij d .n tr..in nemen
Zijn heiige physi ke v.rmceidheid was de
oorzaak van het a stompen v n zijn emoie
Maar in elk geval ging Jij na naar huis,
om te cl pen, vee! te slapen, dusnools
dagen lang te slapen als bij daaru lust
mccht h-bben. Nu was het ine ns also
bij nijt het moest mar haar verlangde,
maar naar een 1 Ickor bod met schoon»
lakens en stil e, in Gcdmoam s ilbe.
Hij reisde in een nok coupé, met zün
sigaret lusteloos lus.chcn zijn blo ke lip
pen; en 'twas alsoE al het g no. van het
t.uikomen veidwwnon was. liet wou-werk
te cok zuo weinig moe om in de f esblijke
stemming !e kom n; rog n c!i ig de gioi 1
mcdde.ig ejn .-c'ieipe, kille M arische wind
woei IIij z t st He j s voor 'trrampje u.t
te kijken en dat was nu de ',Iiuiu\ is. waai-
vn h'j ;ii h zce.-eol had voorg s'eld. Toch
ging er even iets door hem been (oen de
t.ein slope bij zijn d"rp. Hij ric.'iife zich
wat op; nu zou hij haar gauw zien Z'Jn
vrouw. Nog drie minuten in een taxi cn
dan zou hij tb is zijn.
Op 't pe.ronnelja waren memcoben die,
vroeger niri meer dan kvn lissen, hem
tlians de hand schudden; de taxi bestuurucr
groetle hem e rbi.dger dan oui te voren
en hij reed door de gladde, rnotlderig-e stia-
tcn naar Ruth 'toe. Nu was z.n ap ithie
tcch geweken Hij zat roch op cn ki.ek gr tig
door de beslag.n raampjes naar buiten.
Daar was zijn huis. Hij herkende ieder
stccn'je De taxi stapte on Stone sp o ig
er h lastig uit. De deur stond open juist
zcoale ihi(j h't zich had vooirgesleld, en
daar stcnl Ru h.
ten oogenbiik stond ze naar hem te
kijken, alsof ze niet kon g.loeven, dit hij
liet was, alsof ze h-m mot herkende. To n
niet la bond 'op de kou tn den reg .n, snelde
ze naar hem itoe. Hot was alles pr cies
zoo-Ij h'j het zich had voorgest ld Zij was
in zijn, armen, baar armen waren om, zijn
Van staathu'shoudkundig standp nt be
zien verdient hel dan ook alle aan evo'ine
aan deze tuintjes, ook in vreJ&skijl, vee'
waarde te hechten.
Want toch, evengoed ah we nu door dm
ooi log aartgewezen waren op de vooit-
bnrrgselen van eigen bodem, kan het nog
wi j co is gebcuroi, zij hel dan m smhien
ook door andere oorzaken (sdeebte oog
sten in het buitenhui b.v.j.
Niet alleen achter van economisch oog
punt, doch ook van opvoadkunlg (pu©
dagog schj cm schoonheids (acs hefi ch
standpunt bezien, moet aan do volkstu
non waarde gehecht worden.
Niemand zal het toch betwijfelen, d.al
het voor de jeugdige kinderen zeer nut
tig is, wanneer ze in de gelegenheid zijn
hun kc-mn's t-n opzichte van land- en tuin
bouw te vermce~Jeren.
Geen wonder dan ook. dat de paedago-
gen den wensch kocsewn. 'dat t"n die-tsb
van het onderwijs een schooltu n zal wo -
den ingericht. Er gaat toch niets boven
het aanschouw*Ijk onderwijs.
Een school uin zou dus een pracht-in-ich
ting zij.a, doch zoover zijn we na'
niet "Maar is het niet mogelijk, tot we
zoover zijn, don volkstuin als „ersatz"
school uin te gebru'ken?
Wanneer de oude-s slechts inz'en, da
het nuttig is voor hun kinderen, dat ze
hen meder-emen naar den tuia en dat ze
hen bekend maken met de e'g< naardighoder
en schoonheden van Floia's k'nderea, zul
bn ze dat zeker doen. Ik hebrrets g"z g1.
dat Volkstu-'non tot de schoonhei 1 der om
geving kunnen bijdragen, want op pint e
waar vroeger n'e' stond, ziet men nu med
volks u'ner, waarnaast ensump i -a.r 'i e! n
met 'succes bloemo.a geplant kunnen wor
den.
