Schiedamsche Courant.
Toch 'n Crosby!
Schetsen uit Marokko,
DERDE BLA.D
jw"
^Maandag 31 December 1923, No. 17471.
rajjpe o,ud.e meneer Frederik Qrosby werd
5 jederen da® jn zijn zjeüeestool naar buiten
'geraden, naar zijn terras, vanwaar hij vrij
'fe jfeacht bad op het park en tevens zijn
Neigen "gedaphiesn vrij kien laten vieren.
Oude Frederik Crosby hield niet v,am
;e^ea, noch v,an te werden voorgelezen
«Hij aottgde ,er échter wiel veer om va®,
galles op de hoogte te Wijven, door met
jijn familieleden en vrienden te praten.
Gdukk% had hij viple vrienden en vele
I {aailieïeden. Zijin zoons en dochters had-
Vden Hem kleinkindetren geschonken; zijn
tierildndere ook reeds ^hter kleinkind©
iea. Verder (waren er nog afstammelingen
zijner drie jongere broers.
'r\ Van een groot leger mannen en vrou-
iflsen, meisjes ,en jongens was hij dus 't
toofd, waarvan ^en reder een Groslby was.
En, laten (wij dit even memoree ren, ©en
jCkósf-y was nu .eenmaal een Crosby, waar
n^ets of niemand Wij te vergelijken viel.
Dp Groshy-famiilie was inderdaad een bij
teronder geslaagde familie, groot in aantal
en uitblinkend in geschiktheid om fortuin
,te maken, en Freddy Crosby, als 't hoofd
{een krachtige, oude man, die het leven
jjefhad, in spijt zijner invaliditeit), diri
geerde uit zijn rollend riebewagentje de
1 heele Crosby-faimilie met de groote Crosby
zaken incluis.
„Ik lees nooit kranten en ik houd niet
erran je worden voorgelezen," zei hij
tegen Julia Crosby otp een dag, dat
zij hem k^tn, opzoeken in het belang
I van haar zoon, en meenend hem gunstig
ie stemmen door hem aari te bieden hem
het hoofdartikel van de „Times" vooir te
lezen.
„Leest u nooit kranten, oom Freddy?
-• AVat een buitengewone man is u toch
Zij was, .zooals hij haar noemde, een
ijonechte" .Crosby de vrouw. van zijns
jongsten breeder's jongsten zoon.
„'tKan mij niet schelen, eens buiten
- gewoon fe' zijn," zei oude Freddy Crosby.
te,Kr zjjn er genoeg, die gewoon zijn. Neen,
L het ,eenige, dat ik ia de kranten lees, zijn
de geboorten, huwelijke® en doodsberich-
""fen. pie berchten zijn tenminste waar.
Wat kojn je Mgenlijk vragen?"
,jDtenkt ju, dat ik hier kwam om u
.tets (je vragen?"
i,Natuurlijk. Jij behoort; tot de soort,
jfeve Julia die met vragen krijgen wat
handferen krijgen met- werken."
Zij glimlachte. Zij kop met vragen krij-
tegjen, |W,at anderen niet konden. Zij was
mooi geweest, en riji was schrander.
ijRasil heeft succes, oom. Freddy, waar
•jJhij "zich maar vertoont," z.eide zij.
1„Waarom jij dien jongen bij dien gek
eken naam noemt, kan ik me niet betgrrj
pen; het zal mijn kleine neef zelf Wel
niet geweest zijn, die zich dien gekozen
ïj heeft, want hij is eau Crosby."
'„Zeker, Biasil is een Crosby."
jl /uist, predes."
rijn 'eervolle dienstjaren in het
pleger is hij nu zeer gezocht in de gjroate
jgjwereld."
