Schiedamsche Courant.
Uit het Indische leven
MatfenFisx@0
Van planten en tuinen.
TWEEDE blad
«as
(Zaterdag 22 November 1919, No. 16217).
- xiii.
Een tweede kwestie bij de opvoeding is
die van de taal. Vroeger en nu ook nog
wel ïïiaai minder dan voorheen, maakten
velen zich het leven makkelijk met dezen
dooddoener: Het is beter voor een kind
één taal goed te leeren, dan dat twee talen
door elkander heen gehaspeld worden.
Deze stelling is best te verdedigen, maar
{och niet zoo, dat men er gebruik van moet
maken uit gemakzucht. En dat deed men
toch en doet men nog wel.
Men kan nu eenmaal in Indié niet buiten
inlandsche bedienden. Een Europeesche
vrouw kan in dat klimaat zelf niet doen
wat ze misschien in haar hub in Europa
sou doen. Dat is uitgesloten. Een baboe kan
ze niet missen. Een hubjongen moet ex zijn,
pen kokki of keukenmeid eveneens. En
meestal ook een kebon of tuinman. Het ge
volg daarvan is, dat er in elk huisgezin
Maleisch wordt gesproken en dat dus de
kinderen al heel vroeg met 'die taal jver-
troiiwd worden. Voedt de Europeesche
moeder nu zelf haar kind op, dan doet zie
dat in haar eigen goede Hollandscbe taal,
ga nog altijd b gebleken, dat dit zonder
veel bezwaren gaat. Het kind leert Hol-
landsch. Daar gaat niets van af. Ik kan toe
geven, dat er uitdrukkingen zijn, die men
in Nederland niet hoort. Na, jarenlang ver
blijf maakt een wasechte Hollander zich
daar al schuldig aan. Zoo hoort men b.v.
het woordje „ja" nogal eens gebruiken,
b.v. in dezen geest:
„Wil je me dat boek' even aangeven?
jal"
„Kom je vanavond' een Kaartje leggen
jal" 1
Maar dat b dan toch zoo erg niet.
Wat doen nu echter luie ja, jLb moet
het kind maar bij den naam noemen luie
ouders Ze laten de kinderen aan de baboe
over en die leert ze goed Maleisch. Het
Hollandsch komt in de verdrukking, zoo
zelfs, dat (vader en (moeder (bet,, om zich (voor
hun eigen kroost verstaanbaar te maken,
ook maar heter vinden in het (Malebch te
spreken. Zoo wordt dan een Europeesda
Mud 6 jaar en komt zonder Hollandsch te
verstaan, voor het eerst ter school. De
ouders voelen dan wel, dat de zaak niet in
orde b, maar komen dan met het zalige
principe voor den dag:
„Mijn principe is, üat het de voorkeur jver-
'dient één taai goed te leeren boven jhet
dooreen haspelen van. twee talen."
0, zool Trotsch gaat vader heen. De on-
deisrijzer moet dat zaakje maar eens op
knappen, maar als na één jaar het knaapje
het nog niet verder gebracht heeft, dan een
slecht uitgesproken gebroken Hollandsch,
dan heeft de onderwijzer natuurlijk Ide
schuld. i t
Zoo'n man doet dan ook' zijn. 'plicht
niet. Betaal je daarvoor schoolgeld? Je
reinste schande mijnheer. Nu moet ik mijn
kind nog naar Holland sturen ook. Het
onderwijs b hier slecht.
'Wat zijn nu, de grooje moeilijibheden
vour een kind, dat het Maleisch met fle
moedermelk en de baboezorg meekreeg en
nu Hollandsch nioet leeren?
i Z- zijn vele.
"Woordkennis doen ze gauw genoeg op.
Dat schikt wel, doch nu zijn er enkele klan
ken, die ze maar moeilijk aan leeren. De
z en de v zijn altijd te scherp, Ide heldere
a en o klinken 'dof, de slot d of t worden
verwaarloosd en het kost jaren van inspan
ning om hierin verandering te brengen.
Zoo worden ook hen g verwisseld en ivoor
®au een kind geleerd heeft te zeggen:
lij ga naar huis, inplaats van ik ha naar
pis, of mijn hond gaat,mee inplaats van
min gon haat mee, heeft de onderwijzer
jaren werk gehad. Zoo het hem al gelukt
Hik leenm d^Ker^, .G?woon'bracH maaï een b'ootm, 01© met vuilrood*
lijk lireren de hinderen net pas af in een bloemen bloeide.