Ja, 'maar, zal mon zeggen, groenten kwee
kon gaat nog, hot kost wel wat. maai
men heeft er ook iets voor, doch bloem"!-
kweckoo kost gel 1 en men heeft er nio'^
voor. Niets is echte- mhder waar Et
zijn' hond-rtlen soorten bloomen d'e me
zxlf kweekei kan, zonder dat het ie'-
lxihoeft te kos'ei. Neem b.v. de Lbo
heester; mei hooft er met mooi 74 td.
mot inoo'e blnomeii. mot mooie vruchfe
on tnot moo'o vormei, die men zelf stek
k"-n kan. Dat stok kan mon voor n:e'c
!mj buunnan of vriend bekomen, d e cn
Bloom- of andere heester in den tuin
hoeft.
Wil baan zelf zijn headers stekken,, clan
gaat men daarbij als volgt te werk: me
neemt goede rijpe takjes van één j \i
oud, 'dat zijl dus takjjis die dczoi zom i
gegroeid zijn, en snijdt ze on Ier en bmo'
mot bon scherp mos ju.st oalor en jui=
bovon 'een knop glad af, zn-oInnig, da
mon ban talr'e overhoudt met pl.m 4 a C
knoppen (ongen) erop.
Deze stekken moeten nu reeds op ©T
!x"schu'to plaats u't de zon (vooral nie
nnd'rs'o boven) scliu'n in don g-nal c
stoken wO'pJea, en wel zoo, dat ongevco
lo helft in den grond komt
Als bot weer gua't'g is, kan men ir
Februari of Maart de stokkei op de go
wonschfe plaats in lassen gronl s'efcu
»n tamelijk vast an a'ran pen. ook wr zn"
bat ongeveer tie heft in den gronl kom'
Op doze manier zullen da meos'e g-oobr
■n voor het verl'es door storf'e kan mo
sen-'ge stokken moor nomen dan mon noo
hoeft.
Hier volgt oen l'jstje Van die hoostere
dio mot kans op sucoos op deze mimici
vnor'g>"kwo"ui Imn-o" wnri-n .Ta^miii'
rmooi© gecfivitfo welriekende bfnom'(rr.
'T-nr, (mooie zwar'e 1 eisen ii bet nnjnm
en-.rniwWs, (moo'e wi'to herren ia het n-
'aar), kl'mop, will© wiinTaard en no
"©nige waarvan ik geen volksnaam ken, al"
'dCSiÜfriK
li als cn teen inééns, vo 1de hij zich vreem1 i
onverkl mibaar vre.md. Le. was c&Si won
deiljk, onvenvacfit, niot nader te omschnj
ven gevoel. Het was alsof bij zichzelf nie
was en Ilut om andere vroaw. Het wa"
alsof hij een vreemde vrouw had omholsi
en niet go-d wist wat hj nut luar mod
aanvangen Ilij bogrvcp h t niet, trachtn
liet ook niet le bognjpon in dit ©-rul"
Mgenbtiv van ontmroen II© was g-nocg
d-t liij besef e. dat hst all'S niri was zoo
als bet meest zijn Maar omdat hij zich zo
dikwijls had voorgesteld, hoe zijn thuis
kornet zou wezen, wist hij pree es wit
h:j imoe.t diien en vool.in Hij boeg zioh cvw
haar boen om haar te kus ©a To n zij i
lippen de h we zochton, was het alsof z.e
ich afwendido, alsof zo bang voor hem
was.