1*1/ '„Zoo, 'zoo, ik Weet al wat je' vertellen
ijgaat, je wilt zeggen, dat niets hem be
giet een hnwielpc te stuiten en dat Lady
teGertrud of Lady Gonstancp reeds aan zijn
Kyöetpn liggen. Ik begrijpt best, ook hoe
Miófech jij zult zijn, alp zijn maedgr."
f~K ijDiat ben ik bok."
vEn* jij Wenschf nu. dat hij Sn ZaJom
jjgaat?" i
Éf dkeci.es, dat is de reden waaróm ik hier
kben gekomen."
3', 'Zij kepk over den. heerlijken tuiin, naar
Sde bossch,enx in de'verte; dichtbij was
|jeen echt zojnersch gjeluid van een maaier.
1|h PE® wat je dus zeggen wilde is, dat
1-J (aantrekkelijkheden bezit."
ft >jDjie iwfil van waarde zijn in dezen
sJjH.eeft hij jwiajt verstand?"
fSftJa,"
lp Jutia Crosby, het gemakkelijke graat-
litertje, antwoordde opeens kortaf met
Ip^osyttebés, want plotseling voelde ze
1 duidelijk, dat zij het was, die ge-
gen w,erd op de weegschaal van ouden
ll'öom Freddy's oordeel. Dje oude heer zalg
=haar door en dcwr.
jf jjk heb heelemaal g|een bezworen tegen
IlSaatrekkel^khedein," zei ©hd© Croeby, tex-
-hij rich -wat tojt haar oireiboiogl; „h®t
peekt vanzelf, (dat jóuw zoon die zou
bezitten. Het is altijd een ojade theorie van
gew.eestzoo moeder, zoo zoon. Maar
f haoft een ten onder nu met zijn
wripns te maken?"
lijtirj he,eft .Crosbylbloed in de .aderen,"
JfSfè lafwijkend.
|Ze z,e;i het zoo oinverwiacht, dat de
ie heer jrsiet hielpen kon te glimlachen.
die teioo w;ednig| lais, vermocht beter
iemand in 's menschen ziel te lezen.
|>Maor bok Brfingjton-blioed, doch daar
hij ongetwijfeld zijn knap voorko-
flian; hij Ssi de knapste van de jopg-
a der Gropby's, heeft men mij Ver-
t j
Zeker. Maar ik weet nul ook Iwat
fdenkt; u, bpnt wjalt huiverig opi hem
'.kans te gjetvtem, uit vfees. voor zijn
hpp.eErlington-uiterlijk, dat voor hem
\lait zooveel waarde is geweest, toon hij
in het leger was. U wilde hem liever
niet. omdat hij op zijn imopder gelijkt."
Zij ontstak plo'selingj dn toorn, zij
daagde li,om uit. En oude Freddy Ci o-:i>y
glimliachte; hij kende liaar zoo goed.
„Er komt weldra een goeie plaats open,"
zei hij, „want John's zoon zal niet her
stel',en; de dfokteis geven geen hoop meer.
Waarschijnlijk hooide je dit ook al? Slecht
nieuws Verspreidt 2jLc.ii snel. Ik vroeg
tnezplf ,af, waarom' je mij met een bezoek
vereerde; nu begrijp ik hot wel... Je bent
heel ondernemend. Je hebt volkomen ge
lijk om njaar me top te komen, jwant
'ik ben hiet, die o'ver de vjaceerende fce
trekking ultsipilaak hteb te doen."
„Dp.t wist ok," zei Julia, „ik ben maar
direct bij u jgpkomen, omdat de andere
CroMiy-dlames stellig ook haar netten zul
len uïUötten. i
„Ik heb d,en njaam andeumans karak
ters goed te doorgronden, ik geloof diat ik
mijn familieleden ook wiel doorzie, van
de ouderen af tot de kleine babies."
„Diat .weet ik."
.Zij jromen naar mij toe en krijgen ook
Van piij do waarheid te hoeren, en die is
niet altijd zacht."
„Best mogelijk."
Zij was op haar Irnede.
,,'Zol ik je yertelan, Julia, wat de za
ken van Crosby gemaakt hebben tot wat
ze zijn .en waarin te trouwen voor jon
een buitenkansje mocht heeten
,da, doet u dat," vulde zij aan.
