SNEGOROTCHKA.
blik, dat zij zich 'bewust was de regeer
macht niet meer i bezitten, zich niet
gewend heeft tot. do Staten-Hcneranl, maar
tot bepaalde politieke partijen.
Deze- motie, mei 58 tegen 23 stemmen
verworpen, kreeg die van de sociaal-demo
cratie! "Js ze nog niet geheel genezen van
de Novemberkoorts? En van den heer van
tiuuren kan do Regeering zeggen: de Hemel
beware mij voor mijn vrienden f
Wordt rervolgd).
aimstssss®
is, als n Kot me vraagt. Waarover dave- i
mul gelach. 1
Waarom, nu do lieer Gerhard, algemeen
geacht in de Kamer om zijn kunde en zijn
humaan optreden, toch zich in liet debat
mengde, heeft de S. IX A. P. de interpol
la tie niet aan de/en opgedragen, te meer,
omdat deze als lid van do Gedeputeerden
van Noord-Holland het W on nerve er s c h e ge
val door en door kent. en de beide strij
dende partijen voor zich heeft, gehad?
I)o lieer Gerhard heeft het geval, dunkt
ons, zeer goed gedefinieerd. De burgemoes-
Ier is een liberaal, die zijn tijd 25 jaar
ten achteren is, en die het een onverdraag
lijk iets vindt, dat hij twee sociaal-demo
cratische arbeiders als wethouders naast
zich heeft. En inplaats van nu zich bij
dat feit in het belang der gemeente neer
te leggen, en door een welwillende hou
ding samenwerking met dezen mogelijk te
maken, maakte hij dezen mensehen het
leven zuur. Zelf doorkneed in administra
tieve kennis, gnuift bij er in, als de wet
houders, d:o d...irin natuurlijk tc kort schie
ten, des wegens een fout maken.
En dan spreekt het van zelf dat dc
wethouders daardoor geprikkeld zich van
uitdrukkingen tegen den burgemeester be
dienen, die nu wel niet zoo hoog opge
nomen worden in liet milieu, waaruit zij
zijn voortgekomen, maar die toch niet te
pos komen. En die wethouders cordon na
tuurlijk nog ie meer boos, omdat de Mi
nister op al hunne uitvallen ijzig bedaard
blijft, en dan komt met een sarrend uit
dc hoogte uitgesprokenWat zou Jan Boe
zeroen ook van het Staatsrecht weten Wie
deze burgemeester is, bleek iiouwens ge
noeg, toen hij te Wonnerveer benoemd
was; op die tijding staken verscheiden in-
woneis van 'Alblassaxlam, waarvan liij toen
de <,er had burgemeester te zijn, de vlag
uit
Het d;ed ons dan ook genoegen dat de
Regccring erkende, dat het in Wormerveer
niet zoover had behoeven te komen, wan-
ftoer de burgemeester meer wólw.lleuJ bad
gestaan tegenover maatschappelijk lager-
staande dan bij, wanmer hij niet alle ver
schillen direct op de spits dreef, moge op
den li.er Cluijsenaer indruk maken. In Wor-
mervoer zal men er nog meer verblijd mee-
zijn, dat de Regeering hulp wil verieenen,
om deze gemeente, die als men haar tijd
laat, zeer goed aan hare financïeelc ver
plichtingen kan voldoen, uit haren nood
te redden. 1
En toon kregen wo de motie-De Jonge, om
een millioen to geven uit do schatkist ton
behoeve van do noodlijdenden in Rusland.
De heer van Ravcsteijn, die als communist
al'ijd de S.D.A P. moet overtroeven, en van
wien Rusland het eigenlijke vaderland is.
zette er een nulletje achter en kvem met
het voorstel om tien millioen te geven.
