De geneu f@n van een
muzikaal mensch.
Brief uit de Yolkenbondriad.
optiralen. on betreurde de onjuiste houding
vail den heer "Marchant.
Deze ween aan het woord komende blo
Waagde zitah bitter over do weinig bcteo
kenende antwoorden van den heer Ruijs
do Beereabi'ouek, welke diens lichte voor
liet 'onder-onsje 'bewees, en stelde daar "te
genover de breedvoerige iiüiehtingtetn Van
den beer de Geer, al bevredigde die ficm
niet. 'Hij wees er op, dat de oplossing van
de Crisis 'bewijst, dat het in hot Kabinet
aan alle eenheid en samenhang ontbreekt,
doordat de verhouding tusschen het Rooan-
scbe en Protestantsche deel van onze natie
onhoudbaar geworden is, door de godwon-
gen terugneming van het voorstel tot op
hef: Eng van het processie verbod. De Um<o
inystica (uitdrukking van Dr. Ivuyper, die
mystieke eenheid beteefcent) word t
al te mystiek en houdt op unio te wezen.
Do crisis was een kunstbewerking, onfhet
leven der Coalitie te redden, maar zljllis on
geneeselijk, en te zijner tijd zullen de de
mocraten van Links en Rechts elkaar vin
den.
De heer Troelstra noemde da oplossing
het resultaat van parlementaire moeringen,,
terwijl de grondslag daarvan haddon moe
ten zijn de gemeenschappelijke beginselen,
als ze Ite vinden waren. Door liet
te laat ho-oren van de mannen van Links
door da Kroon, ontzegde bij deurfremier
het recht tc zeggen, dat het Kabinet dooit
zijn ontslagaanvrage aan anderen do ga-'
legènheid had geopend de regeertaak over
te nemen, Ilij ontzegde den heer de Geer
liet recht als minister van Financiën op
te treden, nu bet gewijzigd ontwerp-Dienst,
plicht niet opgebouwd was op zjjn bekend
gezegde in het Tel eg raaf-interview, „Een
aanzienlijke bezuiniging op de
defensie-uitgaven is niet alleon:
principe el noodzakelijk, man/
ook feitelijk mogelijk." Het gebeur
de leert volgens spreker alweer, dat eenei
gebeurtenis als de wereldoorlog hot niet
meer mogelijk maakt, onze politiek onder
da oude leuze en op denziolfden grond-t
slag nis vroeger te voeren. Er ai, zoo
eindigde hij, malaise komen in de par
tijen der rechterzijde, als de krachten, die
wiHjen strijden tegen de overmacht opl
economisch gebied van zekere groepen, el
kaar niet zullen vinden. Het wolk slot
woord hij natuurlijk bedoelde, dat als de!
reactie tegen Aalborse's wetgeving te fel
wordt, de Katholieke arbeiders naast de
S. D. A. P. zullen gaan staan, om dat!
te beletten. t
De heer Dressolhuys er aan herinnerde,
dat zijne partij niet had meegedaan aan de
uitlokking van de crisis, zou, al vond hij
da interpellatie ontijdig, zich enkel met
de vraag bezig houden of de oplossing
van de crisis logisch ar, en in 's Lands)
belang. En daarom stelde hij de zeer juiste)
vra-i g, ho© het mogelijk is dat de Regee
ring thans in haar gewijzigden Dienstplicht
wet liet amendement-de jMonté Verloren
belichaamt, wat bij de behandeling van
Pop's wet in Juni 1.1. onaannemelijk ver
klaard, werdVerder rekende hij voor dat
het nieuwe voorstel reeds' door zijn 1500
burgerlijke oorveeërs, die f 30 a f 40 in
de week zullen rnocten verdienen, geend
bezuiniging zal brengen. Hij constateerde!
