Uit de Tweede Kamer.
De schoonste dag.
mmrnm
Wit molton nog own terugkomen op de
opzienbarende houding ran doft hoor Co-
lijn, die zic.li op 9 Februari 1,1, als ont-
wapeningsxnan ontpopte, en diï op 17 Nov.
daaraanvolgende totaal terugnam.
De heef Colijn beweert nu, dat hij op
9 Nov. 1.1. alleftninsü in het schuitje van
den heef Marehant is gekomen, .Maar hij
kan dat niet volhouden, want jammer voor
hem bestaat er zoo iets als de Handelingen»
waarin woord voor woont staat te lezen
wat een spreker gezegd' beeft, en dat niet
zonder diens toestemming end i. afge
drukt, En daarin staal (zie bldz. 31S) „L>e
beer Marehant heeft hier gisteren gezegd,
dat zonder een belangrijke beperking van
de defensie uitgaven de Eegeermg onmo
gelijk baar taak zal kunnen volbrengen
Mijnheelr de Voorzitter, ik sluit m ij
tjaarbij aan"
Het kan niet duidelijker. En nu moge
de beer Colijn ons achteraf komen ver
tellen, dat hij dte belangrijke beperking
van defensie-uitgaven niet wil vinden, zoo
als de heer Marehant, uit besnoeiing en
inkrimping, maar uit oen nieuw stelsel,
waarbij onze krachten niet meer geconcen
treerd worden op de linïen en stellingen,
maar d'an rijst toch de vraag Waarom dat
niet dodelijk gezegd, of als het voor het
oogenbhkvergeten was, bet bij interruptie
niet ingevoegd'.
Toen de heer Nolens verklaarde zeer
Wrbaasid te zijn over de uiting van den
heer Colijn, maar dat hij ze nog eens zou
bekijken en er over nadenken, zweeg deze,
terwijl hij toch met een enkel: Gij hebt
mij verkeerd begrepen, de zaak recht had
kunnen zetten. Toen de heer Schokking
over deze uiting buiten ziciizclven, schier
ween end uitriep, dat de heef Colijn met
zijn uiting een gansch nieuwe defensie
politiek voor de anfi.revolutionaire partij
had ingeluid, en tengevolge daarvan op
een break in de Coalitie zinspeelde, bleef
d© heer Colijn zwijgen. En hij lieeft, zooals
achteraf blijkt 'de Kamer, het land en
de pers, 8 dagen lang in onuoodige beroe
ring gebracht., daargelaten dat hij het ce
ment .van de Coalitie, dat toch al niet
meer bijzonder vast zit, ietwat meer heeft
losgeweekt
Het was Bus een vergissing? Lieve le
zer, wij kunnen dat niet aannemen; Colijn
is 'n ernstig man, die juist aan het wel-
overwogene zijn krachten ontleentbij weet
altijd wat hij doon zal, waarom hij
het doen zal, en hoe hij het doen zal.
Men kan, dunkt ons, het geval niet los
maken van den algemeenen politieken toe
stand, 'die is, dat de anti-revolutionairen
zich slechts zeer noode bij de continueering
van het kaMnet-Ruys de Beerenhtouck
hebben neergelegd- Het was nu noodig
te laten zien, direct en duidelijk, dat hetf
Coalitieverband den anfLrev. geen. breidel
had aangelegd, en tevens hoe verketeijd
de 'Rechterzijde gedaan had den Room-
schten premier te laten een plaats, die de
anti-rev. vinden, dat hun -van Rechtswege
toekomt: Madcay in 18SS, Kuyper in 1905,
Heemskerk in 190S, waren immers de lei
ders van de CoalLtiemlnisteries, en het is
den anti-rev. een doom in het oog. dat
dieize rij niet Is voortgezet: dat de 70-
jarigc Heemskerk, oud-premier, daar zit
ouder de leiding vrin den nog geen vijftig
jarigen Roomsohe.
En den lande moest maar eens duidelijk
gemaakt worden, wat het kost aan de
schatkist, dat Colijn daar niet zit als pre
mier. Hij legt zich hij de Legervet-v. 'Dijk
neer, omdat het om het coalitieverband
niet andera kan (heerlijk voor partijgenoot
van Dijk), maar als hij het hoofd van
de Regeerïng was, zou men een defensie-
stelsel hebben, dat heel wat doeltreffen
der was, en tevens een enorme hesparing
zon geven.