Hoer Pautras was weduwnaalr geworden
J Toor hand, dat Mathurina, de
meid, de algeheel© leiding der huishouding
nu. voortaan op zich had genomen. Mathu-
nue was welbwaar een zeer eenvoudige
fern met verbrande wangen, blond© baren
bu zachtblauwe oog-en. Zij ging rustig haar
|anS zonder d© aandacht tot zich t© trek
ken, lachte weinig, noch toonde cenige'n
zm Voor humor of stoeierijl Trouwens, zij
ad weinig tijd om over Veel anders na
J® denken dan over de zcrgein der huis-
oudmg. Drie kleine kinderen, twee jongens
Sjfl1 I?eisie' vroegen al haar aandacht,
Toe zijin voer en d© mede-
©ewlös hun ©ten. Aan trouwen had *zdj
W 211 we* nooit gddacht, totdat op ze-
Kra ?,m°Ifeei!1 de postbod© hrar een brief
v Hoewel het meisje heel verstandig
.J,1® zij lezen nog schrijven en ver-
p„nfj daarom haar Haas, den pachter
u-.,?3®' den brief haar yoor te lez-en. Deze
i f
De .-w^iuffreuwl i 1 i
het groote ongeluk" voor eehïge
saf VTouw te verliezen. Niet alleen
- tnrl !S, Voe^ naiighedd, doch bezorgde
gjip groot© moeiten 'in mijn huishou-
Hert t,. wat z-eggen wil', een boer
in n„v .^^rcnj als de man op het veld
bén vrouw op 'de plaats zijn; ik
few 33X0131 V'0OT de noodzakelijkheid ge-
gman trouwen. En daar ik
'"'bode -?ie 311 8oeds heb vernomen, veri
few" -o 0TOr dez© zaak na te willen
Hoe® Pautpas kent mijt ik denk
geheel Hollandsch© omgeving, dus in Ne
derland zelf.
Moeilijker dan dit b misschien nog wel
de klemtoon. Het Maleisch heeft ieb met
Fransch "gemeen. Een Franschman leert
dan ook over het algemeen makkelijker
Malebch dan een Duibcher b.v. Die over
eenkomst bestaat daarin, dat de klemtoon
gelegd wordt op de laatste lettergreep van
een woord. Begint een .Maleisch sprekend
kmd Hollandsch te spreken dan legt hij
ook den klemtoon op het laatste woord of
de laatste lettergreep^ dus meestal verkeerd.
Dan leert zoo'n kind sommige woorden
nooit goed gebruiken. liet zal bijv. zeggen:
Mag ik mijn pop meebrengen naar bed?
Je moet een boek uit de kast brengen,
enz. Dat komt, omdat in het Maleisch voor
brengen, halen en nemen maar één woord
b, ambil, fcooals in dieltaaiipetong beteekent
breken, scheuren, snijden, hakken, splitsen,
knippen, een hap, een brok, een stuk, enz.
Men voelt het, hoe moeilijk dan het Hol
landsch wordt. Moeilijk is het ook om zulke
kinderen bepaalde uitdrukkingen, waarmee
wij niet ia het minst moeite hebben, bij
te brengen. Dergelijke uitdrukkingen wor
den geheel verkeerd te pas gebracht of
verknoeid. Men kan dan b.v. hooren:
„Mijn verstand gaat naar boven," in
plaats van dat gaat boven mijn verstand.
„Ik steek de stoelen niet onder de ban
ken." x i
Een Hollandsch sprekende Chinees' ver
telde me eens van zijn broer, die een po
ging tot zelfmoord had gedaan. Hij zei:
„Mijn broer blaast op een raap." {lij blies
zifh voor zijn raap).
Uit beleefdheid krijg je dan pijn jn den
buik om te verontschuldigen, dat je gezicht
zich zoo krampachtig vertrekt.
Als onderwijzer of examinator heeft men
wel eens prettige o ogenblikken hierdoor.
Te Banjoemas was ik zeer bevriend met
den resident. We hadden ons vast homhre
partijtje in de sociëteit. Op een goeden
dag liet ik de hoogste klasse zinnen ma
ten over opgegeven woorden. Ik had neer
geschreven niettemin. L
Men kan zich mijn pret voorstellen, toen
ik' 's avonds bij de correctie las:
Onze hoofdonderwijzer is niet te min
om met den resident "te spelen.