Dat was zeervrijmoedig van den heer
van Ravesteijn. Hij moest eens bedenken,
'dat als ook in ons land het "Bolsjewisme
had gezegevierd, dat niet in staat zou zijn
ook maar één penning voor Rusland te
offeren. Hij moet niet vergeten dat Lenin's
stelsel in hooge mate tot het scheppen van
den nood heeft bijgedragen. Hij moet da
delijk niet uit het oog verliezen, dat dooi
de annuloeriitg van de Russische staats
schuld. veLn in Nederland lijden, en als
wij dan den heer van Ravesteijn vronlijk
lachende "ouden hooren zeggen: Gelukkig,
dat zijn die vervloekte kapitalisten, dan
zou ons
ovenmin als voor hot ontbreken van een Ba, samen aan liet venster, lachten zo j zongen en dansten en hadden oen won'
behoorlijke en bruikbare kleedkamer. j m'cc om 'de prol, die de kinderen er'van
De heer Couperus meendo dit wél tc [hadden. Plotseling! keerde de hian zich
mogen doen en don bestuursleden van den tot zijn oudje: hij Kiwi'een prachtidee
Kunstkring op hoogst ongepaste wijze zijn „Kom me-o naar buiten en laten wo
©esaeiagd Meam
Rolt, Handels- en Landbouubank.
"Een vertegenwoordiger van de Tel. heeft
een onderhoud gehad met den hoer Broek-
huijs van de Rottcrdamsche Handels- en
landbouwbank.
Na zijn vrijspraak' van het Haagscha hof
was hij naar Duitschland en Frankrijk ge-
werst en Woensdagavond te Rotterdam te
ruggekeerd. Bij zijn thuiskomst vond hij moer
dan 2000 telegrammen en brieven van ad-
haesiei mot hot besluit zijner vrienden om
hem candidaat te stellen voor de Tweede
Kamer en naar "hij meedeelde is hij
met het oog op den grooten bijval, dien
het plan vond, niet ongeneigd om in over
weging te nomen alsnog een c-andidatuur
te aanvaarden. Hij weigert echter de so
ciaal-democraten, de hun zetels verloren,
medo op een ovontuocle Broekhuijs-lijst te
plaatsen. Als hij ooit in da .Twecdo Ka
mer komt, wil hij zijn lidmaatschap niet
als een grap a la Hnd-jeanc-maar beschouwd,
zien; hij meent vooral in de afdceling Ju
stitie nuttig werk te kunnen verrichten door
bijvoorbeeld te ijveren voor een wet die
't mogelijk maakt schadevergoeding toe te
kennen, wanneer na langdurige voorloopige
hechtenis, oen vrijsprekend vonnis volgt.
Wat do Rott.-rdamsche Handels- en Land.
bo-uwhank betreft, deze bestaat nog.
In oen Woensdagavond gehouden ver
gadering ten kuitore van Notaris Mulie is
de heer Broekhuijs tot conig behoerend
vennoot benoemd.
Tevens weid besloten tegen den Staat
der Nederlanden een procedure aanhangig
te maken tot betaling van schadeloosstel
ling van een bedrag van een millioen gul
den. i
Deze schade wordt aangetoond door het
feit dat voor f 450.000 drukwerk in be
slag werd genomen en over dc eerste 3
maanden vóór het beslag f 350.000 netto
werden verdiend.
Op 22 Maart worden dei trekkingen her
vat, Deze hebben dan plaats op de staats
loterij. Onderhandelingen zijn aangeknoopt
om het vroegere kantoorpand der Bank
„Singelziebt" R'dam weer terug te koo-
pen. Toen de justitie ingreep werden be
halve een bedrag van f 50.000 aan con
tanten ongever f 74000 aan postwissels!
en geleibrieven in beslag genomen.
Deze stukken zijn thans weer terugge
geven, terwijl over de f 50.000 nog een
proces hangende is. Bovendien heeft de
bank f 200.000 aan uitstaande vordeiia-
gen.