Zoo zien wij de zaak. Colijn heeft Dr.
Kuyper willen nadoen, die in 1909 door
de coalitie gepasseerd als premier, het
ministerie-Heemskerk tal van die onbann-
hartïghoden heeft geleverd, die al het piet-
zier van het ministerschap vergalden. Maar,
al hebben wij groot respect voor de on
miskenbare kundigheden van den heer
Colijn, een Dr. Kuyper is hij nog! niet, die
stond oneindig veel sterker door'n vaak roe
rende aanhankelijkheid, van de partijge-
nooten, die de heer Colijn nog verwerven
moet Daarenboven was Dr. Kuyper een
man van zoo groote geleerdheid, dat men
•van hem kon zeggen wat Tondel van Vos-
sios dichtte: Al wat in hoeken steekt,
is in dat hoofd gevaren.
iWij maken ons dan ook sterk, dat er
binnenskamers in de coalitie heel wat over
de houding van den heer Colijn te doen
is geweest Ongelijk bekennen, om van
beterschap beloven niet te spreken, schijnt
hij echter niet te hebben willen doen.
Dat kan men opmaken uit het feit, dat
hij in de openbare zitting nog weer leelijk
is. afgestraft door zijn mede coaUtiehoof-
den Nolens en Schokking.
De eerste doet dat fijntjes, zoo leukjesl
langsden neus weg, maar daarom niet
minder raak. Monseigneur Nolens is geen
groot redenaar, maar bij heeft altijd het
- oor dfer Kamer om wat bij zegt. En zoos
ging het thans ook zoo heel gemoedelijk
naar het scheen, maar ondertussöhen. Ik
heb, zei de héér Nolens, mij afgevraagd, of
er.nog andere redenen voor de houding
van den heet* Colijn te vinden zrjn, dan die
opgegeven heeft Men mag todh aanneJ
men,-dat het belangrijke vraagstuk van de
'defensie niet van het overleg bij de Ka
binetsformatie zal uitgesloten, zijn geweest.
>En nu komt niet het derate het beste,
'Kamerlid want van heel nieuwe ziet
>jmen soms zonderlinge dingen maal) een
l cnid-jVfmisfeir van Dorlog, aan wien het
land en het leger veel verachuldigdd zijn,
to en. Vestigt den indruk - dat hij de <heeren!
■'Mairdhant en Troelstra in het „gevlei kpmt.
Afpati--wekte -.veawachtingen op- Lyrische
naturen kwamen in beweging En nu z.iju
nl die lefu lichtingen omgezet m teleur
stellingen.
En toen volgde doodbedaard, nunr wij
zmuten haast zeggen -mjdend, inden toon'
van mijn beste jongen, je hebt hel zoo
kwaad met gemeend Dit is mei ernstig,
maar er zijn mis\ eestenden, die hier m
de Kamer gemakkelijk, in het land minder
gomnkkelhjk, in het buitenhuid moeilijk kun
nen wonden opgeheven. En inderdaad de
lieer Cothjn heeft maar al te veel velgelen,
dat, wat m de nemr.de landen, bepaalde
lijk op defensie gebied, gezegd wordt, zeer
nauwkeurig ui het buitenland' ivordl na
gegaan, en dat zijn uiting van 9 Novem-
hir mocht doen verwachten een ganschen
ommekeer in de Nederlandsche bewape
mngs[H>!itiek.
De heer Schokking, tlie heelemaal ver
stoken is van het. wapen der ironie, en
die m zijn langdurig Kamerlidmaatschap
(19011909; en £191Stot?! nooit ook
maar één glimlach op de gezichten van
zijn hoorders heelt weten te tooveren, moesit
natuurlijk met zijn eigen wapenen den
heei Colijn te lijf gaan. En zoo kregen
wij te hooien, dat de heer Colijn wel
degelijk in eersten termijn aanleiding had
gegeven voor het vermoeden, dat hij ge
komen was m het schuitje van hen, die,
anders dan de Rechterzijde, meenen dat
<te defensie-uitgaven in de eerste plaats
bezien moeten worden uit het oogpunt
van de veiligheid van ons grondgebied.