■„Twee dingen ondernemingsgeest en
hard werken."
Zij bewaarde het stilzwijgen. Hij had
haar geraakt. Zij kwam uit een familie,
die lui was, 5n hart en nieren lui.
En zooals luie menschen leven en elke
Erlington had steeds van ales het beste
dan beteekende dait, dat rij den onder
nemingsgeest hadden om te leven van 't
hard werken der anderen.
De stilte hield am. Zij konden den
maaier waarnemen bij zijn werk; zij hoor
den de bijen gonzen over de bloembedden.
'Opeens sprak de oude heer weer:
„Lieve Julia, hoe merkwaardig knap
blijf jij er uitzien."
Zij schoof in haar stoel overeind, aan
gemoedigd en in afwachting.
„Het knappe uiterlijk van de Erlington's
kan zich min of meer staande houden."
„Juist. De familie dankt veel aan haar
dochters."
'„Ja wij hebben immer geld ge
trouwd en een goede waarde er voor
teruggegeven."
„(Maar we hadden het eigenlijk over
je zoon."
„Ja over mijn zoon."
„Ken je den bijnaam Van je zoon op
de school?-' -
„U we.et ook alles, oom Freddy," mom
pelde ze zacht.
„[Alles, w,at van belaag is in mijn
familie als dn zaken welnu, werd hij
niet „de luilak" genoemd?"1
„Dat is zoo, school jóngens rijn zoo...'
„Vaak zijn ze puike karakter-beoor
deelaars; geen leuke naam: luilak; maar
W,as het werkelijk Waar?"
Zij voelde ddt het niels gaf om te
jokken. i
„Ja, hij kon met vragen altijd dat krij
gen, iwjaar de andere jongens voor moes
ten werken." -
„Is 't nu nog zoo?"
Hij stelde de vfaag scherp.
„Ik weet het niet, heuscjh, ik weet het
niet-
teJe .wilt zeggen, dat je jongen min of
meer een raadsel voor je is?"
„Ja.
',,|Ik Veronderstel, dat de oorlóg hem
deed veranderen?"
„Uiterlijk niet, misschien innerlijk."
„Js het je ernst om hem in Zaken te
wenschen
„Zeer groote ernst."
„Zou je hem niet veel liever laten op
klimmen in het leger, of gaan in de
politiek?"
„Ytan dat alles begeer ik niets."
De stilte viel opmieutw; weer hoorde zij
den rrtaaier? weer zoemden d© bijen. Julia
hhd geen hoop meer; aan de stilte'scheen
geen eind te komen.
Onrustig drlaaide zij op haar stoel; haar
oom bleef in gedachten verzonken, af en
toe keek hij haar aan, glimlachend, maar
zi,n lach grif geen moed.
Eindelijk sprak hij:
„Lieve Juli®, jou begrijp ik, maar Basil
grijp 'ik niet; iets is er djat je mij ver-
zjwijgt iets vpn s'.offelijken aard."
Julip achtte het verstandiger in haar
aangenomen houding te volharden; bru-
tjaaJ antwoordde ze:
„Er is niets."
„AVil Bjasdl zelf graag in zaken gaan?"
'„W
„Jtlfiax Waarom wenscht een Erlington
te werken, en wjaarom komt hij dan zelf
niet hier?"
„Omdjat ik eerst zeker wóu zijn, dat..."
„Zeker van wat? Julia, je houdt me
iets verborgen, spreek."
„iE^en hjalve eeuw lang had men den
ouden Crosby gehoorzpamd; 't was niet
gemjakk,elip£ aan rijn bevelenden blik te
ontglippen.
Julija ke,ek hem na de' laatste woor
den spel laan, niet gewend aan oommando-
toon.
„Zeg het mi}; Sn het belang van je
zoom 'raad Sk je dat aan. Op het oogen-
blik heeft hij niet de minste kaps; dus
die kim je niet verspelen. Een luilak heeft
geen waaide voor mij, hoe charmant hij
verder moge rijn. Vertel mij nu, wat je
bezig bent te verbergen."