dan ook, dat hij do reconstructie der Chris-
tolijk-TIistorischen en de Anti-ievoJutionaju
ren over de geheel o linie hadden gezege
vierd. i
De heer van de Laar bestreed de tCoalitio
politiek, en bewees hare voosheid door er
op te wijzen, dat, juist vaa:r "het gaat om
vragen, die liet geloofsbeginsel raken, zoo
als 'den eed, de Zondagswclgevmg, de Iv ;rk,
do Huwelijkswetgeving, de Staatsloterij,
enz., de lleolitscho partijen hopeloos ver
deeld zijn. En het werd in den Christelijk-
1 Iistorischen en Anti-revolutionairen hoe'
zeer onrustig, toen deze spreker van be
slist orthodoxen huizo aan het woord her
innerde van een niet minder geloovig Chris
ten dan hijzelf, n.1. dat van Prof. Cbante-
pie de la Saussaye, die de Coalitie 'ee«
„baantjes trust'' noemde. Nadat de heer van
den Tempel zijne -vrees had uitgesproken,
dat dooir de terugneming van het initiatief
voorstel-de Geer de gemeenten er niet op
vooruit zouden gaan, kwam de heer Rutgers
de stelling verdedigen, dat het behoud der
Coalitie noodig is voor1 goede politieke ver
houdingen, omdat ...'do Rechterzijde het in
haar 'diepste levensbeginsel eens is. Wï|
zullen daar niet anders van zeggen, dan (dat
Door 'Marg. d© R.
Naar het Engelsch van Harry Graham.
(Nadruk .verboden.)
Ik "heb altijd een zwak voer muziek giét-
had. Als kind al vertoonde ik sympto
men van muzikale vroegrijpheid, die deden
vermoeden, dat de wereld in mij ©en van
haar grootste dirigenten gemist heeft. Op
den ongewonen leeftijd van 18 maanden
dirigeerde ik een duo van twee straat
orgels vanuit het raam mijner kinderka
mer, err leidde ze met good gevolg door
de ingewikkelde klankanmassa's van „The
better Land". Een poos later, terwijl ik
mijn dagelijksche wandeling in, Russell
square maakte, zag men, dat ik mijn ram
melaar driftig naar het hoofd van eenDuit-
schen muzikant wierp, die het csuphonium
bespeelde. Hij stond bij den zijingang van
een geheelonthoudershotol en speelde „The
Lost Chord" op een manier die de ge
dachte deed opwellen, dat het een goed
gunstig besluit der Voorzienigheid zou zijn,
indien deze bespeelde klankencombinatie
voor goed vergeten bleef. De wedergave
van het thema door den eorüamen muzikant
kon blijkbaar niet bekoren aan mijn fijn-*
gevoelig, ofschoon ongeoefend oor, en ik
wierp mijn zuigflesch herhaaldelijk ter zijde
met alle teekenen van afkoer en weigerde
©enige aandacht aan mijn middagmaal to
schenken, voordat Sir Arthur Sullivan's
lankmoedig meesterwerk tot ,een gelukkig
©inde was gebracht, i
dit levensbeginsel zoel! diep zit, zoo idiilap,
zelfs, dat liet aan ieders oog onttrokkon if?.
En do reconstructie was volgens hem ge-
rechivaai'digd, omdat geene andere regno
ring mogelijk is.
De heer Ruys de BeeTenbk'ouck begop
toen toch te begrijpen, dat hij den indruk
in eersten termijn gevestigd, dat hij [niets
over de reconstructie wilde loslaten, moest
wegnemen. En daarom pprak hij in tweede
termijn wat langer, waarmee niet bedoeld
is, dat hij iets meer zeid e. Hij heriep zich
voor de soberheid van zijne mededeelingen
op Dr. Ivuyper, die, toen do heer van jKtol
dozen als minister interpelleerde over do
zaak Melvii van Lijnden, ook zoo goed falp
niets tot bescheid gaf, en er! zich op\beïiep
dat zijn antwoord was opgemaatk in overleg
met zijn ambtgenooten. Dit beroep betee-
kende niets, want do strijd tusschen minsi-
teï-KuVper en diens ambtgenoot Melvil van
Lijnden was er een tusschen (wee leden
van hetzelfde ministerie, terwijl deze crisis
ontstaan is door een conflict tusschen Ka
mer en Regeering.