Maar. zoo reide hij met een zucht van
verademing, de hoeren Troelstra en Mar
ehant zijn teleurgesteld.
Het is natuurlijk tijdverlies den heer
Schokking er op te wijzen, dat de legcr-
wet van Dijk ons absoluut niet veilig
maakt: dat deze eerst in liet zicht zou
komen, als wij nnlliarden voor onze defen
sie-uitgaven besteedden, en dat wij diui
nog niet gerust zouden kunnen zijn. De
kleine volken kunnen niet meer mee in
deu wedloop van bewapening.
De lieer Wijnkoop nam zijn revanche
voor de korte, wij zouden haast zeggen,
botte afwijzing door de S. D. A P. van
zijn aanbod om met deze een eenheids
front tegen het Kapitalisme te vormen. Ze
ker, hij moest toen hij die offerte deed,
oude veoten vergeten, maai- dat heeft hij
voor de arbeiders over. Maar het blijkt
nu al weer, dat de heer Troelstra veel
banger is voor de Communisten dan voor
de bourgeoisie, want nu hij spijt als ha
ren o p zijn hoofd heeft, dat hij in 1913
het aanbod afsloeg om met dr. Bos een
ministerie te vonnea, koestert hij de
hoop zulks met de hulp der Katholieken
te bereiken. En dat in een tijd dat wij in]
geheel de wereld staan voor een aanslag
op de werkende en werklooze arbeiders.
De lieer Boom interrumpeerde hier niet
onaardig: Wat denkt Lerun over het sa
mengaan met de Mensjewxki? maar de beer
Wijnkoop maakte zich daarvan af met de
flauwiteit, dat het zoo merkwaardig is,
dat de oude liberalen mr. Troelstra altijd
in bescherming nemen. Van de moties van
den heer Troelstra, moest hij niets heb
ben, die waren hem veel te slap; hij kwam
dus met eigen meer gepeperde moties, maar
daar ze door niemand gesteund werden,
konden ze zelfs niet in behandeling ko
men.
De heer Fieskens bezwoer de Regeering
toch iets voor de bedreigde industrie te
doen, door proteoiie-maatregelen, en noem
de ons zelfs de Chineezen van Europa,
omdat wj zulks nog niet hadden gedaan,
maar de heer van Gijn. bracht hem m
een welgeslaagd betoog onder het oog, dat
wij het juist aan deze chinoiserie danken,
dat ten onzent de werkloosheid minder is
dan eldeirs.
D®. Kersten vond. liet noodig, zich niet
latende begoochelen door mr. Rutgers' lief
lijke woorden den a,nti-Tev'. in tweeden
termijn nog eens wat sterker op hun be-
gjuselverzaking te wijzen, dan hij in eer.
sten aanleg gedaan had.
Eindelijk memoreeren wij een rede van
het nieuwgékozen lid, de Chiistelijk-llisfco
rischo heer Rutgers van Rozenburg, 'die
de anti-these met de oude vrijiwei versleten
Kuyperiaanscihe argumenten verdedigde.
Deze maidenspeech was verre van geluk
kig, en heeft ons verwonderd, waar het
tot nog toe juist de Christetijk-Hisborischen
altijd waren, die het scherp vooropstellen
van de anti-these hebben veroordeeld- Hij
ging lijnrecht in tegen het standpunt, dat
de heer de Sawomin Liahman in deze altijd
innam. "Wij zullen het er maar Voor hou
den, dat de Christelxjk-Ristorisehen het
thans nooldig vinden het goed reciht van
de anti-these steeds met groeten nadruk
te bepleiten, naarmate zij in eigen gelede
ren op telkens meer tegenstaand tegen het
verbond met de Roomschen stuiten.