Een ander gaf op hardhandig en Kreeg
den zin: Mijn broek is losbandig.
Vastbinden die bandjes natuurlijk I 1
Voorbeelden genoeg om te doen zien,
dat Europeesche ouders verstandig doen
zelf Hollandsch aan hun kroost te loeren
en daar al in het eerste levensjaar mee (te
beginnen. i 1
1 A. v, jW".
liet is somls 0e moeite Waard, de mien-
sdhen te hooren spraken over hef planten
leven, ornaat daaruit vaak blijkt wat nooilig
is om te trachten dit duidelgk te maken.
Een voornaam, punt van. bespreking is
in vele geval ten het enten, want, in het
oog van een leek is dit wel de (meest
geheimzinnige bewerking 0© in de kwee-
kerij wordt toegepast.
Iedereen zal tv el weten wat onder enten
verstaan wordt. Het is het brengen van
een deel \an een plant op of iiitedn ondleir-
stam van een andere plant of boom, meestal
met 0e bedoeling ©an z.g. ©dellel sport
voort te kweeten.
Deze manier van kweekten is leads lang
bekend en d© uitkomst van ©en emtingj
is met zekerheid te ^voorspellen.
Zet men b.v. een' deel van een zure-
appelenhoom op ©en onderstam van ©en
zoete-appelenboom, dan zal men, indien de
enting geluk natuurlijk, een "boom krijgen
die zure appelen voortbrengt.
Maar zooals het met de meeste regels
het gc 1 is, ook hier geeft het uitzonderin
gen o n regel. i
In - jaar 1825 entte ©dn Fraiisdli
kwe een knop van Cylisus purpureas
'■een broertje van dein gewonen gouden
regen), op den gewonen gouden regen.
Nu was de uitkomst niet, zooals ver
wacht mocht worden, dat een boom ver
kregen werd die purpere bloemen voort-
hitet, dat hij slecht over mij gesproken zal
hebben. Wees overtuigd, dat ik alles zal
doen om u gelukkig t© maken. Ik heb echter
©en groot verzoek, dat u de plaats der moe-
dier wilt innemen bijl mi|a twee jonge
kinderen. Ik hoop op gunstig antwoord en
noem mij met groeten:
Dertin Bruneau, pachter.
Een gloeiend rood' steeg op in Marthurï-
me's wangen; groote verwarring en verba
zing bestormden haar. Iets vani argwaan,
dat men haar Voor den mal hield, kwam
in haar op' ea ongcloovig vroeg zij:
„Baas, kent u dien man wettelijk?"
„Of ik hem ken? Ik zae hem afrijd op de
markt te St. Frijeau©ca beste kerel,
hoorl"
„Heeft u misschien met hem,' ovjetf mij
gesproken?"
„Neen, waarachtig niet, Mathurine i Maar.
mteid, je bent vrij1 om te doen, wat je goed
dunkt."
„Natuurljkl" f 1
_,,Dus' wat zal ik schjijVen
„Ik .wil eerst alles rustig overdenken."
Mathurine ovfenvoog. Een nieuwe toe-
ïomst deed zich voor haar open. Sedert
twintig jaren Het zij"' haar klompen op de
boerderij klossen, steeds onder het bereik
om bevelen te ontvangen, steeds de handen
tot „aanpakken" klaar. Nu moest dit bui
tenkansje toch een lach op haar gezicht
toovcrcri! Zoo onverwacht tot pachters-
Vrouw te worden verheven.I Nu zoa zo
als meesteres voortaan de zaken besturen,
geen zorgen voor de toekomst zouden haar
meer drukken, zij zou vrouw van den
pachter zijnw
Dit allies overdacht Mathurine- melt groo-
Dus had men ©en soort „regen" gekre
gen, die tot nu toe onbekend was. Men
nam die gelegenheid te baat en kweekte
honderden van dit levende raadsel.
Eerst in lateren tijd is men erin geslaagd
dit raadsel eenigszins op te lossen.
Een goede plantkundig© definitie ervan
te geven, zou ons hier te ver voeren, lalfoea
wil ik, in het kort, de bevimLmgen der
geleerden daaromtrent vermelden.
Na microscopisch onderzeek dan, bleek,
dat de nieuw verkregen soort niets anders
was, dan een gewon© gouden regen, welke
omhuld is door een opperhuid van de pur
peren regen.
