De Hoogmoedige Hyacint
ley va - en hoe slecht zij 'den tinnen ?wees beje
gende. Zij schoen zaeh na eelhfcer toch'fco |ielmin«n
en <le- buurvrouwen dropen één voor één af. IZij
voelden wel, da de dokter gelijk had (en loon groot
deel van mn ellende hot gevolg was Ivan luiheid
en babbelzucht.
En het leven was in de eerstvolgend ei dagen Wat
gemakkelijker voor Dick.
Zijn varbonden handen maakten allo handen
arbeid onmogelijk en dus kon hij1 Ongestoord naar
school gaan.
Het besef, dat Suusje haar leven aan Ihem ito
danken had, maakte zelfs den baxsdien vader tiets
minder norsoh tegen den armen wees.
Dick kon niet schrijven en ook geen sommen
maken, maar de onderwijzer zag toch, dat bij
zijn rijd goed besteedde. De jongen stond'goed'taan
geschreven bij hem, omdat bij niettegenstaande
zijn vele verzuimen goedo vorderingen maakte.
Van het loeren van lessen en het ma
ken van huiswerk kwam weinig in, juffrouw
Fowley's tegenwoordigheid in en de herhaalde
uitvluchten 011 gezochte redenen om h'ern uit school
te houden, werkten niet gunstig op zijn leeren,
maar toch voelde geen der jongens zich zóó ge
lukkig op de schooi banken als Dick Manders.
Op de speelplaats- werd hij uitgelachen en ge
hoond om zijn schunnige ldeeren en dei ruwe (beje
gening der jeugdige Fowley's was dikwijls meer
dan hij verdragen kon. i
Het hikte hem dan ook niet altijd ler {calm
onder te blijven,
.Maar nadat hij één- of tweemaal zijn vuisten
gebruikt had om zich te verdedigen, werden de
vreeselijkste tafereclen opgehangen, tcfcta hij thuis
kwam en was hij er nog voel jergcfr ban jfoo.
De schoolbibliotheek verschafte hem heerlijke
oogenblikkon. "Niet, dat juffrouw Fowley don jon
gen (rustig lezen liet, maar zij" was dikwijls uit
en dan haastte Dick zich met zijn 'werk om zich'
nog een oogoiiblik ju zijn boek t'o kunnen ver
diepen. t
Dan las hij van jongens, die oven urm sors 'van
iedereen verlaten waren als hij, maar 'niettegein-
staande vele moeilijkheden zich toch een weg
door het leven baanden en tot eer en aanzien
kwamen. Zijn besluit werd er nog vaster door.
Nu en dan zei juffrouw Fowley, dat bij 'haar
niet in den weg moest loopen ten pis Jlit gebeurde
en liet avond was, ging hij 'naar ;zijn veel tornieren
vriend Paddy.
Het was daar zoo rustig na de scheldwoorden
en het geharrewar thuis en Paddy had altijd leen
vriendelijk woord ter verwelkoming, terwijl Pat
al heel gauw zijn kleine baasje leerde kennen.
Het hondje groeide flink en was zóó vroolijk jeti
uitgelaten, dat hij Dick veel vreugde gaf. i
En Paddy, die veel verstand van honden bleek
te hebben, zei, dat hij knapgenoeg Was/om kunstjes
to leeren.
Hij leerde dus mooi zitten, pootjes gaven en bog
meer kunstjes. Het waren heerlijke avonden en
do Fowley's zouden Dick niet herkend hebben,
als zij hom daar gezien hadden. i
Thuis schenen zij ach ter al weer vergeten te
zijn, dat hij Suusje het leven ge J ,had jen Dick
kreeg meer scheldwoorden er i, ider eten
dan ooit orul vervolgd).
In een donker keldertje stonden eenige bloem
potjes opj een rij. Het leek wel, pï pr lulieen maar
vochtig zand in was, want geen plantje was ito aien.
Maar als je goed keek, zag je ,heel leven 'boven
't zond uit een donker puntje.
Het waren hyacintenbollen, die in do bloem
potten Wamt in 't zand gestopt waren
Niet 'lang duurde het, of uit dan (donkere (puntje
kiwam een heel klein, block neusje piepen. Hé,
wat was het donker en somher in (dien lodder, je
zag bijna geon lichtstraaltje en daarom groeiden
die kleine dingen ook niet vlug. 1
lm één bloempot was echter dat puntje •wat
liooger dan in do b,.ndere alsof het meer (haast
had. En dat had het zeker ook, (want op 'een jdag,
toen het kleine meisje, was gekomen, dat' hun inltijd
door
FEMME VAN MUNSTER.