„Welnu, stotterde zij, Basil heeft een
gruwelijke onvoorzichtigheid begaan; zijn
vader zel.Es weel er niet van; ik was
razend toen ik het hoorde, maar ik heb
het geheim van den armen jongen be
Waard."
„Wat heeft hij dan 1pch gedaan?"
„Hij is getrouwd op niets."
„GeUioujwd?" i
„Ja, getrouwd; het huwelijk heeft plaats
gevonden in de kerk, en niet vooir den
burgerlijken stand. En hef meisje heeft
geen roo'ïe cent. Ik geloof dat, toen ze
aan Basil een paar handschoenen verkocht,
hij smoorverliefd is geraakt. En en dus,
nu heeft hij een vrouw om te onder
houden, en moet hij wel in zaken gaan."
„Dius hij trouwde
„Ja, oom Freddy, ja. dat vertel ik nu
juist; het os meer dan vrees olijk zooals hij
nn al rijln vooruitzichten verspeelde. Maar
het is nu eenmaal zoo. Hij is getrouwd; ik
heb het bewijs zelf gezien. IUj moet dus
nu dm zaken."
„En zijn ze do) op elkaar?"
„Natuurlijk zijin ze dat; er moet toch
iets zijin, dat deze dwaasheid rechtvaar
digt?"
„Dius „luiSiak" is een getrouwd man;
zoo vroeg als dit maar mogelijk was,
ainne, jotnge dwaas. En toch
„Wat?"
„Toch een Erlington is hijl niet."
„Wiaarom zegt u dat?"
„Als hij een Erlington was geweest, zou
hij bet meisje niet getrouwd hebben. Hij
zou wel gekregen hebben, wat hijl hegeer
de, zonder diat erbij."
Hij sprak rustig en overtuigd, alsof hij
haar wel wou laten voelen, dat hij zijn
opinie met wenschfe tegengesproken. Zij
zei heelemaai niets, haalde alleen even
onmerkbaar de 'schouders op.
„Maar daar hij een Crosby is, was hij
voorbeschikt om vroeg lief te krijgen en
te trouwen en hij deed wat ik zou
gedaan hebben op zijn leeftijd."
„De tijden zijn veranderd, oom."
„Neen, in dingen Waar het echt op aan
komt, veranderen de tijden niet."
„Ik had me zooveel van zijn toekomst
Voorgesteld."
„Dat doe ik nu."
Plotseling, heel plotseling nam zij een
lichte verandering waar. Zij keek op, zag
verrast, dat opm Freddy tegjen haar glim
lachte, bijna gelukkig gfimlachte, met iets
van een Vochtigen glans in zijn oogen.
„Dat is wel een merkwaardig toeval,
niet waar, 'Julia?"
Opeens sprong 'ze overeind, parasol en
handschoenen vielen óp- den grond.
„M,aa.r dat is waar ook, oom Freddy,
u,' u deed precies hetzelfde
„Ja, ,en óok in een handschoenen-win
kel."
„Hoe merkwaardig!"
„En wij waren heel, héél gjelukkig en
de eerste, die van mijn droomen hoorde,
wat nu is de groote zaak Crosby, was een
meisje uit 'een handschoenen-winkel."
„Merkwaardig." i
Merkwaardig en Van een ongelooflijk
geluk voor 'B'astl, -zou ik denken. Arm
tè beginnen, feelf in je onderhond te moe
ien .voorzien, vroeg trouwien, och, dat is
nog niet fcoo'n slechten wóg tot' succes,
het is de Crosbywegj. Vroeg trouwen en
uit liefde, dap- zal de weg gelukkig zijjn.
Ik 'Zal Basil schrijven, ik moet eens met
hem praten neen, bedank mie niet.