Dus, om het Zoo eens uit te (drukken,
had de boom binnenin de eigenschap geel
te bloeien en buitenop do eigenschap pur
per te bloeien.
De resultante dezer kleuren gaf "het vuil-
roode der nieuwe soort.
Hieruit voxgt, dat indien de opperhuid
der nieuwe soort op de een of (andere
manier beschadigd wordt en er juist op
die plaats ©en knop ontstaat, die knop de
eigenschappen van den gewonen gouden
regen moet hebben omdat deze knop alleen
de binnenste eigenschappen hebban zal.
Dit blijkt ook werkelijk bet geval te
zijn en zoo is het voorgekomen, dat zoo'n
boom tegelijk bloeide met vuilroode, gel©
en soms nog met purpere bloemen.
Dit laatste ontstaat, indien, uit de bui
tenste cellenlaag alleen eau knop ontstaat.
Ik moet hier echter direct bijivoegen,
dat men niet zoo maar eventjes een gouden
re-gen kan maken met deze drie kdeuretu
erop. Het is tot nu toe meestal toeval
geweest, indien dit ontstond, en dit zal
het waarschijnlijk voorloopig wel blijven.
Dat op een en dezelfde plant, of boom,
bladeren of bloemen voorkomen die ver
schillend van kleur Zijn, kan men dik
wijls genoeg ook in de onmiddellijke nabij
heid waarnemen.
In vele gevallen wijst zóó'n verschijnsel
echter op een abnormal en toestand van
den betrokken boom of plant.
Zet men bjv. ©en plant met roode Woe-
men plotseling in ©en hooge temperirhur
bv„ 80 gr. F-, dan zal men bijna «Jtijd
zien, dat de bloemen veel lichter van (kleur
worden, soms zelïs op wït at.
Ook bij hoornen en planten, die getooid
zijn met zg.„ bonte bladeren,* treft mm
iets dergelijks aan.
Bont' noemt men flie planten, waarvan
het blad naast groen, nog een andere kleur
heeft, iedereen zal zojoiets wel1 eens gé-
zien hebben.
Welnu, geeft mien deze planten te veel
en te eenzijdig voedsel, dan zullen zich,
naast die bonte bladeren, gebied groene'
ontwikkelen.
Door dit verschijnsel is men ©t toe ge
komen, nog in verband met andere waar
nemingen, dit bont zijd als ©au ziektever
schijnsel te beschouwen. Ook is reeds ge
bleken, dat er bij de-ze ziekten ook „be
smettelijke" zijn. i
^iiiiiiiiiiiiiiiiiji'iiiiiiiiiiiniiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiieiiiiii'iig
mrnm,
Wijl echter vel© menschen een plant met veld, dat hem in Indië wacht. Zoo was hij
verschillende gekleurde blad-eren mooi vin- lid van de staatscommissie voor de ar
den, doen de kwedcers geen rnoei'e dézé Lei-lsvoerwaarden der rijkswerklicden, on-
„ziekte" tegen te gaan, maar veeleer werkt der-voor/itter van de beide staatecommis-
men ze in de hand.
FLOPJSTO.
Uem&kigÜ MütóWUj
Hoog water.
Men ïneldt ons d.d gisteren uit Maas
tricht:
Zooals te verwachten was na den snel
len sneemvdooi en de geweldige regen
buien, is de Maas zeer snel gewassen. Gis
teren was za al bijna 2 Meter boven ge
woon peil, in dien nacht was ze bijna
1.80 M. gewassen. Aan dm Maasbrug toe
kent do peilschaal 1.98, gelijkstaande met
42 99 horren A. P. In den afgcloopen nacht
nog 28 c.JL was geconstateerd.
De lage marlccnhoers.
Mein meldt uit Enschedé:
De toestand in de gezinnen der arbei
ders in do gemeenten Losser en Lonneker,
die in het naburige Gronau ia d© textiel
fabrieken arbeid vinden, ïs In den laatsten
tijd nu Tiet Steuncomité is opg Heven,
waarvoor niets in de plaats is getreden
bepaald critiek geworden.
D© Marteriko ars is zieer laag en daarbij
komt, dat verschillende fabrieken te Gro
nau stilstaan wegens gebrek aan kolen
Voor do volwassen arbeiders is er boven
dien geen plaats in "de Twentsche fa bi le
ken; wel is dit het geval' voor "de jonger©
werkkrachten.
