te
m
te
|tr
te
«èf
De vilia Désirés.
#1?
IC"
It'
1$.
|f
te
Ik'"
R
lil
|-V
Ir
Ifi-
artikel 31 lid j. der Algemeen e Politie
verordening der gemeente Breda, waarin
het verboden wordt de arde in den militai
ren troep te verstoren.
De heer Cohen wilde namelijk, zondei
daartoe verlof te he'bben bekomen, mid
den door een afdeeling militairen tepaaixl
gaan, waarbij hij, toen do officier hem
dat wilde beletten, argumenten en uit
dvukkingen bezigde, welke geenszins van
een gemeenteraadslid hadden mogen wor
den verwacht
Het is wet een ironie van het noodlot,
dat dezelfde heer Cohen, die zich in den
raad ails specialiteit in politiezaken wilde
opwerpen, zich thans gecompromitteerd
hoéft door wetens en willens een pólitie-
voroixtening te Overtreden, zegt het Dagbl.
v. N. 38. _jij t i
Goedkoop rooken.
'Men schrijft aan het Vad.
't Zal 'n dag of adht geleden zjjn, dat
ik onderweg werd aangesproken door een
parmantig oud heertje, zoo op 't gezicht
een renteniertje of 'n gepensioneerde, dj,
me allervriendelijkst om een weinig vuur
verzocht. i y
Gaarne, zeg ik, en de oude heer krijgt
uit z'n binnenzak den sigarehkoter, die, o
schrik, blijkt ledig te zijn! 's Mans con
sternatie doet mtej vragen, of ik de vrij,
heid mag hebben„Nu, mof genoegen",
is 't antwoord, „als ik u niet dérangeer'",
ien blijkbaar met smaak wordt een mijner
raokertj-es opgestoken.
Daar stevent gisteren dezelfde oolijke
oude baas weer op mja af. „Meneer, astu.
blief een beetje vuur?" En weer graait hij
naar den sigarenkokeren weer is deze
even troosteloos ledig, en weer staat de
goedige vrager ©ven beteuterd tekrjken!..,
Ik heb me nn een paar klapsigarenaan*
geschaft voor 't geval het me vergund
wordt ten derde male een Mik te slaan in
zijn ledigen koker.
Verschil tn rang.
Wanneer er méér borrels zijn gedronken
dan betamelijk mag worden genoemd, is
volgens de Tel.
de soldaat bezopen; 4
de korporaal zat; i
de fouiier dronken;
de sergeant beschonken;
de sergeantoiajoor zwaaierig;
de adjudantonderofficier katterig;
de tweede luitenant opgewonden; •-
de 'eerstel luitenant ému; i
de kapitein vroolijk;
de majoor niet' recht frisqh; 1
de kolonel ongesteld; j
Öe generaal voor dienst op reis!
Een belangrijke uitvinding.
Volgens berichten4 ui te New-York, mankt
Marconi de uitvinding bekend van een
draadloos zoeklicht, waarmee draadlooze
golven alp. lichtgolven in een bepaalde
richting kunnen uitgezonden woorden in een
straal in plaats van zich in alle richtingen
verspreidend. Marconi meent, dat de uit
vinding een groote steun voor de scheep
vaart zal worden, daar met "behulp van
een draaïenden reflector een draadloze
vuurtoren kan gevormd worden, die weg
wijzende stralen bjkans 100 mijl ver kern
uitwerpen.
De Berlijnsche Landru.
Op 1 Juli en volgende dagen zal Gross*
mann, de Berlijnsche vrouwenmoordenaar.'
voor de gezworenen verschijnen. Men heeft
Grossman wel eens den Berlijiischen Lan
dru genoemd. Juist lijkt deziei naam niet,
want "hem worden slechts: dries moorden
■op vrouwen ten laste gelegd. Alle drie wa
ren zoogenaamd als huishoudster bij hem'
in dienst geweest De beraadslagingen zulj
len vermoedelijk met gesloten deuren wor-i
den gehouden. Men verwacht; dat de ver
dediger zal trachten te bewijzen, dat Gross-'
- mann niet normaal is en verschillende g-e-<
neesheeren als getuigen zal doen dagvaar
den. De vader van Grossmann was een1
dronkaard die in een gesticht stierf; een!