Wees danikbaar dat Basil geen Erlington
is, maar 'een Crosjby en welnu,
als je toe wÜt c rhtelzen, dan mag dat
wel. Jij» bent rijn modder en Sk hen een
oude mam" 1 t
Er waren tranen in óudfe oom Freddy's
oogen; hij Veegde ze haastig weg.
„Allemachtig grappig, 'dolt 't een hand
schoenenwinkel wa©l" {zei hij zacht in zich
zelf, terwijl hij zijn nicht Julia droomerig
nawuifde bij ihaar heengaan.
U© Monsseto M van Siidi
Bar noms si.
Gehuld in een stofwolk, waarop de mor-
geuzion zijn gouden stralen afzendt, klimt
een drukke menigte naar boven langs den
Wieg, die rich slingert van de vallei naar
de heuvels, van de heuvels naar de roteen,
van d# rotsen naar de bergen. De Weg
Wordt steeds minder gebaand en steenach
tiger en eindigt in een smal', steil. pad.
Da menschcn spoeden rich vóórt, vroo-
lajk of ernstig, rjjk en arm, oud en jong;
daartusschen bewegen zich ezlelltyesi, muü-
ezlels en paarden als riji- en lastdieren, 'tls
©en Witte menigte met toer en daar roode,
gele, blauWe stippen. De reizigers hebben
een bruin gelaat, of bijna blank, of zWairt
men ziet geri-cihten met dikke lappen en
andere met aristocratisch fijne trekken, Ve
llen met tulbanden op, anderen getatoueerd,
gekleed in lompen, in ztWare of in dunne
dijde. Ontelbare menigte Van mannen, vrou-
wien en kinderen, all of niet beladen, ztidh
voortspoedend als de bewoners van een
verstoord mierennest, naar den top van
den berg, Waar Öe heilige Marabout begra
ven ligt. De steedsbeWegende klexirenplek-
ken in die menscShenmassa geven iets vroo-
lïjks aan het vooirjaarsLandschap, Waarin
zie scherp afsteken, tégen het sombere groen
Van brem' en kurkeiken eu zilvergrijze
olijven. Verderop verlevendigen rij de grau-
Wia rotsen en iheel op den top maakt de
kleurige menigte, door die zon beschenen,
den indruk van een reusatlhUgeu hul van
bonte bloemen.
Dia menscheimiassa 's morgens voor dag
en dauW uit Fès vertrokken, heeft zadh
ondeiweg aangestoten bij andere men
sohienstroomen, komende van e'ders in den
omtrek. Zij liebbeu Voor dezen dag alien
hetzelfde doel, de Moussiem van Sidi Ha.r-
noussi, linügotisdienstig, lulf lanitotójk
teest. Her aantal, pelgrims, die Vanaf zons
opgang tol 'stniddags Vier uur den berg
beklimmen, wórdt geschat op Zestig dm-
zeiid. Na vier uur daalt diezelfde menigte
weer snel af langs de pandjes, over de
rotsen. De weg slingert zich langs rijen
agaven, verdwijnt in caotusbosdhje-, en olijf
gaarden en verschijnt wóer volgens de gril
len en luimen Van hot bergparl, dat steeds
breeder wiordt naarmate men de stad nar
dert. Aan den voet van den loatsten heu
vel, vóór de laatste vallei, komt men weer
op het breede spoor dat langs de hellingen
loopt, ,dte soms vrij glad rijm, zoodat me
nig voetganger mtglSjjilt, maar nooit een
ezel of muildier of zelfs een paard.
Bóven op den berg staat de koubbalh
van den Marabout2) hot einddoel van de
bedevaart, overschaduwd door eeuwenoude
olijven. In een huiven boog er omheen de
rotsachtige bergkam. De helling -tegenover
die, Waarlangs men den berg beklom, Was
's morgens nog bedekt met gras, waarvan
nu geen spoor in°„r te ontdekken valt De
pkóam vim her terrein snjn tegen de felle
aon beschut door kurkeiken en oiiijfboot-
men. Daar Verdringt zicli een ontelbare
menigte, die in "toog Joop end verschilt van
een Europeesche mensdhenmassa, niet aJt-
lieen door kleeding en Iceiweffec-ten, maar-
vooral door hun houding. Hier kan opge
wondenheid samen gaan met uiterlijke
kalmte. Hun liederen zijn droefgeestig of
hartstochtelijk begeleid door de eantoonige
oorveaxtoovenide muziek van tamboerijnen,
fluiten, castagnetten en trommen.
