Schiedamsche Courant.
tweede blad
Brieven uit Kaapstad.
De kunstenaar.
Kerk en School.
Gemengd Nieuws.
Vrijdag 6 April 1923, No. 17246
Kaapstad, 9 Maart '29.
Dit zal wil brief over kootjes ou kalfjes
worden. Om te beginnen mts over de Rose-
bunksehe '(lat is dan eigenlijk de Kaapslad-
sehe) 1 and bouw tentoons telling. Ik schreef
er 'over hv mijn laats ten brief, als een
jaarlijkse lie gebeurtenis, meestal zich zelf
gelijk, maar groeiende. Het gaat er mee als
met het blociien der vruchtboennen,. waar
men in den winterdag met warmte over
spreken kan, terwijl het toch zoo lieei
iets anders is om tusschen de bloemen,
to loopen. Ce vergelijking gaat niet ver
der, 'dan dat er in beide gevallen ver
schil ïs tusschen verwachting en werke
lijkheid. Op zoo'n tentoonstelling, nergens
het tcere van een boomgaard in -bloe-
sêmj streel end voor het oog zijn alleen
de Vruchten, de honderd en een soorten van
druiven, do appelen, peren, vooral de per
zaken,, geschikt om een vorstenlcufel te
sieren, of een sprookjes tuin te s toffee ren
Hoe roezig, hoe stoffig, hoe zakelijk
al het andere ook moge wezen, hier en
daar ïs er nog wel een plaatsje voor
het confessioneel mooie.
Allereerst in de paa talenwereld©ear mooi
volbloed paard, en een goed ruiter en een
flinke sprong. Ook daar dus nog het
mooie. 'Maar nu verder: de schapen, die
volfabiikanten geworden zijn, de varkens
spekfabrieken op rolletjes er is zelfs
veel leolijks bij. En toch Zelfs, de rij van
Frieslandsche, Ay res hire, Jersey en an
dero koeden en stieren, hoe grooter ze zijn;
hoe onmogelijker bijna. Alleen een eigen
aardig gevoel van trots m de rasdieren
geeft aan het geheel een apart» stempel
anders lijkt het bijna het materialisme ten
top gevoeixl. En tochf Het is zoo duidë
lijk de victorie van verstand en wil en
•volharding. Zulke beesten hier te hebben
ia dit land van watermoeilijkhieden en dus
van 'voedi n gsbezw a renDat i& de geest,
die op R-osebank alles adelt, de ozoon
ia de atmosfeer, de trots van komitee en
tmtoonstellers en bezoekersdit is bereikt
door de besten onder ons wie volgt
Arbeid adelt.
In de week voor Rosebank had delloli.
kolonie in Kaapstad tweemaal te vergade
ren. Het had voller kunnen zijn op de
jaarvergadering van het Alg. Ned. Ver
bond op Vrijdagavond, de eenige zakelijk©
vergadering van de leden in het jaar.
Maar er zijn ook wel jaarvergaderingen
geweest, waar het leeger was en de s em
ming 'maakte voel goed. In bet afgeloopen
jaar 'was heel wat gebeurd en het jaar
'22 zal wel altijd m A. N. V.-kringen het
jaar zijn, „waarin prof. Casimir naar Zuid
Afrika kwam". Nu de reis tot bei; ver
leden behoort, is het een zonnige herinne
ring. Indien een Kaïpenaar een Transvaler
ontmoet en beiden hebben Casimir ge
hoord, dan zetten ze onmiddellijk het duet
in, waarvoor nog geen vaste woorden zijn
geschreven, maar dat oreral in zuivere
klanken en warm .voorgeel ragen 's professors
roem verkondigt. Op de A. N. V.-verga
dering herdacht men het vorig jaar en
maakte plannen voor het komende. Op 1
Mei zal het verbond ook hier het 2ü-jarig
bestaan Weren, opdat meer menschen zich
doel en werken van het A. N. V. bewust
mogen worden. Erenzoo zal het jubileum
van HL M. in Sept. al wat Nederlander is,
weer inniger tezamen brenge'n.