Toen hebben wij een uitvoerig betoog ge
kregen, dat de nieuwe-DienstpliohlWet eigen
lijk nog beter was dan die van {Pop, «vrij
zetten het echter eiken katholiek dit aan zliju
kiezers waar te maken. De netelige kwestie
van het hooren van de mannen tvhn 11e (Lin
kerzijde door de Kroon, toen de bul aan
do Rechterzijde weer gekramd was, liet
hij wijselijk liggen. Later meende de leider
der Christelijk-Histarischen, Mr. Schokking
dit te kunnen weerspreken, door de ver
klaring, dat toen tie Linksche sprekers ton
IIovo kwamen, er nog geen overleg tusschei.
zijne partij en het Kabinet had plaats go-
had. Het was listig geformuleerd, en de
heer Marchant, die dat terstond doorzag,
interumpeerdo dan ook: „Had uw groep
rich op 15 Juni nog niet bereid Verklaart
een gereconstrueerf Kabinet-Ruys (o steu
nen?''
Maar dominee Schokking, die geen kans
zag zich uit deze vraag met fatsoen uit
to draaien, bleef er omheen draaien, niet
tegenstaande liet interrupties regende; het
was niet zeer verkwikkelijk. Van moer be
lang is het, dat de j^eor Schokking .ver
klaarde, dat er geen coalitie meer bestond,
en zdfs geen accooru* van iïe Rechtsche
partijen onderling, maar alleen een accooul
van elke partij van Rechts mol de Rcgee-
jmg. Als de 'Christelijk-Historiscben bij
Rechts blijven, is Set, omdat men met "bet
„negatieve" niets doen kan. En met dat
negatieve was bedoeld, dat de liberalen en
ai wat Links staat, den-godsdienst hegee-
ren. Deze verklaring- bracht den heer
Bresseihuijs in het geweer, die in groote
opwinding deze uitdrukking als „onbehoor
lijk" qualificeeide.
Als wij nu, nog noteeien, dat de heer
lluijs de Kamer heeft willen doen geloo-
ven, dat de terugneming van 'de introk
king van hot processieverbod niets te ma
ken heeft met de Hetze daartegen van lie
zijde der orthodoxe predikanten, maar ge
schiedde, omdat de Regeering om 'finan-
cïeele redenen af moest zjen van het door
snijden van 'den financieefen bami' tusschen
Kerk en Staat, omdat pet moeilijk is niet
deze beats een kapitaal aan do kerken uit
te koeren, waarvan de rente gelijk is aan
de jaarlijksche Staats bijdrage, stappen wij
met eenwie lacht daar, van de inter
pellatie af. Zij gaf wol geen volle ïicjht
over de oplossing van de crisis, omdat de
Minister aan het verzoek van den heer
Schaper, om de gewisselde brieven aan de
Kamer over te leggen, weigerde te voldoen,
maar zij heeft weer eens .goed doen
zien, hoe de coalitie op haar iaatsle boe
nen loopt. De katholieken, die bij de re
constructie het loodje legden, mengden zich
niet in het debat, maar 'het gezicht van Dr.
Nolens was goud waard,/toen Ida lieer Schok
king beweerde, dat sprekers verzet tegen de
processies den katholieken aangenamer zou
wezen dan de steun der liberalen. Is dat
een waarschuwing aan de katholieken, om
niet te stemmen voor een eventueel voorstal
van liberalen kant, om het processiever
bod op te heffen? In ajje gevallen blijkt
ook alweer uit deze aanmanirjg, dat .vol-
iedige godsdienstvrijheid alleen door de li
beralen wordt voorgestaan.
Ik vertel u dit enkel om u te bewijzen,
dat ik ten volle gerechtigd bon om over
het onderwerp muziek tel spreken, van
welke kunst ik voorwaar geen werkeloos
toeschouwend criticus ben. Ik kan Braga's
Scirenata op de viool spelen en het grootste
cleel van ,,De(n) vroolijkefn) Landman" op
do piano. Op het laatste instrument schijn
ik eens bepaald succes behaald te hebben
in een lastige sonate mje(t 5 mollen, waar
bij ik niet meer dan twee keer van de
zwarte toetsen ben afgegleden. Ik heb ook
clarinet gespeeld, een instrument dat een
geluid geeft alsof een fluit, bezig was dooi'
haar neus te zingen.
