KINDER-BLAD
Schiedamsche Courant,
EEN HALF DOZIJN KINDEREN
TWEEDE BLAD
Brieven uit Berlijn
Werkzaamheden m den
Volkstuin.
Zaterdag 14 Maart 1925. No. 17839
En nu hij is heengegaan, zullen de
golven van de partijhaat eerst met recht
hoog gaan.
Zoo spoedig mogelijk, bepaalt de grond
wet, moet na den dood van een presi
dent zijn opvolger gekozen wo:den. Bij
de tegenwoordig in Djiiscbland heerschen-
de oneenigheid en de grenzelooze verb t-
tering op politiek gebied moet men zich
daarbij op afstootende gebeurtenissen voor
bereiden. Maar Ebert is nu aan die ge
beurtenissen onttrokken. Niemand heeft
thans aanleiding en niemand zal liet ook
wagen in de nu komenden verkiezings
strijd zijn naam te betrekken. Hij blijft
in de herinnering van het volk leven als
een model van oprechthe'd, van een nobel
rerantwoorde 1 ijkhe dsgo voelvan een vas
ten wil en zeldzame gevatheid, als een van
de beste menschen die DuitschLand in deze
zeer moeilijke tijden heeft gekend. Om zijn
eigenschappen zal de herinner.tig aan hem
ons heilig blijven.
Dr. MAX OSBQRIN.
kring het Duitsch-nationale element, de
tegenstand tegen de republiek en de Wenscli
naar herstel van het keizerschap levendig
is. Talrijke deelnemers van het congjres
hebben met zeer gemengde gevoelens en
een ietwat spottende u'tdrukking de uit-
ncodigïng aangenomen, die de president tot
het congres richtte om een avond zijn gas
ten te zijn. Maar ik heb met eigen oogen
gezien en e'gen ooren gehoord, hoe de
vriendelijkheid en eenvoud van Ebert al
dien twijfel en die spotlust hebben over
wonnen, hoe zij 'het paleis van den pre
sident met heel andere gevoelens veriie-
-ten dan zij er gekomen waren. Max Lie-
herman, de zeer vereerde president van de
Pc rijjas che Kunst en aa rsveree i iï ging en pre
sident van de Academie der Kunsten, heeft
rcnduït gezegd: „Ebert is een van de ver
standigste en taktolste menschen, die ik
colt ontmoet heb."
Men moet zich schamen, wanneer men
bedenkt hoe deze man door de conser
vatieven is beschimpt, om niet te zeggen
bespuwd. De aanhangers van het oude
regime met zijn kaste-huisfioud.ng matk-
ten er zich vroolijk orer, dat de rijks
president eenmaal zadelmaker was ge
weest. Alsof het feit, dat deze zadelmaker
president van de republiek werd, n et juist
zijn hoogs te n roem betoekende. Hoeveel
moeite hebben zich do Duitsch-narionalc
politici in de commissies van onderzoek
uit Rijksdag en Landdag niet gegeven om
bi] de kwestie van de finanl eele schan
dalen iets te vinden, dat Ebert compro
mittecren. kon; alle pogingen in d» rich
ting zijn ten ©enenmale vergeef', geweest.
De pijnlijke nauwgezetheid can dezen op
rechten a ad eilander, van dez,en nooil op
zijn eigen voordeel belasten man, hebben
alle intriges te schande gemaakt. En niet
ontzetting denkt men terug aan het Maag
denburger pioees, het proces, waarin men
den president, heeft durven verw ij en, dat
hij zich schuldig had gemaakt aan land
verraad, omdat luj tijdens den oo log hij
een staking van munitie arbeiders de «ha.
king als zoodanig n et absoluut verooidecld
had, terwijl hij de man is geweest, die
op het volloop aan de staking ren zeer
kalmeerenden imloed heeft uitgeoefend.