Het antwoord van de Regeering kwam
In tweeden termijn van den heer De Geer,
daar de heer Ruys de Beerenbron.dk door
treurige familie-omstandigheden (noogst
zorgwekkende gezondheidstoestand van
zijn ouders; in Maastricht verbïijï moet
houden. Daardoor was het Regeeringsant-
woord iets minder belangwekkend dan het
anders geweest zon zijn, waarbij dan nog
kwam, dat de heer De Geer Mijik gaf
in zijn eerste rede vrijwel zijn stof le
hebben uitgeput
De motie.van Rappaiid tot herstel van
toet Ministerie vtan Landbouw is met 49
tegen 33 stemmen, Redhfe tegen Links
verworpen, en de stemming gaf blijk, dat
voor toet oogenblik althans, d'e Coalitie
Raar kracht in eenstemmigheid zoekt. De
vele landbouwspfeciiatiteiton aan de Rech
terzijde jStemden toch als één man met de
Regeering mee, nadat sommigen van hen
de overbrenging van Landbouw naar Bin-
nenlandscibe 'Zaken zelfs hadden verde
digd. - 1 r
Ook de moties van den heer Troelstra
werden-verworpendie, welke zich tegen
de pensioenkorting dér ambtenaren richtte,
kreeg alleen de stemmen van de S. D-
A. P. en die van do vrijzinnig-democraten.
De stem voor van do laatsfou is ons on
begrijpelijk. Zij bobben hij de interpdllla
tie ovoi het spool wegpex soiled door den
hoor van I! raam hoek gehouden, uangedi on
geil op gelijke behandeling van het spoor-
wogpeisonoel met de Rijksambtenaren, en
dut vpoonvegpei saneel heeft, thans do SM"
poieent pensioonskortihg aanvaard. Maar
ook de houding van de S. D. A. P. is
niet zonder bedenking, want die motie
is in strijd mot Mr. Troelstra's vei klaring,
dat in de tegenwoordige economische om
standigheden do daling van het levenspeil
der ambtenaren niet zon kunnen uitblijven.
Do tweede motie, om de hei-classificatie
der ambtenaren aan de goedkeuring van
de Tweede Kamer le onderwerpen, werd
met Rechts tegen Links verworpen, be
halve dan dat de heer van Gijn en Mej.
van Dorp zich hij Rechts voegden. Meer
en meer blijkt liet, dat de heer van Gijn
zich vergist heeft, toen hij een candida-
tuur van den Vrijheidshond aanvaardde
hij had ook een plaats op de lijst van
Mr. S. van Houten moeten ambieeren.
Aan don heer Colijn, die niet aanwezig
was. gat Minister de Geer de verzeke
ring, dat de Regeering hij Hoofdstuk VITI
op zijn nadere verklaring" zou terug
komen
llij nam a rijwel een loopje met den heer
Ctolyn, door op te anerken, dat het eerst
scheen of deze eene nieuwe dein' voor be
zuiniging zou openen, jn'nar dat dut tot hit
tere teleurstelling had geleid, daar het nu
slechts ging pini eenige tonnen bezuini
ging op het vestingstel&el, waarop de Re
geering reeds krachtig aan het bezuinigen
is. Verder verheelde hij zijne verbazing
niet, dut de heer Gohfn, die zich m het
firaancieele gedeelte van zijne rede als een
aartsbezmniger had doen kennen, 64 pn.il-
lioen te weinig vond voor Oorlog, terwijl
dut in 1913 slechts 33 fixilriioen was
Do Algcinieene Beschouwingen over dio
Sfaiatsbegiiootirig zijn afgoioopen. ltesumiee-
rende kunnen wij niet zeggen, dat ze de
Regeering hebben Versterkt, paiar toch ook
niet, dat ze de Regeering hebben ver
zwakt. Dat ligt heim aan do eigenaardige
positie van het kabinet, dat zijn bestaans
recht hierin vindt, dpi het pp dit oogen
blik het eenig mogelijke is.
De poging Van den heer .Colijn orn de lei
dende jm|an in de Oealitie te worden is dooit
verkeerd nxanoeuvreeren, voor ons ook het
gevolg van overschatting van positie, jms-
lukt.
Nolcns heeft de tengels weer in handen
Mjaar daar 'Gjolijn er den nxan met naar is,
C(m zich bij den eersten verloren sljag ge
wonnen te geven, zullen wij nog vreemde
dingen kunnen beleven, en blijft hij Voor
ons het element, dat het op buigen of
bersten v|an het verhond zai toeleggen. Het
gaat thans pi ra. de vraag, \Vie in de Coalitie
den toon zulten pangeven, de 27 Protestan
ten 06 de 32 Kjathiolieken.
(Wordt vervolgd).
fiksmengsi
- De tyrannie der Loudt-nsche politie..