Maar ach heden ten dage zijn wij
allen muzikaal on, als wij het niet zij'ri,
dan verzwijgen wij dat feit zorgvuldig. En
toch is het nog niet zoo lang geleden, dal
Wagner voor den salongrappenmaker,'was
wat do schoonmoeder nog steeds is voor
don schrijver van jMusic-hall-comedies. De
ingewikkelde orkestratie van don grootent
meester werd in de uitgaand© wereld een
even goed onderworp voor grappen geacht
als d© vermelding van echtelijke ontrouw
op de galerij van een tweeda-rangs Varië-
teits-Schouwburg.
In dat alles is echter verandering go-
komen. De meest beruchte potsenmaker zit
nu stil en [geduldig als ieder ander de
zeven lange uren jvan „den Ring" uit.
Massa's intelligente menschen en velen, die
niet intelligent zijn, luisteren met verruk
king .naar de meest verwarde en gecom
pliceerde composities der groote meesters.
Voor den criticus en ook voor den lief
hebber is wellicht niets in do laatste jaren
zoo opmerkelijk geweest als de toeloop en
het enthousiasme van het publiek 't welk
II.
(Part. correspondentie./
Minister van Karnoboek
V oorzitter.
Genève, 9 September Ü92I.
Do openingsvergadering der Tweede Vol-
kenbondsvergaderijag droeg niet dat plech
tige karakter van verleden jaar, Joen voor
het eerst de vertegenwoordigers van on
geveer 40 staten in de eenvoudige Salie
de la Reformation ,te Genèvo bijeenkwa
men. Toen luidden een uur voor de ope
ning de klokken van alle kerken van Genève
plechtig, toen gingen de hoogste .Zwitser-
sche Bondsautoriteilen in statigen optocht,
door Genövo's straten naar de vergader
zaal, toen hield de Zwitserectie /Bondspre
sident, door zijn collega's uit den Bondsraad
omgeven, een Troonrede, waarbij hij" in
naam van het Zwitsersche volk de vreemde
vertegenwoordigers uit alle deelen der
wereld welkom heette.
Van dit alios was thans niets overgeble
ven. Men vond het blijkbaar gewenscht,
daar do Volkenbondsvergaderingen regel
matig ieder jaar zullen plaats vmden, die
plechtigheden niet tot leen jaarlijks terug
komende gewoonte te maken.
Zoo kwamen de gedelegeerden dus in
allen eenvoud in de Salie de la Iléforma-
tion tezamen. Maar tocli heerscht© er een
algemeen gevoel van emotie, toen de ver
tegenwoordiger van China, de jonge en be
kwamo Wellington Koo, als waarnemend
voorzitter van den Voikenbondsraad, zich
van zijn zetel op het podium ver-hief eir
met het uitspreken zijner openingsrede een
aanvang maakte. Do volle zaal, de terugkeer
van zooveel invloedrijke Ministers en
Staatslieden in deze van November en De
cember hun zoo vertrouwd geworden zaal,
was een bewijs,' dat het den Regeeringen
inderdaad ernst was, toen zij het vorig
jaar het besluit namen ieder jaar hun beste
mannen naar Genève te zenden, ten einde
daar gemeenschappelijk over dé middelen
Ier handhaving van den vrede en ter be
vordering van internationale samenwerking
to beraadslagen.
Do openingsrede yan Wellington Koo was
goed, zonder iets buitengewoons te zjjn.
Zij werd eveneens welwillend" ontvan
gen, zonder een enthousiast salvo van
applaus te ontlokken, zooals het vorige
jaar Lord Robert Cecil, Molta, Viviani en
Ilymans b.v. eenige malen ten deel viel.
Wellington Koo is blijkbaar een vijand van
groote woorden. Even rustig als zijn ge
baren en zijn geheele wezen tijdens het
uitspreken zijner rede, even sober- was ook
do inhoud ervan. Doch door die rust en
soberheid klonk toch de vaste overtuiging
van den Chineeschen Staatsman, dat ide
Volkenbond in het afgoloopen jaar- veel
goeds had tot stand gebracht en dat de
internationale positie van den Volkenbond
thans veel sterker was dan verleden, jaar.
Onwrikbaar is ook zijn overtuiging, dat de
Volkenbond in het leven zal blijven en zich
ontwikkelen. De Volkenhond heeft de toe
komst aan zich. En daarom achtte Wel
lington Koe als voornaamste taak van den
Bond, rustig voort, te gaan stevige grond
slagen voor het toekomstige werk t.e leg
gen, liever dan zich overhaast in gevaarlijke
proefnemingen te storten, die wellicht niet
doorvoerbaar zouden blijken.