broer van den beklaagde stierf in een ge
vangenis, waar hij wegens zedenmisdrijven!
zat opgesloten; een andere broer -zit in'
een krankzinnigengesticht, terwijl een- zus]
ter ook abnormaal is. Grossmann zelf is
reeds '26 maal 1 eroordeeld geweest. Meestal!
wegens het plegen van zedenmisdrijven. Zoo'
heeft hij eens een aanslag gepleegd op een
D/a-jarig meisje, dat aan de gevolgen van
de mishandelingen overleed. Denzelfden dagi
Into hj nog een ander jong meisje aan-t
gerand. Hij werd raar aatoeiding van beide!
mesdaden tot 15 jaar gevangenis veroor
deeld Grossmann zocht zijn slachtoffers on
der de vrouwen, diiej op de Ah-f
oneasplatz in L i Noorden vap. Berlijn rond
zwerven Men vermoedt dat hij schuldig id
aan iet verdwijnen van niet minder dan l?t
dezer vrouwen, 't Onderzoek heeft echter)
slechts hei noodige materiaal opgeleverd
om hem van moord op drie hunner te
"beschuldigen. Grossmann mishandelde! zijn'
slachtoffers op o nmenschelijfeej wijze. On-i
geveer 50 getuigen zijn in deze zaak ge-)
dagvaard. Het prodes zal vier of vijf da
gen duiten, i
Dij 'een nieuwe* op era.
!Ai: i "Wat eten ellendig libretto heeft
dfe opera. Begrijpt u, waarom de heldin na
haar aria. ngaT die gevangenis wordt ge
bracht?
B: 'Welzeker. De aria is gestolen!
Fijntjes.
Och ja, dokter, als een vrouw de
dertig nadert is ze te beklagen. t 1
Doktert Mag ik u dan wel fefociteeren,
dat u er steeds vieirder vanaf gaat.
De oplossing.
4 Da man is het antwoord op de vrouwejn-
kwestie. i
de landvoogdelijke stoet zich over Noord-t den zwarten snor en het Heine zwarte
wijk to Weltevreden bewoog, cirkelde hoog puntbaardje. En dan zijn glimlach, dien
in de lucht een vliegmachine, van waaruit) hij had voor haai de witte tanden, die
oen passagier strooibiljetten liet neeixlwar-, dan even schitterden in het zwarte masker
ixlen, de volgende raedédeelinginhoudende:' van zijn gezicht. 1
Verbond van Veremigingen van Lands-' Hij had toen oo-fc zoo naar. haar ge-
dienaren (V.V.L.). i glimlacht, toen het vleeselijko woord haai'
Woest rechtvaardig! Spaart de, landsdie. ontsnapt was, Maar hij had het van haar
naren! i overgenomen en er cle scherpe kantjes
Zij hebben niets te missen, omdat hunafgenomen,
inkomens thans naar verhouding lager zijn1 „Dat zon niet goed zijn," had hij gezegd,
dan vóór den oorlog! „om onze huwelijksreis te bedeiven. Je
Bezoekt de bijeenkomst op 25 Mei a.s., kunt voel beter in mijn villa gaan. Spoedig
Hemelvaartsdag in het Decapark om lien zal die toch je eigendom zijn."
uur voormiddags. (Locomotief Hij was. altijd vol fijne zorg voor haar
Hij bracht haar nu weg aan de Gare de
Faillissementen.
Uitges prokon:
Naar 't Engelsch van Mary Sinclair.
(Nadruk verboden.;
i Lyon te Parijs en in zijn armen Was een
groot© bos roede rozen. Zif, op .de boven
plank, stond liboger dan hij; zijn gezicfijt
F. van Rosmalen en B. J. Warrenaary was op gelijke hoogte met haai" jrpe ten;
's-Gravenhage. R.-o.mr. P. W. J. Bijt ze glansden wit door haar fijne, zwarte
nencur.mr. II. A'. H Canter Cremers, kousen heen. Met een plo selinge beweging
L. Klem, te 'Scheveningen, R.-o.mrj boog hij zich voorover en kuste luiai' voe<
E. Jellinghauscur.mr. D|. 0. de Haart, ten. Terwijl de trein zich in beweging
B. van der Zwan Jz, koopman te Schei zette, liep hij liog een eindje mee en
veilingen. R.-e.mr. C. J. J. de Joncheerej wierp toen door bet raampje de rozen in
eur.mi*. H. Blaupot ten Caje'. haar schoot.