De veroordeeling van Sir Almeric Fitz-
roy omdat hij een vroxxw lastig gevallen
zou hebben, door rechter Mead. is een
uitvloeisel van een der grootste Wantoe
standen hij de rechterlijke macht, schrijft
„The New Statesman", n.l. van het systeem,
dat rechters hun functie kunnen 'blijven
bekleedcn, ook als zij een leeftijd bereikt
hebben „waarop de geestelijke vermogens
van normale menschen beginnen te ver
zwakken."
Het is goed, dat op dit verkeerde systeem
gewezen wonlt, maar in vergelijking bij
de rol, die de politie ixx deze eix in tal-
looze analoge gevallen heeft gespeeld, is
zij van ondergeschikt belang.
Het is hoogst noodzakelijk, dat de
methoden en de moraal van de Londen-
sche politie eens getoetst worden. Moge
deze in de meeste opzichten de beste poli
tie ter wereld zijn, zeker is zij op bepaalde
punten, vooral sedert den oorlog, zeer gede
moraliseerd. Het is natuurlijk heel moei
lijk om positieve bewijzen aan te voe
ren, want het betreft feiten, waarvoor noch
een man of vrouw gaarne in het openhaar
uit zal komen.
Het betreft de omkoopbaarheid der
politie ïs een polïtie-agent met succes
door iemand omgekocht, dan zal de betrok
kene zwijgen; lukte het niet en wordt
de gearresteerde veroordeeld, dan zal deze
liever ook niet spreken.
Het belangrijkste nu, van het Fitzroy-
proces is, dat het een kijk geeft in som
mige politiepraktijken. Uit het verhoor van
de lastiggevallen mevrouw Turner is ge
bleken. dat zij ©én vrouw van slechte
reputatie was, die al sinds maanden een
bepaald deel van het Hydepark bezocht
De politie-agenten. beweerden wed haar niet
te kennen hoewel zij daar maanden lang
surveilleerden. Maar hoe dan te verkla
ren, dat de agenten, toen zij naar de
bank toegingen, waarop Sir Almeric met
Mrs. Turner zat, tegen hen zeide: „Stand
up, both of you". Wie spreekt een „vir
tuous" en „annoyed" vrouw aldus aan,
vraagt de „New Statesman". De politie
kende Raar wel degelijk. En hier komen
wij op het cardinal© punt: de betrekkin
gen tusschen politie en dergelijke vrouwen.
Ieder werker op sociaal gebied in Londen
'weet, dat die bestaan, 'tJuiste woord dat
hiervoor past, is „to blackmail". Te zeg
gen, dat de politie de verdiensten van...
deze vrouwen deelt, lijkt misschien bru
taal, maar toch is het zoo. De politie
speculeert op de vrees der menschen om
hun reputatie te verliezen.
Het aantal geestelijken en andere per
sonen voor wie reputatie alles is
dat zij in de laatste paar jaren in Hyde
Dark bekeurd heeft, is buitengewoon groot
Op weg naar het politiebureau wordt onge
veer dit aïxn den gearresteerde gevraagd
„Het zou u Wel wat Waard zijn, man
heer, om hier uit te komen?" Vijf shil
lings is meestal voldoende om hét twee
tal want meestal zijn het-er twee
zijn weg te laten gaan. Maar gaat de
gearresteerde op dit: voorstel "niet in, dan
wordt hij' op aanklacht der agenten ver
volgd. i I I 1 J.
Is de hekliagde rijk genoeg, zooals Sir
Almeric Fitzroy, om bekwame advocaten
1e raadplegen," particuliere detectives op
te dragen om de antecedenten der vrouw
na te gaan, dan is er kans, dat de waar
heid aan het licht komt dit proces
kostte Sir Almeric 1000 p. st, waarvan
hij slechts oen luttel heil rag terug krijgt
en. beklaagde wordt vrijgesproken ,zooals
hier in appèl geschiedde maar anders
volgt meestal een veroordeeling
Ttal is hoog noodig, schrijft het blad,
dal hier door den hoofdcommissaris van
politie ingegrepen wordt. Iletzij dat de
disciplinaire maatregelen in het politiekorps
stronger worden gemaakt, hetzij dat het
park legen donker wordt gesloten Maar,
xntlien do politie met ingrijpt, zal het
publiek hot zeker zelf doen, opdat het
niet voor een „decent, law abiding citi
zen" gevaarlijk blijft om 's avonds door
het Ilyde Park te cm pen,
Ektteroogen bij homderi
In „De Klexnveeteelt" No 150 is oen
verhandeling opgenomen over een hoender-
ziekte, waarmede tegenwoordig houder®
veel last hebben en die owder de and era
pootziekten verbazend veel voorkomtek-
stercogen Onder een-jarige dieren treft
men aan met verdikkingen onder de voet
zooien, bij enkelen zelfs zoo, dat de ver
dikkingen boven en tusschen de leeneri
deorpuisten en geheel zacht aanvoelen.
