-iiÉP!fii9l Hl
Uit de Tweede Kamer.
WeMbLY T LtMTOOtSTSTETj L ING
m
Wm
v&mb
Londensche Brieven.
fÜT
^pP
Égs
W-ft'foefebeu'cle (regeerkunst eens hooren
dcfinieeren, als de kunst om ie maken,
dal "Het volk er niet aan denkt in ver
zet tegen de Regeering te komen. En
daarin ligt veel waarsals Koning Hen
drik IV als zijn wens oh uitsprak liet zoo
ver'te brengen, dat iedere Fransclmum Zon
dags zijn gebraden hoentje zou eten, heef
hij toch zeker wel eens gedacht aan de
bhjde stemming, die na zoo goeden maal
tijd althans bij den kleinen man nog wei
even zou voortduren.
Van die regeerkunst heeft het veel be
sproken wetje 312 Beker geen blijk gegeven
Het is aangenomen, snaar hoe? Het deel
waar het op aankwam, is met. groote meer
derheid verworpen, en slechts dat deel,
waarvan de aanneming a priori wist 'stond,
is in behouden haven aangekomen, name
lijk het schrappen ivan de mogelijkheid,
dat bij het Lager Onderwijs dezelfde sala
risverlagingen zullen "worden toegepast als
bij de ambtenaren. 'In het verworpen deel,
dat, zooals onze jezers zich zuilen her
inneren, de beteekenis hadhij de wet
vast te leggen, dat de ambtenaren geen
aanspraak kunnen maken s>p het in art.
40 van het Bezoldigingsbesluit gewaar
borgde salaris, nu dit art 40 door de
Regeering -is ingetrokken, was de Kamm
vóór het Paaaschreces blijven steken.
Wat begrijpelijk was; er hoort eenig*-
moed, en voor ons geen benijdbare moed,
toe, om 'in pns land der vrijheid voor oen
Nederlandsch burger het beroep op den
-rechter onmogelijk te snaken, en het bleek
reeds op 11 'April, dat behalve de anti
revolutionairen, die niet alles bereid zijn
m-ee te gaan, eigenlijk alle partijen daar
van terug schrikten. j>r. Nolens heef.', toen
door zijn verzet, dat daarna door Mr. D-res-
selhuijs in een jnotie is behcamaaud, uitstel
van behandeling gekregen, zeker gedacht-
hebbende: tijd brengt raad. Maar tijd kon
in dit geval maar één raad teengen, die
goed was, en die zou geweest, 'zijn óm
art. 1 van de wet terug te nemen, waar
door de ambtenaar het recht van beroep
op den rechter zou hebben behouden. En
nu weten wij niet met "zek er he id te
•zeggen, of die raad gegeven is; zijn wij
wel ingelicht, 'dan is die raad. van den heer
-Nolens tot de Regeering gekomen, maar
gaf deze, al begreep zij, dat zij het pleit
verhezen zou, er de voorkeur aan, de
verwerping van haar voorstel aan de Ka
mer over te laten, en deze dus de ver
antwoordelijkheid er van te Laten, als de
ambtenaren, die onder art.-40 van 'net, Be
zoldigingsbesluit vallen, een proces begin-j
n-en tegen den Staat over het onrechfcma'-
tige van 'hun saLarisverlaging.
De R.eaeeriag heeft zich in deze aan dub
bele fout Schuldig gemaaktaan groote
inconsequentie, en, zooals .wij hierboven
reeds zeiden, aan gemis aan regeerkunst.
Het is toch in hooge mate inconse
quent, dat een Regeering zegt: Wij heb
ben het volste reefc-t :art. 40 in te trek
ken, en dan daarnaast komt met ©en ont
werp, dat .maken moet, dat, als d© Neder
landsche rechter eens anders over di,e
zaak mocht idenken, deze in dit geval
niets te -zeggen zal hebben. Dat ver
raadt, om het maar zeer zadht uit te
drukken, geen sterk geloof ia dat recht.
