KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Met z'n vieren op een
eiland.
No. 31 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 6 Aug. 1927
VAN DE
Naar het Engelsch van L. T. MBADE.
Beknopt bewerkt door
C, E. DE LUXE IlOGERWiAARD.
5)
„Dat weet ik, maa» g| hebben 'den stroom 'dan.
in ieder geval mee en biet tegen;. Laten wo do
bootin 'do strooming zien to krijgen en daii .trachten
te Landen. Ik weet wel, dat het een waagstuk is,
maar we moeten het probceren. In bet allerergste
geval kunnen jij' en ik ons gereed houden elk
oogcnblik in het water te springen,' en ieder één.
van do kleintjes op sleeptouw te nemen'. Mocht
"de Zeemeeuw verongelukken, dan Zijn wij 'ten
minste in do baai, waar het water minder onstui
mig is dan hier".
Ferdinand zweeg eenJgo oogenblikken. Joke's
plan was in ieder geval do moeide waard o-m
overwogen te worden.
„Het is heel gewaagd"! zei hij. eindelijk, „maan
niet meer dan mijn voorstel en ik zcxu Elly graag
een koud! bad willen besparen. Ze heelt zoo'ri
kleui- en haar oogen schitteren zoo. Ze is bepaald
koortsig 1
„0, zo rial weer heelomaal opknappen, als zo
maar weer eens wat gegeten en gedronken beeft",
zei Joke, terwijl zij haar nichtje met een bemoedi
genden glimlach aankeek.
„Laten we maar eerst voor ons avondeten" gaan
zorgen. Elly, maak je onzo mand alsjeblieft
eens open".
„Wo zullen dus maar wachten op! het .'hoogo
water", zei Ferdinand. „Ik ben beniieuwd, of die
lage rotsen beejemaal onder water verdwijnen
zullen".
Elly was sploedig afgeleid door de toebereidselen
v oer den maaltijd. De kinderen zouden- dien al
heel karig hebben gevonden, als zij bohagelijk
in bun gezellige huiskamer gezeten haddent Maar
in vergelijking mei den geringen voorraad voedsel,
welken zij den gehoelen. dag haddeni gehad, was
hij werkelijk overdadig.
Quick kwam ook op voor zijn aandeel en nadat
do arme opvarenden gegeten en gedronken hadden,
voelden zij zich veel opgewekter en luidden zij
weer meer hoop op -een goeden afloop van het
avontuur, waarin zij zich tegen wil en dank go
stort i hadden.
Do minuten kropen voorhij, maar tegen luilf
zeven zag, Ferdinand, dat het water bijn|a zijn
hoogste punt bereikt had.
Die zon stond reeds laag aan deni hemel,en daar
de duisternis bijna onmiddellijk na zonsondergang
zou invallen» hadden, do kinderen ruim een hnif
uur tijd om te landen. Zeevogels vlogen schreeu
wend rond en oenjige hunner zalm op de rotsen,
waar tb kinderen met hun boot tusschenldoor
moesten.
Joke had gelijk, dat zij dit met hoog water boter
konden doen. Do lage rotsen waren nu geheel on
der, water en daar'de Zeemeeuw niet diep ging,
dreigde liaar van dien kant n|iet voel gevaar. Die
diepste en veiligste doorvaart voor ilo boot was
tusschen twee steile rotsen, door, 'die op cotrigen
afstand van elkaar uit de zee verrezen, piaaij welker
toppen zich grimmig naar elkaar toe bogen, zoo
dat zij 'den aanblik opleverden vart een doormidden
gebroken poort.
De kinderen luidden zich gebecl voorbereid op
hetgeen hun mogelijk to doen stonfd. Ferdinand,
en Joko hielden zich gereed om zoo noodig
in het water it'e springen. Ferdiband had Elly
vastgemaakt aan een sterk touw dat hij om zijn
middel bevestigd had en Joke had hictzelfde mot
Tony gedaan.
„Gelukkig, dat ik dat dikke tousv onder het
wasdoek gevonden heb", zei Tony n'iet 'zonder
trots.
De groolo moeilijkheid was nu do boot in de
stroorning tol leiden, die tusschen bovengenoem
de rotsen door in do veel kalmere haai over
ging. Op Ferdinand rustte deze laak ent zij werd
nog bemoeilijkt door het feit, dat hij slechts één
goede roeisjiaan had, want do gerepareerde was
van geenerlei nut in liet woelige water.
„Ziezoo, zei Ferdinand zoo opgewekt mogelijk,
„nu moeten wij liet wagen. We mogen; geen oogen-
blik verliezen. Ik zal do boot naar het plant tus
schen de rotsen sturen. Bern je klaar Joke? Klaar
voor een onderdompeling, als het nioodig is? Mooi
zoo. Vooruit dan ma ruil"
„Doe je oogen dicht", fluisterde Joke. Elly in
het oor. Het kind was doodsbleek en nestelde
zich tegen Joke aan.
Terwijl Ferdinand <]|a boot zoo goed en zoo
kwaad als het ging, stuurde, schommelde het vaar
tuig hevig. Plotseling werd het editor rustig. On.
middellijk legde Ferdinand zijn roeispaan neer en
ging hij ofp den bodem der boot liggen.
„Oogen dicht. Liggen", gelastte hij den an|dorcin.
Hot scheen allen, of zij door de Jucht vlogen.
Het 'bulderen der golven overstemde elk ander
geluid.
Diit alles duurde slechts een halve minuut. jDlaar-
na schommelde do boel opnieuw en maakte zij cciï
wending. 'Op dit oogcnldik had Ford ia." ad ge-
a
