Schiedamsche Courant,
TWEEDE BLAD
"bïnnEvlav»
REQUIEM.
S/*
(Vrijdag 27 Februari 1920, No. 16297;
«T* BS"* IFI'W s.
Bijzondere regelingen.
Verkrijgbaar ia de week van 26 Febr.
3 Maart.
Rijk s-Suikerkaart.
Bon 21, van 2329 Febr.
Bon 22, van 1—7 Maart.
Vischprijzcn aan de tont Koemarkt:
Schol 30, 33 en 40 cent por pond.
Schelvisch 30, 35 en 40 cent per pond
Vetkaart.
Do vetkaart voor do lie week loopt van
23 Februari tot 1 Maart.
De vetkaart voor do 12e wrok loopt
Van 2 tot 9 Maart!.
Broodkaarten.
Do broodkaart voor bot 128sto tijdvak,
paarse [kleun, op goten ondergrond, loopt
Van [28 Februari tot en met 7 Maart,
Voer verloren gegane worden geen nier
we verstrekt.
Voor elk kind beneden jaar kan o?
vertoon van een trouwboekje of geboorte
bewijs en de domiciliekaart het gezins
hoofd éen aanvullingswittebroodkaart krij
gen, echter ontdaan van 400 gram aan hors
Ruiling van Broodkaarten.
lieden en volgende dagen zal gelegen
heid worden gegeven
Kaarten voor Bruinbrood tegen
Wittebroodkaarten om te ruilen
Wenscht men hiertoe over te gaan, dan k an
men zich tot 1 MAjART a.s. aan het Levens
middelen-Bureau vervoegen, eiken werk
dag (behalve Zaterdag) 'smorgens van 9—
12, en ,'s namiddags van 1%4 uur.
Domiciliekaart en reeds ontvangen Bruin
broodkaarten moeten worden medegebracht
1 D omicïïïekaarten.
Bij verhuizing naar een andere Gemeenb
kunnen Domiciliekaart, bonboekje enz.jwel
ke door de Gemeente Schiedam werden uit
gegeven, tegelijk met de aanvrage om een
verhuisbiljet aan het Bureau Bevolking
Worden afgegeven.
Men behoeft zicH daarvoor dus nle
meeï aan het Levensmiddelenbure.au b
vervoegen.
Plaatselijke keuze.
De vereenigïng van Nederlandsehe Wijn
handelaren heeft een adres gezonden aan
de Tweede Kamer, waarin zij verklaart, „dat
zij met belangstelling heeft kennis geno^
men van. het voorstel van wet van den heer
Rutgers c.s. tot wijziging der Drankwet,
waardoor de invoering van plaatselijke
keuze in ons land mogelijk zal worden ge
maakt; dat zij volkomen instemt met bef
nemen van maatregelen, waardoor het mis
bra ik van sterken drank met de nadoeüge
gevolgen daarvan, tot een minimum word
beperkt, maar dat zij betwijfeld of het
stelsel van plaatselijke keuze in het al
gemeen daartoe de aangewezen weg is;
dat zij echter beslist moot ontkennen da'
het nemen van een proc-f als thans voor
gestold, die betrouwbare resultaten k in
geven, die noodig zijn om daaruit tot de
Iwenschelijkheid van invoering van het vol
ledige stelsel van plaatselijke keuze ti
kunnen bestuiten. Na d,t nader te hebbers
mteengsezet, wordt in hot adres verder g->-
"zegd, ,.dat wering van alle alcoholhou
dende dranken zal leiden tot het grijpen
Baar liever niet nader te noem-m genot
iniddelen, Wier invloed ook b'j Lét gebm'k
van geringe hoeveelheden, zeer verderft»
kijk kan zijn voor het menschel ijk orga
nisme." Rn hetadres besluit dan met het
dringend verzoek, piet voorgestelde wet-
ontwerp niet aan te nomen, en alvore -s
-over te gaan tot een wetswijziging, me
zulke diep ingrijpende beperkingen der per
soonlijke vrijheid voor honderdduizenden
ingezetenen, aan wie het'gebruik van di
genotmiddel vermeerdering van levens
vreugde en verheffing van geest geeft, zon
der dat pmlks voor dezen ooit eenize reden
tot aanstoot is geweest eerst de re
sulfaten af te wachten die de nieuwe in
gevoerde regeling voor den verkoop var
spiritualiën in [Amerika, België en Noor-
Seegen zal hebben .'- j 1
Ds haringvissctierij.