Z© gingen sanrn ia huis, zwijgend, niri
op hun geit uk. Een go dja o iziehtbaai
tnaax toch aanwezig was tussohen h n
necrgovailon, cm hi ld hen onveibidd 1 k
ver van elkaar, liet gaf haai o»n gsv.eeI
van oinwci.kelijkli id alsof lij dioomde cn
oon cllondige n ohtme lie had. Wat zii
licht en veelde, wis' hij niet. Hij was zó
in zijn e'gcin gcwaanvcrd'ingon verdiept
dat hij alle©: tot zichzelf z/u„Ze i?
een vrcemide voor me. Hel is afl sof ik haar
no->it ce d1 r hob g drenl." Ilij b»gr© p wel
dat hij haar eïgenl ik moest li.jfhobb in
zi>aa.!s twee jaar gelod n. Hij wist. da' b'.i
ei gen Ijk L1 j meest zijn o r.dot liij haar
tcnig had, omdat cigenl'jik haar aamv©
zigheid vo©- hem h"t g- l ikkigs'e in ds w-"-
reld was. Maar hij kon het niet vod ia.
Het ging niet Hij kook naar haar, om to
zien of zij het misschien bcgrn"p En
torn zag hij ia haar oogen t tal Ik dien
hij daar nog nooit to voren ii had gizion:
angst. i
Hun gecp-ek was niet als dat t-sac1 ven
m"n 'C'ien dia elk"a- li-fhabbm" Er was
niri felkens o"n s'ilto van geluk, omdal
men te vol ia on ta sp-ricaa He' w"s ni t
een cnophoud I 'k hnas-tig sam'-n oa door
elkaar hen praten, omdat er zooveel t©
vertellen is .Het was gedwongen, en afg©-
Korrlaat.
Een dame, d'e Woenslag te "Amsterdam
in het i.eflrjke weer 'ti paar iakoopea
had rnoatei d'en en de gesch nkjes voor
de jar ge m tv, ee pak,e>, een virrkant cn
w-n laagwerp g, a n en ebon'en bij zich
diojg, beme.ke L.j het ms ap, ea in d^
ram, dat I ui sttolod 1 pak.e werd h'go-
sacücn of afgekn p'. Op dat pakje had zij
haar tramkaart]» vas gestoken met ©eri
sp Ujc met 11 luwen stee T rwijl de tram
/ich m Lewegi :g ze to, s apte om ah heer
grikl el p"r oon op het achterbal .oa, d'e
con langwerp'g paatje bij z ch had, waar
op het troebele met blauwen steen was
vas'gemaakt-
De dame, ver'elt de AvonJpns'", h eli
het heerschap gooi in het oog. en toen
hij bij coa hale a instil e marekto om uit
o stijgen, drong zij z ch me.' oei kwasie
'vcJ.efd pardon" vóór hem. s'a; te het
ovst u.t, wist I cm cei oogenbiik het
afstappen onmogelijk te maken en zea
oen v.eikart in zijn gezicht:
„Ik g.laof dat u dair ee i "pakje bij u
hebt, dat "u nie' toebehoor
In e»n oogwenk was er een oploopje
rond de twee. Just hetgeen de dame had
>eiJocld.
De heer mopperde :e's tciaig.
Neen \r e :d zoo kom je n'ot vnn me
if," h.cld de dame kordaat vol ,.In het
langwci'p'gc pakje, da! u ru achter uw r 'g
ïoud', z t ©a ze noemde den inhoud
;p. Als ik m» vergis, dan z.nl ik u mijn
cro'.i'schulJigit'g maken en u cea gi l.len
poven, den U kunt gel ru ken voor-uzel-
,'en, of d:en u aan e n arme kunt geven."
tk heb met je praatjes n ets te ma
ren, kale ma laai." sptak de hcor. „In
nijn pakje zi.ten twee halsdoeken cn twee
cammen.
Kijken la'en kwam nu cn jonge werk-
n.an tussche.Lei Je. „Neen dat pikje nuf-
,.,l je n et weg of je krijgt mot mij to
'oen."
Het heer werd nog minder parlam-ntnir.
De werkman llejf even b-da.ard al dte
'nine en ze.de eenvoudig. N en ma strr,
komt hier niet vandaan eo- je on; al--'
I r>, zoor 1we hier s a.an, hebt laoi zien
,vat er in het pakje zit. Di" dame kan
rch vcrgsso-i ei wil dad,Ijk haar vor-
ssfng gc-od m .kou. Als le z. ire re koffie
s, dan kan je daar niets tegen hebben
*r> nou mot verheit.ng van sto-n heel
;auw hot pakje o;;e i, of..."