Na Wellington Ivoo's openingsrede had
onmiddellijk de Presidentsverkiezing moe
ten plaats hebben. Doch 'in plaats van
deze aan de orde te stellen, gaf do waar
nemende "voorzitter in overweging de ver
gadering te verdagen, ten einde den gedele
geerden gelegenheid te bieden „zich op de
benoeming van den voorzitter en de zes
ondervoorzitters voor te bereiden". Dit was
voor een eenigszins half ingelichte reeds
genoeg. Het bevestigde de ioopende geruch
ten, dat onder Üe verschillende delegaties
nog geen eenstemmigheid over de voorzit
terskeuze verkregen was. 1 i
Die eenstemmigheid was er ook des
middags neg niot. Maar men kon niet
langer wachten en dus ging de voorzitter
onder begrijpelijke algemeene spanning tot
de Presidentsbenoeming over.
De Belgische oud-Minister Paul Hymans,
toen waarnemend voorzitter' van den Vol
kenbondsraad, was het vorig jaar eenivoor-
treffelijk voorzitter geweest. Men wilde hem
echter niet weder kiezen, ten einde niet
keer op keer hot meest phantastisclie en
onbegrijpelijke van Strauss, werken apt
plaudisscerde. Ik bedoel natuurlijk de Sym-
phonia Domestica. Diit is in mijn oogen iwel
het grootst en meest overtuigende bewijs
van muziekvereering. Een publiek, dat mee©
dan één dosis van ben dergelijke occult©
verzameling van wanklanken heeft over
leefd, kan nimmer beschuldigd worden' van
onvermogen om de muziek in haai- hoogste
uitingen te waar&eerem. - i
De Symphonia Domestica is een merk
waardig document. De orkestratie is ver
bazingwekkend en eenig dn haar soort. ExS
bestaat ter wereld niets wat er op lijkt. Dat
hoop ik ten minste.' Ik ben blij, werkelijk
heel blij het 'gehoord te hebben, en ik weet
hoei zeker, dat ik het nimmer met mijn
medeweten opnieuw zal hooa-en. Er is iets,
dat bewondering afdwingt dn Strauss' ma
nier- van schrijven en dat is het Eedt, dal
hij moeite noch kosten (voor anderen) ont
ziet om zijn werken zoo effectvol mogelijk
to maken. Voor de Domestica wordt een
bijzonder talrijk bezet orkest vereischt, be
vattende, behalve de gewone) strijk-, bl aas-
en slaginstrumenten:
X oboe) d'amore, 3 ocarinas, 2 core
del doulour, 1 .'esprit de cor, 1 groot© trom,
1' kam, 1 tamtam, 8 cymbels, 45 sha-
roncis, 5 tamboerijnen, 9 pauken/, 1 tym
panum, 4 fagotten, 5 contra-fagotten, 2
assistent-fagotten, 2 stel beenderen, 7 Fran-
scho hoorns, 6 saxophonen, (1 doedelzak
ken, 38 bnstrommels, 2 tubast, 1 triangel,
1 assistent-triangel, 4 Xylophonen, 3 me-
gapbonon, 1 muziekdoos, 1 koekoekklok,
1 wekker, 2 sarusaphonen, 2 Joodsch»
harpen, 27, concertina's, ;1 .groot orgel',.
1 mondharmonica. i
een soort van blijvend voorzitterschap to
scheppen en bovendien wonschten velen,
dat de voorzitter {hans buiten de leden
vim den Volkenbondsraad zou worden ge
kozen, ten einde des te beter 'do zelfstan
digheid van de vergadering te doen uit
komen. Daarom kon ook Wellington Koo
voor de benoeming niet in aanmerking ko
men.
Een tijd lang scheen het, alsof de in
Genève zoo bijzonder- populaire voorzitter
van het Internationale ltoode Kruis, de
Zwitseischo oud-Bondspresident Gustavo
Ador, dit jaar Ide hoogste waardigheid van
don Volkenbond zou mogen bekleeden.