Midden einden' de verdikking, .die soms
hard, ook sonxs zachter is, bevindt zich
een korstje op een wondje. De schrijver
heeft hij de Rijksseruminrichtiixg te Rot
terdam een onderzoek aangevraagd, omdat
hij met diphteriiis dacht te doen te heb
ben. Maar hij onderzoek bleek dit niet het
geval te zijn. De juiste oorzaak dier ziekte
kon nog niet 'worden vastgesteld, omdat de
woud' door korstjes aan verschillende in
vloeden van de buitenlucht was blootge
steld.
Het blad vraagt nu, voor verder onder
zoek, kippenpooten mot bovenbedoelde ver
dikkingen, zonder korstjes of wondjes op
te zenden
Uit een Engelsch phiimvoewerk haalt
het blad' nog aan, dat een eksteroog in
sommige gevallen oen verzwering onder
den.poot tengevolge heeft. Bij zware hoen
derrassen kan het in enkele gevallen ver
oorzaakt worden door slechte zitstokken
of wel door hot dagelijks van te hoogo zit
stokken op bardten bodem springen, of door
lxet loepen op steenen vloeren. De ziekte
bepaalt zich in hoofdzaak tot de yijfteenigo
hoenderrassen, zooals Dorkings 'en Hon-
dïnxs e.n is dus bepaald een toeken van
zwakte, dat in verbinding staat met de
zen rijf den teen.
(Van onzen Parijschen Correspondent.)
(Nadruk verhollen.)
Parijs, 12 Nov. 1922.
Ter gelegenheid van den wapenstilstand
dag heeft een eenvoudige poilu ons verteld
hoe de historische gebeurtenissen van den
Hen November 1918 zich hebben toe
gedragen.
Hij 'heet Maitre. Thans teruggekeerd in
het burgerlijk teven, is hij handelsreiziger.
Doch op dien gedenkwaardigou dag was
hij niaréchal des Jogis (wachtmeester) en
beze-ttte den post van agent de liaison hij
liet 19e bataljon jagers.
Een rijzige, slanke verschijning ,met een
trouwhartig, rondborstig gelaat, en een lan
gen, echt Gallischen knevel, hangend om
de ti o eken van den mond.
Hij vertelde
Den ochtend van den 7en was er gioote
beweging rond het hoofdkwartier van on
zen commandant Ducèmez Hij had bericht
ontvangen ,dat wij de komst konden ver
wachten, te Bnironfosse, langs den weg
van .La Chapelle, van automobielen met
de Du'itsche parlementairen.
Ik werd 'er op uitgezonden, om het te
melden aan den kapitein Lhuillier, sjiek
type, een bijna haardeloozen jongen man
van 25 jaar,
Intusschen waren de Duitschere nog veel
minder kalm dan wij. Ge weet, dat ex-
in dien tijd geen loopgraven meer be
stonden, van uur tot uur wonnen wij ter
rein, en de eenige hindernissen welke wij
ontmoetten, waren de door den vijand
achtergelaten mijnen-trecliters en, hier en
daar, een goed opgesteld machniegoweex-.
Plotseling, in den loop van den ochtend,
zien we een groep Duïtsche officieren die
ons toeschreeuwen: „De wapenstilstand is
geteekend. (Wij verroeren geen vin, als
jelui niet naderbij komt." Andere groepen
probeeren zich met ons te verbroederen
Bedaard nemen wij het heel© zaakje ge
vangen en ik stoel naar den commandant
Ducornez, om toem er Vain op de hoogte
te brengen. Maar nog altijd geen parle
mentairen Vanaf 1 nur 's middags heeft
men order gekregen niet meer te schie
ten. Overal zwijgt thans alles. Het is span
nend. Dan, om 3 uur, ter hoogte vato
de cole 231, verschijnen twee Duitsche
ruiters, de een met een witte vlag.