H. L. van Des, te Leiden. R.-a.mr; En terwijl' ze in den sneltrein zat, de
C. AI. de Kuyper; oor mr. A'. W. J. vary Riviera-expres, hield ze de roode rozen
Vrij bergt© de Coningh. dichit tegen rich aangedrukt, en droomde
A. Vlasveld te Leiden. R.-ü.jhr. mr, van hem. De volgende week zou ze in
H. '0. Feitecur.: nir. H. van Kampen; Roquebmne zijn, in de villa Déslrée; en
P. Meijwes, technicus, te Rijswijk. R.-e.als ze zag, dat haar medereizigers niet
mr. J. A T. van Asperen; cur.: mr. M; keken, hief ze de rozen tot bij haar ge
G. J, Bteyers richt en kuste ze. -
D. J. van der Putten, vlelaschhouwer, tej Ze wist zelf niet hoe ze nog door die
Oegstgeest. R,-c.mr. H E. Cort Budde; iange, saaie week met haar tante in Cannes
cur..- mr, TL W. J, AL Averbecfc. was doorgjekomen.
Th. v. d. Beek, landbouwer, Borg. R.-c. j En nu was liet voorbij én was ze alleen
mr. C. E A. baron van Ilövell tot Westerj in Roquehrune.
Bier; cnr.H. Rademnekers, oud-deurw; De steile smalle weg ging langs het
H. Gernts-Gelissen, koopman, Eygelsho; huis van de Derriiigs heen ,den heuvel op.
ven. R.-C.: dr. van Doorninck; cur.: mr; Op het hoogste punt stond de villa Bési-
W. E. A'. Hustinx. rée, het wilte huis, ingesloten tusschen
IJ. B. B. Agncola, koopman en winkej hooge palmen en grijze olijfboomen.
lier, Kuinre. R.-d.'mr. AL J. P. D. harop Rolf en. Martha Derring stonden met
van Harinxma thoe Slooten; cur.: mr. W, Narcisse en Armandine op de vetrandati-ap
T. van der Ley. haar op te wachten.
P. Moerdijk, helasbng-adviseur, Snoek1. „Waarom ben je toch niet bij ons ge
R.-e.mr. H. Ilannema; Cur.mr. P. G\ komen," vroegen *ze.
Andreae, Snoek. j „Ik wilde jullie wittebroodsweken met
Geëindigd: I storen."
J. Swalve, vroegei' te Hoogezand. „Ouzo wittebroodsweken? Wat een on-
Verniotigd: i zin. Over die dwaasheid zijn we nu, heusch
G. Gerritsen, schoenhandalaar, Ooster- wel heen. Het is trouwens al onze derde
beek. i J week.'-
C. II. A'. van Haaften, bloemist, poster- Zie waren volmaakt rustig en kooi in
beek 1 bun geluk". Ze ging met hen de villa bin
J Rijnders, logementhouder, Dordrecht, nen ,door Narcisse en Armandine voouge-
N V. „Delta" (El-eclT.o-Tecihnischei Ham gaan. Do huisbewaarders, die een za.ch.t-
del Maatschappij), Maastricht. baar vijandige houding tegenover de Djer-
Opgehoven: rings aannamen, lieten hen in het salon
H H J. Rrofcetman, te Diemjen. t alleen; het was alles echt Fransch: licht
en fijn ,maar oud en versleten; veel zwart
geworden verguld van. stoelen en banken
Rob Dewing zei, met een gebaar van
afschuw rondkijkend: „Je hadt veel beter
hij ons kunnen komen."
„O, neen, bet is heerlijk hier."
i „Vind. je dat heusch?" Mariha keek haar
onderzoekend aan.