Wij voor ons zijn van meening, dat, als
de Kroon een besluit maig nemen, zon
der daarin de Smt en-Generaal te kennen,
zij het ook eigenmachtig mjS? vernietigen.
En al: hebben de juristen ioas hoofd ver
helderd 'met hun t gens'frtpVre rneeningen
over He bevoegdheid van de Regeering
Om art. 40 In te trekken, dit zal toeb
wel vaststaan, dat alle regeeren onmoge
lijk zou worden, ais zelfs onze K,aninfc-
hje Besluiten, wetten van Meden en Per
zen zouden moeten worden. De eenvou
dige vraag of art. 40 gehandhaafd zou
moeten blijven, .zelfs ais wij morgen in
den oorlog komen, kan misschien de jukte
beteekenis van de zoogenaamde onwrik-
baarheid daarvan in het rechte licht bren
gen. "Art. 40 is een onbegrijpelijke dwaas
heid geweest, te grooter, omdat het een
zoogenaamde waarborg was-, dal de amib-
tenaar niet meer zou hebben te missen
dan1 hem toentertij.1 afgenomen werd. Maar
dergelijke waarborgen mag de Staat niet
-geven, omdat hij die niet kan geven. Maar
nu die eenmaal gegeven waren, had de
Regeering dan ook de volte verantweorde-
Ejsheid van de ïn'rekking van het artikel
op zich moeten' nenien, en niet bangelijk
met een ootwerpje moeten komen, waar-
'5-
SUSlS' I
-i'- - M 1
V -
8 S"-
Bovenstaande foto laat zien een gedeelte
van de tentoonstelling, met rechts het ge
bouw van de Britsche Ilegeering en links
dat van de Ardath Tobacco Company Ltd.,
fabrikanten in Holland
Chief Whip sigaretten.
van
de welbekende
door de tussehenkomst van den rechter
in de strijdvraag tusschen. den Staat en
zijn ambtenaren bij voorbaat werd uitge
schakeld.
i Als de Regeering zich behoorlijk had
ingedacht in de mentaliteit van den amb
tenaar zou zij het ook niet gedaan heb
ben. Het is niet pleisierig ia traciteinent
achteruit te gaan, integendeel, het geeft
dikwijls heel groote niooL'ijTsheiid, en daar
over kan alleen lichtvaardig gedacht mor
den door hen die de bezm"n%Lng wiiEen,
maar bp andermans' tract emtent. En nu
is liet waai, dat ook tienduizenden in het
particuliere" bedrijf in salaris zijin achter
uitgegaan.-en velen zelfs uit een goede
betrekking op de keien zijin komen te
slaan, maar die hadden-geen art. 40 dat
den ambtenaren.., zekerheid leek.
De Regeering had. dam ook maar moe
ten zien wat voor opschriften op de bor
den in den st-oet van manifesteerend© amb
tenaren 1.1. Dinsdag, op het Buitenhof te
lezen waren. Die politie is tegenover die
opschriften, s©diüeuse opschriften zou mea
'zo in den Lijd van onze republiek genoemd
hebben, lieel wat goedmoediger dan 40
jaar geleden, en dat is zaker verstandig.