De armoede begint te nijpen en van over
heidswege worden daarom pogingen in
het werk gesteld 'om 'dez© gezinnen tege
moet te komen.
De draagkeacht van graniet.
Tot de groote voordeden van hb't gra
niet behoort behalve de duurzaamheid en
den weerrtmd, de groote draagkracht De
gewone soorten kunnen ©en druk van 1000
a 1500 K.G. per vierk. o.M. uithouden, an
dere (poorten zelfs een druk van 2000 i
3000 K.G, Hoe meer kwarts het granieU
bevat, des te bdt-er is het (bestand tegen
druk.
VOEDZAAM
HEERLÜK
VOGRDEEL.SG
ten eïnst en toch thaar gezicht klaarde
niet op. Neen 1 integendeel, haar hart kromp
inéén bij de gedachte, do boerderij van Pau
tras te moeten verlaten. Maar was het de
bodrdlerij, waarvan zij zoo noode kon schei
den? Waren 't eigenlijk niet veel meer do
drie kleine bengels, dm liaar yan den mor
gen tot den avond aan de rokken hingen
Di© aim©, kleine wichtjes, haar door de
eigen moeder op het sterfbed toevertrouwd
met d© woorden:
„Zorg voor ze, Mathurine, on laten ze
mij niet heetemraal vergeten, zorg een beetje
go-od voor de kleintjes 1"
En in plaats van „con Beetj'e", had Mathu
rine hen met haar geheel© hart verzorgd.
Haar aangeboren 'goedheid, haar onver-
inféfetïden ijver, haar toewijding had zij
zondter berekening gegeven ahn hot hodl
dier kleinen, zij had niet gevraagd hoe ver
de draagkracht harer diensten reikt©, in
stinctmatig deed zij wat haar hart haar ge
bood. Had zij eenmaal hot beeld van haar
plicht voor oogen, dan kou men over haar
persoon beschikken, totdat zij er bij neer
zou vallen.
Van tijd tot tijd haalde Mathurine 'den
brief ter sluiks uit den zak van haar schort
vandaan, vouwde hem open en besludeeide
mei- tegelijk nieuwsgierig en glimlachend
gezicht- het gekrabbel, dat een heel zjjdje
van het papier vulde. Op die oogenbhkken
voelde ze groo-ten spijt niet te kunnen lezen.
Zij had wat graag dien brief nog eens over
gelezen, hem ,willcn spellen, de zinnen en
de bedoeling van buiten willen leeren. Van
alles wat Pautras haar voorgelezen had,
was nauwelijks dit eene door haar e rihou,-
den: haag; yereerder bezat twee kleine lïn-
Koloüiës.
Adviseur voor sociale aangelesPiiheden.
Gelijk de Staatscourant heeft gemeld
heeft de minister van koloniën mr. dr. J. B.
Peyrot, te 's-Grajvenhago, tar beschikking
gesteld van den landvo-ogd vah Ned -Incie
om id aar- het volgend jaar op te treden als
algemeen adviseur voor sociale aangele
genheden hij bat dep. van Gouv. Boclr.
De heer Payrot, di© zich naar Aneta
sclixijft, waar het hier geldt de vervulling
van- een geheal pieuw geschapen ambt,
over zijn plannen, voornemens cn op va';
tingen niet wensdh'© uit te laten, beeft
een ambtelijk© loopbaan gavolgd, welke hem
selder van den aanvang voorbareidde voor
de moeilijke taak, welke ham in onze
Oost wacht. In 1867 te Nijmegen gebo
ren, promoveerde hij, na zijn universitaire
studiën te Leiden te hebben voLooid, in
het voorjaar van 1893 in de staatsweten
schappen. Den len 'October 1894 ving mr.
Peyrot zijn ambtelijke loopbaan ia diens!
van den staat aih, als adj.-comm. aan hel
Dep. van Waterstaat, bij de afd „Arbeid en
Fabriekswezen",-waar hij belast is geweest
met de uitvoering van bestaande wetten
cn het ontwerpen van nieuw©, o. a. de
Veiligheidswet, wijziging van. d© Hinder
wet, de Sloomwet, de wet op da Kamers
van Arbeid.
In 1901 werd d© heer Peyrot door (mi
nister Kuyper belast met hot ontwerpen
van een gioete Arbeidswet, het zoogenaam
de Wetboek van den Arb-id. In 1905 -ver
huisde de afdceling woer van Binnen!, Za
ken naar Landbouw, en werd zij, toen mr.