De besturen van den Chr. Transport-
arbeidersljond, den R. K. en den modernen
bona Hermen seen ondterhoud gehad me'
ministers van -IJsselstcijn. en Aalberse over
bet dreigende gevaar voor hen, die be
trokken zipn hij de haringvisscherij, voor
het geval stagnatie in het bedrijf zal dntre
den
Gemeld werd, |dat van- de zijde van den
minister van landbouw meegedeeld Werd,
dat de keurantenbe.ric.hten, als" zou do re
geering voornemens z jn, niets te doen om
den-uitvoer jvan het te veel aan haring, da'
Zich in ons land bevindt, te bevorderen,
onjuist bija^JMoc-ht omtrent de ereelief.ver-
"n'S nan -Duifsohland overeenstemming
Worden verkregen, dan ligt het in de be
oeling, daarbij 'in de eerste plaats rekening
te houden met de h aring v issclierij. Van
het geheele crediet, groot 200 miUioen, zou
ongeveer 60 mïllLoen betrekking hebben op
tevensmiddelen. f i t
- Voorts is de minister bereid, enkele sche-
de iHjolknd-AmerikaJjn te ï-equiree-
de nepders afzetgobi^d voor de
haring in Amerika vinden', togen 'zeer jglo
reduccerdon prijs het vervoer; naar dat land
mogelijk te maken.
Opgemerkt werd in dit verband dat reeds
verscheidene ïiMlrmdfohe leveranciers bo
gonnen zijn met handel fo drijven met Rus
land en Ts j och 0 -SI o va kije. 1
|lljet is niet mogelijk, dat clo rege-erangj
zoo maar de haring koopt, en evenmin kan
zij zoodanige garantie geven voor de vol-
-gendo teelt. Mocht de credietovercenkomst
doorgaan, dan moet elke betrokken firma
echter 25 pet. van het bedrag voor eigen
risico nemen. s
In verband met deze mededeelingcn heeft
do Christ. T ra nspo rtabrei dérsbond eon
spoed-confoienfie aangevraagd met he*
Hbodfbesiuur der Reeders-veroeniging, om
nader over'eg te plegen omtrent het even
tueel ontslag van de bij deze zaak be
trokken Werklieden.
en zwaar decolleté, vóór zo zich ontklce- jg-en in' de aillereeftrite plaats. Opden} voor
den gaat. I zittarsdhap van iden heer Joost valn Vol-
Dan legt zo argeloos af, haar prachtig; lenhoveu hoeft iz'ah in. ons 1 atari puj, bijna
parolen collier, naast gouden beursje, en j oen ■jagw fêéletejn, -cpn; o'mnité gevormd,
haar ringen.
Plots licht oen flauw schijnsel langs
de deur. Verschrikt staat ze op is
daar iemand
Ze ziet cn hoort niets meer. Maar nau-j
le Retour atu F oyer genaaiind, dat gpdor
verzamelt, met bet deal om, uitslui («pd
bij de .'Nederland; dhe induslijp, meubelen
en andere (niutligc- vnc.gvr-cirtpcin te kooprii,
die tezamen een domplcito wcln(ingi|i)Jriclïi-
Ee:i Branthveer-coiigros met tentoonstelling
Door do Nederlandsehe Brandveorver-
eeniging zal van 2 tot enn mot 6 Juni
in het gebouw Musis Sacrum" te Arnhem
met bijhehooronden tuin en aangrenzend
Stadspark oen bmndwooicongie-s niet ten
toonstelling gehouden worden, waarvan he
welslagen door de leeds door vei schillend-
inzendeis gedane to zcgii-g n geacht mag
worden verzékvd te zijn.