Do buitcnlandsche reis van den heer
Broekhuijs had betrekking op de slichting
eener internationale premieleening volgens
het doflarsysioem. Reeds heeft de heer
Broekhuijs twee Duitsche en drie Fransche
deelnemers voor zijn plan gevonden. Voor
- zijn arrestatie waren voor deze interna-
n anuvo,orf zyn: Neen dre ellende tionaje onderneming reeds de grondslagen
wordt in de CCTsre plaats geleden door d.e gejogd. pe heer Broekhuijs hoeft zijn
voorloopige hechtenis te Rotterdam, te
vele kleine burgers, die hunne spaarpen
ningen. door eon arbeidzaam leven verho
gen. in de eens voor zoo solide gehouden
Russische fondsen hebben belegd, en die
zich nu door da nooit goed terpraten daad
van Lenin tot armoele zien veroordeeld,
en dat op hun ouden dag. Maar" Jwat (maal t
een Communist om Nederlandsclho
ellende? L fI
Dit alles n-emt natuurlijk niet weg, da'
de Russische nood gelenigd moet wor
den. Wij kunnen die hongerenden aldaar
niet tot slachtoffers van Lenin maken; zij
zijn dat toch reeds al te zeer. Een andere
vraag is echtte of dit van Staatswege moet
geschieden. Minister Ruys de Beerenbrouck
vond van neen, en reeds daarom niet, om
dat zoovelen in ons land er aan twijfelen,
of de verleende hulp hen bereikt, die
ze het eerst noodig hebbe.n. Daarenboven,
waar do nood van dc- Schatkist dwingt om
eigen landskindoren in den vreemde aan
particuliere liefdadigheid over fe laten,
geldt "hetzelfde met meer grond voor niet-
Nederianders. Het standpu-.t van de Re-
gce-ring scheen nard, maar was logisch
En de Kamer stelde de Regeering in hel
gelijk door alle moties voor steun uit de
Staatskas te verwerpen; die van de 10
millioen kreeg behalve de Communistische
stemmen, zoowaar ook die van 7 sociaal
democraten, die van één millioen werd
verworpen door Rechts met den Vrijhei Is-
bond. De heer Wijnkoop hoeft zich hij
de behandeling van de zaak zóó opgewon
den, dat hij weigerde van het woord af te
zien, en wij .zagen het aankomen, dat de
voorzitter voor da 'eerste maal van zijn
bevoegdheid gebruik zou maken, om een
lid uit de vergaderzaal te zetten. President
Kooien is het echter gelukt hem al hame
rende van het woord te doen afzien. Hulde!
Er was eindelijk nog oen motie-Kolthek.
Er is een zekere beer van Buuren, hoofd
cener Gereformeerde Kweekschool te Leeu
warden, die een brochure heeft geschreven
over de revolutie ten onzent in 1918. Daarin
heweert hij onder meer, dat de Regeering
toen gesteund is door de katholieke en
anti-revolutionaire Liesrereenigingen, waar
van een paar duizend leden, die als sol
daten volkomen vertrouwbaar waren,- naar
den Haag gekomen waren. De Minister
h'eeft dit verhaal geheel ontzenuwd door
do mededeeiing, dat dit 'vrijwillige land
storm was. En nu vond de heer Kolthok,
voor dit oogenbük zeer wettisch', hoewol
hij 'anders om de wet niet heel veel geeft,
dat hier de wet geschonden was. Want de
Regeering beeft wel bevoegdheid denvrij-
villigen landstorm op te Toepen, maar niet
om op te roepen eenigo door bepaalde
politieke partijen uitgelezen mannen daar
van. En dm kwam h'j met een motie van
afkeuring, omdat de Begeering op Rot oogen-
's-Gravenhage en te Scheveningen onder,
gaan, zoowel te Rotterdam als te Scheve
ningen werd hij zeer humaan door directie
en personeel behandeld, doch hij .heeft
gegronde klachten over de behandeling in
de Casuarïsstnat te 's-Gravenhage.
De derde zaak, n.l. die waarin de heer
Broekhuijs beschuldigd wordt van oplicht
ting bij den koop van 'do villa te Apel
doorn moet nog dienen voor de Rotterdam-i
scho Rechtbank. Ilij ziet evenwel den uit
slag van deze zaak met groote gerustheid
tegemoet.
verontwaardiging over do vuile banken en
spuug-kringetjos op den vloer', kenbaar to
maken. f 1
„Weet u dan niet, wie ik ben?" aklus
ldonk do niet van verwaandheid ontbloolo
vraag van den auteur.
Zeer z.eker wist het, bestuur van den
kring wie bij was. Het was de heer Louis
Couperus, die dien avond tegen een bono
rarium van f500 (zegge vijf honderd gul
denj ©enig© van zijn eigen stukken zou
voorlezen, daarvoor door den Kunstkring
betaald. i
Dat die vijfhonderd gulden voor; den ai
tist wel "degelijk hoofdzaak waren, mag
blijken uit het feit, dat dit honorarium
gedurende do pauze op hoogeu toon werd
opgeëisdi't, met de mededeeiing, dat dit
in open couvert behoorde te worden over
liandigd.