Peyrot benoemd werd tot lid van den raad
van toezicht op de spoorwegdiensten, ge
splitst 'in een klemore afdceling Arbeid
en oen afderling Arbeiders:©rrcfenng.
De bear Peyrot maakte als lid of voor
zitter deel uit van tal' van commission,
wier taak geheel of voor oen groot deel
lag op een terrein, dat in menig opzicht
overeenkomst (vertoont met h|et arbcids-
deren, en verzekerde haar, dat (hij haar
gclukkig zou maken.
Gelukkig. Was zij Hit tot dusver ooit
geweest? Had zij ook slechts 'één oogenbhk
van ware vreugde gekend? Gelukkig. Dat
woord deed haar, zonder dat zij het wist,
tallenhet wond haar open haar ver*
beeldingskrackt dreef haar naar een nieu
we wereld 1 En diep in haar ziel voelde
zij zich gevleid. Er was iemand gekomen,
die haai had uitverkoren, die haar bijzon
dere eigenschappen bad toegeschreven.In
de nederige positie, waarin zij geplaatst
was, moest zij een dergelijke huldiging wel
zeer waardccren, innerlijk voelde zij oen
trots aangloeien en voo-r haar geest doem
den de mooiste toekomstbeelden op tot
dat kleine Paulxas, die om haar boenen,
speelde, baar terugriep naar hot werkelijke
leven.i
sien, waarvan de heer Muysken voorzitter
was, voor de loonregeling van. spoorweg
personeel; ondervoorzitter der stealscom-
missie-Treub voor het reglement dienst-
voorwaarden voor spo^rwegpeirsone, 1, enz.
In tal van gevainm trad mr. Peyrot op ais
voorzitter van sehe'cLgerechten voor het
spoorwegpers o nee!
De heer Peyrot huldigt vrijzinnige begin
selen op godsdienstig en po! itrek terrein.
Hij is et-venwel big geen enkele politieke
partij aangesloten.
Moordaanslag.
Omtrent den moordaanslag op den admi
nistrateur van de k o f f i c ondemem i ng Pa-
nataran. Bruter, ontkenen wij aan bet
„Soer. HbkL" het vo'gende:
De heer R. was ontevreden over het
werk van een zrjner opzieners, Schagtel,
en had dezen herhiald Ijk gewaarschuwd.
Toen hij S nu eens, iastode van hij het
werk, in diens woning aantrof, ontsloeg
hij hem, S. gre-p toen zijn revolver en
richtte die dreigend op zijn chef Toen
deze zich te weer stelde, loste S. eorï
schot, dat den heer R in den schouder
trof, he'gecn dezen echter niet belette om
met een stok gewapmd den opziener, die
wegliep, te achtenvolgm, waarbij S nog,
zich telkens omkcerend, drie schoten loste,
flie alle raak waren D© hoer R. moest
toen de vervolging staken strompelde naar
huis, waar hij den controleur telefonisch
met het vco:gevallene in kennis stelde.
D© cunt;oleur deed den lieer R. naar d©
kliniek van dr. Pilon te Blitar vervoerein,
waar de wonden gJukkig met van ernstig©
beteekenis bleken. De beer R. was daags
d.av. weder vrijwel. D© opziener S werd
gevankelijk naar Soerabaja overgebracht.
Rimr Inilic.
Bij de salaris-actie der ambtelijke vak-
vereenigingem jn Indië krijgt mcin telkens
te hooren, dat het leven daar zoo ontzet-
zettend duur geworden is. Naar aanleiding
daarvan schreef G. W. in het „N. v nL O.
v. N.-I."
„Iemand, dit uit het, terecht zoogenoem
de „geplaagde" Europa in Indië arriveert,
weet niet in wel een „goedan boel'" tój hier
komt. Alles ls hier véél goedkooperdanin
Europa; het levensonderhoud, de kl-ecrem,
het schoeisel, alles. De kwestie is, dat d»
menschen hier in ladië verwend zijn ge
durende den oorlog. Do export van Japan,
van Amerika, van Australië naar Europa,
was in die dagen zeer moeilijk ©n die landen;
konden derhalve ruimschoots him waren,
naar Ind.ë zenden, redaa, waarom de prjj-
aen van vele art kei on hier bijna normaal
hieven. Thans kan Europa echter op groote
rei aal oj treden als kcopcr, wat is nu in*
tumlijkea- dan dat de prijzen hier te land©
omhoog gaan? Zij zijn echter, herhalen
wij, nog bij ïaflige na niet aangeland opj
let niveau van Europa, ia het bijzondern:
van Heiland."