Ret doel hiervan zal zijn: le. verschil
lende belangrijke vraagstukken op het ge
bied van brandblussching en brandvor--
koming tot een onderwerp van bespreking
en, waar mogelijk, van onderzoek te ma
ken
2e .belanghebbenden en het groote pu
bliek in do gelegenheid te stellen te z'ér
wat handel en nijverheid op het zoo uit
gebreide geb.ed der brand weerkunde ver
mogen te bieden, en
3e. omgekeerd handel en nijverheid een
uitgebreide gelegenheid te geven om op
zoo ruim mogelijke schaal naar voren t
brengen al wat op dit gebied door haar
vervaardigd en aangeboden kan worden
Wet eere com-té wordt gevormd door di
volgende hoeren: 1 f
Zijne Excellentie .Thr. Mr. Dr. If. A. van
Karnebeek, Minister van BnilenlandsclieZa
ken, eere-voorzitter der Nederlandsehe
Brand veervcreen iging.
Jhr. S van Fitters, Commissaris der
Koningin in Gelderland. 1
Mr. A J.. A. A. Baron van Heemstra,
Burgemeester van Amhem. 1
Mr. (II- J- van Lulofs Umbgrove, Procu
reur-Generaal van het Hef van Gelderland.
J j G. Kist, Generaal-Majoor Commandant
der 2de Divisie. r
Prof. Pr. V. Reinders, Hoogleeraar te
Delft. 1 t
J. Meier, Oiid-Commanant der Brand
weer te Amsterdam, Président du Conseil
International des Sapeurs Pompiers.
Mr. J. Dijckmecster, Burgemeester van
Zutphc-n.
G. André de la Porie A.Ezn., Directeur
der lAmhemsche Verzekering-Maatschappij
tegen Brandschade.
welijks, angstig toch, heeft ze zich afgewend; ting vormen',
of een man, hoed diep in do oogen, een- In hot Jajatst vain Decbniber we,,don' 96
valies in do eene, en een revolver in do', complete woning-inrichtingen naarf Fraink-
andore liand komt binnen. 1 rijk verbonden, aan allnessen <lo,cr het
Ze geeft een gil, doch hij voorkomt haar j Fr am; oho Comité .opgegeven. Nog 104
verder hulpgeroep door een bedreiging met Jinridhiingen staan geiteed voc,r verz^e
z'n revolver. jding, welke .verzending ge ohwleu kan.
Ze smeekt om genade. „Wat wil je, (in Febiua,!j, tSub-Gomité's zijn opge-
wat wil je van me? M'n geld, m'n parelen? iricJit te 's-Gi-avenhagö en Nijm-eigcp., in
Hier, hier zijn m'n parelen en a! m'n ju-verschillende andeijsi stelen govc-n- afzon,-
woolen". derlijke p_ iconen -zich mepgtet voer do
Oemangö Nienws.
Prettig raadslid.
Men schrijft uit Meppel aan hét ïfdbl.
placht de heer G, J. Vorst, sod.-dein. af
ge-vaardigde, tot dusverre zijn. tegenstan
ders en dat zijn zelfs rijn eigen partij-
genooteu met bijbelléksten te beliande
len, hij schijnt nu een andere strijdwijze
te zullen invoeren, 'tWedt er echter ni;-
beter op. Een smpel besluit tot grondv|er-
kocp in een Villapark, gaf hem vrijmoedig
heid tot ihe't uiten van allergrofste bejegenin
gen. Dergelijke zaken waren, zei de hij
zwendel-praktijk en. die men kon venvuch
ten van het laagslo soort paras'etc-n. Dezer,
k'ezcn het Villapark tot ivoon gelegmhed
;rn zich met elkander in de zen te kclcs-
teren. Op een vraag Van den vocrz't ter -
lie hem vrijwel geregeld onder groote hila
riteit van de tribune te blakerén zet or
hij met die zwendelaars en parasieten zij-
mede Raadsleden bedoelde, anhvoordd
le heer W., dat dit zoo rijn gewone be loog-
rant is. Toen kwamen de onderwijzers
le beurt en nu lette men er even op. da
Ie heer Vo.st S. B. A. P.'er' is en tevens
oud-onderwijzer. De plaatsvervangende
schoolhoofden vroegen icon verhooging van
aarwedde. Deze poging Was, naar 's hoertr,
W.'s meening, dermate onbeschaamd, da*
hij! er geen woorden voer wist. De herren
moesten, zei hij, eerder aan hun doodk's'
denken dan (aan de opstapeling van allerlei
schatten. Hij Verleide, dat oen arbeider bij
Meppel van f 12 's weeks kou leven, met f 15
een burgerbestaan kon hebben en zich van
f25 'per week in weelde kon baden.