Hot bestuur van den Kunstkring Had uit
égaid ■tegenover den spreker juist gemeend,
dat bet wensclieliiker was prn hem, af
wijkend van de gewoonte, bet bedrag den
volgenden dag te remilteeren, aldus do
idee van handelstransactie zooveel moge
lijk wegnemend. 1
"Waar de spreker op onmiddellijke uitbe
taling aandrong, werd hem een cheque tot
het overeengekomen bedrag overhandigd,
hetgeen opnieuw de verontwaardiging des
grooten mans opwekte, die vroeg of bij,
Couperus, de cbèque zou Snoeten gaan innen
en die, nu op razie-achtigen toon uitbeta
ling in contanten eisehtc, zeggende anders
niet verder te willen lezen.
Het feit, dat deze mededeeiing door do
aanwezige bestuursleden met do grootste
kalmte werd opgevat en zij zich' bereid
verklaarden dit te aunonceeren, kalmeerde
hem, hoewel hij zich niet ontzag één der
bestuursleden aan te zeggen zich onmid
dcJlijk van het tooneel te verwijderen en
daarbij" zelfs een vechtlustige houding aan
nam. Dit, omdat bedoelde bestuurder even
dorst te glimlachen, wat wij' hom in hel ge
heel niet kwalijk nemen, omdat do heer
Couperus gisteravond achter de schei men
werkelijk belachelijk was.
Het aanbod van één der aanwezigen, een
mei-bestuurslid van den kring, om de chè
que voor den geweldige te verzilveren,
werd afgewezen, mot de mededeeiing, dal
de bestuursleden van den kring dat konden
doen; „daar zijn ze voor."
Het is duidelijk, dat dit nu niot zal ge
schieden, hoewel men daartoe eerst gaarne
bereid was, en tevens is het logisch, dat
na. afloop geen der op !zoo onhebbelijke wijze
behandelde bestuursleden zich verder iets
aan den spreker gelegen liet liggen.
De havenreserve te Amsterdam.
Naar de Tel. verneemt, zal binnenkort'
een voord raclit den Raad bereiken om toe
te staan, een bodrag voor een half jaar
bijdragen aan de uitkeeringen van de II.A.R
Die bijdrage wordt voor het loopende half
jaar begroot op f 39.000. B. en NV. zul
len voorstellen voort te gaan op den ook
verleden jaar' gevolgden voet, d. w. t. hij
te dragen 25 pCt. van bet verschil tus-
scben de bijdrage van de Scheepvaartver-
eeniging Noord en liet totaal aan uitkee
ringen, het aan de Scheopvaartvereemging
Noord overlatend de hoegrootheid van do
uitkeeringen vast te stellen,
In verband met do onlangs door den mi
nister ton deze genomen beslissing zal dus
in de praktijk een door den Raai te ne
men beslissing in den zin van de voor
dracht beteekenen, dat do uitkeeringen blij
ven zooals zij thans zijn, d. w ,.z. f20
voor de gehuwden, f 15 voor in den kost
zijnde ongehuwden en £12 voor bij ouders
inwonend© gehuwden.
Opgemerkt kan nog worden, dat de ge
meentelijke bijdrage voor het laatstverloopen
h'alf jaar begroot was op f52-.00O, maar
inderdaad' bodragen hee'ft slechts f 24.000.
HA litteraire wonder.
liet „Soerabajaasoh Handelsblad" schrijft
De lieer Louis Couperus heeft zich aan
de beMuursloJen van den Kunstkring doen
kennen als oen bijzonder onaangename, zelf
ingenomen, over het paard getilde persoon
lijkheid.
Waar over dezen schrijver meestentijds
in svtmpatbieke, zij bet soms raillecrende
bewoordingen wordt geschreven, waarbij
men hem het geaffecteerd doen .gaarne ver
geeft, terwille van zijn litteraire talenten,
daar lijkt het ons niet ongewenscht, thans,
door eenvoudig en zonder opsmuk weer
te geven, wat achter de schermen pas
seerde, to doen uitkomen boe en wat de
auteur in werkelijkheid is, ontdaan van het
laagje geaffecteerde beschaving, dat hom
bij ,velo vereersters en vereércters tot
zulk een charmant type maakt. Het moge
tevens dienen iter leering en tot waar
schuwing van instellingen, dio zich ook
gaarne „d© eer" zouden zien te beurt
vallen Couperas voor haar leden te doen
lezen.