Hij had het allemaal voor haar in orde Mildred zag aan bun gezichten, dat ze
gemaakt Ze zou 'een week in Cannes van haar verwachtten, dat ze iets spe-
hlijven met haar tante en daarna zon ze ciaals zou voelen, ze begreep niet precies
alleen naai- Roquehrune giaan en daar zou 'wat, maar in elk geval iets, dat zij voel-
hïj dan hij haar komen. En Mildred Eve den
vond dat het heel good was, dat hij haar „la heusch. Ik vind het hier alleen een
overal volgde, nu ze eenmaal verloofd wa- een beetje unheimisch, omdat het huis
ten. zoolang! onbewoond heeft gestaan. Dat beb
Er waren wel èem'ge moeilijkheden ge- je altijd in zulke huizen," zei ze, de
weest, maar Louis Carson had due alle _goede uitdrukking trachtend te vinden,
uit den weg geruimd door haar de villa „Dat is eigenaardig," zei Martha, „het
Désirée af te staan. Daar zou ze het heel geeft mij juist den omgekeerd en indruk;
goed hebben, zei hij. De huisbewaarders alsof er te veel in geleefd is."
Narcisse en Armandine, zouden voor haar „0, neen dat is alleen de stof, die
zorgenArmandine kookte uitstekend en je ruikt. De ramen hebben natuurlijk zoo
ze zou vlak hij haar vrienden, de Der- lang dicht gezeten."
rings, zijn, die daar in de buurt woonden. Armandine kwam binnen om „madame"
Het was echt iets voor hem om het alle- haar kamer te wijzen. De Denrings volg-
maal zoo goed voor baar in orde te ma- den haar. Toen Armandine de deur opende
iken. En als, hij nu ook kwam? Waar stroomde een zacht gouden licht hen tege-
moest hij dan blijven? O, als hij zon ko- moet; de heele kamer was in goud en
men, zou hij natuurlijk rijn intrek nemen wit gehouden.
in het hotel Cap Martin. - Rolf wendde zich tot Armandine„Waar-
Hij begreep zoo prettig dadelijk alles, om hebt u madame eigenlijk deze ka-
zonder dat zij het hem hoefde uit te leg- mer gegeven?*-
gen. Zij kon die dure hotels in Monte Carlo 4armandine haalde de schouders op, keek
en Cap Martin niet betalen en hoewel de hem aan met een boozen blik.
Dterrings haar gevraagd hadden bij hen „Dat heeft mijnheer zoo bevolen," mon-
te komen, kon ze daar toch niet toe ko- sieur. Het is de mooiste kamer- van bet
men, bijna op bun huwelijksreis. beeie huis. Het was ook de kamer van
Hun huweljksreis. Ze had haar tong madame."
wel kunnen afbijten, toen ze dat woord' „Dat weet ik. Daarom vraag ik juist..."
had genoemd tegenover Louis Carson,, na „Maar monsieur, dat zal toch niemand
de vxeeselijfce tragedie, die hij op de zjne kwaad doen om in de kamer van jiia-
had meegemaakt dame te slapen. Het lieve, kleine ding; tee
Ze wist de finesses niet. Ze wist niet, was zoo jcxng en aardig en bef, monsieur,
waar het was gieheurd en hoe. En hoe Madam© zal zeker heerlijk slapen in deze
lang geleden. Ze wist alleen dat, toen Louis kamer.
Carson de kamer van zijn bruid binnen-; „Wie was madame?"
Icwam, hj haar dood in bed had vinden „Monsieur's vrouw, madame. Madame
liggen. Ze was gestorven in een soort van Carson.. Arme monsieur, het was alles
zenuwaanval, naar hefjscheen. 'zoo vreeseljk."