Dat de hetere ervaringen van zoo belee-
digende aantijgingen den uitmuutenden man
met bespaard zijn gebleven, maar den
Laatsteu tijd zijn leven zeer versomberd
hebben, - voelt men nu nog sterker i Is
een duivelscho steek van wiblinde j artjj-
haata
Maai Ebeit liet zich duauloor niet be
ïnvloeden. Tot op den dag, dat zijn plot
seling ernstige ziekte opname in de kli
niek noodig maakte, heeft tuj met onver
minderde zelfbelieerscSiing zijn taak ver
vuld.
(Tan onzen Berlijnsclien correspondent)
Berlijn, 28 "Febr. '25
DE DOOL. VAN DEN RUKSPRESWENT.
GeheSl onverwacht its m enke'e davem het
levenstot van den ©ensten president van
de Duitsehe republiek beslist.* Midden uit
de nauwgezette vervulling van zijn verant
woordelijke beroepsplichten, van. de hoog
ten van het leven, is Fritz Ebert wegge
roepen van de aarde
Sinds het jaar 1888 heeft Ba-lijn het met
beleefd, dat het Diuitsclie staatshoofd bin
nen zijn muren oveaked. Wel heeft de
treurige gebeurten's -ran nu een ander ka
rakter dan de beide sterfgevallen, zeven
en dertig jaar geleden, toen kont achter
elkaar twee door roem en succes gedra
gen leden van de Hohenzollerri-dynastie.
de oude keizer, de grondvester van het Rijk
bn zijn zoon, van wien zooveel verwacht
weid, ten grave daalden. Maar ook thans
heeft een oiprechte xouwstemming zich
van de stad meester gemaakt Men hoopte
na de gunstiger berichten, die gisteren ge-
publ-'ceerd weiden, stellig, dat de president
de gevolgen, van de operatie te boven zou
komen. Een algemeen© neerslacht'gheid was
dan ook op de gezichten van de Berlijners
te lezen, toen spoedig na 10 uur 's mor
gens de zwart rood gouden vlaggen op de
openbare gebouwen halfstok" gehesclien
weiden.
Vraagt inen zich 'af, Welken invloed
Ebert's plotselinge dood op zijn naam, zijn
bekendheid en nagedachten s zal hebben,
dan komt men tot de conclusie: in den zin
van de antieken moet hij1 gelukkig gepre
zen worden. Ware het hem beschoren ge
weest, van het ziekbed op te staan, dan
stond hem zeer spoedig een zwarea, hoogst
cmverkwikkelijken strijd te wachten In Juni
van dit jaar zou in ieder geval de nieuwe
-verkiezing van den njksprosfident plaats
gehad hebben; de persoon van Ebert zon
liet middelpunt van een mets on I zenden
partij-twist geworden zijn. Men zou, daar
van kan (men zeker zijn, een anderen
president gekozen hebben; "want ook de
mfllioenmi, die het diepste vertrouwen mi
Ebert hadden, zouden juist uit een demo
cratisch en ropubliketinseh oogpunt een ws-
scling van de persoon van den hoogsten
vertegenwoordiger des rijks noodzakelijk
achten In een vrijstaat zal men steeds d©
schijn vermijden willen, dat oen enkeling
een blijvende positie beldeedt, cLIe ock maar
uit de verte aan monarchistisch© gewoonten
kan doen denken. Dan zou de nu oven
ledene hebben moeten aftreden. Hij" zou
een partijleider van de sociaaldemocraten
Verschillende groentensoorlen kunnen
weer worden gezaaid. Eerslens Zijn het
peulen en doperwten, welke aan de beurt
zijn. Die zaden woiden vooraf gedurende
een nacht onder watei gezet (geweekt),
waardoor ze vlugger ontkiemen. Vervolgens,
kan men ze d.cht bijoen onder glas zaaien,
en 'ïmdeiliand uitplanten. Bij gebiek aan
glas legt men ze direct ter plaatse. Door
onder glas te zaaien wordt de oogst eeiugs-
z.ns vervioegd, wal vooral voor de vroege
soorten van beteekeiiis is. Men zoige ech
ter, dat do plantjes onder glas Aiet te ij1!