Wat dachten dan de a'tijd bevoorrechte
onderwijzers met hun hooga traktementen
wel? Bat Zijn partijgenoolen bij het vertel
len van deze enormiteiten lichtelijk ont
stelden, wie zal het hun kWalijk nemen.
Hlnn positie is dan ook in het gezelschap
an zoo'n medestrijder al'esbchalve te
benijden
Intosschen heeft, naar men zegt, het Par
tijbestuur van de S .D. X- P- .den heer
Worst in ohsenmtie.
'11 Historie.
Het is nachteen klok slaat drie
Een mooie jonge vrouw, zoo treedt ze
haar kleedkamer binnen, lichl-vermoeid na
een groote soirée. Nog even werpt ze een
blik in den spiegel van haar toilettafel,
met de oogen volgend de zachte ljjnea
haai; lief gezicht^ haar {irrpeb
„Ik wil je parelen niet."
„Hier is ook m'n geld, m'n beurs
eu als hij een kort-afwerend gebaar maakt
toe neem het, maar laat mij leven."
Spiedend om zich heen ziend, vraagt
'ie schor: „waar komt die deur uit?"
„In de eetzaal. O. wil je mijn zilver
maar als hij nog altijd staan blijft, de
revolver voor haar, valt ze op haar knieën,
snikkend in doods-angst voor dien man,
die haar geld niet wil, niet haar parelen,
noch haar zilver schijnt te begeeren.
„Maar wat, wat wit je dan?"
„Waar gaat die deur heen?." vraagt hij
op een rpidere deur wijzend.
„Naar mijn slaapkamer, maar daar is
niets, heusch niets. Zog me toch wat je
wilt!" snikt ze. Wil jo dan alléén mijn
leven."
Dan doodop, schor van ovcr-vormoeienis
en zenuwen, na den dag en avond zoeken
in héél Londen, stoot hij uit: „dat, dat is
het éenige wat ik wil your bedroom!"
En de zaal schatert en applaudiseert als
na dit tusschenspel in de revue „The Whir
ligig", welke thans in een der grootste
Lóndensche theaters gaat, het scherm even
valt.
Een parodie, die veeóbeteekenend illu
streert: den woningnood ook daar!
Verhoop van DititscJw hotels.
In de laatste" Weken zijn te Wiesbaden
"en groot aantal hotels in handen van bui
tenlanders overgegaan, filet hotel Métropolo
en het Parkhotel werden door Hollanders
gekocht; het teerste voor zes en het laatste
voor .vier ünilüoen mark. F ranse hen koch
ten het JWilhelm (Hotel en het Grand Hotel,
terwijl Italianen bet Wiesbarienerhof in
eigendom verkregen.
Bovendien wordt teen groot aantal woon
huizen en kantoorgebouwen door buitenlan
ders overgenomen. Zoo kocht een Span
jaard alleen ten woonhu'zen. 1
do
go ode zaak. 1
Het totaal vatn de ingekomen giften v*
nu cngeveer £85.000.Maar er is na
tuurlijk nog veel meed noodig. Wij ken
nen allen don «phnkkelijketa toestand in;
Noorri-Fifairkrijk, hetzij uit aitikclen,
uit afbeeldingen of uit de vefhjaten van
hen, die deze steokun zelf hebbrin gezie'ni
Wij 'weten, dat bier onschuldig zuo ont
zaglijk: geleden wordt. Zouden wij, Nev
'dei-Iaudetgg dan ntet, Wt sympathie vocte
het Tranoyhe volk, nöt m-'dednogen voos
bot Fransche kind, er toe willvji bij-La
gen dat er weldra! weer levOn en lr[v ji -
blijheid zal zijn in lget venvoeVo Nov 1 te-a
van Frankijjk
Lezer, wjiendelijk nocdigtin wij U u'.t,
uw antwoord in den voigm van een flinke
bijdrage te zenden aani de; 1 'eip-
tariss van het comité te ■Aaes'.etglvm. xleu
hoer Mi}. D. N. P. Hodko, p. a Ned.