En je badt alhAbvmaar naar zijn Jge-' „Rolf," zei Mildred, „bracht hj "haar
richt te kjken om te'zien, hoe vreeseljk hier in hun wittebroodsweken?"
hj door dien schok had! geledenvcora! i „Ja."
als zijn gezicht in rust was, kon je het; „Ja, madame. Ze stierf hier. Het was
goed zien; zoo'n vreemden, angstigen Mik zoo vreeseljk. Is er ook iets, dat ik voor
kon hj dan hebben, die meer deed ver--madame kan doen?"
moeden dan alleen leed; het leek somsEn achter Armandine ging de deur toe.
dan wel of hij wreed kon zijn, maaxj Toen ze weg was, zei Martha "heftig:
dat kon natuurlijk niet; dat was niets J „Mildred, je wéét, dat jij het "ook af
voer hem. De menschen waren wreed, scbuweljk vindt hier. Het is hier ellendig.
Koloniën*
Oost-Indië,
E&n propaganetal f
(Toeft vóór/de opening; van den, Yolksraadj
ze zeiden dat rijn gezicht hen op Ide
vlucht joeg. Mildred begreep wel, wat rij
bedoelden. Misschien zou bet op haar
ook wel diezelfde uitwerking hebben ge
had, als ze niet geweten bad, wat hj alle
maal had doorgemaakt. En toen ze na hun
eerst© ontmoeting bad gehoord wat zij»
leed was, had dat haar juist tot hem
getrokkenze had -eerst medelijden gevoeld,
dat al heel spoedig in liefde was overge
gaan. En in de derde week van Bun ken
nismaking waren ze verloofd, i
En als zie zichzelf eerljk afvroeg: „Wat
weet je eigenljk van hem" moest tee
antwoorden: ,,ik weet alleen' maar dat".
Zie Meld van het vreemde aan hem, |dat
andere menschen hem deed1 schuwen; ze
had hem daardoor meer voor zich alleen.
Er was, en ook Mildred kon dat niet
ontkennen, een per&oonljke charme, de be
koring van zjn bjna abnormale schoon
heid. Zijn felle, blauwe oogen onder; de
Het heele buis is ellendig. Ik voel bet."
„Ja, Martha heeft geljk," viel Rolf in.
„Je kimt hier heusch niet blijven."
„Maar waarom met, Rolf? Om madame?"
Mariha en Rob keken elkaar aan, on
zeker wat te zeggen. En ze zwegen beident
„Haar kleine geestje zal me heusch niet
onrustig maken boor, als j'e dat misschien
bedoelt?"
„Nonsens," zei Martha, „dat is het na-
tuurljk niet"- t
„Maar wat is het dan wel?'' 4
„Het is Hier zoo ellendig eenzaam, Mil
dred," "zei Rolf. 1 i
„Maar Narcisse en Armandine
„Nou, ik zon Kier liever geen nacht wil
len slapen," zei Martha, „alsof el) in de
Beele Riviera geen ander huis ïs." 1
MaaT Martha had ongelijk, vond Mildred.
Zj von.8 het verukkelijk hier. Ze zou
zich heusch niet van de w js laten, bréngen
door die-arme, kleine madame. Lcrajs had
techte strepen dér zwarte wenkbrauwen," haar liefgehad en had haar nu' de villa
rijn vohnaakt wit gezicht, geteekend doof gegeven, omdat hj 'van dit plekje hie®.
Ze keek om zich heen; Rolf was naar richtte zich met een uiterste wilsinspan
beneden gaan en alleen Martha was nog nimg ;n bed op.
tojn God wat dó©
bij haar.
„Mildred, waar is mr. Carson?"
„In Parijs- Waarom?"
„0, niets. Ik dacht, dat hij hier Ook
nog zou komen."
„Dat doet lij ook, later."
„Naar de villa?"
„Neen, natuurlijk niet In Cap Martin."
Ze lachte. „Dus daarover tobben jullie?
Vertrouw je me zoo weinig?"
„Ik vertouw jou. wel." Martha keek haar
aan met een warmen blik. „Ben je er
zeker va» dat je hem kunt vertrouwen?
„Of ik hém vertrouwen kan? Vertrouw
jj Rolf?"
„0, Mildred, als Net zoo kon rijn."
„Maar zoo is het, Martha,"
„Ben je hëeJemaal niet hang voor hem
„Maar waarom zou ik toch bang voor
hem moeten zijn? Om die kleine madame?'