opgroeien, daarom luchte men zoodra dit
noodig blijkt, flink De zaden van tuin-
boonen woiden op gelijke wijze behandeld
Tusschen de erwtenrijen, waarvooi we de
plaats thans bepalen, r. sa ca we nu. spi
nazie, raapstelen, ia dij-, en dunsel. Het
zaad van splnazo kan men ook weeken
waarna liet, met zand veimengd, op -een
wanne plaats gezet wordt, waar het clan
binnen een go dagen liegint Ie ontkiemen
Zorg echter, dal het zand met kan ver
drogen, want daardoor zouden ook de
kiempjes veil oren gaan Als het zaad ftnk
kiemt woidl het gezand, en vervolgens
voorzwht g onder gehatkt of nog liever ge
strooid, opdat de teeie kiemp,cs niet bre
ken Óp fifzondertijke bedden zanten we
nu ook zonierpeen en uien Het peenzaad
veimengen We met een weinig zand, waar
door het gemakkelijker te zaaien is Dooi
de peen zaaien we een w e jtig radijs en
korpsla.
Het is nu ook tijd voor het uitplanten
van poolden enbloemkool. Hiertoe gebruikt
men overwinterde planten, z.g n weeuwen.
ji4 Maart 192è
dooi O. E de Dille Hogerwaard
Naar Kef Engelsch van B. FISHER.
Vrr» bewerkt door O. H
(Vervolg).
in, waar Mina zat, maar" zei niets. Twee keer
zuchtte hij diep, terwijl hij naar het meesje keek,
dat kousen zal te stoppen.
„Scheelt je wat?" vroeg Mina eindelijk.
„Nee niks", antwoordde hij op gemelijken toon.
„Zeg Mina kun je rnijeen e
piaar kwartjes leenen?"
„B'en paar kwartjes? "Waarvoor heb je die
noodig?"
„O, voor niets bijzonders Ik wou alleen maar
wat geld hebben om chocola te betalen, die
ik laatst in hst winkeltje bij school gekocht heb.'''
„Je maakt dus schulden. Foei, Paul. Neen, ik
wil je geen enkelen cent leenen. Je moet het je
moeder vertellen, dan zal zij raad schaffen. Ik kan
me niet begrijpen, hoe je het iin je hoofd haalt,
chocola, d.e je met betalen kunt, te koopen, ter
wijl je moeder zich allerlei dingen ontzeg... Hoe
eerder je mijn keuken uit bent, hoe Lever het me
is. Ik heb geen lust met je te praten".
Paul verliet de keuken. Toch schaamde hij zioh
met zóó, of hij ging naar de zitkamer van meneer
Holms, aan Wien hij na een korte inleiding om
geld vroeg, ditmaal een heolen gulden.
„Waarvoor heb je dat geld noodig'" vroeg zijn
oude vriend, terwijl hij den jongen ernst g aankeek
„Om chocola te betalen en pennen en een pot
lood", antwoordde Paul. die uit ondervinding ge
leerd had, dat het niet raadzaam was te bekennen,
dat hij de chocolade reeds gekocht had.
„Ik wil Moeder liever niet om ge'd vragen",
voegde hij er nog aan toe.
Meneer Holms nam een. gulden uit zijn beurs en
gaf liem aan Paul. Hf} luisteide echter maar half
naai- de woordenrijke dankbetuiging van den jon
gen. Toen hij weer alleen, was, schudde hij het
hoofd en mompelde:
„Ik houd niet van dat soort dingen, Paul "is
in den laatsteu tijd veel veranderd en net in
zijn voordeel".