Uitlotingen,
LOTEN NOORD H0LLANDSCI1E VEREEN.
HET WITTE KRUIS.
Trekking 1 Nov. Belaalbair 31 Maart 1920.
Twintig senen:
4138 5977 3740 1337 605 2170 4983 5858
40G1 3518 190 2181 1060 139S 1321 388
4522 5390 568 825
Serie 4061 no. 9 met f 10.000serie 3740
no 23 met f250; serie 4061 no. 7 met f100;
serie 1337 no. 39, serie 568 no. 44, serie 1398
no .20, serie 3710 no. 29, serie 1060 no. 20,
elk met f 50.
De volgende nos. elk met f25:
Serie No. Serie No. Serie No. Serie No. Serie No.
4983 22 823 37 2181 16 5390 22 5390 5
2181 32 1321 33 1398 4 4138 31 5977 25
1357 47 5390 36 1308 4S 3318 41 1398 36
2181 18 4522 33 5S58 21 1321 27 3518 5
5977 18 5390 21 5390 38 3740 28 21S1 11
508 46 2181 37 190 21 190 16 5858 32
6605 23 6605 31 3518 19 1060 47 568 49
4522 43 568 19 825 22 6605 23 4522 21
1357 50 2181 17
Alle overige ia bovenstaande seriën begrepen.
Nos. "met f 15,
Op zekéren aVond Vroeg de pachter,
di© voor het haardvuur had zitten duiten:
„Welnu Mathurine, ben je al besloten?"
Zij (antwoordde eenigszins bedremmeld,
„Neen. baas, nog niet".
„Je zult toch langzamoi hand c©n b'uluit
dienen te nemen, meisje. Allerheiligen is
aanstaande cn als je van o,ns vandaan
ging, moet ik werk maJcrn van oen andere
dienstbod©Ik heb trouwens dien Ber-
tin Bruneau onlangs gespiokcm, hij wacht
met ongeduld op je auinvoond. En wat is
er ook eigenlijk tegenwaarom zou
je niet aanneirmn.'' Of vindt je -misschien
die kinderenV"
Een stilzv. .jgen volgde; de kinderen
speelden zeetjes in ©on, hcrak yafl 'tvjejrtgejk.
M.othuiine's bhk gloed naar de klciinljea
in den beek, en plotseling sprak ze:
„Ja, baas, de kinderen, déze kmdereinj;
sedert drie jaren ban ik aan dez© verbon
den, ik geloof, dat ik mij niet meer aan!
anderen zal kunnen gewennen
11© pachter was z' eb baar g roerid'; moei
zaam kwam hij overeind, m zijn oogetnl
stonden li anori en. in ©en groep nam hjj
de beide banden van het meisje in (det
zijne:
,lloor me aan, kind, ik wil je do waar
heid zeggen, sprak hij heesch. Er be
staat geen Bcrtm Bruneau, di© pachtaij
is Maar wol een pacihter Pautnas,
en die is hot, di© jou wil trouwen..,t,
Maar ter wdle van de kinderen voelde ik
bezwaren. Ik liad deze list bcdadhb om,
jou op de proef te st-llon Maar ik zi© nu1,
hoe je hart aan mijn kleintjes hangt ca nu
hoep ik, dat je nu verder ook geoo ba-
zwaar zult hebben jouw Hot aan hel jnijae tel
verbinden?"
Het gezicht van Mathui u© drukte de
allergroots!© verbazing uit. Mechanisch
maakte zij liaar handen los ut do zijne en
sloeg verward nadenkend do oogrn neer,
Hot oud de dochtertje van den pachter was
inmiddels hij haar komen staan en zag
vragend omhoog, alsof zij iets yan bet
gespiek had begrepen.
„Nu wil je, Mathurine?' Honk het op
nieuw van den pachter.
IIaast'g bukte zich Malhurino, hief het
kind mot kraohtigen armzwaai omhoog,
sloot het in haar armen, totdat het bijna,
stikte. Pautras begreep de inwilliging, dia
deze kuisohe vrouw verborg in teere (kug.se*
op Wet kopje van zijn kjmi.
BEU
HMf.S
f i
I