Luitenant Von Jacobi, schreeuwt de
andex-, in vloeiend Fransch. De generaal
X. (de naam is me ontschoten) zendt mJij
van Róc'quigny om n mfclde te deel en,
dat de Düitsche wapeixstilstanidsmiissie zich
onx 4 uur zal aanmelden langs dien weg
van Haudroy. i
Dte luitenant .springt van zijn paahd en
begint met ons allen te praten. Hij' is op-
gewénden 'druk. Hij ladht, hij" is in zijn
schik. Zijn yroolijkhöild doet ons \vtetetelid
staan.
Ik hen rzoo gauw ik kon oioimmanidatot Dux
corneiz gaan waarsclhuWten, die,vergezeld
van zijn Jdeinen staf en Van den comman
dant Dte Bourbon-BbsSet, Van 't ïegcr, zich
per auto naar 't k'rijgspimt der cot'e 232
toegeteft, niet (ver Van 't b'osch ''„Nul s'y
frot.te", waar wij nu wachten, gtedtijdig
en nieuwsgierig; -
Langs den Weg strootoiten onafgebroken
burgers toe van uit dte Dmiitscho linies. Zij
profilxïcHori van 't oagcnbhk om te eerder
over to h vu {(te n naar hun lanidgenaoten. Ve.
ton hunner weenon, anderen heffen de a.-
men ten hemel. Weer andoren besbhKyl
ven ons, nut oen vloed van woorden, de
wanorde in het Duilseho legér.
-- Dte Bodies z-'ijn als gek, zoggen zi).
Ze willen ons omhelzen.
Om 4 uur, niets'. Om 5 nur niets Om
li uur, nog altijd niets. De duisternis valt
Hot regent Dte weg, v'ol kuilen en gaten,
is bijna onbegaanbaar "Eon mddderbatd aan
heide kanten. i
De commandant Ducornez en Dte Bour
bon Busset, het wachten moe, koCTen te
rug naar La Ga [ielIe Slechts de kapitein
Lhuillier, ik en een handvol poïlns Mij-
ven De opmerkingen gaan hun vrijen loop
„Zo haasten zich niet!" Die commandant
-heeft er genoeg vain!""5
Dte duisternis is nu volkomen. Alles is'
donker en liet begint hoe langer hoe har
dter to regenen...
Opeens, om half zeven precies, zien we
aa<r ©en lichtschijnsel in dte verte, en te
gelijk hoer ik getoeter. Het doet deuken
aan dte bazuin van een mailoondx Juist op
datzelfde oogenblik haalt een mitrailleuse
het in zijn hoofd te schieten. Een trompet
blaast het signaal: „Staakt vuren!" De
mitrailleuse stoort er zich niet aan en
gaat d'oor. Die trompet klinkt nog eens
Eindelijk houdt het vuren op. We hooien
«te bazuin der DuitsoheTs dichterbij.
En plotseling werpen drie geweldige
zoeklichten hun verblindend, schijnsel op
ons te midden van de algeheele duisternis.
Wü staan paf. Daar waren wij niet op he
dacht geweest. Wij, wij moesten cms lie
helpen met een armzalige eloctrisclie zakj
lantaren
Totzoover de indnikken van onzen,
wachtmeester. Dte rest is nu successievelijk
ook opgebouwd' uit de verhalen der oog
getuigen.
Omstreeks half elf dienzelfden avond
kwam de missie te Tergnicr aan, waar
generaal Debeney aan de iieereu een he
scheiden avondmaal deed voorzetten. Ver
volgens, om kwart voor twaalf, namen zij
plaats in don trein, die in het station
hun wachtte. Van het station stond alleen
nog maar oen brok muur overeind, maar
juist op dat brok las men in groote zwarte
letters den naam Tergnier. Die naam. in
een kromming van den weg verlicht, dooi
de lantaarns van do voorste axxto, zoi
aan Erzberger, waar hij zich bevond.