Bank, of den heer C. Rooveip, SOUri sub
comité Van BleisWijhkchte«tr. 03, Den Ilaag,
of Mej. Boots, SpGötrstitaat 8," Nijmegen.
J. C, PEEREBOOM,
Lid van het Bestuur van da Alliance
Frainjarie, Comité de Ilaiaxf-em.
Mr. D. N. P. HOCKE,
Secretaris Retour, au Foyer.
Naar het Dtutech van ERNST ZlAHjNf
door M. de R'.
Nadnik vterlolen.
De eigenaar eietoicr menagerie loofde eén
som van rij Honderd galden uit aan hom
die in ds leeuwenkooi Borst gaan.
Een .slim. b'asrtjeHBam 'de uitooodiging
aan, doch stekte daarbij één, NootnVaarde:
eerst de leeuw en* uit.
(kV.'bid. MidÖ. B.)
ingezosaeii.
4et opneming wordt geen instemming der Re-
lactie bedoeld. Copy wordt nimmer teruggegeven.
LE RETOUR AU FOYER
Het is een mooie beweging, die gaandet
raakte voor de belangen van bet Oostejr-
rijksdh-e kind. Maar zij moet ons Siieiü
do-an vergeten, dat er ook nog anduSe
buibenlandsdlie kind-eren, zijn, dia' replit
op; onze belangslelling en steun niege.U
doen .gelden: het knd uit Noord-Frank-)
rijk, vandaar verjaagd', toen de Duit-
sdhèrs er kwajmeu en. rieziei stilekrtn ycnb
woestten, ver boven ccrlogslnoodzBtik
uit, zoedajt zte nu een woestijn gewordep;
is, waarheen de bewoners ntetteruiu zeu
len wi'len terugkeeren, wannperi rij maair
konden.
Go retour aai, foyer, de terugkeer tolt
don eigen haiard, dait is de innige wengefhf
nu zoo velen die nu. tijdelijk' elders ,iu
iflrankrijk gehuisvest, snakken naar biet
aogehblik, waarin zij den grond zullterj
enigzien waarop zij zooweile janlen ge
lukkig leefden. Niemand is sterker aan
kar geboortegrond gehecht, dopa de
Framsdlirnan, do (Fratascbe vrfouw. Maar
hot gezin dait terugkeert, denkende! bel,
lorp zoo „gc-ad a's on ge sdh oud-en weer .te
zien, vindt irijm vroegc-re woniuig, peto*-
Jjls blat gch-eele doap- niet moer terug!,
„Ontmoediging", zoo luidt bet in een
brief aan een Fratpscihe dame in Neder),
land gericht, ontmoediging maalkt zich,
van die inrme lieten meester ep, de va
der, om bet aanlail' onin,utta (monden tie
venninderen, zendt dn mtpuwi en de klei
ne kindenen, ®uiar Pakijs, waar zij (het is
smartelijk om jhet te zeggen) geen an
der onderkomen kunnen, vinden dan St.-
julpicto. Gedurende 'eenigmn, tijd hebben
vrij gemeend', ion ze Mndrarhevvaarplafats
te kunnen (sluiten, maar ze is- weldra1" her
opend moeten wondein, en vooral hebben
wij onzen rgezejudh-eidsdienst voor de Irin-
rteren moeien. putbrride!n> weg-qas dén
toestand van ^icliamelijke ellende, waar
in dé (kinderen, die ons foeigetzondanj war
den, verkeerd-en. Als wei hen zagen ko
men, kregen pvij den indruk alsof d®
ouders lamgeslagen, vge-en bdaingstelling
meer hadden ivoor de meest dfiimmtaiita
zorgrai; zender (de gesfa1:ügé mabtt'^o-
ten, die door onze (doktoren genomen'
werden, zouden Wij -een -epidemie nte8
hebben kunnen btetetteu. Allés ontbreekt 1
hun, niet lalledn een onderdak, öiaar ook
linmen, melk, medicamenten en zooveel
andere, onmisbare idingen.'*'
Tot zöiover (deze brief nat Partijs, .waar
in Tnet korte woorden' do tqtprigé jto-o
stand wordt (geschetst; do woningen: vieif-
dweamn:, de ouders mppjfcloos, gesöhed-
den van ide kinderen.
bVait kuinnen, (wij Nederlander? doejn,
om dazen igmoten: nood te Jefnigén?