Do beor Couperus was geïndigneerd. Ten
zeerste geïndigneerd. Hoogst ontevreden
over de ontvangst, welke hem ten deel
viel.
De beer Couperus, die twintig minuten
later arriveerde dan het tijdstip voor den
aanvang van de lezing vastgesteld, werd
in do vestibule van het theater ontvan
gen door het bestuur van den Kunstkring
en, wijl de zaal reeds geheel gevuld was,
door een der bestuursleden, buitenom naar
'achteren geleid.
Dat men achter de schermen, vooral in
Indië en speciaal te Soerahaia, dat geen
behoorlijke zaal rijk is, geen luxueuze om
geving aantreft, mag genoegzaam bekend
worden geacht en van den heer Coupe
rus, die lang genoeg in Indië heeft verloofd,
mag' wel worden verondersteld, dat h'ij op
de hoogte is van zulke toestanden en dat
hij 'voldoende begrip moet hebben om te
velen, dat, voor wat'achter do schermen
is, een vcreeniging, die de zaal Kuurt, niet
kan en mag worden aansprakelijk gesteld,
Een wedvlucht door Nederland.
Men meldt uit Eindhoven, dat in den
loop van den zomer een groote vliegtocht
(wedvlucht; door heel Nederland georga
niseerd zal worden, waarvoor reeds op een
aantal plaatsen landingsterreinen beschik
baar zijn gesteld. Wegens de belangrijke
prijzen verwacht men talrijke binnen- en
builenlandsche deelnemers.
Het vliegterrein van het lustoord „Mo
lenheide" onder Micrlo (N.-Br.j is reeds
aangewezen als landingsplaats.
eens zien, of wij ook niet oen klein sneeuw-
popje kunnen maken."
Maar Marusha lachte hem uit:
„Wat zouden do buren wel zeggen? Zij
zouden ons bespotten; hot zou do grap
van bet dorp worden. Trouwens, wij zijn
tc oud om nog als kinderen te spelen."
,,'t Zou maar een héél kleintje worden,
Mnruslia, een lïéél, héél klein sneouwpop-
petjeik zal het wel zoo weten in
te richten, dat niemand ons zien zal."
„Nou, foe clan maai-," lachte zij; „ga
maar je gang, zooals je altijd hebt ge
daan, Yousko."
Bij deze woorden' nam zij don pot van
hel vuur, zette Kaar muts op en heiden
traden naar buiten.
Toen zij voorbij "dc kinderen kwamen,
liepen zij niet door, maar bloven oen poosje
met ben spelen, want zij"- voelden zich
nu bijna zelf als kinderen. Daarna sukkel
den zij door de sneeuw vorder, todat zij
kwamen aan een groep hoornen, en daarach
ter, wpar de sneeuw mooi wil was on
niemand bon kon zien, zetten zij zich,
aan hot werk, om hun eigen sneeuwpopje
to maken.
De oude man drong erop aan', dat hot
heel klein zou zijn en bet oude vrouwtje
was ook van meoning, dat het zoo klein
moest zijn als een pas-geboren kindje. En
neerknielend in dc sneeuw, kneedden zij
in minder dan geen lijd liet lijfje. Er bleet
nu nog alleen maar liet kopje over. Twee
dikke bandon vol sneeuw voor de vangen
en voor hot gezicht en nog één flinke er
bovenop voor het hoofd. Daarna, mot een
zacht klapje, maakte ze den neus en druk
ten twee gaten, aan eiken kaal één, voor
do oogen,
liet was gauw gemaakt en lachend en
in de handen, klappend namen zij op eenige
passen afstands alles goed iii oogenschouw,
toon, plotseling, zij zich niot 'meer verroer
den. Wat was er gebomd? Een heel vreemd
iets, (lat is zeker. Vanuit de beide oogbol
ton keken een paar peinzende, blauwe oogen
naar hen op, En bét gezichtje van hot
sneeuwpopje was ook niet langer wit; de
wangen verdeu roncl en zacht en levend
en twee rose lippen schetsten oen vriende
lijk glimlachje. Een windrukje streek de
sneeuw weg van liet hoofd, die nu langs
do schouders neerviel in lichtblonde krul
letjes als onder 'n wit bontmuisje vandaan.