„Ik bedoel madame, niet; ik bedoel
monsieur,
Zo gingen samen de trap af en beiden,
Martha en Rolf, namen haar mee om !bj
hen te eten.
„Wil je heusch niet, dat ik, aan Ar
mandine ga zeggen, dat je vannacht hier
blijft slapen," vroeg lij.
Ze zei, dat ze niet giftag zou willen,
dat Louis zou 'denken, dat ze hang was,
wat ze bovendien allerminst was.
„Nu, dan spreken we af, dat je hj ons
komt, als je het er niet behagelijk vindt,'
zei Martha.
En ze lieten Kaar hun Heine logeer
kamer; zien, alles Maar voo-r haar; de
voordeur zouden ze alleen op de knip
doen; „die kun je van buiten opendoen
©n als je lust hebt, kom je maai) kalmpjes
hierheen en kiuipt in dit veilige kamertje,"
drong Rolf nog aan.
Armandine, die, nu Mildred terug kwam
zonder de Derrings, heel vriendelijk was,
had haar in haar kamer achtergelaten; als
ze iets noodig mocht hebben; kon ze
bellen.
En |pen Mildred alleen achterbleef
en ze baar eigen gericht in den spiegel
zag, met girooite oogen, bekroop Baar. toch,
ondanks zichzelf, een gevoel van angst;
haar hart klop!© zwaar en stootend, waar
over ze izich zelf verwonderde. Ze kon
toch onmogelijk hang zijn? Ze was zeker
in haar haast orU 'de Villa Désirée te be
reiken wat heel snel den heuvel opgeHeom-
men Dat zou het wel rijn.
Maar Bet was toch met prettig! om te
moeiten jgaan Liggen in dat h»cge prlaalhed
waarin madame gestorven was. Maar als
2» eenmaal veilig tusschen de dekens zou
liggen, zou 'het alles in orde zijn en dan
zou zie niet meer aan madame denken, jdSe
nu «L zoo lang dood was en haat; boven
dien ook niets aanging. Je kon je wel,
ik weet niet wat, gaan verbeelden' door
al dat denken.
En ze trachtte haar gedachten af'
wenden en ze alleen te concentreeren op
Louis CaTson. Het was zjn huis hier, waar
hj gelukki? was geweest en daarom had
hj haar gevraagd hierheen te komen, opdat
zj ook gelukkig zou worden. Zij zou de
ongelukkige sfeer, die bte" sinds madame's
dood was blijven hangen, verdrijven door
baar geluk; misschien ook was deze plaats
hfeilig voor hemom .zijn jonge bruid,
die nog niet zijn vrouw was geweest En
met blEute liefde voor hem, zocht'ze een
reden, die alleen maar goed en mood was
Hj kon bet niet anders dan goed voor haar
hebben bedoeld. En ineens kwam haar voor
den geest rijn beeld, zoo&Is ze *hfem het
laatst bad gezien: haar voeten kussend
op het perron van de Gare de Lyon; En
zoo droom-endviel Ze in een vasten slaap
nog voor middernacht
Ze werd Wakker onder den indruk van
een ^geweldigen dwang, alsof ze met ge
weld uit haar slaap werd getrokken en
tegelijkertijd met de onaangename sensa
tie van niet alleen te rijn. Er was iets
daar. Iets, dat het geheim van die kame:
overlevende en die kamer angstwekkend
en zelfs onrein maakte; de grijze atmos
feer in de kamer was zelfs onrein; die
verspreidde zich en scheen de kern te
zijn, die al die vreeseljkheid bevatte. En
dat ie£s, dat haar had wakken" gemaakt,
was claar hj haar in de kamer.
Want ze voelde, dat ze wakker was.
Afgezien van de bovennatuurlijke zeker
heid, was er één lichameljk ranting; dat
volmaakt op zijn qui vive was. Dat bet
tikken van de Hok hoorde en den wind
buiten. En de geluiden bewezen haar, dat
ze waHcer was en dat dus, wat ging
gebeuïen, ook werkelijk was. Toen, ze eerst
dien grijzen vorm had gezien, had ze haar
oogjen weer gesloten, hang de kamer
verder door te kjken, omdat ze wist, dal;
wat ze zien zou, werkebjfe was. Maar ha;ir
oogleden openden zich vanzelf als op een
bevel. Eu bet bovennatuurlijke iets drong
zich' nu binnen haai- gerichtskrahg.