Maar dat neemt toch niet weg, dat het
niet verheffend op een volk werkt, als daar
groote plakkaten den ommegang doen
waarop te lezen staat, dat de Regeering
macht boven recht- stelt: En nog onaan
genamer wordt het geval als de Tweede
Kamer daarmee moet meegaan, door het
Regeerings voorstel met zoo groote meer
derheid als 56 logen 27 stemmen.te ver
werpen. Dir. Nolens zei, dal hij gehoopt
had, dat de Regeering nog een uitweg zou
gevonden hebben, maar welke zou dat ge
weest zijn? En al was hij bedaard als
altijd, hij zei dan toch maai-, dat er over
de grenzen tusschen publiek en privaat
recht vele boekwerken geschreven zijn,
maar dat hij nog nergens .gelezen had-, dat
in het publiek recht alles geoorloofd .ris
Minister Heemskerk, die wist wat lot het
wetsontwerp in art. 1 wachtte, had zelfs
geen lust meer om te improviseeren, zoo-
als hij anders altijd doet, maar las nog
tamelijk onverstaanbaar een slap verdedi
ginkj© voor, en toen ging de valbijlAl
leen de anli-revolutionairen stemden, en
corps vóór zij hebben blijkbaar be-
sic ten tegenover het ministerie waarin hun
Cclijn zit, hun recht van critiek op te
geven; verder 5 C'hrisietijk-Histcriscben, 7
Katholieken, mitsgaders mevr. Van Diorp
en de PiaLtekindens-, Het zal ons nu, be
nieuwen wat de rechter inzake art. 40 be
slist.
Na zooveel emotie werd zonder hoofde
lijke stemming een wetje aangenomen, om
liel vinders recht van den Staat vast te leg
gen op de ingevolge de wet van 6 Oct
1908 opgespoorde delfstoffen, alsmede in
verhand met hjet aantoonen van aardolie,
voor een bepaald gebied, de vrijheid van
het opsporen van delfstoffen pp te heffen
En toen zou de Kanier aan de behande
ling van de Motor- en Rijwielwet zijn ge
gaan, maar op vei-zoek van den heer Sas se
van IlsselL werd de zitting verdaagd, om
dat zijn aimendemont nog moest .gedrukt
worden.: Het is anders niet overhaast met
dat ontwerp gegaan; het is van 1917.
In dezelfde zitting heeft de achtste vrouw
haar intrede in de Tweede Kamer gedaan,
en wel Mej. Annie Meijer, opvolgster van
Kolkman. En ook de 'hoeren Gerretson en
ter Hall waren na zeer langdurige onge
steldheid weer in de Tweede Kamer aan
wezig. Ondertusscben hebben de afdoenin
gen lot voorzitters benoemd de hoeren. Rut
gers, de Monté Verloren, Schokking, No
tens en Bongaerts, en tot ondervoorzitters
de lieeren Sasse van IJsselt, van Wijnber
gen, Scheurer, Vissclier en Snoeck Henke-
mans. Dat wil zeggen dat alle Voorzitters
en ondervoorzitters van afdeelïngen leden
van de Rechterzijde zijn. i
Dit is bijzonder eigenlijk, en getuigt van
eene minachting van de rechten der min
derheid, die haast zonder voorbeeld is. E<r
is daarvoor onderlinge afspraak geweest.
Men kan toch moeilijk aannemen, dat het
toeval zoowel het voorzitterschap als het
ondervoorzittersdbap der afdeelïngen juist
naar de getalssterkte der partijen verdeeld
heeft, het zijn telkens .twee katholieken,
twee anti-revolutionairen en één Christelijk
Historische.
Het is daarenboven onverstandig. Zooals
onze lezers weten, vormen de vijf voorzit
ters van de afdeelingen met elkaar de Cen
trale Sectiej waarvan de voorzitter van de
Tweede Kamer als zoodanig voorzitter is.
Deze Centrale Sectie stelt de volgorde vast
waarin de wetsontwerpen zullen worden
behandeld; natuurlijk kan dè Kamer, als
zij liet daarmee niet eens is,- daarin ver
andering brengen.1 Maar waar nu bij het
vaststellen van die volgorde in de Centralis
Sectie niet met de wensohen van de min
derheid kan worden gerekend, omdat alle
leden daarvan tot de Rechterzijde behooren.
zal dit als gevolg hebben, dat er telkens
in de Kamer groote discussies plaats hebben
over den loop der-Werkzaamheden.
Nadat de heer van Ravesteijn eene inter
pellatie had aangevraagd over het afbreken
van die onderhandelingen met Rusland,
kwam dan eindelijk de Motor- en Rijwielwet
onder het mes.