Efes Zaterdags na de A. N. V.-vergade-
riag werd in de groote zaal van het Spoor-
wegjnstltuut de rolprent het Koninkrijk der
Nederlanden vertoond. Het was een groot
succes, 's Middags iwus do zaal goed ge
vuld, 'voor een groot deel met kinderen.
Joch waren er ook wel volwassenen, voor
wie de middagvoorstelling geschikter was.
Consul Groenman sprak enkele woorden
tot de jeugd in het Hollaaidsch en kort
vertalend in het Engels-ch, voegde hij er
een 'woord van welkom bij aan het jonge
zoontje 'van Prins en Prinses A_rthur van
Ccmnaught, gouverneur-generaal van de
Unie van Zuid-Afrika, de jonge graaf van
Mc. Ruff, een alleraardigst ventje, wei
geschikt om die harten van BrLsche onder
danen stormenderhand te veroveren.
Mam- terug naar de rolprent Het wa
ren prachtige foto's, knap in elkaar ge
zet, met zooveel afwissciing, dat zelfs
kinderen van 8 jaar meer dan 2 uur lang
bleven toekijken, zonder af te dwalen of
onrustig te worden.
's Avonds was de zaal stampvol en kon
men kt de donkere- zaal gevoelen, dat bet
nu de ia Nedeilatid geborenen' waren, die
hef .vaderhand terug zagen. Soms ging er
wts, als een zucht van bewondering op,
-- soms ging er iets als verlangen door de
zaal. .Vlugger dan de kinderen, herkenden
de oudjes Hare Majesteit bij de opening
a van de 'Staten-Generaai. Verbazing kwam
r tot uiting toen de vruc-htencultuur onder
h^glag in het "Westland vertoond werd en
-, zooveel andere wonderen van nijverheid
- «i ernstig 'werk.
L s Maar ,wat was het, dat door de zaal
e&Stel!» toen de schaatsen onder gebomlen
J*werden? Het klonk, alsof iedereen ging
djverzitteii en alsof iedereen, die er zelf
,j'#weest was, tot 'de In Zuid-Afrika ge-
sjc'J^tenen zed: hu moot je zien.
to-jtoEn -misschien vergalen, zij, die vroeger
.maar mee gekrabbeld hebben, dat zij' ook
bi Holland maar konden toekijken, als er
land" dat ii de grond, waar un/.o wieg
eens stond, de grond met zijn velleden,
heden en toekomst.
Hoe diikwijU denkL het lieden, gij lezer,
die nu in Holland zajt, aan de hand, d'e
ons aan u, u aan ons bindt?
li. L.
N e d. H e r v. K o i k.
Beroepen te Nieuw-Weerdmge (toez.)
ds. G. Grootjans te de Meern; te Arnemui.
den ds, G. Lans, zendings-diroetor te Zeist
Bedankt voor het beroep naar Relfs-
haven ds. A. K. Straatsma te Meppei; te
Musselkanaat (toez ds. J. P. A le Roy
te Almelo.
Geref, Kerken.
Beroepen to iBjoerakker (Gr.) ds. ,1.
Hettinga, cand. te Apeldoorn; te Spijk ds
J. Vissehoi te Hijlaard.
Bedankt voor het beoep naar Lioes-
sen-, ds. P, Jukkenekko J.Rzn. te Epe
Cand. G. van der Woude te Snoek, die
liet beroep naar Gorredijk aangenomen
heelt, heeft bedankt voor de bei'oepen
naai, Baarland, iBprger, Hazerswoude, Hein
kenszand, Nederhorst-am-Rerg, Nijpnmvlum
OoMkapelle, Oosterend op Texel, Oosterz.ee,
Vinnen en Wons.
C h r. G e r e"f. Kerk.
Bedankt voor" het beroep in De Kriin
ds \Y, Vos te Drachten.
Een geslaagde Aprilmop,
Het ernstige drankbestrijdersblad „Da
Blauwe Vaan" heeft zidh dezen keer aan
een Aprilmop bezondigd. In het eerste ar
tikel in het nummer van de vorige week,
werd een zeer belangrijke vergadering aan
gekondigd op Zondagmiddag 2 uur in da
groote zaal van „Tivoh" te Utrecht Do
hoofdbestuursleden v. d Meuten en De
Vries, die op het oogenblik in Amerika
vertoeven, zouden er langs draadloo=-telc*
fonischen weg vanuit New.York voodoo-,
pig verslag van hun bevindingen doen.