Toen ze uit de auto's stapten, zaten de
gedelegeerden tot de ooren onder het, slijk.
De amusantste was Wanselow, de marine
officier. Hij had zijn petje zoo dwaas op
zijn Hoofd staan en hij zag zoo wit, dat
hij deed denken aan een clown. De Fran-
sdien, met hun „esprit d'apropos", noem
den hem direct: „Medrano". Vermakelijk
was ook dat hij overal, drie, viermaal per
dag, het kleine ordenans-dolkje vergat, dat
hij in zijn gordel droeg. Hij had beter
gedaan het in Berlijn te laten.
Von IJelklo'rff, de estafette offficier, was
nog beslijkter dan de andere'n. Velen der
toeschouwers hielden hem voor den kroon
prins, zoozeer geleek hij oji dezen.
In deu trein gingen zij onmiddellijk naai'
bed: .en sliepen ai spoedig in Die trein
stond onder de bevelen van den comman
dant Sehutz. Hij bevatte, behalve Je Duit-
sfjheiTs ten enkele menschen van hun per
sonêel, 5 gendarmes, 2' inspecteurs van den
veiligheidsdienst en eenige soldaten vooii
coiTveo. Zelfs de machinist van den trein
wist niet waarheen-de reis ging.
Om half vijf liet men eouimnndant Schutz,
namens den maarschalk Fooh weten, dat
dte DuitscheiS moesten gewekt-warden, en
dïit men hun moest zeggen, dal de maar
schalk hen om 5 uur zou ontvangen. Al
leen generaal Wintórfeld' pruttelde en
merkte op, dat het werkelijk een beetje te
vroeg dag was.
Op dat oogenblik deed zich een vrij;
grappig incident voorAlles was zooi
haastig in otrdo gebracht, dat men geheel'
vörgeten had' water in het reservoir te
doem. Dus scheelde het weiinig of de pleni-
potontairea hadden zich niet kunnen was-
schen. Dte commandant van den trein had
toen het gelukkige idéé om alle mineraal
water, spuitwater, sod'awater en alles wat
maar op water geleek te laten aanrukken
'uit hot restauratierijtuig en ontkurken. De
flcsschen welden allemaal leeggegoten in
het reservoir en in dit kostbare mengsel
hebben dte heteren hun toilet gemaakt. Heb
ben ze het wel ooit geweten?
Db ontvangst had! plaats onmiddellijk naJ
dat de trein op het open terrein was aan
gekomen. Toen die gedelegeerden, pm kwart
voor zeven, maarschalk Foch verlieten, zig
men Von Helld'orff schreien. Hoewel hij'
dadelijk naar Berlijn moest vertrekken, kon!
»hij niet eten van emotie. De anderen 'wa
ren minder aangedaan en deden de ontbijt-
tafel alle eer aan. Men kon hun nauwelijks
genoeg boter en brood geven. t<
Hun verblijf op het historisch plekje,
waar, ter herinneiing aan deze grootsche
gebeurtenissengisteren een eenvoudig mo
nument is onthuld, ydrliep zonder inciden
ten. Alle menschen om hen heen verston-'
den Duitsch, doch de Puitschera zeiden,
bijna nooit iéts wat betrekking had op hun)
zending.
In tegenstelling met hetgeen hij beweert
in zijin Gedenkschriften, vex-zoclxt Erzlxer-
geT nooit om de Mis te mogen bijwonen.
De laatste ontmoeting, die der ondertec-
kemng, was vastgesteld op den Hen No
vember 's ochtends half vijf. Enkele mi
nuten vooT vijven gingen zij het compar
timent binnen en om kwart over vijf kwa
men zij er weer -uit. De wapenstilstand wasi
geleekend', volgens het bekende proloco].
Onmiddellijk daaTna dejeuneerden de gede
legeerden. Hun trein vertrok 10 urnx 45.
Om 4 uur 45 aanvaarden* zij, te Tergnier,
in vijf Duitsch© automobielen, die terug
reis naar Dtaiischlandl Een hunner chauf
feurs was een wasch-cchf Parijzen aar
hij was jarenlang verbonden geweest aan
"en garage van Clichy. Slechts '20 of 30
geniesoldaten waren van het vertiek go-