Zooals wij hierboven Zeide is hel onfc,
werp van 1917. Sindsdien zrjn die zware!
vrachtauto's gekomen, die ide wegen bescha
digen en de buizen doen trillen, en daar
mee is in het bijgewerkte ontwerp gere-
kond. Voorts is in de nieuwe regeling inj
ruime male diemogelijkheid geopend om
in den algemieenen maatregel van bestaan
bepalingen op te nemen omtrent liet ver
keer niet rij- en voertuigen en Wet voet
gangers verkeer. Die arm© voetgangers, die
meer en meer beschouwd woaden als in
dringers op ide wegen, die, den .goeden
niet te na gesproken, de bezitters van'
auto's, de motor- en rijxvïeib-eklimmers als
hun monopolie beschouwen, Dte rijwielen
zijn, in de groote stieflm al thans hot groofete
gevaar, omdat in Nederland daarvan het
gebruik zooveel- grooteris, dan elders,
AVaarom. of de Kamer Dinsdag uiteenging,
omdat het amendement van den lieer Sasse
van Ysselt nog niet gedrukt was, weten
wij niet, en is ons--geheel onverklaarbaar;
geworden, toen 'ereJYoensdags telkens ge-
improviseerde amendementen, Ingediend
weiden, die dan in all© haast op de griffie
weiden getypt. Het is eigenlijk geen manier
van zalcen behandelen; WdNciïnrkan-nreh er
in de 'Tweed© Kaïmer niet toe^ komem zijn
amendementen te formul/eerèn, als hel
wetsontwerp in de afdeelingen in boban-:
deling komt. Dfan zouden deze ia het Voo-r-
teopig Verslag aan den Minister kenbaar
kunnen worden gemaakt, 'dankon deze in
de Memorie van Antwoord m-eded-eelen,
welke van <Le amendementen hij onaanne
melijk achtte, welke hij- overnamen welke
hij aan de beslissing, van. de Kamer over
laat? Dht zon heel wat tijd- uitsparen.
Het amendement van "den heer Sasse
van Ysselt bleek te zijn eenredactie-
verbetering, en liet werd dan ook door
Minister van Swaay overgenomen, zoowel
ais een amendemen t van mevr. Frida Ka tz
om de zoogenaamd© les-wagensmogelijk
te maken. De leerling zal dan echter ©en
bevoegde chauffeur naast zich moeten heb?
bén
Van meer belang (was een amendement
Rufgers van Rozenburg, pin in de wet neer
te schrijven,-, dat vrachtauto's niet meer
dan 2500:;jïS$G. per wiel, mogen vervoeren,
en dat niet over te laten, aan algemeen er.
maatregel van bestuur, pit met het oog
op de vernieling yan de wegen. Maar to-en
landfoouwspeoialiteiiten als de hoeren Braai,
Ebels enLeenstra daartegen in het ge
weer kwamen, en de Minister het aimende-
ment als 'niet /passend in_ het systeem1 van
de wet 'afkeurde, trok de heer Rutgers van
Rozenburg het in.
De groote 'vraag is natuurlijk de maxi
mum-snelheid. De gemeenten kunnen die
vaststellen, maar 'mogen vopr motorrijtui
gen niet beneden 20 K.M., en voor rijwielen
niet ben-eden 10 jK.M. per uur gaan. De
sociaal-clem-ocraten van Braambeek en van
der Waarden hadden nu een amendemeni
ingediend, dat voor motorrijtaig|en op brug
gen en zeer drukke wegen, de gemeenten
dat maximum van 20 qp 12 zouden kun
nen verlagen, altijd onder goedkeuring, van
Gedeputeerde Staten. De heer Braat be
streed het amendement, omdat 12 kilometer
veel te weinig as,, en wie met die snel
heid, juister gezegd langzaamheid, rijdt,
zijn motor kapot maakt. De Minister ver-
DE AVONTUREN VAN HEER AAP.