Er was gezorgd voor een ontvangstation
voor draadlooze telefonie m de zaal en
voor de meest moderne instrumenten, die
het, geluid dermate zouden versterken, dat
het gesprokene in do geboete zaal duide
lijk verstaanbaar zou zijn. De aantrekkelijk
heid van deze eigenaardige vergadering
zou nog aanmerkelijk verhoogd worden
door* het fert, dat Willem Mengelberg, drc
thans ook in Amerika vertoeft, met het
Plulharmonisch Orkest, te New.Vork, zijjr
medewerking zou verleenen, natuurlijk
eveneens per draadlooze.
Aanbevolen werd, vroegtijdig te komen,
aangezien na aftrek van de voor do Ka
merleden gereserveerde plaatsrn er slechts
1893 overbleven.
Der redactie bereikte het gerucht, dat
de lieer Simon Maas op onverklaarbare
wijze achter de plannen was gekomen en
zou willen trachten de vergadering te doen
mislukken door m.ddel sum vliegtuigen, die
Je electrische golven, waardoor de woor
den van de sprekers en de muziek van
Mengelberg zouden worden overgebracht,
in de war zouden sturen. Van de zijde van
het hoofdbestuur zon echter het mogelijke
gedaan woiden om deze dwarsvliegerij on
mogelijk ie maken.
Naar de Drachtster Cour. hooft, zijn
heel veel lezers erin geloopen. Een drom
menscben stond Zondagmiddag voo-r „Ti-
voli", o a een der wethouders van Utrecht
met zijn cchtgenoole, benevens andere
autoriteiten. Tal van menschen waren van
buiten gekomen. „Het Volk" vestigde Za
terdagavond in vollen ernst do aandacht
op deze vergadering.
De redacteur, die deze mo_p in elkaar
heeft gezet, lacht zich een kikkertje.
De Leidiche burgemeester ie dupe van
een Aprdmop
Bij de maskaradefeeslen werden vroe
ger de gevels der huizen in den trant van,
den tijd, waarin de voorstelling speelde,
met beschilderde doeken bespannen, zoo-
dat het geheel meer cachet gaf aan de
maska raden.
Nu is kort geleden door den Leidschen
Raad besloten tot den bouw van een poli-
Lie.bureau aan de Zonneveldstraat. In het
„Leidsch Dagblad" van jj. Zaterdag kon
men nu een bericht lezen, dat voor do
Paaschdagen een doek, als boven bedoeld,
aan de huizen in die straat zou worden
gespannen, zoodat ieder zien kon, hoe de
politie over eenigen tijd gehuisvest zou, woin
den. „Het Volk" verneemt nu, dat, tegelijk
met vele anderen, ook Leiden's burgemees
ter. tot de nieuwsgierigen behoorde en jhr.
de Gijselaar aldus hel slachtoffer werd van
een Aprilgrap.
|;-gover het ijs gevlogen en gewafsit werd.
iyW het was heerlijk om hier in Kaa,p-
te kijken en te denken, dat men
1<J;* wel weer zou- kennen als het ijs
göj^er Soaar 'was, f
-6"dl ^'oin'ge oogenblikken, dgt.de zaal
j|Q|^rfthifc was> kon men opmerken, dat velen
."-•SïAaafc deze rolprent waren .komen, zien,
overigens geen voeling met mtedie-land-
ggtoÓSfien. hebbten. "Ij'
het .vaderland trekt Maar j.het vader-
Ontevredenheid onder de visschers.