HOOFDSTUK X
Paul "wordt opnieuw verd.ac.ht
Baul Was een van die jongens, die zich altijd
voorsbellen, dat de dingen zullen uitkomen, zooals
zij 'Wensehen. En alleen reeds, omdat hij niet
graag had, dat Mina het gebeurde aan zijn moeder
HOOFDSTUK [X,
Paul.
Lydia zag met toenemende ongerustheid, dat
Paul meer en meer onder den invloed van Willem
Peters kwam. Niet alleen dat liij altijd het ge
zelschap van den jongen zocht en precies deed,
Wat deze van hem verlangde, maar ook ia hu
was hij heeletnaal veranderd en trachtte hij Bob
over te halen, zich niet met de meisjes te
luemoeicn.
Ook mevrouw Dane sloeg hem bezorgd gade
en het stemde Lydia bedroefd, als zij den be
kommerden blik op het altijd nog jeugdig gezicht
van haar moeder zag, terwijl Paul éen van zijn
nieuwe stelregels verkond gdc.
De jongen was zoo zwak en meegaand, zoo
weinig argwanend ook, dat hij Willem in vee1!
opzichten van nut was. Ook wst de laatste, dat
Paul hem nooit verraden zou, iets waarvan hij
bij de andere jongens lang met zeker was.
Paul leerde de dingen zen, zooals Willem Pe
ters zo zag. Als deze zei, dal het mannelijk stond
om te rooken en leelijke Woorden te gebruiken,
als hij lachte om gewe'ensbezwaieu en zich niet
door vrouwen gezeggen liet", deed ook Paul
zijn best, wanneer hij den bedroefden blik van
zijn moeder zag, zijn geweten Lot zwijgen te bren
gen, door zichzelf voor te houden, dat „een
vrouw jongens niet begreep", dal ze Willem Pe
ters thuis niet mochten en daardoor alles van
hem verkeerd uitlegden.
!AJs mevrouw Dane 's avonds laj het naar bed
gaan der kinderen nog even op de slaapkamers
kwam, het oogenblik, waarop zij gewoon was,
kleine bekentemssen aan te hooren, ïaad te geven
of iets in orde te brengen, dat dieigde verkeerd
te gaan, hield Paul zich slapende en zelfs ter-
Wijl Bob zijn moeder influisterde, dat het hem
speet ongehoorzaam te zijn geweest, bleef de oud
ste jongen schijnbaar rustig doorslapen.
Toon Paul op een Zaterdagmiddag na een wam*
deling met Willem Poters en een vriend thuis
kwam, was zijn moeder met de andeien uitgegaan
om bramen te zoeken. Mina alleen was thuis.
Paul's gezicht stond bedrukt. Hij liep de keuken
Zoo blijven dan de negerin
En 't blonde ventje staan.
Gteen, die een woord meer zeggen duift,
Elk kijkt de ander aan.
Die Moeder van den kleinen baas
Zoet d tweetal om den hoek.
Wacht - denkt zij - ik geef Blank en Zwart
Een lekker dik stak koekl
Weg is nu allo „vreemdiglieid".
Het tweetal lacht en straalt
Geen wonder ook, als je op eens
Zoo feestlijk wordt onthaald.
Het ijs is nu gebroken en
Zij spelen saam nog lang.
Begrijpen doen z'cl kaar toch Wei.
Niet één is er meer bang!
Ben heel klein negerinnetje
Kwam uit hel warme land,
Fen blond en blank klein kereltje
Kwam van het NoordersCrand
Zij spraken elk hun eigen taai.
Di.o d' ander niiet verstond.
Verlegen stak de negerin
Haar vinger in den mond
Zij dacht vast in haar negertaal
Wat babbel jij toch, zeg?
Hot blanke, blonde kereltje
Stak beide handjes weg.
Hij hield ze heel stijf in zijn zak,
Dacht zeker in zlijh taal
-Ais ik dat meïsj' een handje gaf,
Werd ik ook zwartheelemaal
MOt
t y