Hefer Aap Was min of meer verrast, toen op zekeren dag een slang
bij hem kwam om werk. De slang vertelde, dat hij een citroen kom
'uilpersen en dat lhj ook niet ongeneigd Was om dienst te doen als een.
drooglijn voor het waschgoed van een dames-olifant, maar lieer - Aap
deelde hem mede, dat hij niet zulk een betrekking- vrif bbë.
Toch slaagde Heer Aap erin hem ©en betrekkingi te bezorgeau alq
„lift-jongen" bij een rijken aap, die zóó lui was, dat hij in den boom,
getild moest worden om te gaan slapen. De slang is nu zoodanigIwerk-.'
zaam en gelieeJ tevreden, daar hij blij is, steeds dn beweging te zijn.
„De zal nd geluktag niet Zoo gauw' een stijven nek hiebben," z-egt'jliiijil
En dat is maar goed ook, want bij een elan® hangt daar veel vian af.
klaarde, dat het amendement alleen aan
nemelijk zou zijn, nis het voor de be
bouwde kom der gemeenten-.gjold, en voo-r
bepaalde auto's, b.v. met minhangwagpns,
en toen do voorstellers, hun am.eudain.ent-
in dien- aan', luidden gewijzigd,^wórd; het
met 39 tegien 37 sbemmen muigeno-men.
De lieer van der - Molen zog zijn amende
ment, om te be-palen,.. dat dxj genne-enten
voor do bebouwde kom de- maximum-snel
heid nooit Rigor zouden mogen stellen dan
op 15 K.-M., mot 52 tegen 23 stem,men
verworpen. Die Minister verbaasde iel,wat
door de onverschilligheid, waarmede Imj
deze aangelegenheid behandelde. Voor hkan
is de bekwaamheid wan den chauffeur zoo
wat alles, en de besje waarborg voor vei
ligheid. liet. kan 'zijin. Maar dat neemt toch
niet weg, dat het gie-val zich voordoet,
dat ook bekwame chauffeurs stonus met on
verantwoordelijke snelheid en o-ntesuisrl-
heid rijden.
Deze overweging deed den heer Van
Ravesleijh zeker een amendement indie
nen, om een cliauffeursexamen verpli.cli-
te*l' te stellen. De Tweede Kamer hééft
indertijd een motie, om zulk een examen
in té voeren, aangenomen, maar Minister
van S.waay. yvij. er niet van welen, omdat
hij hetpracitjsch onmogelijk vindt. Gezond
versland is ..voor den elianffeur voldoen
de, en door een examen zullen de o-ri-
gelunicken, diehelaas nog altijd in véél
te groote getale plaats hebben, diet ver-
m.in-ileren. In dat opzi-cht feMH de Mi
nister vast, en ze.IL het féilj dat'dit exa
men liebben wliji nu neg niet genoeg
examens t Rijk .niets zal-" hebhen, te
kosten, kon hem niet vermurwen. De heer
van RaVositeijn Wil! toch d|e kosten van
d'i.e examens fehen dragen door - de auto-
eigenaars. Waarbij liijl vergat, dat-jd&t 15ng
niet aKe kapitallislten zijin,dieejgehaarslv^te?
vracht-auto's b,W. zeilden of noioiijt!.^W
namjib Minister een amendement Van
mevr. Frij.la Kafe-'over, dat hij), die ondier
to&ziöht bestuurt den feeftijl moet. he-b-
ben, wiuirop men een rijbewijs kan ver
krijgen.
Wordt, aervolti'l
Van onzen Lo-ndensclien Goirrespondent.
DE BRITS CHE RIJICS-TENTÓÖN-
STELLING. XV
1
Londen, 25 April 1924).