Op den berg kampeeren de stamhoofden;
de paarden Zijn vastgebonden; onder in het
dal staan de rijdieren van minderen rang.
Vanaf den top heeft men uitricht over
■een panorama naar drie windstreken. Naar
't Zuiden Fès de Wonderbare stad met haar
eeuwenoude wallen en haar groenen gordel
van tuinen met olijven en oranjeboomea,
haar reusachtige poorten, nog met gesloopt,
ondanks de Europeesche sitad, die wól veraf
maar totih dog te dichtbij ligt uitheem-
sche mededingster, die 2uc|h! helaas snel
zaJ uitbreiden. In de verte, achter Fès, de
toppen van den Midden Atlas. Naar 't Noor
den golvende, groene vlakten, die Zich uit
strekken tot aan de bergen van het Riff,
zichtbaar aan den horizon, en de grenzen
van het Spaansdhe gebied. Aan den Oost
kant de Fagah en een reeks Van kleinere
bergen. Njaar het Wjestein js <ii© gezichteinder
begrensd door den indrukWekkenden Za-
iagh die met zijn steeds Wisselende kleur
effecten op ieder uur van den dag een ge
liefkoosd onderwerp is voor alle schilders.
Te midden van ziooveel natuurschoon
speelt rich ...do Monssieim van Sjdi B'ar-
noussi ai, een der gewichtigste bedevaar
ten van Marokko,- hoewól niet de meest
aantrekkelijke.
De helling, Waar de bedevaartgangers
zich dien dag vereenigen, daalt trapsgewijze
af aan Weerszijden van de drooge rivierbed
ding vol puntige steenen, Waardoor het Wa
ter van den bergkam in den regentijd naar
de vlakte stroomt. Die trappen in het ter
rein rijn nu eens zandig, dan Weer rots
achtig. Groote, overoude olijven beschadu
wen met hun zilwergroen loover deZe rijde
van den berg, die bedekt is met een sma
ragdgroen grastapijt. Hediem verdringt ei* zich
een dichte menigte, die uiterlijk Tustiig, maar
toch zeer opgeWónden is. Overal hebben
rich groepjes miemsdhen genesjteld tot zielfe
op de knoestig!© sterke takken van de oude
kurkeiken en ojlijfboomen. Een Oostersche
menigte is niet zwart maar wit, .grauwi wit
als een oude muur, maar met hedMenjngó
p'ièkken,rood, -blauwt, groen, rose-roqd,
amaranite. D|at is de kteeding van de Faza
en van de gaslluierde danseressen, die een
vrooiijlke tegensitedling vormt met de step-
penkleurige buiuoiussen der B|erbedsi ARe
denkbare typen van den omtrek ontmoeten
daar elkande en vermeng m zich met de
bewoners v de geteerde, heilige stad-
Maar de ia etijkje pelgrims hebben toch
de overhand. Men herkent zie aan hun
door de zon gebruind gelaat geen don
kere huid, r- -ins zelfs zoo blank als 'de
onize schitterende oogen, krachtig ge
spierde houding. Die vrouWen trekken de
aandacht door haar fiere, edele gestalte,
bewonderenswaardig veerfcrachtigen gang.
rustigen, pnafbanketójken blik, en Zuivere
gelaatstrekken, die dikWiijls samengaan met
werkelijke schoonheid. Dp jonge vrouwen
hebben Zwart haar, de pudp hebben het
rossig geverfd. De hoofdtooi bestaat uit
een bontgekleurd rijden doekje met fronjes
Lyonscjh fabrikaat, in heel Frankrijk- n.©c
te koop, maar men vindt aa bij groote hoe
veelheden in dó souks van. de Medina.