H|iragen, (het 5'
De liut ligt aan het «Yterw oudsteden-
meer, in een bocht, waar alleen 's morgens
de zon ko-mt, waar ge-em boot aanlegt, waar
bij stormweer het water wordt opgestuwd,
waar achter uit des levens stormvloed geen
(ejnkele golf ooit aanspoeld. De hut is
grauwbruin van kleur cn heeft eetn leien
dak, luikeu, en Meine veustere, doof welke
men op een groene wei aan deu oéver, op
een bo& nüschead riet en vérder ovea- 't
meer kijkt. Een ppnalle weg voert achter
't huis langs 't meer en een roeiboot ligi
tusschen 't riet. W-eg én roeiboot bncn-
gen Liberius Infanger, den visscher, in
da "bewoonde wereld zoo dikwijls hij da-
wil. A aai de overzijde van dön' weg'is dé hé
groeide berghelling ear daarboven ecin steile-
grauwe bergwand. Wie di-en bergwand be
klom, zou tot dicht bij Be "toppen komen,
waar -de hut ligt; de toppen, die den
eeuwigen winter hebbeh, die zoo wonder
baar gianzen, en Van wrier schoonheid de
drukke mensekem iu het dal stil wo-rdon,.
Meer zeg Lk u niet vim de hut, want ik
wil niet. Bat gij haar uit nieuwsgierigheid
gaat zoeken. Gij moogt nog weten, dat er
dicht 'bij een dorp is ca een groot wil
klooster. Maar tracht den visscher Libe'riu,
niet op te sporen. Het schoone in hem en
ia zijn huis is de groote rust, die- over hou
beiden ligt. Als gij daar komt mét i(w.
nieuwsgierigheid cn uw medelijden, uw har
telijke belangstelling zelfs, dan maakt ge
of den man schuw en dan vlucht hij de
bergen in, of Vertrmi(velijk, en dan zouten
uw verfijnde zeden hera beschaven, zijn
oogen zouden opengaan voor uw leven in
de drukke wereld, en hij zou oen vrccmxle-
ling Wordea in zijn stille -bocht.
De visscher Liberius Infanger is mager,
van middelbare grootte en draagt eén kor
ten, zwarten ringbaard. Ifij is niet mooi en
ook niet leelijk eu ntemand geeft zich
de moeite erover na te tlénkciii, hoe- hij er
uitziet. Ook verbaast niemand zich over zijn
kracht en toch is hij taai en steak Van le
den, en hoeft hij gespierde vuisten, die de
boot al menigmaal bij stormweer door
het meer hebben gedreven.
Liberius had eau .vrouW, zooals zij in
die Mrekein moest zijn, béscholddn en nit
een armelijke omgeving komend. Zij Woon
de in een naburig dorp, waar hij zijn visch
aan de markt bracht. Toen zij zeventien
jaar was, werd 'zij zijn vrouw. Hun liefdes
geschiedenis is niet lang eu ook niet he
langrijkl. Zij hogou op een dorpsfeest,
wer'd voortgezet in een paar heimelijke
ontmoetingen én eindigde met .hun huvro
lijk. Hun huiselijk loven daarna onderscheid
de zich in niets van dat van .andere ge
huwde lieden, die, zoo goed en zoo kwaad
als 'c gaat, zich door 't leven slaan. Zij
hadden 't goed samen, misschien des te he
ter, nu geen andore nwnsehen dicht in Iiun
buurt woonden, Isidore Infanger was 'blij,
dat haar man niet dronk, zooals haar va
der en broers tluiis deden; zij zag, dat hij
vlijtig en, zuinig was en volgde, zonder
zich (rekenschap te geven, zijn voorbeeld.