TvWntig, dertig paren oogen tuurden
ven seconde la oi naar den inhoud van het
rakje, dat w:rkelijk bevat© hotgcen do
!ame had opgenocnil.
„Alsj&Ll tft dame" zeide de werktnan-
rLier, daar hebt u uw spullen terag.
dn jij, vort, e»r de pil tie kom
Hij hoefde he' gee t twe-dea ke r te zog-
X>a. He'. 1 o i schap na lakte beeuen, alsof
rj zevemiijl 1 aroi dio-g.
Dc dame \v,Ue den werkman den gulden
lanbiedoa.
Dank u. mevrouw, ik verliea gelukkig
en goed s\ik gall en ik heb hem du3
i.'et noodig. loopt u maar cea einlje v©r-
'or, daar staat ee i oud vrouw,je mot lu-
fars; maak die ems Mij.
Hetgeen de dame zich haastto te doen»
Tet ter'i'ijderen ra* rimpeh in /W gezicht,
Eeci nieuw middel om rirn;> 1; van het
jMaat te ei wijdere >1 Maai helaas r.ie' toe
passen door de damo zolj d e haar uifer-
Ijk wl vorjeugdige i. Het i; e>»a opera'.ie
ioor dr. Pas.o, Lo.chreve i ii La Drasse
teidicnle", e i Les'aat in hot wegnemen
.-aai kleine s'ukje; huid vóór de ooren
j.i langs do haargrens.
.neten, alsof ze vreemden waren.
Een vio.nnd» gewaarwording was het
<Jreemd cn aug Jlwu-kk nd, dat was Itot
goede wou.d d dt S.one. Er was ies
uLtin orde. Ilij W..S gnv.nl aan een rustig
^evcel v„n yterk©, uijpc sympathie tus-
c ien Ruth en h m Z© wirn m.rkwaar-
lig goed ,cn r ipport" gnveost, zoojs
jujed t isclie boeken dat noem n Ei na
oneen li tLof daza lijn dij hen verbond,
,ws rlo©:g knit Er was geen ©.nhadd,
'neer. T< nnin ta hj vo 1 Ie dia mot meer;
iclde :iili ;Ji en ap irt.
toAvij! ze camon pi aal" en, tracfit'iet
b I I. t uit te donken er d» oor/mk v.n te
ind n Ken ve-ino id'io.d de ceiige reu'eni
m? De pi a op *t soort van lev n dit hij
gedurende mo r rlan een j tar hal g 1 den.
\'i 'so'ii n zou ©jn 1 nj» rust hom goed'
dren en de ler'toords rörlnudmg tusschon
iem en h va- wgrxl te maken Maan
t©"n d"ch; hij aan he afw nloi van haar
hoofd toen hj haar kussen wille En hc©
ze hem voeger uit ziohz 1" hiar lippen
bcod. Voelde zij d-zo vo'wijleiing ook?
\Yas hot mogoirjik, dat zij voor hen,©'en-
min als h;j voor hur die groote, alles
toniri dren'c .m o ring had gevoel 1? Zou
het mrecl 'k kunn n zijn d it ook zij dia
vreemd!) il die v rvre-m'hng voelde en,
ze niet b-g o p evenmin als hij?
Ze zit daar zoo li -f cn baknirlijk Een
vrouwtje om iio.eh op to zijn Hij zat
daar en kojk hair ann Z© wis z n vrouw,
zijn vrouw. Writ hij voalie was iets;;
maar wat zij voUde, was woei' h ©I iets
andere Dat was niet god. Zij hid ge
recht zoo te vo 1 n#Dnt 1 ©k hem eig nlijk
©en inbreuk op z'jn recht Het koi zijn,
dat Ivj door een Ireei morilijk© p-riofl©
heenging op 't oogenbiik M a.- het ga' haar
dia om geen r c do oo di r zoo'npeim
do hom t© rnos'en Bij hem was he' all ent
t"'driijlc "Yrra" de angst b kn-op hem dat
hri. hij hiar we! eens niet tijd dijk kcc£
ziin. Vrouwen warn zoo igen -a-digj»
beg'o-p cig nlijfc noo't iets v n ze ala
men en om li n te kennen moest je er
eigenlijk een fuel apaite psycho!ogia og