Reeds gerulmen tijd bestaat ook te Sche
veningen,, onder de .visschers die op de
trawlvisscherij dienst doen. groote ontevre
denheid over de .wijze, waarop het loon
wordt berekend, Toen .togen -Pas e hen de
visschers binnen, kwamen,, verklaarden we
len, op de,ze wijze niet m,eer jta gullen, uit
varen. Naar aanleiding hiervan werd
's nachts met de klink door ScheVenïngan
gegaan, waarbij we,rd aangekondigd, dat de
Chr. ZeeJiedenhond eten, vergadering had
uitgesehjeyen tef 'bespreking van de Re-
langen. 'Zoo is geen, .schip vertrokken, i
Op de vergadering voeida de Voorzitter,
de he,er K. .Vink het Woord ;en wees er op,
dat de controle over de „onkosten,", uitge
oefend door de -commissie-Bot temarme,
bestaande uit één reeder en, twee (onüoy-
kuadigen, niè.t Wordt .vertrouwd. .Er behoort
in die commissie, ook <een afgevaardigde
der werknemers zitting te hebben. Voorts
wordt de 10 pCt. .„molest verzekering",
thans onder den, naam van „algemeene on|-
kosten" nog steeds van. de bruto-hleisom-
ming afgetrokken. 'Deze 10 'pGt. wordt (dus
als zuivere winst voor den reeder be
schouwd. i
De inkomens, vooral voor hen, die jeien j
"gezin hebben,'bleven beneden «Ijken maat-j
staf, die voor een steunregeling kan dienen'
Met de steunregeling, die Hum,-, m -samen
werking tu'sschen Rijk en geincntp geldt,
heeft men van Jan,iiari af per hoofd oen
weekloon genoten, van f 11 maximum. oor
verreweg de meesten is' dit bedrag nog v. el
lager Tegenover do vrije kost aan boord
staat de mlwandige uitrusting, die geheet
op eigen rekening staat. Krijgt men ate
werkloozo ondersteuning, dan bedraagt
deze f 13.50, dus meor dan men heeft als
men naar we gaat. In de gezinnen, vooral
in die niet vee! kindoren,, is groote nood.
Voor deze moet in de ears te plaats verbe
tering wcfrdoa gezocht. Men val zirh daar
toe moeten vonden, tot regeering e.n ge
meente. Spr laadde allen aan óp dc ge
wane wijze naar zee te gaan,. Ra volgende
motie stelde hij voor, 'welke, met lalgemeone
stommen Werd aangenomen.
De Fcheveningsohe- trawlv isscherij, geor
ganiscerd in don, 0. 'Z. B,. gehooid te be
spreking oven* de zeer geringe verdiensten
hij deze visscherij; spreekt als haar mee-
ning uit, dat de 10 pOt. korting voor z.g
molestvetzekering geen roden van bestaan
meer heeft; dringt aan op uitbreiding dei
commissie-Éottomanne met een deskundige
uit den kring deal visschers ter beoordoe-
ling van do onkostijn. die de reederij m
rekening brengt, en .verzoekt landelijke en
plaatselijke overheid met aandrang de re
geling voor de trawlvisscherij zoodanig te
herzie.n, dat zij, die daaraan deelnemen m
niet ongunstiger omstandigheden komen te
verkeoren, dau do werkloozo vifsschera, die
op stennverleeniing z.ij ik aa age we/ en.
BesniHifing.
Met ingang van 1 Aprd zijn uit een
bezuinigingiscoigpunt do .vlechtsnoeren van
de tenue (Ier rijksveldwachters vervallen.
Ellende en elUnddtngoi
De voorzitter van de huurcommissie te
Coevorden, dc heer G. Benes Jzn., vertelt
in de Ass. Cour. lio-e een ann maar eer
lijk man van het veinigje, flat luj nog
bezat, is geplukt. De arme kerel Ind, om
dat hem de buur w.a» opgezegd, "en
„hutje" gekocht, maar was teleurgesteld
door den man, die hem aan het groot
ste deel der koopsom zou helpen kon
die nu niet betalen on moest er uit, daar
een ander kooper was geworden.
In den uitersten noot had luj nog hulp
gezocht bij een „bank" of „bureau", dat
in een locaal blaadje geld aaiïhood „met
of zonder borg", moest f12 storten,
voor kosten (van „onderzoek en Imforma-
fae" ,deed dat maar had er nonit
iels weer yan gehoord.
Neen natuurlijk niet.