Een Weinig op rij af van hat door fl-e
natuur gevormde amphitheater katopee'ren
de Arabieren en bereiden er hun maal
tijden. Bóven op den top verheffen zich'
de wjitte miuren van het graf van den' heilige
Sidi B|anw>ussi, ïntet zi}n 'dak van gegla
zuurde groote pannen.
Een ontelbare, voortdurend zich vernieu
wende menigte vult het amphitheater. De
drukste uren. rijn van 's morgens tien tot
's middags drie. Omstreeks twaalf uur heeft
het feest zijn hoogtepunt bereikt.
Het gehoeste schouwspel heeft ietsi dui-
zel ingwekkends voor den aandachtigen toe-
sdhouWer, die het vanaf den top gade
slaat Hij Ziet aan rijn. voeten de saamge-
pakte menigte die zlich verdringt rondom
kleinere of grootere, leege kringen. De bui
tenste rij nieuwsgierigen van de eene groep
vermengt Zich met die van de naast bij-
zijnde. i f
Behalve iu 't midden van die groepen
is er geen enkel open plekje te bekennen.
In die menigte schijnt een voortdurende!
gelijkmatig golvende beweging te ajh, als
de kringen rondom een steen, dien men
'in h'et 'writer Wjerpt. Het geraas van taim-
boerijhen, castagnetten en sdfelte fLhiten,
die een eentonig gezang op vier of vijf
noten begeleiden, houden de mensctienmaS-
sa gedurende uren en uren onafgebroken
in die rythmisch goh'ende beweging. Er
ïs geen oogonbiik van rust of verpozing.
De menigte en de muzikanten zijn onver
moeibaar. ,L>at duurt voort totdat de stier
geofferd is on nog langer. Ieder, die jleel
uitmaakt van die menigte, komt onder den
invloed van dat rythnie. Hij begint zijn
sdhoudere te beWegen, en word. meege
sleept door zijn buren, hot opwindende ryth
me overwint ten slotte zijn laatste weer
stand, zijn lichaam begint m de zelfde gol
vende beweging te geraken als dat van
alle omstanders en vanaf da,t oogenMik
maakt hij met rijn geheeJ'o w'ezten cleel uit
van deze Arabisch© meaisdhen massa.
'Wij pok Willen, van'den top afdalen en
ons begeven tussdhen die van opwinding
trillende, maar uiterlijk kalme menigte. Er
zijn twee heel vemchillende soorten van
kringen. Die van de secte dor lfamatcha,
Wier grooio vereenigingsdag1 het heden is
en verderop de dansende groepen, oen
vijftiental, of misschien meer. De hesdhei-
denste van deiZe liaatste is nog omringd
doo-r eenige honderden toeschouwers* De
verte oriing der Haiuatcha heeft er niet min
der dan vijf of zes duizend eu neemt dan
ook de grootste en beste plaats in.
De danskringon ontstaan, groeien aan en
steiven uit Die duur van hun bestaan d.W.z.