Het stond naast den-rand van baar bed.
Het was een half menscheljke gestalte.
Maar het gezicht het gezicht was een
absolute verschiikking. Het was Louis Car
son's geizichl
Tusschen de zwarte strepen van de wenk
brauwen"" en het zwarte punthaardje zag
■ze het ia, verwrongen ia een rirmelljken
grijns hoosaardig en verworden1. Het
gezicht en het lichaam, vleesch en toch
geen vieeschL stoffelijk en toch onstoffelijk,
rij jyaren Bet geopenbaarde wezen' van
onuitgesproken, onaardsche verschrikkin
gen, - r)f
En dat naderde baar, Loog zich over
Baar heen, 'gluurde naar haar en was
zoo diebt hj, dat ze het bjna kon! aan
raken. En het vreeselijke was, dat het
blind was en niet langer heheerscht werd
door eenigfe controleerende helderheid. Het
zocBt baar zonder haar te zien en! Ze
wist, dab terwijl ze kon ontsnappen, Eet
zou' vinden wat h'et zocht. I
'Haar Bart bonsde waar; scheen hj
o-ogenblikken' zelfs stil te staan. Zo vocht
tegen een gevoel van onmacEt, want zie wachtte hj erop om hj mj te komen,'
begreep instinctief, dat, was ze eenmaal Zie keken Haal" verwonderd aan.
geen meeste», meer over zich' zelve, ze' „'0;*begrijpen, jullie Eet dan niet?'i
verloren vwas en' die Vreeselijke tegenweer* zé Wanh'opig uit. „Het kon niet wach
haa»dé baas zou -worden. Zé het kwam binnen voor1 hj zelf kwam.l
1<
„Louis
hier?" v
Zonder te bewegen week hfet ding tem,
op haar kreet.
Ze dacht: „het "Zal weer tenigkoui&i
en zelfs, al zie ik het niet, dan wee
ik toch dat -het in de kamer, is,"
Zj wist wat z© dogn zou. Ze zou j»
staan ,en naar de Derrings gaan. Ze v«
langde paar frissche lucht en de zuiver
aarde onder haai- voeten, naar- Rolf e
Martini,
Ze stak de kaars aan en stond op. z
voelde dat het er nog was en ze ereigei
lijk meer, aan zou zijn blootgesteld ais 2
op den grond zou staan. Haar angst wa
ook te groot, dan dat ze ook maar ee
oogenblik durfde wachten om rich aan t
Meeden. paar bloote voeten stak ze haaqj
m ©en paan." muiltjes; haar reismaati
sloeg ze over baar nachtpon, ze "haast!
zich de trap af en deed geruischioos d
grendels ,van de achterdeur, waaidoo-r 1
uit bot huis kon ontsnappen. Ze herinnert
zich, dat Rolf haar had gezegd» dat 1
een lantaarn voor Laar in de veranda zei
den zetten; alsof ze geweten hadden, dj
ze zou komen.
Ze stak den lantaarn aan en ging di
den grooten fain van de villa en
steile ,pad op naar bet huis van de
rings. Onder aan "den heuvel zag ze
de logeerkamer een lichtje branden
opende den grendel van de achterdeur
ging bet verlichte kamertje binnen, dat
haar scheen te wachten.
Nu wis,t ze wee», waaraan ze zich
houden bad. Ze zou heengaan voor L01
Cats on hj haar zou kunnen komen. M<
gen pou ze gaan en nooit mee» fuer ter
komen. Rolf en Martha zouden haar
bagage ,uit de villa wel willen do-en
komen; Jöj zou Laaf; wel met zijn
naar Italië wullen brengen. Ze zou v
goed van Louis Gateau weggaan. En.
Nooird-Italie "been zou ze naar huis
gaan. 1 1
r
Rolf was met haar, bagage uit "de
teruggekomen en had een brief voor
meegebracht ,die dien morgen1 van
Martin was gebracht.