Ik heb mij, zegt de heer Benes, al dik
wijls geërgerd vaan dergelijke ellendelin
gen, diie ,hun slachtoffers zoeken onder de
armsten der armen cn ben nu bijna nijdig
op mezielf, omdat ik niet reeds eerder naar
dn pen gegrepen heb, om tegen derge
lijke „zakenmenschen" le waarschuwen.
Een cor flirt
Naar de Ned. Vereemging van Sr.oor-
en Tramv-egpeisouect mededeelt, .hoeft
personeel van de 0. G. tramlijn van Win
schoten naar Delfzijl, Ter Apel on Bel
lingwolde het voornemen om te steken,
De oorzaak fe een loonsverlaging van on
geveer 16 pet. Hot minimumloon bedraagt
thans f 15.30 per week. Er zal nog ge
tracht worden tot een vergelijk te komen
met cle directie.
Beslag gelt-gd
De havenmeester te Delfzijl hoeft be
slag gelegd op de bark „Pommeren", we
gens achterstallige havenrechten
Etn sptld mgtshkt.
Te 9 jarige C. S. te IJsselmonde had
's nachts last van kiespijn en gebruikte
een veiligheidsspeld om de kies schoon te
maken. In zijn slaap heeft haf echter de
speld ingeslikt. Direct ingeroepen genees
kundige hulp mocht niet meer haten. Onder
hevige pijnen is het ventje in het zie
kenhuis 'overleden.
Hij had eeu mooie veromsehuldiging klaar,
maar zijn vrouw het hem niet aan 't woord.
Gelaten legde hij zich tenniste, liet do
machtige u oordenvlo-cd over zich heen
gohen en sl.ep. Toen het morgenrood dooi;
het venster zichtbaar werd, rekte Jansen
zich un en vaag hoorde luj -- Je boni
een schandaal voor het huishouden'
Bezorgd kcenle Jan-en zich om en
vroeg met oprechte verwondering Ren
jo nu nog steeds bezig
Comphtnchkn.
Iemand gmg naar een weduwe toe om
haai* to troosten over het verhes van haar
man. Aan het eind van zijn rede zei hij:
Kom, wees getroost, door de gedachte
dat uw man nu veel gelukkiger is dan
toen luj nog leefde
Ds weduwe heeft hem nooit nit-ei aan
gekeken.
Hisfjrische anredoien.
Bowenil Duvi.son had in de „Roevers"
van Sehille'r de rol van Canaille Franz ge
speeld en als naar gewoonte met yoove-
waarheid, <Lit een aantal burgers hem na
de voors felling opwachtten met knuppels
om het schoelje voor al zijn boosheid eens
geducht af te ranselen.
Slechts door toeval ontkwam Dnwison
aan die curieus© huldiging van zijn latent,
welke hij, ook als hij hel pak slaag werke
lijk ontvangen had, onder zijn schoonste
lauweren had. mogen rekenen.
Na den Vrede in Frankfort reisden enkele
officieren van den Pruisischen staf door
den Elzas om militaire opmetingen te doen.
Ze kwamen in een klem stadje, waar zij een
aeer oude kerk gingen bekijken. De Maire
begeleidde hen en toonde hun onder andere
antiquiteiten ook een zilveren muis, die in
dertijd een verschrikkelijke muizenplaag
zou hebben afgewend. De officieren lachten
om het bijgeloof van den ouden heer, maar
deze merkte fijntjes opt
Als ik hel geloofde, zou ik allan
voor een zilveren Pruis gezorgd hebben
De IlaÜaansche dichter Alfieie, was gees
tig, maar ook een zonderling. Hij droeg
lang haar. Eens bukte hij zich in gezel
schap en bleef ongelukkiger wijze meu zijn
haar aan -een tafel vast zitlen. Bij 't op
rijzen wipte- de tafel even en een kostbaar
kopje tuimelde in stukken. De gastvrouw
kon zich niet inhouden. Luid vertelde ze
dat haar servies nu geen waarde meer had
Hij had net zoo goed alles kunnen bre
ken, zei 7.o. Onmiddellijk saneel Al fieri al.
les op den vloer en ging hoen met de woor
den: Stuur me de rekening, mevrouw
Een andere maal probeerde een dame in
den schouwburg, een lok ai te knippen van
zijn krullen. Hij mérkte dat en hij 'vroeg:
Hoeveel ben ik u schuldig voor haar
knippen?