Op hetzelfde oogcnblüc viel wat sneeuw,
die van het kleine lijfje was losgeraakt,
omlaag en nam den vorm van een jurkje
aan. Toen plotseling, voordat zij lijd von
den hun mond open en weer dicht te
doen, was hun sneeuwpopje verdwenen en
veranderd in het liefste, bekoorlijkste meisje,
dat zij ooit luidden aanschouwd.
Zij keken naar elkaar, vanuit de hoe
ken hunner oogen en krabden zich achter
do ooron in de grootste verbazing. Maar
alles was zoo waar aJs het maar zijn
kon. Voor lion slond bét kleine meisje,
rozig en blank. Zij was heusclf levend,
want zij liep op hen toe, en toen zij zich
bukten om bet omboog lo heffen, sloeg
zij één arm om den hals van hét oude
vrouwlje en den anderen om dien van
den oaden man en gaf elk van hen bel
den een liefkoozing en een kus.
Zij lachten en schreiden van vreugde;
maar, plotseling, zich herinnerend, hoe
werkelijk soms droomen kunnen schijnen,
knepen zij elkaar' de beurt ia den
aim. Toch vertrouwden zij zich nog niot,
want de knepen mochten soms een deel
van den droom zijn geweest. Daarom, uil
vrees dat zij 'zouden kunnen ontwaken en
alles konden bederven, wikkelden zij hel
meisje snel in en haastten zij zich huis
waarts.
Op den terugweg kwamen zij weer langs
do kinderen, die nog steeds met hun
sneeuwpop zich vermaakten; en de sneeuw
ballen, waarmee zo gebombardeerd werden,
waren heuscli echt, maar het kon ook zijn,
dat do sneeuwballen tot den droom be
hoorden. Doch toen zij hun buisje binnen
waren en het haardlioekje zagen en de
soep in den pot boven het vuur en (de
takkebossea ér dichtbij ca alles precies,
zooals zij hot veilaten hadden, zagen zij
naar elkaar met tranen in do oogon en
vreesden niet langer, dat alles slechts oen
droom zou zijn. En het volgende oogen-
blik hing er oen kleine bontmuts in het
hoekjo hij den schoorsteenmantel en droog
den er twee kleine schoontjes bij bet vuur,
terwijl het oudje hot kleine meisje op
haar knie nam en een wiegeliedje begon
to neuriën. 1
De oude man lei zijn hand op den
lijken tijd tot het aanbreken van den mor
gen toe. En toon zij huiswaarts gingen-
spraken dei meisjes dadelijk ©ver al hef
plcizior, dat zij hadden gehad, maar de-
jongens waren zeer stil
zij dachterf
de"
(Nadruk verboden.]
Het oude vrouwtje zong een fleurig lie-
deko, terwijl ze bezig was in. hot hoekje
bij het vuur de soep te roerennooit nog
had zij zich zoo droevig gevoeld. Velo,
vole jaren waren gekomen en voorbij ge
gaan, Jiadden het gewicht hunner winters
haai' ,op de schouders gelegd en haar haren
mot wat sneeuw beroerd, maar nooit had
den ze haar een kindje meegebracht. Daar
over was zij, en ook 'haai' lieve, oude
man, zeer bedroefd, want ei' waren zoo
heel ,veel kinderen mirten aan bet spelen
in de sneeuw. Het was wel heel hand,
dat -onder dl© allen niet één was, dat
hun alleen toebehoorde.' Maar helaas, er
was nu geen hoop meer op zoo eene zege
ning, Nooit zouden zo een klein, bont-
mutsje in hot hoekje bij den schoorsteen
mantel zien hangen, noch' "twee kleine
schoentjes hij hét vuur zien drogen;
Do -oud© echtgenoot kwam met een bun
deltje -takkehossen binnen, 'dat hij hij hél
vuur zette. Toen, als hij de kinderen bui
ten hoorde lachen en hamdenklappen, keet
hij Kot venster uit. Daar waren ze weer,
uitgelaten dansend rondom een sneeuwpop,
dien zij gemaakt haiden. Hij glimlachte,
toen hij zag, boe die blijkbuar den bur
gemeester -van het dorp moest verte©!-
den, even dik en indrukwekkend.