van hun succes hangt af van den leider
van de danseressen en van de hysterisch
enthousiaste toestand der muzikanten. De
muzikanten, dat is Jan en Alleman. Wan
neer hij een danskring wil vormen, klopt
de dansmeester met ©en stok op een meta
len voorwerp, gewoonlijk een groote scha,-
penscthaar. Dit toeken Wordt weldra be
antwoord, door een, twlee, vijf, dan tien,
daarna twintig, dertig tiunboerijnon, ieder,
die Wi! mag deel uitmaken van het orkest
en in den kring pllaats^nemen. Gewoonlijk
komen er maar twee of drie fl'uiten. De
muzikanten zitten, schouder aan schouder,
met de ellebogeu tegen hun Zijden gedrukt,
de tamboerijnen in de linkerhand en met
de rechter hun instrument bespeöende. Allen
maken die golvende beweging van links
naar rechts, die rich mededeelt aan de
rijen van toeschouwers, die zich achter hen
verdringen. Bovendien is hun hoofd ineen
vooi'tdurende groetbeweging. Deze beide'be
wegingen houden geen oogenblik op, even
min als de muriek. Soms taaken de muzi
kanten een danspas, nu eens met den
rechter, dan Weer met den linkervoet. De
dansers uit de bergen zingen gewoonlijk
niet. Wanneer de muzikanten hun toppunt
van ènthousiasme bereikt hebben, treedt
een hunner in een soort extase naar vo
ren, zWaaait rijln tamboerijn boven zijtti
hoofd zonder op te houden met speten en
groet 'herhaalde malen A» danseressen, die
naast het orkest zitten. Maar verder gaat
de opwinding niet I
De dans 'wordt in eiken kring geregeld
door denzeifden dansmeester, die ook
de muzikanten bfijteenriep. Eerst danst hij
langen tijd alleen, een soort van ctavalier-
seul soms ringt hij erbij. De voeten zïjh
in voortdurende, snelle beweging, tempo
en rythme Wisselen steeds af, terwijl tril
lingen en schokken van schouders en bo
venlijf bij deZe proave van danskunst even
eens een voorname rol spelen. Hij slaat
al dansend op zijn groote schapenstehaar
en maakt grappen met de omstanders.
Dan kiest hij een danseres. Er zitten er
twee of drie bij het orkest. Dia menigte kan
ze niet rien. Heit rijn danseressen van be-
roep, die thuis behoorea in Fès. De ge
kozene komt naast hem staan. B|eiden dan
sen eenïgje kleine, heel kieine energieke
pasjes, eerst vooruit, dan achteruit, Zonder
verder ©en enkel© beweging fce maken, on
geveer zocals de figuur der „visiites" in
onze quadrilles, toen argentójlnsche en yan
kee steps en sprongen nog niet de sier
lijke Fransche dansen verdreven hadden.
Opeens riet mem de schouders, het boven
lijf Sn de borsten snel en hevig trillen.
Dan trekt de leider rich terug en de dan
seres gaat alleen voort, ontbloot haar ge
laat en gebruikt haar sluier als een wimpel,
Waarmede zij de muzikanten beurtelings
toewuift, 'hetgeen alleen ten doei heeft hun
opwinding nog meer aan te wakkeren. Dan
springen rij op, zwaaien de tamboeriijnen
boven hun hoofden en spelen hartstochtelij
ker dan ooit
{Wordt vervolgd.)
Gemengd Meuws.
Brand op de „Maasland".
Te Havre is aangekoman het Neder-
landsche stoomschip Maasland", met
brand in de lading.
Met behulp van stoombrandspmlen was
men het vuur spoedig) meester. De lad'"g
werd door vuur eu water ernstig bescha-
digd. De schade kan nog niet worden op
gegeven.
Rechtszaken.
De postchequé- en girodienst.
Voor de Haagfsche rechtbank zijn 'de
pleidooien gehouden in ©en tweetal proce
dures tegen den Staat, naar aanleiding van
de sluiting van den post cheque- en giro
dienst.
Nadat mr. Van Aalten en mr. Nele-
mans, beiden uit Rotterdam!, het standpunt
der partijen hadden uiteengezet, deelde
de Landsadvocaat, mr. Telders, mede, dat,
waar nu in deze beide procedures blijkt,
dat de rekeningen geheel juist zijn, de
Staat bereid is, de vórdermg) te betelen
en desnoods de kosten van het geding te
dragen.
Alleen maakte pleiter bezwaar tegen de
gevorderde rente van 5 pot., welke^ hem
in gevallen ais deze geheel ongegrond
voorkwam.
De conclusie voji het O. M. werd be-'
paald op 4 Januari as. I
J'U
'V
H
ito,
DE®
a f
a
f (A-
Si*