Dat hij een wéinig zonderling en eigenzin
nig soms was, oen gevolg (valn( 't vele aüeaa-
zijn, deerde haar niet. Als hij uiting gaf taan
die eigenaardigheden, dan bleef zij hom
het antwoord "niet schuldig. Eens was 't
zelfs gebeurd, dat zij een huisc-lijkeri twist
hadden, en dat Liberius haar een slag had
gegeven. Hij kon ook vloeken, evenals do
anderen, en Isidore's taal' was evenmin
beschaafder dan die der overige vrouwen.
Gij moet dus niet denken, dat het bniton-
gevwK: menschen waren en niets voot-
naams achter har willen zoeken, of geloo-
vein; dat zij eeaiig in hun. soort warenIn
alle dorpen van mijn vaderland kunt 'gij ze
vinden, mannen als Liborius cn vrouwen
als Isedore. Mijn verhaal begint echter op
■den dag, waarop - Liberius met Isedore
ife Sghwijk gn|, omdat jsf
sinds een paar maanden zoo'n, leeJjjSL
hoest had en zoo kortademig vva^2ij "wteer
op dien dag juist eeax jaar getrouwd; Df
dokter iu Scbwijz, een kundige-, alom' Ixs
kende en beminde man, die niet alken ken,;
nis, maar ook een waxm, menscliBevend
hart bezat, zag man eu Vrouw met scheg;
pen blik van over zijn bril' aan; hij had'de
gewoonte niet alleen op den zieke, maai
ook op dien-, omgeving te letten, Toefc.
glimlachto hij, omdat do on.l;eho'jxnhfeid,
die hij van zijii hoerasipraktijk gewoon, was;
hen. hier bij dit echtpaar ook weer opviet.
Nadat hjj Isidore onderzocht had, glimi
lachte _J\ij niet meer. „Gij zijt nog jong, v
vrouwtje," zeide hij tot haar, terwijl-
oogen haar rechtstreeks aanzagen. „Is el}
iu je familie al eens meer iemand op dez%
mai.ict' ziek geaveest?" Isedore z- i van jajt
haar vader had 't zelfde gehad, een zustcoj
ook, maar die was gestorven.
De dokter knikte cn dacht hoe goed hoÉ
was, dat do m«ste zieken glimlachend',
spreken over hc-n, die aan hun eigen kwaaï
heengingen, aLof het eigenlijk recht dom
van hen was, aaSi zuik eeai kleinigheid te
sterven. Hij deed Isidore een paar eenvou
dige middelen aan de hand om den hoest
tc eo-en Ixxlaran eu zich Waf te versterkeav,
eri tegen Liberius zei hij: „Zorg goed voor
uw vrouw, vriend."
Daarmee opende hij voor hen do deug
van ziji- kamer. Toeu zij al ann do trap-
mkornen waren, terwijl hij zelf nog op den
di r-nuw! stond, riep hij Infanger nog
feius. IU) mg er peinzend uit en alsof hij
zijn 1 Jik met moeite van Isedore afwendtei
Gij hebt een lieve vrouw, Infanger," z«iï
de iiij, „maar zij is niet sterk." De visscheri
tiok eau half verlegen, half vergenoogd 'góï
richt Hij her-mierde zich op eens, hoe op,
dat dorpsfeest de jongens allen om Isidoaef
hem waren, cn hij was er voor 't eerst
trotse li op, dat hij do gelukkige uitverko
rene was geweest. Voordat hij nog iets zeg-*
gen kor,, ging de dokter voort: ,,'t Is niet*
zoo best met uw vrouiv, het is maar beïerjj
dat ge 't weet." Met deze woorden liet hij
hem gaan. Hij kende zijn boeren, hij wist;
hoe wéinig zij zifh Lekotnmferden tom
ziekte en zieken, en het was zijn gewoonte;
docr een min of meer ruwe opaiihartigheidp
menigeen de oogen te openen, die and-ete)
zonder m-edodoogen van zijn m-ed-emiesi-
juhen, alsof het zijn vee gold, krachtsirn'
spanning tot 't uiterste zou gevergd helft
ben. 1
Liberius volgde zijn vrouw de trap af
op straat. Toen zij wou weten, wat Bëj -
loktev nog gezegd had, waren diens woor--
den hem zelf nog niet recht duidelijk, want
de menschen daar in die streek deukeni.
langzaam, maar hij voelde instinctief, dat
sadore "de waarheid niet behoefde te wet
en. „Hij heeft gezegd, dat je niet te veel
vv eiken moogt," gaf hij als uiÊ-eg.