Het was een brief van Louis Carson.
„liefste Mildred,
Zooals je ziet, kon ik het "zelfs
twee weken zonder je uithouden. Ik 1
komen.
Tusschen half "elf en eb uur zal ik
je rijn..
Aan hst eind van den weg stond! Ro
auto te wachten. Het was half elf.
z© nu gingen, -zouden ze Catena
pp den weg ontmoeten. Ze moesten
ten tot Erj in het huis zou zijn en
door jtet" hosch. weggaan.
Martha bracht warme koffie en broodj|
Ze gingen" -tegenover haar aan tafel
ten en keken Baar aan met vriendeljk|
bezorgden blik, toen' zij opzrji de laan
keek, met nerveusen blik.
„Rob" vroeg ze plotseling, „weet j
iets van Louis Carton
Zé voelde zonder pp te zien, hoe
elkaar aankeken.
„Niets. Alleen de verhalen!, die er
in de buurt over hem worden) verteld."
.Wat voor verhalen
,Zeg bet haar niet, Ro-lf."
Ja, wel zeggen. Hj moet bet mj vj
tellen Ik beb het recht ze te weten.'f
Er yas alleen nog maar afschuw in hd
een afschuw, die werkel jk door niets m-q
kon worden1 versterkt.
0, niet zooveeL Alleen- dat hj
in de villa Désirée altijd allerlei so
vrouwen bj rich' had. En niet bepa
de fijns,ten- Hj schijnt nogal; wat je
noemt, een liederlijke vent te rijn gewees|
besloot Rob.
Rob waaraan' is mrs. Cnreon
ven?"
„Vraag dat met"aan "mij" zei hj.
Maar jn zjn plaats antwoordde Ma
Ze is van scMik gestorven. Ze schij
iets gezien te hebben. Ik zei je Emmers]
"dat het een afschuwelijk huis is? Ik
loof, dat het er spookt"
Rolf trok rijn schouders op.
„En je 'zei zelf immers ook, dat
het voelde. Wij voelden het ér 1mm|
beiden."
Ja, omdat we wisten van zjn
leven daar."
„Maar zj wist- het niet. En ik verzeker
dat zj" wat gezien heeft"
Mildred wendde baar strak, wit gazïch
naar ji&u toe.
„Ik beb het ook gezien.'
„Jj?"
„Wat? Wat zag je. dan?"
„Hem, Louis Carscöi."
„Dan moet hij dus dood zjjh, als je
geest zag."
Geesten van arme doode menschen 1
den. niet Het was wat hij in (wezen
AI die beestachtigheid."
Ze boorde hen zwaar ademhal!
„Waar?"
„Daar in die kamer, vlak hj
bed. Het zocht naar me. Ik zag wat
zag."
Ze zag hen hun' voorhoofd fronsen,
gétoovig, zich' zeiven dwingend om
te gelooven. Ze hoorde hen "samen pr
als om de verschrikking te verjagen.
„0, maar dat kon ze niet Bj
daar niet"
Hj Beeft haar, eerst hoorea gillen.''
Ja, Bj Was in de andere kamer."
Het was niet in die andere
Hij* Beeft het niet kunnen tegenbod
„Tegenhouden!
„Neen, Bj wachtte nog voor hj na
Eakr toe ging." j
HaaT stem was toonloos en loom j
voelde pch strijden tegen hun ongelo
Kijk,"1 ;zed ze en schoof Carton's
oveir de tafel naar Ben! toe. 1 1
Hj wachtte erop naar "haair. toe
gaan," -herhaalde zj vaag. „En
mm
mm»
mmmW'
«i -il h, j Vb fMr\% Ay* *J 'At^t kV* "vW-vA ^wr
w t
iS«i (•"ipJSMrtsr*»s;r'-r «Jr*-TW«J*\
Vï tl v» trf*" v*'ia*> svjft *i éfé "f, ?t"'
n, V 4 j V V
te
l£
I
IS
i*tji
I^tv
i%-.
If.
IV
I
I^>
J'*
l?%
l»r",
Hs?f
11
f
<2*%3e$kGk
ai»
-flA.
rrt't,