Frankrijk had zijn candidatuur genoemd en
velen hadden hun instemming ermede ver
klaard. Toen kwam plotseling, tot vela
verrassing, uit Bern het bericht: de Zwit
sersche Bondsraad heeft den heer Ador
verzocht voor de candidatuur te bedan
ken. Indien aan Zwitserland de eer te beurt
mag vallen een zijner zonen als voorzitter
der Voikehbondsvergadexing gekozen te
zien', dan moet het Zwitserlands eerst©
gedelegeerde, de tegenwoordige Minister van
Buitenlandsche Zaken Mot La zijn, die ver
leden jaar het Eere-Voorziltersc,haj> der E cy
ste Vergadering bekleedde
Daar Molta zich door zjjn moedige, vrije
redevoeringen het vorige jaar 'helaas ook
eenige vijanden berokkend ,had, werd deze
inmenging van den Zwitsorschen Bondsraad
niot algemeen gunstig opgenomen en verviel
do gedachte aan een Zwitsersche candida
tuur.
"Welk land zou dan de eer verkrijgen
de leiding dezer Volkcnbondsvergadering
zich te zien toeverlrouwd? vroeg dus ieder
een zich in spanning af. En voor do mees
ten was iiet een groote verrassing, toen
do oude Engelsche Minister 'Balfour opstond
en in de kortste bewoordingen, doch met
vastheid van overtuiging in zijn slem, mede
deelde, dal hij Minister van Karnebeek voor
hot voorzitterschap candidaat stelde.
"Weldra bleek echter, dat onze afgevaar
digde niet de eenige candidaat was. Want
Riunenië stelde een tegencandidatuurdie
van den door groote werkkracht en be
reidwilligheid bekenden Rrazdiaanschen ver
tegenwoordiger in don .Volken bondsraad,
den lieer Da Cunha, gezant van Brazilië
te Parijs. 1
De uitslag der stemmingen is bekend. Bij
eeiste stemming verkreeg de heer Van Kar
nebeek juist één stem te weinig, om reeds
gekozen te zijn (19 van de 39). Bij "de daar
opvolgende herstemming, waarbij Nederland
en Brazilië beide blanco stemden, wend
onze Minister van Buitenlandsche Zaken
gekozen met 21 stemmen, -tegen 15 op
Da Cunha en op Motta.
Moet ik de vreugde beschrijven, die
onder de Nederlanders, die de. gedenkwaar
dige vergadering bijwoonden, na het be
kend worden van den uitslag, heers elite
Wij allen hadden een gevoel van trotsch-
heid en dankbaarheid jegens onzen land
genoot, wien het als vertegenwoordiger van
een kleinen Staat, één uit de velen, te
midden van de machtigen der wereld, bet
vorige jaar gelukt was zjjn bekwaamheid
zoodanig te doen blijken, dat men hem hit-
verkoren had do grootste en belangrijkste
wereldconferentie dit jaar te leiden. En wij
hadden allen - een gevoel van nationale
vreugde, dat, voor een groot deel dank zij
de bekwaamheden van Minister van Jxaf-
nebeek, ons land in een paar jaren na
den wereldoorlog weder de eervolle plaats
teiug gekregen had, die het van ouds in
de beweging voor internationale rechts
organisatie bekleed had, doch waaruit het
onder de oorlogs-psyjchose teruggedrevex
scheen te zijn.
Minister van Karnebeek werd door Wel
lington Koo uiterst har-lelijk als do nieuwe
President begroet. De Chineeschc gedele
geerde roemde de „door ervaring gerijpte
wijsheid" van den nieuwen voorzitter, die
oen „der voortreffelijkste staatslieden van
zijn eigen land' 'genoemd werd.