^5 Indien ik mijn lezers in eeh'eerj'e brieven
reep indruk wil geven van de beteekenis
viui de Bxitsche Rijtetentoöüstelling;- te
Wembley, bij Londen, en een overzicht van
wat ze le zien geeft, dan kan ik dunkt
mij niet beter beginnen dan. met oen
bescJuïjving van de 'openingsptechtiigiheid,
welke nu twee dagen geleden heeft plaats
gehad. Want die plechtigheid welke het
goede begin was, dat het lialv© werk Weet
stelde in haai- opzet en haar verloop
met treffende en waardige kracht het doel
van deze tentoonstelling voo-r oogen.
Vreemd genoeg was de eerste indruk,
welke men van deze openingsscène kreeg,
zooals ze werd opgevoerd in dat 'reus
achtige stadion (dat een van de blijvende
monumenten van deze tentoonstelling is} 4i
een van afzondering; vreemd, wijl een hon-
derdduizendtal menscben, saamgepakt oj>
de bellingen van zitplaatsen van hot am;r
phitheater, op de plechtigheid neerz;igen.
Tocli verkeerde deze massa in ©en staat
van afzondering; er was niets, dat'de aam'
dacht kon afiea-den van de gereglementeerde^
schittering van dit toon-e-cl, "dat op" KëT
rijke gras van het sportpark in-scène was
gezet met die wonderlijke kunstvaardigheid,
waarvan' de Britten, die koninklijke func
ties organisoeren, het geheim bezitten.
Binnen de poorten van het stadium vindt
men op Wembley de eenig© plek, waar
niets van de tentoonstelling is te zien,
geen topje van de hoogste minaret, geen
glimp van den meest verheven koepel. Oog
en geest volgden het ceremonieel mol de
zelfde gespannen aandacht als waarmede
nien de sloot-en zou volgen van een biljart
wedstrijd, gespeeld op het groene laken
onder den henedenwaartscLen glans der
lampen. En als in zullr oen bdljartwedstrijd
volgden dc verrichtingen van Tien mecs'ter-
speler (-een- of anderen genialen ceremonie-
moester ,van bet Koninklijk Iluis) elkaar
op in de preci-ese volgorde van den sohoo-
nen opzet. De ochtend was grijs en kil en
ongunstig voor verblindende kleureffecten.
Buiten stonden de sneeuwwitte paviljoens,
de Oostersehe droomsleden in nevel. Bin
nen volgden wij met zijn honderdduizenden
dit ceremonieel, dit fooneel van sobere
g-rootschheid. Links van ons, aan Wet eene
einde van de arena, rees opzichtig, schar
laken en verguld, het koninklijke paviljoen
op; een-omvangrijk stuk met twee Lange
vleugels aan i.ederen kant Van de twee
boog© tronen van verguldsel ©n purper. De
twee treden werden bekroond door wel;
ge verwacht niet anders door een groote
kroon. Onder die kroon ontwaarde ik iets,
dat ik aanvankelijk niet thuis kon brengen,
iets, dat gieleek op twee donkere open ra
men. Later begreep ik, dat het de uitmon
dingen waren van de „luidsprekers", welke
straks 's Konings stem verstaanbaar zou
den maken voor allen, die in bet stadion
aanwezig waren.
Aan het andere einde van de arena stond
een groot koor opgesteld, honderden, zan
gers in witte gewaden, van de koninklijke
kapellen en de groote kerken van Londen.
Tusschen de witte zangers dri een helle spait
kleur, van de militaire muzikanten in hun
prachtige uniformen. Dl© rest van het beeld
was grijs en groen, grijs van de hellingen"
menscben op de tribunes, groen, van het
stadiongras op het ovale veld. En onder do
koninklijke loge was een bed van bloemen,
purperen asters,-en witte bloemen, welké
ik ook inet oen kijker gewapend niet koii-"
thuisbrengen. v.r ciL. - 'X
Het groote uur naderde. Het ruim© paViL
joon liep vol van waardigheidsbekl-eed-em
groote verscheidenheid, aanngekondigd
iis vtm
'•vVrc-^i'
1'T
WiMisBIwïS ^TirKt IvWfiiMiiS': 1iiWO-.-.^n»W»,UVvCC
ft -
UX-
;o
f - J