Het lange bedsermoen.
Mijnheer Jansen had zich wat vdrlaaL
(Nadruk verboden
Do bleeke winterzon wierp een bundel
licht op de breedc, groene parasol, waai
onder Agoatino Aeph stond, starend naar
de vang blauw getinte beigen in de verte.
Daar, ac'Mer de wazige, nevelen, in
Tessino, behoorde hij thans, daar had hij
he-t vee, de grocno weitjes in gedreven. Nu
echter was hij koopman geworden: Ago-.-
tino Aepli, de elfjarige, uit het dal di Bleno
Hij greep uit de Inge kist ami zijn voe
ten een hand vol kastanjes, knipte met
zijn stevige vingers zijn zakmes open, snood
in de glanzende, bruine schil, legde do don
kere vruchten een voor een vol zorg op
zijn ijzeren kacheltje legde toen daarover
heen het deksel en lifaalde diep rul om
Ziezoo da,t was al weer een lieel stuk
werk van den dag achter den rug.
Met Loj.de schouders zocht hij nu een
steuntje tegen de grijze, versierde kolom
men van het kleine huisje mot den moeien
gevel, dat kantig aan de kade s'ond, nam
een wijdbeensche houding rum, flóot een
wijsje, een willekeur.g, dat hij ergens had
opgevangen en staarde naar het Vforwald-
statterm-eer.
Zijn sprekend groene parasol wierp tur
koois groene lichtfl.kker-'ngen ever het krin
kelende water, lustige, oolijke fikkeiingen,
die hieen en weer huppelden, en zilver-
glanzend oplichtten als een zwart water
hoentje door de glinstering kwam gezwem
men.
Denken, dat was eigenlijk niets voor
Agostino. Maar dat het hier mooi was,
dat ondervond hij. Alleen hij wist niet,
wat het allermooiste was. Misschien, dat
dagelijks daar staan op dezelfde plek en
dat om hem heen alles wisselde zender
zijn toedoen; dat 'savonds het water zich
donker kleurde, zooals de wijn m den
herfst en dat de schaduwen om de kolom
men en op de lange, houten brug dieper
werden en dan paars schenen als de bloe
sems van de malva's
's Nachts, op zijn slaapplaats, sloot hij
de oogen stevig toe, probeerde zich weer
voor den geest te roepen hoe precies
zijn hoekje er had uitgezien, toen het
twaalf uur >loeg \an den toren dor kcik
en hoe het geweest was in den munil-
dag, toen de vreemdeling met den grijzen
baard en de breedc schouders zoo lang
voor hem had gestaan en hem aangestaard.
Maar heelemanl precies bracht, hij het niet
meer voor elkaar, hoe liet geweest was
Ban rolde luj zich kwaad in de dekens,
zoodat zijn awaite krullekop geheel ondei
het rooi© deksel verdween, bromde geer-
gerd wat in zich zelf en verheugde z'eh
tevens opnieuw- op den morgen.
Dpn volgenden dag stond de vreemde
ling opnieuw voor hem, kocht wat, kas
tanjes bij hem en haalde op omslachtige
manier een gebreide, schilferend groene
muts uit een papier te voorschijn
„Hoe heet je?"
„Agostino Aepli."
„Duie muts is voor jou, Agostino Aepli
Die jongen werd bloedro d. Wat 'n mooue
muts. Juist de kleur van zijn parasol, dat
zelfde, schitterende groen. Op feestdagen,
dan zou hij ze dragen Hij «topte ze weg
in zijn zak.
Neen, neen, zoo heb ik het n et be
doeld, je moet de muts direct "opzetten."
De kleine haalde zijn schouders op.
„Vooruit dan maar. Wat Zondag- mooi
is-. is ook vandaag mooi
Agostino trok den gebreide,n vorm over
beide ooren, nam een laagje heeto kas
tanjes van het vuurplaat je af, legde ze
voor den verkoop klaar tusschen dc plooien
van de uitwasemende, grijze linnen zak
en zocht opnieuw- tegen den pilaar zijn
steuntje.