„Kijk toch eens, Marusha," riep hij naai'
zijn oude vrouw. „Korn eens zien rwat
voor een sneeuwpop ze hebben gemaakt."
schouder van zijn vrouw, wat baar op
deed kijken.
„Marusha f"
„Youshko f"
„Eindelijk hebben we dan nu oen klein
meisje. AVij 'hebben haar uit de sneeuw
gekneed, daarom moeten wo haar Sne-
gorotchka noemen." i
Ds oude knikte toestemmend met het
hoofd ©n toen kusten zij elkander.
Toen allen het avondeten gebruikt had,
den, gingen zij ter ruste, do oude man en
vrouw in het vaste vertrouwen, dat, ala
zij vroeg in dan morgen zouden ontwaken,
het kind nog bij hen zou zijn. En zij wer
den niet teleurgesteld. Daar zat zij, tus-
schen hen beiden in, lachende on babbelen
de. Maar zij was reeds gegroeid on baad
haren waren ook reeds tweemaal zoo lang
als in 't begin.
Toen zij hen „Vadertje" en „Moedertje''
noemde, waren zij zoo verrukt, dat zij 't
govoel Kregen, dal zij hadden kunnen dan
sen, even lenig als in limine jonge jaren.
Maar, inplaats van te dansen met elkaar,
kusten zij elkaar maar on schreiden zij
van vreugde.
Op dezen dag legden zij een groot feest
aan. De -oude vrouw was don hooien mor
gen bo-zig met allerlei lekkernijen te bak
ken, terwijl do oud© man het dorp rond
ging en -wat muzikanten bijeen verzamedde.
Al ?ie jongens en meisjes van het dorp'
werden uitg-enoodigd en zij aten en zij
aan de mooiiel SnegorotcHra met
blauwe oogen en het .gouden haar.
Eiken dag hierna spoelde Shegoirotchka!
met dei andere kinderen on wees hen, bod
kas'teelen en paleizen van sneeuw to'bou-
won, met marmeren tronen en wondeij
mooie fonteinen. Het scheen of de sneeuw! r!
alles van zich licit maken, wat zij maai!
wenschto, en zich liet kneden onder'haai
vingers in ©en vorm, die 'haai' tevoren
roods hekend was.
Allen wanen verbazend opgetogen oved
de wonderbare dingen, die zij wist Ie ma
ken, doch toen zij hun toonde hoe ie
dansen als de* sneeuwklokjes, eerst als eon
lustige dwarrelwind en daarna zacht en
licht, konden ze verder nergens meer over
denken dan over Sncgorotchka. Zij was
de kleine sprookjes-koningin voor "de kin.
deren, dc verheuging voor dc oudere men
sehen on als 't ware do levensadem voor
de -oudie Marusha en Youshko. j
Inmiddels gingoin de wintermaanden voor
bij. Met Langzame, maar geregeld© schre-'
don trokken zij verder over de 'bergtop:
pen been, rond den cirkel van de henwh
lijn. D© aarde- begon zichzelf in 't groeii
te kleeden. De groote boomen, die hunne
naakte armtan uitstaken als reusachtige
babies, did wachten om aangekleed tq
worden, worden groener on groener, en
vogels, di-ci het vorig jaar hadden gezon
gen, zongen nu weer op hunne twijgjes
liedjes voor het nieuwe. VroegS-ontloken,
bloemen sprenkelden haai' geuren op het
zachte koellj© cn nu en dan liefkoosde)
©an üuemluclit uit mildere sferen, waar do
warmte toeft, do wangen en fluisterden een]
koesterende belofte in het oor.
De bosschcn en de velden kwamen in|
beroering. Een wonderschoone bezieling
gleed over de natuurlente trok'aaij
de koorden om zich to bevrijden uit dé
macht van den winter.