Daarop verwijderden zij zich beiden van
iet huis. Liberius liep in gedachten. Hij
reek nog eens om en toen zag hij den
lokter met diens vrouw voor 't open raam
taan. Zij keken hen 11a en 't was duïde-
djk, dot zij over hen gesproken hadden. Uit
lun houd-ng en gebaren sprak een merk
waardige belangstelling in Isidore. Voor
Jen tweeden keer voelde Liberius een ge
waarwording van trots.
„Dat is jouw vrouw, die de menschen,
nakijken, alsof zij de hemel weel wat voor
voornaams was i"
Daarop liepen zij voort en gingen ergens
wat eten. Tegen den avond bereikten zij
Brunnen, waar de boot van Liberius aan
den over lag. Zij hielden zich hier niet
)p. Isidore ging in den voorsteven van do
ruwe, -grauwe boot zitten en Liberius nam
liet zware roer. Gedurende den 'terugtocht
kwam over den vrischer do verandering,
om welker wille ik u van hem vertel.
Zoolang het geraas van den oever nog
tot hen doordrong, voerden zij een ge
sprek over hetgeen zij juist achter zich
hadden gelaten, over de vaart, en over een
paar bezigheden clie thuis op hen wacht
ten. Toen zij de huizen van Brunnen nog
slechts als een steenklomp zagen liggen,
werden zij stil. Liberius had ziju jas en,
vest uitgetrokken, hij stond recht over
eind in de boot, de mouwen van zijn ka
toenen hemd tot de ellebogen opgestroopt,
en hij roeide in regelmatige slagen de boot
voorwaarts. Hij behoefde noch op het roer
noch op het vaartuig te letten, zoo ver
trouwd was hij met den weg en met het
werk. Zijn gedachten zwierven langzaam
heen en weer, gingen terug naar Schwijz,
naar den dokter, kwamen weer hij hem
terug, legden den weg nog eenmaal nf, tot
dat zij zich alle verzamelden,, om Isidore,
die vóór hom in de boot zat. Zij droeg
haar zwarte Zondagsclie japon. Eenvou
dig, zonder cenig versiersel sloot die om
haar hals en om-haar fijne polsen. Misschien
deed de sombere kleur de bleekheid der
huid ,g.og pi eer uitkomen. Liii-erius had
nog (nooit erover nagedacht, welk een zachte
blanke huid zijn vrouw had. Maar nut
Zie tocli eens hoe mooi het gezicht was,
daar vóór hem in het licht rap. den val
lenden avond! Zulk dik bruin haar en
bruine oogen, neus, kin gp (Tor baast door
schijnend will Liberius was er Stil van.
Toen viel hem iets te binnen. „Hebt je
't niet koud?" vroeg hij zijn vrouw. Zij
lachte over die ongewoon deelnemende
vraag. Maar tevens was het haar zoo wel
te moede alsof warme zonneschijn haar be
straalde. Er kwam een gevoel over haar,
alsof 't Zondag was. Waf een reis! Sapper
loot dat was nog eens iets, zoo lui op
't meer te vaieiil Eil ham- man daarbij
zoo best te spreken! Het leek haar, alsof zij
niets meer te wenschen over had.
Liberius liet 't roer iin den steek, stapta
naar haar toe, en sloeg zijn eigen jas
om haar schouders, waarna hij- die onder
de kin toeknoopte.
„Luister eens man, zoo zou ik wel 'altijd
door willen varen." „Ja, 't is mooi op 't
water," gaf hij ten antwoord. Toen nam
hij de roerstang weer op. Regelmatig en
zacht dook het zware blok in het water
om het volgend oogenblik weer boven to
komen. Het meer was spiegelglad. De steilo
oevers rezen aan alle zijden omhoog, struik
gewas hing van do grauwe wanden. Deny
ppn. stonden slank fijn, pp
DER
1 („Vad.")