De vreemdeling echter zette een scli.il-
dersieizeiLfcje in elkaar, drukte uit tuben
allerlei Meuren op zijn palet; en keek den
jongen scherp aan.
Agostino werd inwendig razend over dat
malle aanstaren en zijn oogen tintten zich
donker.
Van nu af aan kwam de .vreemdeling
eiken dag, groei te heel vriendelijk en plantte
zich voor hem neer. Waarneer hot begon
te schemeren, pakte hij zijn gerei weer
op en vertrok met een kort knikje, nadat
zijn pogingen om een gesprek te beginnen
door Agostino's afwijzende houding schqr-
fcreuk hadden geleden. De kleine jongen uit
Tesino mocht dezen vreemdeling niit Ten
eerste omdat hij hem liet uitzicht benam
en dan ook, omdat er ook andere men
schen bij kwamen, die hem beloerden, knik
ten, praatten en w-eer heen gingen, zon
der iets van hem te hebben gekocht
Op zekeren avond scheen de vreemde
ling bijzonder in zijn humeur te zijn. Wijd
beens stond hij voor hem
„Agostino. kom eens bier. Herken je
dait?" i
Met een slentera'a.pje, onwillig, verliet
hst kereltje zijn rond kacheltje en schoof
terzijde van het schilders-ezeltje.
„Ah
Hij nilte een luide kreet, werd vuur
rood, knipte met de oogen van pure ver
legenheid.
„D.U h dal. i-, waamcht'g dat
h<-n ik, mij - inijii hoekje."
Ago-t.'no diekte aarzelend zijn hand
ml, maar de ireemdelinq drukte zijn arm
omlaag
.„Neen, neen, alleen maar kijken."
Eu dat deed hij. Stom st.iarde hij op
liet «tukje doek zag een heel greoie,
gioene parasol en een zwarten jongen er
ondei met een groene muts op, dio traag
tegen een gnj/e pilaar geleund stond
zag een ijzoien potkacheltje, een stukje
van het green blauwe meer iu pare1 eng'ans
en iu liter de brug de sneeuwbergen.
„Duo mio Hoe prachtig,"
Dot sloeg liet hart hem in de keel, ter-
w ijl luj er met open mond bijstond.
De vreemdeling lachte een gelukzaligen,
diepen lach
Welnu? een beetje tevreden ov-cr nuf,
mijn jongen1 ja,? je Ixnifc cok niet
weinig dol op je hoekje, watt? vindt dat
ook maar wn,t mooi." t
Agcs'ino s-lot'eide „Maar u is een too-
venaar, een groot t "oveuaav Ik heb dat
ook gewild, des nachts in bed metdichV
oogen. Maar zoo heb ik het nooit klaar
gespeeld zoo nooit."
Hij tippelde rondom den ezel, als ware
hij de een of andere zaakkundige, boog
hot hoofd naar alle kanten en was ziels
gelukkig
Toen de tijd van veikcup der kastanjes
rooi hij raakte en hij weer huiswaarts
moed, leiug naar de bergen, pakte hij zijln
zaakjes hijeen, legde do schilderij zorg
zaam bovenop en zou nooitf, nooit meer
velgelen kunnen hoe mooi het geweest
was
„Signor," riep hij uit, „altijd zul ik aan
u denkon, als ik dat zie...
In een kinderlijk dankbare l>ewegii.jg|
diukte hij zijn krullekopje tegen den arm
van den ree indeling, rukte zich toen plot
seling los, schoot op de kist af cn draaide
van een groote courant een reusachtigen
zak, dien hij volstopte met "dampende kas
tanjes.
„Hiei hier \cor in"
De andeie hield hem geroerd tegen.
De witte tanden van het jogg.e scliït-
teiden tusschen de bloedtoode lippen.
„U heeft me toch zoo iets wonder
wondermoois gegeven
..Maar wat bedeel je, jongen?"
„Dit, hier mijn heekje. Dc schil
derij"
De vieemdeling barstte in lachen uit.