Op zekeren namiddag zat Marusha in het
hoekje hij hot vuur, roerde do soep en
zong een droevig liedje, omdat zij nog
nimmer zich zoo blij had glavoold. De oude'
Youshko was juist met ©en bundel takke
hossen binnen gekomen, die hij "bij den
haard neerlegde. Alles scheen precies hotJ
zelfde als op dien namiddag in den win-'
tor, loen zij do kinderen hadden zien dan-'
son rond den sneeuwpop. Maar alles witó
veranderd door Snogorotchh'a, do appel hun
ner oogen, die nu hij het vensier zat, tu
ren do naar het groene gras cn dc zwel
lende boomen. t
Youshko had haar aangekeken, hij had
bemerkt, lio© bleek haar gezichtje was en
hoe haar oog-on minder blauw dan ge
woonlijk' schenen. Hij voelde zich bezorgd
worden over haar. 1 s
„Arool j© je niet wol, Snegorotciika??"
vroe ghij, 1
„Neen, vadertje", antwoordde ze droevig
„Ik- mis de witte sneeuwach! zoo'
zeer; het groene gras is lang zoo mooi
niet.' Ik wild© zo© gaarne, dat er opnieinv1
sneeuw k\vam,"
„O zeker, do sneeuw komt iemg," gaf
de oucl© man ten antwoord. „Maar houd
je ook niet van de bladeren aan de boo
men en dc bloesems cn do bloemen, mijn
lieveling?"
„Die zijn niet zoo mooi als do pure,
witte sneeuw." En Snego-rotehka rilde.
Don volgendon dag zag zij er zoo bleek
on treurig uit, dat zij zich zeer ongerust
maaten cn elk'aar vol bezorgdheid aan-"
keken.
„Wat mankedrt het kind?" zei Marusha.
Youshko schudde tot hoofd en keek'
van Snegorotchka naar heit vuur en toen
weer terug.
„Mijn kind," sprak hij eindelijk, „waar
om ga je niet naar buiten en speel wat
mei d© anderen? Zij allen vermaken zich'
tusschcn dei bloemen in het b°sch; ik
heb echter opgemerkt dat je nooit mee?
met lien speelt. Waarom niet, mijn lieve
ling?"
„Ik' weet hel niot, Vadertje, maar mijn
hart schijnt in water te veranderen als de'
zachte, warm© wind den geur van bloe
men meevoert."
„Maar wij zullen mlet je gaan, mijn kind,'
zei do oud© man. „Ik zal njijn arm om
je heen slaan om je tegen den wind id
beschermen. Kom, wij zullen jo alle mooie'
bloemen in het gras toonen en je de na
men zoggen en jc zult ze liefbrijgen
allemaal."
Toen nam Marusha den pot van. het
vuur en gingen zo allen naar buiten. Yousk
ko- met ^ijn arm om Sncgorotchka om haar
tegen den wind lo beveiligen. Maar zd
waren nog niot heel ver, toen de wnnnd
'geur van bloemen op eon windvleugje orer
bon wterd gevoerd en het kind trilde als
oen Klad. Zij, beiden, troostten baar en
kusten haar en dj gingen verder tot aatf
do plek, waar bloemen volop in het gras
groeiden. Doch toon zij aan een groef
lioogo booinen voorbij kwamen,
oen glinsterende straal van zonnehcut als
oen flits ctr door heen on Snegorotehta
sloeg liaar hand voor dej oogen en uitte
oen kreet'van pijn.
Zij stonden stil jen keiken naar haar.
Voor een oogenblik', toen zij zich liet zia-
ken tegen den arm van don ouden man,
ontmoetten haar oogen de hunne; en van
hot omhoog gelieven gelaat druppelden
haastig tranen af, glinsterend in het zon
licht. En, terwijl zij haar gadesloegen, wem
zij al kleinen* en kleiner, totdat, eindeqfc
alles wat icir van Snegorotciika overbleef,-
niet mieior was dan een klein paadje van
dauw over hief gras. Eén tranndroppa*.
was gevallen in de kolk van een bloem.-
Youshko plukte dra bloemheel voort
ziclitigen reikte haai" over aan Ma
rusha, zonder een woord te zeggen,
Zij beiden hadden 't nu begrepen. Runt
lieveling was maar loon Klein meisje, g,:'j
maakt uit sneeuw, ion in de warmte ran
hot zonnelicht was zij weggesmolten. i
rw\l»l ïll'-A -mn V\Vl1?Wv«lV/\ VI CWTjIVdTYV/V»* ein Vlrt vihaI tri T ,1 1,1.* mh. "iron tHI- .1 L -|_ T1 - Uvj"