Met den hem eigen langzamon, statigen
tred ging voorzitter- Van Karnebeek daarna
van zijn zetel in do vergadering naar het
voorzittersgesloelte. Daar hield hij zijn' eer
ste presidiale rede, in het voortreffelijke
Fransch, dat reeds verleden jaar zoo alge
meen bewonderd werf. Men hoorde de ont
roering, die in zijn stem lag opgesloten,
toen hij dank zegde voor de hooge onder
scheiding, hem ten deel gevallen en die hij
op Nederland meende té mogen pverbren-
D© Domestica wordt verondersteld „dear
dag in het leven des corrtlponistm weter to
geven. Aangezien dia dag tweemaal een
bad oplevert, loopt fret realism© van de
beschrijving gevaar in twijfel getrokken te
worden in do ooren van alle critici, did
©enigszins bekend zijn mot do intieme
gewoonten van componisten. Waarlijk ik
kan niet nalaten te denken dat dit bad-
motief alleen bestaat ten' wille van het nog
meer verfijnde zeepthema, dat er aan ten
grondslag ligt. Terwijl men luistert naai' do
prachtige wedergave van dit gedeelte door
den keteltrom (tusschen haakjes: ik' had
nog 27 'keteltrommen op bovenstaande lijst
moeten bijvoegen) ka,n man zich den ij len
den componist voorstellen in rijn kamer
japon bezig met vanuit eeu hoak van de
kamer met onverbiddelijke juistheid de zeep
tegen het bad te gooien.
Da zes saxophonen gillen luid hun
triomfkreet telkenmale als het bad ge
raakt is. Dpi fagotten ens oen van de doe
delzakken blaten hoonend als er gemist
wordt. 1
Ik was niet zoo bevoorrecht een pro
gramma tq bezitten, beid© kefaren dat ik
heit genoegen had de symphonic te hooren.
Daardoor wlerd oen groot gedeelte aan mijn
verbeelding overgelaten. Ik kan1 mij ver
gissen, maar terwijl ik zoo aandachtig toe
luisterde, scheen liet mij toe, dat die com
ponist volgens do beschrijving in de com
positie een veelbewogen leven moeten lei
den. Het leek mij dat d© held van hel
symphonisch gedicht na het dubbele bad
j (hierboven vermeld), cenig© Saudow-oefo-
ningeor, een partij Jiu-Jilsu met een babbel
zieken olifant, en een haastige lunch in het
„Strand", pen kort bezoek bracht aan del
gen'. Ook later, toen hq de pers een oo^n
blik 'ontving, uitte hij zijn dankbaaiS
over de benoeming, voornamelijk in verC
met do eer, ons vaderland daardoor te
wezen. Wie den wannen vaderlander W
die in Van Karnebeek leeft? weet dat
woorden waar zijn. Even waar als de S
zekering van het 'diepe verantwoordelijk
heidsgevoel, waarmede onze Minist» f
taak hoeft aanvaard,
De eerste zittingen der vergadering het
ben reeds getoond, dat de leiding van dis
internationale lichaam, hij van Karnebeek i„
goede handen is. Wij zijn) er zeker vmT
dat aan den naam Van Karnebeek üt,
reeds door den vader van don tegenwC
digen voorzitter der Volkenbonflsvemdd
ring, onzen Minister van Staaf 'A p n
van Karnebeek, op internationaal' gei>y
zoo eervol was bekond geworden, thaiK
nieuwe luister zal worden toegevoegd, 'tn
dit zal ook het aanzien van ons éigen
land ten goede komen'.
BiN-NENLANl).
Uond van bahuUmgOaUlorg.
Gemeld worft
Woensdagavond werf d.cor de rfrfeiiiw
's-Gyaveniiage van den Bond yan BeJasitig.
beluelre in liet lokaal de Ruij'terstrant 6?
een vrij talrijk bezochte vergaderjng gé
houden.
Bit de mededeelingen van het blestgur eo
uit het rapport van den afgevaardigde naaj
de. te Utrecht gehouden algemeene vem.
dering, den heer J. II. S.chiiuikamp, bleek
dat er redenen waren tot groove ontstem-
ming over de liou,ding van het hppijdbestiwr.
Vanwege do afdeeting zal met kracht tegen
do laksheid, van hot hoofdbestuur wpjxten
opgekomen.
ln Maart j.l. met 30 leden aangevangen,
tolt de afdeeiing thans meer; dan 500 iefeu
Als nieuwe bestumrfeden werfen hij accla
matie gekozen, de heereu A. F. L. fauliei
oud-kolouei hoofdintendant Ned.-lnd Legy
en 11. Z, Zegerjs de Beijl, gcp. ,0.-I. (Ambte
naar. u
Do Afdeeiing is voortlemens hij de aan-
staande verkiezingen voer Kamer en Ge
meenteraad, zich zoo krachtig mogelijk tp
doen gelden. Aan het bestuur werf opge
dragen den vorm van dit optredejn nauw
gezet te overwegen en daarna aim da ver
gadering ta dien aanzien, bepaalde voor
stellen te doen. Het huishoudelijk reglement
der gfdeeling werd met algemeene stemmen
goedgekeurd.