„Gegeven Maar kleine Agostino, wat
denk je dan eigenlijk?. Dfïe schilderij
kan ik jou toch niet achterlaten'? Die moet
ik zelf meenemen, naar mijn vaderland."
Agostino fluisterde, „meenemen1?
Hij slikte en slikte terwrjl de tranen
over zijn gebruinde wangen biggelden,
snikte hij i
„Dat is toch mijn hoekjewat heb
ben anderen daar nu aan?"
De Vreemdeling, d.e zijn penseelen rei
nigde, tuurde nadenkend de verte in
^AVcet je, Agostino daarginds in mijn
vaderland, daar is het niet 'zoo-als hier.
dam- l'ggen de meren als een grauw wolken-
spel in zandgrond. De menschen eclilter, die
daar nu eenmaal n onen, koesteren ook
een Verlangen naar zon en licht en blauwe
hemel 'en hoekige, oud versierde busjes
ze hebben ook oen heimelijk verlangen
naai jouw hoekje. zonder dait te ken
nen. Én al> ik dat hun plotseling breng,
dan 'zullen zij weten, 'dat zoo "iets heusch'
bestaat en dat zij dat obk eens zuilen
kunnen zien
Agostino hield vol: „maar ik ik be
grijp toch liet allerbeste, hoe mooi dat
Ik zelf heb die parasol uit v.ele ge
kozen, omdat ik wist, dat ik hier slaan,
zon en omdat mij dat zoo* verrukke
lijk voorkwam bij de groene neerspiegeling,
in hot water En ja...."
De vreemdeling legde zijn hand liefko
zend op den schouder vam den nkaap.
„Zie je dus wel, Agostino, hoe ik ge
lijk heb? Jij hebt die scliiklerij lieelemaal
niet noodig .Tij zult dit alles hier als iets
levends mot je meedragen, ook als je
eeiK niet meer hier z.oudt zijn. Jij) zult
altijd je hoekje hebben overal... Jij
bent immers zelf een kleine kunstenaar. Ja,
een kunstenaar Precies zcoals ik er een
ben ook al maak jij geen schulderijen
en verkoop je kastanjes en* later mis
schien een winkel opent van specerijen.
Kom, wees dan nu verstandigGeef mij
je hand zco Ik dank je voor je h'ulp."
Agostino legde zijn roctvingers in de
brcede hand van den vreemdeling. Hij was
eig van streek. Opeens hoorde hïj stem
men, ongeduldig trappelen met voeten. Hij
rukte zich los en riep:
„Ja, ja, subito hier ben ik al."
En hij draaide zakken, telde kastanjes,
verdeelde de pakjes en tuurde meteen
wantrouwend naar de ijzeren kachelplaat,
waarop de 20 centimes stukken met zacht
gedruisch neervielen.
Toen hij wederom opkeek, was de vreem
deling veidwenen.
Agoriino stond alleen in* liet glanzend
blauw van den vallanden avond, leunde
drcomerig tegen zajn donkere p'laar en zag
hoe op de bergen uit don sluier van
nevelen kleine, gele lichtjes opdoken.
Ais weerschijn vaa die verre vlammetjes
gleed er opeens een kwajongensachtig
lachje over zijn gezic-hf, het lichtte in zijn
oogen en het legde zich vast om zijn
mondhoeken, die even trilden.
Dus wanneer die daa,r thuis kwaad
waren, omdat hij niets deeddaar maar
zco stond en voor zich uit staarde uren
en uren dan kwam dal, omdat hij een
kunstenaar was... Dat liet- niet heel erg
moeilijk was om zoo iemand ie zijn
dait behoefden nu juist die daa.r thuis
niet te weten. 1
En Agosilino 'Aepli pakte bedaard zijn
kacheltje, zijn kisten en parasol luj elkaar,
keek even langs den grond of er niet mo
gelijk nog een geldstuk verdwaald was
tusschen de kantige steentjes, floot een
liedje voor zich uit en duwde zajh kar
retje over de vergane, houten brug!, van
waar zajn voetstappen luid den '-'Pstillen -
avond inklonken.
DRX
■rtt.-e-
,Wh*y.,