Het fingelBühe eskader.
'Dankbetuiging.
[Woensdagavond heeft de zaakgelastigde
van Engeland, de lieer Iiughe iforatchbailJHju
gessen, le secretaris der legatie, vergezeld
door den marine-attaché Ider legatie Fregat-
kapitein E. L. iW[harton, 'n bezoek afgelegd
lij den Minister van Marine a,d interim, iden
heer Van 'Dijk, om dezen hewimlsmajn
uit naam van het Engelsche gezantschap,
hartgi'ondigen dank te betuigen voor 'de al
lerhartelijkste ontvangst van het Engelsche
eskader hij het bezoek aan Nederland, ten
deel gevallen.
De2 i salu,uts ch'o te'n.
In de berichten omtrent het vertrek van
het eskader uit IJmuidon stond vernield,
dat hij het verlaten van de [hayen Hoor het
vlaggeschip de Coventry, de gehruikelijk'o
21 saluutschoten werden gewisseld met bet
fo'rt.
Uit Marinekringen wordt pus echter mede
gedeeld, dat bier juist iets ongebruikelijks
doch voor ons land zeer vleiends is (ge
schied. Immers bij vreemd vlootbezoek is
het alleen gebruik dat bij binnenkomstvaa
een haven liet eskader met saluutschoten
het bezocht wordende land begree', Joch
b'ij vertrek behoeven nooit dergelijke scho
ten afgegeven le worden.
Dat thans van dezen ïegel bij het vertrek
is afgeweken had do uitgesproken beteke
nis, uiting to gevOn aan de bijVondefe vol
doening en dankbaarheid van schout bij
nacht Hodges, voer de Iiaxtedjbo ontvangst
van rijn eskader! in Nederland en hij hfi
aan de Vooraanstaande marine autoriteiten
VooTaf kenius gegeven, dat Mji oipi deze wijze
bij bet Vertalen van ons lapd oog cells ®in
dankbaarheid wilde toonen.
galerij der kaketoes in den Dierentuin, een
honden vechtpartij bijwoonde, slachtoffer
werd van oen spoorwegongeluk, arbiter was
bij een voetbalmatch, overreden vrerd door
een motorbus, daarna een hartig ontbijt
nuttigde, don directeur r.n de bewakers,
voor hun goede 'zorgen bedankte en met
vasten bed bet concertpodium' betrad^ Het
was mooi fen hot was interessant.
Het deel van de symphonie, waarvan ik
het meest genoot, was waai' de hobo's, bas-
trommtels en pauken liet spoorwegongeluk-
motief weergaven, terwijl de tuba, de xylo
phonen on het (groote orgel plus de
harmonica btejzig waren met het honden
gevecht. De special© toonkle'ur, voortgn
bracht door de ocarina's en den wekker
in het Sandow-motief (natuurlijk contra-
punctisch behandeld) .is opmerkelijk. D0
polyphonic is daar gewoon schitterend.
Hot accel ©rato-gedeelte van jtiet „hua-sgtigc
lunchmotief" beviel mij ook zeer gom.'
van de), triangels 'gaat het naar de tam
boerijnen en dan in arpeggio's naar <W
beenderen, blijft eenigton tijd in hartstoch
telijk tremolo bij Ho sharoms, dan volgt een
korte) en zeer suggestieve passage voor
Joodscbcj harpen con sordino, overgeno
men. door cymbels, megaphonen en ka min®
in 'een opstijgende reeks seksten. Dit lein
natuurlijk naar een. kort maar schUterenn
lada, verduisterd door Wolkon van jalousio
em wantrouwen, dat 'met oen herhalingvaa
de voornaamste thema's do hart vervoeren
de symphonie tot een kort o». bondig ei new
brengt 1 -
Het was bijzonder mooi en geweldig m*
teressant. Ik ben blij dat ik het meepiaakM
en dat ik er levend afkwam'. 1
i i
l
